Φιλοσοφικές αναζητήσεις και προσωπικές σκέψεις

HarryWorld will always be there to welcome you home

πόσο μεγάλη αλήθεια θεέ μου

Μπήκε το νέο έτος,κόβουμε την βασιλόπιτα και ευχόμαστε καλή χρονιά.Κοροϊδεύουμε τους εαυτούς μας !Λες και δεν ξέρουμε πως η χρονιά όχι μόνο δεν θα είναι καλή αλλά θα είναι και χειρότερη από την προηγούμενη..."Μην κάνετε αρνητικές σκέψεις !" ... βλακείες!Μου λέτε τέτοια και με την πρώτη αφορμή ( που δημιουργήσατε μόνοι σας ) πιάνετε κουβέντα για τα ίδια θέματα που τα πιάσατε και χτες και προχτές και κάθε μέρα και δεν βγάλατε άκρη ούτε πρόκειται να βγάλετε γιατί πολύ απλά δεν υπάρχει άκρη!Λες και πριν λίγες ώρες περάσαμε καλύτερα στο σπίτι της γιαγιάς.Αφού ήταν χειρότερα από οποιαδήποτε φορά τώρα τελευταία και περάσαμε πολύ ωραία,όπως πάντα,πέφτουν οι ασφάλειες.Ανάβουμε τα κεριά και ετοιμαζόμαστε αντί για την Πρωτοχρονιά να γιορτάσουμε το Πάσχα,δηλαδή...Με τόση αρνητική ενέργεια ήταν φυσικό.Μάλιστα έπρεπε να το περιμένω κιόλας.Ήταν σίγουρο πως κάτι κακό θα συμβεί...πάντα συμβαίνει.Ευχαριστώ τον Θεό που το πρόβλημα λύθηκε σύντομα και γυρίσαμε σπίτι πριν τα μεσάνυχτα.Όταν φεύγαμε ένοιωσα άσχημα βλέποντας την καημένη την γυναίκα να χαμογελάει...Ένοιωσα ενοχές,τύψεις.Ήταν χαρούμενη,γεμάτη όρεξη για δουλειά.ΧΑ !Που να ήξερε τι την περιμένει... τι έχει να τραβήξει εκεί μέσα και κυρίως ...τι έχει να ακούσει.Απλά πρέπει να την προσθέσουμε στην λίστα των ατόμων που έχουν υποφέρει εξ'αιτίας της γιαγιάς μου.Αν,φυσικά,δεν δείξει λίγη εξυπνάδα και αντί να σηκωθεί να φύγει,για να κερδίσει την ηρεμία της,κάτσει σε αυτό το καταραμένο σπίτι.Κάποιος έπρεπε να την προειδοποιήσει...Θα το έκανα εγώ αλλά φοβόμουν μην δω αυτό το χαμόγελο να σβήνει.Όταν άκουγα τον πατέρα μου να την καθησυχάζει λέγοντάς της ότι δεν θα έχει κανένα πρόβλημα ένιωσα πως την κορόιδευε μπροστά στα μούτρα της.Προειδοποίησέ την ρε άνθρωπε !Πες της κάτι.Ευτυχώς που ήμουν εκεί και τα πράγματα δεν ήταν χειρότερα.Πάντα προειδοποιώ.Με καθησυχάζουν και μου λένε πως όλα είναι υπό έλεγχο και πως δεν πρέπει να αντιδράω με το παραμικρό.Έλα όμως που αυτό το παραμικρό γίνεται αφορμή για να χάσει πάλι την ψυχραιμία της και να ανέβει η πίεσή της.Μετά αρχίζουν οι συγνώμες,οι μετάνοιες και οι υποσχέσεις που ξεχνιούνται όταν θα δωθεί η επόμενη αφορμή.Καταλαβαίνω πως δεν ελέγχεται.Καταλαβαίνω πως είναι δύσκολο και όλες οι προσπάθειες είναι μάταιες.Καταλαβαίνω πως ό,τι και να κάνω το πρόβλημα θα παραμείνει εκεί.Τεράστιο και απειλητικό.Ο πατέρας μου δεν κάνει τίποτα.Δεν είμαι σίγουρη τι σκέφτεται.Ή έχει ψιλοκαταλάβει τι γίνεται αλλά δεν ενδιαφέρεται,ή έχει καταλάβει πάρα πολλά και απλά δεν θέλει να το δεχτεί.Έτσι δεν θα καταφέρει τίποτα όμως.Τώρα που το σκέφτομαι,και εγώ που το δέχομαι και προσπαθώ δεν καταφέρνω τίποτα.Άρα,τελικά,αποδεικνύεται πιο έξυπνος απ'όλους μας.Μένει απ'έξω και είναι ήρεμος.Βέβαια,αν δεν ήταν αυτός δεν θα χρειαζόταν να τα υπομένουμε καν όλα αυτά.Μακάρι να μπορούσα να είμαι σαν αυτόν.Να μη με νοιάζει τίποτα και να μένω έξω από όλα.Άμα το κάνω όμως δεν θα μείνει κανείς να αγωνίζεται.Και να ήθελα,όμως,δεν μπορώ.Δεν υπάρχει λύση.Ένα είναι σίγουρο.
Περάσαμε μια ωραία Πρωτοχρονιά.

