Εκτρωση

elliza έγραψε:

Ρε σεις ηρεμήστε λίγο  
Πρώτον ο καθένας έχει δικαίωμα να λέει τη γνώμη του χωρίς να τον κοροιδεύουμε, εκτός αν η γνώμη του είναι ανόητη μέχρι αηδίας και ο ίδιος λίγο εκνευριστικός όπως ο ντράγκον για παράδειγμα!  
Επίσης η  λούνα είναι 13 ετών, η σκέψη της είναι πιο απλοική, δε νομίζω να βρειτε πολλά παιδιά στην ηλικία της που να σκεφτονται όλες τις παραμέτρους για να πάρουν θέση στο θέμα.  

Μα το λες και μόνη σου πως η κοπέλα βλέπει τις στατιστικές από μία κάπως... πολύ...εμ... ποιητική σκοπιά, και τις ερμηνεύει όπως θέλει και χρησιμοποιεί τον όρο αμαρτία. Αλλά εντάξει εκνευριστική δεν είναι  

Λοιπόν, ελπίζω να θυμάστε τις τελευταίες σελίδες, και το πυρ που εξαπολύθηκε με έναυσμα ένα μου ποστ για την γνώμη μου στην έκτρωση. Όλον αυτό τον καιρό σκέφτηκα αρκετά σοβαρά το ζήτημα, και κυρίως από πρακτικό λόγο, γιατί κατάλαβα ότι είναι εύκολο να λες υπέρ ή κατά στην έκτρωση, τόσο απλά, αλλά δυσβάσταχτο όταν έρχεται στον νου σου. Και κυρίως δεν μπορείς να σκεφτείς με σφαιρική αντίληψη το θέμα αν δεν συμβεί πρακτικά, ή σε σένα, ή σε κοντινό σου πρόσωπο, ώστε εσύ να έχεις παραδειγματιστεί. Μετά την είδηση ότι ο τρίτος καλύτερός μου φίλος ........... για πρώτη φορά το καλοκαίρι που πέρασε, σκεφτήκαμε το ενδεχόμενο τι θα είχε γίνει αν η κοπέλα έμενε έγκυος, καθώς δεν χρησιμοποίησε κοστουμάκι για τον κύριο και η ίδια έμενε σε άλλο νησί, εκτός Κρήτης. Εκεί ήταν που σκέφτηκα αμέσως κάποιες απόψεις που είχαμε ανταλλάξει μαζί κάμποσο καιρό πριν, και σας ευχαριστώ γιατί μου δώθηκε η ευκαιρία να μάθω πράγματα από τις γνώμες σας, σωστές ή λάθος. Τι θα είχε γίνει αν το μοιραίο συνέβαινε;; Θα παραιτούσε το παιδί το σχολείο σε ηλικία 15 ετών (1 χρόνο μεγαλύτερος, έμεινε μια φορά) για να αναθρέψει το παιδί;; Θα έκανε το ίδιο και η κοπέλα;; Θα δεχόταν όμως να πάρει και μια δύσκολη απόφαση σαν κι αυτή;; Ο ίδιος μου είπε ότι θα το σκεφτόταν πάρα πολύ πριν δώσει συγκατάθεση για έκτρωση, καθώς μου είπε πως είναι σαν να σκοτώνει μια ζωή (ναι, μια ζωή, όχι μια μάζα κυττάρων , γιατί ναι στην αρχή είναι έτσι, αλλά ουσιαστικά εξελίσσεται σε ζωή! ). Τελικά έχω αναθεωρήσει την άποψή μου για την έκτρωση, βέβαια και πάλι είμαι διστακτικός, και ναι θα έλεγα στην έκτρωση μόνο σε εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση, σαν αυτή που περιγράφω από πάνω. Ωστόσο, ναι , παραδέχομαι πως σε κάποιες περιπτώσεις που έχουν προαναφερθεί σε άλλα ποστς και όλοι τις ξέρετε η έκτρωση είναι η μόνη λύση, για το καλό των περισσοτέρων, ωστόσο πάλι δεν είναι μια τόσο καλή πράξη, και σίγουρα κι αν γίνει θα σου επιφυλάσει τύψεις για καιρό! Βασικά είχα από καιρό αναθεωρήσει, ωστόσο ο εγωισμός μου δυστυχώς δεν με άφηνε να αλλάξω γνώμη ενώ μόλις προηγουμένως είχα εκφράσει μια τελείως διαφορετική, ωστόσο καιρός να αφήσουμε τα παιδιαρίσματα και να συμπεριφερθούμε όπως αρμόζει σε ένα σοβαρό θέμα σαν και τούτο!

