The fail topic

Ήμουν με ένα φίλο για κρασί εδώ στο Βύρωνα και πριν φύγουμε είπαμε να χαιρετήσουμε το προσωπικό που τους ξέρουμε κι όλας. Εκείνη τη στιγμή είναι πέσει ένα κομμάτι του Νότη που δε το ήξερα. Οπότε του λέω: "Τράβα ρώτα μία πως το λένε".
Πάει λοιπόν και ρωτάει τον DJ. Ξαφνικά πετάγεται με ένα νευριασμένο ύφος ο barman και λέει:
"Μην πλησιάζεις!"
"Μα το κομμάτι θέλω να ρωτήσω πως το λένε" και κάνει πίσω, να μην είναι κοντά του.
"Μην πλησιάζεις!" ξαναλέει.
"Μα..."
"Νότης Σφακιανάκης - Μη πλησιάζεις, πως το λένε;!"
Μετά από ώρα καταλάβαμε πως μας έλεγε το όνομα του τραγουδιού.

ειναι ενας κινεζος και θελει να παρει τον αριθμο τηλεφωνου μιας ομορφης κοπελας που ειδε να περναει ο κινεζος κραταει ενα ποτηρι καφε ερχεται κοντα της και της κανει
-Γεια
-Θελεις κατι? του απανταει
εκεινος αγχωνεται και της λεει
-Τι ωρα ειναι ?
-4:30
και της απανταει ο κινεζος :
- Α και το δικο μου ρολοι λεει 4:30 , ισως ειναι πεπρομενο    

ποσο fail ειναι αυτο?

Ε: Σας παρατάω, πάω για ύπνο.
Γ: Καληνύχτα my helal.
Ε: Τι helal μωρέ; Τι λέει αυτός;
Α: Κάτι έχει πάρει.
Ε: Να δεις που halal θα θέλει να πει και με φωνάζει τόσην ώρα κρέας που 'χει σφαχτεί σύμφωνα με τον Ισλαμικό Νόμο!
Γ: Γιατί μωρέ; Εμένα μ' αρέσει σαν λέξη.
Α: Γιώργο μάθε πρώτα ελληνικά και άσε τις άλλες γλώσσες.
Ε: Μλκ halal εννοεί; Helal είναι στα τουρκικά. Άννα ο Γιώργος με φωνάζει κομμάτι κρέας που 'χει σφαχτεί σύμφωνα με τον Ισλαμικό Νόμο!
Γ: Helal είναι το μισοφέγγαρο στα αραβικά.
Α: Στα αλβανικά είναι hallall
Ε: Έμαθε και αραβικά!  
Α: Γιώργο σύνελθε.
Ε: Το μόνο που ξέρω από αραβικά είναι η αραβική πίτα...

(Ο Γιώργος είναι στην Αίγυπτο, στην Αλεξάνδρεια...)

Γ: Ε μέχρι τώρα δεν έχω μάθει πολλά... Δε μιλάω αραβικά, τι κάνεις, φαΐ, νερό και πώς τα ζητάω...
Α: As-salamu alaykum και τέτοια.
Ε: Όαση; Πυραμίδες; Allahu akbar μόνο βασικά εκεί που πήγες.

Πήρα λαθος λεωφοριο που ναι μεν πηγαινε εκει που ηθελα (γιατι ρωτησα τον οδηγο οταν μπηκα) αλλα περνουσε απο αλλο δρομο οποτε επρεπε ειτε να διασχισω την πανεπιστημιουπολη που στον χαρτη μου φαινοταν λαβυρινθος ή να κανω τον γυρο. Τελικα βρηκα μια κοπελα και με περασε. Κοψαμε δρομο αρκετα και εφτασα στην ωρα μου. φειλ ομως.

ημουν με μια φιλη μου και θα πηγαιναμε για νεα σμυρνη και της καν προς συνταγμα ετσι? και μου κανει και προς σεφ το ιδιο δεν ειναι και πηραμε αυτο που ηταν προς σεφ επρεπε εγω να δω οτι ειμασταν στην σταση του παλαιου φαληρου για να καταλαβουμε πως ειμασταν τελειως λαθος τελοσπαντων ευτυχως πηραμε μια αλλη φιλη μου που θα ερχοταν μαζι μας και πηγαμε ολες μαζι , μεχρι που μπηκαμε στο τραμ και στην δευτερη σταση πριν φτασουμε λεω εγω να πεταξω μια κακια? και σταματαει το τραμ κλεινουν τα φωτα και συνεχισαμε περπατωντας

