Φιλοσοφικές αναζητήσεις και προσωπικές σκέψεις

Γιορτές αλά HW! :P

Νευρα,νευρα. Και μετά αναρωτιέται σε ποιον έμοιασα.

Αυτός ειναι ευτυχισμένος, αλλα με θέλει κοντά του. Φακ γέα.

Φέρε το κρασί. Η νύκτα προβλέπεται μεγάλη.

Για ποιο πράγμα παιδευόμουν 3 χρόνια; Για το τίποτα, σωστά. Γεια σου ρε φίλε μάγκα.

Phineas Nigellus Black έγραψε:Πάλι σκατά γίναμε γιορτινές μέρες.
Κάθε χρόνο τα ίδια, Πάσχα, Χριστούγεννα, θα βρούμε λόγο να μαλώσουμε στο τραπέζι. Τουλάχιστον τα τελευταία χρόνια εγώ ήμουν ο λόγος, δηλαδή ο θείος μου που με έπριζε να φάω κρέας και να φάω κρέας και εγώ νευρίαζα και γινόμασταν λαμπόγιαλο. Τώρα πρώτη χρονιά δεν είμαι εγώ ο υπαίτιος και ήταν και πολύ μεγαλύτερος ο καβγάς και ξέρετε τι; IT SUCKS. Επειδή εσύ βρήκες τώρα να νευριάσεις γι'αυτά που σου κάναν τα αδέρφια σου πριν 30 χρόνια δεν θα το υποστώ εγώ. Παίρνω το κρασάκι μου και στο καλό. Η Μεγαλύτερη βλακεία ήταν οτι κάθισα έστω και λίγο. Και δεν είναι για εμένα που στεναχωριέμαι, για την καημένη την γιαγιά μου... Δεν χρειάζεται και άλλες στεναχώριες, έχει τόσες, δεν χρειάζεται να έχει και τα παιδιά της να μαλώνουν.

Καλό Πάσχα...

Μία μεγάλη αγκαλίτσα από εμένα!

anthian9 έγραψε:
Μην στεναχωριέστε κ χαλιέστε.Σε λίγα χρόνια θα σας καλέσω όλους στο σπίτι ΜΟΥ κ θα κάνουμε όλοι αγκαλίτσες κ δεν θα μαλώνουμε. Χρόνια πολλά.

Léonie Vernier έγραψε:Γιορτές αλά HW! :P

Έχουμε αποδείξει πως οι γιορτές αλά HW είναι πολύ πιο ευχάριστες από τις γιορτές αλά Family.

Στα τριάντα σου
δεν κρατιόσουνα
για άνετος μου περνιόσουνα
τώρα στα σαρανταπέντε
πατριάρχης το 'χεις δει

Ούτε ειλικρινής
ούτε ανθρωπιστής
σαν ξοφλημένος αγωνιστής
που φοβάται το παιχνίδι
και το παίζει δικαστής

Arthur finally looked at her. "My protection of your castle is at an end. And this..." he said pointing the torn banner of their name "...this belongs to your King! As does the name Pendragon, which I also strip from you. You no longer have the right to call yourself that. And I no longer have a sister." He started towards the door.
"That name", said Morgan in the dark, not rising her eyes from the fire still, "is my birth right.
Arthur stopped and turned. "You have no rights in this kingdom anymore."
"You will not take my name." she replied, averting her eyes from the fire when her brother finally retreated from the room. "You hear me? Arthur! I am Pendragon. You are nothing. You will always be nothing but my fatherʼs bastard!


Είμαι εσύ γιατί είσαι εγώ. Είμαστε ένα.

Πφ,και εγώ πέρασα την χειρότερη Ανάσταση που έχω περάσει ποτέ μου. Φοβάμαι πως από εδώ και πέρα όλες οι υπόλοιπες γιορτές έτσι μοναχικές θα είναι.
Ξέσπασα τόσο πολύ μετά από τέσσερις μήνες.Τόσο μα τόσο πολύ.Με έπιασε πάλι το παράπονο.Το γιατί...Το στυλ του"εγώ τι έχω φταίξει?"Και φώναξα,και βάρεσα και πόρτες και έκλαψα.Και στεναχωριέμαι γαμ*το όσο και αν δεν το δείχνω.Πιο πολύ απ'όσο δεν έχω στεναχωρεθεί ποτέ μου.

