Φιλοσοφικές αναζητήσεις και προσωπικές σκέψεις

Δεν ξερω...ισως βγω εκτος θεματος...αλλα το κειμενο σου ειναι πραγματικά πανεμορφο... με γεμισε τοσα συναισθηματα...με εκανε να μουδιάσω.... και σιγουρα επρεπε να το πω...σορι παιδιά...επιστροφη στο θέμα...

Καλό να θυμόμαστε, όταν έχουμε απέναντί μας έναν άνθρωπο που μας ανοίγει την καρδία του, πως τα λόγια μιας ευαίσθητης ψυχής, δεν είναι φιλοσοφίες. Είναι απλά λόγια αληθινά.

Σιχαίνομαι τον εαυτό μου σε σημειο απίστευτο... Κατέληξα να είμαι στην μάζα, στην γενιά του μπάφου και της κοκα κόλα, του γρήγορου φαγητού και της trash tv. Οι "απο πάνω" μας δίνουνε ποδόσφαιρο, ριάλιτι,ψεύτικες αναγκες για να μας μορφώσουνε. Γινόμαστε αυτό που θέλουνε. Προβατάκια. Ρομποτάκια που ακολουθούν λογάριθμους και παίρνουν για βραβείο ένα σούπερ αυτοκίνητο ή μια τσόντα της Τζούλιας. Και τι να κάνω; Τί να κάνεις; "δε φταίω εγώ" Ποιος φταίει; Οι κυβερνήσεις; Και τις κυβερνήσεις ποιός τις κάνει; Είμαστε όλοι συνενοχοι. Ναι δεν συμμετείχε ο κυρ Μήτσος στη γωνία στα σκάνδαλα. Αλλά αυτός δε τους ψήφισε; Δε τους ψηφιζει; Δε θα τους ψηφισει; Ναι. Γιατί τη βρίσκουμε φαίνεται με πελατιακές σχέσεις. Γιατί γουστάρουμε να βολευομαστε. Μπράβο...έγινα καλό παιδί...συμβιβασμένο...Καμαρωνετε τώρα; Και ασχολουμαι με τι; με την κάθε τελευταια; με τον κάθε βλάκα; Μπράβο μου...Είμαι ένα αξιο μέλος αυτής της κοινωνίας και πάνω απ ολα έμεινα ο εαυτος μου...!

Όλο το ποστ σου θα έπρεπε να τυπωθεί και να πάει για μοίρασμα, σε εφημερίδες, σε μπλουζάκια, σε αφίσες, παντού.
Γιατί ξεχνάμε ότι η κυβέρνηση είναι μία μικρογραφία της κοινωνίας, όσο σάπιοι είμαστε εμείς άλλο τόσο και αυτοί.
Και ο εύκολος, ή τουλάχιστον ο πιο περπατημένος δρόμος, είναι αυτός του μπάφου.

Ενδιαφέρουσες οι παραπάνω απόψεις...

Ακόμη θυμάμαι τις εξομολογήσεις εκείνων των παλιών σελίδων κι ακόμη περισσότερο θυμάμαι το παρακάτω παράθεμα:

Άσε με καλλίτερα. Άσε να χαρώ και να απολάυσω το σήμε-
ρα. Όπως μου προσφέρεται. Δεν χρειάζεται να σκέφτωμαι το
αύριο. Εδώ ο Θεός δεν το σκέφτηκε, γιατί να νοιάζο-
μαι εγώ; "......και δος ημίν σήμερον τον άρτον τον επιούσιον".
Τι ψάχνεις λοιπόν; Μην ψάχνεις. Δεν θα βρεςι τίποτα. Τίποτα.
Το λουλούδι μαράθηκε.
Το φεγγάρι έδυσε, ο ήλιος πάγωσε, οι άνθρωποι σκλήρυναν,
πήραν την πραγματική τους όψη στα μάτια σου, το δάρκυ σου
στέρεψε, τα χείλη σου ξεράθηκαν...
Έμεινες μόνος. Δυνατός, όμορφος, ευτυχισμένος. Χαιρέτα
όταν σε χαιρετούν, βρίζε όταν σε βρίζουν. Και δεν θα χάσεις
ποτέ.

