Απολογισμός 2013

Θα μου επιτρέψεις να τα παραθέσω όλα αυτά σε κάμποσα ποστ, καθώς σίγουρα είναι πολλά και για να τα θυμηθώ θα πάρει χρόνο!Τι θυμάμαι... θυμάμαι τις ατέλειωτες ώρες χαλάρωσης μετά τις εξετάσεις του advanced , θυμάμαι την πρώτη βδομάδα στο ΧΓ, που χανόμουνα στις αχανείς του εκτάσεις, θυμάμαι φυσικά την περίοδο Μάρτιος-Μάιος 2013, που καθόμουνα ΌΛΗ μέρα στο χγ, όχι τόσο για πόστινγκ όσο για μια μικρή νεανική χαζομάρα με ένα άλλο μέλος εδώ πέρα, ακόμα το χω αποθημένο.. Θυμάμαι την περίοδο εξετάσεων, που ενώ καθόμουνα πάλι εδώ, και η μάνα μου μου φώναζε πως θα γράψω άσχημα, τελικά πήρα 20 και δεν ξαναμίλησε! Θυμάμαι πόσο χάρηκα όταν τελείωσε το σχολείο, αλλά στεναχωρήθηκα μόλις άρχησα προετοιμασία για προφίσιενσυ, γιατί πάλι δεν θα μπορούσα να μπαίνω εδώ πολύ, πράγμα που τελικά ήταν ψέμα, αφού πάλι εδώ ήμουνα!

Δεν θα μπορούσα να ξεχάσω το 30ήμερο μπαν, στο οποίο θα μπορούσα να δώσω ακόμα και το samsung galaxy s3 μου στην άσπονδο εχθρό μου για να μην μπει, αλλά μπήκε. Θυμάμαι την στεναχώρια, να είναι καλοκαίρι, να είμαι διακοπές, κι εγώ να σκέφτομαι το χγ και το μπαν, και τις π@παριές που έλεγα όλο τον καιρό, και πόσο μισητός θα' χα γίνει. Έπειτα μόλις βγήκε το μπαν ήμουν τόσο οργισμένος, που έλεγα δεν θα ξαναμπώ, αλλά δεν άντεξα και μετά από 1 μέρα μπήκα. Και άρχισα ξανά, από την αρχή, παρόλες τις βλακείες μου, γιατί με δεχτήκατε πίσω. Θυμάμαι την περιβόητη ομάδα Dragon The Fail Haters, και το κλάμα που έριξα λέγοντας πόσο πια αχώνευτος μπορεί να είμαι. Αλλά θυμάμαι και την Ελεάννα, και την Ασιμήνα, και την Αλβίβα, και την Κωνσταντίνα, οι οποίες με ταρακούνησαν όσο έπρεπε, για να συλλογιστώ κάποια πράγματα, και που τώρα δεν κρατάω ουδεμία κακία, γιατί αν τα ξίδια ήταν ταξίδια θα ' χα γυρίσει όλο τον κόσμο.

Θυμάμαι ειδικά την Κωνσταντίνα , και τη κόντρα που είχαμε, και το πόσο μου την έδινε, τις αισχρές ομιλίες μας τοσο εδώ όσο και στο φβ, και που εύχομαι να μην μαλώσουμε ποτέ ξανά. Και τέλος την Ανθή, που θα της χρωστάω ευγνωμοσύνη που δεν με άφησε να μπαναριστώ. Γιατί σας αγαπάω όλους, και εύχομαι να είμαι εδώ κάθε Χριστούγεννα! <3

Αρχικά , δεν μετάνιωσα τίποτα....Απλά κάποια πράγματα δεν ήθελα να συμβούν !Ας πούμε κάποια διαγωνίσματα  όπου δεν είχα διαβάσει και τόσο καλά και ίσως κάποιοι βαθμοί στο τρίμηνο     Επίσης χώρισα με το αγόρι μου , αλλά ευτυχώς τα έφτιαξε με ένα άλλο όπου μου άρεσε πριν συναντήσω το πρώτο μου αγόρι ...Έτσι όταν μου ζήτησε να τα φτιάξουμε δεν μπορούσα να αρνηθώ , κι ας είχε περάσει περίπου ένας μήνας από το χωρισμό μου   Χάρηκα για κάποιους άλλους βαθμούς που πήρα και ήταν πολύ καλοί!!
Οι πιο δυνατές μου αναμνήσεις από αυτό το έτος , ήταν γενικά κάποιες χαρούμενες στιγμές που πέρασα γράφοντας ποστ στο φόρουμ και κάποιες άλλες προσωπικές μου !

