Τελευταία παράσταση που είδατε

Λοιπον,η τελευταια παρασταση που ειδα ηταν τον Ιανουαριο "Το αμαρτημας της μητρος μου",του Γιωργιου Βιζυηνου.
Δεν μου αρεσε,και να σας εξηγησω γιατι .

Καταρχας,το θεατρο ηταν υπερβολικα μικρο.Ειχα πιαστει και δεν μπορουσα να παρακολουθησω με ανεση την παρασταση .Αφου φοβομουν να κουνησω ακομα και το ποδι μου,γιατι θα χτυπαγα τον μπροστινο μου .
Οποτε 1,5 ωρα στην πληρης ακηνισια,κατι που με εκνευρισε αφανταστα και επετεινε την επιθυμια μου να τελειωσει το εργο.

Απο ηθοποιους δεν θυμαμαι ονοματα,εκτος απο αυτον που εκανε τον Βιζυηνο ο οποιος ηταν ο Ηλιας Λογοθετης.
Πολυ καλος θα ελεγα στο ρολο του,αν και μιλαγε υπερβολικα γρηγορα.
Η μανα ηταν επισης πολυ καλη στον ρολο της.
Εχω την αισθηση οτι ειχα ελειψη ηθοποιων γιατι η Αννιω εκανε και τα αλλα παιδια που υιοθετησαν.(πχ Κατερινιω)
Στην αρχη με τρομαζε ηα φατσα της.
Υπηρχε αλλος ενα που εκανε τον νεαρο Γιωργη αλλα ειχε σχεδον ρολο γλαστρας.
Επισης υπηρχε αλλος ενας που εκανε τον ψευτικο γιατρο.Ο ιδιος επαιζε αρπα σε καποιες στιγμες.Ακουγοταν υπεροχο.<3

Το εργο ξεκιναγε με ενα πρωτοτυπο τροπο.Εδειχνε τον Βιζυηνο τι σκεφτοταν οταν ηταν στο Δρομοκαιτειο.Δεν τον ειχα καταλαβει στην αρχη το κονσεπτ καθως περιμενα με το που αρχισει να ακουσω το"Αλλη αδελφη δεν ειχομεν παρα μονο την Αννιω."

Γενικα μου εδινε την αισθηση οτι αν καποιος δεν ειχε διαβασει το εργο δεν θα μπορουσε να παρακουλουθησει τι γινεται,γιατι οπως ειπα πριν ο Λογοθετης μιλαγε παρα πολυ γρηγορα :P.

Η σκηνη που μου αρεσε παρα πολυ ηταν η στιγμη που ακουσε την προσευχη της μανας και αρχιζε να ουρλιαζει.Πραγματικα πολυ καλος και πειστικος.

Η σκηνη ομως στην οποια βαρεθηκα παρα πολυ ηταν η σκηνη της εξομολογησης. Δεν το περιμενα καθως οταν το διαβαζαμε,ηταν σχεδον η συγλονιστικοτερη στιγμη.Ωστοσο μιλουσαν υπερβολικα χαμηλα,τα φωτα ειχαν επισης χαμηλωσει και μονο που δεν με πηρε ο υπνος. :P Νυσταζα κιολας,οποτε αυτο δυσκολευε την κατασταση και μου εκανε δυσκολη την προσπαθεια μου να παρακουλουθησω την εξομολογηση και να μην αφεθω στο να κλεισω για λιγο τα ματια μου :P .
Παντως η ηθοποιος που εκανε την μανα εκλαιγε πολυ ζωντανα,και αυτο μου φανηκε αρκετα ουαου .

Αυταααα.

