Απολογισμός 2012

Το 2012 ήταν μία δύσκολη χρονιά.Δεν ξέρω αν έχω τις απόλυτα γλυκές αναμνήσεις,τουλάχιστον δεν τις θυμάμαι τώρα.Όμορφες στιγμές όμως είχε.

Πέρασα και περάσαμε δύσκολα σε οικογενειακό επίπεδο.Μετά τον θάνατο του πατέρα μου νομίζω ότι κατέρρευσαν οι εύθραυστες ισορροπίες μας.Ήταν -και ίσως να είναι ακόμα- δύσκολο,όχι μόνο σε ότι αφορά την αποδοχή αλλά και στο πως συνεχίζουμε.Αλλάζουν οι σταθερές και εκεί που δεν το περιμένεις σου λείπει.Αλλά αρκετά μαυρίσαμε.

Αν χάρηκα για κάτι ήταν ο γάμος του ξαδέρφου μου.Ο γάμος σαν γάμος ήταν απίστευτα βαρετός αλλά το γεγονός ότι παντρεύτηκε ήταν αισιόδοξο μέσα στην γενικότερη θλίψη.

Καλοπέρασα στις διακοπές μου.Ή μάλλον δεν καλοπέρασα,ξεχάστηκα.Τα άφησα όλα 550 χιλιόμετρα μακριά.Στις βαλίτσες μου δεν είχα παρά μόνο ρούχα,όλα τα στενάχωρα τα άφησα στην Αθήνα.Με ψιλοπερίμεναν όταν γύρισα αλλά ας μην παραπονιομαστε.

Κάτι θα θυμηθώ και θα ξανάρθω...

Στο μεγάλο μέρος της η χρονιά αυτή, στους έξη-εφτά πρώτους μήνες της, ήταν pretty much άκαρπη. Πανελλήνιες. Διάβασμα. Άγχος. Πανελλήνιες. Και ούτω κάθε εξής. Μεγάλη στιγμή στη ζωή του κάθε ανθρώπου προφανώς οι Πανελλήνιες ( ) αλλά ήταν μία περίοδος τόσης ξηρασίας που δεν έχω να πω κάτι.

Μετά είχαμε ένα συμπαθητικό και κάπως εκρηκτικό καλοκαίρι, με εξελίξεις πάνω στη ζωή μου, εξελίξεις που με έκαναν να σκεφτώ διάφορα πράγματα πάνω στη ζωή, στις ανθρώπινες σχέσεις και πώς μπορεί να στα φέρει η τύχη. Και τότε επίσης, έμαθα πως πέρασα στην πρώτη σχολή που είχα δηλώσει στο μηχανογραφικό *letʼs rejoice*

And then, university came. Δεν ξέρω τι να πω. Έχασα μία ακόμη φορά μία κολλητή, πρέπει να φτάνουμε στις 3 φορές που χάνω καλύτερο/η φίλο/η, αλλά ντάξει, θα ζήσω και ας είμαι απαίσιος χαρακτήρας^_^
Γνώρισα πολλά άτομα στη σχολή και έμαθα να σκέφτομαι διαφορετικά και αν είναι ένας λόγος για τον οποίο χαίρομαι για ότι συνέβη είναι που γνώρισα τη Ρίκα. Η Ρίκα είναι ένα εκπληκτικό άτομο που είναι πάνω κάτω σαν και εμένα και τα πάω πάρα πολύ καλά μαζί της και χαίρομαι που είμαστε φίλες… Ελπίζω να νιώθει και αυτή το ίδιο, αλλά δε θα εκπλαγώ αν τα πράγματα πάρουν άλλη τροπή, η ανθρώπινη φύση με έχει απογοητεύσει παντελώς. Έκανα ωστόσο πολλές όμορφες αναμνήσεις στη Θεσσαλονίκη. Ξενύχτια, βόλτες στην παραλία κάτω από τα αστέρια, άπειρες γνωριμίες, κεφάλι από κρασί και τραγούδια με τα παιδιά της αγγλικής, άκυρες στιγμές σε αμφιθέατρα, αίθουσες, κυλικεία και λέσχη...ναι ήταν τρεις όμορφοι μήνες στη Θεσσαλονίκη.