Δε θυμαμαι πως αρχισε το '13, δε θυμαμαι τι εκανα τους πρωτους μηνες, δε θυμαμαι τιποτα!   Αρχές Αλτσχάιμερ; 

Νομιζω πως θα μπορουσα να ειχα κανει περισσοτερα... Μακαρι να τα κανω το 2014.

πωπω, πέρασε ένας ολόκληρος χρόνος.
Μα καλά, πως έφυγε έτσι;
Νερό.

Ήμουν 14.5, έγινε 15.5. Ναι, σιγά τη διαφορά θα μου πείτε.
Κι όμως, μου φαίνομαι τόσο διαφορετική.
Ωρίμασα, σίγουρα. Γενικά ήταν καλή χρονιά.
Άρχισα να τα βρίσκω με τον εαυτό μου. Όχι, δεν είσαι ούτε άσχημη, ούτε σπαστικιά, ούτε ηλίθια ούτε, ούτε, ούτε, ούτε... Άρχισα να μ'αρέσω λίγο όπως είμαι.
Ε, και μετά πόνεσα κι όλας. Βοήθησε κι αυτό όμως, δεν παραπονιέμαι. Έβγαλα επιτέλους, ΕΠΙΤΕΛΟΥΣ, απ' τη ζωή μου και τον Γ. Που έπρεπε. Έπρεπε να 'χει γίνει από καιρό αυτό. Μόνο κακό μου έκανε, πολύ κακό. Και μου φαινόταν τόσο περίεργο στην αρχή που δε μιλούσαμε και δε με ένοιαζε.
Και πέρασα απο διάφορα στάδια μέχρι να το ξεπεράσω εντελώς.

Και ήρθε το καλοκαίρι, πήγα διακοπές στην κολλητή μου. Την τότε κολλητή μου τέλος πάντων. Τι όμορφα που ήταν. <3
Μετά Αλβανία, να τρέχουμε από γάμο σε γάμο. Τα θυμάμαι και γελάω. Να χορεύουμε μέχρι αργά το βράδυ και τ'αυτιά μας να βουίζουν απ' τα ηχεία μέχρι τον επόμενο γάμο και ούτω καθ' εξής..

