Severus Snape: Μια άλλη άποψη.

ναι οκ, τη γνωμη μου λεω! ο καθένας υποστηρίζει την άποψή του! όλα οκ!

πιστευω πως εχει αγαοησει αληθεινα αλλλα μπορει να μην το εδειχνε και τοσο πολλη σε ολες τιις ταινιες αλλα πιστευω πως εχει αγαπησει

Maria Lovegood έγραψε:Βασικά μη λέμε ότι να ναι. Αν του το έδειχνε και αναγεννιόταν ο Βόλντεμορτ και μάθαινε πως ο Σνέιπ κανάκευε τον Χάρι, θα μπορούσε να εμπιστευτεί τον Σνέιπ;
Εξάλλου, από φυσικού του αντιπαθούσε τον Χάρι επειδή ήταν γιός του Τζέιμς αλλά και επειδή πιστεύω πως στο πρόσωπό του έβλεπε το παιδί που θα μπορούσε να είχε αποκτήσει με τη Λίλι, αλλά που δεν απέκτησε ποτέ.

ΠΟΛΥ ΣΩΣΤΑ!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!Ειναι κι αυτο μια πολυ σωστη αποψη!!!!!!!!!!!!!!!!!!

αυτο,δυστηχως,ειναι αληθεια.Ισως ο Σεβερους να μην ειναι τοσο αγιος οσο νομιζουμε τελικα.Οταν ηταν κι αυτος μαθητης τα υπολοιπα παιδια του φεροντουσαν απαισια,ειδικα ο Τζεημς και η παρεα του.Θα περιμενε κανεις οταν εγινε καθηγητης στην σχολη να επαιρνε το μερος των αδυναμων και να μισουσε το αδικο,ομως καθε αλλο.Παρολαυτα νομιζω πως αξιζει να τον συγχωρισουμε για τα σφαλματα του μιας και αν δεν υπηρχε ο Σνεηπ τοτε δεν ξερουμε αν ο Χαρι θα κερδιζε τον Βολντεμορτ

Ο Σνειπ!Πολλές λέξεις και έννοιες μου έρχονται στο μυαλό ακούγοντας το όνομα του.Ήταν ένας άνθρωπος που έκανε μερικά-αρκετά θα έλεγα-μεγάλα λάθη.Άλλα προσπάθησε να τα ξεπεράσει και άλλα όχι.Ήταν ένας άνθρωπος που συνεχώς έκανε τους άλλους να παρεξηγούνε άθελα τους τον εαυτό του με τις πράξεις του.Δεν έζησε την ζωή του ούτε στο ελάχιστο όπως την ήθελε.Και δέχτηκε τις διακρίσεις απο την παιδική του ηλικία.Λοιπόν,ας τα πάρουμε απο την αρχή για να βγάλουμε κάποιο ξεκάθαρο συμπέρασμα για την προσωπικότητα του.
Έχω παρατηρίσει πως πολλά μέλη χρησιμοποιούν τις αδικίες του Σνειπ σαν επειχηρήματα για να τον καλύψουν.Λένε με απλά λογάκια δηλαδή ότι ο Σνειπ εξαιτίας των αδικιών που του έκαναν,κυρίως,ο Τζειμς και ο Σείριος στα παιδικά του χρόνια εκείνος έγινε μνησίκακος και Θανατοφάγος αργότερα.Εντελώς άσχετο κατά την δική μου γνώμη,βέβαια.Ο Σνειπ δεν ήταν ούτε ο πρώτος ούτε ο τελευταίος μαθητής στον κόσμο που έζησε έντονες διακρίσεις απο τους συμμαθητές του.Όλοι μας κάποια στιγμή στο παρελθόν ή και τώρα ακόμη περάσαμε δυσάρεστες στιγμές απο άδικες διακρίσεις συμμαθητών μας.Έτσι δεν είναι;Το θέμα είναι τι κάναμε για να λύσουμε αυτό το πρόβλημα.Οι περισσότεροι μάλλον θα έλυναν αυτό το θέμα είτε με τον λόγο είτε,δυστυχώς,με την βία.Άλλοι μπορεί να μην έδωσαν καθόλου σημασία στα προσβλητικά για τον εαυτό τους λόγια δείχνοντας ανωτερότητα και ότι δεν προσβέλνονται εύκολα,πράξη που την βρίσκω αρκετά λογική(να μην δίνεις δηλαδή σημασία στις διακρίσεις των γνωστών σου).Και τέλος,υπάρχει μιά κατηγορία ατόμων που δεν έκαναν τίποτα,όπως και με την δεύτερη περίπτωση ατόμων θα μου πείτε,μόνο που οι τελευταίοι δεν έκαναν τίποτα επειδή αποδέχτηκαν τις διακρίσεις των άλλων.Δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο(και ίσως και ανόητο)απο το να αφήνεις τους άλλους να σε ενοχλούν χωρίς να αντιδράς καθόλου.Εε,λοιπόν,ο Σνειπ δεν αντιδρούσε καθόλου στα πειράγματα και στις διακρίσεις του Τζειμς και της παρέας του.Για κάποιον λόγο ήθελε να κρατήσει όλα τα λόγια που άκουγε απο εκείνους βαθιά μέσα του,πράξη εντελώς λανθασμένη ειδικά για ένα παιδί.Γιατί το έκανε αυτό,απο μιζέρια,απο φόβο για τις επιπτώσεις που μπορεί να είχε αν αντιδρούσε;Ιδέα δεν έχω.Και θα ήθελα να αναφέρω ένα ακόμη ενδιαφέρον γεγονός,χωρίς όμως να φύγω απο τις παιδικές διακρίσεις του Σνειπ.Όλοι υποστηρίζουμε πως ο Σνειπ ήταν ένας πολύ ισχυρός μάγος.Το παραδέχομαι,δεν θα μπορούσε να μην είναι αφού ξεγέλασε έναν μάγο σαν τον Βόλντεμορτ.Συγγνώμυ αλλά αφού ήταν τόσο σπουδαίος μάγος-και το ήξερε και ο ίδιος-γιατί δεν αντιμετώπισε ποτέ τον Τζειμς και τα "τσιράκια" του σε μονομαχία;Όχι μόνο τους άφηνε να τον υποβαθμίζουν συνεχώς αλλά ειδικά στον Τζειμς επέτρεπε να του δοκιμάζει ότι ξόρκι ήθελε.Στο πέμπτο βιβλίο στις αναμνήσεις του Σνειπ(όταν ο Χάρι έκανε τα μαθήματα σφραγισματικής μαζί του)είδαμε τον Τζειμς να επειχηρεί στον Σνειπ ένα πτητικό ξόρκι και μάλιστα ρώτησε ειρωνικά τους φίλους του αν θέλουν να του κατεβάσει το παντελόνι.Ο Σνειπ δεν μπορούσε να αντιδράσει καθόλου δηλαδή;Δεν πιστεύω ότι φοβόταν τον Τζειμς,απλά ήταν μίζερος χαρακτήρας σε όλα,ακόμη και στην μεγάλη του αγάπη για την Λίλυ.Ο Τζειμς δεν πιστεύω να έπαιξε κανέναν σημαντικό ρόλο στην ζωή του Σνειπ.Ήταν απλά ένας ψευτονταής μαθητής που όλοι μας είχαμε την "τιμή" κάποτε να συναντήσουμε.Ο Τζειμς και ο Σείριος-άντε και ο Λούπιν,αλλά όχι τόσο πολύ-πείραζαν συνεχώς τον Σνειπ επειδή δεν αντιδρούσε καθόλου στα πειράγματα τους.Τον βρίκανε βολικό για να σπάνε πλάκα μαζί του και τον εκμεταλεύτηκαν στο έπακρο.Ο Σνειπ θα μπορούσε πάντα,όποτε ήθελε,να προκαλέσει τον Τζειμς σε μονομαχία και να του αποδείκνυε πόσο καλός μάγος ήταν.Και γενικώς,εάν ο Σνειπ δεν ήταν τόσο μαζεμένος χαρακτήρας αλλά και φοβισμένος(ως παιδί)με όλους,ο Τζειμς και η παρέα του πιθανόν να μην τον πείραζαν ποτέ τους και να έψαχναν κάποιο άλλο "κορόιδο" να του κάνουν πλάκες.Εάν ο Τζειμς,ο Σείριος και ο Λούπιν έχουν μία φορά ευθήνη για τα πειράγματα που έκαναν στον Σνειπ,τότε ο Σνειπ έχει δέκα επειδή δεν αντιδρούσε και τους άφηνε να συνεχίζουν.Ας αφήσουμε όμως αυτό και πάμε στην μεγάλη του αγάπη.
Προφανώς ο κυριότερος απο τους λόγους που αγαπήθηκε στο τέλος ο Σνειπ,σε ένα μόνο κεφάλαιο παρεπιμπτώντος,είναι το γεγονός της ανολοκλήρωτης αγάπης για την Λίλυ.Κακά τα ψέματα,ο Σνειπ ένοιωθε όντως βαθιά αγάπη για την Λίλυ,ένοιωθε όμως και ακόμη βαθύτερο κόμπλεξ με τον Τζειμς αλλά και μιζέρια για τον εαυτό του.Έβλεπε τον Τζειμς καλύτερο στα μάτια του απο εκείνον την στιγμή που ο Τζειμς συμπεριφερόταν σαν κ#λόπαιδο(σόρρυ για την έκφραση),πράγμα που δείχνει το κόμπλεξ του,αλλά ακόμη λέγεται πως ο Σνειπ άφησε την Λίλυ να επιλέξει ελεύθερα αυτόν που αγαπάει.Και αυτός ήταν ο Τζειμς.Δεκτό το γεγονός πως ήθελε η Λίλυ να πάρει αυτόν που πραγματικά αγαπούσε,το θέμα είναι πως ο Τζειμς έκανε πάρα πολλές προσπάθειες για να κερδίσει την Λίλυ,σε αντίθεση με τον Σνειπ,και απο εκεί που η Λίλυ δεν του μιλούσε καθόλου στα πρώτα έτη φοίτησης τους,κατέληξαν στο τελευταίο έτος να τα έχουν και στο τέλος να παντρευτούν.Το προσπάθησε και τα κατάφερε.Ο Τζειμς απο όσα έχουμε δει να κάνει στην ζωή του δείχνει την συμπεριφόρά ενός σε γενικές γραμμές νορμάλ παιδιού που στο κάτω κάτω αργότερα πέθανε για να σώσει την οικογένεια του.Ο Τζειμς ίσως και να μην ήταν τόσο αλήτης όσο έδειχνε,ίσως και να το έπαιζε για να δείξει ότι είναι κάποιος.Ο Σνειπ πάλι είχε τόσες ευκαιρίες να μιλήσει στην Λίλυ μέχρι το πέμπτο του έτος στο Χόγκουαρτς και τελικά το μόνο που της είπε ήταν ένα<<βρωμιάρα λασποαίματη>>.Εννοείτε πως ήταν μιά κακή στιγμή όμως και πάλι ο Σνειπ αν είχε λίγη έστω αυτοεκτίμηση για τον εαυτό του θα φερόταν καλύτερα στην Λίλυ και θα της ομολογούσε τον έρωτα του και φυσικά είμαι σίγουρος πως ο μόνος λόγος που έβρισε την Λίλυ πάνω στα νεύρα του ήταν επειδή ο Τζειμς συνεχώς της την έπεφτε-πριν απο το ξέσπασμα του μάλιστα της ζήτησε να βγούνε ραντεβού οι δυό του-και ο Σνειπ το μισούσε αυτό επειδή ήξερε πως ο ίδιος δεν τολμούσε να το κάνει αυτό.Πάντως δεν σταμάτησε να την αγαπάει ποτέ του και αυτό είναι που τον σώνει λίγο στα μάτια μου.
Μετά την πορεία του ως Θανατοφάγος(που έχω ήδη εξηγήσει σε ανάλογο τόπικ την γνώμη μου για τον λόγο που έγινε Θανατοφάγος)ο Σνειπ έγινε καθηγητής στο Χόγκουαρτς.Ένας απο τους χειρότερους καθηγητές που πέρασαν ποτέ την είσοδο του Χόγκουαρτς.Είχε γνώσεις,είχε ικανότητες ως μάγος,όμως δεν είχε το πιό σημαντικό.Μεταδοτικότητα!Και το βρίσκω πολύ περίεργο αυτό καθώς κανονικά ο Σνειπ λόγω των διακρίσεων και των αδικιών που έζησε στα παιδικά του χρόνια θα έπρεπε να βρίσκεται πιό κοντά στα παιδιά και να κατανοεί τα προβλήματα τους.Όχι μόνο ήταν ψυχρός καθηγητής με τους μαθητές του αλλά και αφόρητα άδικος.Κόμπλεξ επειδή είχε περάσει και εκείνος αδικίες στην ζωή του όμως και πάλι αυτό δεν τον δικαιολογεί.
Για να τελειώνουμε,ο Σνειπ ήταν ένας αδικημένος άνθρωπος που πέρασε διάφορα στην ζωή.Δεν την χάρηκε όσο θα έπρεπε και δεν έζησε ποτέ τον έρωτα του με την Λίλυ.Και σε αυτά τα δύο έφταιγε εκείνος.Στο χέρι του ήταν να είναι πιό χαλαρός και άνετος με τον εαυτό του,στο χέρι του να μιλήσει στην Λίλυ,στο χέρι του και να τα βάλει με τον Τζειμς μιάς και ο Τζειμς είχε ξεκινήσει να τον ενοχλεί.Όμως αυτά είναι απλά τα αρνητικά του στοιχεία.Ο Σνειπ απέδειξε πως είναι άτομο που η αγάπη του κρατάει πάρα πολύ,ήταν όντως ευφειέστατο άτομο-παρόλο που ποτέ δεν μπόρεσε να σκεφτεί λίγο πιό ανοιχτά στην ζωή του-,ήταν εντυποσιακός μάγος με όλην την έννοια της λέξεως και φυσικά ένας άνθρωπος που ήξερε να αναγνωρίζει τα λάθη του,προτέρημα που το έχουν ελάχιστοι.Αλλά δεν αναγνώριζε απλά τα λάθη του,τα διώρθονε κιόλας ή προσπαθούσε και να εξιλεωθεί για τα κάποιο λάθος του,όπως το λάθος του με την Λίλυ που την κατέδωσε στον Βόλντεμορτ.Έσωσε επανηλειμένως τον Χάρι κατά την διάρκεια όλων των βιβλίων.Όντως του είχε πει ο Ντάμπλντορ να τον προστατεύσει,όμως κάποιες φορές θα μπορούσε και να μην σώσει τον Χάρι επείτηδες και μετά να παρίστανε πως δεν ο ίδιος δεν είχε κάνει τίποτα.Τον έσωζε όποτε μπορούσε καθώς μπορεί να τον αντιπαθούσε συνεχώς και η αντιπάθεια του να εκδηλονόταν μέσω των άδικων τιμωριών του και παρατηρίσεων του προς τον Χάρι,όμως γνώριζε καλά πως το να προστάτευε τον Χάρι ήταν η μοναδική του ευκαιρία για εξιλέωση.
Με λίγα λόγια ο Σνειπ ήταν ένας διαφορετικός και ξεχωριστός άνθρωπος,με την καλή αλλά και με την κακή έννοια,αλλά στην πραγματικότητα καταλήγει ως ένας συνηθισμένος άνθρωπος που έκανε πολλά λάθη στην ζωή του και λανθασμένες επιλογές αλλά στο τέλος κατάφερε να τις διωρθόσει όλες όσο μπορούσε φυσικά.Είναι ένας άνθρωπος με τα ελλατώματα και τα προτερήματα του και είναι λάθος να τον θεοποιούμε συνεχώς αλλά και να μην κάνουμε λόγο για τις πράξεις του,που λίγοι πιστεύω θα είχαν τα κότσια να τα επειχηρήσουν.

^Μπορώ να πω ότι είναι δύσκολο να αντιμετωπίσει κάποιος που διαφωνεί ένα τετοιο ποστ δεδομένου του μεγέθους . Respect απλά

Anyway, θα επιχειρήσω να αναφερθώ σε κάποια σημεία που διαφωνώ.
Λένε με απλά λογάκια δηλαδή ότι ο Σνειπ εξαιτίας των αδικιών που του έκαναν,κυρίως,ο Τζειμς και ο Σείριος στα παιδικά του χρόνια εκείνος έγινε μνησίκακος και Θανατοφάγος αργότερα.Εντελώς άσχετο κατά την δική μου γνώμη,βέβαια.
Δεν το θεωρώ διόλου άσχετο προσωπικά. Δεν το θεωρώ ωστόσο και δικαιολογία, είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό αυτό. Όμως, όταν ένα άτομο βιώνει διαρκώς την αδικία και τον εξευτελισμό(άσχετα για ποιό λόγο αφού όπως και να'χει η κατάσταση θα το επηρεάσει) δεν βρίσκεται στην ίδια ψυχολογική κατάσταση με ένα άτομο που περνά μία φυσιολογική εφηβική ηλικία, έχοντας πάντα υπόψη ότι, θεωρητικά, αυτά τα δύο άτομα έχουν πανομοιότυπο χαρακτήρα(γιατί αλλιώς επιδρά αυτή η κατάσταση σε ένα "αδύναμο"-να το πω- χαρακτήρα σε σχέση με ένα "δυναμικό"). Έτσι όταν έρχεται η στιγμή να αποδειξει την αξία του, ενώ παράλληλα να προστατευτεί από έναν πιθανό εξευτελισμό, νομίζω ότι είναι πιο πιθανό το 1ο άτομο να "ενδώσει". Και πάλι, αυτό δεν αποτελεί διακαιολογία που ο Σνέιπ έγινε Θανατοφάγος. Απλά για εμένα δεν μπορεί να μην ληφθεί υπόψη. Το θεωρώ σημαντική αιτία που τον οδήγησε εκεί.

Εε,λοιπόν,ο Σνειπ δεν αντιδρούσε καθόλου στα πειράγματα και στις διακρίσεις του Τζειμς και της παρέας του.Για κάποιον λόγο ήθελε να κρατήσει όλα τα λόγια που άκουγε απο εκείνους βαθιά μέσα του,πράξη εντελώς λανθασμένη ειδικά για ένα παιδί.
Συμφωνώ με την κατηγοριοποίηση που έκανες. Όντως τα κρατούσε μέσα του αυτά που άκουγε ο Σνέιπ. Ποιός όμως ο λόγος; Πιστεύω ότι αυτή η κατηγορία ανθρώπων, που δηλαδή επηρεάζονται από τέτοιου είδους σχόλια και σε τεράστιο βαθμό, είναι αυτοί οι οποίοι δεν έχουν και δεν είχαν ποτέ στήριξη από κάποιον. Όταν δεν υπάρχει καποιος να σου λέει να μην δίνεις σημασία σε αυτά που ακούς δημιουργείται μία σύγχυση μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Αρχικά, γνωρίζεις ότι δεν είσαι αυτό που αποκαλείσαι αλλά με συνεχή "βομβαρδισμό" αρχίζεις να αναρωτιέσαι μήπως όλα αυτά είναι τελικά αληθινά(ακόμα που ο Σνέιπ είχε τη Λίλυ δεν αρκούσε, όπως θα εξηγήσω παρακάτω). Βέβαια αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ σε ένα συγκροτημένο χαρακτήρα. Όμως ήταν ένας τέτοιος ο Σνέιπ; Αμφιβάλλω. Δεν πιστεύω ότι μόνο στο Χογκουαρτς δεχόταν τέτοιου είδους βία, με αποτέλεσμα αυτή η εξάρτηση από την αντιμετώπιση που λάμβανε από τους άλλους να τον χαρακτηρίζει για όλη του την εφηβεία. Επομένως, δεν πιστεύω ότι ήταν δυνατό να αντιδράσει σε αυτή τη βία που δέχονταν.

Όλοι υποστηρίζουμε πως ο Σνειπ ήταν ένας πολύ ισχυρός μάγος.Το παραδέχομαι,δεν θα μπορούσε να μην είναι αφού ξεγέλασε έναν μάγο σαν τον Βόλντεμορτ.Συγγνώμυ αλλά αφού ήταν τόσο σπουδαίος μάγος-και το ήξερε και ο ίδιος-γιατί δεν αντιμετώπισε ποτέ τον Τζειμς και τα "τσιράκια" του σε μονομαχία;
Όταν κάποιος λες ότι είναι ισχυρός μάγος αυτό δεν υποδηλώνει υποχρεωτικά ότι είναι ισχυρός καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής του. Γνωρίζουμε βέβαια ότι είχε ταλέντο ως μαθητής αλλά δεν αναφέρεται ότι ήταν πρωτόγνωρες οι δυνατοτητές του, όπως γίνεται στην περίπτωση του Νταμπλντορ. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ισχυρός μάγος γίνεσαι, δεν γεννιέσαι. Έτσι και έγινε ο Σνειπ. Δεν χρειάζεται να αποδείξει τις ικανότητές του στην εφηβεία, εφόσον γνωρίζουμε ένα πανίσχυρο Σνειπ στο μέλλον. Αλλά ακόμα και αν ήταν τότε πολύ δυνατός(που δεν το θεωρώ καθόλου απίθανο), δεν πρέπει να ξεχναμε ότι ήταν και ο Τζειμς. Και παρ'όλο που δεν ήθελε να το αποδεχθεί ο Σνειπ, το γνώριζε. Έχοντας υπόψη ότι ο εξευτελισμός ήταν αυτό που πάντα ήθελε να αποφύγει ο Σνειπ, είναι προφανές γιατί δεν αντιμετώπιζε τον Τζειμς ή κάποιον άλλο. Ο φόβος του ήταν πιο δυνατός από τον πόθο, κατί για το οποίο δεν μπορούμε να τον κατηγορήσουμε.

