7ο βιβλίο και συμπτώσεις

μπορει η γυναικα να στερεψε απο ιδεες τι να κανουμε? παντως δεν μπορουμε να το πουμε και προχειροδουλεια στερειται οντως την φαντασια των προηγουμενων 6 βιβλιων και καποια σημεια ειναι πολυ αποτομα και πολλους απογοητευσαν αλλα ειναι πολυ καλο βιβλιο αυτο κανεις δεν μπορει να το αμφισβητησει...........!!!!!!!!!!!!!!!

Διαφωνώ καθετα με τον Sev διότι αν δεν υπήρχαν οι συμπτώσεις η περιπέτεια του Χάρι θα γινόταν απίστευτα βαρετή και λυπητερή αφού ο Χάρι δεν γίνεται να πεθάνει από το χέρι του Βόλντεμορτ και ο Βόλντεμορτ δεν γίνεται να πεθάνει γενικά όσο υπάρχουν οι Πεμπτουσιωτές .Έτσι η μάχη θα συνεχιζόταν είτε μέχρι να καταστραφούν οι πεμπτουσιωτές είτε να πεθάνει ο Χάρι από φυσικό θάνατο .Επίσης αυτά γίνονται από τύχη ναι αλλά ο τίτλος του προτελευταίου κεφαλαίου εξηγεί πως ο Ντάμπλντορ στήριξε πολλά πράγματα στην τύχη. Η ΑΤΕΛΕΙΑ ΤΟΥ ΣΧΕΔΙΟΥ εννοει την ατυχία να μην γίνει ο Σνέιπ κυρίαρχος του ραβδιού από κουφοξυλιά και να καθοδηγεί τον Χάρι

Επισκέπτ έγραψε:Λίγο?

Πολύ Φελίξ ήπιαν οι ήρωες μου φαίνεται. Τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν είμαι καθόλου ικανοποιημένος από το βιβλίο. Είναι προχειρογραμμένο μέχρι αηδίας...

και εχεις απολυτο δικιο σεβ.

Connie Xandria Riddle έγραψε:

Επισκέπτ έγραψε:Λίγο?

Πολύ Φελίξ ήπιαν οι ήρωες μου φαίνεται. Τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν είμαι καθόλου ικανοποιημένος από το βιβλίο. Είναι προχειρογραμμένο μέχρι αηδίας...

και εχεις απολυτο δικιο σεβ.

συμφωνω....

Η τύχη είναι άθροισμα συμπτώσεων.
Άλμπερτ Α'ι'νστάιν

Το αστείο με τις συμπτώσεις είναι ότι συμβαίνουν.
Ισαάκ Ασίμωφ

ρισπεκτ

τι κι αν η Ρόουλινγκ το έκανε επίτηδες για να αφήσει πολλά ερωτημάτικα?έχω διαβάσει ότι κάποια στιγμή μπορεί να γράψει ένα βιβλίο που να εξηγεί κάποια πράγματα.τι κι αν είναι ένα μέρος του σχεδίου της?εντάξει οι συμπτώσεις του Χάρι που άκουσε για το ραβδί κτλ μπορεί να μην βοηθάνε κάπου αλλά μπορεί να υπάρχει μια εξήγηση.Γενικότερα πολλά σε όλα τα βιβλία έγιναν με συμπτώσεις.πως ο Χάρι,ο Ρον και η Ερμιόνη βρήκαν την καταπακτή στο πρώτο βιβλίο.Πως η Ερμιόνη να ξέρει ακριβώς τα ξόρκια για να περάσουν μέσα στο δωμάτιο.δηλαδή η κοπέλα θα έπρεπε να είναι στην πραγματικότητα μια εγκυκλοπαίδεια.και απλώς έτυχε να έχει διαβάσει για το φυτό.υπάρχουν πολλά.

Merlin Longstaff έγραψε:Η τύχη είναι άθροισμα συμπτώσεων.
Άλμπερτ Α'ι'νστάιν

Το αστείο με τις συμπτώσεις είναι ότι συμβαίνουν.
Ισαάκ Ασίμωφ

συμφωνω με τα παιδια

Εγώ προσωπικά διαφωνώ κάθετα με τη γνώμη του παιδιού που ξεκίνησε το τόπικ.

