7ο βιβλίο και συμπτώσεις

FLEUR258 έγραψε: συγνωμη sev μηπως μπερδευτικες?

Το άκουσα και αυτό...

FLEUR258 έγραψε:γιατι εγω ειπα οτι τιποτα δεν ειναι τυχαιο.(το τοπικ το ειχα διαβασει)ενοουσα οτι ολα γινονται για καποιο λογο και δεν πιστευω στις συμπτωσεις.δηλαδη ο χαρι και η ερμιονη ακουσαν την συζητηση με το ψευτικο ξιφος οχι τυχαια αλλα γιατι επρεπε να συμβει,γιατι επρεπε να κερδισει το καλο .

Φυσικά. Το ότι ο Χάρι και η Ερμιόνη διακτινίστικαν από όλα τα μέρη της Αγγλίας σε ένα δάσος και μάλιστα σε ένα συγκεκριμένο μέρος του δάσους, όπου λίγο αργότερα βρέθηκε εκεί μία παρέα, η οποία εντελώς τυχαία από όλους τους μάγους και τα μαγικά πλάσματα στον κόσμο έτυχε να είναι η μοναδική που να γνωρίζει την ιστορία για το σπαθί του Γκρίφιντορ, είναι ένα γεγονός που δεν έχει να κάνει καθόλου με αυτό που αποκαλούμε τύχη...

FLEUR258 έγραψε:καταλαβες ποιο ειναι ο τροπος σκεψης μου? :hmm:

Ναι. Όμως έχεις δεν έχεις καταλάβει τι λέμε. Το τόπικ έγινε εξαιτίας της αδυναμίας της Ρόουλινγκ να επινοήσει κάτι διαφορετικό από την τύχη που μας πλάσαρε ως γεγονός.

Είναι φυσικό ότι το καλό έπρεπε να κερδίσει. Έτσι θα τέλειωνε το έργο, αυτό ήταν σίγουρα. Όμως θα μπορούσε να τελειώσει με τους τρεις πρωταγωνιστές να ανακαλύπτουν μεγαλειώδη πράγματα βασισμένοι στις δικές τους δυνάμεις και όχι επειδή τους "έκατσε" και έμαθαν τα πάντα από τρίτους, επειδή έτυχε να βρέθηκαν στο κατάλληλο μέρος, την κατάλληλη στιγμή. Ακόμα και αυτό έγινε κατά τύχη και όχι από κάποια πρωογραμματισμένη ενέργεια...

FLEUR258 έγραψε:οσο για αυτο που ειπες πριν tom(σε σχεση με τον ρον που μιλησε φιδισια)δεν το βρισκω απιθανο.ειχε ακουσει ηδη το χαρι να το κανει δυο φορες και ειπε να δοκιμασει και εκεινος.

Προσωπικά ύστερα από μια συζήτηση ενώ μπορεί να θυμάμαι τι είπαμε γενικά δεν έχω συγκρατήσει τις ακριβείς λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν, πόσο μάλλον αν η συζήτηση είναι και σε ξένη γλώσσα. Τώρα το ότι ο Ρον, που σε όλα τα βιβλία ξεχνούσε που πατούσε και που βρισκόταν, κατάφερε να μιμηθεί τους ήχους στα ερπετικά που είχε αρθρώσει ο Χάρι 5 χρόνια πριν, είναι απίθανο.
Έστω όμως ότι συνέβη. Έστω ότι κατάφερε να θυμηθεί τους ήχους της ξένης γλώσσας που άκουσε τόσο καιρό πριν.
Δεν δικαιολογείται το παρακάτω: το χάρισμα να μιλάς στα φίδια το έχει κάποιος είτε έμφυτο, είτε επειδή "μεταδόθηκε" σε αυτόν, όπως στην περίπτωση του Χάρι. Και τις λέξεις να ήξερε ο Ρον και σωστά να τις πρόφερε, πάλι δε θα γινόταν τίποτα γιατί τα φίδια θα καταλάβαιναν ότι δεν τις "ένιωθε" όπως ένας γνήσιως ερπετόφωνος...

tom marvolo riddle έγραψε:Δηλαδη οποιος θελει μιλαει ερπετικα??

Δεν το ήξερες ρε? Έχει ανοίξει φροντιστήριο ερπετικών ένας φίλος μου στην Ηγουμενίτσα και μπορεί να μάθει τώρα ερπετικά ο οποιοσδήποτε...

αα ωραια

Συμφωνω σε ολα τα παραπανω,αλλα εκανες ενα μικρο λαθος..
Ο ρον ειχε ακουσει τον Χαρι να μιλαει ερπετικα λιγους μηνες πριν,οταν μιλησε στο μενταγιον.

Πω γ*** το παρατήρησες και τώρα χάθηκε το στοιχείο της τραγικότητας. Ακούγεται διαφορετικά το 5 χρόνια πριν και διαφορετικά το 5 μήνες πριν...

Η ουσία είναι η ίδια πάντως...

