Όνειρα

Εγώ χθες είδα ότι είχα πάει σε ένα πάρτυ με τον James και χορεύαμε το Gangnam Style

Μάλλον πρέπει να κόψω τις πολλές ταινίες και σειρές γιατί με πειράζουν σοβαρά και κλονίζουν τον ύπνο μου!

Ήμουν λέει στο παλιό μου (πρώτο) μου δημοτικό σχολείο όπου ξεκίνησα τα σχολικά μου χρόνια. Καθόμουν σε ένα πεζούλι στο προαύλιο του σχολείου και 'αγνάντευα' το γήπεδο του μπάσκετ... Ώσπου κάποια στιγμή, έτσι ξαφνικά ακούω μια φωνή από πίσω μου. 'Ναταλία;' γυρνώ και τι να δω; ο πρώτος μου 'έρωτας' που είχα τσιμπηθεί μαζί του στα 9 μου χρόνια, 10 ; Θα σας γελάσω... Ανανεωμένος, ολίγον τι πιο ώριμος, και πάντα κατάξανθος με τα καστανά του μάτια να με κοιτούν με αγωνία. 'Γιάννη;' ψελλίζω χωρίς να πιστεύω πως είναι εκείνος, πως είναι εκεί κοντά μου και με κοιτά με αυτό το μπερδεμένο ύφος. 'Τι κάνεις εδώ;' με ρωτάει όπως θα ήταν αναμενόμενο σε μια τέτοια περίπτωση.
Δεν προλαβαίνω να δώσω μια οποιαδήποτε απάντηση(και να το προσπαθούσα το στόμα μου δεν άνοιγε με τίποτα) και το έδαφος αρχίζει και κουνιέται, σαν να γίνεται σεισμός! Ρωγμές εμφανίζονται στο γήπεδο του Μπάσκετ και η γη είναι σαν χωρίζεται στα δύο. Τα βλέμματα και των δυο μας στρέφονται προς εκείνο το σημείο. Θαλάσσια τέρατα εμφανίζονται μέσα απ'το άνοιγμα, σειρίνες , γοργονάρθρωποι θα σας γελάσω λες κι έρχονται κατευθείαν απ'την Χαμένη Ατλαντίδα! Ένας απ'αυτούς με δείχνει με την Τρίαινά του, μια γυναίκα ουρλιάζει με δάκρυα στα μάτια, φαίνεται απελπισμένη. 'Αυτή είναι!'η τρίαινα δεν σταματά να με δείχνει... Σε κλάσματα δευτερολέπτου αιωρούμαι στον αέρα, η Τρίαινα με τραβάει προς το μέρος των θαλλασοανθρώπων. Βυθίζομαι μέσα στο σκοτεινό άνοιγμα, απ'το φόβο μου κι ουρλιάζοντας έχω χάσει τις αισθήσεις μου. Τα μάτια μου κλείνουν σιγά σιγά αλλά ακούω απ'το βάθος τις συζητήσεις των τεράτων που λένε για μια χαμένη μαγεμένη πριγκίπισσα που έψαχναν εδώ και καιρό κι επιτέλους την βρήκαν. Η συζήτηση μπερδεύεται με τις σπαραχτικές φωνές του Γιάννη καθώς φωνάζει το όνομά μου.
Κι εκείνη τη στιγμή πετάγομαι απ'το κρεβάτι κι μια άλλη φωνή συνεχίζει να με φωνάζει, πρέπει να απλώσω τα ρούχα

Αν δεις οτι καθαρίζεις τουαλέτες (όχι απ' αυτά που φέρνουν λεφτά... τα άλλα!) αλλά όσο και να καθαρίζεις δεν καθαρίζουν και ότι στη μία γωνία έχει πολλά σκουπίδια που όλο και αυξάνονται και έχει και πολλές κατσαρίδες μέσα στο όνειρο, και μετά έρχονται πολλές άσπρες γάτες, και σε γραντζουνάνε, τι σημαίνει; Κλαίγοντας ξύπνησα ας με βοηθήσει κάποιος χριστιανός, η γιαγιά μου που ξέρει από όνειρα δε μου λέει και όταν δε λέει αυτή κακό είναι

Εγώ είδα χθες την γιαγιά μου και την βοηθούσα να περπατήσει.Εντωμεταξύ χθες είχαμε το μνημόσυνο της,καθώς πέθανε πέρσι.Μάλλον χάρηκε που με είδε στον τάφο της...

