Λοιποοοόν, λοιπόν! Αφού έμαθα από τον Χρήστο πως η Όλγα θα κατέβει Τρίκαλα, τσακίστηκα να της στείλω sms να συννενοηθούμε για μύτινγκ γιατί ήθελα να την δω όπως και δήποτε! Αφού ορκίστηκα-ή σχεδόν
- πως μέχρι και τελευταία στιγμή να μου έστελνε, θα μάζευα τον Χρήστο και θα την βρίσκαμε, πέρασα μερικές υπέροχες ώρες χωρίς ρεύμα και με πολλή πολλή ζέστη.
Βλέπετε, προβλεπόταν θρυλικό το μύτινγκ με Όλγα και μέχρι κ η ΔΕΗ το είχε προβλέψει.
Τελικά εκεί που ήμουν λιωωώμα στο κρεβάτι, ακούω ένα μήνυμα γύρω στη 1 η ώρα και σηκώνομαι αμέσως να δω μήπως είναι η Όλγα και μου λέει να συναντηθούμε εκείνη την ώρα, αν και τελικά μου είπε για τις 4 το καταμεσήμερο, αλλά χαλάλι.
Έφτασα 15 ΟΛΟΚΛΗΡΑ ΛΕΠΤΑΠΡΙΝ ΤΗΝ ΩΡΑ ΜΟΥ, το τονίζω αυτό, ΦοΝικέ
, μετά κατέφθασε και ο Χρήστος και μετά από πολύ λίγο η Όλγααα! Καλέ είναι γλύκα η Όλγα! και έχει και υπέροχα μάτια, λάμπουν σας λέω!
Φυσικά έπεσε εναγκάλισμα και της έδωσα και μια χαζομαρούλα που είχα φτιάξει με ένα καμμένο χαρτί "Long Live Harryworld', το οποίο πως επέζησε δεν ξέρω, και προχωρήσαμε για το κέντρο.
Καθίσαμε Δωδώνη, σε όλο τον δρόμο δεν το κλείσαμε από το μπλα-μπλά και οφείλω αν ομολογήσω πως η Όλγα είναι πολύ άνετος άνθρωπος και πολύ χαρούμενος! Καλά με τον Χρήστο το είχα ήδη πάρει το κολάι από την προηγούμενη φορά και όλοι ξέρουν πως τα πάω καλά με τα νούμερα. Μην σχολιάσεις, σε μισώ.
Καθίσαμε Δωδώνη όπου κέρασα παγωτό και είπαμε-είπαμε-είπαμεεε, αλλά ο Χρήστος δεν μπορούσε να φάει, ακόμα και όταν του προσέφερα το λιωμένο παγωτό μου με χρώμα της οργάνωσης της Ερμιόνης για τα σπιτικά ξωτικά από την γεύση φυστίκι και παρφέ σοκολάτα, αλλά οκ. Αναρωτιέμαι ακόμη γιατί το απέρριψε.
θάψαμε πολυυύ λίγο, δηλαδή εγώ έθαβα και η Όλγα συμφωνούσε, ενώ ο Χρήστος συνέχιζε να ξεφυλλίζει τον κατάλογο με τα σουφλέ σοκολάτας και τις βάφλες και που κ που να προσθέτει και κάτι.
Μετά καθίσαμε ποτάμι, όπου μας έπιασε η βλακεία αρκετά εως πολύ θα έλεγα, βγάλαμε κάτι τέλειες φώτο που αναδεικνύεται η ομορφιά όλων μας, πςςς!
Φταρνιστήκαμε, μας έπιασε 5809879085 φορές σπαστικό από τις βλακείες που λέγαμε, μετά πήραμε κάτι νερά και πήγαμε στο Seven όπου νοίκιασα το I am Number 4, Χρήστο
, και θάψαμε τον Έντουαρντ κούλλεν σανσ ωστά φανγκερλς έντ μπόυς που είμαστε.
Κάπου εκεί η Όλγα έπρεπε να φύγει και εδώ σας ξεκαθαρίζω πως έχει πολύ καλό προσανατολισμό. Δεν θέλω αντιρρήσεις, αφού μας έβγαλες στο σπίτι, μια χαρά πας. Ανακάλυψα επίσης πως οι παππούδες της μένουν πάρα πολύ κοντά στο σπίτι μουυ, οπότε την επόμενη φορά που θα έρθει σίγουρα θα ξαναβρεθούμεεε!!
Γενικές εντυπώσεις για την Όλγα που δεν είχα ξαναδεί, οι καλύτερες. Πολύ γλυκό κορίτσι, τα πήγαμε τέλεια, μιλούσαμε πάρα πολύ και γελούσαμε με τα ίδια πράγματα. Την κατασυμπάθησα δεν το συζητάω καν.- Έχει και τέλεια αγκαλίτσα και τέλεια ματάκια, επιμένω. Ένιωσα πάρα πολύ άνετα από την πρώτη στιγμή!
Για τον Χρήστο τι να πω; Πως τον βλέπετε εδώ μέσα; Ε, το ίδιο άτομο είναι, ακριβώς ομως. Ίσως λίγο πιο ντροπαλούλης, αλλά είναι όλα τα λεφτά και το κυριότερο, έχει το ίδιο στυλ που έχει εδώ μέσα.
Το ίδιο μπορώ να πω άνετα πως ισχύει και για την Όλγα, ακόμα και απο δω βγάζει αυτό το χαρούμενο το γούτσου γούτσου γούτσου!
Τι κοράκλα έχω εγώ ρε!
Περιμένω με ανυπομονησία την επόμενη συνάντησή μας!
Υγ: Και οι δύο είναι κότες.
Η Όλγα όταν σκαρφάλωνα κάπου ήταν σε μια φάση: "Μην το κάνεις, φοβάμαι να σε βλέπω εκεί, μπορεί να πέσεις
" και ο Χρήστος όταν του είπα να κάνει κάτι παρόμοιο με 'μένα "Δεν μπορώ, φοβάμαι, είμαι πολύ έξυπνος για να το κάνω και πολύ ό,τι να 'ναι η όλη φάση στυλ(με αντιπροσωπευτικό εμότικον:
)".
You Hufflepuffs and Ravenclaws!