Γνώρισα πολλούς ανθρώπους φέτος και κάποιους τους κράτησα κοντά μου και πολλοί έφυγαν...ωστόσο αυτός που θα μου λείψει περισσότερο είναι η γιαγιά μου. Στενοχωριέμαι που δεν την πρόλαβα, στενοχωριέμαι που την είδα τελευταία φορά πριν ενάμιση μήνα, στενοχωριέμαι που βλέπω τον παππού μου έτσι (ήταν η ζωή του για 64 χρόνια) και στενοχωριέμαι απλά που έφυγε αυτός ο άνθρωπος. Την αγαπούσα και με είχε μεγαλώσει. Και μου λείπει και θα μου λείψει τόσο πολύ, το πιστεύω, γιατί ακόμη σφίγγεται το στήθος μου όταν παιδιά της αδερφή μου με ρωτάνε "Πού είναι η γιαγιά Κούλα; Γιατί έφυγε; Γιατί δε θα ξαναγυρίσει;". Θα μας λείψεις Nana και τίποτα δε θα είναι ίδιο δίχως εσένα...

Τι να πεις...αυτό ήταν πάνω κάτω το 2012...

Πριν το Πάσχα όλα ήταν συνηθισμένα Μετά είχα πάρει αέρα στο σχολείο και το έπαιζα badass και έτσι Θυμάμαι την τελευταία μέρα Πόσο χαρούμενη ήμουν που θα ξεφορτωνόμουν τα χαζά του δημοτικού ! Το καλοκαίρι πέρασε χαλαρά.Αθήνα,σπίτι,υπολογιστής. Τι καλύτερο ? Το φθινόπωρο,στην αρχή,sucked ! Μόνη στο σχολείο,στο φροντηστήριο μας κουβαλήθηκαν τα χαζά ... Μετά άρχισαν να φτιάχνουν τα πράγματα.Αναγνώρισαν όλοι την αξία μου :blasé: Οι βαθμοί του 1ου τριμήνου,στο τέλος,με ψιλοχάλασαν αλλά κατά τ'άλλα μια χαρά...
Γενικά το 2012 πέρασε πολύ γρήγορα...ούτε που το κατάλαβα...

Η φετινή χρονιά ήταν η πιο γρήγορη απ' όλες. Πέρασε σαν αστραπή και ο χρόνος μου φαίνεται απίστευτα εκνευριστικός όταν κυλάει γρήγορα. Ήταν μια μέτρια χρονιά από κάθε άποψη, είχε βέβαια καλές στιγμές και άσχημες στιγμές.

Ο Ιανουάριος ήταν μια ανάσα για όλη την οικογένεια, όταν η θεία μου ξεπέρασε το πρόβλημα της και νίκησε τη λευχαιμία. Μπορεί να μην το δείξαμε ιδιαίτερα, αλλά όλοι ανακουφιστήκαμε και η μαμά μου σταμάτησε επιτέλους να κλαίει τα βράδια όταν γυρνούσε με τον πατέρα μου από το νοσοκομείο. Επίσης, ήταν η μόνη χρονιά που εγώ και η αδερφή μου δεν πήραμε δώρο την πρωτοχρονιά, πράγμα που μου έχει χαρακτεί στη μνήμη ως το τελευταίο σημάδι της ενδοοικογενειακής κρίσης.
Ο Φλεβάρης άλλαξε για τα καλά τα άτομα με τα οποία συναναστρεφόμουν, πολλά φίδια αποκαλύφθηκαν και χαίρομαι κάπως γι' αυτό, αν και ακόμα νοσταλγώ τις εποχές της τρίτης γυμνασίου.