Μόλις είδα την Ανδρομάχη στο Θέατρο Πέτρας
Γενικά ήταν πολύ καλή, θα της έβαζα ένα 8, αν και τελείωσε κάπως απότομα σε σχέση με άλλες τραγωδίες που έχω δει. Highlights ο τσακωμός Μενέλαου-Πηλέα και τα κλάματα της Ερμιόνης όταν μετάνιωσε
Ορέστης+Ερμιόνη=OTP, αν και πολύ λυπήθηκα που

Σπόιλερ:

Λοιπόν σήμερα είδα στο υπαίθριο θέατρο της πόλης
"Τα κορίτσια με τα μαύρα" των Ρήγα-Αποστόλου με τους Ρενο Χαραλαμπίδη,Σοφία Μουτίδου,Χρυσούλα Διαβάτη,Χρύσα Ρώπα,Σωτήρη Καλυβάτση και Ελένη Καστάνη.

Καλά μιλάμε το γέλιο του αιώνα ...καιρό είχα να γελάσω τόοοοσοο...πολύ κάψιμο
Η Ρώπα και η Μουτίδου δεν παλεύονταν ρε

10/10 και λίγο βάζω ...αν έχετε την ευκαιρία μην το χάσετε...απλά της ατάκας το κάγκελο

Σπόιλερ:

Μόλις είδα τον Οθέλλο στο Θέατρο Πέτρας
Κι ήταν ΥΠΕΡΟΧΟ! Πραγματικά!
Το πρώτο πράγμα που μου έκανε θετική εντύπωση ήταν τα κοστούμια κι η μουσική. Περίμενα να δω κάτι αναγεννησιακό κι αντί γι' αυτό είδα σύγχρονες στρατιωτικές στολές, μοντέρνα φορέματα, λέξεις καθημερινές και ακόμα και λάιβ τραγούδι τζαζ και ροκ εν ρολ!
Στους ηθοποιούς-ρόλους. Αγαπημένη μου μακράν η Μπρέμπου που έπαιζε την Αιμιλία, αν και στην αρχή την είχα αντιπαθήσει. Στο τέλος αποδείχτηκε η πιο γαμάτη από όλους.- Ο Κιμούλης ως Οθέλλος θεός, και η Καρύδη απέδειξε ότι μπορεί να παίξει και σε τραγωδία. Φυσικά για τον Μαρκουλάκη ούτε λόγος, δεν υπήρχε. Είχαμε λιώσει όλοι στο γέλιο με την πάρτη του -πχ ο Οθέλλος να εξομολογείται τον αιώνιο έρωτά του για τη Δυσδαιμόνα κι αυτός ως Ιάγος από πίσω να κάνει ότι ξερνάει κι άλλα τέτοια
Στο τέλος είχαμε σηκωθεί όλοι όρθιοι και χειροκροτούσαμε
Η καλύτερη παράσταση που έχω δει εδώ και αρκετό καιρό. 9/10.

Καλά μαμά βλέπουμε ταινίες την ίδια μέρα ρε δεν παλεύεται ...ακόμα και εκεί ενδοεπικοινωνία ...και έλεγα θα κανω διπλό ποστ

Λοιπόν σήμερα είδα το "Φωνάζει ο Κλέφτης" σε σκηνοθεσία Πέτρου Φιλιππίδη με τους Ελισσάβετ Κωνσταντινίδου,Τάσο Κωστή,Γιώργο Καπουτζίδη και ο Γιώργο Λέφα και κάποιους άλλους
Η αλήθεια είναι οτι απογοητεύτηκα λίγο γιατί το περίμενα καλύτερο...αλλά ίσως να λέω χαζομάρες γιατί το συγκρίνω με τα "Κορίτσια Με Τα Μαύρα" που περιέγραψα παραπάνω που είναι η μέρα με τη νύχτα...εκείνη η ταινία όποιος δεν την έχει δει πραγματικά χάνει και για αυτό ίσως να απογοητεύτηκα με αυτήν λίγο...εντάξει χάλια δεν ήταν και γελούσες σε κάποιες φάσεις αλλά με την άλλη δεν συγκρίνονται με καμία κυβέρνηση

Βάζω ένα 7/10

Cassandra Black ϟ έγραψε:Μόλις είδα τον Οθέλλο στο Θέατρο Πέτρας
Κι ήταν ΥΠΕΡΟΧΟ! Πραγματικά!

