7 Βιβλία-7 Αγαπημένες στιγμές

Οι αγαπημένες μου στιγμές απο τα 7 βιβλία;
Πάμε!

Απο την Φιλοσοφική Λίθο είναι ο Καθρέπτης του Erised και η στιγμή που ο Χάρι πιάνει για πρώτη φορά το ραβδί στο μαγαζί του Ολιβάντερ. Είναι τόσο συγκινητικές αυτές οι δύο σκηνές για τόσο ίδιους όσο και διαφορετικούς λόγους.

Απο την Κάμαρα με τα Μυστικά είναι η επιστροφή του Χάγκριντ στο Χόγκουαρτς αλλά και η ιπτάμενη πουτίγκα της Πετούνιας. Τόσο χαρούμενη η πρώτη αλλά και πόσο αστεία η δεύτερη!

Στον Αιχμάλωτο του Αζκαμπάν η σωτηρία του Σείριου απο τον Χάρι και την Ερμιόνη. Κάπου εκεί πιστέψαμε ότι ο Χάρι δεν θα ήταν τόσο μόνος...

Στο Κύπελλο της Φωτιάς νομίζω πως η αναγέννηση του Βόλντερμορτ μας σόκαρε όλους. Παραμένει ίσως η πιο κρίσιμη σκηνή όλων των βιβλίων. Κοντά σε αυτήν, η ιστορία του Χάγκριντ με την Σκίτερ και όλος ο σάλος που προκλήθηκε για έναν ημιγίγαντα.

Στο Τάγμα του Φοίνικα,η επίσκεψη στο νοσοκομείο και η αποκάλυψη για τους γονείς του Νέβιλ ήταν το λιγότερο σπαρακτική. Όμως και η συζήτηση του Ντάμπλντορ με τον Χάρι μετά τον θάνατο του Σείριου,ήταν για γερά νεύρα.

Στον Ημίαιμο Πρίγκηπα, οι πεμπτουσιωτές μας γέμισαν τρόμο και τότε καταλάβαμε πως τα πράγματα είναι ίσως λίγο δυσκολότερα απ'ότι φανταζόμασταν. Όμως τα κεφάλαια που θα ακολουθήσουν με τον θάνατο του Ντάμπλντορ μας γέμισαν πόνο,πραγματικό πόνο.

Οι Κλήροι του Θανάτου είναι πλέον όλο μια σκηνή. Αν πρέπει να ξεχωρίσω, η μάχη του Χόγκουατς είναι τόσο δραματική καθώς και ο διάλογος του Βόλντεμορτ με τον Χάρι στην τελική μάχη. Κορυφαία όμως παραμένει ολόκληρη η εξιστόρηση των αναμνήσεων του Σέβερους. Τόσος πόνος...

Χμμ, δύσκολο, όλες οι ταινίες και τα βιβλία ήταν τόσο ωραία καθόλη την διάρκειά τους, ωστόσο με σιγουριά θα πω:

Για την φιλοσοφική λίθος, αναμφισβήτητα καλύτερη σκηνή το μεγάλο σκάκι, εκεί ο Χάρι, ο Ρον και η Ερμιόνη δείξαν πραγματικό κουράγιο και γενναιότητα, δείχνοντας πόσο γνήσιοι γκρίφιντορ είναι.

Στην κάμαρα με τα μυστικά, αγαπημένη σκηνή όταν πεθαίνει ο Βόλντι γιάνγκ εντίσιον, χάρηκα αφάνταστα.

Στον Αιχμάλωτο, αγαπημένη σκηνή η μεταμόρφωση του Λούπιν.

Στο κύπελλο της φωτιάς, αγαπημένη σκηνή όταν ο Μούφα Μούντι, πίνει το φίλτρο της αλήθειας και αποκαλύπτεται ο κανονικός.

Στο τάγμα του φοίνικα, αναμφισβήτητα αγαπημένη σκηνή η στιγμή των τελικών εξετάσεων που κάνουν ντεμπούτο οι δίδυμοι Ουέσλι!

