Ο δυνατός μάγος με τα λιγδωμένα μαλλιά και το απωθημένο για μια αγάπη που ποτέ δεν έζησε.
Οι περισσότεροι απο τους φαν του επικεντρώνονται στην κρυφή του ευαισθησία. Μήπως όμως αυτό είναι λίγο φιάσκο; Μήπως τελικά ο Σέβερους ήταν απλά ενας πέρα για πέρα κομπλεξικός και μνησίκακος τύπος.
Μήπως όλο αυτό το love story τον έκανε να φαίνεται πιο συμπαθής και κρυφοευαίσθητος;
Δεν θα τον χαρακτήριζα διάννοια τουλάχιστον όχι οταν είχε να αντιμετωπίσει μια αλήθεια που δεν τον βόλευε (θυμομαστε όλοι την υστερία του με τον Σείριο.)
Δεν φαινονται πουθενά οι ευαισθησίες του όταν βασάνιζε τον Πότερ με τον χειρότερο τρόπο. Ούτε όταν συμπεριφερόταν στην Ερμιονη λες και ήταν ο τελευταιος άνθρωπος στον κόσμο (οταν διάβαζα το περιστατικό που η κατάρα του Μαλφόυ την είχε χτυπήσει στα δόντια και είχε γινει σαν τον κάστορα και ο σεβαστός Σνέηπ δεν έκανε το παραμικρό να τη βοηθήσει...ήθελα να τον πλακώσω στο ξύλο).
Ηταν ένας άνθρωπος που υποτιθεται πως στην παιδική του ηλικία ένιωσε τις διακρίσεις στο πετσί του. Κι ομως οταν αυτός απέκτησε εξουσία το μονο που έκανε ήταν να συνεχίσει να κανει στους γύρω του οτι του έκαναν. Αναπηρία και κομπλεξ. Πολύ κι απο τα δυο.
Κακός Δάσκαλος, κάθε άλλο παρά επικοινωνιακός, προτιμούσε να υποστηρίζει μαθητές οπως ο Ντράκο (που μεταξύ μας ήταν σε στυλ ιδιος ο Τζέημς Ποτερ ετσι οπως τον περιγράφουν στα νιάτα του) παρά να παιρνει το μέρος του αδύναμου.
Για να καταλήξω πιστεύω πως όλο αυτό το μυστήριο και η συμπάθεια για τον Σνεηπ ειναι λίγο φιάσκο. Εκτός απο ΕΞΑΙΡΕΤΙΚΟΣ μάγος δεν υπήρξε κάτι άλλο εξαιρετικό.
Αυτό που τον εξιλέωσε ήταν η αγάπη (?) του για την Λιλυ Εβανς. Για της οποιας το θανατο ΕΥΘΥΝΟΤΑΝ. Εκεινος μιλησε για την προφητεια στον Βολντεμορτ. Ωστόσο ούτε η αγάπη του για την Λίλυ τον έκανε να μπορεί να φέρεται ανθρωπινα στο σπλάχνο της.
Τέλος θεωρώ οτι το μεγαλύτερο πρόβλημα του Σνέηπ ήταν οτι ποτέ δεν εξελίχθηκε. Σε αντίθεση με τον Τζέημς Ποτερ.
Κι εκει έχασε το παιχνίδι. Και τη Λίλυ.