Ποσα ψυχολογικα να κουβαλας; Ποσα και εγω μαζι σου;

Κι έρχονται αυτές οι στιγμές που τα πάντα σε πνίγουν,που το σπίτι πια δεν σε χωράει.Περπατάς πάνω κάτω σαν να περιμένεις κάτι που όπου να'ναι θα έρθει.

Επιμένεις να αγνοείς το πόσο θα αργήσει. Παραμυθιάζεις τον εαυτό σου.Μια μερούλα ακόμη.Κι άλλη μία.Κι άλλη.
Και περνάνε οι μέρες και εσύ είσαι ακόμη εδώ,βλέποντας τα ίδια μουντά πρόσωπα κάθε μέρα που ενώ τα βλέπεις επί 16 ολόκληρα χρόνια,σου μοιάζουν τόσο ξένα.
Δεν σε καταλαβαίνουν.Ούτε προσπαθούν να σε καταλάβουν.Ούτε θα προσπαθήσουν ποτέ.
Πρέπει να είσαι εσύ εκείνη που πάντα θα προσπαθεί,πάντα θα δέχεται,θα συγχωρεί,θα κάνει πίσω,θα καταπίνει τα δάκρυα της και δε θα βγάζει μιλιά.
Μέχρι να έρθει εκείνη η ευλογημένη μέρα που θα φύγεις.Θα φύγεις.Θα φύγεις.
Είναι η μόνη φράση που σε παρηγορεί.Και συνεχίζεις να την λές στον εαυτό σου,κάθε πρωί όταν ξυπνάς,κάθε βράδυ πριν κοιμηθείς.Θα φύγεις.

Γιατί ζω για τη μέρα που την πόρτα θα κλείσω
και στη φωτιά θα ριχτώ με τα χέρια αδειανά..

Μια μέρα θα μαζέψεις τα πράγματα σου,τα βιβλία σου,τα χαρτιά με τους χιλιοσβησμένους στίχους,τις ζωγραφιές σου.Τους μικρούς θησαυρούς σου.
Και θα ανοίξεις την πόρτα και θα φύγεις.

..που τη δύναμη θα βρω την πλάτη να γυρίσω
να φωνάξω όσα έλεγα για χρόνια σιγανά..

Θα φύγεις.Θα φύγεις ότι κι αν κάνουν.Όσο κι αν προσπαθήσουν να σε τρομοκρατήσουν γι αυτό που σε περιμένει εκεί έξω.Γιατί πολύ απλά δε σε νοιάζει.Κι ας μην σε πιστεύουν ακόμη.Δε θα σε νοιάζει αν θα πεινάς,αν θα κρυώνεις.Ακόμη και σε παγκάκι να κοιμάσαι,δε θα σε νοιάζει.

Γιατί θα είσαι ελεύθερη.

Πόσο καλό είναι να είσαι επιθυμητός απ όλους κ όλες τελικά;
Κάπου μέσα σ' όλο αυτό χάνεσαι, οι επιθυμίες σου μπερδεύονται με τις προσδοκίες των άλλων και ο προσωπικός σου χρόνος-χα, ποιός προσωπικός χρόνος δηλαδή;

Με ρωτάτε τι θέλω κι εγώ απορώ. Αλήθεια, τι θέλω;
Μάλλον λίγο χρόνο για μένα.
Πονάει ρε γαμώτο, πονάει να δέχεσαι κριτκή απ' όλους κι απ' όλες. Να πάτε να γ***είτε. Δεν σας είπε κανεί ν' ασχολείστε μαζί μου τις ελεύθερες ώρες σας, να γεμίζετε τις συζητήσεις σας με το όνομά μου.

