Φιλοσοφικές αναζητήσεις και προσωπικές σκέψεις

Δεν μπορούν να καταλάβουν πως ήταν ο πρώτος μας αγώνας? Πρώτη φορά που παίζαμε ως ομάδα. Και περάσαμε τέλεια. Χάσαμε με μεγάλη διαφορά, αλλά απλώς δεν μας ένοιαζε. Γιατί στο λεωφορείο πεθάναμε στα γέλια και στον αγώνα υποστηρίζαμε η μία την άλλη και ο προπονητής μας έλεγε ότι δεν τον πείραζε αν θα χάναμε 700-0, αυτόν τον ένοιαζε να παίξουμε και μετά στα αποδυτήρια και στον γυρισμό κάναμε ξανά σαν τρελές. Περάσαμε υπέροχα, τις λατρεύω όλες. Και έρχεστε μετά εσείς να μου καταστρέψετε την ψυχολογία μια τόσο υπέροχης μέρας. Ότι ήμασταν απείθαρχες και ότι δεν έχουμε καλό προπονητή και ότι έπρεπε να γίνει αυτό και δεν έπρεπε να κάνουμε το άλλο. Προσπάθησα να σας εξηγήσω. Δεν έχουμε παίξει ποτέ ξανά, ήταν το πρώτο μας παιχνίδι σε μία κατηγορία που δεν θα έπρεπε να παίζουμε, που ήμασταν οι μικρότερες, ο προπονητής έπρεπε να δει πως παίζουμε την πρώτη φορά για να ξέρει τι να διορθώσει στην προπόνηση. Αλλά εσείς εκεί. Να βρείτε κάτι να πείτε για να με κάνετε ακόμα πιο χάλια. Στο κάτω κάτω κανείς δεν σας είπε να έρθετε στον αγώνα, από μόνοι σας εμφανιστήκατε στα καλά του καθουμένου. Δεν σας το ζήτησα, αλλά μιας και ήρθατε, το ελάχιστο που περίμενα να ακούσω μόλις γύρισα σπίτι ήταν ένα μπράβο, ένα δεν πειράζει, θα νικήσετε την επόμενη φορά, ένα καλή προσπάθεια. Και εσείς με πήρατε από τα μούτρα. Και ενώ γύρισα σπίτι με τις καλύτερες εντυπώσεις και με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά, με κάνατε να κλάψω. Πολύ. Τι να σας πω, μπράβο σας.

Ενδιαφερεται οταν ψάχνει ευκαιριες να με αγγιζει, οταν πλέον δεν περναει ουτε βδομάδα χωρις να συναντιομαστε,οταν τοσα χρόνια λεγαμε ενα γεια καθε εξαμηνο. Ενδιαφερεται οταν ειναι μαζεμενη και εγκρατης με ολους σε μια παρεα, ενω οταν μιλαμε μαζι το προσωπο της φωτιζεται σαν να εχει ενα μυστικο. Ενδιαφερεται οταν κοκκινιζει οταν κοιταζομαστε στα ματια, ενδιαφερεται οταν συνεχιζει να κραταει οπτικη επαφη παροτι κατακοκκινη. Ενδιαφερεται οταν στο παρτι το 95 % απο ολες τις κουβεντες της ηταν μαζι μου. Οταν χαμογελαει τοσο γλυκα σε οτι και να λεω. Ενδιαφέρεται οταν ακουγεται η καρδια της να χτυπά τοσο δυνατα και κανει τα παντα για να την ακουσω.

ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΤΑΙ...

-Χμ...ναι οκ.Και έτσι ξαφνικά εξαφανίζεσαι?Την στιγμή που με έμαθες και σε έμαθα?Ήσουν από τους τοπ φίλους μου. Γιατί ήξερες να με εκνευρίζεις με διαφορετικό τρόπο και να με ηρεμείς στο σημείο που έπρεπε.Where are you?

-Εχθές ρε παιδί μου,μου είπε ότι σε είδε τυχαία.Αυτό ήτανε που δεν θα χανομάσταν? Μαζί σου ρούφαγα τις στιγμές.Ένιωθα ζωντανή...Και αυτό το όμορφο συναίσθημα,που δεν μιλάς στον άλλον...και απλά σε καταλαβαίνει.Θα ήτανε υπέροχα αν σε είχα πάλι στην καθημερινοτητά μου.