Santa Baby έγραψε:Αν δεις οτι καθαρίζεις τουαλέτες (όχι απ' αυτά που φέρνουν λεφτά... τα άλλα!) αλλά όσο και να καθαρίζεις δεν καθαρίζουν και ότι στη μία γωνία έχει πολλά σκουπίδια που όλο και αυξάνονται και έχει και πολλές κατσαρίδες μέσα στο όνειρο, και μετά έρχονται πολλές άσπρες γάτες, και σε γραντζουνάνε, τι σημαίνει; Κλαίγοντας ξύπνησα ας με βοηθήσει κάποιος χριστιανός, η γιαγιά μου που ξέρει από όνειρα δε μου λέει και όταν δε λέει αυτή κακό είναι

Έχεις εμμονή με το καθάρισμα και αυτό με τις γάτες είναι η τιμωρία σου για όλα τα σκυλιά που πας και ακουμπάς στο δρόμο.
Αμάν κι εσύ καλό μου, τι είναι αυτά που βλέπεις;


Θυμάμαι μόνο πως είδα τον Jamie Bower. Ήταν ένα ωραίο όνειρο.

Εγώ τελευταία βλέπω συνέχεια τον Βόλντεμορτ

Χτες βράδυ:
Ήμουν εγώ με κάτι παιδιά από το δημοτικό σε ένα γήπεδο/αυλή -δεν θυμάμαι τι ακριβώς ήταν - που είχε γύρω γύρω δέντρα.Σε μια φάση εγώ έφυγα και βρήκα ένα πέρασμα ανάμεσα στα δέντρα.Μπήκα και βρέθηκα σε ένα τούνελ.Το ακολούθησα και βρήκα μια πόρτα.Την άνοιξα και μπήκα σε ένα μικρό,σκοτεινό δωμάτιο στο οποίο βρισκόταν ο Χάγκριντ με ένα μικρό βιβλιαράκι.Μου είπε πως δεν υπήρχε αρκετό φως για να διαβάσει και έπρεπε να κάνω κάτι.Τότε βρέθηκα να κρατάω ένα μικρό μολύβι το οποίο προσπαθούσα να χρησιμοποιήσω σαν ραβδί.Στην αρχή έκανα το ξόρκι "Πύριους" και άναψε φωτιά στην άκρη του μολυβιού και ο Χάγκριντ μπορούσε να διαβάσει αλλά με δυσκολία.Έτσι δοκίμασα το "Lumos" αλλά τότε το φως έγινε ακόμα λιγότερο. Τελικά ξαναέκανα το "Πύριους" και είδα το περιεχόμενο του βιβλίου.Ήταν γεμάτο με μικρά πράσινα γράμματα και ο Χάγκριντ μου είπε πως ήταν του Ντάμπλντορ που είχε γράψει οδηγίες για να νικήσουμε τον Βόλντεμορτ.Τότε έφυγα και επέστρεψα στα παιδιά από το δημοτικό αφού ο Χάγκριντ μου είπε πως θα με φώναζε όταν κατάφερνε να αποκρυπτογραφήσει τις οδηγίες του Ντάμπλντορ.Πηγαινοερχόμουν πολλές φορές στο τούνελ,ώσπου μια φορά τα παιδιά με ακολούθησαν ως στην είσοδο του και άρχισαν να μπαίνουν σε κάποια άλλα περάσματα που υπήρχαν γύρω από αυτό,τα οποία δεν είχα προσέξει νωρίτερα.Για κάποιο λόγο είχα το προαίσθημα ότι θα πάθαιναν κάτι κακό αν έμπαιναν μέσα και τους προειδοποίησα και τότε εμφανίστηκαν κάποια παιδιά από το Γυμνάσιο και τα έβαλα να μου υποσχεθούν ότι δεν θα άφηναν τα παιδιά από το Δημοτικό να μπουν στα τούνελ.Μετά έφυγα γρήγορα γιατί βιαζόμουν.Όταν έφτασα στον Χάγκριντ μου είπε ότι είχε αποκρυπτογραφήσει,επιτέλους,τις οδηγίες και ότι εγώ έπρεπε να νικήσω μόνη μου τον Βόλντμορτ Το επόμενο που θυμάμαι είναι ότι ήμουν σε ένα κατάστημα με τον πατέρα μου και καθώς περιμέναμε να μας εξυπηρετήσουν,μπροστά από ένα ταμείο,εγώ προσπαθούσα να κάνω ξόρκια(με το μικρό μολύβι πάντα).Τα ξόρκια,όπως και στην σπηλιά,δεν πετύχαιναν ποτέ με την πρώτη. . Μετά βρέθηκα σε έναν δωμάτιο και κάποιος μου είπε πως πρέπει να προχωρήσω και να περάσω όλα τα εμπόδια,μέχρι να φτάσω στο τέλος όπου θα είναι ο Βόλντεμορτ τον οποίο πρέπει να νικήσω.
Μετά ξύπνησα