Κ εγώ τον είδα τον Οθέλλο χθες, όχι αυτοπροσώπως στο κηποθέατρο Παπάγου
κ συμφωνώ ότι ήταν πάρα πολύ καλό. μου άρεσε πολύ που ήταν η μοντέρνα εκδοχή της ιστορίας κ διαδραματιζόταν σε πιο σύγχρονη εποχή. οι ηθοποιοί έπαιζαν πάρα πολύ καλά αλλά πιο πολύ μου άρεσε ο Μαρκουλάκης. απίστευτα αστείος κ τρελός όσο δεν πάει έλιωσα κ εγώ στο γέλιο, έπαιζε τόσο φυσικά όπως κ όλοι βέβαια... από τους αγαπημένους "κακούς". κ η Μπρέμπου respect. κ έλεγαν κ κάτι ωραίες ατάκες κρίμα να μην τις θυμάμαι όλες anyway η μουσική ήταν πολύ ωραία κ ο συνδυασμός με την κάθε σκηνή πήγαινε πάρα πολύ. μου άρεσε στην αρχή η μουσική που είχε στη συνάντηση Δυσδαιμόνας-Οθέλλου κ μετά στην καταιγίδα όταν μιλούσε ο Μαρκουλάκης, πολύ ωραία παράσταση. 9/10

Χμ το καλοκαίρι είδα τον Άμλετ με τον Αιμίλιο Χειλάκη ήταν πολύ πολύ ωραία δουλεια!

Και τώρα σε κάτι πιο λάιτ Συμπέθεροι από τα ΄Τύρανα πολύ γέλιο και πολλές αλήθειες για την αντιμετώπιση των μεταναστών στην χώρα.

"Nα ζει κανείς ή να μην ζει" Κωμωδία με Χαικάλη-Δανδουλάκη τοποθετημένη λίγο πριν το ξέσπασμα του Β παγκόσμιου.
Το έργο συνδυάζει γέλιο,απίθανες καταστάσεις,μουσική και βέβαια μια πιο χιουμοριστική ματιά στην εξάπλωση της Γερμανίας στην Ευρώπη.

Το σενάριο είναι διασκευασμένο από τους Ρέππα-Παπαθανασίου και αξίζει

Σπόιλερ:

Χάρολντ και Μοντ.
Γλυκόπικρη,συγκινητική,υπέροχη μουσική και σκηνοθεσία.
Έχω δει τον Φιλιππίδη 3 φορές στο θέατρο αλλά αυτην την φορά ξεπέρασε τον εαυτό του.

FLEUR258 έγραψε:Λοιπον,η τελευταια παρασταση που ειδα ηταν τον Ιανουαριο "Το αμαρτημας της μητρος μου",του Γιωργιου Βιζυηνου.
Δεν μου αρεσε,και να σας εξηγησω γιατι .

Καταρχας,το θεατρο ηταν υπερβολικα μικρο.Ειχα πιαστει και δεν μπορουσα να παρακολουθησω με ανεση την παρασταση .Αφου φοβομουν να κουνησω ακομα και το ποδι μου,γιατι θα χτυπαγα τον μπροστινο μου .
Οποτε 1,5 ωρα στην πληρης ακηνισια,κατι που με εκνευρισε αφανταστα και επετεινε την επιθυμια μου να τελειωσει το εργο.

Απο ηθοποιους δεν θυμαμαι ονοματα,εκτος απο αυτον που εκανε τον Βιζυηνο ο οποιος ηταν ο Ηλιας Λογοθετης.
Πολυ καλος θα ελεγα στο ρολο του,αν και μιλαγε υπερβολικα γρηγορα.
Η μανα ηταν επισης πολυ καλη στον ρολο της.
Εχω την αισθηση οτι ειχα ελειψη ηθοποιων γιατι η Αννιω εκανε και τα αλλα παιδια που υιοθετησαν.(πχ Κατερινιω)
Στην αρχη με τρομαζε ηα φατσα της.
Υπηρχε αλλος ενα που εκανε τον νεαρο Γιωργη αλλα ειχε σχεδον ρολο γλαστρας.
Επισης υπηρχε αλλος ενας που εκανε τον ψευτικο γιατρο.Ο ιδιος επαιζε αρπα σε καποιες στιγμες.Ακουγοταν υπεροχο.<3