RemousLoupin έγραψε:Ενδιαφέρουσες οι παραπάνω απόψεις...

Ακόμη θυμάμαι τις εξομολογήσεις εκείνων των παλιών σελίδων κι ακόμη περισσότερο θυμάμαι το παρακάτω παράθεμα:

Άσε με καλλίτερα. Άσε να χαρώ και να απολάυσω το σήμε-
ρα. Όπως μου προσφέρεται. Δεν χρειάζεται να σκέφτωμαι το
αύριο. Εδώ ο Θεός δεν το σκέφτηκε, γιατί να νοιάζο-
μαι εγώ; "......και δος ημίν σήμερον τον άρτον τον επιούσιον".
Τι ψάχνεις λοιπόν; Μην ψάχνεις. Δεν θα βρεςι τίποτα. Τίποτα.
Το λουλούδι μαράθηκε.
Το φεγγάρι έδυσε, ο ήλιος πάγωσε, οι άνθρωποι σκλήρυναν,
πήραν την πραγματική τους όψη στα μάτια σου, το δάρκυ σου
στέρεψε, τα χείλη σου ξεράθηκαν...
Έμεινες μόνος. Δυνατός, όμορφος, ευτυχισμένος. Χαιρέτα
όταν σε χαιρετούν, βρίζε όταν σε βρίζουν. Και δεν θα χάσεις
ποτέ.

Οφθαλμός αντι οφθαλμού δηλαδή...;

Τομ μου, πουθενά δε θα επρεπε να τυπωθει. Ο κόσμος δε χρειάζεται ουτε μπλουζάκια, ούτε περιοδικα ουτε εφημεριδες ουτε εμένα και τον κάθε ένα που τα λέει αυτα. Αυτός ο κόσμος χρειάζεται ένα γιγαααααααααντιο ξυπνητηρι. Και μέσα σ αυτον τον κοιμησμένο κόσμο ειμαι και γω. Και σε τέσσερα χρόνια, οχι μονο θα κοιμάμαι αλλά θα ονειρεύομαι κιολας...

Δεν νομίζω να είσαι έτσι... έχεις συνειδητοποιήσει που βρίσκεσαι, από εκεί και πέρα ξεκινάει το στάδιο της βελτίωσης, πιστεύω...

Narcissa έγραψε:

RemousLoupin έγραψε:Ενδιαφέρουσες οι παραπάνω απόψεις...

Ακόμη θυμάμαι τις εξομολογήσεις εκείνων των παλιών σελίδων κι ακόμη περισσότερο θυμάμαι το παρακάτω παράθεμα:

Άσε με καλλίτερα. Άσε να χαρώ και να απολάυσω το σήμε-
ρα. Όπως μου προσφέρεται. Δεν χρειάζεται να σκέφτωμαι το
αύριο. Εδώ ο Θεός δεν το σκέφτηκε, γιατί να νοιάζο-
μαι εγώ; "......και δος ημίν σήμερον τον άρτον τον επιούσιον".
Τι ψάχνεις λοιπόν; Μην ψάχνεις. Δεν θα βρεςι τίποτα. Τίποτα.
Το λουλούδι μαράθηκε.
Το φεγγάρι έδυσε, ο ήλιος πάγωσε, οι άνθρωποι σκλήρυναν,
πήραν την πραγματική τους όψη στα μάτια σου, το δάρκυ σου
στέρεψε, τα χείλη σου ξεράθηκαν...
Έμεινες μόνος. Δυνατός, όμορφος, ευτυχισμένος. Χαιρέτα
όταν σε χαιρετούν, βρίζε όταν σε βρίζουν. Και δεν θα χάσεις
ποτέ.

Οφθαλμός αντι οφθαλμού δηλαδή...;

Εύστοχη και διακιολογημένη η απορία σου.
Ωστόσο το κείμενο συνεχίζει:

........................................................
...........................................................
Πως έγινες έτσι; ποιοι έφταιξαν; Πρέπει να παραδεχτώ πως
είμαι εγώ.
Μα δεν γεννήθηκα έτσι. Δεν ήμουνα έτσι.
(Είπα να σταματήσω να κοιτάζω και να σηκωθώ να φύγω.
Μα κάτι λαμπίρισε. Κάτι που με έκανε να σταθώ και να
χαμογελάσω. Κάτι που με ανάγκασε να παραδεχτώ πωςδεν
έχουν τελειώσει όλα.
Κάτι που με δίδαξε πως δεν ξεριζώνονται τα λουλούδια
ακόμη κι όταν μαραθούν μα πως περιμένουν την άνοιξη για να
ξανανθίσουν.