Προσωπικά δεν πιστεύω καν ότι κάποια είνια συμπτώσεις και αυτό μου λέει ότι το παιδί (ο σεβ, αν δεν κάνω λάθος) δε διάβασε προσεχτικά το βιβλίο.
Αναλυτικά:
1. Το ότι άκουσαν τη συζήτηση των γκόμπλιν:
Μη ξεχνάμε ότι ως τότε επί βδομάδες μετακινούνταν, κάθε βράδυ και σε άλλη περιοχή. Ήταν επίσης μια εποχή που πολλί κυνηγημένοι από το νέο καθεστώς κρύβονταν. Το καλύτερο μέρος προφανώς ήταν τα απόμερα δάση, οι ρεματιές και άλλα μέρη όπου οι μάγοι με apparition μπορύν να πάνε ακόμη κι αν δεν υπάρχει δρόμος. Το ότι πέτυχαν μια άλλη ομάδα που κρυβόταν είναι σχεδόν στατιστικό γεγονός, όχι σύμπτωση. Σύμπτωση θα ήταν αν μία μέρα κατασκήνωσαν κάπου και την ίδια μερα έτυχε να περάσει από εκεί η άλλη ομάδα.

2. Εκεί που βλέπω ότι δε διάβασες την ιστορία είναι όταν λες ότι τυχαία ο Ξενοφίλιους αφηγήθηκε την ιστορία. Του τη ζήτησαν! Πήγαν και τον ρώτησαν για αυτό. Αν δεν το είχαν ρωτήσει δε θα το έλεγε. Πού βρίσκεται η σύμπτωση; Επίσης, οι Θανατοφάγοι άργησαν γιατί τους καλέσε συνέχεια για ασήμαντες αφορμές.

3. Σίγουρα ότι ο Ντράκο αφοπλίστικε ήταν τυχαίο, αλλά αφού ο ένας κυνηγά τον Βόλντεμορτ και ο άλλος είναι μέσα στον πιο εσωτερικό κύκλο του Βόλντι κάποια στιγμή θα διασταυρώνονταν τα πυρά τους.


4. Ο Ρον είχε ακούσει τον Χάρι να λέει ΄άνοιξε΄ στα parseltongue μόνο λίγες βδομάδες πριν όταν τον είδε να ανοίγει το μενταγιόν. Το ότι μιμήθηκε μια λέξη δε σημαίνει ότι μιλά τη γλώσσα. Αν σας πω να πείτε, τσοκ ντι, θα το πείτε καλά. Θα επαναλάβετε τον ήχο σωστά. Αυτό δε σημαίνει ότι ξέρετε τι σημαίνει. (στην υγεία σας, στα ταιλανδέζικα). Βλέπω ότι γράφατε κάποιοι πολύ θυμωμένα για αυτό, λες και σας κορόιδεψε η Ρόουλινγκ, ενώ απλά εσείς δεν το σκεφθήκατε στη σωστή του διάσταση. Το πως αυτό θεωρείται σύμπτωση, δεν το καταλαβαίνω.

Δικές μου επισημάνσεις:
1. Όταν κάποιος γράφει ένα βιιβλίο, θέλει να πει μια καλή ιστορία και πλάθει την ιστορία ανάλογα. Σε όλα τα βιβλία αν το πάμε έτσι, θα βρούμε την τύχη. Στον Άρχοντα των Δαχτυλιδιών, στο τέλος, από καθαρά τύχη πέφτει ο ΓΚόλουμ στη λάβα. Αν δεν είχε πέσει, αν είχε βγει τρέχοντας και τον έβλεπε ο Σάουρον, τότε το τέλος θα ήταν διαφορετικό. Ο συγγραφέας επιλέγει όμως αυτό το τέλος.

2. Στο Χάρι Πότερ 7 οι συμπτώσεις δεν παίζουν καν τον πρωταρχικό ρόλο: ο Χάρι αποφασίζει να εισβάλλει στο Υπουργείο. Ο Χάρι τολμά να κλέψει την τράπεζα. Ο Χάρι βρίσκει λύση στο δράκο (που άλλοι ίσως δε τολμούσαν) όταν βρίσκεται αντιμέτωπος με τα γκόμπλιν. Ο Ντόμπι σώζει το Χάρι γιατί ό Χάρι τον ελευθέρωσε παλιά και του φερόταν καλά. Ο Βόλντεμορτ είχε πάρει το αίμα του για να αναγεννηθεί, κάτι που κράτησε το Χάρι στη ζωή. Πιο πολλοί βλέπει κανείς πράξεις, θάρρος, αποκοτιά ίσως, τόλμη. Οι συμπτώσεις είναι ελάχιστες και αμελητέες.