-Κάτι τέτοιες μέρες που ο ήλιος λάμπει,μυρίζουν όμορφα τα δέντρα,και ακούγοντα πουλιά να κελαηδάνε,ή μάλλον όχι πουλιά,καναρίνια,κάποιος κάπου εδώ στην γειτονιά έχει καναρίνια που κελαηδάνε όμορφα...κάτι τέτοιες μέρες λοιπόν μου λείπεις πολύ.Και σκέφτομαι πόσο διαφορετικά είναι όλα χωρίς εσένα.

-Αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου,και εσύ μου λείπεις.

Σε 4 ανθρώπους που έφυγαν από κοντά μου,με ή χωρίς να το θέλουν: miss you... and i miss how happy i was with you. And....

Simos, Herpo The Foul, Phyllida Spore, Maria Lovegood, Leanan Sidhe, Immortality Dumbledore, Isabelle Lightwoood, και το πολύ πολύ να ξέχασα ακόμα έναν...συγγνώμη από αυτόν τον έναν. Το πολύ πολύ όμως

Πότε έρχεται το τέλος και τι είναι το τέλος;
Κοιτάζοντας μέσα σ'ένα σκοτεινό και κρύο κελλάρι, δεν βλέπω τίποτα. Είναι όλα εκεί, αλλά δεν φαίνονται. Διαγράφονται μόνο. Κι εγώ προσπαθώ να τα διακρίνω, να τα αναγνωρίσω και να τα εξηγήσω στον εαυτό μου, ώστε η καλησπέρα μου αύριο να είναι ειληκρνής. Ο μόνος τρόπος να ανακαλύψω τι βρίσκεται εκεί είναι να προχωρήσω μέσα στο δωμάτιο και να ψιλαφίσω ότι βρω μπροστά μου, να τ'αγγίξω με τα χέρια μου. Δεν φοβάμαι το σκοτάδι, ούτε μηπως χτυπήσω πουθενά. Θέλω να δω τι υπάρχει εκεί μέσα και να σου το πω. Αλλιώς τα λόγια μου δεν θα 'ναι δικά μου.
Σε μισώ και σ'αγαπώ μες στο σκοτάδι.

Θα ήθελα για πρώτη φορά να κάνω μια λίστα με τα όμορφα πράγματα που μου συνέβησαν αυτή την χρονιά. Για να μην τα ξεχάσω. Για να μην με ξεχάσουν κι αυτά. και κυρίως, για να μην ξεχάσω πόσο ωραία είναι η ζωή, ακόμη και την πιο άσχημη χρονιά.

1. Διάβασα πάρα πολλά βιβλία. Τόσα πολλά που πραγματικά με έκαναν και να γελάσω και να κλάψω και να προβληματιστώ και με γέμισαν όσο τίποτα άλλο.

2. Ζωγράφισα, καλύτερα από ποτέ. Ζωγράφισα ό,τι αγαπούσα και απλά έβγαινε. Ζωγράφισα ανθρώπους, φίλες μου, πανέμορφες. Πανέμορφες και όχι πλαστικές, με μεγάλα και μικρά μάτια, με χέρια απλωμένα για να με πιάσουν.

3. Απέκτησα μια καινούργιους φίλους, μετά από τόσα χρόνια. Αληθινούς φίλους! Κατερίνα^2, Ανθή, Γαβριέλα, Βίβιαν, Γιάννη: ήσασταν τόσα χρόνια γύρω μου και εγώ είχα ένα μαντήλι μπροστά στα μάτια μου. I'm so glad I gave you a chance. Στελλίνα: κάτι καινούργιο. Ομορφιά μου.

4. Έπαιξα σε μια θεατρική παράσταση και ίσως ήταν από τις πιο ωραίες εμπειρίες. Και παρόλη την γκρίνια μου πως είμαι παράξενο και οξύθυμο άτομο, δεν πλακώθηκα με κανένα από τα παιδιά της θεατρικής ομάδας και ας μην τους συμπαθούσα όλους αρχικά. Και ξεπέρασα κάποιες ντροπές και κάποιες λανθασμένες μου αντιλήψεις. Παιδιά, ήσασταν όλοι καταπληκτικοί και σας ευχαριστώ για τις όμορφες στιγμές που μου χαρίσατε.