Ήταν ένα δάκρυ που σιωπηλά πήρε το δρόμο να κατηφορίζει......)

Όχι πως η συνέχεια έχει κάτι να πει πάνω στο θέμα, απλά αποδεικνύει πως η παραπάνω στάση δεν είναι και η προτεινόμενη.

Η συνειδητοποιηση του προβληματος δεν αρκεί Τομ... Για να έχει αξία πρέπει να υπάρξει η απόφαση να προχωρησεις. Να αλλάξεις καποια πράγματα μέσα σου. Και αλλάζουν αυτά; Μπορεις να το κανεις; Δεν ξέρω...

Ρέμους, όπως πολύ όμορφα θέτει και το κείμενο σου στο τέλος πάντα υπάρχει κάτι...η οπως λένε και οι αγαπημένοι Green Day "It's not over till you re underground, it's not over before it's too late..." Να ρωτησω, απο που προέρχεται το παράθεμα;

Narcissa έγραψε:Σιχαίνομαι τον εαυτό μου σε σημειο απίστευτο... Κατέληξα να είμαι στην μάζα, στην γενιά του μπάφου και της κοκα κόλα, του γρήγορου φαγητού και της trash tv. Οι "απο πάνω" μας δίνουνε ποδόσφαιρο, ριάλιτι,ψεύτικες αναγκες για να μας μορφώσουνε. Γινόμαστε αυτό που θέλουνε. Προβατάκια. Ρομποτάκια που ακολουθούν λογάριθμους και παίρνουν για βραβείο ένα σούπερ αυτοκίνητο ή μια τσόντα της Τζούλιας. Και τι να κάνω; Τί να κάνεις; "δε φταίω εγώ" Ποιος φταίει; Οι κυβερνήσεις; Και τις κυβερνήσεις ποιός τις κάνει; Είμαστε όλοι συνενοχοι. Ναι δεν συμμετείχε ο κυρ Μήτσος στη γωνία στα σκάνδαλα. Αλλά αυτός δε τους ψήφισε; Δε τους ψηφιζει; Δε θα τους ψηφισει; Ναι. Γιατί τη βρίσκουμε φαίνεται με πελατιακές σχέσεις. Γιατί γουστάρουμε να βολευομαστε. Μπράβο...έγινα καλό παιδί...συμβιβασμένο...Καμαρωνετε τώρα; Και ασχολουμαι με τι; με την κάθε τελευταια; με τον κάθε βλάκα; Μπράβο μου...Είμαι ένα αξιο μέλος αυτής της κοινωνίας και πάνω απ ολα έμεινα ο εαυτος μου...!