Το εργο ξεκιναγε με ενα πρωτοτυπο τροπο.Εδειχνε τον Βιζυηνο τι σκεφτοταν οταν ηταν στο Δρομοκαιτειο.Δεν τον ειχα καταλαβει στην αρχη το κονσεπτ καθως περιμενα με το που αρχισει να ακουσω το"Αλλη αδελφη δεν ειχομεν παρα μονο την Αννιω."

Γενικα μου εδινε την αισθηση οτι αν καποιος δεν ειχε διαβασει το εργο δεν θα μπορουσε να παρακουλουθησει τι γινεται,γιατι οπως ειπα πριν ο Λογοθετης μιλαγε παρα πολυ γρηγορα :P.

Η σκηνη που μου αρεσε παρα πολυ ηταν η στιγμη που ακουσε την προσευχη της μανας και αρχιζε να ουρλιαζει.Πραγματικα πολυ καλος και πειστικος.

Η σκηνη ομως στην οποια βαρεθηκα παρα πολυ ηταν η σκηνη της εξομολογησης. Δεν το περιμενα καθως οταν το διαβαζαμε,ηταν σχεδον η συγλονιστικοτερη στιγμη.Ωστοσο μιλουσαν υπερβολικα χαμηλα,τα φωτα ειχαν επισης χαμηλωσει και μονο που δεν με πηρε ο υπνος. :P Νυσταζα κιολας,οποτε αυτο δυσκολευε την κατασταση και μου εκανε δυσκολη την προσπαθεια μου να παρακουλουθησω την εξομολογηση και να μην αφεθω στο να κλεισω για λιγο τα ματια μου :P .
Παντως η ηθοποιος που εκανε την μανα εκλαιγε πολυ ζωντανα,και αυτο μου φανηκε αρκετα ουαου .

Αυταααα.

Αυτό κι εγώ.
Ο Λογοθέτης με κούρασε αρκετά μπορώ να πω, το ίδιο και η καθαρεύουσα. >__>
Ο αδερφός θα μπορούσε να μην υπάρχει καν. Μέχρι και το καμπανάκι που είχαν για την έναρξη της παράστασης μεγαλύτερο ρόλο έπαιξε.
Εμένα δε με πείραξε που η ίδια κοπέλα έκανε όλα τα κορίτσια, έτσι κι αλλιώς δε συμμετείχε και πολύ.
Η μάνα σε ορισμένες σκηνές ΟΥΡΛΙΑΖΕ τόσο πολύ που πόνεσαν τα αυτιά μου. Αλλά ήταν πολύ καλή και η σκηνή της εξομολόγησης μου φάνηκε η καλύτερη σε όλη την παράσταση, μαζί με τη σκηνή στην εκκλησία.
Η μουσική ήταν εξαιρετική και πραγματικά δεν το περίμενα.
Και επειδή δεν είχα καν διαβάσει το έργο πριν πάω να δω την παράσταση, στην αρχή δεν ήξερα που πάνε τα τέσσερα. Μετά οκ, το έσωσαν. ^____________^

Οδυσσεβάχ.
Μ' άρεσε αρκετά μπορώ να πω και γέλασα σε αρκετά σημεία. Οι ηθοποιοί ήταν πάρα πολύ καλοί. Γενικά έχω πολύ θετική άποψη.

Η σεξουαλικη ζωη του κυριου και της κυριας νικολαιδη.

Ο Ζουγανελης θεος!

Ααααα κι εγώ θέλω να την δω^

Έχει πολλά πρόστυχα;Δηλαδή η αδερφή μου που είναι 15 μπορεί να πάει;

εχει αρκετα και εγω ειμαι 12 δεν θα παει η αδερφη σου εμενα με σνομπαρε αυτη που ειναι στο ταμειο.