Δεν θέλω να πάω ξανά, όταν θα τους βλέπω πόσο αγαπημένοι, ευτυχισμένοι είναι μαζί, όταν θα είναι αγκαλιασμένοι , όταν θα χαίρονται ο ένας τον άλλον, όταν θα περπατάω μόνη μου από πίσω τους με τα χέρια μου στις τσέπες ενώ εκείνοι θα κρατιούνται σφιχτά μεταξύ τους. Δεν θέλω να πάω ξανά... δεν θέλω να κρατάω το φανάρι για ακόμα μια φορά!!! ΔΕΝ ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΑΩ ΠΟΤΕ ΞΑΝΑ!

Δεν είμαι έτοιμη να το συζητήσω.Δεν είμαι έτοιμη να το αποδεχθώ.Δεν θέλω να ξέρω.Να μάθω.Δεν είμαι έτοιμη να το συζητήσω.Παράτα με σου λέω.Και απλά άσε με να μην ξέρω και να μην γνωρίζω.

-Δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα από το να σε επιπλήτει κάποιος που αγαπάς και εκτιμάς.Είναι σαν να σε επιπλήτουν 50 φορές μαζί.

-"Μιλάτε?"
"Μπα είχαμε τσακωθεί γιατί εκνευρίστηκε που δεν πήγα στην Κρήτη.Αλλά δεν είχα λεφτά γιατί είχα ήδη πάει διακοπές.Και τώρα δεν πολύ μιλάμε.Της είχα στείλει στην γιορτή της,αλλά μου απάντησε λίγο ειρωνικά."

Και τι?Τώρα πάλι μιλάτε!Αδυνατό να το πιστέψω. Αυτή η κοπέλα δεν είναι καλή επιρροή για εσένα.Και τότε που σταματήσατε να μιλάτε εγώ ήμουν εδώ.Πάντα ήμουν εδώ.Και τώρα πάλι με γράφεις για εκείνη. Και δεν σου κάνει καλό δεν το βλέπεις?
Εγω πάντα εδώ θα είμαι πάντως.
Ναι γενικότερα ως φίλη,πάντα εδώ είμαι.Για όποιον φίλο μου με χρειαστεί πάντα εδώ είμαι.
Και αναρωτιέμαι τώρα αν αυτό είναι καλό στοιχείο του χαρακτήρα μου ή όχι?

Πριν από αρκετές μέρες, στα Χριστούγεννα για να είμαι ειλικρινής, ο παππούς μου έπαθε δύο μεσσαίου βαθμού καρδιακά. Πριν από αρκετούς μήνες είχε προηγηθεί μικρό εγκεφαλικό. Ήταν σαν να τον είδα να γερνάει είκοσι χρόνια. Υποσχέθηκα στον εαυτό μου να μην γράψω/πω τίποτα σε κανέναν (μάλιστα αυτή τη στιγμή το κάνω για τους λάθος λόγους φοβάμαι). Και πράγματι, δεν το ήξερε κανείς. Η εντατική είναι στις 3μιση και στις τέσσερις είχα μάθημα και δεν πήγα να πω τίποτα σε κανέναν, ούτε έχασα μάθημα ή κάτι τέτοιο.

Οι παππούδες μου, και οι τέσσερις... δεν τους απομένει πολύς χρόνος. Όταν είδε το δισέγγονο ο παππούς μου έκλαψε από την χαρά του.
Περνάμε κάθε χρόνο μαζί στις γιορτές, τα ΣΚ, όσο πιο συχνά μπορούμε γιατί ξέρουμε πως του χρόνου, ή του παραχρόνου ή σύντομα, κάποιος θα φύγει.

Και γω δεν φοβάμαι, ούτε πονώ. Το έχω αποδεχτεί.

Συνειδητοποίησα πως ποτέ μου δεν είχα,και δεν χρειάστηκα μια κολλήτη.Κανονική κολλητή.Που να πηγαίνεις σπίτι της,ότι ώρα θες,να βλέπεστε σχεδόν κάθε μέρα,να πηγαίνετε παρέα για ψώνια,μα πάνω απ'όλα να λέτε τα πάντα...και όποιο πρόβλημα έχεις,όποια σκέψη και αν έχεις μικρή ή μεγάλη,ασήμαντη ή σημαντική να της το λες.

