Μικρος πριγκηπας ή Αλχημιστης?

Αν υπάρχει εικόνα εξωφύλλου του Αλχημιστή... δεν γνωρίζω το βιβλίο.

Αυτό είναι το πιο γνωστό, σίγουρα θα το χεις πετύχει κάπου... Βέβαια κυκλοφορεί και με άλλα εξώφυλλα...

Χμ, όχι, δεν το χω πετύχει. Για την ώρα μόνο τον μικρό πρίγκηπα έχω διαβάσει...
Μπορώ να βρω κάπου τον Αλχημιστή, μέσω νετ;

Google.. Λογικα...

Ορίστε...

Σπόιλερ:

Αν εννοειται τον αλχημιστη του δανου συγγραφεα ειναι σαφως καλυτερο

Tom Marvolo Riddle έγραψε:Ορίστε...

Σπόιλερ:

Χόμιτζι! Το παρακολουθώ αυτό το blog και δεν το χω δει. :@:

Σπόιλερ:

Θα το διαβάσω επειδή μου το δωσες αγάπη.

Θεωρω τον ''Αλχημιστη'' αθλιο βιβλιο και τον Κοελο γελοιο συγγραφεα,με ενα τοσο υπερτροφικο ''εγω'' που κατανταει κακογουστο και ψυχιατρικα ερευνησιμο.Εμαθαν ολοι δυο-τρια τσιτατα και τα πιπιλανε λες και ειναι καραμελες και αμεσως ανακηρυχθηκε μεγας.Αλλα για να ειμαι αντικειμενικος διαβασα κι'αλλο ενα δικο του,το ''Στις οχθες του ποταμου Πιεδρα καθισα κι'εκλαψα'' και αποφασισα οτι δεν θα ξανασχοληθω μαζι του.Χασιμο χρονου.

Ο ''Μικρος Πριγκιπας'' ειναι αλλης ποιοτητας βιβλιο.Τοσο υπεροχο που με τον πιο απλο τροπο λεει τις μεγαλυτερες αληθειες για την ζωη.Στο πανεπιστημιο,στο μαθημα της φιλοσοφιας καναμε ολοκληρη σειρα διαλεξεων πανω στο κειμενο του.Αυτο κατι λεει.

Ειχα ποσταρει περσυ σε αυτο το τοπικ αλλα θα ηθελα να ξαναγράψω λεπτομερέστατα.

Συνεχιζω να υποστηρίζω οτι ο Μικρός Πρίγκηπας έχει μια σπάνιο αγνότητα που είναι δεμενη με μπολικη σοφία. Απλό και κατανοητό αλλά και τόσο βαθυστόχαστο. Είναι λες και σου επαναπροσδιορίζει τις αρχές....σε πάει ξανα στο Α. Σε κάνει παιδι χωρίς να είναι παιδιάστικο.

Ο Αλχημιστής δεν θεωρώ οτι είναι σκουπίδι...σίγουρα ήταν ενα βιβλικο σουξέ. Απο τον Κοέλο προτιμώ το Ημερολόγιο ενός μάγου αλλά και το η Βερονικα αποφασίζει να πεθάνει.

Δεν συγκρίνονται καν ομως. Η ουράνια γραφή του Εξυπερύ σίγουρα υπερσκελίζει τα νοήματα του Κοέλο με μεγάλη ευκολία.

Έχω διαβάσει μόνο το μικρό πρίγκιπα και το λάτρεψα, αλλά θέλω να διαβάσω και τον αλχημιστή. Αλλά τι σχέση έχουν αυτά τα δύο?

με μικρη διαφορα ο αλχημιστης καλυτερος...

Δεν εχω διαβασει τον αλχημιστη αλλα διαβασα τον μικρο πριγκιπα (τοσα καλα σχολια κανατε, μου αναψατε την περιεργεια!)

Ηταν τελειο!! Πραγματικα δεν μπορω να καταλαβω γιατι θεωρειται παιδικο. Ενταξει ο τροπος γραφης του ειναι παιδικος, λιτος και ευχαριστος αλλα τα θεματα που θιγει ειναι διαχρονικα πιστευω. και αφορουν οχι μονο τα παιδια αλλα και ολους οσους θελουν να λεγονται ανθρωποι...

Σπόιλερ:

Μου αρεσε πααρα πολυ και με συγκινησε...

Αλχημιστής

Δεν έχω διαβάσει κανένα από τα 2 αλλά πιστεύω ο Αλχημιστής θα'ναι καλύτερα

Η αληθεια ειναι οτι εχω διαβασει μονο το μικρο πριγκιπα και πραγματικα μαγευτικα απο το συνολο του βιβλιου!!!

Και τα δύο μου αρέσουν, προτιμώ τον Αλχημιστή, όμως.

Avenger Of Wind έγραψε:Δεν έχω διαβάσει κανένα από τα 2 αλλά πιστεύω ο Αλχημιστής θα'ναι καλύτερα

Παρακαλώ;

^Αυτού του είδους οι γνώμες είνει οι αγαπημένες μου
Είναι η λογική του: Δεν έχω διαβάσει τα βιβλία οπότε: α) Διαλέγω αυτό με τον ωραιότερο τίτλο,
β) Διαλέγω το πιο μεγαλίστικο και ιντελεκτουελσοφιστικέ, γ) Λέω ότι να 'ναι ή δ) Συνδιασμός των ανωτέρω

Αλχημιστης για 'μενα, ειναι εξαιρετικο βιβλιο με πολλα νοηματα..