Την προηγούμενη εβδομάδα έμαθα κάτι που μου ανέτρεψε όλα μου τα δεδομένα.Τα πιστεύω μου σ'εσάς.Δεν ξέρω τι λέτε,εσείς αλλά εγώ "έγκλημα" το λέω.Νιώθω να σας σιχαίνομαι.

Μπράβο και σ'εσένα που ξανά έφυγες.Μπράβο και σ'εσένα που μου φώναξες.Μπράβο και σ'έσενα που θυμήθηκες να νιαστείς μετά από 19 χρόνια(Το οι καλοί φίλοι στις φουρτούνες φαίνονται το έχεις ακουστά?Που ήσουν λοιπόν σε τόσες φουρτούνες?).Και σ'έσενα που τώρα θυμήθηκες να μου πεις έλα σπίτι μας.Και σ'εσένα που δεν έχεις καρδιά.Και σ'όλους σας.Λυπάμαι για όλους σας.Νιώθω πως όλοι είστε φτιαγμένοι από το ίδιο σάπιο κουβάρι.
Είστε πολύ καλοί υποκριτές όλοι.Μπράβο!!

Το μόνο που με φοβίζει είναι πως θα κάνετε και τα παιδιά σας ίδια σας τα μούτρα σας.Εύχομαι να μην σας μοιάσουν.

Μόνο ένα άτομο είναι αληθινό.Ακούτε?Ένα απ'όλους σας.Ένα που δεν περίμενε να εκμεταλλευτεί μια τέτοια κατάσταση για να μου πει ότι μ'αγαπάει.Ένα που δάκρυζε όταν μου έλεγε πως θέλει να με καμαρώσει φοιτήτρια.Ένα μόνο.

Τέλος,εσύ που με βάζεις να διαλέξω να ξέρεις κάνεις το χειρότερο λάθος.ΔΕΝ μπορώ να διαλέξω.Γιατί δεν θέλω.
Όσο και να παραπονιέμαι τώρα ξέρω ότι και εσύ και εκείνοι που αντιπάθησα ξαφνικά έχετε ακόμα να μου προσφέρετε όμορφα πράγματα.Για τις όμορφες λοιπόν στιγμές που ελπίζω να έρθουν ξανά δεν επιλέγω.Δεν μπορώ να κόψω επαφή.Δεν είναι του στυλ μου.Προσπαθώ να είμαι ευγενική.Έστω και αν με θυμήθηκαν τώρα να νοιαστούν.Μετά από 19 χρόνια. Έστω και αν είναι υποκριτές.Τι στο δ**λο?Κάτι καλό θα έχουν μέσα τους για να χαμογελούν ακόμη.

Αχ,και να επέστρεφα στο πέρυσι.ΣΤΟ ΟΜΟΡΦΟ ΚΑΙ ΓΛΥΚΟ ΠΕΡΥΣΙ.ΑΧ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΕΣΤΡΕΦΑ ΚΑΙ ΝΑ ΜΗΝ ΗΞΕΡΑ ΤΙΠΟΤΑ.ΑΧ...

anthian9 έγραψε:Μην στεναχωριέστε κ χαλιέστε.Σε λίγα χρόνια θα σας καλέσω όλους στο σπίτι ΜΟΥ κ θα κάνουμε όλοι αγκαλίτσες κ δεν θα μαλώνουμε. Χρόνια πολλά.

Can we do this now?

Ps:Τάσο δεν ήσουν ο μόνος που πέρασες χάλια.
Ξέρει τι? Το έχω πει πολλές φορές.Οι μεγάλοι είναι χαζοί.Γίνεται κάτι πριν χρονιά και το κρατάνε μανιάτικο για άλλα τόσα.Μην πω θα το θυμούνται για πάντα.
edit:γι'αυτούς φωνάζω και σ'αυτούς απευθύνομαι και εγώ.
Χαζοί μεγάλοι.