Ο Τζειμς δεν πιστεύω να έπαιξε κανέναν σημαντικό ρόλο στην ζωή του Σνειπ.[...]Ο Τζειμς και ο Σείριος-άντε και ο Λούπιν,αλλά όχι τόσο πολύ-πείραζαν συνεχώς τον Σνειπ επειδή δεν αντιδρούσε καθόλου στα πειράγματα τους.[...]Ο Σνειπ θα μπορούσε πάντα,όποτε ήθελε,να προκαλέσει τον Τζειμς σε μονομαχία και να του αποδείκνυε πόσο καλός μάγος ήταν.Και γενικώς,εάν ο Σνειπ δεν ήταν τόσο μαζεμένος χαρακτήρας αλλά και φοβισμένος(ως παιδί)με όλους,ο Τζειμς και η παρέα του πιθανόν να μην τον πείραζαν ποτέ τους και να έψαχναν κάποιο άλλο "κορόιδο" να του κάνουν πλάκες.Εάν ο Τζειμς,ο Σείριος και ο Λούπιν έχουν μία φορά ευθήνη για τα πειράγματα που έκαναν στον Σνειπ,τότε ο Σνειπ έχει δέκα επειδή δεν αντιδρούσε και τους άφηνε να συνεχίζουν
Κατ'αρχάς, πιστέυω ότι ο Τζέιμς έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη ζωή του Σνέιπ. Όχι μόνο ήταν υπεύθυνος για τις τραγικές καταστάσεις που βίωνε ο δεύτερος(όπως πίστευε ο ίδιος τουλάχιστον), αλλά ήταν και υπεύθυνος για την απομάκρυνση του μοναδικού του φίλου(κ μοναδικής του αγάπης), της Λίλυς(Φυσικά ο Σνέιπ ήταν υπεύθυνος αλλά έχει σχέση η οπτική γωνία με την οποία τα έβλεπε αυτός, καθώς αυτή καθόρισε την πορεια της ζωής του).
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος που δεν έχει τόσο δυναμικό χαρακτήρα είναι υπεύθυνος για την κακομεταχείριση που δέχεται. Από τη στιγμή που η ήδη τραυματισμένη του αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση δεν του δίνει τη δύναμη να αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις θα έπρεπε να υπάρχει κατανόηση και όχι καταδίκη προς αυτόν. Και άμα, όπως λες, ήταν πιο δυνατός και το παρεάκι έβρισκε άλλο "κορόιδο", τώρα θα συζητούσαμε τα ίδια πράγματα για εκείνο και όχι για τον Σνέιπ, πράγμα που δεν θα είχε διαφορετικό αποτέλεσμα. Με άλλα λόγια αυτό που διαφωνώ περισσότερο απ'όλα είναι ότι είναι του Σνέιπ το φταίξιμο, ο οποίος ήταν αδύναμος, που δέχθηκε αυτό το bullying. Από πότε άλλαξαν οι ρόλοι θύτη-θύματος;

Έβλεπε τον Τζειμς καλύτερο στα μάτια του απο εκείνον την στιγμή που ο Τζειμς συμπεριφερόταν σαν κ#λόπαιδο(σόρρυ για την έκφραση),πράγμα που δείχνει το κόμπλεξ του.[...]ο Σνειπ αν είχε λίγη έστω αυτοεκτίμηση για τον εαυτό του θα φερόταν καλύτερα στην Λίλυ και θα της ομολογούσε τον έρωτα του
Φυσικά και είχε αυτό το κόμπλεξ στο οποίο αναφέρεσαι. Αλλά δεν το δημιούργησε αυτός στον εαυτό του. Δημιουργήθηκε μέσα από τις συνθήκες με τις οποίες ζούσε από μικρό παιδί καθώς και ως έφηβος. Ο Σνέιπ έβλεπε στον Τζέιμς τα χαρακτηριστικά που ήξερε(νόμιζε μάλλον-εμείς το ξέραμε για την ακρίβεια ) ότι πάντα είχε,όπως θάρρος, γενναιότητα, τόλμη , αλλά ποτέ δεν μπορούσε να εκφράσει. Φθονούσε τον Τζέιμς για αυτά καθώς ήταν και το άτομο που έκανε καθημερινά τη ζωή του πιο δύσκολη. Το μόνο που μπορούσε να δει ήταν πόσο κατώτερος ήταν. Και αυτό επειδή δεν είχε στήριξη, όπως είπα πιο πάνω.
Όσο για τη σχέση με τη Λίλυ, νομίζω ότι είναι γεγονός ότι η αυτοεκτίμησή του ήταν μηδαμινή. ΠΟΤΕ του δεν πίστεψε ότι θα τον αγαπούσε η Λίλυ όπως την αγάπησε αυτός καθώς δε του φαινόταν δυνατό ένα τόσο όμορφο ψυχικά πλάσμα να αγαπήσει κάτι τόσο άσχημο και "σαπισμένο". Γιατί αυτή την ιδέα είχε για τον εαυτό του(για την οποία παρεπιμπτόντως κύριο ρόλο έπαιξε το παρεάκι).

ο Σνειπ λόγω των διακρίσεων και των αδικιών που έζησε στα παιδικά του χρόνια θα έπρεπε να βρίσκεται πιό κοντά στα παιδιά και να κατανοεί τα προβλήματα τους[...]Δεν την χάρηκε όσο θα έπρεπε και δεν έζησε ποτέ τον έρωτα του με την Λίλυ.Και σε αυτά τα δύο έφταιγε εκείνος.Στο χέρι του ήταν να είναι πιό χαλαρός και άνετος με τον εαυτό του,στο χέρι του να μιλήσει στην Λίλυ,στο χέρι του και να τα βάλει με τον Τζειμς μιάς και ο Τζειμς είχε ξεκινήσει να τον ενοχλεί.
Δεν ισχύει αυτό τόσο. Για την ακρίβεια είναι δίκοπο μαχαίρι. Είτε έπρεπε να είναι όπως τον περιγράφεις, είτε όπως ήταν. Ωστόσο, πιστεύω ότι ένα άτομο που έχει ζήσει αυτά που έζησε, ΧΩΡΙΣ να έχει βρει λύση και εξήγηση για αυτά, θα συμπεριφερόταν όπως συμπεριφέρθηκε ο Σνειπ. Μόνο αν είχε καταφέρει να ξεπεράσει το παρελθόν και να αρχίσει από την αρχή τη ζωή του με νέες αντιλήψεις θα κατάφερνε να αλλάξει.
Η πιο θεμελιώδης διαφωνία μου είναι αυτό βεβαια, ότι δηλαδή έφταιγε αυτός για αυτά που έζησε. Δεν είμαι της εντελώς αντίθετης άποψης, δηλαδή ότι το μόνο φταίξιμο το έχουν αυτοί που του "κατέστρεψαν" τη ζωή, όμως. Νομίζω ότι πάντα υπάρχουν επιλογές στη ζωή. Τέτοιοι χαρακτήρες όμως, οι οποίοι σπάνια νιώθουν τη φιλία, την αγάπη, την εκτίμηση, την αναγνωριση, τη συντροφιά άλλων ατόμων, είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιλέξουν τη σωστή κατεύθυνση. Και το κακό είναι ότι σπάνια δίνονται σε αυτούς αυτή η εκαιρία επιλογής. Συνήθως, είναι προκαθορισμένη σε ένα βαθμό η ζωή τους. Έτσι, γνώμη μου είναι ότι ο Σνέιπ ήταν απλά ένα ακόμα από τα πολλά θύματα, που δεν κατάφερε να κάνει τη σωστή επιλογή. Όμως, είναι κάτι που μπορώ να το κατανοήσω, κάτι που μου φαίνεται λογικό.

Αυτά

Σπόιλερ:

Εγώ θα συμφωνήσω με τον Κωστή από πάνω και θα ήθελα να συμπληρώσω πως προσωπικά δεν κοιτάω ένα κεφάλαιο για να αγαπήσω έναν χαρακτήρα. Γιατί αν ήταν έτσι θα κοιτούσα την ζωή και τα ψέμματα του Άλμπους Ντάμπλντορ (αν λεγόταν έτσι το κεφάλαιο) και θα μισούσα τον διευθυντή.
Χωρίς καμία κακοπροαίρετη διάθεση θα σου συστήσω να μην κρίνεις τόσο επιφανειακά τα μέλη...όταν υποστηρίζουν έναν χαρακτήρα δεν ενθουσιάστηκαν από ένα κεφάλαιο και μόνο...όπως εγώ ας πούμε ή και ο Κωστής νομίζω τουλάχιστον...(όχι πως δεν υπάρχουν τέτοιοι).
Ισως εσύ να μην συμπαθείς τον Σνέηπ αλλά όσοι τον συμπαθούν δεν περίμεναν αναγκαστικα΄το 7ο για να το κάνουν.
Δεν νομίζω να βρεις πολλούς που να ισχυρίζονται πως ο Σνέηπ έγινε θανατοφάγος επειδή ο Τζέημς τον κορόιδευε. Αυτό αθ το συναντήσεις πολλές φορές αλλά μόνο στα μείον του Τζέημς όταν τίθεται θέμα Σνέηπ ή Τζέημς.
Επίσης δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα...όλοι έχουμε βιώσει κάποια κοροιδία από συμμαθητές κτλ είπες...θα σου πω πότε θα καταλάβεις απόλυτα τον Σνέηπ.
Όταν ο πατέρας σου έρχεται στο σπίτι και χτυπάει την μάνα σου, και τσακώνονται συνέχεια, και δεν ενδιαφέρονται καθόλου για σένα, και μετά πας σε ένα σχολείο που επίσης δεν ενδιαφέρονται καθόλου για σένα, και σε βάζει στο στόχαστρο αυτός που θαυμάζει όλο το σχολείο, και στο τέλος αυτή που αγαπάς τα φτιάξει μαζί του και τον παντρευτεί και πολλά άλλα!!!
Φυσικά δεν ευθύνονται αυτά για το ότι ο Σνέηπ έγινε θανατοφάγος...τα τονίζω επειδή τα παρουσίασες σαν να λες...ε σιγά...τον κορόιδευαν...και τι έγινε;
Επίσης, όλα αυτά δείχνουν και τον λόγο για τον οποίο δεν είπε ποτέ στην Λίλλυ για τον έρωτά του...μπορούμε να δοκιμάσουμε και οι δύο να το κάνουμε αν θες κάτω από παρόμοιες με του Σνέηπ συνθήκες και σε διαβεβαιώ δεν θα το πετύχει κανένας μας
Τέλος, σαφώς και ο Σνέηπ δεν ήταν ο καλύτερος καθηγητής του κόσμου...ή αν θες, ήταν ο χειρότερος του κόσμου. Φτάνει αυτό για να κρίνεις έναν άνθρωπο σαν ολοκληρωμένο χαρακτήρα; Η μήπως φτάνει ή μεχρι τα 17 ηλικία του (γιατί αυτό αναλύουμε τόση ώρα και κρίνουμε τον Σνέηπ, ενώ αυτό που τον έκανε τον πιο γενναίο ήρωα, έναν από τους πιο σημαντικούς στην ακταστροφή του Λόρδου Βόλντεμορτ, και έναν πολύ ισχυρό μάγο ήρθαν μετά τα 17 του χρόνια).
Εγώ πάντως έχω ξαναπεί πως κατά την γνώμη μου ο Σνέηπ έγινε θανατοφάγος γιατί είχε κλίση στις σκοτεινές τέχνες και ανακάλυψε για πρώτη φορά κάτι στο οποίο θα μπορούσε να ξεχωρίσει. Επίσης οι μόνοι του "φίλοι" (με τα εισαγωγικά εννοώ πως απλώς τον δέχονταν στην παρέα τους δεν ήταν φίλοι) ήταν θανατοφάγοι ή ήθελαν να γίνουν, και τέλος ο Τζέημς εντυπωσίαζε με κάθε τρόπο την Λίλλυ. Ίσως και ο Σνέηπ να σκέφτηκε πως έτσι θα την εντυπωσίαζε...λανθασμένη σκέψη σίγουρα...αλλά ίσως να υπήρξε!!! Δεν θεωρώ πως έγινε θανατοφάγος επειδή ο Σείριος και ο Τζέημς σκέφτηκαν το φαεινό παρατσούκλι "λιγδιάρης".
Όσο για το γιατί δεν αντιδρούσε ο Σνέηπ, νομίζω όλοι μπορούμε να το καταλάβουμε σε έναν βαθμό. Δεν είχε κανέναν να τον υποστηρίξει, μα κανέναν. Ο Τζέημς είχε τόσους. Και δεν μιλάω μόνο για τον Σείριο και τον Λούπιν (πόσο μάλλον για την ποντικόφατσα ) αλλά για όλο το σχολείο. Θα θυμάσαι σαφώς πόσοι γελούσαν εναντίον του Σνέηπ όταν ο Τζέημς έσπαγε το ρεκόρ του τραμπουκισμού του πάνω του. Αν αντιδρούσε ο Σνέηπ το πιθανότερο θα ήταν και να έτρωγε κατάρες από όλο το σχολείο και να έτρωγε και τιμωρία. Ένιωθε πως δεν είχε καμία θέση εκεί μέσα, άρα γιατί να παλέψει; Τι να κερδίσει; Τι να κατακτήσει; Αν έφευγε ο Τζέημς από την μέση θα ερχόταν κάποιος άλλος, και δεν θα είχε τέλος. Άρα δεν είναι όλα θέμα αυτοεκτίμησης κατά την γνώμη μου.
Τέλος, για να γίνεις καθηγητής πρέπει να αγαπάς αυτό που κάνεις. Ο Σνέηπ δεν το αγαπούσε. Το ότι ήθελε το μάθημα της άμυνας εναντίον των σκοτεινών τεχνών μας δείχνει ότι απλά το προτιμούσε από τα άλλα και όχι ότι του άρεσε να είναι καθηγητής. Κάθε βράδυ που κοιμόταν δεν τον βασάνιζε ποιο φίλτρο θα διδάξει την επόμενη μέρα, αλλά το πως θα εμποδίσει τον βόλντεμορτ να πάρει την φιλοσοφική λίθο, πως θα τον κατασκοπεύσει αργότερα, το ότι η Λίλλυ ήταν νεκρή και έφταιγε αυτός για αυτό, το ότι ίσως ο Ντάμπλντορ που έδειχνε να ήταν ο μόνος που τον υποστηρίζει να μην τον εμπιστεύεται καν και πολλά άλλα. Άντε μετά να βρεις μεταδοτικότητα...δεν τον δικαιολογώ πλήρως...σαφώς και είχε κόμπλεξ καιφταίξιμο σε πολλά...απλά δεν είναι ο ψυχάκια που παρουσιάζεται (όχι απο σένα, από πολλούς).
Και εδώ που τα λέμε οι μαθητές τον βοηθούσαν να γίνεται όλο και χειρότερος (επαναλαμβάνω πως δεν τον δικαιολογώ, δεν έφταιγαν οι μαθητές φυσικά για όλα αυτά, απλά κάποιοι πρόσθετα λυθαράκια)
Δεν άκουσε νομίζω ποτέ ένα ευχαριστώ από τον Χάρι, ενώ ο Χάρι ήξερε πως σε όλη την διάρκεια της φιλοσοφικής λίθου προσπαθούσε να τον προστατεύσει, όπως και στον αιχμάλωτο του Άζκαμπάν όπως και πολλές άλλες φορές. Όσα καλά και αν έκανε ο Σνέηπ πέρναγαν απαρατήρητα και μάλιστα όχι μόνο από τους μαθητές αλλά και από το ίδιο το τάγμα...όσο και αν ρίσκαρε την ζωή του για όλους κατασκοπεύοντας τον Βόλντεμορτ, μόνο ο Άλμπους τον είχε σε εκτίμηση και ο Λούπιν (αλλά και αυτός μόνο και μόνο λόγω του Άλμπους). Όλοι οι υπόλοιποι αν είχαν την ευκαιρία να τον στείλουν απο εκέι που ήρθε θα το έκαναν. Πόσο ομαδικό πνεύμα!!!!
Αυτά απο εμένα αν και σίγουρα υπάρχουν σκέψεις που δεν ξετύλιξα...αν μου έρθει κάτι θα ξαναπεράσω

Μα δεν είπα πως ο Τζειμς και η παρέα του δεν έπαιξαν κανέναν ρόλο στην παιδική ηλικία του Σνειπ.Όμως εντάξει,ο Τζειμς δεν ήταν τίποτα παραπάνω απο έναν ψευτονταή όπως και η παρέα του.Ο Σνειπ έτυχε να είναι στο στόχαστρο τους επειδή ήταν απο μόνος του μαζεμένος άνθρωπος και πολύ ντροπαλός.Δεν τον απαξιώνω καθόλου στα μάτια μου,απλώς διευκρινίζω πως δεν έκανε καμία προσπάθεια απο μόνος του.Όλο το σχολείο ήταν εναντίον του.Είναι δυνατόν ένα μόνο άτομο να τον συμπαθήσουμε εκεί πέρα,η Λίλυ;Όσο μεγάλη επιρροή και αν είχε ο Τζειμς δεν μπορεί να μην υπήρχαν έστω δύο-τρία άτομα που να συμπαθούσαν τον Σνειπ.Εάν ο Σνειπ δεν ήταν τόσο πολύ μαζεμένος ο Τζειμς μπορεί να τον ενοχλούσε τόσο πολύ.Και αυτό έπρεπε απο το πρώτο έτος να το παλέψει με τον εαυτό του όταν ακόμη δεν τον ήξερε σχεδόν κανένας.Ο Τζειμς και το παρεάκι του τον είχαν βρει "εύκολο θύμα",εννοείτε πως έφταιγαν για ότι έκαναν στον Σνειπ,όμως δεν μπορώ να το πιστέψω ότι ξαφνικά χωρίς να τον ξέρουν,απο την αρχή του πρώτου έτους,άρχισαν να τον ενοχλούν.Τον σημάδεψαν σαν χαρακτήρα.Είδαν ότι δεν αντιδρούσε καθόλου(αναγκαστικά δεν αντιδρούσε)σε ότι του έκαναν και έβγαλαν συμπέρασμα ότι είναι ένας"αδύναμος χαρακτήρας".Δεν ήταν εννοείτε,όμως εκείνοι αυτό πίστεψαν.Θα μου πείτε,και αν ακόμη ο Σνειπ ήταν αδύναμος χαρακτήρας είχαν κανένα διακίωμα να τον ενοχλούν;Κανένα,όμως αυτή είναι η λογική των παιδιών σαν τον Τζειμς και τον Σείριο,να χτυπάν στον "κάλο" όσους είναι διαφορετικούς απο εκείνους.Ο Σνειπ ήταν διαφορετικός και πιθανώς προς το καλύτερο.Το θέμα είναι πως μπορούσε να σβήσει όλα απο το μυαλό του.Δεν έπρεπε να λογαριάζει συνέχεια ότι του έλεγαν.Όλο το σχολείο μπορεί να ήταν εναντίον του όμως απο την στιγμή που ο ίδιος ήξερε πως κάνουν λάθος δεν έπρεπε να πάιρνει τα λόγια τους σοβαρά.Και ακόμη προτού γίνει ο "αποδιοπομπαίος τράγος" του σχολείου θα μπορούσε να είχε αποχτήσει και κάποιον δικό του φίλο,πέρα απο την Λίλυ.Όχι μόνο δεν βρήκε κάποιον δικό του φίλο όταν ακόμη δεν του βγήκε το "όνομα",αλλά έχασε και την μοναδική του φίλη τελικά.Ήταν όντως μιά στιγμή παράφερσης,το λέω στο προηγούμενο σχόλιο μου,όμως αυτό έδειξε χαρακτηριστικά ότι ο Σνειπ ξέσπασε όλον τον θυμό που είχε τα τελευταία χρόνια.Γιατί να υπευθημήσω πως δεν ξεσπούσε καθόλου,κατάπινε τέλος πάντων αμάσητα ότι του έλεγαν.
Και μάλλον δεν τα εξήγησα πολύ καλά στο πρώτο ποστ μου.Λοιπόν ο Σνειπ ήταν αντιμέτωπος με όλο σχεδόν το σχολείο του(βέβαια θα μπορούσε να αποχτήσει τουλάχιστον έναν φίλο αν ήταν πιό άνετος στην αρχή πριν γνωρίσει τον Τζέιμς)και έτσι ο Σνειπ προτίμησε να δείχνει στον κόσμο έναν μίζερο άνθρωπο που ήταν ενάντια σε όλους,την στιγμή που ο Σνειπ ήταν πολύ καλύτερος.Απογοητεύτηκε προφανώς με τις πρώτες απορρίψεις και βλέποντας και άλλα άτομα να είναι με τον Τζειμς και όχι με εκείνον,παράτησε κάθε προσπάθεια.Βέβαια ο Τζειμς έκανε πάντα αισθητή την παρουσία του σε αντίθεση με τον Σνειπ.Δεν τον ήξερε σχεδόν κανείς στο σχολείο του και αυτό οδήγησε στο να γίνει πιό εύκολα το θύμα απο όλους.Πέρασε άθλια παιδικά χρόνια,όμως μου φαίνεται λίγο δύσκολο να πιστέψω ότι όλο το σχολείο του επιτήθονταν καθημερινώς ενώ εκείνος δεν έκανε απο λύτως τίποτα,και σιγά σιγά συμβιώθηκε με τον μίζερο εαυτό του.
Και όντως δεν ήθελε ο ίδιος να γίνει καθηγητής(πόσο μάλλον των φίλτρων)και έτσι δεν του ερχόταν η απαιτούμενη μεταδοτικότητα.Δεκτό ότι δεν μπορούσε να κάνει καλά το μάθημα του,όμως όχι και να αδικεί τους μαθητές του.Με ποιό δικαίωμα αποκαλούσε την Ερμιόνη ξεροκέφαλη και άλλα πολλά;Τον Χάρι και τον Νέβιλ,γιατί τους περιφρονούσε συνεχώς;Οι περισσότεροι μαθητές έτρεμαν τον Σνειπ,όπως ο Νέβιλ.Γιατί ήθελε τόσο πολύ ο Σνειπ να προκαλέσει την φήμη του τρόμαχτικού στους μαθητές του;Πέρασε διαλυμένα παιδικά χρόνια,όντως,όμως δεν ήταν καμιά μοναδική περίπτωση.Έζησε άθλια ζωή(μέχρι και το τέλος του)και σε αυτό πιστεύω ότι έφταιγαν οι γονείς του.Επειδή δεν του είχαν μάθει ποτέ να είναι ο εαυτός του και οι καυγάδες τους χαράτηκαν στην μνήμη του.Απο τότε έγινε μαζεμένος χαρακτήρα και έτσι ελάχιστοι τον εκτίμησαν ως άνθρωπο.Ο Τζειμς και η παρέα του αποτελείωσαν απλώς τα πράγματα.
Ο Σνειπ ήταν ένας άνθρωπος που οι γονείς του τον έκαναν να τρέμει όλον τον κόσμο,με τους καυγάδες τους,και αργότερα άφησε εντός εισαγωγικών τους συμμαθητές του να τον φορτούσουν με μιά λανθασμένη ψυχολογία.Δεν νομίζω να λέω κάτι κακό για τον Σνειπ.Ήταν ένας άνθρωπος,που έκανε λάθη όπως όλοι μας,αλλά όχι μόνο τα αποδέχτηκε αλλά προσπάθησε και να διωρθόσει όσο μπορούσε.Ήταν ένας άνθρωπος που η αγάπη βρίσκονταν βαθιά μέσα του για χρόνια ολόκληρα και ποτέ δεν στάθηκε άπιστος στην αγάπη για την Λίλυ.Θα μπορούσε να ήταν διαφορετικά,αν και ο Σνειπ δεν έκανε ορισμένους λάθους χειρισμούς που όντως μετά τους παραδέχτηκε μέσα του,μόνο που τότε ήταν πολύ αργά.