Και το γιατί είναι επειδή έχω την αδερφή μου.Πάντα θα πιστεύω ότι κανένα άτομο δεν θα με μάθει και δεν θα με ξέρει ποτέ καλύτερα από την αδερφή μου.
Και έτσι πάντα έλεγα σ'εκείνη τα πάντα,σκέψεις ασήμαντες ή σημαντικές.Βόλτες πάντα μαζί,ψώνια μαζί,στα δύσκολα και στα χαρούμενα μαζί...Μαζί.
Και νομίζω πως αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει ποτέ.

Με έπιασε η μελαγχολία την χειρότερη στιγμή.Και πάνω που πάω να το ξεπεράσω να τα πάλι.Βλέπω όλα αυτά τα πράγματα που έχω κρατήσει,γύρω μου,και θυμάμαι.Μετά πρέπει να βλέπω και τα καταραμένα τα όνειρα ? Ούτε στον ύπνο μου δεν μπορώ να ησυχάσω,ρε ? Το χειρότερο είναι ότι εκείνη την ώρα,τα όνειρα,μοιάζουν τόσο αληθινά ... Και όταν ξυπνάς απογοητεύεσαι.Άρα έχω δύο επιλογές.Ή θα κοιμάμαι όλη την ώρα και θα ονειρεύομαι ή δεν θα κοιμάμαι καθόλου.

“It does not do to dwell on dreams and forget to live.”

Υπάρχει πάντα και η τρίτη επιλογή.Η δύσκολη επιλογή.H πιο σωστή.Εγώ όμως δεν θέλω να την σκέφτομαι καν,γιατί φοβάμαι.ΦΟΒΑΜΑΙ.

"Sometimes we have to choose between what is right and what is easy."

Εγώ θα διαλέξω το εύκολο.

Και να ήταν μόνο αυτό το πρόβλημα...Δεν έχω κανέναν να μιλήσω.Η μήπως έχω και δεν θέλω ? Πραγματικά δεν ξέρω ...
Έχω απογοητευτεί πολύ από κάποιους ανθρώπους.Και το χειρότερο είναι ότι φταίω εγώ που πίστεψα σε αυτούς.

Εσύ που βάζεις θέματα. Ναι, εσύ! Να πας να γ@μηθείς!
Βάζεις ό,τι πιο γελοίο υπάρχει μέσα στην τάξη και για το σπίτι, αλλά στο διαγώνισμα δεν ξέρει κανείς τι γίνεται. Πάρ'τα με τη σειρά για μια φορά να καταλάβουμε κι εμείς τι γίνεται! >__<

"Δεν αξίζει ο κόπος. Δεν πρέπει να δίνεις σημασία. Υπάρχει μία ειδοποιός διαφορά, τεράστια, ανάμεσα σε εσένα και μερικά τσ*λια τα οποία δεν ξέρουν τι τους γίνεται. Ο κάθε ένας θα κάθεται και θα λέει ότι μλκία του κατέβει, εσύ θα κάθεσαι και θα ακούς αυτούς; Χαζή δεν είσαι. Μην πέφτεις στο επίπεδο ατόμων με IQ μείον. Σοβαρά τώρα. Γιατί αυτό θα χαλάει εσένα παραπάνω. Και δεν σου αξίζει να σου συμπεριφέρονται έτσι, το ξέρω. Και ξέρω πως νευριάζεις, ω ναι. Αλλά εφ'όσον αυτά τα άτομα δεν καταλαβαίνουν την μλκία που δέρνει τον εγκέφαλό τους και πόσο καθυστερημένα και κατινιάρικα είναι με αυτή τη συμπεριφορά, τι να πω. Κακώς που κάποτε ασχολούσουν"


Iδού από αυτή τη συζήτηση με τη Ρίκα και τον Ανδρέα. Όχι ότι δεν τα 'χουμε ξαναπει.