(ΜΑΡΙΑ)τελος παντων εγω πιστευω πως δεν εγινε τυχαια( γνωμες ειναι αυτες αλλα μην με ειρωνευεσε γιατι στεναχωριεμαι )να σου πω και κατι αλλο"τυχη ειναι το ψευδωνυμο που χρησιμοποιει ο θεος οπου δεν θελει να αφησει υην υπογραφη του" :yeah:

βρε δεν σε ειρωνευομαστε,πανω στην ασκοπη ερωτηση μου ηταν ο σχολιασμος του σεβ..

FLEUR258 έγραψε: να σου πω και κατι αλλο"τυχη ειναι το ψευδωνυμο που χρησιμοποιει ο θεος οπου δεν θελει να αφησει υην υπογραφη του" :yeah:

Ε καλά εντάξει...

παντως εμενα μου αρεσε το βιβλιο το τελευταιο αλλα συμφωνω εκει με τον ρον ηταν καπως παραλογο να μιλισει ερπετικα αλλα περα απο αυτο μου αρεσε πολυ το βιβλιο και ολη η σειρα και ολοι οι ηρωες! ισως να ειχε γινει καπως κοινο με καποιες πολεμικες ταινιες με τον πολεμο εξω απο τα τειχη του καστρου αλλα αυτο δεν με κανει να πω πως το βιβλιο δεν ηταν ωραιο

Μάλιστα. Μιλάμε για λογοτεχνία ή για την πραγματική ζωή εδώ;
Δεν υπάρχουν κλίκες πέραν αυτών που ο συγγραφέας θέλει να υπάρχουν, δεν υπάρχουν συμπτώσεις. Υπάρχουν απο μηχανής θεοί.
Ας πάρουμε το τελειότερο βιβλίο φαντασίας.
Σιλμαρίλλιον.
Τυχαία ο Μελκορ έγινε Μοργκοθ, τη στιγμή που ήταν σχεδόν ίδιος με τον Μάνγουε Σουλιμο.
Τυχαία μπλα μπλα μπλα μπλα....


Αυτές οι "συμπτώσεις" είναι αυτό που ονομάζουμε πλοκή... ή καλύτερα: ανάπτυξη πλοκής.

Διάβασε πρώτα καλά το τόπικ και μετά έλα και πες το μου αυτό...

Το διάβασα το τοπικ φίλε μου.
Εξασκήσου λίγο στα βαθύτερα νοήματα κάθε πρότασης. Μην είσαι βιαστικός. Νέος είσαι ακόμα.

Δώσε μερικά επιχειρήματα και με χαρά θα τα αντικρούσω...

Τι είδους επιχειρήματα θες να δώσω; Δηλαδή τι περισσότερο να εξηγήσω;
Πως να σε κάνω να κατανοήσεις το αυτονόητο;

Εξήγησέ μου αυτά τα σημεία. Λέω ότι προκύπτουν από την ανικανότητα της συγγραφέα να επινοήσει κάτι καλύτερο και τα έριξε όλα στην τύχη. Απόκρουσε την άποψη...

Επισκέπτ έγραψε:Πιο συγκεκριμένα:
1. Τυχαία άκουσαν οι τρεις τους, μέσα από τη σκηνή, το διάλογων των μάγων και των γκόμπλιν για το ψεύτικο ραβδί
2. Τυχαία ο Χάρι αφόπλισε τον Μαλφόι και έγινε κυρίαρχος του ραβδιού πράγμα που σημαίνει ότι αν ο Ντράκο δεν ήταν σπίτι του όταν είχαν πιάσει τον Χάρι στο τέλος θα είχε νικήσει ο Βόλντεμορτ
3. Τυχαία άργησαν οι Θανατοφάγοι όταν τους κάλεσε ο Ξενοφίλιους και αυτός ΤΥΧΑΙΑ τους είπε την ιστορία για τους Κλήρους του Θανάτου
4. Τυχαία άνοιξε ο Ρον την Κάμαρα με τα Μυστικά, μιμούμενος φιδίσιους ήχους...

ψεύτικο σπαθί Αν δεν γινόταν δε θα έβρισκαν τρόπο να καταστρέψουν τα Horcruxes...
Αν δεν είχα αφοπλίσει το μαλφόι δε θα μπορούσαν να ξεφύγουν (κρατούσε 3 ραβδιά αν θυμάσαι)
Ο Συγγραφέας χρησιμοποιεί χαρακτήρα για να μας δώσει πληροφορίες. Μας λέει την ιστορία διαβάζοντάς την από ένα βιβλίο μέσα στο βιβλίο για να δώσει άλλη πνοή
Δεν άργησαν τυχαία. Είχαν απηυδίσει αν θυμάσαι με τις παρακλήσεις του.
Εσύ δε μπορείς να προφέρεις τα αγγλικά επειδή δεν προσέχεις μάλλον. Δεν υπάρχει καμμία διαφορά από ένα μωρό που μαθαίνει να μιλά....


Ευχαριστημένος;

Όχι. Δεν μου είπες και τίποτα...

