Όνειρα

Εγώ τώρα που ξεκίνησε πάλι το σχολείο πάω σπίτι και πέφτω για ύπνο. Ξυπνάω έντεκα και πάντα΄εχω ένα άσχημο όνειρο να θυμάμαι.
Αυτό το μεσημέρι είδα πως πήγα σπίτι της μητέρας μου και είδα πως της είχε φύγει ένα δόντι και γερνούσε. Και ένιωσα πραγματικά πως αυτό στάλθηκε από κάπου, γιατί είχε νόημα. Έχω απομακρυνθεί από εκείνη, τώρα που μένω με τον πατέρα μου και χάνω πολύτιμο χρόνο κάνοντας το δύσκολο.
Συγγνώμη, αλλά ένιωσα πως έπρεπε κάπου να το πω.

Καλά έκανες και το είπες. Συμβουλή μου είναι να περνάς και λίγο χρόνο με την μητέρα σου παραπάνω..!

Σήμερα μετά από καιρό είδα μεγάλο όνειρο.
(Σας προειδοποιώ ότι θα εμφανιστούν πολλά πρόσωπα )

Αρχικά θυμάμαι ήμουν σε μια καφετέρεια με πολύ κόσμο.Εκεί που καθόμασταν όλοι ωραία και καλά έρχεται ένας σερβιτόρος που γλιστράει απότομα και πέφτει κάτω. Εμένα αυτό βέβαια μου φάνηκε ύποπτο. Το ίδιο και στον Λάμπρο(ναι αυτόν από το κάψε το σενάριο )που του είπε να μείνει ακίνητος.Ύστερα του είπε ότι κατάλαβε ότι είναι κατάσκοπος. :blasé: Και του έδωσε τα κλειδιά του αυτοκινήτου του για άγνωστο λόγο και αιτία. Μετά ο "σερβιτόρος"πήρε το αυτοκίνητο και έφυγε.

Αλλά ΧΑ,του είχαμε βάλει πομπό!Και παρατηρήσαμε ότι πήγε στην θάλασσα,και μετά μπήκε μέσα στην θάλασσα. Και τέλος βγήκε στην Νορβηγία.Έτσι εξηγούταν!Ήταν ένα Νορβηγός κατάσκοπος. ΟΙ Νορβηγοί εντωμεταξύ υποτίθεται ΄τι είχανε πιάσει όμοιρους για τουλάχιστουν 3 χρόνια 2 φίλες μας. Την Χειμένα και την Τζόρτζια(οι οποίες ήταν από το 1ο Τσικιτίτας αν το θυμάστε και αν τις θυμάστε ).

Βέβαια μετά από αυτό ο Νορβηγός μας έφερε με το αυτοκίνητό του την Χειμένα και την Τζόρτζια.Όταν όμως άνοιξε η πόρτα του αυτοκινήτου,εγώ και οι φίλες μου(οι οποίες είμασταν υποτίθεται όλες ορφανά )αντικρίσαμε την Χειμένα και την Τζόρτζια σε άθλια κατάσταση.Δεν μπορούσανε να κουνηθούνε,ήταν άρρωστες και ο Νορβηγός είχε τοποθετήσει δίπλα τους σκουπίδια. Έτσι μια συμμαθητριά μου,η Δήμητρα,που και καλά ήταν πολύ κολλητή με την Χειμένα και την Τζόρτζια έβγαλε την ζακέτα της και την έδωσε στα κορίτσια. Εμείς αρνηθήκαμε να πάρουμε τα κορίτσια σε τέτοια κατάσταση και ο Νορβηγός τα πήρε πίσω.

Μετά από αυτό,το σκηνικό αλλάζει και είμαι σ'ένα λιβάδι μαζί με τα ορφανά. Ο ήλιος έλαμπε ζεστός.<3 Ξαφνικά είδαμε από μακριά την Χειμένα και την Τζόρτζια και καταχαρήκαμε!Τις είχανε αφήσει ελεύθερες! Και τρέξαμε και τις αγκαλιάσαμε.Και η Δήμητρα έκλαιγε από την χαρά της.Και όλοι χαιρόμασταν τόσο πολύ. Μετά ρώτησα την Χειμένα αν θυμόταν που παλιά της μάθαινε η μαμά μου αγγλικά και μιλάγανε για εξάσκηση.

Ύστερα από αυτό πήγαμε στο Λυκειό μου.Ξαφνικά όμως εμφανίστηκε ο Ντέιμον από...αχ δεν θυμάμαι πως το λένε,ένα βιβλίο με βαμπίρ πάντως! Όλοι μόλις τον είδαν άρχιζαν να τρέχουν και να ουρλιάζουν. Εγώ έτρεξα να κατέβω τις σκάλες αλλά με έπιασε.Με πλησίασε τόσο που νόμιζα ότι θα μου ρούφαγε αίμα από τον λαιμό. "Εσένα έψαχνα"μου είπε."Είσαι δικιά μου.Θα σε παρακουλουθώ."Και μετά έφυγε.
Κατέβηκα γρήγορα τις σκάλες και συνάντησα την Ερμιόνη.Την αγκάλιασα σφιχτά και τις ψυθύρησα"Με κυνηγάει.Θα στο γράψω κάπου γιατί με παρακολουθεί.Όπου και αν πάω."

Μετά αλλάζει εξ ολοκλήρου το σκηνικό και είμαι σ'ένα καφέ με τον Θάνο,τον Νίκο,την Εκάτη,τον Λευτέρη και την Ελλίζα.Εγώ προσπαθούσα υποτίθεται παράλληλα να βγάλω τα φρύδια μου και ταυτόχρονα να φτιάξω ένα καφέ φάκελο από χαρτόνι που θα τον έδινα στον Δημήτρη-μέρλιν. Η Ελλίζα μου είπε"Έλα να σε κάνω μια αγκαλιά μωρή"και ο Λευτέρης μου υποσχέθηκε βόλτα στην πλάτη του. Τέλος ήρθε και μας βρήκε και ο Δημήτρης και του έδωσα τον φάκελο του.

ΑΥΤΑΑΑΑΑ.

ΤΙ ΛΕΤΕ?
Παίρνω το βραβείο του καλύτερου ονείρου?

^και αυτό και βραβείο μεγαλύτερου ονείρου. Τζίζους