Προχτές:
Δεν το θυμάμαι καλά αλλά θα προσπαθήσω :P
Ήμουν με μια φίλη μου και συναντήσαμε τον πατέρα της που της είπε ότι είχε πάρει 18 σε ένα...διαγώνισμα νομίζω :P Τότε άρχισε να τρέχει και έτρεχα και εγώ πίσω της.Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι ότι βρισκόμουν στην Αμερική,σε ένα μέρος που ζούσαν Μεξικάνοι (όχι στο Μεξικό :P ) που μιλούσαν ελληνικά.Εγώ μιλούσα με έναν τύπο με μουστάκι που ήταν ο αρχηγός του ή κάτι τέτοιο.Είχαμε μάθει ότι ο Βόλντεμορτ,ο οποίος τρομοκρατούσε όλον τον κόσμο και τριγυρνούσε ρίχνοντας Αβάνες μας είχε βάλει στο μάτι και ερχόταν για να μας σκοτώσει.Στον ουρανό βλέπαμε ένα διαστημόπλοιο -το διαστημόπλοιο του Βόλντεμορτ -να πλησιάζει αργά.Ο μόνος που μπορούσε να νικήσει τον Βόλντεμορτ ήταν ο Σπάιντερμαν αλλά δεν τον φωνάζαμε γιατί πιστεύαμε πως δεν θα προλάβαινε να μας σώσει :faceplam: Στο τέλος βρεθήκαμε στο σαλόνι του σπιτιού μου και ο Βόλντεμορτ σκότωσε όλους τους άλλους που ήταν εκεί ( ποιοι ήταν δεν έχω ιδέα ) και εγώ κρύφτηκα πίσω από τον καναπές αλλά τελικά εμφανίστηκε κάποιος ( μάλλον ο Σπάιντερμαν )που του έσπασε τους αστραγάλους και τον πέταξε από το μπαλκόνι.

Να αρχίσω να ανησυχώ ?

Είδα ένα απαίσιο όνειρο προχθές το βράδυ...

Ήμουν στο σχολείο και έκανα μαθηματικά γενικής με τον καθηγητή που μου κάνει μαθηματικά κατεύθυνσης 1 στο φροντιστήριο και γράφαμε τεστ/διαγώνισμα και εγώ τα έγραψα όλα και τα έγραψα και τέλεια!
Του το πάω και το βλέπει και μου δείχνει 5 σελίδες με Σωστά Λάθος που δεν τα'χα δει και δεν τα'χα κανει και του ζήτησα να μου το δώσει να τα κάνω επειδή δεν τα είδα και μου είπε οχι. Και τον παρακαλούσα και έκλαιγα και δεν μου το έδινε και είχε ένα σατανικό ύφος...