Συμφωνω ^^

Πιστεύω οτι αυτό που τον ΄κανε να αγαπηθεί ήταν ότι πλήρωσε τα λάθη του και με το παραπάνω!!!Μετάνιωσε κι ήταν πάντα ο αφανής ήρωας!

Λοιπόν ο Σνέιπ ζούσε από μικρός, έναν πλατονικό έρωτα.. Με την πρώτη ματιά που είδε τη Λίλυ την αγάπησε. Ήταν εκείνος που της είπε ότι ήταν μάγισσα, ότι ήταν ξεχωριστή.. Στην προσχολική ηλικία τους είχαν κάτι περίεργο.. Μπορεί να ήταν ένας πλατονικός έρωτας απο την μεριά του Σνέιπ αλλά μπορεί και η Λίλυ να έτρεφε συναισθήματα για εκείνον. Όμως στο Χόγκουαρτς όλα άλλαξαν.. Εκείνος μπήκε στο Σλίθεριν και η Λίλυ Γκρίφιντορ.. Εδώ οι δρόμοι τους χωρίζουν.. Η Λίλυ γνωρίζει τον James, που είναι μεγάλος ανταγωνιστής του Σνέιπ. O Σνέιπ επιρρεασμένος απο την σκοτεινή μαγεία που μελετούσε εκείνο τον καιρό και το bulling του James αποκαλεί την Λίλυ λασποαίματη. Έτσι εκείνη τον θεωρεί έναν ρατσιστή και τον μισεί. Ακόμα και όταν ήταν με τον James ακόμη την αγαπούσε καθώς ζητά από τον Βόλντι να την σώσει.. Μετά τον θάνατο της την αγαπά ακόμη καθώς έχει τον ίδιο προστάτη άρα και την ίδια ανάμνηση. Τώρα γιατί φερόταν όπως φερόταν στον Χάρι η απάντηση είναι απλή: Θεωρούσε τον Χάρι ως έναν ακόμη αυταρχικό, κακό νταή Πότερ ξεχνόντας ότι ήταν και γιός της Λίλυ. Όμως τον βοήθησε πολλές φορές γιατί κάθε φορά που έβλεπε τα μάτια του θυμόταν την Λίλυ.. Ήταν πολύ γεναίος καθώς ρίσκαρε κάθε δευτερόλεπτο την ζωή του ενώ δεν περίμενε επιβράβευση καθώς ήξερε ότι όταν όλοι θα μάθαιναν την αλήθεια θα ήταν πιθανότατα νεκρός. Ήταν πολύ ψυχρός γιατί έτσι ήταν το περιβάλλον του. Συναναστροφόταν με Θανατοφάγους και πιστεύω πώς ακόμη θρηνούσε τον θάνατο της Λίλυς. Τέλος ήταν ένας πάρα πολύ ικανός μάγος και καθηγητής.

Να πω καποια πραγματα που σκεφτηκα διαβαζοντας τα ποστ παραπανω..
Καταρχην δεν πιστευω οτι ο Τζειμς ηταν απλά ενας τραμπουκος και δεν επαιξε σημαντικο ρολο για το Σνειπ. Εκτος απο αυτο, που θα αρκουσε για να τον μισησει ο Σνειπ, ηταν ο αντιζηλος του και τελικα εκεινος που κερδησε τη Λιλη. Επισης το μισος του για τον Τζειμς και την παρεα του φαινεται και μεσα απο τα βιβλια... Στο προσωπο του Χαρι βλεπει τον πατερα του, τον οποιο μισουσε, και γιάυτο ισως ειναι τοσο αρνητικος απεναντι στο Χαρι. Ναι, προσπαθουσε να τον προστατεψει και ναι, οσο κι'αν δε του το εδειχνε στο τελος του εσωσε τη ζωη. Αλλα ποιος μας λεει οτι τον συμπαθουσε κιολας? Η οτι εστω καταφερε ποτε να τον δει ως Χαρι και οχι ως γιο του Τζειμς? Θα ηταν τοσο προστατευτικος αν δεν ηταν το παιδι της Λιλι, και αν δεν ενιωθε τυψεις για το θανατο της?
Οσο για τους λογους που επελεξε να γινει θανατοφαγος, θα συμφωνησω οτι ο Τζειμς δεν αποτελουσε κινητρο Ηταν καθαρα επιλογη του λογω της αγαπης του για τις σκοτεινες τεχνες, και του οτι εβρισκε επιτελους ενα μερος οπου μπορουσε να γινει αποδεκτος, ενα μερος να 'ανηκει'.
Δεν πιστευω οτι ενδιαφεροτανε για κανεναν αλλο περα απο τη Λιλη. Ισως και για τον Νταμπλνορ, αλλα ολα οσα εκανε τα εκανε απο τυψεις για ενα θανατο που οντως ηταν υπευθυνος.
Και το περιβαλλον που μεγαλωσε φυσικα και ειχε επιδραση πανω του... Δε γεννηθηκε με καποια ορισμενα χαρακτηριστικα, π.χ 'κακος' -το βαζω σε εισαγωγικα γιατι δεν πιστευω οτι ηαν οντως κακος- ή μισανθρωπος. Οταν ενα παιδι μεγαλωνει σε ενα συγκεκριμενο περιβαλλον, δεν ειναι φυσικο να αποκτησει παρομοια συμπεριφορα? Για παραδειγμα, εφοσον κανεις δεν τουυ φερθηκε ποτε με αγαπη ή ευγενια -εκτος απο τη Λιλη- πως γινεται να μαθει ο ιδιος να φαιρεται ετσι?
Θα μπορουσε βεβαια να εξελιχθει διαφορετικα. Επιλογη του ητανε. Απλα λεω οτι ηταν πιο ευκολο να μιμιθει τις συμπεριφορες με τις οποιες μεγαλωσε. Για παραδειγμα το οτι ουσιαστικα εγινε τραμπουκος οταν μεγαλωσε, δε το βρισκω καθολου παραξενο. Θα μπορουσε να γινει το αντιθετο, αφου ειχε προσωπικη εμπειρια και ηξερε ποσο ασχημο ειναι να σε κοροϊδευουν, αλλα επελεξε το πιο ευκολο, να παρει 'εκδικιση' κατα καποιο τροπο, βγαζοντας το αχτι του και ξεσπωντας τα κομπλεξ του απο τη θεση εξουσιας, τη θεση του καθηγητη.
Αυτη η αντιδραση του. Δεν τον δικαιολογω, ουτε πιστευω οτι καταβαθος αγαπουσε το Χαρι.Αλλα σε μερικα σημεια τον παραδεχομαι, γιατι στο τελος μετανιωσε, ισως μονο και μονο για τη Λιλη, αλλα προσπαθησε τουλαχιστον.

Ο Σνέιπ, δεν το μετάνοιωσε στο τέλος. Απο την αρχή των βιβλίων είναι βαθήτατα μετανοιωμένος. Εκείνος ήταν υπεύθυνος για τον θάνατο του James και της Λίλυς καθώς εκείνος μετέφερε στον άρχοντα το σκότους την προφητεία(όση άκουσε). Ήταν όμως και εκείνος υπεύθυνος για την σωτηρία του Χάρι καθώς ζήτησε από τον άρχοντα να αφήσει τη Λίλυ. Έτσι της δώθηκε η ευκαιρία της ζωής και ενεργοποιήθηκε η αρχαία γητιά . Και πρός θεού δεν είπα πώς ο James ήταν υπεύθυνος που ο Σνέιπ μπήκε στους Θανατοφάγους! Απλώς διαβάζοντας σκοτεινή μαγεία, επιρρεάατηκε και εκείνος και με το bulling του James έφτασε σε ένα σημείο συναισθηματικής φόρτισης και ξέσπασε στην Λίλυ!

Herpo The Foul έγραψε:
Λένε με απλά λογάκια δηλαδή ότι ο Σνειπ εξαιτίας των αδικιών που του έκαναν,κυρίως,ο Τζειμς και ο Σείριος στα παιδικά του χρόνια εκείνος έγινε μνησίκακος και Θανατοφάγος αργότερα.Εντελώς άσχετο κατά την δική μου γνώμη,βέβαια.
Δεν το θεωρώ διόλου άσχετο προσωπικά. Δεν το θεωρώ ωστόσο και δικαιολογία, είναι σημαντικό να γίνει κατανοητό αυτό. Όμως, όταν ένα άτομο βιώνει διαρκώς την αδικία και τον εξευτελισμό(άσχετα για ποιό λόγο αφού όπως και να'χει η κατάσταση θα το επηρεάσει) δεν βρίσκεται στην ίδια ψυχολογική κατάσταση με ένα άτομο που περνά μία φυσιολογική εφηβική ηλικία, έχοντας πάντα υπόψη ότι, θεωρητικά, αυτά τα δύο άτομα έχουν πανομοιότυπο χαρακτήρα(γιατί αλλιώς επιδρά αυτή η κατάσταση σε ένα "αδύναμο"-να το πω- χαρακτήρα σε σχέση με ένα "δυναμικό"). Έτσι όταν έρχεται η στιγμή να αποδειξει την αξία του, ενώ παράλληλα να προστατευτεί από έναν πιθανό εξευτελισμό, νομίζω ότι είναι πιο πιθανό το 1ο άτομο να "ενδώσει". Και πάλι, αυτό δεν αποτελεί διακαιολογία που ο Σνέιπ έγινε Θανατοφάγος. Απλά για εμένα δεν μπορεί να μην ληφθεί υπόψη. Το θεωρώ σημαντική αιτία που τον οδήγησε εκεί.

Νομίζω ότι υπάχει ένα λάθος στην σκέψη .Ο Τζέημς και ο Σείριος,το παραδέχομαι,ήταν οι κλασσικοί νταήδες του σχολείου που δεν έκαναν τίποτα παραπάνω απο το να τα βάζουν με τους πιο αδύναμους,και μόνο τέσσερις εναντίον ενός(συνήθως τον Σνεηπ).Το ξέρω καλά ότι τον κορόιδευαν,το ξέρω καλά ότι του είχαν κάνει τον βίο αβίωτο,δεν ξεχνάω ότι ο Τζέημς προσπαθούσε απελπισμένα να γελιοποιήσει τον Σνεηπ στα μάτια της Λίλης,όταν εκείνη τον έφτυνε γα την συμπεριφορά(τον Τζέημς),ήταν κλασσικό καθίκι μπλα μπλα...Όμως ως εδώ!Ο Σέβερος είχε ΗΔΗ επιρεαστεί απο την διαλυμένη οικογένεια του(όπως αναφέρει και ο Χάρης παρακάτω),είχε γνωρίσει απο μωρό ακόμη μια αδιάφορη μάνα,έναν άδικο πατέρα που τον ξυλοφόρτωνε και δεν είχε ποτέ κανέναν για συμπαράσταση!Το αποτέλεσμα ήταν ο Σνεηπ να γίνει απίστευτα ανασφαλής απο πολύ πολύ μικρός,δεν είχε εμπιστοσύνη στους ίδιους του τους γονείς,νόμιζε(δικαιολγημένα,σε καποιον βαθμό)ότι όλι ήταν εναντίον του...Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι ο Τζέημς τον βρήκε έτοιμο τον Σνεηπ,δηλαδή ευάλωτο,ανθεκτικό,μοναχικό κλπ,δεν έγινε έτσι ο Σνεηπ επειδή γνώρισε τον Τζέημς και το παρεάκι του,έγινε έτσι εξαιτίας(κατά 90% λέω εγώ)της οικογένειας του,η οποία ήταν μάλλον της κατηγορίας του Βόλντεμορτ(της δικής του οικογένειας)...Παρεπιμπτώντος το όλο story του Σέβερους μου θυμίζει αρκετά τον Βόλντεμορτ(αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι ο Σνεηπ δεν ήταν σατανικός).Και ο Βόλντεμορτ είχε κατασταλλάξει σε ένα χαρακτήρα,απο μικρό παιδί,άρα απο εκεί και πέρα,τα ερεθίσματα απο το σχολικό του περιβάλλον ήταν μάταια...Το ίδιο συναίβει και με τον Σέβερους ...Είχε κατασταλλάξει στον χαρακτήρα του απο πολύ μικρός(εξαιτίας πάντα της οικογένειας του),ήταν πάντοτε κρυφοευαίσθητος,ευάλωτος,ντροπαλός,δειλός ίσως στην παιδική του ζωή,αγανακτισμένος απο την ζωή που είχε(εξαιτίας,ξαναλέω,της οικογένειας του,ο Σέβερους γνώριζε πολύ καλά ότι ήταν άδικη η ζωή που έκανε),απέκτησε κλίση στις σκοτεινές τέχνες,εξαιτίας της παιδικής ανασφάλειας του(όπως ακριβώς ο Βόλνεμορτ)κλπ...Ο Τζέημς το μόνο που έκανε,κατά την γνώμη μου,ήταν ρίξει ένα ακόμη λιθαράκι(στο ήδη γεμάτο σακούλι)...

Herpo The Foul έγραψε:Εε,λοιπόν,ο Σνειπ δεν αντιδρούσε καθόλου στα πειράγματα και στις διακρίσεις του Τζειμς και της παρέας του.Για κάποιον λόγο ήθελε να κρατήσει όλα τα λόγια που άκουγε απο εκείνους βαθιά μέσα του,πράξη εντελώς λανθασμένη ειδικά για ένα παιδί.
Συμφωνώ με την κατηγοριοποίηση που έκανες. Όντως τα κρατούσε μέσα του αυτά που άκουγε ο Σνέιπ. Ποιός όμως ο λόγος; Πιστεύω ότι αυτή η κατηγορία ανθρώπων, που δηλαδή επηρεάζονται από τέτοιου είδους σχόλια και σε τεράστιο βαθμό, είναι αυτοί οι οποίοι δεν έχουν και δεν είχαν ποτέ στήριξη από κάποιον. Όταν δεν υπάρχει καποιος να σου λέει να μην δίνεις σημασία σε αυτά που ακούς δημιουργείται μία σύγχυση μεταξύ φαντασίας και πραγματικότητας. Αρχικά, γνωρίζεις ότι δεν είσαι αυτό που αποκαλείσαι αλλά με συνεχή "βομβαρδισμό" αρχίζεις να αναρωτιέσαι μήπως όλα αυτά είναι τελικά αληθινά(ακόμα που ο Σνέιπ είχε τη Λίλυ δεν αρκούσε, όπως θα εξηγήσω παρακάτω). Βέβαια αυτό δεν θα συνέβαινε ποτέ σε ένα συγκροτημένο χαρακτήρα. Όμως ήταν ένας τέτοιος ο Σνέιπ; Αμφιβάλλω. Δεν πιστεύω ότι μόνο στο Χογκουαρτς δεχόταν τέτοιου είδους βία, με αποτέλεσμα αυτή η εξάρτηση από την αντιμετώπιση που λάμβανε από τους άλλους να τον χαρακτηρίζει για όλη του την εφηβεία. Επομένως, δεν πιστεύω ότι ήταν δυνατό να αντιδράσει σε αυτή τη βία που δέχονταν.

Αυτό που είπες !Την βία και τις απειλές δεν τις δεχόταν ΜΟΝΑΧΑ στο Χόγκουαρτς,αυτό άρχισε να γίνεται πολύ αργότερα...Ο Σέβερους-όπως είμαι σίγουρος ότι το ξέρεις-γεννήθηκε,κυριολεχτικά,στην θλίψη,στην περιφρόνηση,στην αδικία,στους καυγάδες και αυτό απο ποιούς;Απο τους ίδιους τους γονείς του!!Εκείνοι ηταν που του δημιούργησαν τις ανασφάλειες και τις φοβίες και τα διάφορα κόμπλεξ(τα περισσότερα),τον Τζέημς(τον οποίο γνώρισε πολύ αργότερα)τον μίσησε,όχι επειδή τον κορόιδευε,τουλάχιστον όχι μόνο...Και όχι μόνο επειδή του έκλεψε την Λίλυ,αυτό έγινε πολύ αργότερα...Τον μίσουσε επειδή σκεφτόταν πολύ απλά πως θα μπορούσε εκείνος να βρίσκεται στην θέση του!!Ο Τζέημς ήταν πάντοτε δημοφιλής σε όλους σχεδόν,είχε ταλέντο στο κουίντις,είχε ένα σωρό φίλους και συμπάθειες,συνέχεια γνώριζε αγάπη αποένα σωρό άτομα(κυρίως,τους γονείς του)και κανένας δεν του πήγαινε κόντρα...Αυτά δεν τα είχε ο Σνεηπ αλλά αυτά ήθελε πιο πολύ απ'όλα!Και τρελαίνοταν στην σκέψη ότι ο Τζέημς τα είχε αποτήσει,ενώ ο ίδιος όχι...Τι θέλω να πω;Ότι ακριβώς είπα και προηγουμένως...Η ψυχολογία και η συμπεριφορά του Σέβερους είχαν υποσκαπτεί πολύ πριν γνωρίσει τον Τζεημς,απο την οικογένεια του...Και πίστεψε με,χίλιες φορες καλυτερα να σε κοροιδεύουν μερικοί ηλίθιοι νταήδες στο σχολείο παρά να φοβάσαι την ίδια σου την οικογένεια,απο τόσο μικρός(και ο Σέβερους φοβόταν πραγματικά,με αυτά που του συνέβαιναν)...

Herpo The Foul έγραψε:Όλοι υποστηρίζουμε πως ο Σνειπ ήταν ένας πολύ ισχυρός μάγος.Το παραδέχομαι,δεν θα μπορούσε να μην είναι αφού ξεγέλασε έναν μάγο σαν τον Βόλντεμορτ.Συγγνώμυ αλλά αφού ήταν τόσο σπουδαίος μάγος-και το ήξερε και ο ίδιος-γιατί δεν αντιμετώπισε ποτέ τον Τζειμς και τα "τσιράκια" του σε μονομαχία;
Όταν κάποιος λες ότι είναι ισχυρός μάγος αυτό δεν υποδηλώνει υποχρεωτικά ότι είναι ισχυρός καθ'όλη τη διάρκεια της ζωής του. Γνωρίζουμε βέβαια ότι είχε ταλέντο ως μαθητής αλλά δεν αναφέρεται ότι ήταν πρωτόγνωρες οι δυνατοτητές του, όπως γίνεται στην περίπτωση του Νταμπλντορ. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι ισχυρός μάγος γίνεσαι, δεν γεννιέσαι. Έτσι και έγινε ο Σνειπ. Δεν χρειάζεται να αποδείξει τις ικανότητές του στην εφηβεία, εφόσον γνωρίζουμε ένα πανίσχυρο Σνειπ στο μέλλον. Αλλά ακόμα και αν ήταν τότε πολύ δυνατός(που δεν το θεωρώ καθόλου απίθανο), δεν πρέπει να ξεχναμε ότι ήταν και ο Τζειμς. Και παρ'όλο που δεν ήθελε να το αποδεχθεί ο Σνειπ, το γνώριζε. Έχοντας υπόψη ότι ο εξευτελισμός ήταν αυτό που πάντα ήθελε να αποφύγει ο Σνειπ, είναι προφανές γιατί δεν αντιμετώπιζε τον Τζειμς ή κάποιον άλλο. Ο φόβος του ήταν πιο δυνατός από τον πόθο, κατί για το οποίο δεν μπορούμε να τον κατηγορήσουμε.

