Θα έλθη καιρός, θα σημάνη ημέρα, θα έλθη στιγμή, όπου θα κλείσουν αυτά τα μάτια και θα ανοιχθούν τα μάτια της ψυχής. Τότε θα δούμε νέο κόσμο, νέες υπάρξεις, καινήν κτίση, νέα ζωή μη έχουσα τέρμα. Ο τίτλος της: «Αθανασία άπειρος». Η μεγάλη πατρίδα άνω, άφθαρτος, αιώνιος, η άνω Ιερουσαλήμ, η μητέρα των πρωτοτόκων, όπου θα σκηνώσουν οι λελυτρωμένες ψυχές, τις οποίες απέπλυνε εκ του ρύπου το αίμα του Αρνίου του ακάκου!
Ποιος δύναται να εκφράση δια λόγου και γραφίδος την χαρά, την αγαλλίαση, την ευτυχία των σεσωσμένων εκείνων μακαρίων ψυχών; Μακάριοι οι εν Κυρίω αποθανόντες, ότι αναμένει αυτούς ο πλούτος της χρηστότητος του Θεού. Μακάριος όποιος κερδίση λαχνό δια την άνω πανήγυρη, πλούτος αναφαίρετος, δόξα ως Αυτός ο Θεός είπε: «και είπα υιοί υψίστου, τέκνα Θεού, κληρονόμοι Θεού, συγκληρονόμοι Χριστού».
Ο Κύριος προ του πάθους παρεκάλει τον Ουράνιον Πατέρα δια τους μαθητάς Του και δια τους μέλλοντας που θα πίστευαν: «Πάτερ, ους δέδωκάς μοι, θέλω ίνα όπου ειμί εγώ κακείνοι ώσι μετ’ εμού, ίνα θεωρώσι την δόξαν την εμήν ην δέδωκάς μοι, ότι ηγάπησάς με προ καταβολής κόσμου» (Ιωαν. 17,24 ).
Πόση η αγάπη του Ιησού δι’ ημάς! Έλαβε την ανθρωπίνη φύση και εκρεμάσθη επί του Σταυρού, αποδίδοντας εις ημάς την ελευθερία και την εξόφληση του χρέους προς τον Ουράνιόν Του Πατέρα, και ως προσφιλέστατος αδελφός, μας αξιώνει της συγκληρονομίας, του απείρου πλούτου, του Ουρανίου Του Πατρός!
Ω, οποία αγάπη προς ημάς! Ω, της ψυχρότητός μας προς Αυτόν! Ω, της αχαριστίας μας προς τον ευεργέτην μας! Θεέ μου, Θεέ μου, λυπήσου μας και μη μας καταδικάσης ανταξίως των έργων μας!
Φιλικά.
Κώστας.
===========================================================================================