Ένα από τα πράγματα που μου έφερε η νέα χρονιά είναι και η κατανόηση: κατανόηση προς τους γύρω μου και προς τον εαυτό μου.
Το πρώτο μου αρέσει, γιατί το σκέφτομαι δύο φορές πριν εκνευριστώ ή πριν εκνευρίσω κάποιον. Και ειλικρινά, έχει κάνει πολύ καλό αυτό στην σχέση μου με τους ανθρώπους. Μέχρι και καινούργιες φίλες έκανα-ήταν κάτι που απλά είχα ξεχάσει πως ήταν. Με κάνουν χαρούμενη οι φίλοι μου. Και οι παλιοί και οι καινούργιοι.
Το δεύτερο, δεν μπορώ να περιγράψω πόσο σημαντικό είναι για μένα. Αρχίζω να καταλαβαίνω ποια είμαι, τι λατρεύω και τι σιχαίνομαι, πως βλέπω τον κόσμο, ποιες είναι οι αδυναμίες μου και γιατί είμαι τόσο φρικτά εγωίστρια. Αυτοπροσδιορίζομαι, επιτέλους. Ξέρω τι θέλω*

*1: τρυφερότητα και όχι άλλη σάρκα, παρακαλώ. Το αγνό, το αθώο το χάδι το πεθύμησα.
2: ειλικρινείς αγκαλιές
3: γέλιο, χαμόγελο. Ανθρώπους με χαμόγελο γύρω μου. Ανθρώπους που με κάνουν να γελάω. Όχι άλλους μίζερους ανθρώπους. Ανθρώπους αληθινούς, δίπλα μου μέρα την ημέρα. Μου αρέσει! Μου αρέσει να περιμένω την κάθε μέρα με χαρά: σήμερα θα δω τν Κ, αύριο τν Λ, μεθαύριο τν Σ κ τν Ε! Άνθρωπους που μου γεμίζουν την μέρα!
4: αποφασιστικότητα. Δύναμη. Συμμετοχή.
5: εξόδους που να σημαίνουν κάτι.
6: καθόλου απωθημένα
7:αλήθεια στο συναίσθημα. Ειλικρίνεια. Μου αρέσεις, γιατί τα με κάνεις να γελάω. Μου αρέσεις, γιατί δεν με κάνεις να κλαίω. Μου αρέσεις, γιατί γελάς και το εννοείς και έχεις τα πιο πράσινα μάτια που έχω δει. Μου αρέσεις, γιατί....... (κι ας συμπληρώσει ο καθένας αυτό που θέλει στ' αλήθεια να πει)
8: αλήθεια στην έκφραση, στην ομιλία, στα πιστεύω
9: λιγότερους τραμπούκους. Και θα φορντίσω προσωπικά γι αυτό.
10: μουσική και ανθρώπους που τραγουδάνε! Φάλτσα και παράφωνα! Μελωδικά και άψογα! Αρκεί να τραγουδάνε...

DUM SPIRO SPERO

-Πόση αλήθεια αντέχεις;



...άσε με να σου πω.
Είναι λυπηρό, πραγματικά, το πόσο λίγη είσαι, πόσο λίγα πράγματα ξέρεις, πόσο ανεπαρκής, δυσλειτουργική και λειψή είσαι. Και το κρίμα είναι πως πας από το κακό στο χειρότερο. Ωραία δεν είσαι, ταλέντο δεν έχεις, δίψα για δουλειά δεν έχεις. Ούτε είσαι έξυπνη, μέσα σε όλα αυτά. Ούτε λίγο ανοιχτόμυαλη.
Είσαι ένα τυφλό ζώο, ανίκανο να επικοινωνήσει, να αντιληφθεί, να βρεθεί μέσα σε μία κοινωνία. Και αυτά φαίνονται στο νευρικό σου σώμα, στις άναρθρες κραυγές σου, στην διαρκή απογοήτευση που λάμβανα από σένα κάθε φορά που μου μιλούσες για το οτιδήποτε.
Δεν ξέρω καν τι σε κινεί. Δεν ξέρω τι σου δίνει ενέργεια να σηκωθείς το πρωί και να κάνεις τον καφέ σου. Είσαι από τους πιο νωθρούς ανθρώπους που έχω γνωρίσει, σχεδόν νεκρή. Και αναρωτιέμαι, πως γίνεται ένας τόσο λίγος άνθρωπος να περπατά, να τρώει, να κάνει σεξ, να χρωματίζει. Να διαβάζει. Αντιλαμβάνεσαι; Γιατί εγώ νιώθω πως κάποιος σε έμαθε να κάνεις κάποια συγκεκριμένα πράγματα, γιατί έτσι κάνουν αυτοί που θέλουν να παιδευτούν, δηλαδή να καλλιεργηθούν. Όταν με κοιτάζεις, όταν κοιτάζεις τον κόσμο γύρω σου, δεν ξέρω τι αντιλαμβάνεσαι και τι όχι.
Και μετά κατάλαβα, πως αυτό που σε κινεί είναι η ενέργεια που παίρνεις από τους άλλους. Εγώ η ίδια σε έχω αφήσει να παρασιτήσεις από μένα για χρόνια. Κλέβεις. Λίγο από εδώ, λίγο από εκεί, κλέβεις. Ένα βλέμμα, μία φράση, ένα χόμπι, μία συνήθεια. Δική σου άποψη δεν έχεις. Είσαι ανίκανη να παράγεις οτιδήποτε δικό σου, πραγματικά δικό σου. Στείρα. Αυτό είσαι. Είσαι πράγματι πλάσμα ενός κατώτερου Θεού. Και γυρνάω πίσω και σκέφτομαι πως κάποτε αποκαλούσα εγώ τον εαυτό μου έτσι, με είχα διαγνώσει τέρας και προχωρούσα χωρίς να με ξέρω. Εσένα, σου δίνουν μία κουταλιά μέλι να βάλεις στο τσάι σου, και θα μπεις σε αυτήν, θα πνιγείς και θα σου φανεί ακατόρθωτο να βγεις. Και όλο αυτό θα το κάνεις γιατί δεν έχεις καμμία πρόθεση να δοκιμάσεις πως είναι το τσάι γλυκό.