Πως γίνεται αυτό που λες ;Είπαμε και οι δύο ότι ο Σέβερους ήταν πράγματι ένας πανίσχυρος μάγος,είχε ταλέντο στην μαγεια,όπως και να το κάνουμε...Μετά μου λες ότι ισχυρός μάγος δεν γεννιέσαι,αλλά γίνεσαι...Αυτό πως γίνεται;Ο Ντάπλντορ και ο Τομ Ριντλ ήταν εξαιρέσεις αυτού του κανόνα δηλαδή;Και άντε πες ότι όντως ήταν,αφού ο Σέβερους δεν είχε παρουσιάσει σημάδια ισχυρών μαγικών ικανοτητων,τότε πως γίνεται 16 ετών(πιθανώς και μικρότερος)να ανακάλυψε τόσα και τόσα νέα ξόρκια και να διορθώσει συνταγές φίλτρων που άλλοι παρασκευαστές φίλτρων,όπως ο Οράτος Σλάγχορν(μιλάμε τώρα για τον καθηγητή του Σνεηπ),θεωρούσαν αυτονόητες !!!Μιλάμε για πράγματα που ούτε ο Βόλντεμορτ είχε κάνει σε τέτοια ηλικία ή τουλάχιστον δεν αναφέρεται....Ο Σνεηπ-όπως και όλοι οι καθηγητές του-γνώριζαν πολύ καλά για το ταλέντο του στην μαγεία και σίγουρα αν το είχε εκμεταλευτεί καλύτερα,η ζωή του θα είχε γίνει πολύ καλύτερη...Δεν θα ήταν μόνος του,δεν θα τον μισούσαν όλοι σχεδόν,δεν θα ήταν θύμα στο σχολείο και σίγουρα θα μπορούσε να γίνει σπουδαίος μάγος(βέβαια αυτό το έκανε)...Γνώμη μου πάντα...Το ταλέντο ή το έχεις ή δεν το έχεις...Ή θα γεννηθείς μάγος ή όχι...Ή θα γεννηθείς ισχυρός μάγος ή αδύναμος... Απο εκεί και πέρα,εσύ τίποτα δεν μπορείς να αλλάξεις...

Herpo The Foul έγραψε:
Ο Τζειμς δεν πιστεύω να έπαιξε κανέναν σημαντικό ρόλο στην ζωή του Σνειπ.[...]Ο Τζειμς και ο Σείριος-άντε και ο Λούπιν,αλλά όχι τόσο πολύ-πείραζαν συνεχώς τον Σνειπ επειδή δεν αντιδρούσε καθόλου στα πειράγματα τους.[...]Ο Σνειπ θα μπορούσε πάντα,όποτε ήθελε,να προκαλέσει τον Τζειμς σε μονομαχία και να του αποδείκνυε πόσο καλός μάγος ήταν.Και γενικώς,εάν ο Σνειπ δεν ήταν τόσο μαζεμένος χαρακτήρας αλλά και φοβισμένος(ως παιδί)με όλους,ο Τζειμς και η παρέα του πιθανόν να μην τον πείραζαν ποτέ τους και να έψαχναν κάποιο άλλο "κορόιδο" να του κάνουν πλάκες.Εάν ο Τζειμς,ο Σείριος και ο Λούπιν έχουν μία φορά ευθήνη για τα πειράγματα που έκαναν στον Σνειπ,τότε ο Σνειπ έχει δέκα επειδή δεν αντιδρούσε και τους άφηνε να συνεχίζουν
Κατ'αρχάς, πιστέυω ότι ο Τζέιμς έπαιξε καταλυτικό ρόλο στη ζωή του Σνέιπ. Όχι μόνο ήταν υπεύθυνος για τις τραγικές καταστάσεις που βίωνε ο δεύτερος(όπως πίστευε ο ίδιος τουλάχιστον), αλλά ήταν και υπεύθυνος για την απομάκρυνση του μοναδικού του φίλου(κ μοναδικής του αγάπης), της Λίλυς(Φυσικά ο Σνέιπ ήταν υπεύθυνος αλλά έχει σχέση η οπτική γωνία με την οποία τα έβλεπε αυτός, καθώς αυτή καθόρισε την πορεια της ζωής του).
Δεν μπορώ να καταλάβω γιατί κάποιος που δεν έχει τόσο δυναμικό χαρακτήρα είναι υπεύθυνος για την κακομεταχείριση που δέχεται. Από τη στιγμή που η ήδη τραυματισμένη του αυτοπεποίθηση και αυτοεκτίμηση δεν του δίνει τη δύναμη να αντιμετωπίσει τέτοιες καταστάσεις θα έπρεπε να υπάρχει κατανόηση και όχι καταδίκη προς αυτόν. Και άμα, όπως λες, ήταν πιο δυνατός και το παρεάκι έβρισκε άλλο "κορόιδο", τώρα θα συζητούσαμε τα ίδια πράγματα για εκείνο και όχι για τον Σνέιπ, πράγμα που δεν θα είχε διαφορετικό αποτέλεσμα. Με άλλα λόγια αυτό που διαφωνώ περισσότερο απ'όλα είναι ότι είναι του Σνέιπ το φταίξιμο, ο οποίος ήταν αδύναμος, που δέχθηκε αυτό το bullying. Από πότε άλλαξαν οι ρόλοι θύτη-θύματος;

Επιμένω και πάλι στο λάθος που κάνεις.Ο Τζέημς δεν έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ζωή του Σέβερους,όχι πίστεψε με...Αλλά αυτά τα έχω ήδη αναφέρει πιο μπροστά,οπότε δεν χρειάζεται να τα ξαναγράφω...
Ο Τζέημς και η παρέα του επέλεξαν για κάποιον λόγο τον Σέβερους και μάλιστα επικέντρωθηκαν απίστευτα πολύ επάνω του,απο το πρώτο μέχρι το έβδομο έτος ...Να προσθέσω επίσης ότι με κάποιον "τρόπο" κατόρθωσαν να πείσουν όλο το σχολείο να κοροιδεύει τον Σνεηπ με την παραμικρή αφορμή ...Αυτό εμένα φίλε μου με βάζει σε πάρα πολλές σκέψεις!Γιατί ο Σνεηπ ήταν μονάχα ΕΝΑΣ!Αυτοί που τον κορόιδευαν ήταν ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΣΧΟΛΕΙΟ!Δεν σου φαίνεται λιγάκι αλλόκοτο όλοι ΜΑ ΟΛΟΙ οι μαθητές του Σνεηπ να ήταν εναντίον του ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ ??Πως το εξηγείς εσύ αυτό ??Τόσο μεγάλη διάνοια ήταν ο Τζέημς,που όλους τους ξεγέλασε(για να κροιδεύουν τους Σνεηπ)??Έλα τώρα...Ο Σνεηπ έδινε συνέχεια προφάσεις στους συνομίληκους του για να τον κοροιδεύουν(άθελα του,επίτηδες,δεν ξέρω...)και έτσι δεν βρισκόταν κανένας για να του συμπαρασταθεί,άρα τον κορόιδευαν...Τι παραπάνω έκανε δηλαδή ο Τζέημς;Εγώ βάζω το χέρι μου στην φωτιά ότι ακόμη και να μην υπηρχε ο Τζέημς(και η παρέα του εννοείται)ο Σνεηπ:
1)θα συνέχιζε να είναι μόνος του και πλήρως αποκομμένος απο όλους
2)δεν θα κέρδιζε ποτέ την Λίλυ,αλλά ίσα ίσα που μπορεί και να την έχανε(ή να νόμζε πως την έχασε)
3)θα βρισκόταν κάποιος άλλος να τον κοροιδέψει,λόγοτου περίεργου χαρακτήρα του
4)θα αποχτούσε έφεσση στις σκοτεινές τέχνες
5)θα πήγαινε με την μεριά του Βόλντεμορτ(και φυσικά μετά θα το μετάνιωνε)
Για άλλη φορά βλέπω το εξής...Ότι δεν στέκει η θεωρία που λέει,ο Τζέημς φταίει για όλα,ο Τζέημς τον κατέστρεψε τον Σνεηπ κλπ κλπ...Η οικογένεια του Σνεηπ έφταιγε για όλα,πάει και τελείωσε,απο εκεί και πέρα,ο Σέβερους πολύ δύσκολα θα μπορούσε να αλλάξει απο κάποιον εξωτερικό παράγοντα(ο οποίος και δεν βρέθηκε ποτέ)...

Έβλεπε τον Τζειμς καλύτερο στα μάτια του απο εκείνον την στιγμή που ο Τζειμς συμπεριφερόταν σαν κ#λόπαιδο(σόρρυ για την έκφραση),πράγμα που δείχνει το κόμπλεξ του.[...]ο Σνειπ αν είχε λίγη έστω αυτοεκτίμηση για τον εαυτό του θα φερόταν καλύτερα στην Λίλυ και θα της ομολογούσε τον έρωτα του
Φυσικά και είχε αυτό το κόμπλεξ στο οποίο αναφέρεσαι. Αλλά δεν το δημιούργησε αυτός στον εαυτό του. Δημιουργήθηκε μέσα από τις συνθήκες με τις οποίες ζούσε από μικρό παιδί καθώς και ως έφηβος. Ο Σνέιπ έβλεπε στον Τζέιμς τα χαρακτηριστικά που ήξερε(νόμιζε μάλλον-εμείς το ξέραμε για την ακρίβεια ) ότι πάντα είχε,όπως θάρρος, γενναιότητα, τόλμη , αλλά ποτέ δεν μπορούσε να εκφράσει. Φθονούσε τον Τζέιμς για αυτά καθώς ήταν και το άτομο που έκανε καθημερινά τη ζωή του πιο δύσκολη. Το μόνο που μπορούσε να δει ήταν πόσο κατώτερος ήταν. Και αυτό επειδή δεν είχε στήριξη, όπως είπα πιο πάνω.
Όσο για τη σχέση με τη Λίλυ, νομίζω ότι είναι γεγονός ότι η αυτοεκτίμησή του ήταν μηδαμινή. ΠΟΤΕ του δεν πίστεψε ότι θα τον αγαπούσε η Λίλυ όπως την αγάπησε αυτός καθώς δε του φαινόταν δυνατό ένα τόσο όμορφο ψυχικά πλάσμα να αγαπήσει κάτι τόσο άσχημο και "σαπισμένο". Γιατί αυτή την ιδέα είχε για τον εαυτό του(για την οποία παρεπιμπτόντως κύριο ρόλο έπαιξε το παρεάκι).

Αυτό ακριβώς που είπες !Ο Σέβερους έβλεπε στον Τζέημς το θάρρος,την τόλμη,την γενναιότητα,την μαγκιά,να το πω αλλιώς κλπ!Γιατί νομίζεις ότι ο Τζέημς ήταν τόσο δημοφιλής στο Χόγκουαρτς,ενώ ο Σνεηπ όχι;Επειδή δηλαδή ο Πότερ δημιούργησε τους marauders έγινε και τίποτα ...Απλά είχε μαγκιά το άτομο,ζεστασιά,ήταν φιλικός(με αυτούς που συμπαθούσε βέβαια,ο Σέβερους να πω πως ούτε με αυτούς που συμπαθούσε δεν ήταν φιλικός και ευγενικός,βλέπε Λίλυ)και γενικώς,ήταν μέσα σε όλα...Ο Σέβερους δεν ήταν έτσι,λόγο(θα το πω για πολλοστή φορά σε αυτό το ποστ)της οικογένειας του...Αυτή τον έθαψε,ο Τζέημς απλά τον βρήκε ΗΔΗ διαλυμμένο...Όμως ο Σνεηπ ήθελε να αποκτήσει αυτά που είχε ο Τζέημς αλλά γνώριζε καλά πως δεν θα τα κατάφερνε με τίποτα...Έτσι του δημιουργήθηκε αρχικά η ζήλεια(γιατί αυτός και όχι εγώ?),έπειτα ο φθόνος,αργότερα το μίσος και στο τέλος,άρχισε η έχθρα Τζέημς-Σέβερους...Γενικώς,πιστεύω ακράδαντα ότι ο Τζέημς γνώριζε καλά πως ο Σνεηπ τον μισούσε,οπότε έπαιρνε πρόφαση και απο αυτό για να του κανει την ζωή δύσκολη...


ο Σνειπ λόγω των διακρίσεων και των αδικιών που έζησε στα παιδικά του χρόνια θα έπρεπε να βρίσκεται πιό κοντά στα παιδιά και να κατανοεί τα προβλήματα τους[...]Δεν την χάρηκε όσο θα έπρεπε και δεν έζησε ποτέ τον έρωτα του με την Λίλυ.Και σε αυτά τα δύο έφταιγε εκείνος.Στο χέρι του ήταν να είναι πιό χαλαρός και άνετος με τον εαυτό του,στο χέρι του να μιλήσει στην Λίλυ,στο χέρι του και να τα βάλει με τον Τζειμς μιάς και ο Τζειμς είχε ξεκινήσει να τον ενοχλεί.
Δεν ισχύει αυτό τόσο. Για την ακρίβεια είναι δίκοπο μαχαίρι. Είτε έπρεπε να είναι όπως τον περιγράφεις, είτε όπως ήταν. Ωστόσο, πιστεύω ότι ένα άτομο που έχει ζήσει αυτά που έζησε, ΧΩΡΙΣ να έχει βρει λύση και εξήγηση για αυτά, θα συμπεριφερόταν όπως συμπεριφέρθηκε ο Σνειπ. Μόνο αν είχε καταφέρει να ξεπεράσει το παρελθόν και να αρχίσει από την αρχή τη ζωή του με νέες αντιλήψεις θα κατάφερνε να αλλάξει.
Η πιο θεμελιώδης διαφωνία μου είναι αυτό βεβαια, ότι δηλαδή έφταιγε αυτός για αυτά που έζησε. Δεν είμαι της εντελώς αντίθετης άποψης, δηλαδή ότι το μόνο φταίξιμο το έχουν αυτοί που του "κατέστρεψαν" τη ζωή, όμως. Νομίζω ότι πάντα υπάρχουν επιλογές στη ζωή. Τέτοιοι χαρακτήρες όμως, οι οποίοι σπάνια νιώθουν τη φιλία, την αγάπη, την εκτίμηση, την αναγνωριση, τη συντροφιά άλλων ατόμων, είναι εξαιρετικά δύσκολο να επιλέξουν τη σωστή κατεύθυνση. Και το κακό είναι ότι σπάνια δίνονται σε αυτούς αυτή η εκαιρία επιλογής. Συνήθως, είναι προκαθορισμένη σε ένα βαθμό η ζωή τους. Έτσι, γνώμη μου είναι ότι ο Σνέιπ ήταν απλά ένα ακόμα από τα πολλά θύματα, που δεν κατάφερε να κάνει τη σωστή επιλογή. Όμως, είναι κάτι που μπορώ να το κατανοήσω, κάτι που μου φαίνεται λογικό.



Θες να πεις ότι δεδομένου των παδικών του χρόνων ήταν λογικό που φέροταν σαν σαδιστής στους μαθητές του(πλην τους Σλίθερινς);Όχι,μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να το δεχθώ κάτι τέτοιο ...Ήξερε καλά τι θα πει πόνος,εγκατάλειψη,ταπείνωση,το να σου κάνει ο άλλος τον έξυπνο και εσένα να σε υποτιμάει σαν να είσαι σκουπίδι κλπ...Ο Σέβερους θα έπρεπε να πεθάνει απο τύψεις,που αντίγραψε τον χειρότερο εχθρό του στις πράξεις του,τον Τζέημς,και έκανε να μοιάζει με ένα κακομαθημένο που όλα τα ξέρει και κανένας δεν του πάει κοντρα ...Εε,όχι,ήταν έξυπνος άνθρωπος και όπως είπα,είχε πολλές δυσάρεστες εμπειρές στην ζωή του,άρα απο που και ως που έκανε ότι έκανε;Αυτό για εμένα ξέρεις τι δείχνει;Ότι αν,όταν ήταν παιδιά,ο Σέβερους βρισκόταν στην θέση του Τζέημς και ο Τζέημς στην θέση του Σέβερους,τότε ο Σέβερους θα κοροίδευε και θα "κατέστρεφε",όπως λες,τον Τζέημς,όπς ακριβώςέκανε και ο Τζέημς με τον Σνεηπ...

Vindictus Viridian έγραψε:Εγώ θα συμφωνήσω με τον Κωστή από πάνω και θα ήθελα να συμπληρώσω πως προσωπικά δεν κοιτάω ένα κεφάλαιο για να αγαπήσω έναν χαρακτήρα. Γιατί αν ήταν έτσι θα κοιτούσα την ζωή και τα ψέμματα του Άλμπους Ντάμπλντορ (αν λεγόταν έτσι το κεφάλαιο) και θα μισούσα τον διευθυντή.
Χωρίς καμία κακοπροαίρετη διάθεση θα σου συστήσω να μην κρίνεις τόσο επιφανειακά τα μέλη...όταν υποστηρίζουν έναν χαρακτήρα δεν ενθουσιάστηκαν από ένα κεφάλαιο και μόνο...όπως εγώ ας πούμε ή και ο Κωστής νομίζω τουλάχιστον...(όχι πως δεν υπάρχουν τέτοιοι).
Ισως εσύ να μην συμπαθείς τον Σνέηπ αλλά όσοι τον συμπαθούν δεν περίμεναν αναγκαστικα΄το 7ο για να το κάνουν.
Δεν νομίζω να βρεις πολλούς που να ισχυρίζονται πως ο Σνέηπ έγινε θανατοφάγος επειδή ο Τζέημς τον κορόιδευε. Αυτό αθ το συναντήσεις πολλές φορές αλλά μόνο στα μείον του Τζέημς όταν τίθεται θέμα Σνέηπ ή Τζέημς.
Επίσης δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα...όλοι έχουμε βιώσει κάποια κοροιδία από συμμαθητές κτλ είπες...θα σου πω πότε θα καταλάβεις απόλυτα τον Σνέηπ.
Όταν ο πατέρας σου έρχεται στο σπίτι και χτυπάει την μάνα σου, και τσακώνονται συνέχεια, και δεν ενδιαφέρονται καθόλου για σένα, και μετά πας σε ένα σχολείο που επίσης δεν ενδιαφέρονται καθόλου για σένα, και σε βάζει στο στόχαστρο αυτός που θαυμάζει όλο το σχολείο, και στο τέλος αυτή που αγαπάς τα φτιάξει μαζί του και τον παντρευτεί και πολλά άλλα!!!
Φυσικά δεν ευθύνονται αυτά για το ότι ο Σνέηπ έγινε θανατοφάγος...τα τονίζω επειδή τα παρουσίασες σαν να λες...ε σιγά...τον κορόιδευαν...και τι έγινε;
Επίσης, όλα αυτά δείχνουν και τον λόγο για τον οποίο δεν είπε ποτέ στην Λίλλυ για τον έρωτά του...μπορούμε να δοκιμάσουμε και οι δύο να το κάνουμε αν θες κάτω από παρόμοιες με του Σνέηπ συνθήκες και σε διαβεβαιώ δεν θα το πετύχει κανένας μας
Τέλος, σαφώς και ο Σνέηπ δεν ήταν ο καλύτερος καθηγητής του κόσμου...ή αν θες, ήταν ο χειρότερος του κόσμου. Φτάνει αυτό για να κρίνεις έναν άνθρωπο σαν ολοκληρωμένο χαρακτήρα; Η μήπως φτάνει ή μεχρι τα 17 ηλικία του (γιατί αυτό αναλύουμε τόση ώρα και κρίνουμε τον Σνέηπ, ενώ αυτό που τον έκανε τον πιο γενναίο ήρωα, έναν από τους πιο σημαντικούς στην ακταστροφή του Λόρδου Βόλντεμορτ, και έναν πολύ ισχυρό μάγο ήρθαν μετά τα 17 του χρόνια).
Εγώ πάντως έχω ξαναπεί πως κατά την γνώμη μου ο Σνέηπ έγινε θανατοφάγος γιατί είχε κλίση στις σκοτεινές τέχνες και ανακάλυψε για πρώτη φορά κάτι στο οποίο θα μπορούσε να ξεχωρίσει. Επίσης οι μόνοι του "φίλοι" (με τα εισαγωγικά εννοώ πως απλώς τον δέχονταν στην παρέα τους δεν ήταν φίλοι) ήταν θανατοφάγοι ή ήθελαν να γίνουν, και τέλος ο Τζέημς εντυπωσίαζε με κάθε τρόπο την Λίλλυ. Ίσως και ο Σνέηπ να σκέφτηκε πως έτσι θα την εντυπωσίαζε...λανθασμένη σκέψη σίγουρα...αλλά ίσως να υπήρξε!!! Δεν θεωρώ πως έγινε θανατοφάγος επειδή ο Σείριος και ο Τζέημς σκέφτηκαν το φαεινό παρατσούκλι "λιγδιάρης".
Όσο για το γιατί δεν αντιδρούσε ο Σνέηπ, νομίζω όλοι μπορούμε να το καταλάβουμε σε έναν βαθμό. Δεν είχε κανέναν να τον υποστηρίξει, μα κανέναν. Ο Τζέημς είχε τόσους. Και δεν μιλάω μόνο για τον Σείριο και τον Λούπιν (πόσο μάλλον για την ποντικόφατσα ) αλλά για όλο το σχολείο. Θα θυμάσαι σαφώς πόσοι γελούσαν εναντίον του Σνέηπ όταν ο Τζέημς έσπαγε το ρεκόρ του τραμπουκισμού του πάνω του. Αν αντιδρούσε ο Σνέηπ το πιθανότερο θα ήταν και να έτρωγε κατάρες από όλο το σχολείο και να έτρωγε και τιμωρία. Ένιωθε πως δεν είχε καμία θέση εκεί μέσα, άρα γιατί να παλέψει; Τι να κερδίσει; Τι να κατακτήσει; Αν έφευγε ο Τζέημς από την μέση θα ερχόταν κάποιος άλλος, και δεν θα είχε τέλος. Άρα δεν είναι όλα θέμα αυτοεκτίμησης κατά την γνώμη μου.
Τέλος, για να γίνεις καθηγητής πρέπει να αγαπάς αυτό που κάνεις. Ο Σνέηπ δεν το αγαπούσε. Το ότι ήθελε το μάθημα της άμυνας εναντίον των σκοτεινών τεχνών μας δείχνει ότι απλά το προτιμούσε από τα άλλα και όχι ότι του άρεσε να είναι καθηγητής. Κάθε βράδυ που κοιμόταν δεν τον βασάνιζε ποιο φίλτρο θα διδάξει την επόμενη μέρα, αλλά το πως θα εμποδίσει τον βόλντεμορτ να πάρει την φιλοσοφική λίθο, πως θα τον κατασκοπεύσει αργότερα, το ότι η Λίλλυ ήταν νεκρή και έφταιγε αυτός για αυτό, το ότι ίσως ο Ντάμπλντορ που έδειχνε να ήταν ο μόνος που τον υποστηρίζει να μην τον εμπιστεύεται καν και πολλά άλλα. Άντε μετά να βρεις μεταδοτικότητα...δεν τον δικαιολογώ πλήρως...σαφώς και είχε κόμπλεξ καιφταίξιμο σε πολλά...απλά δεν είναι ο ψυχάκια που παρουσιάζεται (όχι απο σένα, από πολλούς).
Και εδώ που τα λέμε οι μαθητές τον βοηθούσαν να γίνεται όλο και χειρότερος (επαναλαμβάνω πως δεν τον δικαιολογώ, δεν έφταιγαν οι μαθητές φυσικά για όλα αυτά, απλά κάποιοι πρόσθετα λυθαράκια)
Δεν άκουσε νομίζω ποτέ ένα ευχαριστώ από τον Χάρι, ενώ ο Χάρι ήξερε πως σε όλη την διάρκεια της φιλοσοφικής λίθου προσπαθούσε να τον προστατεύσει, όπως και στον αιχμάλωτο του Άζκαμπάν όπως και πολλές άλλες φορές. Όσα καλά και αν έκανε ο Σνέηπ πέρναγαν απαρατήρητα και μάλιστα όχι μόνο από τους μαθητές αλλά και από το ίδιο το τάγμα...όσο και αν ρίσκαρε την ζωή του για όλους κατασκοπεύοντας τον Βόλντεμορτ, μόνο ο Άλμπους τον είχε σε εκτίμηση και ο Λούπιν (αλλά και αυτός μόνο και μόνο λόγω του Άλμπους). Όλοι οι υπόλοιποι αν είχαν την ευκαιρία να τον στείλουν απο εκέι που ήρθε θα το έκαναν. Πόσο ομαδικό πνεύμα!!!!
Αυτά απο εμένα αν και σίγουρα υπάρχουν σκέψεις που δεν ξετύλιξα...αν μου έρθει κάτι θα ξαναπεράσω