^αυτό όμως δεν ειναι "εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση" ειναι εξαιρετική ηλιθιότητα αφού ο κύριος "δε φορούσε κοστουμάκι"  

Εγω δεν ψηφίζω. Γενικά ειμαι κατά , αλλά υπάρχουν και περιπτώσεις στις οποίες ειναι απαραίτητη...

Έντονες αντιδράσεις προκαλεί η πρωτοβουλία της Ισπανίας να αυστηροποιήσει δραματικά τη νομοθεσία για τις αμβλώσεις. Η κυβέρνηση Ραχόι ενέκρινε σχέδιο νόμου που ουσιαστικά απαγορεύει την άμβλωση σε όλες τις περιπτώσεις. Μόνες εξαιρέσεις, τα θύματα βιασμού και οι περιπτώσεις όπου η εγκυμοσύνη απειλεί αποδεδειγμένα την υγεία της γυναίκας που κυοφορεί.

Ακτιβιστές, μέλη φεμινιστικών οργανώσεων και βουλευτές συγκεντρώθηκαν έξω από την ισπανική πρεσβεία στις Βρυξέλλες και παρέδωσαν ψήφισμα διαμαρτυρίας. Μεταξύ άλλων, το επίμαχο νομοσχέδιο καταργεί το δικαίωμα έκτρωσης λόγω παραμορφώσεων του εμβρύου. Αν η κυβέρνηση Ραχόι αποφασίσει να το θέσει προς ψήφιση στο Κογκρέσο, αναμένεται να εγκριθεί εύκολα καθώς διαθέτει την πλειοψηφία.

Πηγή: http://www.lifo.gr/now/world/41492

ΣΥΓΓΝΩΜΗ, αν δηλαδή το παιδί έχει down ή αν πολύ απλά η γυναίκα/ζευγάρι δεν είναι έτοιμη/οι να γίνουν γονείς, το σχέδιο αυτό της απαγορεύει να το ρίξει;

ρε είμαστε στα καλά μας; είμαστε τελείως ηλίθιοι; πόσο κόμπλεξ χωράει στο μυαλό του ανθρώπου;

Σπόιλερ:

Νομίζω ότι το θέμα της έκτρωσης παρατίθεται λίγο "ελαφρά τη καρδία" τις περισσότερες φορές, ενώ είναι κάτι που θέλει πολύ ανάλυση αν και, πάλι δε θεωρώ ότι μπορείς να έχεις καθαρή και απόλυτη άποψη. Προσωπικά δεν παίρνω θέση ούτε υπέρ ούτε κατά γιατί θεωρώ αδύνατο να σκεφτώ όλους τους παράγοντες που μπορεί να οδηγήσουν μια γυναίκα σ' αυτή τη λύση, πόσο μάλλον να τους αξιολογήσω κιόλας! Θα αναφερθώ στους πιο διαδεδομένους.
Πιστεύω πιο συχνό φαινόμενο είναι η έκτρωση για οικονομικούς λόγους (πώς θα το μεγαλώσω, τι μπορώ να του προσφέρω κλπ). Θεωρώ ΑΠΑΡΑΔΕΚΤΟ να συμβαίνει κάτι τέτοιο σήμερα. Και δεν εννοώ απαράδεκτο από την πλευρά της μάνας που πολλές φορές μόνο τον εαυτό της δε σκέφτεται σε τέτοιες περιπτώσεις, αλλά από την πλευρά του κοινωνικού πλαισίου στο οποίο κινούμαστε. Νομίζω είναι αδιανόητο στον 21ο αιώνα, με την τεχνολογική και ιατρική πρόοδο να μπορούν να εξασφαλίσουν άνετη και αξιοπρεπή ζωή σε όλους, να υπάρχουν άνθρωποι που ωθούνται (ίσως και χωρίς την απόλυτη θέλησή τους) σε εκτρώσεις ή αντίστοιχα μέτρα.
Επίσης νομίζω ότι διαφωνώ, αν και όχι τόσο απόλυτα όσο στην προηγούμενη παράγραφο, με την έκτρωση λόγω προβλημάτων που μπορεί να έχει το παιδί. Πχ σύνδρομο down κ.α. Δεν παίρνω απόλυτη θέση, αλλά μου δίνεται η αίσθηση ότι απαξιώνεται η ζωή τέτοιων ανθρώπων, που έχουν τελικά γεννηθεί, με κάποιο παρόμοιο πρόβλημα. Είναι περίπου όπως όταν συμβαίνει ένα ατύχημα και το θύμα μαθαίνει ότι θα μείνει ανάπηρο, οπότε γυρνάει και λέει "καλύτερα να πέθαινα"... Δηλαδή αυτοί που ζουν ανάπηροι (πνευματικά και σωματικά) καλύτερα να μη ζούσαν; Δεν είναι λίγο παράλογο ( ; ) αυτό; Δεν ξέρω, κάτι δε μου κολλάει σωστά σε αυτή την προσέγγιση...
Εκεί που πραγματικά βρίσκομαι σε απόλυτη σύγχυση είναι οι περιπτώσεις ανεπιθύμητης εγκυμοσύνης λόγω βιασμού. Ίσως η καλύτερη λύση θα ήταν η γέννηση και η υιοθεσία, αλλά αυτό θα απαιτούσε και αλλαγή στις διαδικασίες της υιοθεσίας και σίγουρα θα ήταν ημίμετρο αφού το κύριο πρόβλημα είναι ο βιασμός αυτός καθ' αυτός, και όχι τα επακόλουθά του. (Τσπ, άλλο θέμα αυτό, δεν επεκτείνομαι εδώ πέρα.) Την ίδια σύγχυση έχω και με τις εγκυμοσύνες σε μικρή ηλικία λόγω απροσεξίας ή ατυχήματος... Δεν μπορώ να πάρω ξεκάθαρη θέση... Ας διαδοθεί η πρόληψη τουλάχιστον γιατί, έτσι κι αλλιώς, οι περιπτώσεις ατυχήματος λογικά είναι λιγότερες από τις περιπτώσεις απροσεξίας...
Εντάξει, φαντάζομαι όλοι συμφωνούμε ότι η έκτρωση είναι απαραίτητη όταν τίθεται ζήτημα για τη ζωή της μάνας. Ε σ' αυτό δε νομίζω να υπάρχουν ενστάσεις!
Γενικά είμαι πάντα της άποψης καλύτερα προλαμβάνειν παρά θεραπεύειν, και η έκτρωση δεν αποτελεί εξαίρεση... Πάντως ξαναλέω πως το θέμα θέλει πολύ σκέψη, και μέχρι τώρα έχουν εκτεθεί μόνο ακροθιγώς κάποιες παράμετροι του.

Δεν νομίζω πως είναι αυτό το θέμα. Από τη στιγμή που γεννιέσαι, ΟΠΩΣ και να είσαι, οφείλεται να σου δοθεί μια ευκαιρία. Όποια πάθηση και να έχεις, οτιδήποτε, οφείλει ο γονιός να είναι παρών.
Πέρα από αυτό όμως, αν γνωρίζεις πως το παιδί που εγκυμονείς έχει μια πάθηση όπως το down, δεν μπορείς πάντα να ξαναπροσπαθήσεις; Γιατί να φέρεις στον κόσμο έναν παιδί το οποίο θα βασανίζεται; Δεν ξέρω, έχουν μπει πολλά κριτήρια πια στο να γεννάς ένα παιδί, το οικονομικό, το κοινωνικό, το αν είσαι έτοιμος κλπ κλπ. Εγώ δεν έχω ιδέα τι θα έκανα αν μου συνέβαινε αυτό. Αλλά, δεν αξίζουν όλες οι μητέρες μια επιλογή πάνω στο θέμα; Άλλωστε, ένα παιδί φέρνεις στον κόσμο, δεν αγοράζεις σκύλο.