Μαράκι ...τεράστια αγκαλίτσα

Δεν θα είναι ποτέ μοναχικές οι γιορτές σου όσο έχεις και εμάς! Όλοι μόνοι μας γιορτάζουμε σωματικά αλλά ένα γλυκό χρόνια πολλά από πρόσωπα που αγαπάμε μεταφέρει αμέσως αλλού τη σκέψη μας

μαρακι δεν αξιζει να νιωθεις ετσι ρε!

Θεοπούλα έγραψε:Μαράκι ...τεράστια αγκαλίτσα

Δεν θα είναι ποτέ μοναχικές οι γιορτές σου όσο έχεις και εμάς! Όλοι μόνοι μας γιορτάζουμε σωματικά αλλά ένα γλυκό χρόνια πολλά από πρόσωπα που αγαπάμε μεταφέρει αμέσως αλλού τη σκέψη μας

Συμφωνώ ! Δεν υπάρχει λόγος να υπολογίζεις τίποτα και κανέναν.
Μην στεναχωριέσαι δεν θα είναι πάντα έτσι !

Τέλεια, συγχαρητήρια, νιώθεις ευχαριστημένος τώρα?
Δικαιωμένος?
Μπράβο, καλά τα κατάφερες.
Φώναξτε κι άλλο μπορείτε, ωραία, ναι, εγώ φταίω.
Πάντα εγώ φταίω, εγώ διαλύω την οικογένεια.
Μπράβο.
Το ξέρετε ότι δεν φταίω εγώ, αυτή τη φορά ΔΕΝ ΦΤΑΙΩ ΕΓΩ, και το ξέρω πως το ξέρετε, όμως όοοοοχι μη τολμήσει κανείς να το παραδεχτεί, να πει πως έχω δίκιο, όχι.
Φοβόμαστε το μπαμπούλα.
Μπράβο, τι ευχαρίστηση, ναι, ναι, εγώ είμαι η υστερική και η κακομαθημένη και, και, και.
Όμως ξέρετε τι? Βαρέθηκα. Ό,τι και να κάνω, όσο και να προσπαθήσω να είμαι η κόρη που θα ήθελε να είχε, ΔΕΝ ΜΠΟΡΩ.
Όχι διακρίσεις, ε? Αχ, ναι, όλη μέρα που η άλλη γκρίνιαζε ήταν όλα μελι-γάλα, ξαφνικά εγώ, η ύπαρξή μου σας ενοχλεί.
Και ερωτώ ΤΙ ΕΚΑΝΑ? Πείτε μου τουλάχιστον να ξέρω τι έκανα λάθος, να ζητήσω συγγνώμη, όμως όοοοοοοχι Μαρία, ό,τι και να πεις εσύ έχεις άδικο, τα κατάφερες πάλι!
Πφ, σας βαρέθηκα πια. Και τα κόμπλεξ σας, και το πόσο αγαπημένοι είστε μεταξύ σας εσείς οι τρεις κι εγώ η παράταιρη, η διαφορετική, η κομπλεξικιά.
Εντάξει λοιπόν, ευχαριστώ, έχετε πάααντα δίκιο, επειδή το λέτε εσείς, κι αν αλλάξει η γνώμη σας πάλι θα έχετε δίκιο, μάλιστα.
Συγγνώμη, για έναν λόγο που δεν ξέρω, που δεν έφταιξα εγώ όμως εγώ φταίω, μαλιστα, αντίο λοιπόν, φεύγω, πάω βόλτα. Ευχαριστημένοι? Αυτό δε ήθελες από την αρχή, να φύγεις από το τραπέζι? Όμως ναι, είναι πολύ πιο εύκολο να ρίξεις την ευθύνη πάνω μου, για να βγεις πάλι ο αδικημένος, πάρα πολύ πιο εύκολο. Πες από την αρχή ότι δεν θα γίνει αυτό που θέλω, μη μου τάζεις χάρες και μετά τις παίρνεις πίσω, επειδή δεν είναι σωστή η συμπεριφορά μου, επειδή σου μιλάω άσχημα, επειδή, επειδή, επειδή...
Εχθές έκατσα όλη τη μέρα στον υπολογιστή, και λοιπόν?
Έχετε σκεφτεί ότι ούτε εγώ δεν μπορώ να τσακωνόμαστε άλλο, ότι ούτε εμένα μου αρέσει;

Μετά θέλετε να κάτσω Αθήνα να σπουδάσω.
ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ ΧΑ.