Fail #1: Ξεχασα τα κλειδια μου φευγοντας. Κλειδωθηκα εξω απο το σπιτι.
Fail #2: Στα κλειδια ειχα και το κλειδι του ντουλαπιου μου στην σχολη στο οποιο ειχα την ρομπα και τα γυαλια εργαστηριου.
Fail #3: Καθως πηγαινα να παω στον οροφο που ειχα μαθημα κολλησε το ασανσερ στον 5ο οροφο και επρεπε να ανεβω 3 οροφους σκαλες. Λαχανιασα #πρωινηγυμναστικη
Fail #4: Επειδη η ρομπα ηταν απαραιτητη για το πειραμα, αναγκαστηκα να φυγω απο το μαθημα για να βρω πως θα παρω κλειδι απο το γραφειο. Και εχασα την εξηγηση των πειραματων και η ομαδα μου τελειωσε τελευταια γιατι οι αλλοι ηταν ασχετοι
Fail #5: Επρεπε να περιμενω τον αδερφο μου να γυρισει σπιτι για να μπω και ειχα μεινει για μερικες ωρες σε μια βιβλιοθηκη με ενα λαπτοπ που δουλευει-δεν δουλει. Χωρις καλωδιο να φορτισει


Σημερα δεν ηταν η μερα μου

προσπαθώντας να πάρω τηλέφωνο και να επικοινωνήσω με συγκενείς. Αφού συστήνομαι ακολουθεί ο εξής διλογος:

Εγώ: εεεεεεεεεμ
Θείος:θέλεις να με ρωτήσεις για το {θεμα για το οποιο πηρα τηλ};
εγω : εεεεμ ναιιι

αν χρειαζεται να δωσει το τηλ στη θεία της λέει πως ειναι το problem child .καταλαβαίνει πάντα

Είχαμε πάει να παραλάβουμε ένα φόρεμα για μια φίλη της θείας μου. Το εν λόγω φόρεμα ήταν απερίγραπτα βρόμικο, με σημάδια από λάδι κάθε 5 εκ. Ενώ λοιπόν το κοιτούσα έρχεται η κυρία που υποτίθεται το 'χε καθαρίσει και ακολουθεί ο παρακάτω διάλογος:

-Μην το ακουμπάς κοριτσάκι μου, μπορεί να είναι λαδωμένα τα χέρια σου.
-Δεν είναι.
-Ξέρετε, τα χέρια αφήνουν σημάδια στα φορέματα, ειδικά τα πιο σκούρα (χέρια).
... είπε η συγκεκριμένη κυρία. Η οποία άντε να 'χει μαυρίσει λίγο λιγότερο από εμένα.

Δυστυχώς δεν την έβρισα, ήταν αρκετά μεγάλη. Αλλά την επόμενη φορά θα το κάνω.

*θέλοντας να πει ελληνική μουσική υποκρουση/μουσiκη υποκρουση*
-Έχουμε ελληνική υπόκρουση!

Έτοιμη με το μπουρνούζι να πάω να κάνω μπάνιο σε μια από τις 3 ντουζιέρες της εστίας...

Βγαίνω από ο δωμάτιο κανείς δεν περνούσε ή ήταν έξω (ευτυχώς). Πάω στην αγαπημένη μου. Χαλασμένη. Πάω στην άλλη που χθες ήταν φτιαγμένη. Χαλασμένη. Πάω κι στην μεσαία που ήξερα ότι ήταν χαλασμένη. Δεν υπήρχε ελπίδα παιδιά. Όλες χαλασμένες

^Πες μου ότι μετά πήγες στο δωμάτιο σου αμέσως και δεν έμεινες εκεί με το μπουρνούζι. Μην πάθω κάνα σοκ

όχι ντύθηκα, μετά όμως επειδή άκουσα νερό να τρέχει. Έφυγα και πήγα και έκανα το μπάνιο μου!

Μπήκα να κάνω μπάνιο χωρίς να βγάλω τα γυαλιά μου και δεν το κατάλαβα μέχρι που δεν μπορούσα να δω τίποτα από το νερό.

^ Το θετικό είναι ότι έπλυνες τα γυαλιά σου

Συζήτηση με παραμυθένια και Μήτσο:
Ε: Μήτσο εγώ πιστεύω πως ήθελε να αναπαραστήσει το όνειρο...
Π: Μάλλον!
Ταυτόχρονα:
Ε: Το ξέρεις το όνειρο εσύ μαρή;
Π: ..αλλά δε ξέρω για το όνειρο!


Μαζεύτε την.