Τέλος, μου κάνει εντύπωση που τόσοι από σας συμφώνησαν με το αρχικό ποστ χωρίς να βλέπω κριτική σκέψη εκ μέρους (μιλάω σα δασκάλα, γιατί είμαι δασκάλα, σόρι).
Αυτή είναι η γνώμη μου και σόρι για το μεγάλο ποστ. Περσι περασα ένα μήνα στο κρεβάτι, διαβάζοντας όλα τα βιβλία 2 και 3 φορές και για αυτό νιώθω ότι τα ξερω πολύ καλά.

Συμφωνώ με την Melrose! Ίσως η Ρόουλινγκ είχε συνδέσει τις ιστορίες όταν άρχισε να γράφει, ώστε το τέλος να είναι ομοιόμορφο, χωρίς κενά. Οι συμπτώσεις που λέτε ήταν κατά τη γνώμη μου προμελετημένες πράξεις.

Melrose,respect!

Συμφωνώ απολύτως!

Melrose συμφωνω απολυτως-τα εχεις μελετησει πολυ τα βιβλια-
Αυτο ειναι και το νοημα της λογοτεχνιας,παρακολουθουμε την εξελιξη μιας ιστοριας ψυχαγωγουμαστε και αντλουμε απο αυτη διαφορα μηνυματα.Τα χαρι ποτερ δεν ειναι ιστορικη μελετη,ειναι μυθοπλασια,και στο κατω κατω συμπτωση δεν ειναι που ο βολντι διαλεξε το χαρι θα μπορουσε να ειχε διαλεξει το νεβιλ?Μηπως ειναι κι αυτο παραληψη της συγγραφεως?

Συμφωνω με τη Melrose! Πες τα χρυσοστομη!!!

μα ναι εχεις απολυτο δικιο!!!!

Melrose έγραψε:
1. Το ότι άκουσαν τη συζήτηση των γκόμπλιν:
Μη ξεχνάμε ότι ως τότε επί βδομάδες μετακινούνταν, κάθε βράδυ και σε άλλη περιοχή. Ήταν επίσης μια εποχή που πολλί κυνηγημένοι από το νέο καθεστώς κρύβονταν. Το καλύτερο μέρος προφανώς ήταν τα απόμερα δάση, οι ρεματιές και άλλα μέρη όπου οι μάγοι με apparition μπορύν να πάνε ακόμη κι αν δεν υπάρχει δρόμος. Το ότι πέτυχαν μια άλλη ομάδα που κρυβόταν είναι σχεδόν στατιστικό γεγονός, όχι σύμπτωση. Σύμπτωση θα ήταν αν μία μέρα κατασκήνωσαν κάπου και την ίδια μερα έτυχε να περάσει από εκεί η άλλη ομάδα.

Η τύχη των ηρώων συνίσταται στο γεγονός πως από ό,τι θυμάμαι οι τρεις τους δε συναντούν ΚΑΝΕΝΑΝ άλλο (μάγο ή μαγκλ) σε όλη τη διάρκεια των περιπλανήσεών τους, εκτός από αυτή την ετερόκλητη ομάδα. Έχε στο μυαλό σου αυτό. Και μετά εντελώς τυχαία συνέβη ώστε αυτή η ομάδα να γνωρίζει ένα μυστικό καταλυτικής σημασίας. Και μάλιστα συνέπεσε ώστε εκείνη τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή να μιλήσουν για το θέμα του σπαθιού. Δεν είναι αυτό εξαιρετική εύνοια της τύχης;
Αυτό που είχα κατά νου όταν δημιούργησα το τόπικ ήταν ότι η Ρόουλινγκ, με βάση αυτά στα οποία μας είχε συνηθίσει στα προηγούμενα έξι βιβλία, ήξερε ακριβώς τι να κάνει για να πετύχει ο ήρωας το το επιθυμητό στηριζόμενος κυρίως στις δικές του ικανότητες. Αντίθετα, σε αυτήν την περίπτωση ήταν η τύχη εκείνος ο παράγοντας που έλυσε το μυστήριο. Δηλαδή, αν δεν παρεμβαλόταν αυτό το επεισόδειο δεν βλέπω πως ο Χάρι και η παρέα του θα τα κατάφερναν. Γιατί εκτός όλων των άλλων διαφαίνεται πως και ο Ντάμπντορ είτε άφησε πολλά πράγματα στην τύχη είτε περίμενε από τον Χάρι μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση των γεγονότων...

