The fail topic

Τεχνικα μου τελειωσε ηδη εμενα   

Ωραια ξεκίνησε η μερα  
Θα κατέβαινα με την θεια μου στο μαγαζι το πρωι και βαζω ξυπνητήρι στις οκτώ. Χτυπάει τελικά το πρωί το ξυπνητήρι μου λεει ο μπαμπας μου "το ακουσες;" Το ακουσα λεω. Σκεφτομαι : ας κλείσω τα ματια μου για δυο λεπτα, ουτως η αλλως θα αργησει η θεια μου. Απο τις 8:03 μέχρι τις 8:45 "εκλεινα τα ματια μου για δυο λεπτα". Ακούω στις παρα δεκα την κόρνα πετάγομαι σε φαση "ΣΟΒΑΡΑ?" βγηκα εξω την ειπα να φυγει γιατι θα αργήσω, αλλα με περιμενε για πεντε δεκα λεπτα. Τωρα εγω πως ειναι δυνατον να ετοιμάστηκα και να ΑΠΟΦΑΣΙΣΑ τι θα βαλω σε πεντε λεπτα; Κ ομως το εκανα

ΠΑΤΗΣΑ BACKSPACE ΣΕ ΠΟΣΤ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ Κ ΤΕΤΟΙΑ
ΠΑΩ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΩ


ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΓΝΩΡΙΣΑ

anthian9 έγραψε:ΠΑΤΗΣΑ BACKSPACE ΣΕ ΠΟΣΤ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ Κ ΤΕΤΟΙΑ
ΠΑΩ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΩ


ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΓΝΩΡΙΣΑ

Been there, done that. Είχα μια εργασία τριών μηνών στον υπολογιστή μου και συνέχιζα να προσθέτω πράγματα και διαγράμματα με τον καιρό. Αποφασίζω, λοιπόν, μια ημέρα να κάνω format στον υπολογιστή μου, σκεπτόμενος ότι όλα τα "σημαντικά πράγματα" (ταινίες, μουσική  ) τα είχα στον άλλο σκληρό. Κάνω format και μετά λέω "Α, ας ασχοληθώ λίγο παραπάνω με την εργασία" (την είχα φτάσει στις 70κάτι σελίδες). Μαντέψτε που ήταν η εργασία. HINT: Δεν ήταν στον άλλον τον σκληρό.  Ε, έκανα file recovery από το άλλο partition ενώ με έλουζε κρύος ιδρώτας και τελικά πρόλαβα και την έκανα επαναφορά.  

Και κάτι άλλο που μου είχε συμβεί πριν κάμποσο καιρό:

Έχω δύο φίλες που είναι δίδυμες (Παναγιώτα και Αναστασία). Ε, μια μέρα, όπως όλοι οι άνθρωποι, είχαν κι αυτές γενέθλια. Τις βλέπω το πρωί και τις δύο, και ακολουθεί το παρακάτω:

Παναγιώτα: Γεια σου Γιώργο!
Εγώ: Χρόνια σου πολλά Γιώτα!
Αναστασία: Καλημέρα Γιώργο!
Εγώ: Καλημέρα Αναστασία!

Σπόιλερ:

anthian9 έγραψε:ΠΑΤΗΣΑ BACKSPACE ΣΕ ΠΟΣΤ ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΙΧΑ ΚΡΑΤΗΣΕΙ ΑΝΤΙΓΡΑΦΟ ΚΑΙ ΗΤΑΝ ΜΕΤΑΦΡΑΣΕΙΣ Κ ΤΕΤΟΙΑ
ΠΑΩ ΝΑ ΑΥΤΟΚΤΟΝΗΣΩ


ΧΑΡΗΚΑ ΠΟΥ ΣΑΣ ΓΝΩΡΙΣΑ

Μου εχει τυχει ποσες φορες αλλα ακομα δεν εχω βαλει μυαλο!! Καμια φορα πριν πατησω αποστολη το αντιγραφω "σε περιπτωση που". Ελα ομως που δεν το κανω παντα. Τελευταια φορα που μου εγινε και τραβουσα τα μαλλια μου ηταν με την μεταφραση της ιστοριας που εκανα ψιλοδιορθωσεις

ξυπνάω στις 7, φτιάχνω καφε και αντί για ζάχαρη βάζω αλάτι.  