Αν μπορούσες να δεις την θέα από το μπαλκόνι μου, θα με ήθελες πίσω. Και, μα τω Θεώ, θα σε δεχόμουν, κι ας σε λυπάμαι.

1. Πέρυσι σου εμφανίστηκα μ'ένα δώρο.Πρόπερσι σου κάναμε έκπληξη με τούρτα.Φέτος είσαι μακριά.Ένα χρόνια πολλά από ένα τηλέφωνο.Το γέλιο σου."Μαράκι μου με συγκινείς"Αχ και να ήσουν εδώ.Ίσως να μην φοβόμουν τόσο.Μου έκανες τόσο καλό.Ακόμα χαζεύω εκείνο το χαρτάκι"Καλό καλοκαίρι Μαράκι!!!".Μόνο σ'εμένα ήρθες,πήρες το στυλό,το χαρτάκι,έγραψες,μου το έδωσες και χαμογέλασες.Με αυτά υπέροχα στρογγυλά γράμματα.Και τους τόνους που δεν είναι τόνοι,αλλά ολοστρόγγυλα κυκλάκια.Ποτέ δεν έβαλες κανονικούς τόνους.Μόνο κυκλάκια.Θα αναγνώριζα τα γραμματά σου ανάμεσα και σε εκατό γραπτά.Περιμένω τόσο το καλοκαίρι να σε ξανά δω.Σε χρειάζομαι.Thank you anyway. <33

2. Αλήθεια μέσα σ'ένα χρόνο ανατράπηκαν τόσα πολλά.Και μετά από χροοοοονια μου λύθηκαν πολλές απορίες.Αλλά ξέρετε τι?Δεν πειράζει.Μια μέρα θα μεγαλώσω και θα κάνω μια δικιά μου μεγάλη οικογένεια,που δεν θα μαλώνει κανείς με κανέναν,δεν θα μιλάει κανείς πίσω από την πλάτη του άλλου,δεν θα προσπαθούν να κάνουν κακό ο ένας στον άλλον,δεν θα λένε ψέμματα και τα ξαδέρφια θα βρίσκονται συχνά μεταξύ τους.

3 ΠΑΠΑΚΑΛΙΑΤΗ βγες έξω και πες μου γιατί προβάρεις το καινούργιο σου σαχλό σήριαλ πάνω μου παρά την θέληση μου.

4 HW έχεις ένα μεγάλο κομμάτι της ψυχής μου εδώ.Να το κρατάς προστατευμένο. Και επιπλόν HWfamily,ξέρω ότι εσείς δεν πρόκειται να με προδώσετε ούτε να μου πείτε ψέμματα ποτέ.

Στέλλα Πριοβόλου έγραψε:μαρακι δεν αξιζει να νιωθεις ετσι ρε!

Αξίζει και αυτό είναι το γμτ.Αλλά ευχαριστώ.

Πελαγία Λεβεντογιάννη έγραψε:

Θεοπούλα έγραψε:Μαράκι ...τεράστια αγκαλίτσα

Δεν θα είναι ποτέ μοναχικές οι γιορτές σου όσο έχεις και εμάς! Όλοι μόνοι μας γιορτάζουμε σωματικά αλλά ένα γλυκό χρόνια πολλά από πρόσωπα που αγαπάμε μεταφέρει αμέσως αλλού τη σκέψη μας

Συμφωνώ ! Δεν υπάρχει λόγος να υπολογίζεις τίποτα και κανέναν.
Μην στεναχωριέσαι δεν θα είναι πάντα έτσι !

Χρήστο μεγάλη αγκαλιά και από εμένα. Ωραία τα λες.<3

Σ'ευχαριστώ και εσένα Πελαγία,χα δεν ξέρω πως σε λένε. Μακάρι βέβαια να μην υπήρχε όντως λόγος.