Ο μικρός πρίγκιπας είναι ένα βιβλίο που αγγίζει τόσο με το απλό και ανεπειτίδευτο τροπο γραφής όσο και με τα μυνήματα που περνά.
Ο Αλχημιστής δεν μου άρεσε ιδιαίυερα.

Μικρός πρίγκιπας.

Ο Αλχημιστής όταν τον διαβάζεις είναι σαν να μιλάει σε σένα, να σου απαντά στις σκέψεις σου, να σου δείχνει ποιά είναι η σωστή επιλογή κάθε φορά. Όμως αφού το τελείωσα και το ξανασκέφτηκα, αναρρωτήθηκα τι από όλα αυτά που μας λέει δεν το ξέρουμε ήδη. Είναι βιβλίο που περνά πολλά μηνύματα, αλλά αυτά τα μηνύματα είναι χιλοειπωμένα, συνηθισμένα, γνωστά.

Ο μικρός πρίγκιπας από την άλλη, έχει να σου προσφέρει τόσες πολλές νέες ιδέες για τη ζωή, που σου τις περνάει με μια μοναδική απλότητα και αθωότητα. Σε κάθε γραμμή ανακαλύπτεις νέα πράγματα, και κάθε φορά που το διαβάζεις, το νόημα σου φαίνεται διαφορετικό. Σε μένα προσέφερε περισσότερα από τον Αλχημιστή ως βιβλίο.

Μικρός Πρίγκιπα!!!!!!

Μικρός Πρίγκιπα!!!!

Να πω την άποψή μου: Ο "Αλχημιστής", έχει αρκετά νοήματα. Αν μη τι άλλο κανεις δε μπορεί να αμφισβητήσει πως ο Πάολο Κοέλο είναι ταλαντούχος συγγραφέας. Αλλά το θεωρώ απλώς μυθιστόρημα. Ένα μυθιστόρημα που με κράτησε σε λίγη αγωνία και με ταξίδεψε σε τόπους μακρινούς. Και μου θύμισε την "Ιθάκη" του Κ.Π.Καβάφη. Γιατί παρότι το τέλος ήταν ξενέρωτο, αφού αυτό που έψαχνε ήταν ακριβώς μπροστά του, έκανε ολόκληρο ταξίδι και έμαθε χιλιάδες πράγματα πριν το βρει.
Όμως, δεν συγκρίνεται με το μικρό πρίγκιπα. Πώς μπορεί ένα τόσο λιτό βιβλίο, ένα βιβλίο χωρίς τόσες λεπτομέρειες, ένα βιβλίο μόλις 97 σελίδων να σε αγγίξει τόσο πολύ; Βασικά, το γεγονός πως είναι λιτό, σε κάνει να μην το καταλαβαίνεις όταν είσαι παιδί. Σου φαίνεται...δεδομένο. Απλά όταν το ξαναδιάβασα σε μεγαλύτερη ηλικία, συνειδητοποίησα πόσο υπέροχο βιβλίο είναι. Με μεγάλες αλήθειες, βαθιά νοήματα, γραμμένα με παιδική αθωότητα και αφέλεια. Μπορεί να φανεί χαζό, αλλά έχω κλάψει με αυτό το βιβλίο. Και υπέροχο ήταν το κομμάτι που η αλεπού τον έκανε να καταλάβει πως το τριαντάφυλλό του ήταν μοναδικό σε όλο το σύμπαν.
Οπότε για εμένα δεν τίθεται καν ερώτημα. Μικρός Πρίγκιπας.

Maria Lovegood έγραψε:Να πω την άποψή μου: Ο "Αλχημιστής", έχει αρκετά νοήματα. Αν μη τι άλλο κανεις δε μπορεί να αμφισβητήσει πως ο Πάολο Κοέλο είναι ταλαντούχος συγγραφέας. Αλλά το θεωρώ απλώς μυθιστόρημα. Ένα μυθιστόρημα που με κράτησε σε λίγη αγωνία και με ταξίδεψε σε τόπους μακρινούς. Και μου θύμισε την "Ιθάκη" του Κ.Π.Καβάφη. Γιατί παρότι το τέλος ήταν ξενέρωτο, αφού αυτό που έψαχνε ήταν ακριβώς μπροστά του, έκανε ολόκληρο ταξίδι και έμαθε χιλιάδες πράγματα πριν το βρει.
Όμως, δεν συγκρίνεται με το μικρό πρίγκιπα. Πώς μπορεί ένα τόσο λιτό βιβλίο, ένα βιβλίο χωρίς τόσες λεπτομέρειες, έαν βιβλίο μόλις 97 σελίδων να σε αγγίξει τόσο πολύ; Βασικά, το γεγονός πως είναι λιτό, σε κάνει αν μην το καταλαβαίνεις όταν είσαι παιδί. Σου φαίνεται...δεδομένο; Απλά όταν το ξαναδιάβασα σε μεγαλύτερη ηλικία, συνειδητοποίησα πόσο υπέροχο βιβλίο είναι. Με μεγάλες αλήθειες, βαθιά νοήματα, γραμμένα με παιδική αθωότητα και αφέλεια. Μπορεί να φανεί χαζό, αλλά έχω κλάψει με αυτό το βιβλίο. Και υπέροχο ήταν το κομμάτι που η αλεπού τον έκανε να καταλάβει πως το τριαντάφυλλό του ήταν μοναδικό σε όλο το σύμπαν.
Οπότε για εμένα δεν τίθεται καν ερώτημα. Μικρός Πρίγκιπας.

εαν και ήταν λιγο κουραστικο να διαβασω το ποστ σου θέλω να πω οτι και εγώ ειμαι φανατικός του μικρού πριγκηπα