Όνειρα

Α, εξαιρετικά. Ευχαριστώ γιατρέ.

Α, εγω το παιζω ηρωας στον υπνο μου!

στο τελευταιο ονειρο ήτα νμια συμμορια που απηγαγε παιδάκια και ηταν καραφλοι, μετα ένας ντεντεκτιβ με μπεζ καπελο καμπαρντινα και μουστάκι τους κινηγουσε πισω απο κατι κτιρια και αποδειχτηκε οτι ηταν κι'αυτοι παιδια, αλλα πιο μεγαλα απο αυτα που κλεβανε. Ετρεχε λοιπον ο ντεντεκτιβ πισω τους και εγω που πρεπει να μουν η φωνη της συνηδεισης του ή κατι τετοιο του ελεγα οτι βλεπει ονειρο και πρεπει να ξυπνησει και να παει να σωσει τα παιδακια. Μετα μπεινει μεσα σε ενα κτηριο που γινοταν μια συναθλια, παλι με παιδια και εμφανιζομαι κι εγω. ι αλλοι χανονται στο πληθος, που ηταν και μεγαλο γιατι επαιζε ενα σχολικο συγκροτημα και κανανε ολες σαν τρελες. Μετα το συγκροτημα εφυγε και αρχισαν να φευγουν ολοι σα τρελοι -πως κακουν τα μυρμηγκια αν ειναι πολλα μαζεμενα και τους ριξεις κατι? Ενα τετοιο πραγμα σε γρηγορη κινηση φανταστειτε. Εγω ημουν στην δεξια γωνια απο τη σκηνη και παρατηρησα οτι δεν τελειωσε η γιτρη γιατι δεν ειχαν φυγει οολοι. Και ειχαν μεινει 5-6 γυμνασιακια με μουσικα οργανα και καθοντουσαν στις καρεκλες. Μετα βγαινει στη σκηνη ενας μαλλιας δασαλος με 2 μαθητθδια και αρχιζουν και παιζουν. Σκεφτομαι εγω "σχολικη γιορτη θα ειναι και θα παιξουν και αυτοι που καθονται" αλλα δεν ημουν σιφουρη και αναρωτιομουν τι καθομαι και κανω εγω εδω, η ασχετη. Μετα αλλαζει το σκηνικο και ημουν μεσα σε μια θαλασσα, μαυρα σκοταδια γυρω μου και ελαφρο κυματακι, εβλεπα μπροστα μου την πολη και την προβλητα και εκλαιγε καπου κοντα μου ενα μωρο και εγω προσπαθουσα να το βρω για να μην πνιγει. Το βρισκω, αυτο εντωμεταξυ εκλαιγε και να προσπαθω να κολημπησω και να το παρηγορησω ταυτοχρονα αλλα ειχε σκοταδι και δεν εβλεπα που πηγαινα. Τελικα φρανω στην προβλητα και κεινη τη στιγμη ακουω φωνες και σειρηνες απο περιπολικο. Φεγγει ενας προβολεας, σηκωνω το μωρο εξω απ το νερο , σκαρφαλωνω στην προβλητα -λουσμενη μεσα στο φως τοθ προβολεα τρομαρα μου, και μενω εκει. Εντωμεταξυ ειχε μαζευτει κοσμος- ηταν και ο ντεντεκτιβ- και τελικα το σψσαμε το παιδακι απο την συμμορια. Και μετα λεει ημουν διπλα σρο περιπολικο τυλιγμενη με μια κουβερτα και δεν ηθεα να μου παρουν το παιδι αλλα αυτο δεν ηταν μαζι μου και ελεγα στο ντεντεκτιβ οτι δεν θελω να μου το παρουν. Και μετα αλλαζει παλι το σκηνικο και ειμαι εγω μαζι με το ντεντεκτιβ και κραταω ενα χρυσοψαρο που το ειχα πιασει στη λιμνη λεει, και ηθελα να του παρω ενυδρειο για να το βαλω μεσα και τον ετρεχα τον ανθρωπο μερα μεσημερι στα μαγαζια να βρουμε ενυδρειο.

Χτες τελείωσα την Γυάλινη πόλη και ξεκίνησα το CoFA, και προφανώς επηρεάστηκα από αυτά.

Ήμουνα στη λίμνη (Λυν νομίζω τη λένε ) με τον Βάλενταιν, και φορούσα ένα μακρύ βελούδινο φόρεμα. Τότε ο Βάλενταιν, που κρατούσε το σπαθί και το κύπελλο, άρχισε να φωνάζει να βγάλω τις πιτζάμες μου και να ντυθώ πιο καλά, γιατί έτσι πρόχειρα που είμαι ντυμένη δεν μπορεί να με θυσιάσει στον Άγγελο και να γίνει κυρίαρχος του κόσμου.
Τότε πετάχτηκε η Ίζαμπελ,πάρα πολύ θυμωμένη (προφανώς το φόρεμα που φορούσα ήταν δικό της και τσαντίστηκε ) και του φώναξε "Ηλίθιε,δεν έχεις καθόλου γούστο! Που θα πεις το αγαπημένο μου φόρεμα πιτζάμα! " και μετά η Ίζαμπελ εξαφανίστηκε, και εμφανίστηκε η Μαρία-Ίζαμπελ (προφανώς έκανα στον ύπνο μου τη σύνδεση λόγω νικ ) και εγώ αμέσως κατάλαβα ότι είναι η χαμένη αδερφή της Ίζαμπελ αλλά δεν έπρεπε να της το πω γιατί ήταν παγίδα από τον Βάλενταιν. Η Μαρία άρχισε να μου λέει να μην φοβάμαι γιατί έχω ένα παραμπατάι που με σκέφτεται και με τη δύναμή του θα με προστατέυσει, αλλά δεν ήθελε να μου πει το όνομά του. Τότε ξαναεμφανίστηκε η κανονική Ίζαμπελ, και βγήκε ο Άγγελος από το νερό, είπε στον Βάλενταιν ότι τον είχε καταλάβει,τον έφτυσε με ένα άσπρο φως και αυτός πέθανε. Μετά η Ίζαμπελ κατάλαβε ότι η Μαρία είναι αδερφή της, αλλά δεν πρόλαβε να της το πει γιατί εμφανίστηκε ο Χάρι Πότερ( ) στην απέναντι όχθη της λίμνης, και είπε ότι τα ΧΠ είναι καλύτερα από τα Mortal Instruments επειδή δεν θα βρούνε ποτέ καστ οπότε όλοι θα τα ξεχάσουν Και τότε ο Άγγελος τον έφτυσε κι αυτόν με το φως,και του είπε ότι προσέβαλλε την Κασσάντρα Κλερ.