ΑΠΟΛΥΤΟ ΔΙΚΙΟ^
Το μονο που μας εμεινε στους Ελληνες ειναι τα μεγαλεια του παρελθοντος που ακομα με περηφανια παρουσιαζουμε για να υποστηριξουμε τη χωρα που κατα τα αλλα τοοοοσο πολυ αγαπαμε!Αλλα οι μνημες δεν φτανουν για να κρατησουν μια χωρα στο βαθρο της ιστοριας!
Τελικα ειναι οντως πλεον στο DNA μας να μας εκμεταλευονται κι εμεις να λεμε ευχαριστω,οπως τα σκυλια που αν τα χτυπας συχνα νομιζουν οτι κατι εκαναν για να το αξιζουν!
Ειναι μεγαλη υποθεση η συνηθεια και ναι μπορω να δεχτω οτι οι μεγαλης ηλικιας ανθωποι δεν αλλαζουν ευκολα πεποιθησεις χρονων αλλοι απο ιδεολογια, αλλοι επειδη ειναι τοσο πορωμενοι που δεν σκεφτονται πια καθαρα και αλλοι απο απλη αδιαφορια...Αλλα αυτο που ειναι πραγματικα απελπιστικο ειναι οτι αυτη η κατασταση θα συνεχιστει για χρονια μια ματια να ριξω στους συμμαθητες μου αλλα και στον καθρεφτη μου το καταλαβαινω αμεσως...Δυστυχως δεν εχουμε πια ουτε την πολυτελεια να μαθαινουμε στα παιδια μας να ειναι ελευθερα πνευματα να μην επηρεαζονται και να μην σκυβουν το κεφαλι γιατι? γιατι αλλιως δε θα επιβιωσουν!
Το DVD της Τζουλιας βγηκε την ιδια μερα που τα νεα σκληρα οικονομικα μετρα ανακοινωθηκαν...Στημενο μας ειπε μια καθηγητρια στο σχολειο και γελασαμε παντως την δουλεια του την εκανε και συνεχιζει να την κανει μια χαρα παντοτε πριν την εγχειρηση γινεται ναρκωση και μας εχουν κοιμησει τοσο βαθια που δυσκολα ξυπναμε...
Δεν ξερω αν υπαρχει ελπιδα,μονο το διαβασμα σου να σε απασχολει μου λεει η μητερα μου για να με καθησυχασει αλλα ειναι πια αδυνατον το πλοιο βουλιαζει και εμεις μαζι και τα πρωτα νερα δεν μπηκαν απο την κυβερνηση ΝΔ η τρυπα ειναι μεγαλη και την ανοιξαμε ολοι μαζι!

Narcissa έγραψε:Ρέμους, όπως πολύ όμορφα θέτει και το κείμενο σου στο τέλος πάντα υπάρχει κάτι...η οπως λένε και οι αγαπημένοι Green Day "It's not over till you re underground, it's not over before it's too late..." Να ρωτησω, απο που προέρχεται το παράθεμα;

Bρεγμένα όνειρα, στεγνές αλήθειες του Νίκου Συνατσάκη


Σκέφτομαι κάτι άλλο τώρα τελευταία..
Συναντάμε ανθρώπους που λένε χαρατκηριστικά πως ζουν στον κόσμο τους, δεν τους ενδιαφέρει τι γίνεται γύρω τους, κοιτάνε να περνάνε καλά και δεν επιρρεάζονται από μικρά κι ασήμαντα γεγονότα. Εμ... στην πραγματικότητα αυτός είναι ο κόσμος των άλλων, ή καλύτερα και των άλλων. Έτσι έχει γίνει πια ο κόμος. Πλέον το άτομο που ζει στον κόσμο του, είναι το άτομο που κοιτάζει γύρω του και και προβληματίζεται, συμμερίζεται τον πόνο και τις ανησυχίες των υπολοίπων, προσπαθεί να αλλάξει πράγματα που δεν του αρέσουν. Γιατί σ'αυτόν κόσμο δεν ανήκουν πολλοί...
Το ξέρω πως επαναλμβάνομαι, αλλά θα παραθέσω άλλο ένα κομμάτι από το βιβλίο του αναφέρω παραπάνω:

Όχι. Οι άνθρωποι

δεν είναι κακοί...

ούτε ανόητοι...

Είναι απλώς
___________αδιάφοροι.

Γιατί τελικά η ευγένεια μεταφράζεται με χιλιους διαφορετικούς τρόπους...

Επειδη ήμουν και είμαι ευγενικος...με έχουν πει...αντιπαθητικο, γλυφτη, φιλοδοξο....κορίτσι....

Μα καλά κανεις δεν σκέφτηκε οτι απλά η οικογένεια μου έτσι με έμαθε να αντιμετωπίζω τους ανθρώπους;


Γιατί οι άνθρωποι ξενιζονται οταν τους συμπεριφέρετε ο άλλος ευγενικά και θεωρούν φυσιολογικα τον ψευτοτσαμπουκά, το θράσος και την αγένεια.

Πες τα Δημητρη!!
Και σ'εμενα μερικες φορες φαινεται περιεργο σ'αλλους οταν φερομαι ευγενικα.
Με εχουν παρεξηγησει πολλες φορες γι'αυτο τον λογο.


