Αν ήσασταν πρωτοετείς...

θα ήμουν αγχωμένη αλλά και ενθουσιασμένη ταυτόχρονα,που θα ξεκινούσα τη μαθητική μου ζωή σε ένα σχολείο μαγείας!

Εγώ θα είχα πολύ άγχος, επειδή θα ήμουν καινούρια εκεί , θα σκεφτόμουν ότι μπορεί να μην έβρισκα πολλούς φίλους και θα ήθελα πολύ να μπω στον κοιτώνα που επιθυμώ ...Θα προσπαθούσα να πίσω το καπέλο της επιλογής για αυτό , όπως έκανε ο Χάρι ....

Ως πρωτοετής θα ήμουν ενθουσιασμένη βέβαια που θα πήγαινα στο χόγκουαρτς αλλα μόλις έμπαινα στο χόγκουαρτσ εξπρές θα άρχιζε σταδιακά να με κυριεύει το άνχος και θα πανικοβαλόμουν.Κατα πάσα πιθανότητα δε θα μιλούσα στα άλλα παιδιά εκτός αν μου μιλούσαν και θα έξαχνα για ένα άδειο βαγόνι.Θα με προβλημάτιζε ιδιαίτερα το γεγονός οτι θα έμενα σε ένα τελείως άγνωστο για εμένα περιβάλλον οπου δε θα γνώριζα κανένα με δεδομένο το πόσο δύσκολα πιάνω φιλίες.Σίγουρα όντας 11χρονών θα μου έλειπε η οικογένειά μου.Το θέμα του κοιτώνα δε θα με απασχολούσε τόσο απλά θα ήλπιζα να μη μπώ σε κάποιο κοιτώνα που δεν ήθελα και σίγουρα θα προτιμούσα να μπώ στο ράβενκλοου.Όσο πλησιάζαμε βέβαια προς τη σχολή τοσο περισσότερο θα ανχωνομουν και με το χωρισμό σε κοιτώνες.Όταν θα έφτανε η ώρα της επιλογής δε νομίζω να μιλούσα στο καπέλο.Θα το άφηνα να με βάλει όπου νομίζει.

Όταν θα έμπαινα στο Χόγκουαρτς Εξπρές , θα είχα αγωνία και τρακ και θα σκεφτόμουν συνέχεια το καπέλο επιλογής και σε ποιον κοιτώνα θα με έβαζε . Επίσης θα σκεφτόμουν αν θα έκανα φίλους εκεί και πως θα μου φέρονταν .Άραγε να ήταν φιλικοί ή εχθρικοί μαζί μου ;
Μόλις θα πήγαινα στην τραπεζαρία που θα φορούσα το καπέλο επιλογής του κοιτώνα θα ήθελα πάρα πολύ να μπω στο κοιτώνα που επιθυμώ ... Για να μπω εκεί που θέλω θα προσπαθούσα να πίσω το καπέλο , όπως έκανε ο Χάρι .
Μετά από την κατάταξη αυτή θα ήμουν χαρούμενη αν με έβαζε εκεί που ήθελα και λυπημένη , αν με έβαζε κάπου που δεν ήθελα ...Πάντως θα ένιωθα ανακουφισμένη επειδή τέλειωσε αυτή η διαδικασία ...

Η πίεση μου θα είχε ανέβει όσο όταν χάνει η ομάδα του πατέρα μου και πέρνει 2 χάπια!!!Θα έλεγα από μέσα μου ωστε φτάσαμε επιτέλους!!!Στο καπέλο θα έλεγα σε ποιον κατά την γνώμη μου κοιτώνα δεν θα ήθελα να πάω!!Μετά όπου με βάλει!!Όταν πάμε οι πρωτοετείς στην Αίθουσα Αναψυχής
θα έκανα φιλίες και το βράδυ θα προσπαθούσα να αποκριπτογραφίσω ότι έγινε πριν λίγες ώρες!!Και επειδή είμαι σίγουρος ότι αρκετά παιδιά θα έμεναν ξύπνια θα μιλούσαμε και θα γινόμασταν πολύ καλοί φίλοι!!!

θα ήμουν ψύχραιμος και πρώτα απ όλα θα προσπαθούσα να χωνέψω ότι φοράω ένα καπέλο που μιλάει..