Και μετά ήρθε ο Σεπτέμβριος, και μπήκα στο Λύκειο. Ενοχλητική διπλανή, ακόμα μαλωμένη με τα παιδιά. Αν και το τελευταίο διορθώθηκε μόλις λίγες εβδομάδες μετά. Αλλά μπήκε.
Ακόμα ήμουν μαζεμένη, ένιωθα παρατημένη απ' όλους, ένιωθα λίγο στα όρια πάλι. Καλά, τον Οκτώβριο δε αφού δεν έπαθα καμιά κατάθλιψη καλά ήμουν. Με το απίστευτο άγχος να βγάλω την ύλη του πιάνου και το ξαφνικά πολύ διάβασμα του σχολείου, να μη βγαίνω ποτέ και να ανασαίνω μόνο τα Σάββατα στη θεατρική, αυτός είναι σίγουρα ο πιο εξαντλητικός μήνας που έχω περάσει ποτέ.
Και μετά.. μπαμ. Έσκασα. Άρχισα να φωνάζω στους δικούς μου, να φωνάζω για τα κόμπλεξ που μου δημιούργησαν, για το άγχος που, εντάξει, δε το καταλάβαιναν ότι μου δημιουργούσαν, αλλά εγώ έσκαγα, να τους φωνάζω που με νόμιζαν ακόμα μικρή κι εγώ έβλεπα τον εαυτό μου μεγάλο. Άρχισα να συνειδητοποιώ ότι η παρέα μου ίσως να μην είναι και τόσο παρέα μου. Και να βλέπω σιγά σιγά ότι δεν μπορώ να κρυφτώ ούτε απ' τον εαυτό μου και ειδικά όχι απ' την θεατρική ομάδα.
Εκεί μέσα ήθελα δεν ήθελα ήμουν ο εαυτός μου. Και έκλαιγα πολύ, ΠΟΛΥ. Ούτε κι εγώ ξέρω πόσες φορές έκλαψα εκεί μέσα. Εκεί, που σταμάτησα να κρύβομαι και ανοίχτηκα, εκεί που πήρα τη μια και μοναδική απόφαση που ξέρω ότι δε θα αλλάξω γνώμη. Ηθοποιός θα γίνω, τέλος.
Άλλαξα τον τρόπο που ντύνομαι, σταμάτησα να φέρομαι τόσο ψεύτικα, βγήκα απ' το καβούκι μου, απ'αυτό το απαίσιο, άθλιο καβούκι που ήμουν.
Και είμαι καλύτερα. Είμαι ακόμα μικρή, ναι. Μαμά, μπαμπά, συγνώμη γι'αυτά που σας είπα. Τα περισσότερα δεν τα εννούσα, πολλά απ'αυτά ήταν μόνο λόγια του αέρα και τον νεύρων. Αλλά ίσως να 'ταν καλύτερα που σας τα πα. Αλλάξατε κι εσείς. Μ'αφήσατε ένα κλικ πιο ανεξάρτητη. Σας ευχαριστώ. <3
Και τα παιδιά της θεατρικής, αυτά μόνο τα ευχαριστώ περισσότερο απ' όλους. Οικογένεια. Αληθινή οικογένεια. Δεν ξέρω τι θα έκανα χωρίς εσάς. Με σας αισθάνομαι λες και είμαστε ένα 2ο HarryWorld. Ειλικρινά, τόσα τρελά και υπέροχα και φάνγκερλζ άτομα μαζί δεν ξέρω που αλλού θα μπορούσα να βρω. Σας αγαπώ. <3
Και είναι κι αυτός.. Νιώθω λες και δεν τον ξέρω καθόλου, και ξέρω τόσα πολλά γι'αυτόν. Ξέρω ότι νιώθω τόσο όμορφα, τόσο έντονα. Λες και τον αγαπώ. Μπορέι και να τον αγαπώ. Απλά μου φαίνεται λίγο νωρίς να μιλήσω για αγάπη. 'Απλά ήθελα να είμαι εκεί για σένα, να μ'έχεις δίπλα σου και να σε προστατεύω.' Αυτά μου είχες πει την προηγούμενη Κυριακή και εγώ συγκινήθηκα. Σ'ευχαριστώ κι εσένα. Μη με πληγώσεις. Σ'αγαπώ.<3

Ένας χρόνος. Τόσα πολλά πράγματα μέσα σ'ένα χρόνο.
Σας ευχαριστώ όλους. Σας αγαπώ όλους. Καλά Χριστούγεννα.

Θυμάμαι πως το 2013 έμαθα κάτι πολύ σημαντικό : Μην δίνεις δεκάρα για το οποιαδήποτε μ**κια λέει ο κάθε ψωνισμένος .Και ειλικρινά το να μην δίνεις σημασία έχει τόση πολύ πλάκα . ^ο^

Επίσης η Πανελλήνιες είναι για το %^^$$^^ καβάλα . Γενικώς το Ελληνικό Εκπαιδευτικό Σύστημα είναι .

Για μένα ήταν μια χρονιά σαν όλες της άλλες. Σχεδόν τίποτα δεν άλλαξε. Αν εμαθα κάτι, είναι να μην με νιαζει η γνώμη των άλλων για μένα και για τα πράγματα που μου αρέσουν, γιατί στην τελική ΔΕΝ είναι δικιά τους υπόθεση. Επίσης εμαθα ότι κάποιος που συνεχώς σε κριτικάρει και σε κάνει να νιώθεις άσχημα δεν αξίζει την φιλια σου. Επίσης, το 2014 πρέπει να εχω λιγότερο άγχος γενικά. Ασπουμε σήμερα είχαμε συναυλία και είχα ΚΑΤΑΑΓΧΟΘΕΙ!! Και τι κέρδισα ; Τίποτα, αφού μιαχαρα έπαιξα. Αυτά πάνω κάτω. Θα επανέλθω.