Όταν ξύπνησα ήθελαν α βάλω τα κλάματα.

Μπαγιάτικο Μελομακάρονο έγραψε:Εγώ τελευταία βλέπω συνέχεια τον Βόλντεμορτ

Χτες βράδυ:
Ήμουν εγώ με κάτι παιδιά από το δημοτικό σε ένα γήπεδο/αυλή -δεν θυμάμαι τι ακριβώς ήταν - που είχε γύρω γύρω δέντρα.Σε μια φάση εγώ έφυγα και βρήκα ένα πέρασμα ανάμεσα στα δέντρα.Μπήκα και βρέθηκα σε ένα τούνελ.Το ακολούθησα και βρήκα μια πόρτα.Την άνοιξα και μπήκα σε ένα μικρό,σκοτεινό δωμάτιο στο οποίο βρισκόταν ο Χάγκριντ με ένα μικρό βιβλιαράκι.Μου είπε πως δεν υπήρχε αρκετό φως για να διαβάσει και έπρεπε να κάνω κάτι.Τότε βρέθηκα να κρατάω ένα μικρό μολύβι το οποίο προσπαθούσα να χρησιμοποιήσω σαν ραβδί.Στην αρχή έκανα το ξόρκι "Πύριους" και άναψε φωτιά στην άκρη του μολυβιού και ο Χάγκριντ μπορούσε να διαβάσει αλλά με δυσκολία.Έτσι δοκίμασα το "Lumos" αλλά τότε το φως έγινε ακόμα λιγότερο. Τελικά ξαναέκανα το "Πύριους" και είδα το περιεχόμενο του βιβλίου.Ήταν γεμάτο με μικρά πράσινα γράμματα και ο Χάγκριντ μου είπε πως ήταν του Ντάμπλντορ που είχε γράψει οδηγίες για να νικήσουμε τον Βόλντεμορτ.Τότε έφυγα και επέστρεψα στα παιδιά από το δημοτικό αφού ο Χάγκριντ μου είπε πως θα με φώναζε όταν κατάφερνε να αποκρυπτογραφήσει τις οδηγίες του Ντάμπλντορ.Πηγαινοερχόμουν πολλές φορές στο τούνελ,ώσπου μια φορά τα παιδιά με ακολούθησαν ως στην είσοδο του και άρχισαν να μπαίνουν σε κάποια άλλα περάσματα που υπήρχαν γύρω από αυτό,τα οποία δεν είχα προσέξει νωρίτερα.Για κάποιο λόγο είχα το προαίσθημα ότι θα πάθαιναν κάτι κακό αν έμπαιναν μέσα και τους προειδοποίησα και τότε εμφανίστηκαν κάποια παιδιά από το Γυμνάσιο και τα έβαλα να μου υποσχεθούν ότι δεν θα άφηναν τα παιδιά από το Δημοτικό να μπουν στα τούνελ.Μετά έφυγα γρήγορα γιατί βιαζόμουν.Όταν έφτασα στον Χάγκριντ μου είπε ότι είχε αποκρυπτογραφήσει,επιτέλους,τις οδηγίες και ότι εγώ έπρεπε να νικήσω μόνη μου τον Βόλντμορτ Το επόμενο που θυμάμαι είναι ότι ήμουν σε ένα κατάστημα με τον πατέρα μου και καθώς περιμέναμε να μας εξυπηρετήσουν,μπροστά από ένα ταμείο,εγώ προσπαθούσα να κάνω ξόρκια(με το μικρό μολύβι πάντα).Τα ξόρκια,όπως και στην σπηλιά,δεν πετύχαιναν ποτέ με την πρώτη. . Μετά βρέθηκα σε έναν δωμάτιο και κάποιος μου είπε πως πρέπει να προχωρήσω και να περάσω όλα τα εμπόδια,μέχρι να φτάσω στο τέλος όπου θα είναι ο Βόλντεμορτ τον οποίο πρέπει να νικήσω.
Μετά ξύπνησα