Μα ούτε εγώ κοίταξα ένα και μόνο κεφάλαιο για να συμπαθήσω ή να αντιπαθήσω τον Σέβερους(και οποιονδήποτε άλλον χαρακτήρα)...Κοίταξα επτά διαφορετικά βιβλία!Και στα επτά βιβλία(πλην ελάχιστων κεφαλαίων)παρατήρησα την ίδια άθλια και κομλεξική συμπεριφορά απο τον Σνεηπ,προς όλον τον περίγυρο του...Πάντοτε ήταν μικρόψυχος,κακοδιάθετος,σαρκαστικός και ειρωνκός,μοναχικός,μισούσε τους πάντες και τα πάντα(και κυρίως ποιον;Τον Χάρι!!Το παιδί της γυναίκας που αγαπούσε!!!),έβαζε τιμωρίες χωρίς λόγους,του άρεζε να δημιουργεί προβλήματα στα παιδιά(ναι,για ψυχολογικά μιλάω),ήταν αντιδημοκρατικός(τελείως φασίστας για την ακρίβεια),λάτρευε τις σκοτεινές τέχνες,χρησιμοποιούσε την δύναμη του για να λύνει τα προβλήματα του(όμως ΜΟΝΟ με τους μαθητές του,στους υπόλοιπους βλέπεις δεν είχε τα κότσια),ήθελε να δημιουργήσει την εικόνα του άτρωτου,του ισχυρού,του παντογνώστη,αυτού που κανένας δεν μπορεί να ξεπερασει(σαν τον Βόλντεμορτ),ήταν υποτιμητικός,σε χειρότερο βαθμό απο τον Τζεημς κλπ!Αυτά όλοι μας τα γνωρίζουμε πάρα πολύ καλά και κανένας δεν μπορεί να τα ανερεσει έτσι απλά(όπως κανείς δεν ανερεί το γεγονός ότι ο Σνεηπ άλλαξε τελικά στρατόπεδο) !!
Και βλέπω ότι ανέφερες αυτό που ανέφερα και εγώ(παραπάνω)!Ο Σέβερους είχε μια αδιάφορη μάνα που δεν έδινε σημασία για το παιδί της,ο πατέρας του τον έδερνε,με αποτέλεσμα να τον μισήσει,ήταν πολύ φοβισμενος και ανσφαλής με την ίδια του την οικογένεια,δεν ήξερε ποιό είναι το σωστό και απλώς αντέγραφε ότι έβλεπε ...Ο Τζέημς σίγουρα δεν ήταν ανάγκη να του επιτήεται τόσο πολύ αλλά αρνούμαι να πιστέψω ότι ο Σνεηπ καταστραφηκε εξαιτίας του Τζέημς...Αν ήταν έτσι και ο Χάρι θα είχε γίνει σκοτεινός μάγος,αφού μέχρι τα 11 του χρόνια,δεχόταν συνεχώς κοροιδίες απο τον ξλαδερφο του,τον Ντάντλυ,και την δική "παρεούλα",αλλά εκτός αυτού μεγάλωσε και χωρίς γονείς,σε ένα σπιτί που δεν ένιωθε ευπρόσδεκτος...Και ομως στο Χόγκουαρτς εγώ τον είδα μια χαρά,νορμάλ,δεν άφησε τα κόμπλεξ του να τον παρασύρουν(παρόλο που πάντοτε το είχε παράπονο,το ότι δεν γεννήθηκε χωρίς φυσιολογική οικογένεια)...Αν ήταν έτσι και ο Νέβιλ θα είχε γίνει σκοτεινός μάγος,αφού και εκείνος γεννήθηκε χωρίς γονείς(χειρότερα μάλλον απο τον Χάρι,γιατί οι γονείς του Νέβιλ είχαν τρελαθεί και αυτό ο Νέβιλ το ήξερε)...Άσε που στο σχολείο του ο Ντράκο και η δική του "παρεούλα" τον κορόιδευαν και τον "κατέστρεφαν",όπως λέτε,ενώ συνεχεια ήταν παραμερισμένος απο όλους και δεν είχε πολλούς φίλους(αν εξαιρέσεις τον Χάρι,τον Ρον και την Ερμιόνη)...
Επίσης εχω να πω ότι ναι,φτάνει και πολύ μάλιστα η συμπεριφορά του Σνεηπ ως καθηγητής για να μπορέσουμε να τον κρίνουμε...Πως δικαιολογήται το γεγονός ότι φερόταν έτσι σε ανήλικα παιδιά,που δεν του έφταιγαν σε τίποτα;Στον Χάρι !!!!Που γνώριζε καλά τι είχε περάσει μικρός(ανάλογα με εκείνον),που ήταν γιός της Λίλυς(της μοναδικής του αγάπης,έλεος!!!)και που θα έπρεπε να τον συμπαθεί...Ξέρεις γιατί έπρεπε να τον συμπαθει;Όχι απλώς επειδή ήταν γιός της Λίλυς,αλλά επειδή είχε και εκείνος διαλυμένα παιδικά χρόνια,σαν τον Σέβερους ή μάλλον όχι,λίγο χειρότερα απο τον Σέβερους(γιατί ο Χάρι δεν είχε καν δική του οικογένεια)...Και όμως τον μισούσε...Ξέεις γιατί;Όχι απλώς επειδή ήταν γιός του Τζέημς και επειδή έβλεπε στα μάτια του Χάρι έναν γιό που θα μπορούσε να έχει με την Λίλυ αλλά δεν απέκτησε ποτέ του,αλλά και επειδη ο Χάρι ήταν διάσημος...Όλοι οι μάγοι μιλούσαν για εκείνον απο τόσο μικρό(δεν λεω πως ο Χάρι το εκμεταλεύτηκε)και άρα λοιπόν ο Σνεηπ πάλι τα ίδια...Τον ζήλεψε,θυμήθηκε τον Τζεημς επάνω του(που και εκείνος δάσημος ήταν στο σχολείο του),τον φθόνησε,τον μίσησε και το μίσος του το εκδήλωνε με διακρίσεις...
Αλλά όχι,όχι μόνο...Και ο Νέβιλ την ίδια τύχη είχε!Και αυτόν τον κορόιδευε ο Σνεηπ χωρίς λόγο και ας μην ήταν διάσημος,οπως ο Χάρι(άρα δεν υπήρχε λόγος ζήλειας και φθόνου)...Ξέρεις γιατί τον μισούσε τον Νεβιλ;Επειδή ζούσε!!!Αν ο Βόλντεμορτ είχε σκοτώσει εκείνον,τότε η Λίλυ δεν θα είχε πεθάνει...Δεν συναίβει όμως αυτό...Και για αυτό ο Σνεηπ τον μίσησε,που έζησε εκείνος και όχι η Λίλυ(άσχετο ότι δεν έφταιγε το καημένο το παδί για ότι συνέβαινε καθώς επίσης ότι και εκείνος είχε τραυματική παιδική ζωή) Συγγνώμυ,αλλά αυτά είναι που μας κάνουν να καταλαβαίνουμε το τι άνθρωπος ήταν,όχι ότι πήγε με την μεριά του Ντάμπλντορ...Με την μεριά του Ντάμπλντορ θ μπορούσε να πάει κάλλιστα για να εκδικηθεί τον Βόλντεμορτ(επειδή σκότωσε την γυναίκα που αγαπούσε)και τον Χάρι τον έσωσε απλούστατα επειδή γνώριζε πως αν πέθαινε,τότε όλα θα τελείωνα,το σχέδιο του Ντάμπλντορ θα κατέρεε και ο Βόλντεμορτ θα γινόταν πανίσχυρος!Και αυτό ήταν κάτι που ο Σνεηπ λέον δεν το ήθελε(για λόγους εδίκισης)...

Πω έχει περάσει πολύς καιρός! Θα απαντήσω μόνο σε αυτά που έγραψες. Άμα έρθω σε αντιφάσεις με προηγούμενα που έχω πει, με συγχωρείτε. Προς το παρόν πιστεύω αυτά που θα γράψω παρακάτω(οι απόψεις αλλάζουν).

Morfin Gaunt έγραψε:
Νομίζω ότι υπάχει ένα λάθος στην σκέψη .Ο Τζέημς και ο Σείριος,το παραδέχομαι,ήταν οι κλασσικοί νταήδες του σχολείου που δεν έκαναν τίποτα παραπάνω απο το να τα βάζουν με τους πιο αδύναμους,και μόνο τέσσερις εναντίον ενός(συνήθως τον Σνεηπ).Το ξέρω καλά ότι τον κορόιδευαν,το ξέρω καλά ότι του είχαν κάνει τον βίο αβίωτο,δεν ξεχνάω ότι ο Τζέημς προσπαθούσε απελπισμένα να γελιοποιήσει τον Σνεηπ στα μάτια της Λίλης,όταν εκείνη τον έφτυνε γα την συμπεριφορά(τον Τζέημς),ήταν κλασσικό καθίκι μπλα μπλα...Όμως ως εδώ!Ο Σέβερος είχε ΗΔΗ επιρεαστεί απο την διαλυμένη οικογένεια του(όπως αναφέρει και ο Χάρης παρακάτω),είχε γνωρίσει απο μωρό ακόμη μια αδιάφορη μάνα,έναν άδικο πατέρα που τον ξυλοφόρτωνε και δεν είχε ποτέ κανέναν για συμπαράσταση!Το αποτέλεσμα ήταν ο Σνεηπ να γίνει απίστευτα ανασφαλής απο πολύ πολύ μικρός,δεν είχε εμπιστοσύνη στους ίδιους του τους γονείς,νόμιζε(δικαιολγημένα,σε καποιον βαθμό)ότι όλι ήταν εναντίον του...Εκεί που θέλω να καταλήξω είναι ότι ο Τζέημς τον βρήκε έτοιμο τον Σνεηπ,δηλαδή ευάλωτο,ανθεκτικό,μοναχικό κλπ,δεν έγινε έτσι ο Σνεηπ επειδή γνώρισε τον Τζέημς και το παρεάκι του,έγινε έτσι εξαιτίας(κατά 90% λέω εγώ)της οικογένειας του,η οποία ήταν μάλλον της κατηγορίας του Βόλντεμορτ(της δικής του οικογένειας)...Παρεπιμπτώντος το όλο story του Σέβερους μου θυμίζει αρκετά τον Βόλντεμορτ(αν εξαιρέσουμε το γεγονός ότι ο Σνεηπ δεν ήταν σατανικός).Και ο Βόλντεμορτ είχε κατασταλλάξει σε ένα χαρακτήρα,απο μικρό παιδί,άρα απο εκεί και πέρα,τα ερεθίσματα απο το σχολικό του περιβάλλον ήταν μάταια...Το ίδιο συναίβει και με τον Σέβερους ...Είχε κατασταλλάξει στον χαρακτήρα του απο πολύ μικρός(εξαιτίας πάντα της οικογένειας του),ήταν πάντοτε κρυφοευαίσθητος,ευάλωτος,ντροπαλός,δειλός ίσως στην παιδική του ζωή,αγανακτισμένος απο την ζωή που είχε(εξαιτίας,ξαναλέω,της οικογένειας του,ο Σέβερους γνώριζε πολύ καλά ότι ήταν άδικη η ζωή που έκανε),απέκτησε κλίση στις σκοτεινές τέχνες,εξαιτίας της παιδικής ανασφάλειας του(όπως ακριβώς ο Βόλνεμορτ)κλπ...Ο Τζέημς το μόνο που έκανε,κατά την γνώμη μου,ήταν ρίξει ένα ακόμη λιθαράκι(στο ήδη γεμάτο σακούλι)...

Συμφωνώ σε ένα μεγάλο βαθμό. Σε αυτό που διαφωνούμε είναι το πόσο επηρέασαν όλα αυτά που έζησε στην εφηβική του ηλικία τον ίδιο. Θα σου πω πως το βλέπω και πως το ξέρω από τις λίγες γνώσεις ψυχολογίας που έχω αποκτήσει και μου έχουν μεταδώσει. Η οικογένεια είναι αυτή που παίζει τον πρωτεύων ρόλο στη διαμόρφωση ενός χαρακτήρα. Ωστόσο, αυτό δεν αναιρεί το γεγονός ότι άλλοι παράγοντες, όπως οι κοινωνικές αλληλεπριδράσεις, κατέχουν επίσης σημαντικό ρόλο. Δεν πιστεύω ότι η οικογένεια είναι αυτό το 90% που ανέφερες. Θα αφαιρούσα κάμποσο. Κοίτα δεν μπορούμε να τη λύσουμε αυτή τη διαφωνία γιατί δεν είμαστε ψυχολόγοι ή κοινωνιολόγοι. Απλά το αναφέρω για να σου δείξω που είμαι περίπου.

Morfin Gaunt έγραψε:
Εε,λοιπόν,ο Σνειπ δεν αντιδρούσε καθόλου στα πειράγματα και στις διακρίσεις του Τζειμς και της παρέας του.Για κάποιον λόγο ήθελε να κρατήσει όλα τα λόγια που άκουγε απο εκείνους βαθιά μέσα του,πράξη εντελώς λανθασμένη ειδικά για ένα παιδί.

Αυτό που είπες !Την βία και τις απειλές δεν τις δεχόταν ΜΟΝΑΧΑ στο Χόγκουαρτς,αυτό άρχισε να γίνεται πολύ αργότερα...Ο Σέβερους-όπως είμαι σίγουρος ότι το ξέρεις-γεννήθηκε,κυριολεχτικά,στην θλίψη,στην περιφρόνηση,στην αδικία,στους καυγάδες και αυτό απο ποιούς;Απο τους ίδιους τους γονείς του!!Εκείνοι ηταν που του δημιούργησαν τις ανασφάλειες και τις φοβίες και τα διάφορα κόμπλεξ(τα περισσότερα),τον Τζέημς(τον οποίο γνώρισε πολύ αργότερα)τον μίσησε,όχι επειδή τον κορόιδευε,τουλάχιστον όχι μόνο...Και όχι μόνο επειδή του έκλεψε την Λίλυ,αυτό έγινε πολύ αργότερα...Τον μίσουσε επειδή σκεφτόταν πολύ απλά πως θα μπορούσε εκείνος να βρίσκεται στην θέση του!!Ο Τζέημς ήταν πάντοτε δημοφιλής σε όλους σχεδόν,είχε ταλέντο στο κουίντις,είχε ένα σωρό φίλους και συμπάθειες,συνέχεια γνώριζε αγάπη αποένα σωρό άτομα(κυρίως,τους γονείς του)και κανένας δεν του πήγαινε κόντρα...Αυτά δεν τα είχε ο Σνεηπ αλλά αυτά ήθελε πιο πολύ απ'όλα!Και τρελαίνοταν στην σκέψη ότι ο Τζέημς τα είχε αποτήσει,ενώ ο ίδιος όχι...Τι θέλω να πω;Ότι ακριβώς είπα και προηγουμένως...Η ψυχολογία και η συμπεριφορά του Σέβερους είχαν υποσκαπτεί πολύ πριν γνωρίσει τον Τζεημς,απο την οικογένεια του...Και πίστεψε με,χίλιες φορες καλυτερα να σε κοροιδεύουν μερικοί ηλίθιοι νταήδες στο σχολείο παρά να φοβάσαι την ίδια σου την οικογένεια,απο τόσο μικρός(και ο Σέβερους φοβόταν πραγματικά,με αυτά που του συνέβαιναν)...

Μα να συμφωνήσω αλλά πώς απαντάει αυτό ακριβώς; Εγώ έγραψα το λόγο που ο Σνειπ τα κράταγε όλα μέσα του(το χαρακτήρισες λανθασμένη πράξη).

Morfin Gaunt έγραψε:

Πως γίνεται αυτό που λες ;Είπαμε και οι δύο ότι ο Σέβερους ήταν πράγματι ένας πανίσχυρος μάγος,είχε ταλέντο στην μαγεια,όπως και να το κάνουμε...Μετά μου λες ότι ισχυρός μάγος δεν γεννιέσαι,αλλά γίνεσαι...Αυτό πως γίνεται;Ο Ντάπλντορ και ο Τομ Ριντλ ήταν εξαιρέσεις αυτού του κανόνα δηλαδή;Και άντε πες ότι όντως ήταν,αφού ο Σέβερους δεν είχε παρουσιάσει σημάδια ισχυρών μαγικών ικανοτητων,τότε πως γίνεται 16 ετών(πιθανώς και μικρότερος)να ανακάλυψε τόσα και τόσα νέα ξόρκια και να διορθώσει συνταγές φίλτρων που άλλοι παρασκευαστές φίλτρων,όπως ο Οράτος Σλάγχορν(μιλάμε τώρα για τον καθηγητή του Σνεηπ),θεωρούσαν αυτονόητες !!!Μιλάμε για πράγματα που ούτε ο Βόλντεμορτ είχε κάνει σε τέτοια ηλικία ή τουλάχιστον δεν αναφέρεται....Ο Σνεηπ-όπως και όλοι οι καθηγητές του-γνώριζαν πολύ καλά για το ταλέντο του στην μαγεία και σίγουρα αν το είχε εκμεταλευτεί καλύτερα,η ζωή του θα είχε γίνει πολύ καλύτερη...Δεν θα ήταν μόνος του,δεν θα τον μισούσαν όλοι σχεδόν,δεν θα ήταν θύμα στο σχολείο και σίγουρα θα μπορούσε να γίνει σπουδαίος μάγος(βέβαια αυτό το έκανε)...Γνώμη μου πάντα...Το ταλέντο ή το έχεις ή δεν το έχεις...Ή θα γεννηθείς μάγος ή όχι...Ή θα γεννηθείς ισχυρός μάγος ή αδύναμος... Απο εκεί και πέρα,εσύ τίποτα δεν μπορείς να αλλάξεις...

Γίνεται . Αρχικά σου ανέφερα ότι έστω δεν ήταν κανένας σπουδαίος μάγος ως έφηβος. Εξήγησα ότι, κατά την άποψή μου, αυτό δεν θα τον καθόριζε για όλη του τη ζωή, δεν θα σήμαινε ότι δεν θα εξελισσόταν σε ένα σπουδαίο μάγο στο μέλλον, καταλήγοντας στο ότι σπουδαίος μάγος δεν γενιέσαι, γίνεσαι(Μήπως το έχει αναφέρει ο Dumbledore ή λέω ό,τι να'ναι; Τέλος πάντων, δεν έχει πολλή σημασία). Αυτό που λες μετά δεν στέκει. Τι εννοείς ότι ο Νταμπλντορ και ο Βολντι ήταν εξαιρέσεις στον κανόνα; Επειδή και έγιναν και ήταν μικροί πανίσχυροι αυτό με κάποιο τρόπο ακυρώνει το ότι δεν γεννιέσαι, γίνεσαι καλόσ μάγος; ΠΑΝΤΑ υπάρχουν ιδιοφυίες αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι όσοι δεν είναι δεν θα μπορέσουν ποτέ να τους φτάσουν. Ναι, έχουν ένα τεράστιο προβάδισμα αλλά αν δεν κάνουν προσπάθεια και δεν εκμεταλευτούν τις ικανότητές τους δεν γίνεται δουλειά. Μπορείς να το δεις και από την καθημερινή ζωή αυτό, βασικά. Τι κι αν έχεις τεράστια κλίση στα μαθηματικά; Άμα δεν τα διαβάσεις και δεν οξύνεις το μυαλό σου νομίζεις ότι θα τα καταφέρεις όλα; Θα φτάσεις μέχρι ένα σημείο, αλλά κάποια στιγμή θα χρειαστεί να κοπιάσεις κιόλας! "Ή θα γεννηθείς μάγος ή όχι...Ή θα γεννηθείς ισχυρός μάγος ή αδύναμος" Διαφωνώ με όλο μου το είναι . Και εγώ πιστεύω ότι είχε τρομερό ταλέντο ως έφηβος, απλά έκανα αυτή την υπόθεση στην αρχή για να σου πω, ότι ακόμα και να μην το ξέραμε αυτό, δεν θα αναιρούσε το γεγονός ότι έγινε σπουδαίος. Τώρα εγώ δεν νομίζω ότι με το ταλέντο αυτό μπορούσε να φτιάξει τη ζωή του... Δεν είναι τόσο απλή.