Και ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο; Να ξέρω το νόημα πίσω απ' τα τραγούδια
Και ξέρεις ποιο είναι το χειρότερο; Ότι κάθε φορά που τον βλέπω μου θυμίζει εσένα

Η ζωή μας είναι κυρίως ανατροπές. Αυτό σημαίνει πως εκεί που δεν το περιμένεις και σκέφτεσαι πως δεν συμβαίνει τίποτα μπορεί να σκάσει ένα μήνυμα ή ένα τηλεφώνημα και να σου ανατρέψει όλη τη λιμνάζουσα πραγματικότητά σου. Και έτσι να ξεκινήσει μια εντελώς νέα φάση στη ζωή σου...

Όση ώρα μιλάνε μου κρατάει το αριστερό χέρι σφιχτά.Το αφήνει κάποιες φορές για να κάνει κινήσεις με τα χέρια της.Ύστερα το κρατάει πάλι σφιχτά.

Sweet memories...

This time last year...everything was so different.

-Πηγαίνετε στα δικαστήρια να δούμε τι θα καταλάβετε.
-Ας φύγει αυτή η χαζό εβδομάδα.
-Πάνω απ'όοοοοολα μου λείπει να είσαι ΕΣΥ.
-Αλλά ξέρεις τι?

Oh no, not I. I will survive
Oh as long as I know how to love I know I'll stay alive
I've got all my life to live,
I've got all my love to give and I'll survive,
I will survive. Hey hey!

Σήμερα το πρωί συνειδητοποίησα πόσο πολύ αγαπώ τη μαμά και τον αδελφό μου.
Σήμερα βασικά τους κοιτούσα και βρήκα τα πράγματα που μου έλειπαν χρόνια και κόντεψα να σκάσω, να δακρύσω από αγάπη.

Η οικογένειά μου εμένα μου θυμίζει κάτι βιβλία σκληρά και αμείλικτα, γεμάτα πολέμους και αιματοχυσίες και χαρακτήρες με τα πιο έντονα πάθη. Μια ιστορία γεμάτη πληγωμένες καρδιές κι εγωισμούς,και μίση και κραυγές και αυτοθυσία και... απ' όλα.
Λίγα είναι αυτά που δεν έχω ζήσει μαζί τους, τα περισσότερα από αυτά δε θα θελε κανείς να τα ζήσει ούτε για πλάκα.
Αλλά νιώθω και ξέρω, πως όχι μόνο λίγες οικογένειες, αλλά και λίγοι άνθρωποι στον πλανήτη έχουν καταφέρει στη ζωή τους να αναπτύξουν τόσο ισχυρούς και ακατάλυτους δεσμούς. Έχω ανθρώπους δίπλα μου για τους οποίους ξέρω πως θα έκανα τα πάντα, και πραγματικά με εκπλήσσει το πόσο παράξενα όμορφη και γλυκιά μπορεί να γίνει η ζωή σε μια στροφή, όταν δεν το περιμένεις. Δεν είμαστε τυπικοί, συμβατικοί, συνηθισμένοι. Είναι μια σχέση τόσο ελύθερη και ανεξάρτητη, ακριβώς ένα σκαλί παραπάνω από πολύ δυνατή φιλία.
Το τραπέζι πάνω στο οποίο μπορούν να ειπωθούν όλα, από τον πιο βαθύ μας πόνο ως το πιο τριτοδεύτερο κουτσομπολιό και την πιο αστεία και πρόστυχη ατάκα, οι συμμαχίες, οι αγκαλιές, το πολύ γέλιο, ακόμα και η γκρίνια μαζί με κάτι τσακωμούς που καταντούν αλατοπίπερο στον τελικό απολογισμό.

Τους κοιτούσα σήμερα που λες, κι ένιωσα ασφαλής, ευτυχισμένη. Ότι έχω ένα σημείο αναφοράς, στην πιο καμμένη και άκυρη μορφή του πάντα.

Σήμερα διάλεξα νυφικό για τη μαμά μου.