Θα πιασω το θεμα εκτρωσης λογω σοβαρης χρωμοσωμικης ή αλλης γενετικης παθησης, που δεν επιδεχεται θεραπεια. Εφοσον υπαρχει η επιλογη και μπορει να γινει εγκαιρα η αμβλωση, χωρις κινδυνο για την μητερα επιβαλλεται. Ειναι πολυ σκληρο να γενησεις ενα παιδι πχ με συνδρομο Down, ακομα και τις καλυτερες διαθεσεις να το αγαπας, να το προσεχεις και να το φροντιζεις να εχεις. Καποια στιγμη θα πεθανουν οι γονεις. Πως θα συντηρηθει μονος του ενας 60χρονος - 70χρονος με συνδρομο Down? Ποιος θα τον προσεχει; Ποιος θα τον συντηρει; Ειναι ΠΟΛΥ σκληρο να το κανεις σε εναν ανθρωπο αυτό.

Ευτυχως στις μέρες μας υπάρχει η Γενετικη καθοδηγηση σε ζευγαρια προχωρημενης ηλικιας, σε ζευγαρια με πολλές πιθανοτητες μεταβιβασης σοβαρων (το τονιζω) γενετικων ανωμαλιων. Επισης εχουν τελειοποιηθει τεχνικες εγκαιρου εντοπισμου τετοιων ανωμαλιων πριν το εμβρυο αναπτυχθει σε μεγαλο βαθμο.

Εν πάση περιπτώση η δικη μου αποψη ειναι οτι οταν μπορεις να αποφασισεις ποτε θα ξεκινησει μια εγκυμοσυνη, μπορεις να αποφασισεις και ποτε θα τελειωσει. Η διακοπη μιας κυησης ειναι αναφαιρετο δικαιωμα, ιδιως της μητερας.

Ας πουμε οτι απαγορευεται η αμβλωση σε ολο τον κσομο και δεν υπαρχουν οι εναλλακτικες εγχειρησης σε αλλη χωρα. Τι νομιζετε οτι θα συμβει; Θα γεμισει ο τοπος γυναικες που πεφτουν απο τις σκαλες ωστε να οδηγησουν την αποβολη του εμβρυου.    Η επιθυμητη διακοπη της κυησης, δεν ειναι χαρακτηριστικο του 20ου-21ου αιωνα. Απο την αρχαιοτητα οι εταιρες αυτοτραυματιζονταν στην κοιλια για να αποβάλλουν. Η λιστα συνεχιζεται. οποτε ποιο το προβλημα του να γινεται σε χειρουργειο, με μεγαλυτερη ασφαλεια για την μητερα;

Ακομα και αμα η εγκυμονουσα ειναι ανηλικη που απλα δεν προσεξε, γιατι ενα λαθος της εφηβειας να καταστρεψει, οχι δυο ανθρωπους, αλλα δυο οικογενειες; Τι μελλον θα εχει αυτο το ζευγαρι (αν παντρευτουν); Θα σπουδασουν; Θα φτιαξουν κατι; Ειναι απιστευτα δυσκολο να μεγαλωνει κανεις παιδια στις μερες μας, ειδικα δύο ανηλικοι που δεν εχουν μεγαλωσει οι ιδιοι πρωτα.

Εν τέλει ποσο χειροτερη ειναι η αποξεση μιας μαζας κυτταρων, απο το  να γεννησεις ειναι μωρο και να το παρατησεις σε ορφανοτροφειο; Να το καταδικασεις να αλλαζει - στην καλυτερη- αναδοχη οικογενεια καθε 2 χρονια μεχρι να ενηλικιωθει;

Τείνω να συμφωνήσω με αυτούς που υποστηρίζουν μια κάποια αυξημένη αυστηρότητα στο πότε πρέπει να γίνονται εκτρώσεις γιατί στην Ελλάδα το παρακάναμε. Είμαι γενικά κοντά στις ιδέες της Hrw Black-Snape.