Melrose έγραψε:2. Εκεί που βλέπω ότι δε διάβασες την ιστορία είναι όταν λες ότι τυχαία ο Ξενοφίλιους αφηγήθηκε την ιστορία. Του τη ζήτησαν! Πήγαν και τον ρώτησαν για αυτό. Αν δεν το είχαν ρωτήσει δε θα το έλεγε. Πού βρίσκεται η σύμπτωση; Επίσης, οι Θανατοφάγοι άργησαν γιατί τους καλέσε συνέχεια για ασήμαντες αφορμές.

Σε αυτό το σημείο έχεις απόλυτο δίκιο και αναρωτιέμαι πώς έγραψα τέτοια χαζομάρα...

Melrose έγραψε:3. Σίγουρα ότι ο Ντράκο αφοπλίστικε ήταν τυχαίο, αλλά αφού ο ένας κυνηγά τον Βόλντεμορτ και ο άλλος είναι μέσα στον πιο εσωτερικό κύκλο του Βόλντι κάποια στιγμή θα διασταυρώνονταν τα πυρά τους.

Ok. Το δέχομαι...

Melrose έγραψε:4. Ο Ρον είχε ακούσει τον Χάρι να λέει ΄άνοιξε΄ στα parseltongue μόνο λίγες βδομάδες πριν όταν τον είδε να ανοίγει το μενταγιόν. Το ότι μιμήθηκε μια λέξη δε σημαίνει ότι μιλά τη γλώσσα. Αν σας πω να πείτε, τσοκ ντι, θα το πείτε καλά. Θα επαναλάβετε τον ήχο σωστά. Αυτό δε σημαίνει ότι ξέρετε τι σημαίνει. (στην υγεία σας, στα ταιλανδέζικα). Βλέπω ότι γράφατε κάποιοι πολύ θυμωμένα για αυτό, λες και σας κορόιδεψε η Ρόουλινγκ, ενώ απλά εσείς δεν το σκεφθήκατε στη σωστή του διάσταση. Το πως αυτό θεωρείται σύμπτωση, δεν το καταλαβαίνω.

Μα δεν είναι ολοφάνερο? Πώς είναι δυνατόν να μιμηθεί τους ήχους του φιδιού κάποιος που δεν είναι ερπετόγλωσσος. Αν θυμάσαι ο ίδιος ο Χάρι όταν το είχε πρωτοδοκιμάσει στο δεύτερο βιβλίο (ενσυνείδειτα) δεν το είχε κατορθώσε με την πρώτη. Ο Ρον πώς θυμόταν ποιοι ακριβώς ήταν οι ήχοι; Από όλους τους ήχους? Ήταν συριγμός. Κανείς δε θυμάται κάτι τέτοιο. Είναι ο Χάρι σαν να είπε: χξχξξξχξχξεθηθηαφν (ή κάτι τέτοιο:P ). Δε γίνεται ο Ρον να το πέτυχε στην εντέλεια χρησιμοποιώντας τους ήχους στην κατάλληλη ένταση κάθε φορά και μάλιστα ύστερα από κάμποσους μήνες (όχι χρόνια, έχεις δίκιο)...
Ο ερπετόγλωσσος γεννιέται και μπορεί να μιλήσει ερπετικά μόνο όταν υπάρχει μπροστά του φίδι ή κάτι που να το θυμίζει. Ο Ουέσλι "μίλησε" ερπετικά από κοπανιστό αέρα...



Συμφωνώ με τη δεύτερη επισήμανση, αλλά σου είπα παραπάνω ποια είναι η δική μου ένσταση: ότι οι ήρωες για να περάσουν τις "δοκιμασίες" στηρίχτηκαν κατά βάση στην τύχη και όχι στις ικανότητες τους. Αυτό, νομίζω, κανείς δεν μπορεί να το αμφισβητήσει...