[quote="Morfin Gaunt"]

Σπόιλερ:

ΑΡΧΗ QUOTE:

Επιμένω και πάλι στο λάθος που κάνεις.Ο Τζέημς δεν έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην ζωή του Σέβερους,όχι πίστεψε με...Αλλά αυτά τα έχω ήδη αναφέρει πιο μπροστά,οπότε δεν χρειάζεται να τα ξαναγράφω...
Ο Τζέημς και η παρέα του επέλεξαν για κάποιον λόγο τον Σέβερους και μάλιστα επικέντρωθηκαν απίστευτα πολύ επάνω του,απο το πρώτο μέχρι το έβδομο έτος ...Να προσθέσω επίσης ότι με κάποιον "τρόπο" κατόρθωσαν να πείσουν όλο το σχολείο να κοροιδεύει τον Σνεηπ με την παραμικρή αφορμή ...Αυτό εμένα φίλε μου με βάζει σε πάρα πολλές σκέψεις!Γιατί ο Σνεηπ ήταν μονάχα ΕΝΑΣ!Αυτοί που τον κορόιδευαν ήταν ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΣΧΟΛΕΙΟ!Δεν σου φαίνεται λιγάκι αλλόκοτο όλοι ΜΑ ΟΛΟΙ οι μαθητές του Σνεηπ να ήταν εναντίον του ΧΩΡΙΣ ΛΟΓΟ ??Πως το εξηγείς εσύ αυτό ??Τόσο μεγάλη διάνοια ήταν ο Τζέημς,που όλους τους ξεγέλασε(για να κροιδεύουν τους Σνεηπ)??Έλα τώρα...Ο Σνεηπ έδινε συνέχεια προφάσεις στους συνομίληκους του για να τον κοροιδεύουν(άθελα του,επίτηδες,δεν ξέρω...)και έτσι δεν βρισκόταν κανένας για να του συμπαρασταθεί,άρα τον κορόιδευαν...Τι παραπάνω έκανε δηλαδή ο Τζέημς;Εγώ βάζω το χέρι μου στην φωτιά ότι ακόμη και να μην υπηρχε ο Τζέημς(και η παρέα του εννοείται)ο Σνεηπ:
1)θα συνέχιζε να είναι μόνος του και πλήρως αποκομμένος απο όλους
2)δεν θα κέρδιζε ποτέ την Λίλυ,αλλά ίσα ίσα που μπορεί και να την έχανε(ή να νόμζε πως την έχασε)
3)θα βρισκόταν κάποιος άλλος να τον κοροιδέψει,λόγοτου περίεργου χαρακτήρα του
4)θα αποχτούσε έφεσση στις σκοτεινές τέχνες
5)θα πήγαινε με την μεριά του Βόλντεμορτ(και φυσικά μετά θα το μετάνιωνε)
Για άλλη φορά βλέπω το εξής...Ότι δεν στέκει η θεωρία που λέει,ο Τζέημς φταίει για όλα,ο Τζέημς τον κατέστρεψε τον Σνεηπ κλπ κλπ...Η οικογένεια του Σνεηπ έφταιγε για όλα,πάει και τελείωσε,απο εκεί και πέρα,ο Σέβερους πολύ δύσκολα θα μπορούσε να αλλάξει απο κάποιον εξωτερικό παράγοντα(ο οποίος και δεν βρέθηκε ποτέ)... [/quοte]

ΤΕΛΟΣ QUOTE:

Συμφωνώ ότι διαφωνούμε i guess
Καταρχάς, ξεκινάς με λάθος υπόθεση, εκτός αν μου διαφεύγει κάτι. Είσαι σίγουρος ότι αναφέρεται ότι τον κορόιδευε όλο το σχολείο; Ωστόσο, δεν έχω σκοπό να διαφωνήσω. Ας πούμε ότι μία πλειοψηφία μαθητών τον αντιπαθούσαν. Αυτό, θεωρώ, ότι γινόταν επειδή έδινε όντως προφάσεις... Ποιές ήταν; Πιθανώς, να μην χειριζόταν σωστά το γεγονός ότι ήταν πανέξυπνος και ικανός. Ήταν απόμακρος και σίγουρα φαινόταν τρομερά σνομπ. Δεν μπορώ να ξέρω και δεν με ενδιαφέρει να σου πω την αλήθεια. Προσπαθώ να καταλάβω από που πήγαζε αυτό το μίσος που έτρεφε ο Τζέημς για τον Σνέιπ, γιατί όπως έχω ξαναπεί, πιστεύω ότι είχε καταλυτικό ρόλο ο πρώτος στη ζωή του δεύτερου. Ζήλεια ίσως; Μπορεί. Μπορεί να τον θεωρούσε το αντίπαλο δέος. Ήταν πανέξυπνος, είχε γνώσεις που δεν μπορούσαν να φανταστούν οι συνομίληκοί του, ήταν επιδέξιος... Τώρα να σχολιάσω τα-ευτυχώς- απαριθμημένα points
1)Πιθανότατα, αλλά αυτό δεν εξαγιάζει κάτι που του έκανε ο Τζέημς . Είναι καθαρά μία πτυχή του χαρακτήρα του Σνέιπ.
2)Επίσης πιθανό, ήταν πολύ ανασφαλής. Εξ'άλλου ο Σνέιπ ήταν αυτός που έφταιξε και έχασε τη Λίλυ
3)Και θα μιλούσαμε για εκείνον τώρα
4)Και αυτό ήταν μέρος του χαρακτήρα του, οπότε μάλλον ναι
5)Πρόσεχε μην καεί το χέρι σου. Γι'αυτό δεν μπρούμε να ξέρουμε προφανώς. Εγώ πιστεύω ότι θα εξαρτώνταν από τη σχέση του με τη Λίλυ. Αν ήταν ακόμα στη ζωή του, δεν υπήρχε περίπτωση για εμένα. Αν είχε καταφέρει να την χάσει, τότε ίσως να πήγαινε.

Δεν χρειάζεται να είσαι απόλυτος. Και δεν μορείς να λες ότι δεν στέκει επειδή δεν την συμμερίζεσαι . Τα επιχειρήματά μου θέλω να πιστεύω ότι έχουν μία λογική ισχύ, οπότε κάπου στέκει και αυτή η ρημάδα θεωρία.

Morfin Gaunt έγραψε:

Αυτό ακριβώς που είπες !Ο Σέβερους έβλεπε στον Τζέημς το θάρρος,την τόλμη,την γενναιότητα,την μαγκιά,να το πω αλλιώς κλπ!Γιατί νομίζεις ότι ο Τζέημς ήταν τόσο δημοφιλής στο Χόγκουαρτς,ενώ ο Σνεηπ όχι;Επειδή δηλαδή ο Πότερ δημιούργησε τους marauders έγινε και τίποτα ...Απλά είχε μαγκιά το άτομο,ζεστασιά,ήταν φιλικός(με αυτούς που συμπαθούσε βέβαια,ο Σέβερους να πω πως ούτε με αυτούς που συμπαθούσε δεν ήταν φιλικός και ευγενικός,βλέπε Λίλυ)και γενικώς,ήταν μέσα σε όλα...Ο Σέβερους δεν ήταν έτσι,λόγο(θα το πω για πολλοστή φορά σε αυτό το ποστ)της οικογένειας του...Αυτή τον έθαψε,ο Τζέημς απλά τον βρήκε ΗΔΗ διαλυμμένο...Όμως ο Σνεηπ ήθελε να αποκτήσει αυτά που είχε ο Τζέημς αλλά γνώριζε καλά πως δεν θα τα κατάφερνε με τίποτα...Έτσι του δημιουργήθηκε αρχικά η ζήλεια(γιατί αυτός και όχι εγώ?),έπειτα ο φθόνος,αργότερα το μίσος και στο τέλος,άρχισε η έχθρα Τζέημς-Σέβερους...Γενικώς,πιστεύω ακράδαντα ότι ο Τζέημς γνώριζε καλά πως ο Σνεηπ τον μισούσε,οπότε έπαιρνε πρόφαση και απο αυτό για να του κανει την ζωή δύσκολη...

Ναι, συμφωνώ. Αυτοί ήταν οι λόγοι που είχαν κερδίσει τις αντίστοιχες συμπάθειες ο Τζέημς και ο Σνέιπ. Και αυτοί ήταν λόγοι που Σνέιπ τον φθονούσε τον Τζέημς. Αλλά μην το δένεις και κόμπο ότι ο Τζέημς ξεκίνησε όλη την ιστορία επειδή έβλεπε το μίσος του Σνέιπ. Αλλά και πάλι, όταν βλέπεις κάποιον που σε μισεί, γνωρίζοντας ότι είναι αδύναμος, αρχίζεις να τον εξευτιλίζεις επί 7 χρόνια; Δεν νομίζω...

Morfin Gaunt έγραψε:

Θες να πεις ότι δεδομένου των παδικών του χρόνων ήταν λογικό που φέροταν σαν σαδιστής στους μαθητές του(πλην τους Σλίθερινς);Όχι,μου είναι εξαιρετικά δύσκολο να το δεχθώ κάτι τέτοιο ...Ήξερε καλά τι θα πει πόνος,εγκατάλειψη,ταπείνωση,το να σου κάνει ο άλλος τον έξυπνο και εσένα να σε υποτιμάει σαν να είσαι σκουπίδι κλπ...Ο Σέβερους θα έπρεπε να πεθάνει απο τύψεις,που αντίγραψε τον χειρότερο εχθρό του στις πράξεις του,τον Τζέημς,και έκανε να μοιάζει με ένα κακομαθημένο που όλα τα ξέρει και κανένας δεν του πάει κοντρα ...Εε,όχι,ήταν έξυπνος άνθρωπος και όπως είπα,είχε πολλές δυσάρεστες εμπειρές στην ζωή του,άρα απο που και ως που έκανε ότι έκανε;Αυτό για εμένα ξέρεις τι δείχνει;Ότι αν,όταν ήταν παιδιά,ο Σέβερους βρισκόταν στην θέση του Τζέημς και ο Τζέημς στην θέση του Σέβερους,τότε ο Σέβερους θα κοροίδευε και θα "κατέστρεφε",όπως λες,τον Τζέημς,όπς ακριβώςέκανε και ο Τζέημς με τον Σνεηπ...

Καταρχάς αισθάνομαι μία ειρωνεία στην ατμόσφαιρα, πες μου αν κάνω λάθος.
Θέλω να σου απαντήσω με ερωτήσεις. Γνωρίζεις ότι οι περισσότεροι βιαστές, σε μικρή ηλικία, είχαν υπάρξει θύματα βιασμού; Γνωρίζεις ότι πολλοί παιδόφιλοι, είχαν υπάρξει θύματα παιδόφιλων; Η επιστήμη της ψυχολογίας μιλάει από μόνη της, δεν χρειάζεται να εξηγήσω κάτι. Γίνεται κατανοητή η συμπεριφορά του ενήλικα Σνέιπ. ΔΕΝ δικαιολογείται. Απλά κατανοείται(αυτό είχα πει μόνο, άλλωστε). Στο τέλος κάνεις μία ανούσια μετάθεση . Άμα ο Σνειπ ήταν στη θέση του Τζέημς τότε το τόπικ θα ονομάζονταν: Τζέημς Πότερ: Μία άλλη άποψη και οι αναφορές των ονομάτων θα αντιστρέφονταν. Εκτός αν βάζεις κάποιους κανόνες σε αυτή τη μετάθεση: π.χ. ότι θα γινόταν με διατήρηση των χαρακτήρων, ή δεν ξέρω κι εγώ τι άλλο, κάτι που θα ήταν άκρως υποθετικό. Θα ήταν ενδιαφέρον βέβαια, οπότε αν εννοούσες κάτι τέτοιο, θέσε κανόνες.

Καταρχάς,ζητώ συγγνώμυ αν φάνηκα ειρωνικός ή ότι πετάω στα σκουπίδια τις απόψεις καθενός ...Απλά συζήτηση κάνουμε

Λοιπόν,θα προσπαθήσω να αναλύσω όσο γίνεται την σκέψη μου...Καταρχάς,μιάς και ανέφερες για ψυχολογία(φυσικά ούτε εγώ είμαι κανένας σχετικός με αυτό το θέμα ),ο Σέβερους έπασχε σίγουρα απο μια μεγάλη φοβία για τον κοινωνικό του περίγυρο η οποία τον εμπόδιζε να είναι πιο άνετος στο Χόγκουαρτς,δηλαδή κοινωνική φοβία ...Είχε δηλαδή συνέχεια άνγχος και αγωνία στο σχολείο του(όχι μόνο λόγο αυτών που τον κορόιδευαν),δεν μπορούσε να κάνει εύκολα και να διατηρήσει φίλους,είχε χαμηλή αυτοεκτίμηση(πράγμα που ήταν εμπόδιο για την σχεση του με την Λίλυ),τάσεις για κατάθλιψη(ίσως και μανιοκατάθλιψης),ενώ παράλληλα όλα αυτά οδηγούσαν τον Σέβερους σε ένα φαύλο κύκλο(όσο πιο πολύ φοβόταν,τόσο πιο δύσκολο ήταν να αντιμετωπίσει τις φοβίες του,άρα γινόντουσαν ξανά και ξανά τα ίδια ακριβώς)...Και δυστυχώς δεν μπόρεσε ποτε να τις ξεπεράσει,με αποτέλεσμα να τον ακολουθούν μέχρι το τέλος της ζωής του...Πως του δημιουργήθηκε όμως αυτή η φοβία ;Ο Σέβερους,όπως έχουμε ήδη πει,γεννήθηκε σε μια διαλυμμένη οικογένεια,στην οποία προφανώς δεν ένιωσε ποτέ χαρούμενος,έχοντας μια μητέρα η οποία δεν έδινε δεκάρα για εκείνον(με τις πράξεις της)και έναν πατέρα που τον φοβότανε,επειδή τον έδερνε χωρίς λόγο.Βλέπουμε λοιπόν ότι η φοβίες του,προήλθανε σίγουρα(τουλάχστον σε μεγάλο βαθμό)απο το οικογενειακό του περιβάλλον(η οικογένεια,για εμένα,είναι η πρώτη κοινωνία στην οποία εντασσόμαστε και έχει καθοριστική σημασία στο πως θα ζούμε εκεί πέρα,γιατί έτσι θα ζούμε και στις υπόλοιπες κοινωνίες,που θα βρεθούμε),μιάς και απο την στιγμή που μεγάλωσε στο άνγχος και στους δισταγμούς,εγώ το βρίσκω λογικό και δικαιολογημένο,πλέον,να τα μεταφέρει αυτά και παραέξω.Απο την στιγμή που έτρεμε τους γονείς του και ένιωθε ότι είναι συνεχώς εναντίον του,τότε οπωσδήποτε θα ένιωθε το ίδιο και για όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους(απο μόνος του φυσικά),με αποτέλεσμα να μην θέλει να διατηρεί κοινωνικές σχεσεις και έτσι δεν απέκτησε ποτέ του φίλους...Και θα πρέπει να ξέρεις ότι όταν ένα άτομο πάσχει απο μια φοβία(οι περισσότερες φοβίες,όπως και οι κοινωνικές,ξέρω ότι εκδηλώνονται απο πολύ νωρίς και μετά απλώς επιδηνόνωνται)είναι αδύνατον να την ξεπεράσει απο μόνος του,παρά μόνο με κάποια στήριξη,η οποία δεν του δόθηκε ούτε απο οικογένεια ούτε απο φίλους μετέπειτα...Ναι,ο Τζέημς με το να τον κοροιδεύει δεν τον βοηθούσε και ιδιαίτερα,ίσα ίσα έκανε τα πάντα για να χειροτερεψει τα πράγματα,όμως ο Σέβερους είχε δείξει τα πρώτα σημάδια της συμπεριφοράς του πριν ακόμη πάει στο Χόγκουαρτς,πριν γνωρίσει την Λίλυ,και το μόνο που θα μπορούσε να κάνει πλέον είναι να αλλάξει χαρακτήρα...Αλλά-όπως είπα ήδη-αυτό ο Σέβερους δεν το κατάφερνε απο μόνος του(λόγο του ότι δεν είχε στήριξη απο κάνεναν)...Άρα,λοιπόν,εγώ αυτό έχω να πω,ο χαρακτήρας του Σέβερους είχε διαμορφωθεί ήδη απο το οικογενειακό του περιβάλλον!Όταν ο Σέβερους έβγαινε προς τα έξω,ένιωθε πως όλα τα μάτια έπεφταν επάνω του για κοροιδία,άρα λοιπόν προσπαθούσε να είναι όσο πιο απομακρυσμένος γίνεται,να έχει αποστάσεις απο όλους,νομίζοντας πως έτσι κανένας δεν θα τον κορόιδευε...Και έτσι,αφού δεν δημιούργησε κανέναν φίλο,δεν βρέθηκε ποτέ κανένας να τον βοηθίσει στα προβλήματα του... Ο Τζέημς απλώς συνέβαλλε στο να διατηρηθούν όλα αυτά στην προσωπικότητα του Σνεηπ(γι'άυτό είπα,προηγουμένως,έβαλε και αυτός το λιθαράκι του),ίσως και να επιδείνωσε τα πράγματα,αυτό κανένας μας δεν το γνωρίζει...Πάντως,για εμένα,δεν ήταν άτομο αρκετά ικανό και έξυπνο για να κάνει κάτι χειρότερο στον Σνέηπ(αν και σίγουρα το ήθελε πολύ)
Φυσικά δεν ξέρω και τα πάντα επι του θέματος ,δεν μπορώ να ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να συμβάλει στον χαρακτήρα του Σνεηπ...
Μπορώ επίσης να σου πω και ως αντίστοιχα παραδείγματα τον Ντάντλι Ουέσλυ και τον Ντράκο Μαλφόι...Είχαν τον χαρακτήρα που είχαν,εξαιτίας παλι της οικογένειας τους(κακομαθημένα πλουσιόπαιδα και οι δύο,συνέχεια οι γονείς τους τους κανάκευαν και ότι ήθελαν το αποκτούσαν αμέσως κλπ),άρα λοιπόν αυτό προχώρησε και προς τα έξω...Άρα λοιπόν στον Σέβερους μπορούμε να πούε ότι συναίβει το ακριβώς αντίστροφο...

Θα ήθελα να αναφερθώ επίσης και στην διαφωνία μας για αυτό(ισχυρός μάγος γίνεσαι,δεν γεννιέσαι)!Το ότι γνωρίζουμε ότι ο Ντάμπλντορ και ο Βόλντι ήταν εξαιρέσεις αυτού του κανόνα που αναφέρεις,είναι επειδή γνωρίζουμε και τις σχολικές τους επιδόσεις...Πχ στο 7ο βιβλίο μαθαίνουμε ότι ο Άλμπους,μόλις 11 ετών,μπορούσε να γίνει Υπουργός Μαγείας ενώ ουκ ολίγες φορες έχει αναφερθεί ως ο καλύτερος μαθητής του Χόγκουαρτς!Ο Ριντλ,βλέπουμε πως και αυτός ήταν ταλαντούχος απο νεαρή ηικία,στο 6ο βιβλίο,στις αναμνήσεις που δίνει ο Ντάμπυ στον Χαρι ...Για τον Σέβερους,το μόνο που ξέρουμε ως παιδί,είναι συνέχεια τον κορόιδευε ο Τζέημς και η παρέα του...Τίποτα άλλο...Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και ο πιο ταλαντούχος απο τους συνομίληκους του αλλά απλώς να μην αναφέρεται...Ή θα μπορούσε όντως να είναι αυτό που λες εσύ,δεν λέω κάθετα όχι,οκ...Απλά είναι φανερό πως και οι δυό μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε...

Το γνωρίζω αυτό που λες(ότι ένας βιαστής μπορεί να είχε πέσει θύμα βιασμού μικρός κλπ)...Εδώ-επι του θεματος-δεν ξέρω τι να πω ...Επειδή,όπως είπα δεν είμαι κανένας ειδικός,θα συμφωνήσω με αυτό που είπες προηγουμένως,ότι είναι δικοπο μαχαίρι... Θα διαφωνήσω μόνο ενα μικρό σημείο,που νομίζω είπες πως συμφωνείς.Την τάση για αδικία και εξουσιομανεία(και άλλα πολλά)πιστεύω την μετέδωσε αρχικά η οκογένεια του...Μετά μπήκε στην μέση ο Τζέημς και το "παρεάκι" του...
Στο τέλος δεν έκανα ανούσια μετάθεση,απλά μάλλον δεν το είπα αρκετά καλά ...Σκέφτηκα προηγουμένως ότι-εντελώς υποθετικά-ο Σέβερους θα μπορούσε να βρίσκεται στην θέση του Τζέημς Πότερ και ο Πότερ στην θέση του Σέβερους...Δεν εννούσα να έχει ο ένας την ζωή του άλλου,έτσι θα είχαν ξανά αντίθετους χαρακτήρες...Εάν είχαν τους ίδιους χαρακτήρες(αυτούς που είχαν πριν ακόμη πάνε στο Χόγουαρτς)αλλά ο Σέβερους ΕΙΧΕ την δυνατότητα να βλάψει τον Τζέημς(αφού τον γνώρισε),εσύ τι πιστεύεις;Ότι δεν θα εκμεταλευόταν την ευκαιρία;Γενικώς,αν ο Σνεηπ μπορούσε να αδικήσει τον οποιονδήποτε,ως παιδί,δεν θα το επιχειρούσε;Ή μήπως έψαχνε αφορμές και ο ίδιος(θυμίζω το 5ο βιβλίο,όπου ο Σείριος εξηγεί στο Χάρι,ότι και ο Σνεηπ προσπαθούσε να επιτεθεί στον Τζέημς,με κάθε αφορμή)...