Σε λίγες μέρες κλείνει ο πρώτος κύκλος και ανοίγουν άλλοι χίλιοι, αλλά ξέρω ότι σε όποιον πόλεμο και να έχω να πολεμήσω από δω και μπρος, έχω τους καλύτερους συμμάχους στον πλανήτη.
Δεν είμαι για να λέω τέτοια εγώ, γι αυτό κάθομαι και τα γράφω μόνη μου άλλωστε, αλλά σας αγαπώ. Πιο πολύ δεν έχει.

Πριν κάποιες βδομάδες σου είπα πως διάβαζα ένα βιβλίο που λάτρευα, γιατί έβρισκα τον εαυτό μου στις γραμμές. Ήταν ένα βαθύ ερωτικό βιβλίο που ταυτόχρονα ασκούσε κοινωνική κριτική. Δύσκολος συνδυασμός, μα έδεσε τόσο καλά χάρη στον συγγραφέα. Και ξέρεις, μου άρεσε πολύ. Πάρα πολύ. Τόσο πολύ που το κουβαλούσα στο σχολείο και στα φροντιστήρια και το έκρυβα κάτω απ' το θρανίο και το διάβαζα. Νομίζω ότι με πέρασες για φρικιό, αλλά δεν με νοιάζει τι σκέφτηκες, γιατί δεν μου είπες τίποτα γελοίο ή προσβλητικό που να με πλήγωσε. Απλά με ρώτησες τι διαβάζω. Και ήταν η πιο όμορφη ερώτηση που μου έχουν κάνει...
Την Παρασκευή μου είπες πως είναι όντως υπέροχο. Μου αποκάλυψες πως το διάβαζες και συ. Εντάξει, απλά έμεινα. Ήταν κάτι διαφορετικό να μοιράζομαι μαζί σου ένα... άγνωστο στους φίλους κομμάτι μου. Ήταν πολύ διαφορετικό απ' το να διαβάζεις ένα βιβλίο επιστημονικής φαντασίας που απλά στο πρότεινα. Δεν σου είπα τίποτα. Απλά πως διαβάζω το ...... και με αγγίζει πολύ.

Λοιπόν, αύριο είναι δευτέρα και έχουμε πάλι μάθημα μαζί. Σου έχω ετοιμάσει το βιβλίο μας. Είναι γεμάτο σημειώσεις και υπογραμμίσεις, αλλά... ξέρω πως επιτέλους κάποιος θα καταλάβει...

Νιώθω να πνίγομαι τελευταία και δεν ξέρω και γιατί! Ή μάλλον τον ξέρω απλά δεν είναι και τόσο σημαντικός για να νιώθω τόσο χάλια. Πάντως είμαι πεσμένη και σήμερα το κατάλαβαν όλοι στο τραπέζι!
Φυσικά, και με ρώτησαν τι έχω, φυσικά και τους είπα. Όμως ήταν όλο οι ίδιες, ανούσιες συμβουλές, αυτές που σου λένε οι άνθρωποι που αγαπάς απλά και μόνο για να σου δείξουν ότι σε νοιάζονται και να σε βοηθήσουν να νιώσεις καλύτερα. Δεν ένιωσα καλύτερα όμως. Περίμενα να μιλήσει ο παππούς μου, αυτός που μου μοιάζει πιο πολύ σ'αυτόν τον κόσμο! Μόλις άνοιξε το στόμα του άρχιζε με τον ίδιο, ανιαρό τρόπο να εξιστορεί περιστατικά από όταν ήταν μικρός.
Οι υπόλοιποι τον κορόιδευαν πάλι, δυσανασχετούσαν και του έλεγαν ότι "άλλο είναι το θέμα". Εγώ όμως περίμενα να φτάσει στο τέλος της ιστορίας του, ώσπου μου είπε: "Σήκω από το τραπέζι τώρα, βάλε αθλητικά και πάνε να τρέξεις. Τρέξε με όλη σου τη δύναμη, ώσπου να μην μπορείς άλλο ούτε να μιλήσεις."
Γέλασα, περίμενα να τελειώσουμε το φαγητό και πήγα στο δωμάτιό μου να διαβάσω. Δεν μπορούσα όμως, βγήκα έξω. Και έτρεξα!
Και ήταν η καλύτερη συμβουλή που μου έχουν δώσει ποτέ, πραγματικά.

