όχι, όχι, τον τομ τον θες λόκι γιατί στον πάσαραν για λόκι, προετοιμάστηκε για λόκι, είδες το σκριν τεστ που σου φώναζε "τι κάνει ο λόκι ξανθός με το σφυρί" ξέρω γω. Και στην τελική έπαιξε τρεις ταινίες ως λόκι, η κατασκευή ρόλου είναι διαδικασία που παίρνει βδομάδες αν ο Τομ ακολούθησε τη μέθοδο Στανισλάβσκι που διδάσκουν στις αγγλικές σχολές, που το έκανε έτσι όπως έχω καταλάβει. Βιογραφικό, καθημερινότητα, σωματικοί αυτοσχεδιασμοί, έλλογοι αυτοσχεδιασμοί, όλα αυτά.
ο Χέμσγουορθ απλά πήγε κι έπαιξε τον εαυτό του, για αυτό και τον κάσταραν ως θωρ. Είναι πολύ κοντά στον θωρ σωματικά και εμφανισιακά και έχει μια προφορά που θα περίμενες να έχει ο θωρ. και σαν άνθρωπος ο κρις είναι κοντά στον θωρ, κάνουν τα ίδια πράματα πολύ απλά γιατί ο κρις δεν παίζει με μέθοδο (κάτι που γενικώς είναι ό, τι χειρότερο, και αυτό έχει να κάνει με τους ανεκπαίδευτους ηθοποιούς στην αμερική αλλά αυτό είναι θέμα που σηκώνει τεράστια συζήτηση και θυμώνω άγρια) και αυτό φαίνεται. απλά βρήκαν έναν σωστό εμφανισιακά άνθρωπο, κατά τη γνώμη μου. Ο Τομ από την άλλη, μέρα με τη νύχτα με τον Λόκι, όπως και με τον Άνταμ, που έπαιζε. Βέβαια ο Τομ πρέπει να αρχίσει να αλλάζει ρότα στο τι ρόλους παίρνει, και ο Άνταμ ήταν εξαιρετική αρχή. Ας αφήσει τα κοστουμαρισμένα, τα στρατιωτικά και τους υπερήρωες. Να προχωρήσει γιατί (ευτυχώς) με τον Λόκι απέκτησε τεράστια φήμη και αγάπη, τον έμαθε όλος ο κόσμος πως μπορεί να μεταμορφώνεται και καλό είναι να συνεχίσει να παίρνει διαφορετικούς χαρακτήρες γιατί πάλι θα τον βουλιάξουν στο τάηπ-κάστινγκ.
Τέλος πάντων λέγαμε για τον Σαίξπηρ
Εννοείται πως ο ηθοποιός θα δουλέψει όπου βρει αρχικά. Και δεν υπάρχει καμία ντροπή σε αυτό. Και χάλια κείμενο-συνεργάτες-σκηνοθέτη να έχεις, οφείλεις να κάνεις το καλύτερό σου για να τα έχεις καλά με σένα. Και αυτό φαίνεται. Και μάλιστα να επικοινωνήσεις με τους συναδέλφους ηθοποιούς σου πάνω στη σκηνή, να ομαδοποιηθείτε, γιατί στην σκηνή δεν ανεβαίνουν 5 ρόλοι, αλλά μια κοινωνία ανθρώπων, και αυτό είναι πιο σημαντικό.
Εγώ έχω τεράστιο πρόβλημα με το type-casting όπως και όλοι οι ηθοποιοί, γιατί αυτό σημαίνει πως η εμφάνιση θα μπει πάνω από την ικανότητα. Και δυστυχώς αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει, γιατί ο σκηνοθέτης όταν καστάρει, α) καστάρει με βάση του τι εικόνα έχει στο κεφάλι του για τον ρόλο και β) δεν μπορεί να γνωρίζει από τα 5 λεπτά που θα δει τον υποψήφιο, τι μπορεί να κάνει σε έναν μελλοντικό αυτοσχεδιασμό που θα ζητηθεί. Για αυτό οφείλει ο ηθοποιός αυτά τα 5 λεπτά να τα κάνει τέλεια. Και ό, τι του ζητήσει ο σκηνοθέτης να το κάνει άμεσα. Εκεί φαίνεται η ικανότητα του ηθοποιού για μεταμόρφωση.
Όσο για μένα, που λες πως μου πάνε τέτοιοι ρόλοι, μην κοιτάς μόνο την ηλικία που έχω ως επιχείρημα πως κανείς δεν θα μου έδινε τέτοιους ρόλους.
Το θέμα α) δεν είναι πάντα η πραγματική αλλά η ερμηνευτική ηλικία και β) εδώ είναι που καταλήγω στο γεγονός πως το θέμα δεν είναι τι πρεσβεύεις εκτός σκηνής αλλά τι φέρεις πάνω της.
Δεν με έχεις δει να παίζω. Δεν πρεσβεύω κάτι με κύρος, οι επιλογές μου είναι επιλογές 20χρονου και θεωρούμαι άπειρη. Έχω μια φωνή της οποίας η φυσική τάση είναι να πάει ψηλά. Το πρόσωπό μου πάνω στη σκηνή είναι από μόνο του κάτι πολύ νέο και φυσικό, όλα αυτά λοιπόν συνδυασμένα με βάζουν σε έναν τύπο. Από σαίξπηρ λοιπόν, μόνο τις ενζενί θα μπορούσα να παίξω, για να στο πω χοντρικά. Θα έπαιζα μια Ιουλιέτα, ή μια Δυσδαιμόνα, το πολύ. Αυτό θα μου έδιναν, αν ποτέ μου έδινε κάποιος Σαίξπηρ.
Κατάλαβες;
από Laura Mandley Πεμ Μαρ 06, 2014 10:48 pm
.Γιατί το πρώτο πράμα που σκέφτηκα ήταν τι μπορείς να τους δώσεις το πως ο δικός σου χαρακτήρας και τα πιστεύω σου μπορούν να στηρίξουν τους χαρακτήρες.Αν ξέρω εγώ μου έλεγε η Ναταλία ποια να πάρει θα της έλεγα Ιουλιέττα,Οφήλια ή κάποια από τις κοπέλες των κωμωδιών.Όχι γιατί δεν είναι καλή αλλά,γιατί είναι γλυκιά και δε θα μπορούσε να στηρίξει την τραχύτητα και την πνευματική βία αυτών των χαρακτήρων.
