Λοιπόν ας κάνω την αρχή. Είχαμε κανονίσει με τα παιδιά να συναντηθούμε κατά τις "5" την Τετάρτη...
Εγώ προσωπικά είχα συννενοηθεί με την Μαρία- Ιζαμπέλ (σαγαπάω εσένα ) να συναντηθούμε στις 5 στο μετρό του Κατεχάκη για να φύγουμε και να πάμε μοναστηράκι. Δυστυχώς όμως, συνέχεια έμπαιναν εμπόδια. Είχα κλειστεί στην πολυκατοικία, άργησε το λεωφορείο, έψαχνα την Μαρία (ψάχνοντας τον νεμο βερσιον 2) κι γενικά διάφορα τέτοια. Ευτυχώς φτάσαμε στην υπολογίσιμη "ώρα" μας.
Βέβαια η Μαρία που δεν είναι τουρίστρια της ίδιας της, της πόλης με πήγε από την μεριά του ηλεκτρικού για να βγούμε και να πάμε στο Μοναστηράκι. Ήθελε να μου δείξει τα αξιοθέατα!
Όταν φτάσαμε απάνω, αφού είδαμε τα παιδιά, μου είπε η Μαρία "Πάμε από εκεί, και καλά δεν τους είδαμε". Είχα και ένα τρακ οπότε λέω "Ναι, ναι" και καθίσαμε πίσω από τα μηχανήματα που βγάζαν εισιτήριο. Ωστόσο.... ΜΑΣ ΒΡΗΚΑΝ. Παραλίγο να με αγκαλιάσει ο Δημήτρης (Ο Ολλιβαντερ) αλλά του έκανα μια κίνηση σαν να του λέω "κάτω τα κουλά σου¨". Εκεί εκτός από αυτόν (ευτυχώς) ήταν ο Πάνος (Ο δον Κιχώτης), κι η Μαρία η Imperio. Την κατάλαβα την Μαρία από κοντά δεν μιλούσε πολύ. (αλλά στο τέλος τα κατάφερα)
- P.S:
- περιμένουμε νέα εγώ κι η Ιζαμπελ!
Τέλος πάντων επειδή δεν είχα λεφτά είπα στα παιδιά, αν έχει πουθενά ΑΤΜ eurobank για να βγάλω κάποια χρήματα. Ευτυχώς είχε λίγο πιο πέρα.. Αλλάααααα το μηχάνημα ήταν πολύ αργό στον εγκέφαλο και μας καθυστερούσε τόσο πολύ, που εγώ έφταιγα και από πάνω!
Μετά ξαναπήγαμε στο μετρό και περιμέναμε τον Γιάννη. Βέβαια μόλις ήρθε ο Γιάννης, με είδε αλλά δεν με χαιρέτησε. (Ντροπή και αίσχος θα του κάνουμε μπαν! ) ούτε καν μου μίλησε. . Εν τω μεταξύ ήρθε κι ένας άκυρος πολύ γιο μεν τύπος που έλεγε στον Πάνο να πάει στο γκάζι για μια συναυλία; Δεν πρόσεξα και πολύ
Εν τέλει μαζευτήκαμε στην αρχή εμείς και πήγαμε και κάτσαμε στην ταράτσα ενός μαγαζιού (που το όνομα, μου διαφεύγει). Καθίσαμε εκεί γύρω γύρω από ένα δέντρο. ΤΟ ΔΕΝΤΡΟ ΜΑΣ. Μετά από λίγο ήρθε κι η Μαρία (Φλερ) κι η Αθανασία (Ιμορταλιτι). Βέβαια ο καθένας μιλούσε με τον διπλανό του. Αλλά εντάξει ήταν και ΚΑΠΟΙΕΣ ΦΟΡΕΣ που μιλάγαμε κι όλοι. Αλλά ήταν κάποιες φορές... Στο τέλος με αναγνώρισε ο Γιάννης, 20 λεπτά πριν φύγει. (Κακός τύπος )
Τώρα τι να πω.. Εκεί που μιλάγαμε, έφυγε πρώτα ο Δημήτρης (Στα τσακίδια), μετά έφυγε ο Γιάννης (κρίμαααα) μετά έφυγε ο Πάνος ή χωριστήκαμε; Δεν θυμάμαι. Το μόνο που θυμάμαι είναι ότι πήγαμε στα χοντος σεντερ εγώ οι άλλες 3 μαρίες (Ιζαμπελ, Φλερ, Ιμπεριο) κι η Αθανασία. Αφού δροσιστήκαμε όσο μπορέσαμε... πήγαμε στα public αφού καθίσαμε ατελειώτες ώρες ψάχνοντας η μία την άλλη και κοιτάζοντας βιβλία. Μας έφυγε η Αθανασία. (Μας βαρέθηκε η κοπέλα και δεν ήξερε πως να το πει )
Στο τέλος και το πιο επικ της ιστορίας ήταν ότι μείναμε 4 Μαρίες. Οι δυνάμεις μας ενώθηκαν! Είμαστε σε φάση οι power ranger βέβαια εγώ είμαι η μπλε. η Ιμπεριο η πράσινη, και κάποια από τις άλλες 2 μαρίες πρέπει να γίνει η κόκκινη και η κίτρινη. Ήηηη αν θέλετε υπάρχει κι η ροζ