Όμως το έμβρυο δεν μπορεί να προστατεύεται συνταγματικά πέραν ενός συγκεκριμένου ορίου. Αν απαγορευτούν οι αμβλώσεις όπως κάποιοι ισχυρίζονται ότι πρέπει να γίνει , η έγκυος θα μετατρεπόταν σε μέσον ενάντια στην αξία της ως άνθρωπος. Κάτι τέτοιο όχι μόνο αντιβαίνει στον αυτοκαθορισμό της αλλά δημιουργεί και κινδύνους για τη ζωή της αφού θα είχαμε διακοπές της εγκυμοσύνης στα "τυφλά" , έγκυες με σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα , και αμβλώσεις χωρίς απαραίτητες ιατρικές προϋποθέσεις. Πάντως στο βαθμό που υπάρχει μια σχετική προστασία του εμβρύου η διακοπή της κύησης θα πρέπει να αντιμετωπίζεται ως ultima ratio αφού πρόκειται ή για θυσία υπέρ τρίτου και συγκεκριμένα υπέρ των γονέων (κάτι που θυμίζει μεταμόσχευση με τη διαφορά ότι δεν έχουμε πάρει συγκατάθεση) ή για θυσία υπέρ του ίδιου του εμβρύου (κάτι που θυμίζει ευθανασία με τη λογική ότι εμείς θεωρούμε πως κάτι τέτοιο θα ωφελούσε το έμβρυο) . Πάντως το πρόβλημα είναι βαθιά Βιοηθικό και δε λύνεται με καταστολές παρά μόνο με πολιτικές ενημέρωσης για την αντισύλληψη και οικογενειακούς προγραμματισμούς. Ο γιατρός πάντως σε τέτοιες περιπτώσεις μπορεί να επικαλεστεί την ένσταση ηθικής συνείδησης και να μην πραγματοποιήσει έκτρωση αν δεν θέλει.

My opinion:

Σπόιλερ:

H γέννηση και η υιοθεσία κατά τη γνώμη μου είναι χειρότερη απο την έκτρωση, κυρίως για ηθικούς λόγους, που τόοοοσο μας αρέσει να χρησιμοποιούμε ως επιχειρήματα.

Σε ποια διάσταση είναι σωστό να φέρνεις ένα παιδί στη ζωή, δίνοντας αξία στον ερχομό του στη ζωή, αλλα αδιαφορώντας πλήρως για την μετέπειτα ζωή του; Λες, δεν μπορώ να ρίξω το παιδί γιατί είναι δολοφονία, μα το δίνεις. Ουσιαστικά δεν αναλαμβάνεις ούτε την ευθύνη να το "σκοτώσεις" αλλά ούτε και να το μεγαλώσεις. Τι σε καθιστά αυτό; Ηθικό άτομο; Δεν νομίζω. Αλλά αφού λέει η εκκλησία τοτε ειναι ΟΚ... Οπως και να 'χει, αυτή η τακτική ειναι απαράδεκτη και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να προτείνεται.

Όσο για την πράξη, ως πράξη, δηλαδή αν αποτελεί όντως αφαίρεση της ζωής, την άποψη μου περί κυττάρων την γνωρίζετε.

Και για το αν θεωρείται σωστό να γίνεται σε περίπτωση σοβαρής γενετικής ασθένειας έχω μονο ένα να πω. Τόσα και τόσα γίνονται για την καταπολέμηση των γενετικών ασθενειών και για την εύρεση του γενετικού τους υποβάθρου, με κύριο στόχο να μπορούν να ανιχνεύονται, και εμείς να φέρνουμε παιδιά με ΣΟΒΑΡΕΣ ασθένειες στον κόσμο; Δεν είναι σαν να αρνείσαι την πρόοδο της τεχνολογίας και τα εργαλεία που σου προσφέρει;

Στο μόνο που διαφωνώ, είναι η χρήση της έκτρωσης ως μέσο προφύλαξης, του τύπου: δεν χρησιμοποιώ προφύλαξη και αν μείνω έγκυος το ρίχνω. Αυτό είναι καθαρή βλακεία, και δεν νομίζω να υπάρχουν άτομα σήμερα που να σκέφτονται έτσι (παρ'όλο που έχω ακούσει κάποιες τραβηγμένες περιπτώσεις).

Νομίζω χρειάζεται γενικά ένα μέτρο στο θέμα των εκτρώσεων... Δεν είναι δυνατόν να γίνονται έτσι αβέρτα εκτρώσεις γιατί πέραν όλων των υπολοίπων επιβαρύνει και την υγεία της μητέρας. Πιστεύω επίσης ότι η τόσο ελάχιστη έως και μηδενική νομοθεσία, ενισχύει κατά κάποιον τρόπο την ανευθυνότητα. Καλή η ιατρική πρόοδος και εννοείται ότι δε θα ποινικοποιήσουμε τα οφέλη που μας προσφέρει, αλλά κάθε πράγμα θεωρώ ότι έχει να μας δώσει ως εκεί που του κάνουμε χρήση και όχι κατάχρηση.