Από το Μάρτιο και μετά άρχισε να φαίνεται πως τα πήγαινα πραγματικά καλύτερα στα αρχαία και πως είχαν καλυφθεί πολλά κενά που είχα από το γυμνάσιο ακόμη. Και τώρα βέβαια έχω, αλλά δεν είναι ούτε τόσο τεράστια, ούτε αξεπέραστα και καλύπτονται σιγά σιγά. Επίσης, πέρασα τόσο καλά με την ομάδα του βόλευ και ακόμα και αν βγήκαμε πέμπτοι στους εφτά στο πρωτάθλημα, αγάπησα το βόλευ για τα καλά.

Τα γενέθλια μου το Μάιο ήταν ένα φιασκό, καθώς έπεσαν μέσα στις εξετάσεις και το μόνο που μου υπενθύμιζε τη μέρα των γενεθλίων μου ήταν αυτό το 12 στο ημερολόγιο εκείνο το 24ωρο. Δεν γιόρτασα τίποτα, ούτε θέλησα για να είμαι ειλικρινής, ούτε κανείς μου ευχήθηκε sweet sixteen, πέρα από μερικά αγαπημένα άτομα από το χάριγουορλντ.

Το καλοκαίρι ίσως ήταν η καλύτερη περίοδος του χρόνου. Άρχισε δυναμικά με τους υψηλούς βαθμούς μου στα γραπτά από τα θεωρητικά, που μου έδωσαν στ' αλήθεια δύναμη, και αν και μας τα χάλασε η Ι. δε στενοχωρέθηκα και τόσο τελικά και πέρασα καλά το πενθήμερο στη Φλώρινα. Φυσικά, γνώρισα έναν από τους πιο υπέροχους ανθρώπους έβερ, την Ασημίνα, και νομίζω ότι η μέρα που πήγα στη Βέροια, ίσως είναι η καλύτερη του χρόνου, αφού είχα περάσει τόσο όμορφα και πραγματικά το άξιζε και με το παραπάνω την ταλαιπωρία με τα τρένα και τις καθυστερήσεις τους. Ας <3

Οι μήνες του φθινοπώρου και ο Δεκέμβρης ίσως είναι από τις πιο βαλτωμένες περιόδους της ζωής μου. Το φροντηστήριο μου στέρησε τις μισές προπονήσεις τουλάχιστον του βόλευ και μου λείπει σχετικά το άθλημα, αλλά δεν παραπονιέμαι. Τα πάω σχετικά καλά και στο σχολείο και στο φροντ και με τον καιρό βελτιώνομαι κάπως.

Ευχαριστώ το χρόνο που πέρασε για τα καλά και τα όμορφα που μου έφερε και εκλιπαρώ το 2013 να με ξεβαλτώσει και να μου φέρνει μικρές καθημερινές χαρές, που μου φτιάχνουν τόσο πολύ τη διάθεση. Καλή Χρονιά μου!