Μετά αποχωριστήκαμε στο μετρό του Μοναστηράκι γιατί εγώ θα χανόμουν... Κι Αφού η Μαρία-ιζαμπελ μαζί με την Μαρία-φλερ φύγανεμ μαζί. Εγώ με την Μαρία-Ιμπεριο καταφύγαμε προς Καλλιθέα. Βέβαια Μαρία τράβηξες πολλά στο τέλος. Με είδε σε κατάσταση σοκ να τσακώνομαι κι να εκνευρίζομαι πολύ με την μαδερ μου. Είμαι σίγουρη ότι ανυπομονούσε πως και πως να φύγει από εκεί απλά δεν ήξερε το πως
Να μην τα πολυλογώ. Συγκεκριμένα οι εντυπώσεις μου είναι:
Imperio (Μαρία νο1): Καλή κοπέλα και ήσυχη. Αν την πιέσεις με προσεκτικό τρόπο κι βέβαια με τον τρόπο μου (). Θα αρχίσει να σου μιλάει πολύ και με γεμάτο πάθος! Χαίρομαι που σε έβγαλα από το καβούκι σου Ελπίζω να ξανασυναντηθούμε εκτός κι αν δε θες
Immortality Dumbledore (Αθανασία): Πολύ καλή κοπέλα! Είδα να πετάει τις κακίες της και ιν λαιβ και χαίρομαι γι'αυτό . Βέβαια κακά τα ψέματα ξέρω ότι σου σημάδεψα την ζωή και σκέφτεσαι αυτήν την αναθεματισμένη μέρα. Είμαι σίγουρη ότι δεν θες να με ξανασυναντήσεις. Αλλά συγνώμη που στο λέω, ήρθα στην ζωή για να σας κάνω δύσκολες τις ζωές σας. Πέρα από όλα αυτά. Την συμπάθησα πολύ. Και δια μαγείας ήξερε για ποιον έλεγα κάθε φορά! Φτού σου! Τα λέμε στο άλλο μυτ..
Mr. Ollivander (Μητσάρας): Κοίτα να σου πω, καλός είσαι απλά περίμενα να μου μιλήσεις περισσότερο. Αντί αυτού με έγραφες. Απερίγραπτα όλα! Ούτε να σε ξανακοιτάξω δεν θα μπορώ...
Ελπίζω να βρεις τον τρόπο για να επανορθώσεις
Half-Blood Prince(Γιάννης): Αφού εξήγησα σε όλη την ιστορία ότι δεν μου μιλούσες στην αρχή αλλά στο τέλος άρχισες να μιλάς. Εντάξει δεν είσαι τόσο αχάριστος όσο ο Δημητράκης... . Καλό παιδάκι ήταν. Μιλούσε άνετα λες πως μας ήξερε χρόνια ξέρω γω.. Μπορώ να πω ότι ήσουν πολύ κουλ.. Βέβαια ντροπή σου. Ξέρεις εσύ
FLEUR258 (Μαρία νο2 ): Χαίρομαι που ήρθες σε εκείνο το μυτ κι σε γνώρισα καλύτερα. Είσαι χαρούμενος άνθρωπος παρά τις δυσκολίες που έχεις. Ελπίζω να σου πάνε καλά και να περνάς καλά! Βέβαια αφού είχα πει κι στις προηγούμενες εντυπώσεις σε συμπάθησα πολύ. Κι είμαι σίγουρη ότι άνετα θα έκανα παρέα με σένα. . Κι σένα σαγαπάμε
John Dawlish (πάνος): Ούδεν σχόλιο. Ανυπόφορος κι όλο γκρίνια. Δεν αντέχετε το παιδί
Σε πολύ εις βάθος άντε να πούμε ότι είναι καλός. Βέβαια του τα ψάλαμε κι από κοντά επειδή βγήκε από συντονιστής. Αλλά έλεγε το ίδιο και το ίδιο "Αφού σου είπα ρεεε". Δον κιχώτη ανεχόσουν.
Isabelle Lightwood (Μαρία νο 3 ) : Μαρία μην ανησυχείς το ότι σε έβαλα τελευταία είναι αυτό το ρητό που λένε "Τελευταία και καλύτερη". Θα μου λείψεις πολύ. Το ότι συναντιόμασταν για 2 μέρες στις "5" στο μετρό του Κατεχάκη. Ήμουν πολύ συγκινημένη. Βέβαια ξεχωριστά μπορώ να πω ότι είσαι η αδερφή ψυχή μου... Τώρα στο θέμα μας. Καλή κοπέλα. Χαμογελαστή. Αστεία. Και γενικά όλα. Βέβαια τα αστεία μας λίγοι και καλοί τα καταλαβαίνανε
Αυτά τα λίγα προς το παρόν!