Φανταστικοί Φίλοι :Ρ

εγώ ήμουν μοναχοπαίδι μέχρι τα 6 μου και για να μην είμαι μόνη μου είχα φανταστικά αδέρφια.Είχα εναν δίδυμο αδερφό τον Αντρέα, μία μεγαλύτερη αδερφή την Έλενα, έναν μεγαλύτερο αδερφό τον Νίκο εναν μικρότερο αδερφό τον Ηλία και κατι άλλα αδερφια που δεν είμασταν και τόσο κοντα.Βασικά εγω τα πήγαινα πιο καλά με τον Αντρέα που είμασταν δίδυμα και μετά με την Έλενα που είχαμε μονο ενα χρόνο διαφορά.Τους μιλούσα κιόλας.Στην αρχή οταν ήμουν πιο μικρή τους μιλούσα κανονικά.Μετά οταν μεγάλωσα λίγο αρχισα να τους μιλάω ψιθυριστά και μετά τους μιλούσα μονο μεσα στο μυαλό μου μέχρι που σταμάτησα να έχω φανταστικά αδέρφια.

Εγω δεν ειχα ποτε μου

Χα χα τι μου θυμίσατε!

Επειδή είμαι μοναχοπαίδι όταν ήμουν μικρή ειχα μια φανταστικάη φίλη που της ''μίλαγα'' όταν βαριόμουν μόνη μου.

Δεν είχα ποτέ κάποιο φανταστικό φίλο αλλά πολλές φορές μιλάω στον εαυτό μου.Επίσης όταν βαριέμαι φτίαχνω φανταστικά σενάρια με ήρωες από βιβλία ή ταινίες πχ είχα βάλει μία φορά την Ατζελα από το Έραγκον να φοιτά στο Χόγκουαρτς

^Εγω φτιαχνω φανταστικά σενάρια με πράγματα που θα θελα να γίνουν αλλά...
Είχα μία φανταστική φίλη, ίσως και πάνω από μία και παίζαμε παρέα κρυφτό και κρυβόμασταν στη ντουλάπα
Νομίζω τη συμπαθούσα πολύ και ήταν η μόνη μου φίλη για πολύ καιρό...ειδικά στην Α' Δημοτικού...όμως δε θυμάμαι καν το όνομά της τώρα.

Εμ... Εγω ειχα πολλους φανταστικους φιλους... Θα γεμιζαν βιβλιο ολοκληρο....
Ο τελευταιος που θυμαμαι ηταν η Πελαγια... Την σκεφτηκαμε με μια φιλη μου και ηταν αρκετο για να προκαπεσουμε χαος στη ταξη...
Οποτε καποιος εκανε κατι τα ριχναμε στην πελαγια... Που ειχε και δικο της θρανιο στη ταξη...
Ενταξει, ειμαι για δεσιμο...

Ούτε εγώ είχα κανέναν φανταστικό φίλο. Είχα την αδελφή μου να σκοτώνομαι, δεν χρειαζόμουν κι άλλους.  Θέλω να πιστεύω πως είχα σώας τας φρένας.  

ειχα εναν...  

Emily Lupin έγραψε:ειχα εναν...  

Για πες, τι απέγινε;

geowizard έγραψε:

Emily Lupin έγραψε:ειχα εναν...  

Για πες, τι απέγινε;

ενανν ειπα?τρεις εννουσα.  
1ος: τον ελεγαν τζερρυ και για εναν παραξενο λογο ζουσε στην τουαλετα και καθε φορα που πηγαινα εκει του μιλουσα.
2ος: ο κυριος τοτο ή τοντο..δεν θυμαμαι  τον ειχα καπου στα μεγαλα νηπεια απο οτι θυμαμαι..
και τελευταια: η αλικη η οποια ηταν η αδερφη μου (την εβγαλα τοτε που μαλωνα με την κανονικη αδερφη μου)  

Αχ δεν είχα ποτέ και το θεωρούσα πολύ χαζό αν και πια το καταλαβαίνω γιατί εγώ είχα τη δίδυμη αδερφή μου για παρέα όλη μέρα και δεν ήθελα άλλο όπως πολλοί χρειάζονταν.

Ουτε και γω ειχα ποτε, και τωρα που το σκεφτομαι μου κανει εντυπωση. Οχι τοσο επειδη ειμαι μοναχοπαιδι, γιατι δεν κολλαω σε πολλα στερεοτυπα που ακουγονται για τα μοναχοπαιδια, αλλα επειδη παντα ειχα τρελη φαντασια. Μπορει να πιστευα στις νεραιδες και τα ξωτικα πχ, αλλα δεν μου ειχε τυχει ποτε να τα "βλεπω" και να τους μιλαω οπως κανουν με τους φανταστικους φιλους.

Και γενικα ειναι καπως creepy ολο αυτο. Δλδ αν ειχε το παιδι μου, δε ξερω πως θα το διαχειριζομουν.

Είναι όντως creepy. Σαν τις ιστορίες με παιδάκια που βλέπουν φαντάσματα και τέτοια κουλά.
Εντάξει να μιλάς με τον εαυτό σου αλλά όχι κι έτσι δηλαδή.

Έχω έναν φανταστικό φίλο. Ξεκ**ώθηκε, διάβασε, και τώρα φεύγει αγγλία. Είναι φανταστικός.

Immortality Dumbledore έγραψε:Ουτε και γω ειχα ποτε, και τωρα που το σκεφτομαι μου κανει εντυπωση. Οχι τοσο επειδη ειμαι μοναχοπαιδι, γιατι δεν κολλαω σε πολλα στερεοτυπα που ακουγονται για τα μοναχοπαιδια, αλλα επειδη παντα ειχα τρελη φαντασια.  Μπορει να πιστευα στις νεραιδες και τα ξωτικα πχ, αλλα δεν μου ειχε τυχει ποτε να τα "βλεπω" και να τους μιλαω οπως κανουν με τους φανταστικους φιλους.

Και γενικα ειναι καπως creepy ολο αυτο. Δλδ αν ειχε το παιδι μου, δε ξερω πως θα το διαχειριζομουν.

Τι να διαχειριζοσουν μωρε, 5-7 χρονων σκ*το.




Εγω παλι ειχα μια κουκλα και της μιλαγα. Δεν ειχε ονομα ομως, ουτε και μου απαντουσε.

Πιανεται;

Με τη Δημητρα και τη βικτωρια εχουμε μια φανταστικη φιλη, τη πελαγια...