5. Ήρθα κοντά με τους καθηγητές μου, σχολείου και φροντιστηρίου, πιο πολύ από ποτέ. Και μαλώσαμε και φιλιώσαμε, όλα μέσα στο παιχνίδι ήταν. Αλλά πάνω απ' όλα, μου δώσατε αυτό που ήθελα πιο πολύ απ' όλα: μια ευκαιρία. Πάλι το κάνατε το θαύμα σας, με μετατρέψατε από νευρικό 16χρονο σε σκεπτόμενο άνθρωπο.

6. Ανάσταση 2012/διακοπές: μια γλυκόπικρη ανάμνηση που θα κρατάω σαν φυλαχτό. Όλοι έχουμε κάποιες ιστορίες που δεν θα εκμυστηρευτούμε ποτέ, έτσι; Κι αυτό το λίγο που μου έδωσες απο σένα, μου ήταν αρκετό... Ελπίζω να σε ξαναδώ έτσι κάποτε...

7. Το καταπληκτικό και λατρεμένο μου τμήμα στην έκθεση. Μωρά μου, όλα σας! Η ανταλλαγή δώρων μετά τις χριστουγεννιάτικες διακοπές ήταν τόσο όμορφη. Ελπίζω να κρατάτε ακόμη όλες τις αστείες στιγμές μαζί με τις χάντρες που σας αγόρασα και όλα τα σοκολατάκια που έχω μοιράσει!
Δεν θα ξεχάσω επίσης τον φετινό στολισμό δέντρου μαζί σας. Έβαλα το τυχερό αστέρι στην κορυφή του! Και ανάψαμε τα λαμπάκια και τραγούδουσαμε και γελούσαμε και ο κύριος κάπνιζε και γελούσε με το κόκκινο πουλόβερ του! Έξτρα αστεράκι στην προσπάθεια να βγάλουμε το δέντρο από το κουτί του. Άλεξ πάλι καλά που σε έχουμε και σενα.

8.Καλοκαίρι στην Αθήνα. Όμορφη πόλη και άσχημη μαζί-μαγευτική. Η βόλτα με την Φλο στα Mall. Η παραλίγο αγορά του 50 αποχρώσεις του γκρι και η κραυγή διαμαρτυρίας της: "Είναι όσο καλό είναι το fanfic Λυκόφως με περισσότερο σεξ!Μ Η !"
Η ανακαίνιση του δωματίου της θείας μου με μόνους συμμάχους πολύ ιδρώτα και πινέλα!
Λιώσιμο στον καναπέ με ψημένο κοτόπουλο, πίτες και πατάτες τηγανητές και μπόλικης κοκα κόλα με την ξαδερφή μου. Φυσικά μετράει και η εξόρμηση στα Public Γλυφάδας όπου χαλάσαμε ένα σωρό λεφτά χωρίς να μας νοιάζει που δεν θα χαμε άλλα για τις επόμενες 15 μέρες. Επιτραπέζια-σταυρόλεξα και βιβλία-η συνταγή της ευτυχίας για την καθεμια μας.

9. Η 4ήμερη! P E R F E C T!!!

10. Και πιο πολύ απ' όλα, εσύ. Δεν θα πω πως σε λένε, γιατί το όνομα σου είναι κάτι ξεχωριστό για μένα. Με έκανες να καταλάβω πως είναι τα πράγματα αληθινά. Με νόημα. Χωρίς καμία τεχνητή παρεμβολή. Χωρίς ίντερνετ και χωρίς τίποτα άλλο, μόνο με την αφή. Μονάχα με τις 5 αισθήσεις. Ό,τι κι αν είναι αυτό που έχουμε, είναι αληθινό ρε φίλε. Ό,τι λέμε και ό,τι κάνουμε είναι αληθινό.
You had me at:
-Να πάρω ένα μπισκότα με σοκολάτα;
-Εννοείται
-Βασικά είχα φάει ήδη 5-6 πριν σε ρωτήσω
----
-Χτένισε λίγο τις τρίχες σου, πως είναι έτσι;
----
-Είμαι σε δίλημμα
-Ε; Δεν ακούω καλά ρε συ, να τα λες δύο φορές
-Είμαι σε δίλημμα,δίλημμα. Να πάω στην συναυλία του τάδε τάδε ή στην συναυλία του δείνα δείνα; στου πρώτου έχω ξαναπάει δύο φορές, στου πρώτου έχω ξαναπάει δύο φορές αλλά αλλά
-Ρε τι κάνεις, σταμάτα
-Εσύ δεν μου είπες να τα λέω δυο φορές δυο φορές;