Σπόιλερ:

Πάντως,η έκτρωση που έπεται της σεξουαλικής ασυδοσίας δεν νομίζω ότι ανήκει στα βασικά γυναικεία δικαιώματα,περισσότερο θα έλεγα στην λογική του "να ξεφορτωθούμε το μπαστάρδι για να συνεχίσουμε απρόσκοπτα την ζωούλα μας." Και το μεγαλύτερο ποσοστό εκτρώσεων είναι τέτοιες περιπτώσεις."Ατυχήματα" που μας δυσκολεύουν.Απο την στιγμή που η φύση σου δίνει την δυνατότητα να δημιουργήσεις ζωή, τότε οφείλεις να είσαι περισσότερο υπεύθυνος/η στο πως θα διαχειριστείς αυτό το "δώρο."

Για τα παιδιά με σύνδρομο Down,διατηρώ κάποιες επιφυλάξεις γιατί αποδεικνύεται ότι πολλά απο αυτά τα παιδιά μπορούν να μορφωθούν και να αποκτήσουν αυτονομία,αν όχι καρριέρα.Φυσικά η κοινωνία δεν είναι εντελώς φιλικά προσκείμενη σε αυτές τις περιπτώσεις αλλά αν υπάρχει η ευκολία της έκτρωσης,δεν θα γίνει ποτέ.Μια τέτοια περίπτωση ήταν ο Σεργκέϊ Ραχμάνινοφ και αποδείχτηκε ένας απο τους μεγαλύτερους συνθέτες και βιρτουόζους του 20ου αιώνα.

Εν πάσει περιπτώσει,ένας αυστηρότερος και ορθολογικός έλεγχος των πλαισίων που μία έκτρωση είναι επιβεβλημένη,θα ήταν ιδανικότερος.Αλλά η ευκολία που καταντά ασυδοσία και όλο αυτό σε ένα βολικό πακέτο περί γυναικείων ή ανθρωπίνων δικαιωμάτων,δεν θα με πείσει ποτέ.

Φυσικά και εξαρτάται απο την περίπτωση του καθενός αλλά γενικά είμαι υπέρ της έκτρωσης για πάρα πολλούς λόγους

Το κύριο ζήτημα είναι κατά πόσο το έμβρυο μπορεί να χαρακτηριστεί ως άνθρωπος και ως εκ τούτου η έκτρωση ως ανθρωποκτονία.
Φυσικα και ειμαι κατα! ποια γυναικα θα ηθελε να σκοτωσει το πλασμα που θα την εκανε ευτυχισμενη?  

ΑΝ την έκανε ευτυχισμένη.

^GOD THANK YOU BLESS THIS POST ASKJFDSF

Ναι, αν οι γονεις δεν μπορουν να του δωσουν μια αξιοπρεπη ζωη, αν εχει γενετικο προβλημα και, αν πρεπει να γινει, πριν την 24η βδομαδα οπου το εμβρυο δεν εχει αποκτησει συνειδηση.

αν αν και αν αν το παιδι εχει προβληματα στον εγκεφαλο ειναι και παλι ενας ανθρωπος ενας ανθρωπος που ισως να λαχταραει για ζωη ειναι παιδι δεν ζωο πιστευω πως ειναι μεγαλο λαθος η εκτρωση

Eloise Prewett έγραψε:H γέννηση και η υιοθεσία κατά τη γνώμη μου είναι χειρότερη απο την έκτρωση, κυρίως για ηθικούς λόγους, που τόοοοσο μας αρέσει να χρησιμοποιούμε ως επιχειρήματα.

Σε ποια διάσταση είναι σωστό να φέρνεις ένα παιδί στη ζωή, δίνοντας αξία στον ερχομό του στη ζωή, αλλα αδιαφορώντας πλήρως για την μετέπειτα ζωή του; Λες, δεν μπορώ να ρίξω το παιδί γιατί είναι δολοφονία, μα το δίνεις. Ουσιαστικά δεν αναλαμβάνεις ούτε την ευθύνη να το "σκοτώσεις" αλλά ούτε και να το μεγαλώσεις. Τι σε καθιστά  αυτό; Ηθικό άτομο; Δεν νομίζω. Αλλά αφού λέει η εκκλησία τοτε ειναι ΟΚ... Οπως και να 'χει, αυτή η τακτική ειναι απαράδεκτη και δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να προτείνεται.