Εντάξει ήτανε μια έτσι και έτσι εώς χάλια χρονιά.
Την περίοδο Ιανουάριος-Μάιος απλά ξανά διάβαζα για Πανελλή νιες.Το καλό ήτανε ότι δεν είχα πολύ άγχος και πήγαινα καλά.Από την άλλη μου ήτανε λίγο δύσκολο να ξανά διαβάζω.Και συχνά βαριόμουν γιατί και στο τμήμα 3 κορίτσια ήμασταν. Επίσης εκείνη την περίοδο ήταν πιο συχνό το φαινόμενο να είμαι στεναχωρημένη παρά χαρούμενη.Ήταν πολλά.Λόγο συζυγικών προβλημάτων μεταξύ των γονιών μου αλλά και οικονομικών,που ήτανε πολύ δύσκολα τα πράγματα .Και ένιωθα συχνά μόνη,και έτσι η μόνη μου παρηγοριά ήτανε καμία βόλτα και κανένας καλός βαθμός.
Το καλοκαίρι ήτανε ανάμεικτο.Χάρηκα γιατί τελικά έγραψα πολύ καλά και πέρναγα εκεί που ήθελα.Βγήκα βόλτες με τι φίλες μου και άρχισα να ξανά ζωντανεύω! Αλλά τον Ιούλιο η μαμά μου έπαθε κάτι σοβαρό και με τάραξε πολύ,που ούτε να τα θυμάμαι δεν μπορώ γιατί δεν το αντέχω καθόλου.Και εκεί ήτανε που βοήθησε η γιαγιά,ο παππούς και η θεία.Να είναι καλά!Μας ταίζανε/μας ποτίζανε/μας πηγαίνανε θάλασσα να ξεχαστούμε/μας κάνανε να γελάμε/μας πέρνανε δώρα. Και έτσι όντως ξεχάστηκα και πέρασα πολύ όμορφα στην αγαπημένη Κόρινθο!Ο Αύγουστος ήτανε ωραίος.Ξέγνοιαστος γιατί όλα πήγαιναν καλύτερα από πολλές απόψεις.Μπάνια βόλτες κλ.Και ενώ το αποκορύφωμα της χαράς ήτανε ότι πέρασα στην σχολή που ήθελα...την επόμενη χάσαμε τον παππού μας.Με πόνεσε και με πονάει,και όλους γιατί τον αγαπούσαμε πάαααααααααααααρα πολύ.
Ο Σεπτέμβριος μου ήτανε βαρετός.
Οκτώμβριος-Νοέμβριος περίεργοι αλλά και ωραίοι.Άρχισα το Πανεπιστήμιο,αλλά γενικότερα εγώ θέλω χρόνο να προσαρμοστώ κάπου.Οπότε δυσκολέυτικα να συνηθίσω το Πανεπιστήμιο,αλλά και να γνωρίσω καινούργια άτομα. Αλλά κατ'άλλα όλα άρχισαν να πηγαίνουν καλύτερα και ήμουνα και πάλι ξέγνοιαστη.
Και ο Δεκέμβριος ήτανε πολύ υπέροχος.Άρχισα να περνάω ωραίες στιγμές με τα κορίτσια από την σχολή.Και τα Χριστούγεννα ήτανε πολύ όμορφα.


Αντίο 2012.
Δεν λυπάμαι καθόλου που φεύγεις.Στα τσακίδια!