Και θέλω να σου κάνω μια σημαντική ερώτηση επι του θέματος...Αφού ο Σνέηπ απέκτησε αυτόν τον χαρακτήρα λόγο της τραυματικής παιδικής του ζωής,τότε γιατί δεν συναίβει το ίδιο και με τον Χάρι και τον Νέβιλ;Οι οποίοι είχαν περάσει παρόμοια τραύματα,απο πολύ μικροί;Μήπως τελικά τον χαρακτήρα του ο Σέβερους τον είχε εξ'αρχής;Δηλαδή μήπως είχε κληρονομήσει κάποιες-ορισμένες-πτυχές του χαρακτήρα του(όπως συναίβει άλλωστε και με τον Βόλντεμορτ αλλά συμβαίνει και στην πραγματικότητα);

Aπαντώ Ανέστη στην τελευταία σου παράγραφο και μόνο...όχι επειδή αγνοώ τις υπόλοιπες ή επειδή δεν τις θεωρώ άξιες να απαντηθούν αλλά πίστεψε με έχω απαντήσει τόσες φορές σε τέτοιου είδους ζητήματα για τον Σέβερους που πλέον δεν μου πάει η καρδιά να διαφωνήσω Έχω που διαφωνώ τρία χρόνια τουλάχιστον εδώ μέσα
Στην σημαντική ερώτηση σου εγώ απαντώ πως δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι...για να ρωτάς κάτι τέτοιο πρέπει να έχεις ψυχογραφήσει όλους τους ανθρώπους και να έχεις καταλήξει στο συμπέρασμα πως έπειτα από τις τραυματικές εμπειρίες πρέπει να έχουν όλοι τις ίδιες αντιδράσεις και τον ίδιο χαρακτήρα. Έχω κάποιους γνωστούς Ανέστη, αδέρφια...ο πατέρας τους μπορούσε να χαρακτηριστεί το λιγότερο πότης. Τον έναν από αυτούς τον βρίσκεις μεθυσμένο σε καθημερινή βάση και ο άλλος το έχει σε κακό να πιει πάνω από ένα ποτήρι. Εδώ λοιπόν πρέπει να ρωτήσουμε γιατί δεν έχουν και οι δύο την ίδια αντίδραση; Γιατί να μας φανεί παράξενο;
Να σημειώσω εδώ πως ο Νέβιλ κι αν επηρεάστηκε...ότι ήθελαν τον έκαναν....το ότι εξελίχθηκε διαφορετικά δεν έχει σημασία γιατί και ο Σέβερους εξελίχθηκε διαφορετικά...το θέμα είναι πως άρχισαν. Πρώτος έτος...και οι δυο τους αποτελούσα φοβισμένα παιδάκια. Επίσης ότι και να βγαίνει να λέει η Ρόουλινγκ για να τραβήξει την προσοχή τώρα τα βιβλία τα έγραψε...εγώ αυτά παίρνω ως δεδομένα. Αυτά που δεν λένε πως είναι γκέυ ο Ντάμπλντορ και αυτά που δεν λένε ότι ο Βόλντεμορτ γεννήθηκε κακιασμένος επειδή ο πατέρας του είχε πάρει μεγάλες δόσεις αμορτένσια

Αλλά πέρα από τον Βόλντεμορτ απ'όσο γνωρίζω εγώ, ο χαρακτήρας δεν κληρονομείται ούτε είναι κάτι έμφυτο....διαπλάθεται

^Καλέ,απάντα σε ότι θες,δεν με πειράζει

Ναι,συμφωνώ απόλυτα,δεν είμαι αντίθετος ότι ο Σέβερους είχε πάρει διαφορετικό δρόμο απο τους υπόλοιπους(προαναφερόμενους),λόγο διαφορετικών χαρακτήρων .Το θέμα είναι πως ο Σέβερους κατάφερε να αποκτήσει αυτόν τον χαρακτήρα;Τι διαφορετικό συναίβει δηλαδή στον Σέβερους που δεν συναιβησε στον Χάρι και στον Νέβιλ;Εγώ πάντως έχω την εντύπωση ότι και ο Χάρι και ο Νέβιλ πέρασαν σχεδόν παρόμοιες καταστάσεις με τον Σνεηπ(για να μην ίσως και χειρότερες),αλλά δεν τους είδα να επιζητούν δόξα,εξουσία,να θέλουν να βλάπτουν τους πιο αδύναμους απο εκείνους κλπ ...Για να παραμείνω σε αυτό όμως,πιστεύω ότι ο Σέβερους είχε κληρονομήσει ορισμένες πτυχές του εαυτού του(όχι ολόκληρο τον χαρακτήρα του,αυτόν τον διαμόρφωσε απο μικρό παιδί),όπως για παράδειγμα,την αγάπη του για τις σκοτεινές τέχνες και ίσως και λίγα χαρακτηριστικά των γονιών του(παρατήρισε πόσο ταιριάζουν οι χαρακτήρες των γονιών του Σέβερους με τον δικό του )
Ο χαρακτήρας δεν κληρονομείται σε καμία περίπτωση,ναι(τουλάχιστον όχι ολόκληρος )!Συνήθως,τον χαρακτήρα μας τον διαμορφώνουμε απο το γύρω περιβάλλον μας(οικογένεια,φίλοι κλπ),το οποίο περιττό να πω,ότι στην περίπτωση του Σέβερους δεν στάθηκε και πολύ ευνοικό.Αλλά σκέψου ότι όλο και κάποια χαρακτηρστικά πέρνουμε απο τους γονείς μας(και όχι μόνο)...Με τόσα γονίδια που κληρονομεί κάποιος(οποιοσδήποτε),ακόμη και εσύ ή εγώ,σίγουρα έχουμε αποκτήσει ορισμένα-πως να το πω-χαρακτηριστικά των γονιων μας...Ο Βόλντεμορτ ας πούμε κληρονόμησε την δολοφονική μανία των Γκάουντ(γονίδια πάλι)...Η Μπέλατριξ κληρονόμησε και αυτή ανάλογα στοιχεία απο τους Μπλακ ...Ο Σέβερους γιατί να μην κληρονόμησε ανάλογα στοιχεία απο την δική του οικογένεια;Γιατί να μην ήταν απο την φύση λίγο σκοτεινός(έχοντας κλίση στς σκοτεινές τέχνες)και απλώς μετά να επιδηνώθηκε;
Αυτό για τον Νέβιλ είναι μια καλή παρατήριση!Παρόλαυτα εγώ θα επιμείνω...Καθόλη την διάρκεια της σειράς,δεν τον είδαμε να έχει κλίσεις στην μαύρη μαγεία,δεν τον είδαμε να μισεί τους πάντες,δεν τον είδαμε να θέλει να αδικεί οποιονδήποτε με την πρώτη ευκαιρία,δεν τον είδα να θέλει να πάει με το μέρος του Άρχοντα του Σκότους,επειδή όλα του πήγαιναν στραβά κλπ(σε αντίθεση,σχεδόν,με τον Σνέηπ)...Ίσα ίσα που ο Νέβιλ το πάλεψε στο τέλος .Ο Σέβερους άλλαξε,εξαιτίας του ισχυρού σοκ που δεχτηκε απο τον θάνατο της Λίλυς(με λίγα λόγια μας είναι άγνωστο αν ποτέ θα άλλαζε απο μόνος του)...

Σπόιλερ:

Ναι εγώ δεν θέλω να τα απαντήσω Έχω που τα λέω τράι χρόνια

Μα διαφωνείς με τον εαυτό σου...λες πως ο Σέβερους εξελίχθηκε έτσι επειδή είχε διαφορετικ΄οχαρακτήρα, αλλά τι παραπάνω έπαθε από τον Χάρι και τον Νέβιλ; Αυτό σου εξηγώ....δεν χρειάζεται να πάθει τίποτα παραπάνω. Και τα ίδια ακριβώς να έπαθε εννοείται πως δεν θα αντιδράσει το ίδιο όπως ο Χάρι ή ο Νέβιλ. Αν εμένα πεθάνει κάποιος γνωστός και πεθάνει και εσένα ένας γνωστός...το ίδιο θα αντιδράσουμε; Όχι...γιατί έχουμε διαφορετικό χαρακτήρα. Οπότε δεν τίθεται θέμα του τύπου "γιατί ο Σνέηπ έκανε έτσι; Αφού και ο Χάρι πέρασε άσχημα και δεν έκανε έτσι".

Επίσης ο χαρακτήρας δεν κληρονομείται...διαμορφώνεται. Δεν υπάρχει κάποιο γονίδιο στο DNA που να λέει εσύ όταν μεγαλώσεις θα έχεις κλίση προς τις σκοτεινές τέχνες :P Αν δεχτούμε πως ο χαρακτήρας κληρονομείται τότε δεν χρειάζεται να απορούμε για κανέναν χαρακτήρα και για τις πράξεις τους. "Γιατί ήταν κακιασμένη η Μπέλλατριξ και σκότωνε όποιον έβρισκε;" -"Δεν βαριέσαι μωρέ...κληρονομικό"

Βέβαια δεν είμαι πολύ σίγουρος για αυτό που λες,άλλα γονίδια έχουν οι μαγκλς αλλα γονίδια έχουν οι μάγοι,όπως και να το κάνουμε... Στην πραγματικότητα,φυσικά και δεν υπάρχει γονίδιο για τις σκοτεινές τέχνες(στην πραγματικότητα,όμως υπάρχουν άλλα γονίδια που μας επιρεάζουν,πχ γονίδιο δολοφόνου->Βόλντεμορτ )

Δεν κατάλαβες αυτό που εννουσα !Δεν μιλάω για χαρακτήρα,μιλάω για απλά "τμήματα-πτυχές"του χαρακτήρα,που όλοι μας μπορούμε να αποκτήσουμε(πχ κάποιος μπορεί να αποκτήσει ταλέντο στην ζωγραφική απο έναν προπάππου του,είναι αυτό χαρακτήρας? )
Απο εκεί και πέρα όμως,ο τελικός χαρακτήρας ενός ατόμου καθορίζεται απο το γύρω περιβάλλον του,με την γέννηση του!!Εδώ μπαίνει τώρα η οικογένεια του Σνεηπ(ανέφερα ήδη πόσο τον επιρέασε,κάμποσες φορές,σε προηγούμενα ποστ).Έπαιξε και αυτη καθοριστικό ρόλο στην προσωπικότητα του...Και τελικά άλλον ρόλο στην διαμόρφωση της προσωπικότητας του Σνεηπ(τελευταίος τελευταίος...)έπαιξε ο Τζέημς Πότερ(κάνοντας απλώς μερικές "προσμίξεις")...Ο Σέβερους,υπο άλλες συνθήκες,θα μπορούσε κάλλιστα να μην μάθει ποτέ ότι έχει κλίση στις σκοτεινές τέχνες(όπως κάποιος που έχει κλίση στην μουσική,δεν πρόκειται να το μάθει ποτέ αν δεν ασχοληθεί)

Όμως δεν κατάλαβα αυτό που εννοείς.Λες ότι ο Σέβερους δεν έγινε σαν τον Χάρι ή τον Νέβιλ,όταν ήταν παιδί,λόγο του χαρακτήρα του...Μετά μου λες ότι ο χαρακτήρας δεν μπορί να κληρονομηθεί και αυτό αναρωτιέμαι...τελικά τον χαρακτηρα του ο Σνεηπ πως τον απέκτησε;Ο Χάρι,ο Νέβιλ,η Μπελατριξ( )....Όλοι αυτοί είχαν παρόμοιες παιδικές ζωές και έγιναν τελείως διαφορετικοί,λόγο του χαρακτήρα...Τον χαρακτήρα πως τον απέκτησαν;(η Μπέλατριξ αποδέχτηκε την ζωή που έκανε και έκανε στους άλλους ότι της εκαναν και εκείνης ενώ ο Χάρι και ο Νέβιλ όχι)

Ναι αλλά εδώ δεν μιλάμε για τα ταλέντα στου Σνέηπ αλλά για το λόγο για τον οποίο εξελίχθηκε έτσι ο Σνέηπ

Τον χαρακτήρα τους τον απέκτησαν όπως τον απέκτησες κι εσύ κι εγώ. Όπως όλοι οι άνθρωποι....στην τελική δεν έζησαν τα ίδια...απλά έιχαν τραυματικές εμπειρίες...ο Χάρι όμως είχε μία γρια Φιγκ να τον φροντίζει και να τον αγαπάει...ο Νέβιλ είχε την γιαγιά του που επίσης τον φρόντιζε και τον αγαπούσε ασχέτως αν πολλές φορές τον έκανε να αισθάνεται άσχημα επειδή δεν καμάρωνε για αυτόν. Τον φρόντιζε όμως....ο Σνέηπ και στα παγκάκια να κοιμόταν δεν θα τον μάζευε κανείς. Και τα ίδια όμως να υποθέσουμε πως είχαν ζήσει κοινωνικός περίγυρος δεν είναι μόνο οι γονείς...αυτό εξηγώ...πως και τα ίδια να είχαν ζήσει ο Χάρι θα είχε κάποιο στήριγμα έστω ελάχιστο...αλλά και να μην είχε στα 11 του ποθα πήγαινε σχολείο και θα τον κοίταζαν όλοι ως "Ουάου ο χάρι πότερ" θα είχε...ενώ ο Σνέηπ ποτέ

Morfin Gaunt έγραψε:Καταρχάς,ζητώ συγγνώμυ αν φάνηκα ειρωνικός ή ότι πετάω στα σκουπίδια τις απόψεις καθενός ...Απλά συζήτηση κάνουμε

Λοιπόν,θα προσπαθήσω να αναλύσω όσο γίνεται την σκέψη μου...Καταρχάς,μιάς και ανέφερες για ψυχολογία(φυσικά ούτε εγώ είμαι κανένας σχετικός με αυτό το θέμα ),ο Σέβερους έπασχε σίγουρα απο μια μεγάλη φοβία για τον κοινωνικό του περίγυρο η οποία τον εμπόδιζε να είναι πιο άνετος στο Χόγκουαρτς,δηλαδή κοινωνική φοβία ...Είχε δηλαδή συνέχεια άνγχος και αγωνία στο σχολείο του(όχι μόνο λόγο αυτών που τον κορόιδευαν),δεν μπορούσε να κάνει εύκολα και να διατηρήσει φίλους,είχε χαμηλή αυτοεκτίμηση(πράγμα που ήταν εμπόδιο για την σχεση του με την Λίλυ),τάσεις για κατάθλιψη(ίσως και μανιοκατάθλιψης),ενώ παράλληλα όλα αυτά οδηγούσαν τον Σέβερους σε ένα φαύλο κύκλο(όσο πιο πολύ φοβόταν,τόσο πιο δύσκολο ήταν να αντιμετωπίσει τις φοβίες του,άρα γινόντουσαν ξανά και ξανά τα ίδια ακριβώς)...Και δυστυχώς δεν μπόρεσε ποτε να τις ξεπεράσει,με αποτέλεσμα να τον ακολουθούν μέχρι το τέλος της ζωής του...Πως του δημιουργήθηκε όμως αυτή η φοβία ;Ο Σέβερους,όπως έχουμε ήδη πει,γεννήθηκε σε μια διαλυμμένη οικογένεια,στην οποία προφανώς δεν ένιωσε ποτέ χαρούμενος,έχοντας μια μητέρα η οποία δεν έδινε δεκάρα για εκείνον(με τις πράξεις της)και έναν πατέρα που τον φοβότανε,επειδή τον έδερνε χωρίς λόγο.Βλέπουμε λοιπόν ότι η φοβίες του,προήλθανε σίγουρα(τουλάχστον σε μεγάλο βαθμό)απο το οικογενειακό του περιβάλλον(η οικογένεια,για εμένα,είναι η πρώτη κοινωνία στην οποία εντασσόμαστε και έχει καθοριστική σημασία στο πως θα ζούμε εκεί πέρα,γιατί έτσι θα ζούμε και στις υπόλοιπες κοινωνίες,που θα βρεθούμε),μιάς και απο την στιγμή που μεγάλωσε στο άνγχος και στους δισταγμούς,εγώ το βρίσκω λογικό και δικαιολογημένο,πλέον,να τα μεταφέρει αυτά και παραέξω.Απο την στιγμή που έτρεμε τους γονείς του και ένιωθε ότι είναι συνεχώς εναντίον του,τότε οπωσδήποτε θα ένιωθε το ίδιο και για όλους τους υπόλοιπους ανθρώπους(απο μόνος του φυσικά),με αποτέλεσμα να μην θέλει να διατηρεί κοινωνικές σχεσεις και έτσι δεν απέκτησε ποτέ του φίλους...Και θα πρέπει να ξέρεις ότι όταν ένα άτομο πάσχει απο μια φοβία(οι περισσότερες φοβίες,όπως και οι κοινωνικές,ξέρω ότι εκδηλώνονται απο πολύ νωρίς και μετά απλώς επιδηνόνωνται)είναι αδύνατον να την ξεπεράσει απο μόνος του,παρά μόνο με κάποια στήριξη,η οποία δεν του δόθηκε ούτε απο οικογένεια ούτε απο φίλους μετέπειτα...Ναι,ο Τζέημς με το να τον κοροιδεύει δεν τον βοηθούσε και ιδιαίτερα,ίσα ίσα έκανε τα πάντα για να χειροτερεψει τα πράγματα,όμως ο Σέβερους είχε δείξει τα πρώτα σημάδια της συμπεριφοράς του πριν ακόμη πάει στο Χόγκουαρτς,πριν γνωρίσει την Λίλυ,και το μόνο που θα μπορούσε να κάνει πλέον είναι να αλλάξει χαρακτήρα...Αλλά-όπως είπα ήδη-αυτό ο Σέβερους δεν το κατάφερνε απο μόνος του(λόγο του ότι δεν είχε στήριξη απο κάνεναν)...Άρα,λοιπόν,εγώ αυτό έχω να πω,ο χαρακτήρας του Σέβερους είχε διαμορφωθεί ήδη απο το οικογενειακό του περιβάλλον!Όταν ο Σέβερους έβγαινε προς τα έξω,ένιωθε πως όλα τα μάτια έπεφταν επάνω του για κοροιδία,άρα λοιπόν προσπαθούσε να είναι όσο πιο απομακρυσμένος γίνεται,να έχει αποστάσεις απο όλους,νομίζοντας πως έτσι κανένας δεν θα τον κορόιδευε...Και έτσι,αφού δεν δημιούργησε κανέναν φίλο,δεν βρέθηκε ποτέ κανένας να τον βοηθίσει στα προβλήματα του... Ο Τζέημς απλώς συνέβαλλε στο να διατηρηθούν όλα αυτά στην προσωπικότητα του Σνεηπ(γι'άυτό είπα,προηγουμένως,έβαλε και αυτός το λιθαράκι του),ίσως και να επιδείνωσε τα πράγματα,αυτό κανένας μας δεν το γνωρίζει...Πάντως,για εμένα,δεν ήταν άτομο αρκετά ικανό και έξυπνο για να κάνει κάτι χειρότερο στον Σνέηπ(αν και σίγουρα το ήθελε πολύ)
Φυσικά δεν ξέρω και τα πάντα επι του θέματος ,δεν μπορώ να ξέρω τι άλλο θα μπορούσε να συμβάλει στον χαρακτήρα του Σνεηπ...
Μπορώ επίσης να σου πω και ως αντίστοιχα παραδείγματα τον Ντάντλι Ουέσλυ και τον Ντράκο Μαλφόι...Είχαν τον χαρακτήρα που είχαν,εξαιτίας παλι της οικογένειας τους(κακομαθημένα πλουσιόπαιδα και οι δύο,συνέχεια οι γονείς τους τους κανάκευαν και ότι ήθελαν το αποκτούσαν αμέσως κλπ),άρα λοιπόν αυτό προχώρησε και προς τα έξω...Άρα λοιπόν στον Σέβερους μπορούμε να πούε ότι συναίβει το ακριβώς αντίστροφο...

Ναι, δεν του δόθηκε ποτέ στήριξη από την οικογένειά του. Όμως ξεχνάς ότι ο Σνέιπ απέκτησε μία ιδιαίτερη σχέση, μία μονάδική φιλία με τη Λίλυ. Και αυτή τον στήριζε. Όταν ο Τζέημς, λοιπόν, πάει και τον εξευτελίζει μπροστά στο μοναδικό άτομο που μπορέι να τον καταλάβει, όταν προσπαθεί να απομακρύνει το άτομο αυτό από κοντά του "απλά επιδεινώνει λίγο την κατάσταση" ; Νομίζω ότι τα σημάδια ήταν πολύ βαθύτερα στην ψυχή του.
Όσο για τον χαρακτήρα του Σνειπ, δεν είναι δυνατό σε κανένα κόσμο και σε κανένα παράλληλο σύμπαν να είχε διαμορφωθεί πριν ενηλικιωθεί . Εδώ γινόμαστε 30 και δεν έχουμε ολοκληρωθεί ακόμα. Η αλήθεια είναι ότι ο χαρακτήρας μετάβάλλεται διαρκώς. Όμως οι μεγαλύτερες μεταβολές είναι αυτές που μας ενδιαφέρουν, οι οποίες παρατηρούνται μέχρι την ενηλικίωση. Οπότε, όχι, δεν είχε διαμορφωθεί καθόλου ο χαρακτήρας μέχρι τα 11. Ήταν στο στάδιο που δεχόταν τις μεγαλύτερες μεταβολές. Άμα διαφωνείς, τότε χρειάζεται ειδικός να μας διαφωτίσει, πραγματικά.