Θα φοβόμουν μήπως το καπέλο ανακαλύψει πράγματα που ούτε εγώ δεν τα παραδέχομαι στον εαυτό μου ή αν ανακαλύψει πράγματα που δεν τα ξέρω και με σοκάρουν. Θα ανησυχούσα μήπως μπω σε ξεχωριστό κοιτώνα από τους φίλους μου.

Σε ολη τη διαδρομη θα ευχομουν να με εβαζε το καπελο στο Griffindor!! Και αν τα καταφερνα τοτε θα ημουν πολυ χαρουμενη και συγκινημενη με τις επιδοσεις μου!! :D

θα είχα πολύ άγχος δεν θα ήξερα τι θα δω τι θα αντιμετωπίσω...σίγουρα δεν θα είχα μιλιά

Αρκετά αγχωμένος πιστεύω αλλά θα άφηνα το Καπέλο να με βάλει σε όποιο κοιτώνα πίστευε ότι άξιζα

Πάντα ήθελα να μπω στο ραβενκλοου άρα όπως ο Χάρι είπε στο καπέλο όχι σλυθεριν εγώ θα του ελεγα ραβενκλοου! Ραβενκλοου!

θα το αφηνα να επιλεξει!αχ μακαρι να πηγαιναα θα ηταν ΤΡΟΜΕΡΑ

θα ειχα πολυ ανχος για το αν θα μπω στον κοιτωνα του σλιθεριν δεν θα αντεχα να μπω καπου αλλου.η επιλογη αυτη θα σημαδευε ολα τα μαθητικα μου χρονια τις παρεες μου το μελλον μου

Οσο θα βρισκομουν στο Χογκουαρτς Εξπρες θα αρχιζα να ηρεμω και να συνομιλω με αλλα παιδια της ηλικιας μου. Οταν θα αντικριζα το Χογκουαρτς θα ενιωθα σοκ και δεος. Θα το θεωρουσα ομορφο αλλα και τρομακτικο. Απο εκεινο το σημειο και επειτα θα προσπαθουσα να απορροφισω οσες περισσοτερες λεπτομερειες και πληροφοριες μπορουσα. Δεν νομιζω να ελεγα στο καπελο κατι. Ισως μονο αν ανεφερε το Σλιθεριν και ειχα ακουσει προηγουμενως την κακη του φημη να αντιδρουσα με καποια κινηση ή "ουμφ". Βεβαια δεν νομιζω να με εβαζε στο Σλιθεριν οποτε μετα θα συστηνομουν στα παιδια του κοιτωνα μου με την ελπιδα να αποκτουσουμε μια καλη σχεση.

Η πρώτη μου μέρα στο Χόγκουαρτς, θα ήταν άνετα η πιο χαρούμενη μέρα της ζωής μου. Να πάνε στο καλό οι κοιτώνες, να πάει στο καλό και η μουρμούρα στο καπέλο- πιστεύω θα με έβαζε εκεί που μου ταίριαζε περισσότερο--θα ήμουν ΜΑΘΗΤΡΙΑ στη Σχολή Χόγκουαρτς για Μαγείες και Ξόρκια! Γιατί να χαλάσω τη στιγμή της συνειδητοποίησης, όταν θα έμπαινα μέσα στην μεγάλη τραπεζαρία με εκατοντάδες μάγους, καθηγητές Ξορκιών και Φίλτρων για να φορέσω ένα καπέλο που μιλάει; Για όνομα! Τι θα μπορούσε να 'ναι καλύτερο και για ποιο λόγο να αγχωθώ;   

Ειμαι σιγουρη πως θα φανγκερλιζα, εστω και για λιγο. Αλλα κατα τα αλλα θα προσπαθουσα να φερομαι σαν κανονικος ανθρωπος/μαγισσα. Θα ηθελα να μπω σλιθ η γκριφιντορ και θα παρακαλουσα το καπελο να επιλεξει αναμεσα στα δυο. Χαφλ δεν θα ηθελα να μπω γιατι ο κοιτωνας τους ειναι διπλα στην κουζινα και φαντασου ολη μερα να σου σπαει τη μυτη μια μονιμη μυρωδια απο κρεας ψωμι η ΣΟΚΟΛΑΤΑ. Αληθεια οι χαφλ πως το αντεχουν, γιατι εγω μονο που το σκεφρομαι πειναω...