Το 2012 ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά.Δεν μπορώ να πω αν ήταν καλή η κακή υπήρχαν και και απ τα δύο.
Το 2012 μπήκε με διάβασμα και διαγωνίσματα απο το φροντιστήριο.Ήταν η πρώτη χρονιά που διάβασα μέσα στις γιορτές.Δεν με πείραξε όμως.Θυμάμαι πήγαινα να γράψω πολύ χαρούμενη Μετά το φεβρουάριο ήρθε και ο έλενχος που τα πήγα αρκετά καλά και χάρηκα πάρα πολύ!το είδα σαν ανταμειβή των κόπων μου.Είχα αλλάξει σχολείο και είχα ενα άνχος μήπως δε μου βάλουν κααλό βαθμό γιατι δε με ξέρουν αλλα ευτυχώς όλα καλά.Μετά ήρθε και άλλη μια ακόμα μεγαλύτερη χαρά όταν πήρα το Proficiency,το φεβρουάριο πάλι που βγήκαν τα αποτελέσματαα.Δεν περίμενα πως είχα περάσει.Έλεγα σε όποιον με ρωτούσε πως δεν το έχω περάσει αλλα δεν πειράζει γιατι είναι δύσκολο και θα ξαναδώσω το Μάιο.Στον ελεύθερο χρόνο μου καθόμουνα και έγραφαα εκθέσεις στα αγγλικά και αν με ρωτούσε κανείς απαντούσα με μεγάλη φυσικότητα πως ξέρω ήδη οτι δεν πέρασα το προσιφιενσυ και δεν θελω να χασω χρονο απο την προετοιμασία Διαψευτηκα οπως φαίνεται και ευτυχως.Τέλη του Φεβρουαρίου γράφτηκα στο φόρουμ.Βρήκα ένα δεύτερο σπίτι εδώ σε μία περίοδο που ένιωθα πολύ μονη γιατί τελικά δεν καάφερα να κρατήσω επαφή με τα παιδιά απο το παλιό μου σχολείο και έχασα μερικές καλές φίλες.Στις εξετάσεις τα πήγα σχετικά καλά όπως και στο δεύτερο τετράμηνα αν και τελικά δεν κατάφερα να βγάλω το μέσο όρο ου ήθελα.Πράγμα που με σταναχώρησε κάπως.Εκείνη περίπου την περίοδο γνώρισα καλύτερα και κάποια μέλη απο το φόρουμ.Τα θερινά μου πηρε λιγο καιρο να τα συνηθισω,μου φαινοταν βουνο η παπαγαλια.Τα ξαδερφια μου ου έρχονται μόνο τα καλοκαίρια δεν τα χάρηκα καθόλου εξαιτίας των θερινών.Το καλοκαίρι και ήρθε με προετοιμασίες για τη βάφτιση του ξαδερφούλη μου,του Εκτωρα-Ευσταθιου.Όλοι στην οικογένεια είχαμε καταχαρεί με τη βάφτηση.Λίγες όμως μέρες αργότερα, έφυγε η θεία και νονά μου που όλο το χρόνο ήταν άρρωστη με καρκίνο.Κανεις δεν το περιμενε πως θα γινοταν τοσο γρηγορα.Η νονούλα μου θα μου λείψει πολύ.Σε όλη την οικογενεια θα λειψει.Ολοι ηταν συντετριμενοι,η μαμα μου φορουσε μαυρα.ο συντροφος της ο Δημήτρης με τον οποίο δυστυχώς δεν προλαβαν να παντρευτουν,ηταν οπως και η γιαγια μου χειροτερα απ ολους.Ερχοταν καθημερινα σχεδον πλεον επισκεψη σε εμας γιατι δεν αντεχε να ειναι στο σπιτι τους που τα παντα του θυμιζαν εκεινη.Με αυτες τις καθημερινες επισκεψης γρηγορα φτασαμε να τον θεωρουμε μελος της οικογενειας.Προσωπικα τον θεωρω πλεον θειο μου.Χαρά έφερνε σε ολους το μωρο που αποφασισαμε να φωναζουμε Σταθη.Τον Αυγουστο έγώ πήγα κατασκήνωση οπου μπορώ να πω πως πέρασα αρκετά καλά.Ηταν θρησκευτικη κατασκηνωση ομως το είχα ανάγκη κατα βάθος ειδικά μετα απο αυτο με τη θεια μου να στραφω προς τα εκει.Πήγα και ημερο με τους γονεις μου και τον αδερφο μου στην πελοποννησο οπου περασαμε πολυ ωραία.Η νεα χρονιά άρχισε ξανά με διαγωνίσματα.Είχα αρκετά σκαμπανεβάσματα στο φροντιστήριο.Οι φετινές γιορτές ήταν οι χειρότερες.Το τραπέζι μας μου φάνηκε τόσο μικρο.Καποιος έλειπε.Η νονα μου.

Τα μαύρα του τα χάλια είχε το 12 αλλά σαν το 11 κανένα

Ολες οι χρονες οπως και το 2012 εχει μεσα του υπεροχχες στιγμες αλλα και σκ*τα στιγμες δεν μπορουμε να ζηταμε το τελειο επειδη δε υπαρχει τετοιο πραγμα οποτε για μενα η χρονια 2012 ηταν μια κανονικη χρονια οπως θα ειναι και το 2013

Τελευταία και καταιδρωμένη να'μαι και εγώ !
Λοιπόν μετάνιωσα για κάποιες φορές που όθεισα τον εαυτό που να κάνει πράγματα που δεν ήθελα πραγματικα..Ταλαιπωρήθηκα κυρίως επειδή οι απαιτήσεις των γύρων μου απο μενα αυξήθηκαν καθως και οι υποχρεώσεις μου.
Στεναχωρήθηκα απο κάποια συμβάντα που έλαβαν χώρο προς το τέλος του μηνα που πραγματικά ήταν πολύ δυσάρεστα!
Χάρηκα ..το καλοκαιρι χαρηκα πολύ ..αν και θεωρώ πως η πιο ευχάριστη μέρα του χρόνου ήταν 14/12...XD
Αυτά