Πώς νιώθετε που μεγαλώνετε;

Αλήθεια το νιώθετε;

Αν ναι πώς ακριβώς νιωθετε για αυτό;

Πιστευω οτι εχω αρχισει να το νοιωθω γιατι ολα γυρω μου αλλαζουν(ο χωρος,το περιβαλλον,τα ατομα κλπ)
Δεν μπορω να πω οτι νοιωθω κατι το ιδιαιτερο αλλα για να πω και την αληθεια δεν μου αρεσει και πολυ...μεχρι το δημοτικο ειμασταν ολοι μια παρεα, περναγαμε τελεια και δεν υπηρχε αυτη η ζηλια και ο ανταγωνισμος που ευκολα συναντας στην εφηβικη ηλικια αλλα και μεγαλωνοντας...μου λειπουν αυτα τα ξενοιαστα χρονια που οι λογοι οι οποιοι τσακονομασταν ηταν τελειως χαζοι και υστερα απο λιγο τα ξαναβρησκαμε ενω τωρα με το παραμικρο ολοι θυμωνουν...αυτο που με ενοχλει περισσοτερο και δεν μου αρεσει ειναι οτι οι περισσοτεροι εχουν μεγαλωσει πολυ πιο νωρις και συμπεριφερεονται σαν 2οχρονα ενω ειναι μολις 15 χρονων...

δεν ξερω...μπορει στην πορεια να αλλαξω γνωμη αλλα αυτο που νοιωθω μεχρι τωρα δεν με εχει ξετρελανει...(μονο η αγαπη μπορει να θεωρηθει ενα συναισθημα που δεν θελω ποτε να χασω)

προσωπικα,λατρευω το σχολειο,οσο παραξενο και να ακουγεται αυτο.λατρευω το καθημερινο προγραμμα,το διαβασμα,τα αστεια που κανουν τα παιδια μεσα στην ταξη,την παρεα μου κτλ. , αλλα και μονο που σκεφτομαι οτι εχω αλλα τεσσερα χρονια μονο για να τελειωσω το σχολειο (σε συγκρηση με το δημοτικο που περασαν εξι χρονια αρκετα γρηγορα) .... πιστευω ειναι κριμα.
το οτι μεγαλωνουμε ειναι φυσιολογικο.αυτο φαινεται απο τις ομιλιες και τις συζητησεις,απο τη σοβαροτητα των μαθηματων και των βαθμων,απο τις σκεψεις μας για τα σχεδια μας στο μελλον και για την επαγγελματικη μας σταδιοδρομια,απο τις πολλαπλες εξετασεις που δινουμε καθε χρονο (πχ.αγγλικων,γαλλικων κτλ.),την συμπεριφορα των μαθητων η μαθητριων προς το καλυτερο,αλλα δυστυχως πολλες φορες προς το χειροτερο...
εγω νιωθω οτι οι στιγμες αυτες ειναι αξεχαστες και ελπιζω να μην τελειωσουν τοσο γρηγορα οσο το περιμενω.

EL.J girl έγραψε:Αλήθεια το νιώθετε??

Αν ναι πώς ακριβώς νιωθετε για αυτό?

Νιωθω να ωριμαζω σε μερικους τομεις γιατι πρεπει ν παιρνω καποιες σημαντικες αποφασεις που θα επηρεασουν οχι μονο εμενα, αλλα και τους αλλους.

Μ' αρέσει απ' τη μια, αλλάζω εγώ, αλλάζει ο τρόπος σκέψης μου, ο τρόπος ζωής μου.. Αλλά όταν συνειδητοποιώ πως κάποια πράγματα είναι πάααααααρα πολύ χειρότερα απ' ότι νόμιζα και δεν μπορώ παρά να συμβιβαστώ με τα γεγονότα, με τρελαίνει..

νιωθω... ωραια! Οι περισσοτεροι σου συμπεριφερονται καλύτερα και σε υπολογιζουν πλεον...

Ακριβώς το αντίθετο.Δεν νιώθω ωραία αλλά δεν θέλω να εξηγήσω τους λόγους..

Den katalavainw idiaitera autes tis allages... Oi upoloipoi to katalavainoun.... :P

pancy_parkison έγραψε:Den katalavainw idiaitera autes tis allages... Oi upoloipoi to katalavainoun.... :P

Μια από τα ίδια..

ειναι ωραιο να μεγαλωνεις δε λεω....
αλλα να εισαι 17 ακομη και με το σχολειο και το διαβασμα ειναι τελειο...!!!!!