Σεβ,εγω γενικα εχω να πω πως ΠΑΝΤΑ υπηρχε τυχη και οχι μονο στο 7 βιβλιο

Επιπλέον, και εδώ βρίσκεται η μεγαλύτερη έυνοια της τύχης για τους ήρωες, ενώ δεν είχαν κανένα απολύτως στοιχείο για τους Πεμπτουσιωτές, τυχαία ειπώθηκε το όνομα του Βόλντεμορτ, τους έπιασαν οι κυνηγοί επικυρηγμένων, τους οδήγησαν στην έπαυλη των Μαλφόι με τα γνωστά αποτελέσματα (ανακαλύφθηκε το κύπελο της Χέλγκ κλπ.). Μόνοι τους δε θα το κατόρθωναν ποτέ. Η Ρόουλινγκ, δηλαδή, είχε οδηγήσει την κατάσταση σε τέτοιο σημείο στασιμότητας που μόνο κάποιο τυχαίο γεγονός θα μπορούσε να δρομολογήσει καινούριες εξελίξεις...

σεβ πιστεύω πως στο πρωτο εχεις δίκιο αλλα οχι στα αλλα (Melrose μπραβο!)

εχω ενσταση στο τελευταιο. ο Ρον και η Ερμιονη ηξεραν τι εψαχναν οταν πηγαν στην καμαρα.

βασιστηκαν στην τυχη και οχι στις ικανοτητες τους ??????????????????????????????? δλδ ηταν τυχη που το ραβδι του χαρι εκανε μαγια χωρις ο χαρι να το ακουμπαει οχι γτ ο χαρι ηταν πολυ καλος μαγος ??? και ο χαρι δν ειπε τυχαια το ονομα του βολντερμορτ το ειπε επειδη ειχε αγανακτηση με τον ρον και ειχε ανεβει ψυχολογικα με αυτα που ειχε ακουσει και προσωπικα δν το θεωρω κωλοφαρδια νατους πιασουν και ο χαρι καταλαβε οτι ο πεμπτοοσιοτης βρησκτε εκει περα επειδη ανελισε καλυτερα την εκφραση της μπελλα επισης ο ρον μιμιθηκε και τον ποντικοουρα πολυ καλα αλλα αυτο δν ηταν τυχαιο ηταν επειδη ο ρον ειναι πολυ καλος στο να μιμητε φωνες αλλω που συγγραφεας το προσθεσε στο τελος γτ πιστευω οτι στα υπολοιπα βιβλια τονιζε κυριως την εξυπναδα της ερμιονης και το θαρος του χαρι και τον ρον τον ειχε λιγο παρεμελιμενο οποτε ηθελε να του προσθεσει και ενα ταλεντο που θα φενοταν αρκετα χρησιμο αυτο που θελω να πω ειναι οτι ο ρον δν μιλησε ερπετοφωνα μιμηθηκε τον χαρι γτ ηταν καλος στο μιμητε φωνες !!!!!! επισης ανεφερεται 2-3 συμπτωσεις που ναι βοηθησαν αρκετα αλλα βοθησαν κυριως στο να λυσουν το μυστηριο ωστε ο χαρι να σκοτωσει τον βολντεμορτ αλλα αμα ο χαρι ηταν χαζος και ενας οχι τοσος σπουδαιος μαγος οσο τυχη και να ειχε δν θα γινοταν και τπτ! παντα γινονται συμπτωσεις ακομα και ο μαλφοι κατα συμπτωση σκεφτηκε την ντουλαπα στο εκτο το εβδομο βιβλιο αλλα ναι και εγω το περιμενα σημεια το εβδομο βιβλιο σε καποια σημεια λιγο καλυτερο αλλα γενικα το βρισκω απο τα 7 καλυτερα που εγραψε η ροουλινγκ και με πολυ φαντασια επισης και δν γινεται(για εμενα τουλαχιστον) να το λετε προχειροδουλεια επειδη υπαρχουν 2-3 συμπωσεις που ετσι και αλλιως παντου ακομα και στην αλιθηνη ζωη μας μας συμβαινουν οι πιο παραξενες συμπτωσεις γτ οχι στο κοσμο της λογοτεχνειας ?? συμφωνω και επαυξανω με την Melrose

+1!!

Έχω να προσθέσω πως τυχαία είδε η Ερμίονη τον τάφο του Ίγνατιου Πέβερελ στο Γκόντρικς Χόλοου.

δεν νομιζω γτ ειχαν παει να βρουν τον ταφο των γωνιων του χαρι και μπερδευτικε με αυτον τον ταφο και μετα της τραβηξε την προσοχη

^^^+1!!!!!