Harry Potter - Κατά πόσο επηρέασε και επηρεάζει την ζωή μας;

Καλησπερια μαγισσες και μαγοι. (ακομα και εσεις που ειστε Σκουιμπ). Ειμαι καινουργιος στην παρεα των μαγων. (σημερα μου ηρθε το χαρτι απο μια γερικη κουκουβαγια).
Πιστευω πως εχει μεγαλο ενδιαφερον να συζητησουμε κατα ποσο εχουν εππηρεασει τα βιβλια (και ειδικα το τελευταιο) την ζωη μας. Για εμενα πραγματικα το Χαρι Ποττερ ειναι η ζωη μου. Δεν ξερετε ποσο εκλαψα οταν διαβασα στο βιβλιο ενα βραδυ οτι ο καημενος ο γερο Νταλμπτορ πεθανε. Δεν εφαγα για την υπολοιπη μερα. Αλλα εκει που επαθα το μεγαλυτερο σοκ ειναι οταν πεθανε ο αδελφος του Ρον. Πραγματικα επαθα καταθλιψη. Στις Πανελλαδικες δεν πηγα καλα εξαιτιας του.

edit by RemousLoupin: Μετέφερα το τόπικ, νομίζω ταιριάζει περίσσοτερο στη 'Γενική συζήτηση'

νομιζω πως εισαι υπερβολικος

πραγματικα δεν θα το ξεχασω ποτε!!!ο νταμπλντορ νεκρος,τον ειχα λατρεψει,τον αγαπουσα περισσοτερο και απ τον παππου μου..ομως το σοκ ηταν οταν πεθανε ο χαρι (για λιγο...)στους κληρους του θανατου,πραγματικα τρομαξα..εγ προσωπικα εχω βαλει τον χαρι ποτερ στη ζωη μου,απο την πρωτη στιγμη που επαιζα κουιντιτς με την ηλεκτρικη σκουπα μεχρι τωρα που μαθαινω μαγικα κολπα...ο χαρι ειναι φανατστικος

Δεν ειμαι υπερβολικος. Εγω εχω δει πολλους φιλους μου να παθαινοτν τα ιδια και χειροτερα.

ναι νταξει και γω εβαλα τα κλαμματα οταν πεθανε ο φρεντ και ο χαρι(για λιγο)

αλλα οχι και να μν τα παω καλα στις πανελληνιες γι αυτο

Δεν λεω πως ηταν ΜΟΝΟ αυτος ο λογος αλλα με επηρρεασε πολυ.

δεν υπαρχει ατομο που να μισω περισσοτερο απο τον σνειπ παντως....ο παλιοπροδοτης τον ΜΙΣΩ ΤΟΝ ΜΙΣΩ...Ο ΘΕΟΣ ΝΑ ΤΟΥ ΣΤΕΙΛΕΙ ΚΑΡΚΙΝΟ

Γιατι ρε? Στο τελος αποδειχτηκε καλος.

χα. πες το σε μερικους αλλους εδω μεσα αυτο

που μισεις τον σνειπ

για μενα θα ειναι παντα αυτος που σκοτωσε τον νταμπλντορ,μπορει να δικαιωθηκε στο τελος αλλα το μισος και το βρισιδι που ειχε φαει απο μενα απο το χαρι ποτερ 6 δεν μπορουσε να σβησει....ετσι κι αλλιως δεν μπορουσα να σβησω τα γκραφιτι στο σχολειο μου που ολα εβριζαν τον σνειπ

Να ενας λογος για να ΜΗΝ κανεις γκραφιτι!!

δεν μπορουσα ρε....βασικα τα καναμε ολα στην πορεια κατα του σνειπ που διοργανωσαμε με την λεσχη χαρι ποτερ του σχολειου

πορεια κατα του σνειπ;;


λεσχη χαρι ποτερ;;;

ΑΑΑΑ. Και εμεις ειχαμε λεσχη φιλων Χαρι Ποττερ στο σχολειο, με 42 μελη παρακαλω!

εμεις ειχαμε πιο πολλους γιατι περναμε και παιδακια απ το δημοτικο...εγω ειμουν ο ιδρυτης της λεσχης...καναμε και φυσικη κατα των σκοτεινων τεχνων και βοτανολογια

Ειχαμε και 3 ψαρακια που τα ονομασαμε Χαρι, Ρον και Ερμιονη και τα τιζαμε κιμα και πατατακια.

Μηπως μας κοροιδευεις για την πορεια?

Ει ει παδάκια σπαμάρουμε!!

Στο θέμα μας... Κι εμένα νομιζω με επιρέασε η συγκεκριμένη σειρά βιβλίων. Καταρχήν σημαίνει πολλά για μένα γιατί χάρη σ'αυτά τα βιβλία άρχισα να διαβάζω λογοτεχνία. Πάντως δεν μπορώ να πως πως στεναχορήθηκα ιδιαίτερα με καποιον θάνατο ή κάποι γεγονός, αλλά τα μηνύματα που περνάει η Ρόουλινγκ σίγουρα με στιγμάτισαν. Και γι'αυτό ο Χάρι Πότερ είναι ξεχωριστός...

Δηλαδη δεν δοθηκες πραγματικα σε καμοια στιγμη, απο κανενα απο τα 7 βιβλια?

O θάνατος του Ντάμπλντορ νομίζω με επιρέασε περισσότερο, αλλά και πάλι στα πλάισια της πλοκής της σειράς... Τίποτα παραπάνω.

Θα στο πω τελειως φιλικα, αλλα μηπως εισαι νεκρος μεσα σου? Ενα τοσο συναρπαστικο βιβλιο, με τεραστια λογοτεχνικη αξια και δεν σε εκανε να δακρυσεις ουτε λιγο?

Αν προσωπικα άφηνα να με επιρεάζουν σε τέτοιο βαθμό τέτοια θέματα, θα έπρεπε να είχα αυτοκτονήσει ως τώρα με τα όσα συμβαίνουν στην ζωή μου, φίλε μου...

Δεν ειναι κακο να δενεσαι με ενα βιβλιο/

Κι εμένα με επηρέασαν αρκετά από τα γεγονότα του βιβλίου, αλλά κυρίως στα πλαίσια της σειράς...
Όσο για την τεράστια λογοτεχνική αξία, επέτρεψέ μου να πω πως υπάρχουν βιβλία με πολύ μεγαλύτερη

^^Συμφωνώ απόλυτα με την Γιάννα.

Αλλά όντως, έχω δεθεί συναισθηματικά με τα συγκεκριμένα βιβλία. Η Φιλοσοφική Λίθος ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασα.


Ίσως περισσότερο να με συγκίνησε ο θάνατος του Ντόμπι. Αλλά μάλλον θα έφταιγε και η κατάστασή μου εκείνη την ώρα. :P

Πάντως και να επηρεάστηκα ουσιαστικά, δεν θα μου ήταν εμφανές. Στην ουσία μεγάλωσα με τα βιβλία του Χάρι Πότερ. Ήταν κάτι δεδομένο καθώς ωρίμαζα, οπότε λίγο δύσκολο να το κατάλαβα.