με τσιμπησε κουνουπι στο μετωπο, ελεος δηλαδη 

Είχα κανονίσει χτες να πάω με την οικογένειά μου στο Σούνιο στο ναό του Ποσειδώνα σε μία εκδήλωση που είχε λόγω πανσέληνου. Ηρθαν όμως κατι οικογενειακοί φίλοι απο το πρωί ΑΚΑΛΕΣΤΟΙ(που όποιος ξανάρθει επίσκεψη ακάλεστος θατον κάνω θυσία στον Ρ΄λλορ ή ακόμα καλύτερα θα τον δωσω στον Μπολτον) και κάθισαν μεχρι το απόγευμα και ενώ είχαμε πει να ξεκινήσουμε 7 ξεκινήσαμε 8κ 10.Μας συμβούλευσαν κιόλας να μην πάρουμε την αττική οδό και έτσι καναμε 1μιση ώρα.Θτάσαμε λοιπόν 9μιση ενώ αρχιζε 9 και προφανώς αναγκαστήκαμε να γυρίσουμε πίσω γιατι το είχε γεμίσει.Και το οργάνωνα πόσες μέρες και το περίμενα πως και πώς.Πήγαμε μετά στο Λαύριο αλλα είχα τόσα νεύρα που μου πήρε 40 λεπτά να αποφασισω μα βγώ απο το αυτοκίνητο και να βρώ τους υπόλοιπους που τρώγανε.Αφού το αποφάσισα πήρα τηλέφωνο τη μανα μου να τη ρωτήσω που εχουν πάει.Μου λέει να πάω στον κεντρικό δρόμο και εννοούσε εναν ΠΕΖΟΔΡΟΜΟ.φυσικά δεν τους βρήκα.Μετά αποφάσισα πως δεν θέλω να τους βρώ και απλά περπατούσα για να ηρεμήσω(2ο φεηλ που δεν τους βρηκα). Μετά αφού κουράστηκα είπα να γυρισω προς το αυτοκίνητο.Μου φάνηκε πως είδα τη μανα μου και τον αδερφό μου και αμέσως γυρν άω απο την άλλη κάνω μεταβολή και φεύγω. Υστερα γυρισα και τους είδα και συνειδητοποίησα οτι πριν ειχα κάνει λάθος(3ο φεηλ) αλλά ήταν πολύ αργά να γυρίσω και να φύγω και αυτή τη φορά.Μετά που τους είδα είχα νεύρα για άλλο ένα 45λεπτο.

^^ Με είχε τσιμπήσει κουνούπι στο μέτωπο και πριν κάτι μέρες με τσίμπησε ένα στα πόδια 13 φορές.

^Και εγώ πήγα χτες στο μουσείο της ακρόπολης που είχε δωρεάν είσοδο (λόγω της πανσελήνου) και μια ορχήστρα θα έπαιζε αποσπάσματα από όπερες,κινηματογραφική μουσική κ.α. Στο ίντερνετ που το είχα δει έλεγε ότι θα ξεκινούσε στις 9:30 αλλά δεν είχα προσέξει ότι η δωρεάν είσοδος άρχιζε από τις 9:00.Έτσι όταν έφτασα στις 9:40 όχι μόνο είχε γεμίσει ο προαύλιος χώρος αλλά είχε μαζευτεί και τεράστιο πλήθος έξω από το μουσείο.Οπότε αφού δεν μπορούσαμε να κάτσουμε πουθενά και δεν ακούγαμε καλά πήγαμε να φάμε σε μια ταβέρνα εκεί κοντά με την ελπίδα ότι όταν τελειώναμε θα είχε φύγει ο κόσμος και θα μπορούσαμε να ακούσουμε λίγο,αλλά όταν φτάσαμε η ορχήστρα είχε φύγει   

Πειτε μου ρε παιδια, γιατι θα πέσω απο κάνα γκρεμό. Βαζετε και εσεις καρτελακια/ χαρτονακια με ονοματα στις βαλιτσες σας, έχετε δει ανθρωπο να χρησιμοποιεί τετοια τακτική ή μόνο οι δικοι μου προφανώς δεν μπορούν να ξεχωρίσουν τις αποσκευές τους;;;  

Εξαρτάται τη βαλίτσα. Αν ειναι το generic μπλε σακβουαγιαζ που μονο εμείς ως οικογενεια εχουμε τέσσερα ναι βάζουμε κάποιου είδους αναγνωριστικό. Αν ειναι η ριγε βαλίτσα μου που τι διάολο πόσοι θα έχουν την ιδια δεν βάζουμε.

ναι, αλλα ταμπελες με ονοματα?  ουτε για παρουσιαση να πηγαιναμε.  

Έχω βαλίτσα με ονοματεπώνυμο τηλέφωνο και διεύθυνση.