Και προσωπικα την ευγενια εγω την θεωρω μεγαλο προτερημα για καποιον.

RemousLoupin έγραψε:

Σκέφτομαι κάτι άλλο τώρα τελευταία..
Συναντάμε ανθρώπους που λένε χαρατκηριστικά πως ζουν στον κόσμο τους, δεν τους ενδιαφέρει τι γίνεται γύρω τους, κοιτάνε να περνάνε καλά και δεν επιρρεάζονται από μικρά κι ασήμαντα γεγονότα. Εμ... στην πραγματικότητα αυτός είναι ο κόσμος των άλλων, ή καλύτερα και των άλλων. Έτσι έχει γίνει πια ο κόμος. Πλέον το άτομο που ζει στον κόσμο του, είναι το άτομο που κοιτάζει γύρω του και και προβληματίζεται, συμμερίζεται τον πόνο και τις ανησυχίες των υπολοίπων, προσπαθεί να αλλάξει πράγματα που δεν του αρέσουν. Γιατί σ'αυτόν κόσμο δεν ανήκουν πολλοί...
Το ξέρω πως επαναλμβάνομαι, αλλά θα παραθέσω άλλο ένα κομμάτι από το βιβλίο του αναφέρω παραπάνω:

Όχι. Οι άνθρωποι

δεν είναι κακοί...

ούτε ανόητοι...

Είναι απλώς
___________αδιάφοροι.

Κάθομαι και προβληματίζομαι για το άτομό σου, Θάνο. Ό, τι ποστ και να κάνεις, θα το διαβάσω με ιδιαίτερη προσοχή, ακόμα και 1 γραμμή να είναι. Εχτές διάβαζα την υπογραφή σου για πολλοστή φορά. Και την σκεφτόμουν... για ώρα.

Σχετικά τώρα με το παράθεμα του βιβλίου...
Μας είναι εύκολο να αδιαφορούμε. Απλό. Να κρατήσουμε μία ουδετερότητα. Έχω παρατηρήσει πως ο κόσμος, και ειδικά η μάζα των εφήβων έχουν πάψει να αναρωτιούνται, να αμφισβητούν, αλλά να αφήνουν την κατάσταση ως έχει, μισολυμένους προβληματισμούς, έγνοιες, καταστάσεις. Απλά αποδέχονται τα γεγονότα δίχως επεξεργασία.
Μα στην τελική, οι άνθρωποι πράγματι δεν είναι ούτε κακοί, ούτε ανόητοι. Αδιαφορούν. Αδιαφορούμε, γιατί μας είναι πιο εύκολο. Όπως επίσης είμαστε και φυγόπονοι. Γιατί μας είναι πιο εύκολο.
Και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, μέχρι να αλλάξουμε εμείς νοοτροπία.

Δεν ξερω τι ειναι αυτο που με κανει να γραφω παλι εδω!

Ισως ειναι οι αναμνησεις μου!
Ειναι πολυ δυνατες ακομα! Τα θυμαμαι ολα σαν να ηταν χθες!
Πως καταντησαμε ετσι?
Εμεις που ημασταν αχωριστοι?

Θυμισου...

Όλοι κατηγορούμε την Ελλάδα και το σύστημά της, ξεχνάμε όμως πως εμεις την φέραμε σε αυτή την κατάσταση!
Έχουμε μάθει να ξεχνάμε πια...

Gellert έγραψε:Δεν ξερω τι ειναι αυτο που με κανει να γραφω παλι εδω!

Ισως ειναι οι αναμνησεις μου!
Ειναι πολυ δυνατες ακομα! Τα θυμαμαι ολα σαν να ηταν χθες!
Πως καταντησαμε ετσι?
Εμεις που ημασταν αχωριστοι?

Θυμισου...

Go talk to her.

EL.J girl έγραψε:Όλοι κατηγορούμε την Ελλάδα και το σύστημά της, ξεχνάμε όμως πως εμεις την φέραμε σε αυτή την κατάσταση!
Έχουμε μάθει να ξεχνάμε πια...

How did this happen? Who's to blame? Well certainly there are those more responsible than others, and they will be held accountable, but again truth be told, if you're looking for the guilty, you need only look into a mirror.