Morfin Gaunt έγραψε:
Θα ήθελα να αναφερθώ επίσης και στην διαφωνία μας για αυτό(ισχυρός μάγος γίνεσαι,δεν γεννιέσαι)!Το ότι γνωρίζουμε ότι ο Ντάμπλντορ και ο Βόλντι ήταν εξαιρέσεις αυτού του κανόνα που αναφέρεις,είναι επειδή γνωρίζουμε και τις σχολικές τους επιδόσεις...Πχ στο 7ο βιβλίο μαθαίνουμε ότι ο Άλμπους,μόλις 11 ετών,μπορούσε να γίνει Υπουργός Μαγείας ενώ ουκ ολίγες φορες έχει αναφερθεί ως ο καλύτερος μαθητής του Χόγκουαρτς!Ο Ριντλ,βλέπουμε πως και αυτός ήταν ταλαντούχος απο νεαρή ηικία,στο 6ο βιβλίο,στις αναμνήσεις που δίνει ο Ντάμπυ στον Χαρι ...Για τον Σέβερους,το μόνο που ξέρουμε ως παιδί,είναι συνέχεια τον κορόιδευε ο Τζέημς και η παρέα του...Τίποτα άλλο...Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και ο πιο ταλαντούχος απο τους συνομίληκους του αλλά απλώς να μην αναφέρεται...Ή θα μπορούσε όντως να είναι αυτό που λες εσύ,δεν λέω κάθετα όχι,οκ...Απλά είναι φανερό πως και οι δυό μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε...

Huh?
Ρε δεν κατάλαβες τι λέω. Όταν λέω ότι δεν γεννιέσαι μάγος, αλλά γίνεσαι και μου φέρνεις ως αντιπαράδειγμα τους Νταμπλντορ, Βολντι, δεν στέκει. Είναι σαν να μου λες:"Όμως 2 από τους μεγαλύτερους μάγους που έχουν υπάρξει, ήταν απίστευτα ταλαντούχοι ως νεαροί", κάτι που δεν ακυρώνει αυτό που λέω, διότι αυτοί δεν παρέμειναν άπραγοι σε όλη τους τη ζωή. Αναζήτησαν, απέκτησαν γνώσεις(τρομαχτικές) και εξελίχθηκαν σε αυτό που όλοι ξέρουμε. Επομένως ναι μεν γεννήθηκαν ιδιαίτερα ταλαντούχοι, πάλεψαν δε για γίνουν σπουδαίοι μάγοι. Κάτι που δεν αναιρεί την περίπτωση που κάποιος ο οποίος δεν γεννήθηκε τόσο ταλαντούχος να εξελιχθεί σπουδαίος με τεράστια προσπάθεια. Βασικά έχω ήδη ξεχάσει γιατί το συζητάμε αυτό

Morfin Gaunt έγραψε:
Το γνωρίζω αυτό που λες(ότι ένας βιαστής μπορεί να είχε πέσει θύμα βιασμού μικρός κλπ)...Εδώ-επι του θεματος-δεν ξέρω τι να πω ...Επειδή,όπως είπα δεν είμαι κανένας ειδικός,θα συμφωνήσω με αυτό που είπες προηγουμένως,ότι είναι δικοπο μαχαίρι... Θα διαφωνήσω μόνο ενα μικρό σημείο,που νομίζω είπες πως συμφωνείς.Την τάση για αδικία και εξουσιομανεία(και άλλα πολλά)πιστεύω την μετέδωσε αρχικά η οκογένεια του...Μετά μπήκε στην μέση ο Τζέημς και το "παρεάκι" του...

Η οικογένειά του του έμαθε πως είναι να σε δέρνουν. Να νιώθεις ανασφάλεια. Αν απέκτησε αυτή την τάση λόγω της οικόγνειάς του, τότε θα έδαιρνε τους μαθητές δεν θα τους ρεζίλι . Αντιθέτως, το παρεάκι του έδειξε πως είναι να νιώθεις διαρκή εξευτελισμό, να νιώθεις σκουπίδι. Αυτή ήταν η μέθοδος με τους μαθητές του πολλές φορές αν δεν απατώμαι...

Morfin Gaunt έγραψε:
Στο τέλος δεν έκανα ανούσια μετάθεση,απλά μάλλον δεν το είπα αρκετά καλά ...Σκέφτηκα προηγουμένως ότι-εντελώς υποθετικά-ο Σέβερους θα μπορούσε να βρίσκεται στην θέση του Τζέημς Πότερ και ο Πότερ στην θέση του Σέβερους...Δεν εννούσα να έχει ο ένας την ζωή του άλλου,έτσι θα είχαν ξανά αντίθετους χαρακτήρες...Εάν είχαν τους ίδιους χαρακτήρες(αυτούς που είχαν πριν ακόμη πάνε στο Χόγουαρτς)αλλά ο Σέβερους ΕΙΧΕ την δυνατότητα να βλάψει τον Τζέημς(αφού τον γνώρισε),εσύ τι πιστεύεις;Ότι δεν θα εκμεταλευόταν την ευκαιρία;Γενικώς,αν ο Σνεηπ μπορούσε να αδικήσει τον οποιονδήποτε,ως παιδί,δεν θα το επιχειρούσε;Ή μήπως έψαχνε αφορμές και ο ίδιος(θυμίζω το 5ο βιβλίο,όπου ο Σείριος εξηγεί στο Χάρι,ότι και ο Σνεηπ προσπαθούσε να επιτεθεί στον Τζέημς,με κάθε αφορμή)...

Μα πάλι είναι ανούσιο αυτό που με ρωτάς . Αφου λες ότι ο Σνέιπ έχει τη δυνατότητα να βλάψει τον Τζέημς πάει να πει ότι δεν έχει όλη την ανασφάλεια και την έλλειψη θάρρους, γεγονός που αλλάζει εντελώς τον χαρακτήρα που ξέρουμε. Επομένως, έχουμε να κάνουμε με ένα διαφοροποιημένο χαρακτήρα . Μην ξεχνάς ότι πάντα είχε την δυνατότητα να τον βλάψει... Δεν τον είδαμε να πετάει ξώφαλτσα σεκτουμσέμπρα όμως, γιατί πολύ απλά κατακλειζόταν από ανασφάλεια.

Morfin Gaunt έγραψε:
Και θέλω να σου κάνω μια σημαντική ερώτηση επι του θέματος...Αφού ο Σνέηπ απέκτησε αυτόν τον χαρακτήρα λόγο της τραυματικής παιδικής του ζωής,τότε γιατί δεν συναίβει το ίδιο και με τον Χάρι και τον Νέβιλ;Οι οποίοι είχαν περάσει παρόμοια τραύματα,απο πολύ μικροί;Μήπως τελικά τον χαρακτήρα του ο Σέβερους τον είχε εξ'αρχής;Δηλαδή μήπως είχε κληρονομήσει κάποιες-ορισμένες-πτυχές του χαρακτήρα του(όπως συναίβει άλλωστε και με τον Βόλντεμορτ αλλά συμβαίνει και στην πραγματικότητα);

Ξεχνάς ότι ο μικρός Σνέιπ δεν γνώρισε ποτέ την αγάπη(δεν το είχε καταλάβει όταν εγινε με τη Λίλυ, τουλάχιστον). Αντιθέτως, ο Νέβιλ είχε όση αγάπη χρειαζόταν από τη γιαγιά του ενώ ο Χάρι από φίλους, το μισό Χογκουαρτς, τις μισές οικογένειες μάγων, από Ουέσλι, Γκρέιντζερ, ακόμα και από τους θείους του(εντάξει όχι αγάπη, αλλά μία προστασία την είχε). Οπότε δεν είναι δυνατόν να γίνει ένας τέτοιος παραλληλισμός.
Τέλος... Ο χαρακτήρας δεν κληρονομείται. Διαμορφώνεται. Επειδή γίνονται κάποιες αναφορές σε γονίδια χαρακτήρα, δολοφονικά και τετοια, να ξέρεις ότι αυτά τα απορρίπτει η ψυχολογία και απ'όσο ξέρω δεν υπάρχει κάποια απόδειξη ύπαρξής τους από τη Βιολογία. Οπότε μην το συζητάμε καν. Ο χαρακτήρας διαμορφώνεται και, προς το παρόν, είναι απόλυτο.

Ένα πράγμα λέω ότι έχεις απόλυτο δίκιο!!Πάντως δεν προσπ΄παθησε να την κατακτήση!Ούτε που προσπάθησε!!!
Και μάλλον τον επηρέασε πολύ το παιδικό του τραυμα με τον Τζέιμς και τον Σείριο!!!Και πήρε το μέρος των δυνατών επειδή ήθελε να αποδείξη ότι έχει και αυτός αξία!!

Αγάπησε , μίσησε σαν κανονικός άνθρωπος!

Herpo The Foul έγραψε:[/b]


Ναι, δεν του δόθηκε ποτέ στήριξη από την οικογένειά του. Όμως ξεχνάς ότι ο Σνέιπ απέκτησε μία ιδιαίτερη σχέση, μία μονάδική φιλία με τη Λίλυ. Και αυτή τον στήριζε. Όταν ο Τζέημς, λοιπόν, πάει και τον εξευτελίζει μπροστά στο μοναδικό άτομο που μπορέι να τον καταλάβει, όταν προσπαθεί να απομακρύνει το άτομο αυτό από κοντά του "απλά επιδεινώνει λίγο την κατάσταση" ; Νομίζω ότι τα σημάδια ήταν πολύ βαθύτερα στην ψυχή του.
Όσο για τον χαρακτήρα του Σνειπ, δεν είναι δυνατό σε κανένα κόσμο και σε κανένα παράλληλο σύμπαν να είχε διαμορφωθεί πριν ενηλικιωθεί . Εδώ γινόμαστε 30 και δεν έχουμε ολοκληρωθεί ακόμα. Η αλήθεια είναι ότι ο χαρακτήρας μετάβάλλεται διαρκώς. Όμως οι μεγαλύτερες μεταβολές είναι αυτές που μας ενδιαφέρουν, οι οποίες παρατηρούνται μέχρι την ενηλικίωση. Οπότε, όχι, δεν είχε διαμορφωθεί καθόλου ο χαρακτήρας μέχρι τα 11. Ήταν στο στάδιο που δεχόταν τις μεγαλύτερες μεταβολές. Άμα διαφωνείς, τότε χρειάζεται ειδικός να μας διαφωτίσει, πραγματικά.

Morfin Gaunt έγραψε:
Θα ήθελα να αναφερθώ επίσης και στην διαφωνία μας για αυτό(ισχυρός μάγος γίνεσαι,δεν γεννιέσαι)!Το ότι γνωρίζουμε ότι ο Ντάμπλντορ και ο Βόλντι ήταν εξαιρέσεις αυτού του κανόνα που αναφέρεις,είναι επειδή γνωρίζουμε και τις σχολικές τους επιδόσεις...Πχ στο 7ο βιβλίο μαθαίνουμε ότι ο Άλμπους,μόλις 11 ετών,μπορούσε να γίνει Υπουργός Μαγείας ενώ ουκ ολίγες φορες έχει αναφερθεί ως ο καλύτερος μαθητής του Χόγκουαρτς!Ο Ριντλ,βλέπουμε πως και αυτός ήταν ταλαντούχος απο νεαρή ηικία,στο 6ο βιβλίο,στις αναμνήσεις που δίνει ο Ντάμπυ στον Χαρι ...Για τον Σέβερους,το μόνο που ξέρουμε ως παιδί,είναι συνέχεια τον κορόιδευε ο Τζέημς και η παρέα του...Τίποτα άλλο...Θα μπορούσε κάλλιστα να είναι και ο πιο ταλαντούχος απο τους συνομίληκους του αλλά απλώς να μην αναφέρεται...Ή θα μπορούσε όντως να είναι αυτό που λες εσύ,δεν λέω κάθετα όχι,οκ...Απλά είναι φανερό πως και οι δυό μόνο υποθέσεις μπορούμε να κάνουμε...

Huh?
Ρε δεν κατάλαβες τι λέω. Όταν λέω ότι δεν γεννιέσαι μάγος, αλλά γίνεσαι και μου φέρνεις ως αντιπαράδειγμα τους Νταμπλντορ, Βολντι, δεν στέκει. Είναι σαν να μου λες:"Όμως 2 από τους μεγαλύτερους μάγους που έχουν υπάρξει, ήταν απίστευτα ταλαντούχοι ως νεαροί", κάτι που δεν ακυρώνει αυτό που λέω, διότι αυτοί δεν παρέμειναν άπραγοι σε όλη τους τη ζωή. Αναζήτησαν, απέκτησαν γνώσεις(τρομαχτικές) και εξελίχθηκαν σε αυτό που όλοι ξέρουμε. Επομένως ναι μεν γεννήθηκαν ιδιαίτερα ταλαντούχοι, πάλεψαν δε για γίνουν σπουδαίοι μάγοι. Κάτι που δεν αναιρεί την περίπτωση που κάποιος ο οποίος δεν γεννήθηκε τόσο ταλαντούχος να εξελιχθεί σπουδαίος με τεράστια προσπάθεια. Βασικά έχω ήδη ξεχάσει γιατί το συζητάμε αυτό



Η οικογένειά του του έμαθε πως είναι να σε δέρνουν. Να νιώθεις ανασφάλεια. Αν απέκτησε αυτή την τάση λόγω της οικόγνειάς του, τότε θα έδαιρνε τους μαθητές δεν θα τους ρεζίλι . Αντιθέτως, το παρεάκι του έδειξε πως είναι να νιώθεις διαρκή εξευτελισμό, να νιώθεις σκουπίδι. Αυτή ήταν η μέθοδος με τους μαθητές του πολλές φορές αν δεν απατώμαι...


Μα πάλι είναι ανούσιο αυτό που με ρωτάς . Αφου λες ότι ο Σνέιπ έχει τη δυνατότητα να βλάψει τον Τζέημς πάει να πει ότι δεν έχει όλη την ανασφάλεια και την έλλειψη θάρρους, γεγονός που αλλάζει εντελώς τον χαρακτήρα που ξέρουμε. Επομένως, έχουμε να κάνουμε με ένα διαφοροποιημένο χαρακτήρα . Μην ξεχνάς ότι πάντα είχε την δυνατότητα να τον βλάψει... Δεν τον είδαμε να πετάει ξώφαλτσα σεκτουμσέμπρα όμως, γιατί πολύ απλά κατακλειζόταν από ανασφάλεια.


Ξεχνάς ότι ο μικρός Σνέιπ δεν γνώρισε ποτέ την αγάπη(δεν το είχε καταλάβει όταν εγινε με τη Λίλυ, τουλάχιστον). Αντιθέτως, ο Νέβιλ είχε όση αγάπη χρειαζόταν από τη γιαγιά του ενώ ο Χάρι από φίλους, το μισό Χογκουαρτς, τις μισές οικογένειες μάγων, από Ουέσλι, Γκρέιντζερ, ακόμα και από τους θείους του(εντάξει όχι αγάπη, αλλά μία προστασία την είχε). Οπότε δεν είναι δυνατόν να γίνει ένας τέτοιος παραλληλισμός.
Τέλος... Ο χαρακτήρας δεν κληρονομείται. Διαμορφώνεται. Επειδή γίνονται κάποιες αναφορές σε γονίδια χαρακτήρα, δολοφονικά και τετοια, να ξέρεις ότι αυτά τα απορρίπτει η ψυχολογία και απ'όσο ξέρω δεν υπάρχει κάποια απόδειξη ύπαρξής τους από τη Βιολογία. Οπότε μην το συζητάμε καν. Ο χαρακτήρας διαμορφώνεται και, προς το παρόν, είναι απόλυτο.

Τις τελευταίες ημέρες σκέφτηκα αρκετά αυτά που έγραψες στα ποστ σου αλλά και πάλι συνεχίζω να διαφωνώ(σε ορισμένα σημεία φυσικά) Όλα αυτά για την Λίλυ και για το πως γίνεσαι ισχυρός μάγος,δεν έχι νόημα να τα συζητάμε πλέον...

Μόνο αυτό που λες στο τέλος...Στο τέλος λες ότι ο Σέβερους δεν γνώρισε ποτέ του αγάπη...Εκεί κατέληγα πάντοτε και εγώ στα ποστ μου ...Έπειτα μου λες ότι ο Νέβιλ είχε όση αγάπη χρειαζόταν απο την γιαγιά του(αν και αυτό δεν το ξέρουμε με σιγουριά)...Έλα τώρα .Ήταν ένα παιδί που ήξερε πως οι γονείς του είχα τρελαθεί εξαιτίας των Θανατοφάγων...Εκείνος έβλεπε τα άλλα παιδιά να μεγαλώνουν κανονικά με γονείς ενώ εκείνος με την γιαγιά του ...Εμένα αυτό μου φαίνεται αρκετά δύσκολο για ένα παιδί και απορώ που το παραβλέπεις έτσι εύκολα....
Ο Χάρι ακόμη χειρότερα....Μεγάλωσε σε ένα σπίτι όπου δεν ένιωσε ποτέ του ευπρόσδεκτος,σε ένα σπίτι όπου το δωμάτιο του ήταν μια μικρή σοφίτα κάτω απο την σκάλα(την στιγμή που ο Ντάντλι είχε δύο υπνοδωμάτια),γνώρισε την αδικία και την κοροιδία στο πετσί του και ζούσε με τρεις ανθρώπους που δεν το είχαν σε τίποτα να κοροιδέψουν και να μειώσουν τους γονείς του και εκείνον μαζί...Και αυτό για την μαγική κοινότητα και το Χόγκουαρτς δεν στέκει ...Ο Χάρι δεν μπορούσε να γνωρίζει ότι όλοι οι μάγοι τον αγαπούσαν(ειδικά προτού να πάει στο Χόγκουαρτς)ενώ δεν είναι και λίγες οι φορές που όλο το Χόγκουαρτς στρεφονταν εναντίον του(στο πρωτο έτος όλοι οι μαθητές του Χόγκουαρτς ήταν εχθρικοί μαζί του,επειδή εξαιτίας του το Σλίθεριν θα κέρδιζε το πρωτάθλημα)
Άλλο παράδειγμα είναι ο Ντάμπλντορ,ψιλοβαριέμαι να τα λεω τώρα,πάντως εκείνος άλλαξε κιόλας....Μην πεις ότι τώρα ο Ντάμπλντορ δέχτηκε και πολύ αγάπη στην ζωή του,απο μια μητέρα τελείως φανατισμένη,που δεν δίσταζε να κλειδαμπαρώνει την κόρη της για να μην γίνει ρεζίλι,απο έναν πάτερα που κλείστηκε στο Αζκαμπάν(όταν εκείνος ήταν 11 ή κάπου τόσο),απο μια αδερφή που είχε χάσει τα λογικά της εξαιτίας των μαγκλς και απο έναν αδερφό ο οποίος τον αντιπαθούσε και ήταν συνέχεια εχθρικός μαζί του ....

Ναι,ο χαρακτήρας του κάθε ανθρώπου μεταβάλλεται συνεχώς...Απλά εμένα μου φαίνεται αδιανόητο(με βάση μόνο αυτό)το πως γίνεται δύο διαφορετικοί άνθρωποι,κάτω απο τις ίδιες συνθήκες,να αποχτούν διαφορετικό χαρακτήρα....Πχ ο Σέβερους πέρασε ότι πέρασε και έγινε κακός(έστω στην αρχή),κάποιος άλλος στην θέση του ίσως να γινόταν καλός και απλά πιο μαζεμένος ή δεν ξέρω γω τι άλλο κλπ....Το ότι δεν έχει αποδειχτεί μέχρι τώρα η θεωρία μου(περι γονιδίων)δεν την ακυρώνει κιόλας,την είπα απλώς γιατί(για εμένα τουλάχιστν)απαντά σε αυτό μου το ερώτημα...Αλλά δεν ακύρωσα την θεωρία σου,απλά σκέφτομαι συνδιαστικά...
Και στο κάτω κάτω η θεματική ενότητα λέγεται Μαγικές θεωρίες,δεν συζητάμε για κάποιο επιστημονικό θέμα,λέμε απλές υποθέσεις που δεν χρειάζονται σόνει και καλά αποδείξεις...


Τέλος,το ότι ο Σέβερους δεν επιτέθηκε ποτέ του στον Τζέημς(μάλλον το ότι δεν του δόθηκε ποτέ ευκαιρία να επιτεθεί)δεν τον εξαγιάζει...Το ότι δεν του έριξε ποτέ του σεκτουμσέμπρα ήταν πράγματι απο ανασφάλεια,όχι μόνο με το να τα βάλει με τον Τζέημς αλλά και αν κάποιος τον καταλάβαινε(γιατί αν τον καταλάβαιναν,θα τον έκλειναν στο Αζκαμπάν,σχεδόν σίγουρα )
Άλλωστε μην ξεχνάμε ότι ο ίδιος μάγος άφησε,χωρίς δισταγμό,τον Βόλντεμορτ να τον σκοτώσει(όταν έμαθε πως αυτό σκόπευε),πράγμα που σημαίνει ότι η επιθυμία του Σέβερους να πεθάνει με κάποιον τρόπο ο Τζέημς ήταν στην καρδιά του...Άρα αυτό ακυρώνει για τα καλά το γεγονός ότι ποτέ δεν του επιτέθηκε και δεν του έκανε κακό...

Η αλήθεια πως το έχουμε υπεραναλήσει το όλο θέμα και μαλιστα χωρίς λόγο(πλέον).Δεν έχω τίποτα άλλο να πω για το θέμα του Σέβερους,τα ανέφερα όλα στα προηγούμενα ποστ μου,πάντως μου είναι δύσκολο να πιστέψω ότι ο Σέβερους ήταν κανα αρνάκι(και δεν μιλάω απλώς για το σαρκαστικό και ειρωνικό του ύφος)...Βασικά το μόνο που συζητάμε τόσο καιρό είναι το πως ο Σέβερους έγινε κακός,τη στιγμή που και οι δύο παραδεχόμαστε ότι έγινε κακός...