Γενικά, μπορώ να πω ότι το 2013 ήταν γεμάτο. Με ωραίες στιγμές ή μη, ήταν γεμάτο κι αυτό για 'μένα ήταν το πιο σημαντικό. Αν σκεφτώ πώς άρχισε, πώς συνεχίστηκε και πώς τελείωσε, έχω να θυμάμαι πολλά πρόσωπα και μέρη και στιγμές. Γνώρισα νέα άτομα που τα κρατάω ακόμα, έκανα πράγματα που ήθελα να κάνω, ξέφυγα από την καθημερινότητα, έπιασα την πρώτη μου - κανονική - δουλειά, έκανα πολλά ταξίδια, δέθηκα με ανθρώπους και άλλαξα. Είναι καταπληκτικό πώς οι άνθρωποι που περνάνε από την ζωή σου μπορούν να σε επηρεάσουν και αυτό έγινε, άρα είμαι τουλάχιστον ευγνώμων για τον χρόνο που πέρασε. Εύχομαι το 2014 να είναι τόσο όμορφο όσο το 2013, και γιατί όχι ομορφότερο;   

Γενικά ήταν χαλια...υπήρχαν στιγμές που ήθελα να ανοίξει η γη να με καταπιεί..πήγα να πέσω σε κατάθλιψη.. αλλά δεν το έκανα!
Αλλά τα παραπάνω επισκιάστηκαν από δυνατές φιλίες που έκανα..ανθρώπους που διάλεξα να είναι κοντά μου και μου στάθηκαν..Ομολογώ ότι δεν γέλασα μέσα σε αυτή τη χρονιά ποτέ με την ψυχή μου αλλά είχα άτομα που γελούσαν για εμένα και αυτό μου έδινε δύναμη..!
Αν έχω μάθει κάτι από αυτή την χρονιά είναι ότι μπορεί να σε βοηθήσουν άνθρωποι από εκεί που δεν το περίμενες..  

Με το ρολόι μου, 19 λεπτά μένουν ακόμα για να τελειώσει το 2013. Νιώθω την ανάγκη να κάνω έναν ακόμα απολογισμό. Μετάνιωσα για πολλά πράγματα αυτή την χρονιά. Τόσο φορουμιακά, όσο και ιν ρίαλ λάιφ. Φορουμιακά, μετάνιωσα για όλα όσα είπα σε άλλα μέλη που δεν άρεσαν, αλλά με αυτά έδωσα το στίγμα μου, και ίσως δεν θα τα έλλαζα. Δεν θα θελα να ήμουν ένας μονότονος που συμφωνούσε με όλα απλώς για να αρέσω. Τα είπα σταράτα, καμιά φορά και πιο πολύ απ' όσο έπρεπε, μα σκέφτομαι πως το ΗΓ ίσως ήταν πιο μονότονο χωρίς τις φασαρίες που προκάλεσα. Ευχαριστ'ηθηκα όμως που στο τέλος, από μεγάλους καβγάδες αποκόμισα πολλούς καλούς φίλους. Ασιμήνα, Ελεάννα, Αλβίβα, Κωνσταντίνα, Μαρία (isabelle, έχουμε και πολλές μην χέσω! ) ήταν μόνο κάποιοι με τους οποίους εγώ προσωπικά ένιωσα μετά από καβγάδες πως ηρέμισα, και είναι μες την καρδιά. Όχι πως οι υπόλοιποι δεν είναι. 'Έμαθα πολλά εδώ πέρα, όπως κι εσείς μάθατε. Κοντεύει 19 γενάρη, κλείνω ένα χρόνο. Μα αισθάνομαι πως έγινα πολύ καλύτερος τον χρόνο που πέρασε. Έγινα ένα μπιτ πιο ώριμος, δεν κάνω πια τα ίδια λάθη. Από ρίαλ λάιφ τώρα, και να πω δεν θα με πιάσετε, οπότε ας μείνουμε εδώ!

Βασικά , ηταν μια καλη χρονια.

Το 13 δεν αποδειχτηκε καθολου γρουσουζικο.