Ο Παπουτσωμενος Γατος

Δεν μου αρεσε. Τουλαχιστον γι αυτο που ηταν. Παρα πολυ λιτα σκηνικα για παρασταση που απευθυνεται σε παιδια. Πολυ μικρη διαρκεια. Γενικα η Λυρικη με απογοητευσε αυτη τη φορα.

Μακμπέθ, στη Στέγη Γραμμάτων και Τεχνών.
Λοιιιπόοοοον, οι ερμηνείες μου φάνηκαν εξαιρετικές (κυρίως του Αργύρη Ξάφη που υποδυόταν τον Μακμπέθ και του γιατρού, που δε θυμάμαι πως τον λένε ), για την πλοκή δε μπορώ να πω τίποτα, αγαπημένος άλλωστε ο συγκεκριμένος συγγραφέας , ωστόσο ο σκηνοθέτης είχε προσθέσει βίντεο από την ταινία που είχε γυριστεί πριν κάτι χρόνια. Τα βρήκα τόσο ... ανούσια, βαρετά και κακόγουστα. Κυρίως δε στις σκηνές που ακουγόταν η μουσική και ψιλοχόρευαν οι ηθοποιοί (με εξαίρεση το χορό του Μακμπέθ και της συζύγου του) πραγματικά αναρωτιόμουν τι σκεφτόταν ο Μοσχόπουλος (ο σκηνοθέτης)...

Πάντως προτείνω σε όποιον αρέσει ο Μακμπέθ να πάει να δει την παράσταση, δε θα χάσει. Έχει και λίιιγο γέλιο σε μερικά σημεία.

"Σεσουάρ για δολοφόνους" (13ος χρόνος)

ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΗ! Μακράν η καλύτερη θεατρική παράσταση που έχω δει. Οι ερμηνείες όλων των ηθοποιών, καταπληκτικές, μιας προς μια! Αγαπημένος ο Αργύρης Αγγέλου και ο Θωμάς Παλιούρας. Μα και οι υπόλοιποι, έπαιζαν τόσο υπέροχα, που αρχικά νόμιζα πως βρισκόμουν μπροστά από κάποια οθόνη. Οι ατάκες έδιναν και έπαιρναν, η αλληλεπίδραση κοινού-ηθοποιών ήταν κάτι παραπάνω από απολαυστική, το γέλιο ξεκινούσε κιόλας από τα πρώτα 10 λεπτά και έβγαινε αβίαστο!
Πολλά μπράβο αξίζουν και στον Ησαϊα Ματιάμπα, που δεν είχα ιδέα πως σκαμπάζει από υποκριτική και πως έχει μάλιστα τέτοιο ταλέντο!

Αυτή τη φορά βγάλαμε δολοφόνο την κομμώτρια.

είδα ""θέατρο"" οψές. Η Κώνει είχε εξέταση στην υποκριτική και το κάναν σε στυλ παράστασης και πήγα

Έπαιζαν την Ηλέκτρα. Καλά το παίξαν τα παιδάκια Δυστυχώς δεν ήταν ολόκληρη και είχε και μια κολόνα μπροστά και δεν είναι και όλοι κώνες (ακα ταλαντούχοι ) αλλά 'νταξ χειροκρότησα για να τους ανεβάσω την ψυχολογία

Ψέκασα την Ελίζα.

Λοιπόοοοον εδώ και καιρό ήθελα να την δω,κυρίως λόγω του Μουτσινά.
Η παράσταση νόημα δεν έχει μόνο για να γελάσεις πας.
Το χιούμορ στηρίζεται στις αστείες φωνές,την χορογραφία και το βρίσιμο.

Αν θες να περάσει ευχάριστα η ώρα είναι μια καλή επιλογή.

