Εντυπώσεις απο τις συναντήσεις!

να πω λοιπόν κι εγώ οτι καταρχάς αγχώθηκα πάαρα πολύ πως θα αργούσα επειδή με πήρε τηλέφωνο η Αθανασία και με τρολλαρε   τελικά όμως δεν έφτασα τελευταία   .Όλη η διαδικασία μου άρεσε πάρα πολύ και θα πρέπει να συγχαρώ και εδώ την Ιμπέριο που ανέβηκε ολόκληρο τον βράχο (όχι σαν κατι άλλους που ανέβηκαν το μισό ή που δεν τον ανέβηκαν καθόλου  )

συμπάθησα πολύ τη Χριστίνα   και θα συμφωνήσω με την Αθανασία οτι πρέπει να μας έρχεται συχνότερα   αυτή τη φορά μιλήσαμε περισσότερο απο την προηγούμενη  

επίσης συμπάθησα τον Νεθιελ (που ήταν εντελώς διαφορετικός απο οτι στο φόρουμ ) παρόλο που είμαστε εντελώς αντίθετοι χαρακτήρες και κάποιες φορές ίσως να του είπα πως θα του πετάξω τα βιβλία που είχα μαζί μου για να δώσω στη Μελ και το ξέχασα  αλλα δεν το εννοούσα   (Μελινάκι συγγνώμη  θα στα φέρω την επόμενη φορά)

Aς γράψω κι εγώ: (στάνταρ θα ξεχάσω αλλά λόγω ηλικίας καταλαβαίνετε)   

Καταρχήν χάρηκα που επιτέλους γνώρισα την Χριστίνα ακα Cassiopeia Βlack, όλη την ώρα
όταν έμπαινα εδώ ή αλλού αναρωτιόμουν πιο είναι εκείνο το κορίτσι που βάζει τόσο μαμάτες
μουσικές και μιλούσε καμιά φορά, σχολιάζαμε και μεταξύ μας, Επιτέλους την γνώρισα, μου
φάνηκε πολύ γλυκιά, ήσυχη, ... αλλά μόνο αυτά, καθότι δεν έμεινα πολλή ώρα μαζί της.
Κάποια στιγμή χάσαμε τα αυγά και τα πασχάλια ... γενικά χάθηκε κάθε επαφή αλλά οκ.  

Δεύτερον, επίσης χάρηκα που γνώρισα τον Πάνο ακά Neithel , καλή φάση, να μας έρχεσαι
ποιο συχνά παιδί μου, μόνο αυτό, καθότι ούτε τούτον πρόλαβα να τον δω, Πάλι καλά
που μιλάμε κι εδώ μέσα.  

Τους άλλους σας έχω ξαναδει, αυτά, δεν θυμάμαι και κανάν άλλον, ήμασταν τόσοι πολλοί
προχθές, βούκινο, τλχστν δυο τμήματα τάξης τα κάναμε άνετα.       

Imperio έγραψε:Γω απαρατήρητη σου πέρασα?   

Γιατί τόση έκπληξη;

Γιατί είμαι φαμπιουλους.   

Ου ρε!

Χτες έλαβε χώρα συνάντηση εμού και της Όλγας (Lily Luna Potter για όσους δεν την θυμούνται), η οποία επιτέλους ήρθε Θεσσαλονίκη μετά από μήνες απουσίας και σπουδών στην Αθήνα!
Το πόσο μου είχε λείψει δεν μπορώ να το περιγράψω.
Περάσαμε πολλές δημιουργικές ώρες στην παραλία παρέα και πάλι δεν ήταν αρκετές.
Θα μου λείψεις πάλι γλυκούλι   

Το λοιπον.

Βρεθηκα για αρκετες μέρες στη Σαλονικη και είχα 3 ξεχωριστές συναντήσεις.

Πρώτα απο ολα βρεθηκαμε επιτέλους απο κοντα με την Ανθή! Περάσαμε σχεδόν ολη τη μέρα μαζί και αν δεν ειχα να βγω θα περνάγαμε συζητώντας και ολοκληρη τη νύχτα! Ειπαμε τα παντα, φάγαμε τα πάντα.
Γενικώς περάσαμε υπέροχα λες και ειχαμε να τα πουμε απο χθες. Σε αγαπω πολυ μικρη μου μάγισσα!