Συνηθως οι απολογισμοι δε μ'αρεσουν, γιατι καθονται ολοι και θυμουνται λαθη που εγιναν/εκαναν και δεν μπορουν να αλλαξουν, μαυριζουν τις τελευταιες μερες του χρονου με αναπολησεις και υποσχεσεις για "ποτε ξανα" ενω λαθη και κακες στιγμες δεν γινεται να μην υπαρξουν  Γι αυτο δε βλέπω το νόημα να κατσω να απαριθμησω το τι εγινε μεσα στη χρονια αναλυτικά, για να βγαλω συμπεράσματα και πορισματα για το νεο χρονο.
Απο τα λαθη μαθαινουμε, ναι, αλλα δε χρειαζεται να τελειωσει ο χρονος για να το  θυμηθουμε αυτο.  
Οποτε, αποχαιρετω το 2013 συμφιλιωμένη μαζί του, και καλοσοριζω το 2014 με καλη διαθεση.

Εγω αποχαιρετω το 13 κλωτσιδων!    Δεν ειναι οτι μετανιωνω για κατι. Γενικα πιστευω πως τα λαθη και τα δυσκολα μας δινουν μαθηματα για το πως να αντιμετωπιζουμε στο μελλον παρομοιες καταστασεις η πως να τις χειριζομαστε οι ιδιοι καλυτερα.

Παρ'ολα αυτα, ειναι απτις λιγες φορες που ο χρονος μου αφηνει μια τοσο πικρη γευση. Για να μην πω ο μονος. Πολυ εντονα γεγονοτα συνεβησαν φετος και δυστυχως με την κακη εννοια, οποτε πρεπει να ομολογησω πως χαιρομαι που βγηκε επιτελους η χρονια. Την αποχαιρετω και υποδεχομαι αισιοδοξα το 14. ^^

το 2013 τελείωσε λοιπόν.
Πιστεύω πως θα χαρακτήριζα το 2013 ως μια κακή χρονιά.Τη χειρότερη ίσως μέχρι τώρα.Απο τον Ιανουάριο που ξεκίνησε μέχρι το τέλος του Μαίου προετοιμασία για πανελλήνιες και πενελλήνιες, μετα ήταν το καλοκαίρι με το αγχος των αποτελεσμάτων , ενα γενικά μετριο καλοκαίρι.Το Φθινοπωρο εχασα την προγιαγιά μου.Ηταν μεγαλη σε ηλικια και τουλαχιστον ειχε μεχρι το τελος τα λογικα της. και μετά ήταν όλοι αυτοί οι μήνες αναμονής μέχρι να ανοίξει η σχολή, η οποία σχολή δεν είναι καν σιγουρο οτι θα ειναι ανοιχτη μετα της γιορτες και δεν ια ψηφηστεί πάλι κατάληψη  Τον Δεκεμβρη πηγα διακοπες με τους γονεις μου περασα καλά 5 μερες με το που γυρισα ομως την επομενη μερα μπηκε η γιαγια μου στην εντατικη σε παρα πολυ κρίσιμη κατασταση.

Πολύ έντονη χρονιά, πολύ κόσμος, φασαρία, μπλα μπλα και θόρυβος. Πέρασα πολύ ωραία, έκανα καινούρια πράγματα, γνώρισα υπέροχους ανθρώπους, έκανα μια τεράστια νέα αρχή σχεδόν σε κάθε επίπεδο της ζωής μου. Ήταν πολύ παραγωγική χρονιά, ασταθής βέβαια με τα πάνω της και τα κάτω της. Είχε όμως μια υπέροχη ενέργεια. Δε βαρέθηκα, ούτε μου άφησε άσχημη γεύση. Μπορώ να πω ότι ήταν από τις καλύτερες χρονιές λόγω της ζωντάνιας αυτής. Μακάρι το 2014 να είναι τόσο ζωντανό όσο το 2013, πιο ευχάριστο, πιο όμορφο, πιο αξέχαστο.

Η χρονιά που πέρασε μου άφησε πολλές αναμνήσεις και υπέροχα άτομα. Την ευχαριστώ και προχωράω. 

