Φανταστικοί Φίλοι :Ρ

Η σειρά τόπικ "παλιμπαιδισμός" νομίζω έχει μείνει στη μέση, οπότε καιρός να συνεχίσει :P :P

Ένα κοινό χαρακτηριστικό πολλών παιδιών ειναι ότι είχαν φανταστικούς φίλους, ότι κάναν μαζί τους φανταστικούς διαλόγους κ.τ.λ.

Εσείς είχατε κανέναν τέτοιον; Αν ναι μιλήστε μας γι΄ αυτόν :P


Εγώ είχα 2, με τον ένα μάλιστα είχα μαλώσει και από τότε δεν ξαναεμφανίστηκε. Περισσότερα θα πω αφού κάνει κάποιος άλλος την αρχή :P


update

Τα υπόλοιπα τόπικ της σειράς είναι τα εξής:
Barbie :P
Lego :P
Playmobil :P
Super Mario :P

Οχι, εγω δεν ειχα φανταστικο φιλο. :P
Ακομα δεν μπορω να καταλαβω πως γινεται καποιος να μιλαει σε ενα αορατο ον, που δεν υπαρχει. Λες και μιλαει στον εαυτο του. :P

Δεν ξερω αν πιανεται, παντως μικρη μιλαγα στο αρκουδακι μου. :P Φυσικα δεν του εκανα ερωτησεις, γιατι ηξερα οτι δεν προκειται να μου απαντησει. :P
Και πολλες φορες δεν μιλαγα φωναχτα, αλλα μεσα στο μυαλο μου. Λες και επικοινωνουσαμε.
Ακουγεται καπως, το ξερω. :P

Έλα ρε δεν είναι τόσο σάικο, δηλαδή κι εγώ στο μυαλό μου τα λεγα και ακόμα και τώρα καμιά φορά δημιουργώ φανταστικούς διαλόγους :P
Απλά τότε έδινα και όνομα στον συνομιλητή μου :P

Ενταξει αυτο με τους διαλογους και εγω το κανω. :P Νομιζω ολοι λιγο πολυ το κανουμε. :P
Αλλα να εχω φιλο, ποτε δεν μου ετυχε. :P

Τσκ Έχανες :P
Και κάτσε το βράδυ όταν δεν μπορούσες να κοιμηθείς τι έκανες; Δεν σκεφτόσουν ότι μιλούσες με κάποιον; :P

Οχι. :P
Βασικα δεν ειχα αυπνιες, σχεδον ποτε. :P
Απλως σκεφτομουνα πως περασα την μερα μου. Και τωρα, καποιες φορες, αυτο κανω.

Αλλα οχι, δεν μιλουσα ποτε με καποιον. :P

Εμένα δεν πιάνετε αυτός που είχα. Τον χρησιμοποιούσα μόνο για να ρίχνω πάνω του τις ζημιές.

Εγω δεν ειχα ποτε και δεν προκειται και να αποκτησω. :P

Εγω ειχα 2 φανταστικους φιλους δεν θυμαμαι λεπτομερειες μονο οτι ο ενας ηταν αγορι και ο αλλος κοριτσι.Τους εξαφανισα ομως οταν γεννηθηκε η αδερφη μου!

just reaper έγραψε:Εμένα δεν πιάνετε αυτός που είχα. Τον χρησιμοποιούσα μόνο για να ρίχνω πάνω του τις ζημιές.

Και μένα ο ένας κάπως έτσι είχε γεννηθεί, αλλά ήμουν σίγουρος πως δεν έφταιγα εγώ :P

φανταστικο φιλο, οχι δεν ειχα, μαλλον δεν ειχα την απαραιτητη φαντασια για να τον δημιουργησω. Δημιουργουσα βεβαια ενα τερατωδες πλασμα οποτε σουφρωνα τα γλυκα απο την κουζινα, και καλα πως τα χε φαει αυτος :P
Μιλουσα βεβαια σε κουκλες, σε αρκουδακια, στις αφισες μου...

Μιλούσα σε αρκουδάκια....όχι σε όλα βασικά, μερικά ήταν πολύ χαζά για να με καταλάβουν. :P
Δεν τους έδινα ονόματα, ούτε έκανα ερωτήσεις...αλλά ότι μιλούσα, μιλούσα. ;P
Μορφές παιδιών/μεγάλων τέσπα, ανθρώπων, όχι δεν είχα δημιουργήσει ποτέ...Έκανα και κάνω όμως ακόμα μονόλογους. Είτε για πλάκα είτε μέσα στην παρέα ή και όταν είμαι μόνη μου και βαριέμαι :P

.....δεν ειχα ποτε φανταστικο φιλο!Μαλλον δεν τον χρειαστηκα γιατι παντοτε ειχα την αδερφη μου για να παιζουμε και να μιλαμε!!!!! :P

Όχι, δεν είχα ποτέ. Έχω μια γνωστή μου όμως που έχει ενα φανταστικό αγόρι, και την κοροϊδεύουμε στα πάρτι. Ρε συ, γιατί δεν κάνουμε λίγο χώρο να καθίσει και Μάριος(έτσι τον λένε), να μην στέκετε το παιδί?