Άλλα ήρθα να γράψω και άλλα βρήκα πως έπρεπε να (σου) πω.

Απλά θέλω να ξέρεις (γιατί μέχρι και τα ζώα το αξίζουν αυτό), πως δεν μετανιώνω. Για ό, τι σου είπα, για ό, τι έκανα. Και σου είχα πει και κάτι. Ανέχομαι τα πάντα εκτός από το ψέμα και την ανθρώπινη βλακεία. Δεν έχω ενέργεια να δώσω σε κάποιον που θα την κακομεταχειριστεί. Πρέπει όλη να πάει σε αυτά που θέλω, για να γίνω εγώ καλύτερη άνθρωπος. Ούτε με ενδιαφέρει τι θα πεις στον τάδε και στον δείνα. Δεν έχεις το δικαίωμα να με απασχολείς με μια κουταλιά μέλι ενώ έχω να αντιμετωπίσω μία υφήλιο.

There. You have your closure.
http://vimeo.com/58227891

Θέλω να γράψω κάτι κοινότυπο: Ότι όταν αρχίζεις το βαρύ κήρυγμα και τις μαχητικές τοποθετήσεις,οφείλεις να έχεις εφαρμόσει κάπου,κάπως,κάποτε μερικά από αυτά που λες.

Όταν το Σάββατο αρπαχτήκαμε για την απεργία στα Μ.Μ.Μ. δεν φαντάστηκες ότι θα είχα ισχυρό αντίλογο; Και ότι θα απέκρουα για την πλάκα τα σαθρά επιχειρήματά σου; Έχω δώσει εντύπωση ανθρώπου που μιλά για να μιλά ή που απλά φωνάζει σαν τους πολιτικάντηδες; Θέλω να πιστεύω πως όχι.

Όταν μιλάς για "μονοετή εκπαίδευση" των οδηγών και αυτό είναι το ισχυρότερο επιχείρημά σου για να μην μπουν στο ενιαίο μισθολόγιο,περιμένεις να σε συμμεριστώ; Δηλαδή όσοι περάσαμε από πανεπιστήμιο δεν εκπαιδευτήκαμε; Και όχι μόνο ένα έτος αλλά τέσσερα και πέντε και έξι χρόνια. Όταν μου μιλάς για "βάρβαρες ώρες εργασίας" αγνοείς το 8ωρο που εργάζονται; Και σε τι συνθήκες εργασίας; Προφυλαγμένοι από καιρικά φαινόμενα,καθαρό περιβάλλον,αξιοπρεπείς συνθήκες. Μετά μιλάς για "ευθύνη τόσων ζωών".Αλήθεια; Οι γιατροί λοιπόν τι πρέπει να πούνε;

Και εκεί τελειώνει η επιχειρηματολογία σου.
Και μου τα φωνάζεις και τελειώνεις με το μότο: "Μπας και ξυπνήσεις και κατέβεις σε καμιά πορεία".Εγώ ο παραιτημένος,εγώ ο συνθηκολογημένος.