Mα γιατι είναι απαράδεκτη η προοπτικη της υιοθεσίας; Ναι, σαν γονέα σε καθιστά απαραδεκτο/ανευθυνο ισως (εκτος αν υπαρχουν αλλοι λογοι εκτος απο ανεπιθυμητη εγκυμοσυνη, π.χ οικονομικοι, αλλα δεν ειναι του παροντος) αλλά αυτο δε σημαινει οτι υιοθεσια = δυστυχία για το παιδι.

Eloise Prewett έγραψε:
Και για το αν θεωρείται σωστό να γίνεται σε περίπτωση σοβαρής γενετικής ασθένειας έχω μονο ένα να πω. Τόσα και τόσα γίνονται για την καταπολέμηση των γενετικών ασθενειών και για την εύρεση του γενετικού τους υποβάθρου, με κύριο στόχο να μπορούν να ανιχνεύονται, και εμείς να φέρνουμε παιδιά με ΣΟΒΑΡΕΣ ασθένειες στον κόσμο; Δεν είναι σαν να αρνείσαι την πρόοδο της τεχνολογίας και τα εργαλεία που σου προσφέρει;

Σοβαρα τωρα; Με την ιδια λογικη καλα κανανε και οι Σπαρτιατες που πεταγανε στο γκρεμο μωρα και γερους με προβληματα.
Αυτη η τεχνολογια ειναι που μπορει να αντιμετωπισει ακομα και τις σοβαρες ασθενειες. Αυτη η προοδος. Ακομα και παιδια με συνδρομο down, νοητικη καθηστερηση, αυτισμο μπορουν να εχουν μια φυσιολογικη ζωη και να ειναι λειτουργικοι, οπως μπορουν και οι αναπηροι και οι τυφλοι και τοσοι αλλοι.
Μηπως το προβλημα ειναι η σταση και η οπτικη της κοινωνιας απεναντι σε τετοιες περιπτωσεις;
Η τεχνολογια και η επιστημονικη πρόοδος συνηθως υπάρχουν για να λυνουν τετοια προβληματα. Ιδιαιτερα αν λαβουμε υποψιν την εξελιξη τους, τετοιες σοβαρες ασθενειες που φαινονται μη αντιμετωπισιμες, ακομα και σημερα, σε μερικα χρονια μπορει να ειναι αντιμετωπισιμες.Αλλα πως θα γινει αυτο αν καταδικαζουμε τους πασχοντες "να μην ερθουν στον κοσμο"; Δηλαδη, αντι να προσπαθησουμε να λυσουμε το προβλημα, προσπαθουμε να το εξαφανισουμε;
Η τεχνολογικη και η επιστημονικη προοδος ειναι απο τα σημαντικοτερα επιχειρηματα υπερ τετοιων καταστασεων, οχι κατα.

Δεν θα μιλήσω για την έκτρωση, αλλά θα πω αυτό:

Εάν η εγκυμονούσα γνώριζε πως μοιάζει το έμβρυο από την 8η κιόλας εβδομάδα, είμαι σχεδόν σίγουρος ότι δεν θα έκανε έκτρωση.

Τροφή για σκέψη.

αναλογα τις συνθηκες... για μια οικογενεια με ανεση, υγεια και ασφλεια ειμαι κατα...
σε συνθηκες με ναρκωμανεις ή αρρωστους γονεις ειμαι υπερ και με το παραπανω...

Βασικα, ειναι ο λογος για τον οποιο το κανεις. Υπαρχουν γυναικες σε Γαλλια και Γερμανια και λοιπες χωρες υπαρχουν εταιριες καλλυντικων που πληρωνουν τις εγγυες να κανουν εκτρωση για να χρησιμοποιησουν τα νεκρα σωματα των εμβρυων για να φτιαξουν κρεμες κλπ.. Το οποιο το θεωρω λιγο αισχος.
Βεβαια σε αλλες περιπτωσεις που η γυναικα δε μπορει να το κρατησει για τον ταδε λογο δεν ειμαστε σε θεση να κρινουμε

οποτε γενικο συμπερασμα
οποιος τσιγκουνευεται σε προφυλακτικα τα πληρωνει σε πανες!!!