Επειτα σειρά ειχε ο Τομ Μαρβολο Ριδλ. Ε με τον Λευτερη όποτε βρίσκομαι τσακωνομαι. ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ! <3
Ανατροπή! Αν εξαιρεσεις οτι γυρισαμε για αλλη μια φορα ολη τη Μακεδονια με τα πόδια και πως κάποια στιγμή ήρθε ενας αγνωστος να μας ζητήσει μπάφο περάσαμε πολύ ομορφα! Κάπου εδώ να δωσω και τα συγχαρητήρια μου στη L oreal για το ακαζου λωριδα που προσφερε στο μαλλι του λευτέρη και μοιαζει με ιγκουανα.

Τέλος βρεθηκαμε με την Μorgan le Fay ακα Κωνσταντινα! Ηταν η πρωτη φορα που τα ειπαμε οι δυο μας και ειχαμε ολοοοο το χρονο να πουμε για χιλια πραγματα. Μιλησαμε για ολα απο τέχνη μέχρι τα ban και πραγματικα το καταευχαριστήθηκα και την αγαπησα παραπάνω. Εκείνη ξέρει!  

Καλά με τον Μέρλιν ταιριάξαμε πάρα πολύ σαν άνθρωποι, λέγαμε και λέγαμε... Να το βουλώσουμε δεν λέγαμε.
Με λίγα λόγια λατρεία. Μετά από 5 χρόνια παρουσίας στο φόρουμ και 3 σε συναντήσεις, επιτέλους τα καταφέραμε!

Επειδή βαριέμαι και δεν έχω και τίποτα άλλο να κάνω, λέω να γράψω εντυπώσεις από το χθεσινό τυχαίο πέσιμο πάνω στην Ελεάννα στα Πάμπλικ και ό,τι ακολούθησε.
Εδώ να πω ότι θα παραλείψω τη Μαρία για βασικούς λόγους, όπως το ότι είναι η 32η φορά που τη βλέπω, οπότε....
Τέλος πάντων, φτάσαμε (εγώ και η Μαρία) λίιιιγο καθυστερημένες (μόλις 40 λεπτά μετά τις 12) στα πάμπλικ, όπου μας περίμεναν η Ελεάννα και ο Παναγιώτης. Μετά από τις απαραίτητες συστάσεις (hint: δεν με λένε Δάφνη) και το επίσης απαραίτητο νερό, ο Παναγιώτης μας εγκατέλειψε για τον πρώτο όροφο επειδή ήθελε να δει βιβλία. Και έφτασε η Βασιλική. Υπέροχα (λένε τα κορίτσια) πάμε να πάρουμε τηλέφωνο την Κατερίνα. Κατεβαίνει και ο Παναγιώτης από τον πρώτο όροφο, παίρνουν τηλέφωνο την Κατερίνα, όλα καλά! Να σημειωθεί εδώ ότι με τον Παναγιώτη είχαμε ήδη αρχίσει να βριζόμαστε.
Εν πάση περιπτώση, η Ελεάννα μετά έπρεπε να φύγει (ρε συγγνώμη και πάλι... και για τα μόνο 20 λεπτά και που δεν σε είπα Αφροξυλάνθη) και οι υπόλοιποι (παρά τις αντιρρήσεις του Παναγιώτη που αγνοήσαμε επιδεικτικά) κατευθυνθήκαμε προς το Μοναστηράκι για bubble tea. Περιέργως δεν επικρατούσε αυτή η awkward ησυχία, να σημειωθεί και εδώ. Τέεελος πάντων, το bubble tea δεν είχε και την άπειρη επιτυχία... την επόμενη φορά στο άλλο μαγαζί.
Μετά η Μαρία μας αποχαιρέτησε στο Μοναστηράκι και οι υπόλοιποι πήγαμε μέχρι το Θησείο όπου και το διαλύσαμε.
Γενικά: Ελεάννα: Παρ' ότι έχουμε να μιλήσουμε γύρω στον έναν χρόνο σε συμπάθησα πάρα πολύ. p.s. μιλάς λίγο γρήγορα.  
Βασιλική: Βασικά νομίζω ότι οκ είσαι πολύ ήσυχη και τα λοιπά, απλά άμα γνωρισεις καλύτερα κάποιον/κάποιους παίζει να γίνεσαι και η ψυχή του πάρτυ -που λένε. Επίσης πολύ συμπαθητική και ΠΟΛΎ ωραία μαλλιά!
Και τέλος Πάνος: Ωραία, έχω καιρό να γελάσω ΤΌΣΟ πολύ με κάποιον ολοκληρωτικά άγνωστο. Βασικά, δεν μου έχει ξανασυμβεί. Όπως επίσης και να βρίσω στα πρώτα 10 λεπτά κάποιον. Νομίζω ότι ΠΡΈΠΕΙ να σε γνωρίσω καλύτερα. Παρ' όλ' αυτά, ψόφα.   Και να ξέρεις περιμένω να μου ευχηθείς για την μαμά μου.   