Λοιπόν,λυπάμαι που δεν τους υπερασπίζομαι.Και λυπάμαι ακόμα περισσότερο που δεν συμφωνώ.Αλλά έχω άποψη.Καλή,κακή,αριστερή,δεξιά είναι αυτή που έχω.Αν νιώθεις πως πρέπει να γίνω μαχητικός και μαχόμενος,φρόντισε να δώσεις το παράδειγμα.Γιατί να ξέρεις, μιά ζωή δεξιά αντίληψη των πραγμάτων και ξαφνικά όψιμη αριστερή,δεν το θέλει ούτε ο Θεός.Μην νομίζετε ότι κάτι κάνετε.Αναβαπτισμένοι αριστεροί πολλοί,αριστερός κανείς.

Μερικές φορές ακούς κάποια πράγματα, είτε τα λένε σε σένα είτε όχι δεν έχει σημασία και τα απορρίπτεις. Τα κρατάς όμως στην άκρη του μυαλού σου και μετά από καιρό, χρόνια ίσως, καταλαβαίνεις πόσο σημαντικά και αληθινά είναι. Η φράση "Για να σε αγαπήσει ο οποιοσδήποτε πρέπει πρώτα να αγαπήσεις εσύ τον εαυτό σου" είναι πέρα για πέρα αληθινή, ακούγεται τόσο εύκολη, όμως στην πράξη είναι τρομακτικά δύσκολη. Δεν μπορείς να βρεθείς σε μια σχέση όταν δεν μπορείς καν να φανταστείς πως θα ήταν να σε περιβάλλει η αγάπη κάποιου. Δεν μπορείς να διατηρήσεις μια φιλία αν δεν μπορείς να ανοιχτείς στον άλλο και να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο, όσο και αν διατυμπανίζεις πως ο νευρωτικός εαυτός σου είναι "ελεύθερος". Δεν μπορείς να περιμένεις πως μια μέρα θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα σου προσφέρουν τη δουλειά με τις τέλειες προοπτικές αν δεν παλέψεις για αυτή και αν δεν πιστέψεις ότι σου αξίζει.
Μερικές φορές πιστεύεις πως αν ραγίσει το γυαλί δεν υπάρχει γυρισμός ενώ άλλες φορές το σπας περισσότερο για να το παίξεις άποψη. Αυτή η νοοτροπία όμως δεν οδηγεί πουθενά. Τον εαυτό μας τον φτιάχνουμε όταν χαλάει, δεν τον πετάμε.

Το χειροκρότημα σας παρακαλώ. Εξέφρασα συναίσθημα.

Hecate έγραψε:Μερικές φορές ακούς κάποια πράγματα, είτε τα λένε σε σένα είτε όχι δεν έχει σημασία και τα απορρίπτεις. Τα κρατάς όμως στην άκρη του μυαλού σου και μετά από καιρό, χρόνια ίσως, καταλαβαίνεις πόσο σημαντικά και αληθινά είναι. Η φράση "Για να σε αγαπήσει ο οποιοσδήποτε πρέπει πρώτα να αγαπήσεις εσύ τον εαυτό σου" είναι πέρα για πέρα αληθινή, ακούγεται τόσο εύκολη, όμως στην πράξη είναι τρομακτικά δύσκολη. Δεν μπορείς να βρεθείς σε μια σχέση όταν δεν μπορείς καν να φανταστείς πως θα ήταν να σε περιβάλλει η αγάπη κάποιου. Δεν μπορείς να διατηρήσεις μια φιλία αν δεν μπορείς να ανοιχτείς στον άλλο και να αφήσεις τον εαυτό σου ελεύθερο, όσο και αν διατυμπανίζεις πως ο νευρωτικός εαυτός σου είναι "ελεύθερος". Δεν μπορείς να περιμένεις πως μια μέρα θα χτυπήσει το τηλέφωνο και θα σου προσφέρουν τη δουλειά με τις τέλειες προοπτικές αν δεν παλέψεις για αυτή και αν δεν πιστέψεις ότι σου αξίζει.
Μερικές φορές πιστεύεις πως αν ραγίσει το γυαλί δεν υπάρχει γυρισμός ενώ άλλες φορές το σπας περισσότερο για να το παίξεις άποψη. Αυτή η νοοτροπία όμως δεν οδηγεί πουθενά. Τον εαυτό μας τον φτιάχνουμε όταν χαλάει, δεν τον πετάμε.