Θα σκεφτόμουν οτι όλο αυτό απλά είναι ένα όνειρο και οτι θα ξυπνούσα σύντομα και άδοξα. Θα προσπαθούσα να κρύψω την χαρά μου που φεύγω απο το σπίτι μου και που πηγαίνω σε σχολή μαγείας!....ίσως να μιλούσα και με άλλα άτομα και να προσπαθούσα να κάνω φιλίες πολύ σημαντικές για τις πρώτες μέρες.....και μέσω των συζητήσεων αν και φυσικά θα ρωτούσα μήπως ξέρουν να κάνουν κανα μαγικό για να ξεχάσω το ενδεχόμενο της φάρσας θα μάθαινα και διάφορα πράγματα για την σχολή τους μεγαλύτερους μαθητές και καθηγητές. Όσο για την διαδικασία της επιλογής θα τα είχα παίξει απο το άγχος οπότε δεν θα έμπαινα σε διαδικασία σκέψης. Εμ δεν θα μιλούσα στο καπέλο θα άφηνα να κάνει ελεύθερα την επιλογή του χωρίς επιρροές θα ήθελα να ήμουν στον αγαπημένους μου η σλύθεριν ή ραβενκλοου   


Περιγράψτε μας, τέλος, τα συναισθήματά σας μετά το τέλος της επιλογής.

πω πω...θα ημουν παρα πολυ αγχωμενη...σιγουρα θα μιλουσα στο καπελο..αλλα μαλλον δεν θα καταλαβαινα εξ αρχης οτι μιλαω στο καπελο...
μολις θα τελειωνε η επιλογη μου θα ημουν παρα πολυ ανακουφισμενη και φυσικα ευτιχησμενη και μονο που ειμαι σε αυτη τη σχολη...

Δεν θα ημουν καθόλου αγχομενη, αφου ειμαι φτιαγμενη Σλίθεριν    

θα ημουν τρομοκρατημενος, αλλα θα ηθελα να παω στο σλιθεριν

Θα είχα ένα άγχος για να δω σε ποιόν κοιτώνα θα πάω αλλά θα είχα και μία περιέργεια για τα μαθήματα.

Σε ολη τη διαρκεια του ταξιδιου με το Hogwarts Express θα ειμουν γεμισμενος με ενα ατελειωτο αισθημα ικανοποιησης και χαρας..! Θα προσπαθουσα να δοκιμασω ολα τα γλυκα που θα μπορουσα (Bertie Botts Every Flavour Beans, Chocolate frogs κτλ) και να γνωρισω νεους φιλους...
Κατα τη διαρκεια της μεταβιβασης στο Hogwarts με τις βαρκες, θα ειχα μεινει εκθαμβος απο το τοπιο, και θα αναρωτιομουν τι ειδους μαγικα πλασματα ζουν κατω απο αυτα τα νερα (περα απο merpeople) και τι ειδους μυστικα με περιμενουν στη σχολη...
Κατα την εισοδο στο Great Hall, θα ειχα λιγο αγχος, οχι για το House που θα με εβαζε το Sorting Hat, αλλα λογο του πληθους που θα παρακολουθουσε απο κατω...
Και τελος, οχι δεν θα με ενοιαζε που θα με εβαζε το Sorting Hat, γιατι αυτο θα ηταν το μερος οπου θα ανηκα πραγματικα (εννοειται πως θα ηταν Ravenclaw βεβαια! ) ...

αν Και πανικοβλητη αρχικα, πιστευω θα αρχιζα να ανακτω τη ψυχραιμια μου οταν αρχιζα να γνωριζω αλλους μαθητες στο Χογκουαρτς Εξπρες...υστερα οταν ερχοταν η ωρα της επιλογης δε θα έλεγα απολυτως τίποτα...θα ήθελα να είμαι στο κοιτώνα που πραγματικα ταιριάζω περιτρυγυρησμένη απο ατομα που με καταλαβαινουν και οχι σε καποιο κοιτωνα που απλα μαρεσει...

Προσωπικα δε θε ειχα αγχος ως προ τον κοιτωνα που θα μπω...θελω να πω οτι ειναι να γινει θα γινει!Αγχος θα ειχα για τη πορεια μου στη σχολη αν θα ε\ημουν δλδ καλος στα μαθηματα κτλ...σε οποιον κοιτωνα και να εμπαινα χαρουμενος θα ημουν απλα και μονο που βρισκομαι στο Howguarts ως μαθητης!!

Εγώ ναι θα είχα αρκετό άνχος και υποθέτω πώς ναι θα μιλούσα στο καπέλο γιατί δεν θα θελα να με έβαζε σε άλλο κοιτώνα εκτός απο το Σλίθεριν που θα ήθελα