Λέω ότι προκύπτουν από την ανικανότητα της συγγραφέα να επινοήσει κάτι καλύτερο και τα έριξε όλα στην τύχη. Απόκρουσε την άποψη...

Σε ένα εργαστήρι συγγραφής, ο τρόπος με τον οποίο χρησιμοποίησε την "ανικανότητά της" χωρίς να δώσει στοιχεία για τον αληθινό κύριο του ραβδιού μέχρι την τελευταία στιγμή, τη χρήση γνωστών και φίλων για επιπλέον πληροφορίες καθώς και το παραμύθι για τη σημαντικότερη πληροφορία, την απελπισία του πατέρα που προδίδει τα πιστεύω του για το παιδί του και την έκλαμψη εφυίας του χαζού παραγκωνισμένου φίλου του ήρωα, θα τα θεωρούσαν αριστουργήματα...

Τελευταία διευκρίνηση...


Η συγγραφέας θα μπορούσε να επινοήσει έναν πολύ πιο ενδιαφέροντα τρόπο για να ξεπεράσει η τριπλέτα τις εκάστοτε δοκιμασίες. Το αποδίδω καθαρά στην τύχη το γεγονός ότι κατάφεραν να καταστρέψουν τόσο γρήγορα τόσους Πεμπτουσιωτές, όταν ο Ντάμπλντορ σε όλη του τη ζωή δεν κατάφερε παρά να βρει μόνο δύο...

Χμ... ξεχνάς και πάλι το κεφάλαιο King's Cross...
Όπως επίσης και τη σχέση του ήρωα με τον αντίπαλό του.
Κανένας δεν ήξερε καλύτερα τον Βολντι από τον Χάρι.


Και εκτός αυτού, ήταν πιστεύω τα τέλεια για αυτού το είδος το βιβλίο. Μην ξεχνάς ότι απευθύνεται σε όλες τις ηλικίες

Ρε παιδιά, έτσι είναι σε όλα τα βιβλία... Γιατί να αποτελέσουν αυτά εξαίρεση???? Σε όλα τα βιβλία γίνοντα συμπτώσεις πάντα προς όφελος των ηρώων, ή κατά των ηρώων (οι οποίοι πάντα ξεπερνάνε τις ατυχίες) έτσι ώστε να γίνει το βιβλίο πιο... περιπετειώδες. Σκεφτείτε ένα βιβλίο χώρις τέτοια... Φοβερά ανιαρό, γιατί πολύ απλά δεν θα έχει πλοκή...

Christy έγραψε:Ρε παιδιά, έτσι είναι σε όλα τα βιβλία... Γιατί να αποτελέσουν αυτά εξαίρεση???? Σε όλα τα βιβλία γίνοντα συμπτώσεις πάντα προς όφελος των ηρώων, ή κατά των ηρώων (οι οποίοι πάντα ξεπερνάνε τις ατυχίες) έτσι ώστε να γίνει το βιβλίο πιο... περιπετειώδες. Σκεφτείτε ένα βιβλίο χώρις τέτοια... Φοβερά ανιαρό, γιατί πολύ απλά δεν θα έχει πλοκή...

:yeah: :yeah: :yeah: :yeah: :yeah:

Πολύ καλό το ποστ

θενκς!

Για να πω την αλήθεια δεν ξετρελάθηκα με το 7ο βιβλίο. Είχα βαρεθεί μέχρι τα τελευταία κεφάλαια που ήτανε γαμάτα κατά τη γνώμη μου!! Πάντως όσον αφορά το θέμα τύχης που λες, εγώ θα σου απαντήσω πως πολλές φορές τα πράγματα είναι απλές συγκηρίες... συμπτώσεις που αν δεν είχανε συμβεί η ιστορία θα είχε εξελιχθεί διαφορετικά! Αυτό δείχνει ότι τον ήθελε ακόμα και η τύχη τον Harry! lol Αυτό είναι ίσως που με εξιτάρει κάποιες φορές.. το να μπαίνω στη διαδικασία να σκέφτομαι πόσο διαφορετικά μπορεί να ήταν τα πράγματα σε άλλη περίπτωση, ή άμα είχε γίνει κάτι ένα δευτερόλεπτο πιο πριν, όπως τότε με τον Dobby πχ..
Το μόνο εντελώς άκυρο και πρόχειρο, έτσι για να βοηθήσει την πλοκή ήτανε ο Ron να μιλάει ερπετικά. Για να γινότανε πιο πειστικό θα έπρεπε τουλάxιστον να μας δείξει την προσπάθειά του να τα μιμιθεί... ενώ τώρα ήτανε λίγο άκυρο! Ψεκάστε, σκουπίστε, τελειώσαtε! :P lol
Αυτά από εμένα... hehe

Πολύ ωραία αιτιολόγηση

Αλήθεια;; Το 'χω;;!! Thanks Rose!!! :P

Μα... δίκιο έχει! Αυτό με τον ρον ειδικά... θα μπορούσε να σκεφτεί κάτι πειστικότερο...