V...

Στην πραγματικότητα, κάποια πράγματα λειτουργούν όπως το ντόμινο. Πέφτει ένα... και τα υπόλοιπα απλά δεν μπορουν να σταματήσουν.
Και είναι κρίμα... δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από το να νιώθεις ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τι συμβαίνει. Δεν υπάρχει πιο άσχημη στιγμή από αυτήν που καταλαβαίνεις ότι με οποιονδήποτε τρόπο και να διαμαρτυρηθείς... δεν θα τα καταφέρεις.
Μπορεί μόνο να μου πει κάποιος, γιατί οι άνθρωποι πρέπει να φεύγουν; Και ακόμα περισσότερο... γιατί το αποφασίζουν όλοι την ίδια στιγμή; Υπάρχουμε και εμείς που μένουμε πίσω. Που μας πειράζει όλο αυτό.
Τι αηδίες όσα λέγονται για την μοίρα, τελικά...

Tom Marvolo Riddle έγραψε:Στην πραγματικότητα, κάποια πράγματα λειτουργούν όπως το ντόμινο. Πέφτει ένα... και τα υπόλοιπα απλά δεν μπορουν να σταματήσουν.
Και είναι κρίμα... δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από το να νιώθεις ότι δεν μπορείς να ελέγξεις τι συμβαίνει. Δεν υπάρχει πιο άσχημη στιγμή από αυτήν που καταλαβαίνεις ότι με οποιονδήποτε τρόπο και να διαμαρτυρηθείς... δεν θα τα καταφέρεις.
Μπορεί μόνο να μου πει κάποιος, γιατί οι άνθρωποι πρέπει να φεύγουν; Και ακόμα περισσότερο... γιατί το αποφασίζουν όλοι την ίδια στιγμή; Υπάρχουμε και εμείς που μένουμε πίσω. Που μας πειράζει όλο αυτό.
Τι αηδίες όσα λέγονται για την μοίρα, τελικά...

Είναι δύσκολο να μπει κανείς στο μυαλό του άλλου ή έστω να καταλάβει τι είναι αυτό που εννοεί, ώστε να του απαντήσει είτε γιατί το θέλει ο ίδιος, είτε γιατί θέλει να συμβουλέψει και να παρηγορήσει τον άλλο... Ωστώσο θα κάνω μια προσπάθεια.
Το ποστ σου, Λευτέρη, τυχαίνει να 'μοιάζει' λίγο με ένα κείμενο που μπήκα στον κόπο να γράψω πριν καιρό για το μελλοντικό μου μπλογκ. Και με αφορμή αυτό θα 'θελα να παραθέσω ένα κομμάτι του... Αν το βρεις άσχετο με τα λεγόμενά σου, πάρτο απλά ως ένα κείμενο που 'ρθε να ποστάρω...


Η ζωή είναι σαν τα παιχνίδια που παίζαμε πιστιρίκια στις πιλωτές των πολυκατοικιών στην γειτονιά μας. Κρυφτό, κυνηγιτό, κουτσό...[...]
Υπήρχαν φορές που βγαίναμε νικητές, ενώ κάποιες άλλες όχι. Υπήρχαν φορές που πέφταμε κατά τη διάρκεια και χτυπάγαμε, σηκωνόμασταν όμως αμέσως και συνεχίζαμε το παιχνίδι. Υπήρχαν κι άλλες, θυμάμαι, που το παιχνίδι μας σταματούσε απότομα, είτε γιατί κάποιος έπρεπε να φύγει, είτε γιατί η ενοχλητική γιαγιά της γειτονιάς έβγαινε στο μπαλκόνι κι έβαζε τις φωνές, είτε για χίλιους δυο άλλους λόγους.
Πάντοτε, όμως, ασχετώς με το αν το παιχνίδι είχε όμορφη ή άσχημη κατάληξη, το περνούσαμε μαζί με φίλους. Παιδιά της γειτονιάς, συμμαθητές, αδέρφια ή ξαδέρφια. Ή και με παιδιά που δεν γνωρίζαμε καν. Γιατί ο σκοπός μας ήταν ο ίδιος: να περάσουμε καλά. Να διασκεδάσουμε και να γελάσουμε με όλη μας την ψυχή... Να παίξουμε...
Κι ύστερα το βράδυ αποχαιρετούσαμε ο ένας τον άλλον και γυρνούσε ο καθένας σπίτι του, για να ξαναμαζευτούμε πάλι την επόμενη μέρα. Και την μεθεπόμενη και την παραμεθεπόμενη και την παρα-παραμεθεπόμενη...[...]