Αν εξαιρέσεις πως μιλούσα στα παιχνίδια και νικούσα φανταστικά τέρατα και κατατρόπωνα φανταστικούς κακούς και έσωζα φανταστικούς συμμάχους δεν είχα ποτέ μου.

ΟΧΙ ΑΛΛΟΙ ΦΑΝΤΑΣΤΙΚΟΙ ΦΙΛΟΙ, ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΩ ΑΛΛΟ!
2 ταινίες με τέτοιους σ' ένα βράδυ, σας παρακαλώ, όχι άλλο

Εγώ δεν είχα. Βέβαια ενίοτε φανταζόμουν πως ήρωες από βιβλία ή ταινίες ήταν πραγματικοί και κάναμε παρέα κλπ αλλά τίποτα ανησυχητικό :P Δεν το'λεγα και σε κανέναν γιατί το θεωρούσα πολύ προσωπικό για να το ξέρουν κι άλλοι, κι ειδικά οι γονείς :P
Μονολόγους που λέει και η Κατερίνα, άπειρους. Μίλαγα και στις αφίσες όταν ήμουν νευριασμένη γιατί με τσάντιζε ακόμα περισσότερο που με κοιτάγανε :P

Οχι δεν ειχα φανταστικους φιλου :P .
Αλλα καμια φορα δημιουργουσα και εγω συνομιλιες στο μυαλο μου αναμεσα στα κουκλακια,δεν ξερω αν ποιανατε :P

γιαννα..

Σπόιλερ:

ειχα απειρους φανταστικους γνωστους
εκανα (εννιοτε δλδ κ ακομα, οταν βαριεμαι πολυ :P ) φανταστικους διαλογους στο μυαλο μου ολη την ωρα, αλλα ποτε με καποιον συγκεκριμενο

eixa apo tote pou piga gimnasio den 3anaemfanistike

Δεν είχα φανταστικό φίλο,αλλά μιλούσα με το λούτρινο σκυλί που είχα.Και αυτό το ηλίθιο δεν μου απαντούσε γάβγιζε,οπότε τα πάρατησα. Απογοήτευσηη:P

Γω δεν ειχα ακριβως φανταστικο φιλο. Εκανα διαλογους-μονολογους κτλ. αλλα ο συνομιλητης δεν ειχε ονομα ή καθορισμενη εμφανιση :P
Ακομα κανω διαλογος βασικα :P

Συνηθιζα να δινω ζωη στα αψυχα Λουτρινα ζωακια μου...Τωρα απο φανταστικους φιλους κυριως οπως ειπανε και μερικα αλλα παιδια δεν ειχα ακριβως απλως μιλουσα μονη μου σε κατι απροσωπο και ναι το κανω ακομα ειναι ποοολυ αναζωγονιτικο. Ειχα ομως δημιουργισει καποτε μια φιλη την Luna θα ημουνα καπου 5-6? (εβλεπα πολλα βραζιλιανικα εξου και το ξενο ονομα... :P ) ε και εμφανιζοταν για αρκετα χρονια που και που οταν την ειχα αναγκη, αλλα καποια μερα εφυγε και δεν την ξανα ειδα! miss u luna, αν διαβαζεις αυτο το post come back home please, εχω φτιαξει ζεστη σοκολατα....

ααα!!!! και οποτε εσπαγε κατι σπιτι ελεγα πως το εκανε ο 'Νικολας'... Ενα παιδακι που μου την εδινε απιστευτα απ'το σχολειο!!! :P

Είχα μία φανταστική φίλη την Τζένη ήταν ξένη και μιλάγαμε στα ξένα. Φυσικά δεν ήξερα καμία ξένη γλώσσα τότε, οπότε έλεγα ό,τι μου κατέβαινε :P Αλλά ήταν κοσμογυρισμένη, πήγαινε σε δεξιώσεις και μου έλεγε πως τα περνούσε, πήγαινε ταξίδια και μου έλεγε τι έβλεπε :P
Αλλά έκανα και φανταστικούς διαλόγους με τις κούκλες μου και ήμουν και πολύ πειστική σε σημείο που ένας γείτονας είχε πάθει σοκ όταν ανακάλυψε πως μιλούσα στην κούκλα. Από τον τρόπο που μιλούσα νόμιζε πως πράγματι ήταν κάποιος μαζί μου. :P

Kι εγώ έχω!!!!

Μα έπιανες κουβέντα με τον ποντικό; :P
Ποτέ δεν θα είχα φίλο ποντίκι τα φοβάμαι, ακόμα και τα χάμστερ :P

Fleur Delacour έγραψε:Μα έπιανες κουβέντα με τον ποντικό; :P
Ποτέ δεν θα είχα φίλο ποντίκι τα φοβάμαι, ακόμα και τα χάμστερ :P

Κι εγω τα σιχαινομαι!!!

Ολα εκτος απο τον Καπ Καπ!