Τελικά αληθεύει πως δεν μπορείς να το αφήσεις από τα χέρια σου μέχρι να γυρίσεις στη τελευταία σελίδα.
Τη Κάντνις τη θαυμάζω για το δυναμισμό της και πως ό,τι ήθελε να πει το'λεγε έξω από τα δόντια. Επίσης, μ'άρεσε που έκαιγε καρδιές και θεωρούνταν όμορφη παρ'όλο που δεν ήταν η δίμετρη κοπέλα με τα χρωματιστά μαλλιά και μάτια.
Σε μερικές φορέες μου φάνηκε λίιιγο τραβηγμένο. Πχ, εγώ δεν μπορώ με τίποτα να φανταστώ πως υποστηρίζω έτσι όπως αυτή την οικογένειά μου και να αναλαμβάνω τα "ηνία" και η συγκεκριμένη ήταν και 11 χρονών.
Λατρεύω τον Πίτα, αν και το όνομά του μου φέρνει στο μυαλό πίτα βατόμουρο και συνήθως φαντάζομαι να φοράει μωβ.- Αλλά είναι και πολύ τζένλμαν και τον υποστηρίζω με χίλια, παρόλο που σε μερικές φάσεις μπορεί να γίνει ξενέ.-
Η Ρου. Αχ, τη Ρου την συμπάθησα από τη πρώτη στιγμή.
Γενικώς το όλο παιχνίδι θύμιζε πολύ τον λαβύρινθο στην Αρχαία Ελλάδα, τα χρονικά του Μινώταυρου. Α, επίσης δεν θα γινόμουν εθελόντρια ποτέ ποτε ποτέ. Αλλά αν ήταν να πάρουμε ψηφίδες γω ή η αδερφή μου, ΣΙΓΟΥΡΑ θα επέμενα να τις πάρω εγώ. Μπορεί αν μην είμαι αρκετά γενναία για να σκοτώσω ή να έχω ελπίδες να βγω ζωντανή από εκεί μεσα, πιστεύω να βλέπεις κάποιον δικό σου να αργοπεθαίνει και συ να'σαι με την αγωνία ειναι χίλιες φορές χειρότερο.
Τι άλλο; Α, ναι. Η ταινία.
Δεν με χαλάει η επιλογή της Κάντνις, αν και δεν θα ήταν η πρώτη μου επιλογή.
Ο Γκέιλ μου φαίνεται λιγότερο γεροδεμένος από όσο θα έπρεπε.
Ο Πίτα είναι λιγότερο γοητευτικός από όσο θα έπρεπε.
Ο Σίννα ( ) στη ταινία απλά δεν θα είναι ο Σίννα.
Η Ρου είναι θεά.
Η Πριμ έπρεπε να είναι λίγο πιο γλυκούλα και να δείχνει και λίγο ταλαιπωρημένη.
Διζ, μέχρι τώρα.