Το χειροκρότημα σας παρακαλώ. Εξέφρασα συναίσθημα.

---
Η αλήθεια είναι πως όσο σκληρά κι αν έχεις προετοιμαστεί, όσες φορές κι αν πρόβαρες τα λόγια που θα πεις στο κεφάλι σου, όσα πιθανά σενάρια κι αν εξέτασες, όσες δυσάρεστες εξελίξεις κι αν πρόλαβες, ποτέ δεν θα συμβεί αυτό ακριβώς που πιστεύεις. Υπάρχουν δύο περιπτώσεις:
α) Αυτό που θα συμβεί να ξεπεράσει τις προσδοκίες σου!
β) Να συμβεί κάτι άσχημο και να γκρεμίσει τα σενάρια που έχτιζες στο μυαλό σου, το ένα πίσω απ' το άλλο.
Jump, take a leap of faith
Δεν μπορείς να ζητάς το σίγουρο, το βέβαιο από τον έρωτα. Χρειάζεται ρίσκο και αυτό είναι το πιο ωραίο της υπόθεσης τελικά- ο έρωτας είναι απρόβλεπτος, είναι καινούργιος, είναι, είναι όσα νιώθεις στο αίμα σου...

What goes up goes down again.

Προετοιμάσου. Όλη αυτή η προσπάθεια να σε κάνω να δεις είναι άκαρπη. Οπότε θα σε πάω πίσω στην Κωνσταντίνα που την νοιάζει μόνο η πάρτη της. Αφού γουστάρεις να επιστρέψουμε σε νηπιακές καταστάσεις, I will indulge you.

Και ω, πως ελπίζω να απογοητευθείς μνημειωδώς! Η απογοήτευση που έλαβα από σένα δεν θα μπορούσε να είναι χειρότερη. Προετοιμάσου λοιπόν γιατί το αξίζεις να το λουστείς. What you wish, I will deliver.

Και μην θεωρείς δεδομένο το να παίρνω πάντα τον high road. Και όχι, δεν θα ανταμώσω τις προσδοκίες που χεις για μένα. Ελπίζω να με λυπηθείς, πραγματικά να θες να με διώξεις από το σπίτι. Γιατί εσύ το προκάλεσες, και μπορώ πλέον να πάρω ολόκληρη ανάσα καθαρή γνωρίζοντας πως δεν φταίω εγώ. Εγώ βλέπω καθαρά.

Υστερόγραφο: Δεν πιστεύω στην τύχη. Καληνύχτα, μητέρα. Και πάλι καληνύχτα.


I owe myself more.
Πρέπει να προσπαθήσω.

27/02/2010

ΣΕ ΟΛΟ ΤΟ FLAME:

Δεν ξέρω αν όλες σας πιστεύετε στην μαγεία, αν κάνετε όνειρα για το τι θα γίνει η ομάδα και στο κάτω κάτω δεν με ενδιαφέρει. Φτάνει να ξέρω
πως κάποτε, κάπου, υπήρχαν 4 κορίτσια που μου άλλαξαν την ζωή. Που έκαναν την ζωή μου πιο ωραία και μαγική. Που άναψαν κάτι στην καρδιά μου.
Μία φλόγα.
Ότι σημαίνει και το όνομα της ομάδας από τα αρχικά μας: FLAME=ΦΛΟΓΑ


Συνεχίστε να ομορφαίνετε τον κόσμο


Σας αγαπώ.



Με φιλούμπες στα ροδαλά, τσαχπίνικα μαγουλάκια,
....

How can someone LOSE in life when he has friends like this? A flame burning under his chest, flowing off his eyes? Friendship, that's my magic potion...

Και μόνο αυτό μου είναι αρκετό και για να πεθάνω...



Νυσταγμένες μελωδίες σε ακόρντα μεθυσμένα
πόσα είχα να σου πω μα τα κράτησα για μένα
και αν δεν ζήτησα ποτέ μου χρόνια τώρα αερικό
και που περπατώ κοντά σου φως μου είναι αρκετό