δεν φταίω σε τίποτα

κατοπιν απαιτησης τη μιλαιντι  

ειχα παει στην παρο, στην πουντα που ειναι αμμωδης παραλια και βρηκα την 1 και μοναδικη πετρα που υπηρχε και ανοιξα το κεφαλι μου  οποτε βγηκα απο το νερο και επαθαν ολοι εγκεφαλικα

Γυρνάω προς το σπίτι, στη στάση του μετρό. Πηγαίνω προς Ελληνικό και περιμένω. Με το που έρχεται συνειδητοποιώ πως δεν πάω προς Ελληνικό,αλλα προς Ανθούπολη. Αντι να μπω στο μετρό πηγαίνω απο την αλλη πλευρά και περιμένω. Bonus: Οι ταμπέλες δεν έγραφαν σε πόση ώρα θα ερχόταν το επόμενο μετρο.

Σήμερα το απόγευμα μου είχε πει η Αθανασία να πάω σπίτι της να φάμε μαζί (γιατί ως γνωστόν είμαστε φοιτηταί και πεινάμε).

Όλα καλά, όλα ωραία, παίρνω το λεωφορείο, φτάνω στο μετρό, μπαίνω στο μετρό και συνειδητοποιώ ότι έχω πάρει την αντίθετη κατεύθυνση από αυτή που έπρεπε να πάρω. Ξαναμανά, να βγαίνω από το μετρό, να αλλάζω κατεύθυνση και να πρέπει να περιμένω το άλλο μετρό, ενώ έχω ήδη καθυστερήσει.

Τελικά καταφέρνω να φτάσω στην περιοχή, πιστεύοντας ότι δεν θα αργήσω και πάρα πολύ τελικά να φτάσω στο σπίτι της Αθανασίας (ΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑΧΑ). Έλα που δε! Αφού την πήρα τηλέφωνο και μου έδωσε σαφείς και λεπτομερείς οδηγίες, κίνησα για το σπίτι. Στη διαδρομή λοιπόν,πριν φτάσω κοιτούσα γύρω μου για να βρω τα σημεία κατατεθέν που μου είχε πει. Σε ένα σπίτι λοιπόν, στα δέξια μου βλέπω μια κυριούλα από το μπαλκόνι να μου φωνάζει "Έλα, έλα, εδώ είναι!"
Σκαλώνω εγώ, γιατί δεν θυμόμουν να μου είχε πει η Αθανασία ότι το σπίτι ήταν σε εκείνο το δρόμο. Μένω λίγο εκεί μπερδεμένη μη ξέροντας τι να κάνω, ενώ η κυριούλα είχε μπει ήδη στο σπίτι. Τελικά αποφασίζω να πάω λίγο παραπάνω και να ξαναπάρω τηλέφωνο την Αθανασία να επιβεβαιώσω. Έλα όμως που δεν προλαβαίνω!
"Κοπέλα έλα έλα, εδώ σου είπα καλέ!", μου ξαναφωνάζει αυτή.
Ε για να το λέει η μαμά της Αθανασίας κάτι θα ξέρει, σκέφτομαι και μπαίνω στην είσοδο ανέμελη.
Στο εσωτερικό, ακριβώς απ'έξω από την είσοδο του διαμερίσματος είναι ένα τραπεζάκι και δύο καρέκλες.
"Δεν σε πειράζει να κάτσετε εδώ, να μην πέσουν και τρίχες;" μου κάνει.
Δεν το έπιασα αυτό με τις τρίχες, αλλά μάλλον δεν θα άκουσα καλά υπέθεσα. "Ναι, ναι!" της απαντάω εγώ.
Μπαίνω μέσα, βλέπω μια λουσμένη γριά και ένα χωλ και σαλόνι ίδιο ακριβώς αρχιτεκτονικά με το σπίτι της Αθανασίας, αλλά ένα τσακ διαφορετικό. Κάτι δεν πήγαινε καλά.
"Σας έφερα αυτά τα γλυκά...", συνεχίζω ακαθεκτη εγώ και της δίνω τα γλυκα.
"Α ευχαριστώ πολύ!"
Και πάλι κάτι πήγαινε λάθος, δεν έβλεπα κάποια κίνηση και η Αθανασία πουθενά.
Plus, δεν την θυμόμουν έτσι τη μαμά της, αφού την είχα ξαναδεί (ακόμα πιο φέιλ αυτό )

"Η Αθανασία; "
"Ποιά Αθανασία;"
...... ......
"Δεν είσαι η κομμώτρια;"
.....      .......
"Εεεεεεε όχι λάθος!"
"Ααχ συγνώμη, εγώ σε μπέρδεψα! Χίλια συγνώμη!"

Και μετά από αυτό έφυγα τρέχοντας xD

Τελικά, έφτασα σώα και αβλαβής στο σπίτι της Αθανασίας και στο γυρισμό πήρα ΠΑΛΙ την αντίθετη κατεύθυνση στο μετρό, έτσι για να μη χαλάσουμε το σερί γκαντεμιάς της σημερινής μέρας.