Αν όμως πχ έχουμε την δευτεροβάθμια συνάρτηση f(x)=x^2, τότε η παράγωγος μας, δηλαδή ο ρυθμός μεταβολής δεν θα είναι σταθερός αριθμός αλλά ακόμα μια συνάρτηση, η f'(x)(που στην συγκεκριμένη περίπτωση είναι f'(x)=2x).
Και ο σταθερός αριθμός είναι συνάρτηση, η f(x)=c που παριστάνεται γραφικά από μία ευθεία παράλληλη στον x'x.
Υπάρχει πολύ πιο αξιωματικός ορισμός της παραγώγου, που βασικά είναι πιο κοντά σε αυτό:
(στην ουσία, παράγωγος είναι η διαφορά δυο y δια την διαφορά των αντίστοιχων x, όταν αυτή τείνει το μηδέν)
Για να το καταλάβεις πιο διαισθητικά Μαριλένα, όταν ένα κινητό κινείται με σταθερή ταχύτητα, και σε χρόνο Δt διανύει διάστημα Δs, λέμε ότι η ταχύτητά του είναι v=Δs/Δt. Όταν η ταχύτητα μεταβάλλεται, ο παραπάνω λόγος δίνει την μέση ταχύτητα του κινητού. Προκειμένου να υπολογιστεί η στιγμιαία ταχύτητα, δηλαδή η ταχύτητα σε ένα χρονικό διάστημα που πλησιάζει απεριόριστα το 0, χρησιμοποιείται η παράγωγος.
Είναι δηλαδή vστ=dx/dt. Με dt συμβολίζουμε το Δt όταν αυτό τείνει στο 0. Όταν μάθεις τα όρια αυτό θα σου φαίνεται πιο εύκολο.
Το πως έχουν προκύψει οι τύποι των παραγώγων, είναι μία δουλειά που αφορά αυτά τα όρια.
Η ίδια η διαδικασία δεν είναι δύσκολη, αντίθετα μάλιστα μαθαίνεται από όλους τους μαθητές αφού στην ουσία είναι κάτι σαν τυπολόγιο, που δίνει τις παραγώγους όλων των βασικών συναρτήσεων που γνωριζουμε απ' τις τρεις τάξεις του λυκείου
ίσως να μπερδευτείς βέβαια στην αντίθετη διαδικασία, που ονομάζεται, ολοκλήρωση.
Αντιπαραγώγιση ονομάζεται η αντίστροφη διαδικασία, υπάρχουν ενστάσεις στο κατά πόσο η αντιπαράγωγος είναι το ίδιο πράγμα με το αόριστο ολοκλήρωμα, γι' αυτό χρησιμοποιούμε καταχρηστικά τον όρο αντιπαραγώγιση για την εύρεση του αόριστου ολοκληρώματος. Για το ορισμένο όμως είναι υπερβολή!