Το λοιπόν Είδα παράσταση σήμερα Μετά απο εξαιρετικές πιέσεις η Κωνσταντίνα με έπεισε
Γίνηκε στην Αίθουσα Μάντεως Τειρεσία με τίτλο "Όταν Τελειώνει Μια Ζωή Που Να Πας;"
Το έργο προσπαθεί να φανταστεί την τελευταία νύχτα της ποιήτριας Ανν Σέξτον. Η ίδια διάλεξε, όπως και η ποιήτρια Σύλβια Πλαθ, να πεθάνει εισπνέοντας δηλητηριώδη αέρια. Τις τελευταίες αυτές στιγμές το μυαλό της Ανν Σέξτον, ζαλισμένο από το ποτό και τις αναθυμιάσεις, `προβάλει` παραμορφωμένες εικόνες από τη ζωή της. Η ανάγκη της για ένα φίλο `γεννάει` τη Σύλβια Πλαθ, κι έτσι έχοντάς την συντροφιά, βαδίζει προς το τέλος.

Σπόιλερ:

Μπήκαμε μέσα με ατέλεια. Ναι και εγώ Είπαμεν οτι ξέχασα την κάρτα μου

Καλή η παραστασούλα αν και κουράστηκα λίγο Τουλάχιστον κράτησε λίγο

Πάντως 10? είσοδο δεν θα πλήρωνα για να τη δω

Οι Ηλιθιοι, περισι με το σχολειο
(αν μετρανε τα μπαλετα, τοτε η Λιμνη των Κυνων ,τα χριστουγεννα του 2011)

Αναζητώντας τον Αττίκ, Θέατρο Μπάντμιντον
Πόσο θεϊκό? Πόσο συγκινητικό? Πόσο τέλεια τραγούδια, φωνές, ερμηνείες, αστεία, κοστούμια?
Η Λότσαρη θεά, φωνάρα και γυναικάρα, δεν καταλαβαίνω γιατί δεν την συμπαθούν οι άλλες. Ο Παπαδημητρίου επίσης γαμάτος, ήμουν μονίμως σε φάση "τι παρακμή! τι παρακμή!" μαζί του Η Μούμουρη έχει τόση ενεργητικότητα πάνω στη σκηνή! Και στην τηλεόραση δεν της φαινόταν Και οι δύο ηθοποιοί που έπαιζαν τον Αττίκ ήταν απίστευτοι!
Υπέροχη παράσταση -ή να την πω καλύτερα μιούζικαλ? Είχα καιρό να πάω θέατρο αλλά μετά από αυτό συνειδητοποιώ πως τελικά ξέρω να επιλέγω παραστάσεις
8,5/10 μόνο και μόνο επειδή στο τέλος είχαν πιάσει τα αργά και κόντευα να κοιμηθώ

Bonus:

Πρεπει να ειναι πολυ ωραιο. Ελεγα και εγω να παω καποια στιγμη!

Γιάννα να πας να δεις τον Γυάλινο Κόσμο του Ουίλλιαμς που δεν είδα εγώ ΓΙΑ ΝΑ ΔΩ ΕΣΑΣ

Είδα το Πάρκο και το Ό, τι πιο Πολύ Ποθείς από Ακτίς Αελίου. Καλά, η ομάδα αυτή γ@μ@ει και δέρνει. Το πάρκο μεν καταπληκτικό, το Ό, τι πιο πολύ ποθείς δε... αριστούργημα. Είναι βασισμένο στο "H φιλοσοφία του Μπουντουάρ" του Μαρκήσιου ντε Σαντ. Όσοι είστε κατάλληλης ηλικίας να πάτε να το δείτε

Το Ελιξίριο του Έρωτα, κωμική όπερα του Ντονιτσέτι στην Λυρική.
Τι καλό που ήταν <3 Και πόσο φωνάρες οι ηθοποιοί!
Τα σκηνικά ολίγον φτωχά αλλά δεν με χάλασε. Επίσης καθόμουν 2η σειρά από μπροστά, έβλεπα τα πάντα κι άκουγα και την παραμικρή νότα. Το μόνο κακό ήταν ότι πιάστηκε το κεφάλι μου να κοιτάω τους υπέρτιτλους, πιο ψηλά δεν μπορούσαν να τους βάλουν?
Τώρα πάω να το κατεβάσω να 'χω να τ' ακούω
8/10