Προχτές:
Δεν το θυμάμαι καλά αλλά θα προσπαθήσω :P
Ήμουν με μια φίλη μου και συναντήσαμε τον πατέρα της που της είπε ότι είχε πάρει 18 σε ένα...διαγώνισμα νομίζω :P Τότε άρχισε να τρέχει και έτρεχα και εγώ πίσω της.Το επόμενο πράγμα που θυμάμαι είναι ότι βρισκόμουν στην Αμερική,σε ένα μέρος που ζούσαν Μεξικάνοι (όχι στο Μεξικό :P ) που μιλούσαν ελληνικά.Εγώ μιλούσα με έναν τύπο με μουστάκι που ήταν ο αρχηγός του ή κάτι τέτοιο.Είχαμε μάθει ότι ο Βόλντεμορτ,ο οποίος τρομοκρατούσε όλον τον κόσμο και τριγυρνούσε ρίχνοντας Αβάνες μας είχε βάλει στο μάτι και ερχόταν για να μας σκοτώσει.Στον ουρανό βλέπαμε ένα διαστημόπλοιο -το διαστημόπλοιο του Βόλντεμορτ -να πλησιάζει αργά.Ο μόνος που μπορούσε να νικήσει τον Βόλντεμορτ ήταν ο Σπάιντερμαν αλλά δεν τον φωνάζαμε γιατί πιστεύαμε πως δεν θα προλάβαινε να μας σώσει :faceplam: Στο τέλος βρεθήκαμε στο σαλόνι του σπιτιού μου και ο Βόλντεμορτ σκότωσε όλους τους άλλους που ήταν εκεί ( ποιοι ήταν δεν έχω ιδέα ) και εγώ κρύφτηκα πίσω από τον καναπές αλλά τελικά εμφανίστηκε κάποιος ( μάλλον ο Σπάιντερμαν )που του έσπασε τους αστραγάλους και τον πέταξε από το μπαλκόνι.

Να αρχίσω να ανησυχώ ?

Χαχαχα ρε Αλβίβα τι όνειρα είναι αυτά που βλέπεις παιδάκι μου? Μπράβο σου πάντως, με έκανες και γέλασα
Μωρέ μήπως φταίει το πολύ HarryWorld? Ή το ότι είσαι παράφρονας/θανατοφάγος(τι στο καλό είσαι)?

Christmas Tree έγραψε:
Χαχαχα ρε Αλβίβα τι όνειρα είναι αυτά που βλέπεις παιδάκι μου? Μπράβο σου πάντως, με έκανες και γέλασα
Μωρέ μήπως φταίει το πολύ HarryWorld? Ή το ότι είσαι παράφρονας/θανατοφάγος(τι στο καλό είσαι)?

Τα τάκος που έφαγα για βραδινό φταίνε που άρχισα να βλέπω Μεξικάνους

Tom Marvolo Riddle έγραψε:Αν δεις οτι καθαρίζεις τουαλέτες (όχι απ' αυτά που φέρνουν λεφτά... τα άλλα!) αλλά όσο και να καθαρίζεις δεν καθαρίζουν και ότι στη μία γωνία έχει πολλά σκουπίδια που όλο και αυξάνονται και έχει και πολλές κατσαρίδες μέσα στο όνειρο, και μετά έρχονται πολλές άσπρες γάτες, και σε γραντζουνάνε, τι σημαίνει; Κλαίγοντας ξύπνησα ας με βοηθήσει κάποιος χριστιανός, η γιαγιά μου που ξέρει από όνειρα δε μου λέει και όταν δε λέει αυτή κακό είναι

Άγχος είναι. Μην ανησυχείς θα περάσει... Μήπως είσαι εντομοφοβικός; Ρωτάω γιατί κι εγώ καμιά φορά βλέπω καμιά ακρίδα/κατσαρίδα να πετάει στον ύπνο μου...