Έντιτ: ΚΑΙ τέλος πέρασα πολύ πολύ ωραία. Αυτάααααα

Phyllida Spore έγραψε:p.s. μιλάς λίγο γρήγορα.  

edit: πολύ γρήγορα   

^εσύ ρε έχεις να με δεις τόσο καιρό και αυτό ήξερες να πεις;  
Αλλά ντάξει όχι πολύ. Απλά γρήγορα.

Έστειλα φιλιά μέσω της Μαρίας   

Τι να πει κανείς για τον Θανάση οέο.

Καιρό είχα να περάσω τόσο καλά με άτομο του φόρουμ. Ο Σίμος δε μετρά γιατί είναι προδότης. Μπορείς να βασιστείς στον Θάνο τελικά για τα πάντα. Ήρθε για καφέ στη Σβώλου, ήταν στη Θεσσαλονίκη πριν πάει Θάσο, οπότε κανονίσαμε. Τον αγαπώ πολύ και παντρευόμαστε τον Αύγουστο, αυτόν.

Επίσης θυμάμαι πως είπα εγώ μια ατάκα για τη Μέγιερ, που θα την γράψει αυτός στις ατάκες, και μια ατάκα αυτός για κάτι που δεν θυμάμαι αλλά θέλω να το θυμηθώ για να το γράψω.

Γύρισες;
Θα φάω έξω.

Ήρθε η ώρα και η στιγμή να μιλήσω για την ημέρα που γνώρισα την Ρέα. (πριν πόσους μήνες ήταν;  )
Δεν της μίλησα πολύ, μιας και είχα να απασχολήσω καμιά 20αριά άτομα εκείνη την ημέρα, είχα να ψήσω κεμπάπ/λουκάνικα/πανσέτες/πίτες στο BBQ και να ετοιμάσω το σπίτι που γύρναγε ο πατέρας μου από το χειρουργείο (ναι, εκείνος υπέφερε κι εμείς κάναμε πάρτι).
Παρ' όλα αυτά έκανα τα αδύνατα δυνατά ώστε να φύγει από το σπίτι με γεμάτο στομάχι.  
Θυμάμαι χαρακτηριστικά να πηγαίνω στο τραπέζι της με ένα πιάτο με πίτες και να τους λέω: "Πίτες θέλετε;" και ενώ μου είπε όχι, εγώ τις άφησα εκεί.  

Ναι, αυτό ήταν. Αααα, και στο τέλος μου λέει "Να χαίρεσαι την αδελφή σου!" και της είπα ένα "Θα προσπαθήσω."

Αυτό ήταν. Τουλάχιστον την τάισα καλά.  

Υ.Γ. Μου φαίνεται μιλήσαμε και λίγο για το παλιό Battlestar Galactica του 78' που είχα βρει με υπότιτλους στην καθαρεύουσα.  
Εν ολίγοις, καμία αναφορά στον Χάρι Πόττερ.  

Εγώ πάλι συνάντησα την Ελεάννα σήμερα. :3
Είναι γαμάτη και καμένη και την αγαπώ
Επίσης μιλάει κι αυτή δυνατά και γρήγορα σαν εμένα όταν ενθουσιάζεται οπότε δε θέλω να ξέρω πόσο ρεζίλι γίναμε.
Η φίλη της που ήταν μαζί έφριξε λίγο μ αυτά που λέγαμε και μας έγραφε μετά από κάποιο σημείο In her own words: "είναι σαν να βλέπω μια Ελεάννα στο μέλλον "

Κι εκεί που όλο κλαιγόμουν που δεν είχα καταφέρει να συναντήσω κανέναν, έρχομαι να μιλήσω όχι για μία, αλλά για δύο συναντήσεις.  

