από Perenelle Flamel Σαβ Οκτ 22, 2011 2:19 pm- Σπόιλερ:
- Harry James Potter ϟ έγραψε:Πάντα αγαπούσα τα σκυλιά. Από τότε που γεννήθηκα ίσως. Μου άρεσε να τα έχω ως κατοικίδιο, ως φίλους. Ακόμη και αν δεν το πιστεύετε εσείς οι έξυπνοι, οι ανώτεροι, εγώ στο πρόσωπό του είδα καλοσχηματισμένους χαρακτήρες που μου έδωσαν το έναυσμα να τα αποκαλέσω φίλους, αληθινούς φίλους.
Έπαιζα μαζί τους. Τα φρόντιζα και αφιέρωνα πάρα πολύ χρόνο γι' αυτά. Εσείς δε ούτε να τα φτύσετε. Το βρωμόσκυλο, το κοπρόσκυλο, το ψοφίμι. Αυτό ήταν για εσάς πάντα. Το δέχομαι. Αλλά δεν έχετε κανένα δικαίωμα να μου απαγορέψετε να τα φροντίζω και να τα αγαπώ.
Με τούτα και μ' εκείνα, τα σκυλάκια που είχα ζωήρεψαν και κυνηγούσαν τις κοτούλες που σουλάτσαραν διάσπαρτες στους δρόμους του χωριού. Δεν καταλαβαίνετε όμως πως οι κότες βρωμάνε. Κουβαλάνε τέτοια μπόχα πάνω τους που τα σκυλιά τις μυρίζουν και αναγκάζονται να τις κυνηγήσουν, θεωρώντας ότι είναι κάτι κακό. Το ζώο ακολουθεί το ένστικτό του και δεν μπορούμε να το αποτρέψουμε από αυτό. Αποτέλεσμα είναι να έρχεται η κάθε κυράτσα και να μου παραπονιέται πως το σκυλί μου τρώει τις κότες της. Αν δεν θέλεις κυρά μου να τρώει τις κότες σου, μάζεψέ τες. Το σκυλί είναι ένα ζώο με άφθονη ενέργεια μέσα του. Θέλει να τρέξει, να παίξει, να χαρεί και να ενεργηθεί γενικότερα. Οι κότες δε, μπορούν κάλλιστα να μείνουν περιορισμένες σε έναν χώρο και να μην κόβουν βόλτες στους δρόμους. Έτσι θα είμαστε όλοι βολεμένοι.
Έλα όμως που οι άνθρωποι είναι τόσο στενόμυαλοι και πρέπει σώνει και καλά να σκοτώσουμε τον σκύλο. Τι σας έφταιξε ρε το καημένο το ζώο που απλώς ακολουθεί τη συνείδησή του; Οι ίδιοι μου οι γονείς που περηφανεύονται για τις προοδευτικές αντιλήψεις του είναι υπέρ της θανάτωσης του σκύλου. Αν δεν ήταν αίμα μου, θα τους έκανα μήνυση σίγουρα.
Πώς τολμάς ακόμα και να σκέφτεσαι να σκοτώσεις μια αθώα ψυχή; Αν βρισκόσουν στη θέση του και με ενοχλούσες, θα σου άρεζε να σε σκότωνα; Να σου αφαιρούσα έτσι απλά τη ζωή; Τόσο απλά, με ένα μπαμ; Δεν θα σου άρεζε όχι. Αλλά συνεχίζεις να ισχυρίζεσαι πως είναι αναγκαίο να σκοτώσουμε το σκυλί και να αφήνουμε τις κότες να βολτάρουν και να χ@@ζουν στους δρόμους, στις πλατείες, στα σπίτια. Ε τι να σας πω, σας λυπάμαι. Και περισσότερο λυπάμαι τον εαυτό μου, που είμαι αναγκασμένος να ζω με ανθρώπους μεσαιωνικών αντιλήψεων που βεβηλώνουν τα όνειρά και τις προσδοκίες μου.
Και μην αγχώνεσαι, Cookie μου, δεν θα αφήσω κανέναν να σου πάρει τη ζωή. ΚΑΝΕΝΑΝ.
Πρώτο μου post σε αυτό το topic με μια σκέψη που με βασανίζει καιρό τώρα.
Mαζί σου, μαζί σου, μαζί σου.-
Πότε θα ξυπνήσεις; πότε θα έρθει η μερα που θα ανοίξεις τα μάτια σου; Εννοώ να τα ανοίξεις πραγματικά. Να δεις κάτω απ' την επιφάνεια, πέρα απ' το αυτονόητο.
Πότε θα αποκολληθείς επιτέλους από το πλήθος; πότε θα περπατήσεις μόνος, με δική σου βούληση;
πότε θα χορέψεις στη βροχή;
πότε θα κυνηγήσεις το άπιαστο; το όνειρο; την περιπέτεια;
πότε θα πάψεις να ακολουθείς το κατεστημένο,τη μοίρα, το πεπρωμένο,αυτό που σκέφτηκαν να κάνεις, για σένα οι άλλοι;
πότε θα βγεις απ' τη σπηλιά να δεις τον ήλιο;
Ποτέ όσο μένεις ίδιος, απαράλλαχτος, επαναπαυμένος, στενόμυαλος.
![[shug]](/users/3315/35/65/62/smiles/2892569042.gif)