Να πω αμήν?Θα πω!
Όχι πως ήταν απαίσια.Προχθές κάθησα και τα λογάριασα.Ένας μήνας συνολικά άξιζε.1 στα 12,καλό σκορ ε?  
Εννοείται δεν μετανιώνω για κάτι από αυτά που έκανα,συνήθως δεν το κάνω.Αλλά για αυτά που δεν έκανα είναι άλλη ιστορία.Για άλλο τόπικ ίσως!Νομίζω πως το να μετανιώνουμε είναι κάτι που εξυπηρετεί στην τελική μόνο εμάς,κατευνάζουμε τον ευατό μας και την συνείδησή μας ότι κάνοντας κάτι αυθόρμητα που δεν πήγε καλά,μετανιώσαμε και έτσι μάθαμε κάτι.Πόσο πολύ θέλουμε τελικά να τα έχουμε καλά με την συνείδησή μας.Αλλά αρχίζω και βγαίνω εκτός τόπικ.
Τι κρατάω από το '13?Το Harryworld σίγουρα.Ίσως άξιζε περισσότερο από όλα.Το καλοκαίρι που ήταν ωραίο,ζεστό,οκνυρό όταν χρειαζόταν,με κάψιμο(και από ήλιο και από σειρές!),την υπέροχη εβδομάδα στο Λονδίνο τον Φλεβάρη,τους νέους και τους παλιούς ανθρώπους,και βασικά εμένα.
Το ότι για ακόμα μια χρονιά βγήκα αλώβητη,όσο μπόρεσα και χωρίς να με απογοητεύσω(όσο μπόρεσα τουλάχιστον).

Καλή μας χρονιά!!

Ήταν δύσκολη χρονιά αυτή που πέρασε, τόσο για μένα όσο και για την οικογένειά μου και για πολλούς ακόμη.
Πανελλήνιες. Μεγάλο κεφάλαιο που έκλεισε οριστικά. Αξέχαστη χρονιά στο Λύκειο. Αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω κάποιον για τα άτομα που αυτοί οι δύσκολοι μήνες έφεραν δίπλα μου. Δεν ξέρω αν υπάρχει Θεός, αν υπάρχει αυτό που λέμε πεπρωμένο και μοίρα. Ακόμη κι έτσι, αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω κάποιον. Δεν ξέρω από που να αρχίσω. Ξέρετε ποιοι είστε, το πιστεύω αυτό...
---
Σπίτι. Αϋπνιες, φωνές, τσακωμοί. Γενικά; Χάλια.
Θυμάμαι και δυο μέρες πριν δώσω τι έγινε. Θυμάμαι--δεν ξεχνώ. Θα το θυμάμαι. Απλά βρίσκομαι σε μια συνεχή άρνηση. Πρέπει να δουλέψω σε αυτό.
---
Πιο πολύ απ' όλα, θυμάμαι τα όσα κάναμε. Θυμάμαι κάθε μικρή σου λέξη και χειρονομία. Θυμάμαι την ανταλλαγή δώρων και την μικρή αφιέρωση που έγραψα στο οπισθόφυλλο του βιβλίου που σου χάρισα. "Εύχομαι του χρόνου τέτοιο καιρό...", και να που πραγματοποιήθηκε. Την στιγμή που το ευχόμουν δεν σκεφτόμουν τον εαυτό μου. Δεν σκέφτηκα ποτέ ότι θα είμαστε τελικά χώρια. Δεν με ένοιαζε, γιατί ήξερα πως αυτό ήθελες για να είσαι χαρούμενος και δεν στο είπα ποτέ, αλλά... αλλά όταν ήσουν χαρούμενος φώτιζες τα πάντα γύρω σου, μαζί και μένα... Ήσουν ό,τι πιο όμορφο υπήρχε σ' αυτόν τον κόσμο. Μου αρκούσε αυτό. Ποιος το άξιζε περισσότερο απο σενα άλλωστε;
Ελπίζω να είναι όλα όπως τα είχαμε φανταστεί.
Μη γυρίσεις. Το υποσχέθηκες. Μου το υποσχέθηκες να κάνεις κάτι καλύτερο.
Κι άσε τα μπλε παράθυρα... δες τα μόνο σαν ένα τραγούδι απ' τα παλιά.


Καλή χρονιά... κι αντίο σε ό,τι έμεινε πίσω.