Πριν από καμιά εβδομάδα βρέθηκα κι εγώ στην πρωτεύουσα. Δεν θα γινόταν ούτε μύτινγκ ούτε τίποτα εάν η Μαρία και ο Παναγιώτης δεν ήταν σε φάση "ΘΑ ΕΡΘΟΥΜΕ ΝΑ ΣΕ ΔΟΥΜΕ ΣΟΥΤ". Αρχικός σκοπός ήταν να ξεναγήσω με την μαμά μου μια φίλη της από το εξωτερικό, αλλά μόλις φτάσαμε στο Θησείο και μετά από συνεννόηση με την Μαρία, ζήτησα να με αφήσει να πάρω το μετρό και να πάω Σύνταγμα γιατί εγώ να πάω Αθήνα χωρίς να περάσω μία ώρα στα public δεν μπορώ Όταν έφτασα, η Μαρία και η Δανάη κάπου τριγυρνούσαν οπότε χάζεψα βιβλία και τις περίμενα, ενώ τελικά πρώτος έφτασε ο Παναγιώτης. Περιμέναμε μαζί λοιπόν, κράζοντάς τες που αργούσαν, όπου εμφανίστηκαν. Μετά από λίγο ήρθε και η Βασιλική, αλλά εγώ θα έπρεπε να φύγω, οπότε όλη μας η συζήτηση έγινε μπροστά στον ψύκτη του νερού (γιατί έχετε και μια ζέστη εκεί πέρα πια!), μπλοκάροντας και τις σκάλες. Νομίζω πως για πρώτο μύτινγκ και παρόλο που έκατσα λίγο, πέρασα πάρα πολύ καλά.
Ο Παναγιώτης είχε πάρα πολύ γέλιο, αν και είναι γέρος. Ακούς εκεί 21.
Τα τρία κορίτσια τέρμα συμπαθητικά, η Βασιλική βρώμαγε Ράβενκλοου από μακριά, η Μαρία ήταν όσο λατρεία την περίμενα, η Δανάη (όχι Δάφνη!) είχε πάρα πολύ στυλ και έβριζε και τον Παναγιώτη. Χρόνια πολλά και στην μαμά σου  Επίσης να σημειωθεί πως και οι τρεις κοπέλες είχαν τόσο υπέροχα μαλλιά. Απορία: Αλήθεια μιλάω τόσο γρήγορα;  

Και σήμερα συναντήθηκα με την Γιάννα, που είναι και συμπατριώτισσα. Να πω την αλήθεια, μόλις συνειδητοποίησα πως θα την συναντήσω ντρεπόμουν τόσο πολύ, γιατί στο φόρουμ έχει μια επιβλητική παρουσία βρε παιδί μου Βγήκα αρχικά με την φίλη μου, κάναμε την βόλτα μας, κάτσαμε σε μια καφετέρια (έπιασε βροχή, πολλή βροχή) και περιμέναμε. Μόλις με πήρε τηλέφωνο η Γιάννα ήταν εντελώς χαλαρή, οπότε χαλάρωσα κι εγώ κάπως. Έφτασε λοιπόν, κι εκεί που φοβόμουν πως η συνάντηση θα ήταν γεμάτη awkwardness κατέληξε να είναι ένα παραλήρημα βροχή-GoT-παιδιά-Marvel-ταινίες-Harry Potter-βροχή-σχολείο-Hiddleston-GoT-βροχή. Περιττό να πω πως την συμπάθησα απίστευτα και γενικά είναι άνθρωπος που σε κάνει να νιώθεις πολύ άνετα, ίσως γι' αυτό με έπιασε αυτή η λογοδιάρροια. Η φίλη μου τα έχασε λίγο γιατί με έχει μόνο δει να παραληρώ μόνη μου και το διπλάσιο μάλλον της φάνηκε πολύ, αλλά γι' αυτό είναι οι φίλοι. Ε, κάποια στιγμή η βροχή σταμάτησε, έπρεπε και να φύγουμε, οπότε μετά από κανένα δίωρο στην συγκεκριμένη καφετέρια, αποχωρήσαμε. Όποτε θέλει να πάρει τις βαλίτσες της και να ξανάρθει, εμείς εδώ θα είμαστε.  

geowizard έγραψε:Ήρθε η ώρα και η στιγμή να μιλήσω για την ημέρα που γνώρισα την Ρέα. (πριν πόσους μήνες ήταν;  )
Δεν της μίλησα πολύ, μιας και είχα να απασχολήσω καμιά 20αριά άτομα εκείνη την ημέρα, είχα να ψήσω κεμπάπ/λουκάνικα/πανσέτες/πίτες στο BBQ και να ετοιμάσω το σπίτι που γύρναγε ο πατέρας μου από το χειρουργείο (ναι, εκείνος υπέφερε κι εμείς κάναμε πάρτι).
Παρ' όλα αυτά έκανα τα αδύνατα δυνατά ώστε να φύγει από το σπίτι με γεμάτο στομάχι.  
Θυμάμαι χαρακτηριστικά να πηγαίνω στο τραπέζι της με ένα πιάτο με πίτες και να τους λέω: "Πίτες θέλετε;" και ενώ μου είπε όχι, εγώ τις άφησα εκεί.  

Ναι, αυτό ήταν. Αααα, και στο τέλος μου λέει "Να χαίρεσαι την αδελφή σου!" και της είπα ένα "Θα προσπαθήσω."

Αυτό ήταν. Τουλάχιστον την τάισα καλά.  