Κατάλαβα επιτέλους τι εννοούσαν όλοι όταν έλεγαν "Αν θες κάτι πολύ, συμβαίνει."
Και όχι βέβαια επειδή υπάρχει μαγεία στον κόσμο, αλλά επειδή εσύ το προσπαθείς. Εσύ δημιουργείς μαγεία. Όχι με τα λόγια σου, αλλά με τις πράξεις σου, την αποφασιστικότητά σου, την τελειομανία σου, την εμμονή σου να φτάσεις ψηλά.

Ο Μπέζος σε μία συνέντευξή του όταν τον ρώτησαν "Γνωρίζετε πως μόνο το 5% του τομέα σας απασχολείται με το αντικείμενο;" αυτός απάντησε "Μα μόνο το 5% είναι ηθοποιοί."

Σκοπεύω να είμαι σε αυτό το 5%.

Και όταν θα πάρεις το όσκαρ να μας θυμηθείς όχι να σου κάνουμε ου ου ου και να σε χαιρετάμε όταν θα περπατάς στο κόκκινο χαλί και εσύ ούτε να μας φτύσεις Όχι γίναμε διάσημες και ξεχνάμε τους φίλους μας, τα σόγια μας, τους γείτονές μας και δυο σκυλιά που τρέχανε τα οποία παλιότερα που δεν ήμασταν φίρμες τα είχαμε παραδεχτεί σε ανύποπτο χρόνο. Γιατί τώρα το σκέφτομαι και συγχύζομαι και άντε γιατί άντε

Σπόιλερ:

Αστοκαλό φιλοσόφησα πάλι η θυμόσοφος

Mου την βαραει που οι γονεις μου το παιζουν ανοιχτομυαλοι, με πραγματα που ξερουν πως δεν προκειται να γινουν. Εμενα αν οι γιοι μου θελουν να γινουν gay, δικη τους επιλογη. η αμα αρχισουν το καπνισμα, εμενα δεν με πειραζει.

Αληθεια ειστε ανοιχτομυαλοι;

Γιατι ξινιζετε ακομα που εχω αποφασισει να γινω χορτοφαγος; Γιατι μου πλασαρετε μπριζολες στο πιατο μου, σαν να ειναι φυσικο; Θελετε να με δελεασετε;

Ειναι για εσας πιο καλη επιλογη το να αρχισεις το καπνισμα; Γιατι δεν σεβεστε την επιλογη μου και ολη την ωρα μουρμουριζετε οταν εγω προτιμω το πιατο με την σαλατα, αντι για τα ψητα;;

@Σόφη, μέχρι και στην συγγραφική μου απόπειρα με τον Πάττινσον σε έβαλα μωρή, αν κάποιον θα ευχαριστήσω θα στε εσείς και βούλωστο γιατί δεν θα σε πάρω συνοδό αν ντυθείς φτηνά

@Δημήτρη, πολύ απλά, ο άνθρωπος δεν μπορεί να ζήσει χωρίς κρέας. Θέλεις να είσαι με τα χαπάκια-συμπληρώματα διατροφής; Από την άλλη μπορείς να βγάλεις και τους κυνόδοντές σου γιατί για κάποιον λόγο μας τους έδωσε ο θεός

Επειδη εχουμε ενστικτα σαρκοφαγων ζωων, δεν σημαινει καλε, οτι πρεπει να τα αφηνουμε να επισκιαζουνε την σκεψη και την λογικη μας. Εκτος απο τους κυνοδοντες, η φυση και οι τοσοι αιωνες εξελιξης, μας εδωσαν και το πολυτιμοτερο οπλο... ανεπτυγμενη νοημοσυνη. Ειναι ασκοπο να σκοτωνουμε, και ακομα χειροτερο, να εκτρεφουμε, ζωα αποκλειστικα για αυτο το σκοπο.

Και δεν χρειαζονται συμπληρωματα, ολα τα στοιχεια υπαρχουν στα φυτα, φρουτα και τα λαχανικα, απλα εχουμε συνηθισει στην αγριοτητα!