νοιωθω χαλια δεν μαρεσει καθολου τωρα που το καταλαβαινω γαμοτο μακαρι να ξαναπηγαινα δημοτικο με την ηλικια μου ομως!!

μ αρεσει που μεγαλωνω ομως οταν σκεφτομαι τα χρονια στο δημοτικο με πιανει καταθλιψη.. στο γυμνασιο ολα ειναι σοβαροτερα..σου φερονται αυστηροτερα..αναγκαζεσαι να ωριμασεις θες δεν θες..εγω παντως δεν θελω!!!!

Ο Χρόνος περνάει πιο γρήγορα... Πολύ πιο γρήγορα...

ειναι μια φυσιολογικη αλλαγη. μ αρεσει να νιωθω πιο ωριμη, να ενδιαφερομαι για διαφορετικα πραγματα, αλλα απ την αλλη χαλιεμαι. ενω εχω χρονια ακομα για να τελειωσω το σχολειο, νιωθω την αντιστροφη μετρηση και στενοχωριεμαι. πιστευω οτι θα μου λειψουν ολα αυτα

EΕγω νιωθω την μητερα μου να επεμβαινει οο και πιο πολυ στην προσωπικη μου ζωη...ελεγχει τσαντες, κινητο, ημερολογιο, τα παντα! Αρχισα να αλλαζω γουστα και να καταλαβαινω περισσοτερα πραγματα για τη ζωη....

Δυστηχώς ή ευτυχώς το έπαθα -ή με ανάγκασαν να το πάθω- πολύ απότομα. Στην αρχή μου άρεσε, τώρα προτιμώ την παιδική άγνοια και αναισθησία....Το νιώθω ακόμα πάντως. Ξέρω ότι άλλαξα.

αλλες φορες ειναι ωραιο και αλλες φορες θελω να ξαναπαω 1 δημοτικου :P

Εγώ χάλια, δεν μου αρέσει καθόλου η ιδέα ότι δεν θα ξαναπάω σχολείο...

συμφωνω με την ανια, αλλα ως επι το πλειστον χαιρομαι. εχουν αρχισει και ξεκαθαριζουν διαφορα...

εγώ προσωπικά θέλω να μεγαλώνω πιο γρήγορα...θέλω να εκπληρώσω αυτό που λέω στο τι θα βλέπατε στον καθρέφτη του "εριζεντ"......

Δεν ξέρω.

Μου άρεσε η ζωή που είχα ως τώρα, μου άρεσε ο εαυτός μου... Και τώρα (ξανά)αλλάζω.
Δεν ξέρω πώς να αισθανθώ...

Να πω την αλήθεια δεν μου αρέσει... ώρες ώρες θα ήθελα να ήμουν ο Πήτερ Παν, να ζω στη χώρα του Ποτέ και να μην μεγαλώνω!!!

Anastasia Black έγραψε:αλλες φορες ειναι ωραιο και αλλες φορες θελω να ξαναπαω 1 δημοτικου :P

+1....Ανια!

Αλλες φορες μου αρεσει αλλες οχι.Νιωθω αλλα φορες πολυ τελεια,αλλες φορες θα ξαναηθελα να ειμαι μικρουλα χωρις εγνιες.

Πώς νιώθετε που μεγαλώνετε;

Ωραίο κι αυτό... Ε, λοιπόν, προσωπικά δε νιώθω και τόσο καλά! Αλλάζουν πολλά... Μ'αρέσουν οι αλλαγές, αλλά όχι έτσι... Όχι τόσο απότομα! Όχι αυτό το: Μεγάλωσες τώρα!! Ο καιρός φαίνεται να περνάει πολύ πιο γρήγορα... Γιατί;

Άλλες φορές μ'αρέσει αρκετά πολύ που μεγαλώνω. Οι άλλοι με ακούν πιο συχνά και μπορώ να σκέφτομαι πιο ώριμα (ναι μπορώ να το κάνω κι αυτό) κάποια πράγματα... Μπορώ να κάνω περισσότερα πράγματα (όπως να βγαίνω πιο συχνά με την παρέα μου και να κάθομαι πιο αργά έξω) και μπορώ να πάρω αρκετές αποφάσεις από μόνη μου.

Ακούγονται αρκετά ωραία όλα αυτά, αλλά ένα έχω καταλάβει , θέλω Peter Pan ΤΩΡΑ!

απο τη μια μερια, και αναξαρτητοποιεισαι και σε υπολογιζουν περισσοτερο, κ απ την αλλη αυτο δεν εχει μονο καλες συνεπειες!