Δεν ξέρω αν κολλάει ή όχι, γιατί δεν έχω συνειδητοποιήσει πως έγινε αυτό στο οποίο αναφερόμουν εγώ... ωστόσο, όπως τα περισσότερα κείμενά σου, έτσι κι αυτό, διαβάζονται με κάθε διάθεση.
Και τι να πω, μάλλον είναι εξ' αιτίας της ημέρας...κάθε σου γραμμή μου φαίνεται πιο αληθινή... και υπερβολικά βουτηγμένη στο συναίσθημα για σήμερα. Νομίζω πως ειδικά σήμερα, είχα πάρει τη μεγάλη δόση μου. Καταλαβαίνεις...

Κουράστηκα να ειμαι υπομονετικος και συγχωρητικός και να με φτύνουν στα μούτρα τα καθε τιποτα που πάνε να γινουν κάτι.

Κουράστηκα να προσπαθώ να απλώσω γεφυρες επικοινωνίας για να βρεθεί λύση.

Κουράστηκα να δινω αλλες ευκαιριες.

Κουράστηκα να προσπαθω πάντα μονο εγώ.

Κουράστηκα να με δαγκώνουν κρυφά ιούδες που χάιδεψα.

Κουράστηκα να με θαβουν πλασματα που το ηθικο του ανάστημα δεν ξεπερνά τις σόλες των παπουτσιών μου

Με κουράσατε..

Όλα τα καλά έχουν ένα τέλος, λένε... Δεκτό και κατανοητό.
Για τα άσχημα γιατί δεν μιλάνε ποτέ..; Υπάρχει τέλος σ'αυτά; Κι αν υπάρχει, πότε έρχετε; Και μπορείς να το καταλάβεις πάντα; Ή απλά περνάει ο καιρός, περιμένοντάς το, μέχρις ότου ξεχάσεις τι είναι αυτό που σε κάνει να πονάς; Και μένεις με την ψευδαίσθηση ότι όλα έχουν τελειώσει..; Και νομίζεις μπορείς να χαμογελάς πια δίχως έγνοιες..; Μέχρι την στιγμή που οτι σε είχε κάνει να μισήσεις τον μίζερο εαυτό σου βγει και πάλι στην επιφάνεια... Γιατί στην πραγματικότητα ποτέ δεν είχε φύγει... Ήταν πάντα μέσα σου, εσύ απλά επέλεξες να το σκεπάσεις με ψεύτικα χαμόγελα... Για τα ασχημα γιατί δεν μιλάνε ποτέ..;

μιας και μιλαει για φιλοσοφια το τοπικ θα πω τι σχεση εχω εγω με αυτο το μαθημα κατευθυνσης β λυκειου..εγω ειμαι τεχνολογικη και μια μερα που ειχα κενο ειπα στην καθηγητρια να μπω και με αφησε σε 5' μπορει και λιγοτερο ειχα κοιμηθει!!!!

Μιλάμε για φιλοσοφικές αναζητήσεις και σκέψεις μας εδώ, όχι για το μάθημα. ^

"You may not be her first,her last,or her only.But if she loves you now,what else matters?She's not perfect-you aren't either,and the two of you may never be perfect together but if she can make you laugh,cause you to think twice and admit to being human and making mistakes,hold onto her and give her the most you can.She may not be thinking about you every second of the day, but she will give you a part of her that she knows you can break - her heart. So don't hurt her, don't change her, don't analyze and don't expect more than she can give. Smile when she makes you happy, let her know when she makes you mad, and miss her when she's not there." -Bob Marley.

Αναρωτιέμαι σκέφτηκε ποτέ κανείς να το κάνει αυτό; Κι όμως είναι τόσο απλό...
Just feel...