Και μετά ξύπνησα.

Ω Μεγάλε Ζέχελ...!

Πόσο ωραία παίζει να κοιμάσαι, παραμπατάι;
Ζηλεύω, things said enough.

Εγώ ήμουν η παραμπατάι σου, έλα πες το !
Επικό, απλά.

Beatrice Baudelaire έγραψε:
...Η Μαρία άρχισε να μου λέει να μην φοβάμαι γιατί έχω ένα παραμπατάι που με σκέφτεται και με τη δύναμή του θα με προστατέυσει, αλλά δεν ήθελε να μου πει το όνομά του. ...

Εγω ημουν, duh

Μετα απο πολυ καιρο ειδα ονειρο υπερπαραγωγη.
Ημουν σε μια σχολικη ταξη, με διαφορα παιδια, διπλα μου καθοταν η Quinn απο το glee και σε ενα αλλο θρανιο ο Joe απο το glee, ο οποιος εμενα μου αρεσε, αλλα παρολα αυτα αυτος δεν επαιρνε τα ματια του απο την Quinn. Μετα μπηκε μεσα στην ταξη η Ελεονωρα, η δασκαλα απο το Καφε της Χαρας και αρχισε να μας λεει διαφορα που δεν θυμαμαι και αποκαλεσε ενα παιδι John Hurt, δηλαδη τον ηθοποιο που παιζει τον Ολιβαντερ.
Ξαφνικα, ολη η ταξη καταλαβε οτι ηταν του Αγιου Βαλεντινου και εμφανιστηκαν καρδιες παντου, και για καποιον ανεξηγητο λογο επρεπε να βγουμε εξω και να παιξουμε μπουγελο. Τα περισσοτερα παιδια βγηκα εξω, και εγω εμεινα μεσα με κατι αλλο κοριτσια. Καθως κρυφοκοιταζα απο την πορτα, ειδα στον διαδρομο τον διευθυντη του δημοτικου μου να συζηταει με την Ελεονωρα για το αν θα πρεπει να μας αφησουν να φυγουμε νωριτερα την τελευταια ημερα του σχολειου.
Ξαφνικα με επιασε μια ορεξη να τρεξω και να βγω στην αυλη με τα αλλα παιδια, αλλα οταν βγηκα απο το κτιριο, ημουν σε κατι σαν στρατοπεδο και κανενα παιδι δεν ηταν εκει. Μπηκα δε ενα κτιριο, χωρις να ξερω καθολου πως βρεθηκα εκει, οπου μεσα ηταν ο Χαρι Ποτερ, η Ερμιονη και μια γρια που εμοιαζε με την Μπαγκσοτ αλλα δεν βαζω το χερι μου στην φωτια. Ο Χαρι κραταγε μια φωτογραφια του Γκριντελβαλντ και φωναζε στην γρια. Απ' εξω, που δεν ηταν πια το στρατοπεδο ακουστηκε η σφυριχτρα ενος τρενου και οταν κοιταξα, ειδα τον Theon Greyjoy, με κοστουμι να φιλα το χερι μιας κοπελας και να την βοηθα να ανεβει σε ενα τρενο που εφευγε εκεινη την στιγμη.
Μετα ο Χαρι πεταξε την φωτογραγια του Γκριντελβαλντ απο ενα σπασμενο παραθυρο, η μυτη μου ματωσε (στην πραγματικοτητα ) και αναγκαστηκα να ξυπνησω.

Ο Χριστός και η Παναγία , τι όνειρο ήταν αυτό...

Εγώ σήμερα είδα ότι ήμουν μαζί με ένα άλλο άτομο (αλλά δεν θυμάμαι ποιο, δεν θυμάμαι καν αν ήταν αγόρι ή κορίτσι) και μας κυνηγούσε μια μεσήλικη γυναίκα (που εγώ στο όνειρο υποτίθεται οτι την ήξερα) με κάτι πολύχρωμα χαπάκια γύρω γύρω στην αυλή του σπιτιού μου και ήθελε να μας χώσει μέσα στο υπόγειο που ήταν γεμέτο πολύχρωμα χάπια. Μάλλον ήθελε να μας χαπακώσει. Αλλά μέχρι που ξύπνησα δεν κατάφερε να μας πιάσει.