α, εμενα γραφουνε μονο ονοματεπωνυμο-προορισμο.  

Εχθές ήταν μία από τις πιο αυτές τις ημέρες που με πιάνει(αραιά και που)το φιλότιμο να κάνω και καμιά εργασία! Είπα λοιπόν να κάνω μία μακαρονάδα μιάς και θα ήμουν μόνος στο σπίτι η οποία θα έμενε στον φούρνο για κανά πεντάλεπτο αλλά εγώ όντας κλασσικό idiot είπα να ακούσω μουσική τους Nightwish και όπως ήταν αναμενόμενο η μακαρονάδα ξεχάστηκε μονομιάς…Μετά από κανά τέταρτο θυμήθηκα την έρμη την μακαρονάδα(που θα έπρεπε να είχε απανθρακωθεί), με ταχύτητα που θα ζήλευε και ο Λιούης έτρεξα μεσα στο άγχος να κλείσω τον φούρνο…Τελικά είχα ξεχάσει να τον ανάψω!   

Α: Ρε εγώ κοιμάμαι στον ύπνο μου!
Αχαχαχ.

Rachel Rivera έγραψε:Α: Ρε εγώ κοιμάμαι στον ύπνο μου!
Αχαχαχ.

Εγώ έχω δει όνειρο μέσα στο όνειρο μου!  
Χωρίς πλάκα!   

Γιαννα δεν ειναι ασυνηθιστο. Και μεις οταν ταξιδευαμε για εδω ειχαμε βαλει σε καποιες απο τις βαιτσες καρτελακια. Βεβαια ειχαμε ευτυχως και της Aegean οποτε δεν επαιζε να τις μπερδεψουμε. Αλλα σε ολες μας τις βαλιτσες εχουμε κορδελες. Καποιο εντονο φουξια ή χρυσο. Κατι αναγνωριστικο τελος παντων.

Αν και δεν είμαι υπερήφανος για αυτό, θα το γράψω:

Χτυπάει το τηλέφωνο:

Φίλος: Να φέρω να δούμε το "Η ζωή του Πι";
Εγώ: Θα είναι βαρετή ταινία ρε.
Φίλος: Γιατί ρε, την έχεις δει;
Εγώ: Όχι ρε, αλλά σιγά μην κάθομαι να βλέπω το πως ο Αρχιμήδης υπολόγισε τον αριθμό π με την προσέγγιση πολυγώνου....
  

Πριν αρχίσετε να πετάτε ντομάτες: ΝΑΙ, γνώριζα ποια είναι η ταινία και ότι δεν έχει καμία σχέση με τον αριθμό π, απλά εκείνη τη στιγμή έτσι όπως τον άκουσα να το λέει, μου ήρθε ο αριθμός στο μυαλό και κατέληξα να τα λέω αυτά. Εννοείται πως αμέσως κατάλαβα την βλακεία μου, αλλά ο άλλος με δούλευε....  

βγαινουμε με μια φιλη για την γιορτη της γυναικα (τρομαρα μας) και στο μαγαζι ηταν ενα αγορι που σου ανοιγει την πορτα... (να προσθεσω οτι ημουν σκατα ψυχολογικα)..
τελος παντον, μας περνει τα παλτα μας λεει να καθισουμε και τελος μας λεει ''χρονια πολλα κυριες μου''
και του απανταω ''να 'σαι καλα, επισης''. Οταν το συνειδητοποιησα τι ειχα πει εννοιωσα ο πιο χαζος ανθρωπος του κοσμου....

ellliee έγραψε:βγαινουμε με μια φιλη για την γιορτη της γυναικα (τρομαρα μας) και στο μαγαζι ηταν ενα αγορι που σου ανοιγει την πορτα... (να προσθεσω οτι ημουν σκατα ψυχολογικα)..
τελος παντον, μας περνει τα παλτα μας λεει να καθισουμε και τελος μας λεει ''χρονια πολλα κυριες μου''
και του απανταω ''να 'σαι καλα, επισης''. Οταν το συνειδητοποιησα τι ειχα πει εννοιωσα ο πιο χαζος ανθρωπος του κοσμου....

Μου θυμίζεις ένα σκηνικό στο σχολείο. Μας κάνει η φιλόλογός μας στην αρχή της χρονιάς μετά τις ευχές "Καλά μυαλά να έχετε!" και της κάνω "Επίσης.".  Οι άλλοι γέλαγαν, αυτή με κοίταζε περίεργα κι εγώ κανονικά ζωγράφιζα στο θρανίο μου δίχως να είχα καταλάβει τι έγινε.