Υ.Γ. Μου φαίνεται μιλήσαμε και λίγο για το παλιό Battlestar Galactica του 78' που είχα βρει με υπότιτλους στην καθαρεύουσα.  
Εν ολίγοις, καμία αναφορά στον Χάρι Πόττερ.  

Στη γιορτή της Κωνσταντίνας. Μη ρωτάς εμένα, δικιά σου αδερφή είναι!
Εγώ πίτα δεν έφαγα πάντως, αφού καθόμουν στο ίδιο τραπέζι με τους κάφρους.   
Για αυτά μίλαγες με Κωνσταντίνο & Χρήστο, μετά αναφέρθηκε το GoT και είπα κι εγώ τη γνώμη μου για την Daenerys.
Παιδιά να πάτε στου Γιώργου (ΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΤΕ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ. Και να επιβιώσετε απ' τη διαδρομή!) να σας ψήσει.   Το 'χει το άθλημα!   
Και μιλώντας για την τοποθεσία του σπιτιού...
-Γιώργος.
-Κωνσταντίνος.
-Γιώργος.
-Πάνος.
-Γιώργος.
-Πεθαίνω! φώναξα κουρασμένη απ' τα 15'+ [?] περπάτημα κάτω απ' τον ήλιο. Η αγένεια σε όλο της το μεγαλείο.   Ούτε όνομα, ούτε χάρηκα, ούτε τίποτα.  

Πάντως ο Γιώργος από κοντά άμα θέλει είναι κύριος, η αλήθεια να λέγεται.   Μόλις του πεις να φέρει μπύρα στη φέρνει!   

Leonie Vernier έγραψε:
Στη γιορτή της Κωνσταντίνας. Μη ρωτάς εμένα, δικιά σου αδερφή είναι!
Εγώ πίτα δεν έφαγα πάντως, αφού καθόμουν στο ίδιο τραπέζι με τους κάφρους.   
Για αυτά μίλαγες με Κωνσταντίνο & Χρήστο, μετά αναφέρθηκε το GoT και είπα κι εγώ τη γνώμη μου για την Daenerys.
Παιδιά να πάτε στου Γιώργου (ΑΝ ΚΑΤΑΦΕΡΕΤΕ ΝΑ ΤΟ ΒΡΕΙΤΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΕΚΕΙ ΠΟΥ ΜΕΝΕΙ. Και να επιβιώσετε απ' τη διαδρομή!) να σας ψήσει.   Το 'χει το άθλημα!   
Και μιλώντας για την τοποθεσία του σπιτιού...
-Γιώργος.
-Κωνσταντίνος.
-Γιώργος.
-Πάνος.
-Γιώργος.
-Πεθαίνω! φώναξα κουρασμένη απ' τα 15'+ [?] περπάτημα κάτω απ' τον ήλιο. Η αγένεια σε όλο της το μεγαλείο.   Ούτε όνομα, ούτε χάρηκα, ούτε τίποτα.  

Πάντως ο Γιώργος από κοντά άμα θέλει είναι κύριος, η αλήθεια να λέγεται.   Μόλις του πεις να φέρει μπύρα στη φέρνει!   

Έλα τώρα, εύκολα το βρίσκεις το σπίτι. Περνάς απλά δύο λαγκάδια, παίρνεις δεξιά τη στροφή πίσω από το λόφο, πας πάνω όλο ευθεία τον κατσικόδρομο, και με βρίσκεις.  

Όχι, ψέματα λες! Φώναξες ένα "ΠΕΘΑΙΝΩ!" και σου είπα "Γιώργος!".  

Αμ, δεν έφαγες πίτα! Με προσέβαλες τώρα.  

Ωραίες συζητήσεις έκανα με τον Χρήστο και τον Κωνσταντίνο. Με γέμισαν spoiler αλλά μου άρεσε.  

Κύριος; Κύριος είναι το μεσαίο μου όνομα! 

Υ.Γ. Την διαδρομή που έκανες την κάνω κάθε μέρα δύο φορές (πήγαινε-έλα) για το φροντιστήριο. 

Ου, στην δικιά μου την παρέα να δεις πως είμαστε όταν φτάνει 21/5.

"Παρακαλώ περάστε το κέρασμα στα δεξιά σας."

Μένω Χανιά..φέτος δε θα πάω διακοπές..και δεν ξέρω αν θα έρθει κάποιος ή κάποια από εσάς εδώ.
και δεν ξέρω και πού να σας ρωτήσω..  

Εδω κανονιζονται οι συναντησεις κτλ. Εδω που εγραψες ειναι για τις εντυπωσεις αφου γινει οποια συναντηση.