Χτες είδα από τα πιο άθλια όνειρα έβερ. Ότι πήγαινα στην κηδεία κάποιου πολύ αγαπημένου μου προσώπου και το φέρετρο το κουβαλούσαν κάτι σκ*τόπαιδα και έπαιζαν ρε σεις, δεν το έφερναν και είχε ανοίξει και το άτομο μέσα ήταν κίτρινο το δέρμα του και γω έβλεπα και παραλίγο να πέσει από το φέρετρο... και όλο αναβάλοταν η κηδεία γιατί έχασαν το σώμα και κάτι τέτοια...φρίκη
Ξύπνησα φρικαρισμένη ειλικρινά

Εγώ προχθές είδα τον πρώην μου με τον οποίο τώρα είμαστε "φίλοι". Τέλος πάντων, είδα ότι ήμασταν μαζί στο σχολείο μας, με είχε πάρει μια φιλική αγκαλιά και κάναμε βόλτες στους διαδρόμους των εργαστηρίων. Σε κάποια φάση μπαίνουμε στο εργαστήριο της βρεφοκομίας και ήταν μέσα πολλά παιδιά και υποτίθεται είχαμε μάθημα αγγλικών εκεί...

Εν το μεταξύ ο πρώην μου πάει τρίτη, ενώ εγώ πρώτη και αυτός είναι στην ειδικότητα της πληροφορικής, όχι βρεφοκομία!

Είδα πως ήμουν χόμπιτ. Και τα 'χα με τον Θόριν τον Δρύασπι. Και για κάποιο λόγο δεν ήθελα να το μάθει ο Μπίλμπο

Είδα πως ήμουν μάγισσα και πάλευα με τον Volntermon και δίπλα είχα όλη την παρέα : Harry,Hermione and Ron

!!

Cassandra Black έγραψε:Είδα πως ήμουν χόμπιτ. Και τα 'χα με τον Θόριν τον Δρύασπι. Και για κάποιο λόγο δεν ήθελα να το μάθει ο Μπίλμπο

Πόσο γέλασα...

Τα καλοκαίρια κάτι με πιάνει και βλέπω πολύ περίεργα όνειρα!

λοιπον στο τελευταιο μου ονειρο πεθαναμε εγω, το παιδι μου και ο αντρας μου.Βασικα ειδαμε οτι θα πεθαιναμε.XD Απο καπου θελαμε να το σκασουμε με το αμαξι, οταν ενα φερετρο προσγειωθηκε μπροστα μας. πριν ή μετα απο αυτο (δεν θυμαμαι) ειχα κοιταξει στον καθρευτη του αμαξιου , και μια πορσελανινη κουκλα- μαλλον του παιδιου μου, αν και εχω την εντυπωση οτι ηταν γιος απο το πισω καθισμα εδειχνε εμενα. Και ετσι καταλαβα οτι το φερετρο ηταν για μενα. Επειδη προσπαθουσαμε να σωσουμε το παιδι, παω στο δευτερο αμαξι και παω να φυγω, αφηνοντας τον συζυγο να προσεχει το βλασταρι μας. Ομως εκει που παω να φυγω, αλλο ενα φερετρο, προσγειωνεται μπροστα μου, γινεται το ιδιο σκηνικο με την κουκλα και η κουκλα δειχνει τον συζηγο. Ο συζηγος βγαινει απο το αμαξι, βλεπει το φερετρο, βγαζει μια κραυγη και μετα βαζει το παιδι σε ενα αλλο αμαξι (οπου ηταν ενας αλλος συγγενης) παει να φυγει αλλα ενα τριτο φερετρο εμφανιζεται και αυτη τη φορα ηταν του παιδιου.

το οτι απ'ολα αυτα τα προσωπα, το μονο υπαρκτο ειμαι εγω, πρεπει να με ανυσυχει?

^Φέρετρα, φέρετρα παντού.

^και πορσελανινες κουκλες