Στον ημίαιμο πρίγκηπα αγαπημένη σκηνή όταν η Ερμιόνη, ξεμαλλιασμένη στο μάθημα των φίλτρων, κοιτάζει τον Χάρι που τα πήγε πρίμα με το βιβλίο του πρίγκηπα, και στάζει διλητήριο!

Και τέλος στους κλήρους του θανάτου, όταν ο Χάρι τάχα πεθαμένος πετάγεται από την αγκαλιά του Χάγκριντ και βλέπεις τον Βόλντι με ένα βλέμμα: Τι στον πού.... .

Φιλοσοφική Λίθος: Βασικά, νομίζω αυτό το βιβλίο μου είναι από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία. Εκεί αναλύει κάθε λεπτομέρεια του μαγικού κόσμου, μας παρουσιάζει ένα σωρό καινούρια μαγικά μέρη, όπως το Χόγκουαρτς και τη Διαγώνιο Αλέα, και γενικά το πώς ζουν οι μάγοι. Όλα είναι νέα, και μαγικά.

Η Κάμαρα με τα Μυστικά: Η εμφάνιση του Ντόμπι και η ανακάλυψη του Βασιλίσκου. Στο κεφάλαιο με τον Ντόμπι γέλασα τόσο πολύ!

Ο αιχμάλωτος του Αζγκαμπάν: Η μεταμόρφωση του Λούπιν σε λυκάνθρωπο (<3) και η αποκάλυψη του Σείριου. Και του Ποντικοουρά.

Το κύπελλο της Φωτιάς: Ο χριστουγεννιάτικος χορός, ο πρώτος και ο τρίτος άθλος.

Το τάγμα του Φοίνικα: Η δημιουργία του Dumbledore's Army. Φάνηκε πως οι περισσότεροι πίστευαν στον Χάρι και ήθελαν να προετοιμαστούν για να τον βοηθήσουν.

Ο Ημίαιμος Πρίγκιψ: Η ανάμνηση του καθηγητή με τον Βολντεμορντ, στην οποία ο Ακατανόμαστος αποκαλύπτει το ενδιαφέρον του για τους Πεμπτουσιωτές. Και πως τελικά το υλοποίησε.

Οι Κλήροι του Θανάτου: Το "19 χρόνια αργότερα". Όταν ήμουν πιο μικρή, πριν διαβάσω ακόμα τα βιβλία, ζήτησα από την αδερφή μου να διαβάσω αυτό το τελευταίο κεφάλαιο, του τελευταίου βιβλίου. Ήθελα να βεβαιωθώ πως θα είχε χαρούμενο τέλος.

Από την Φιλοσοφική Λίθο στο σημείο που μετά τον χαμό με τον καλικάτζαρο η Ερμιόνη έγινε μέλος της παρέας του Χάρι και του Ρον.

Στην Κάμαρα με τα Μυστικά αναμφισβήτιτα εκεί που εμφανίστηκε το σπαθί στον Χάρι.

Από τον Αιχμάλωτο του Αζκαμπαν η όλη φάση που γυρίσανε τον χρόνο πίσω.<3

Από Κύπελλο της Φωτιάς η δοκιμασία στην λίμνη.

Από το Τάγμα του Φοίνικα η όλη φάση στο Υπουργείο.

Από τον Ημίαιμο Πρίγκηπα η κηδεία του Νταμπλιντορ.

Από τους Κλήρους του Θανάτου λατρεύω την σκηνή που φεύγει ο Ρον.Δεν ξέρω γιατί μου αρέσει τόσο.  

Φιλοσοφικη Λιθος: Ο Χαρι με τον καθρεφτη του Erised
Kαμαρα με τα Μυστικα: Οταν ο Χαρι γνωριζει τον Ντομπι
Ο Αιχμαλωτος του Αζκαμπαν: Στην καλυβα που ουρλιαζει με τον Σειριο, τον Ρεμους κτλ
Το Κυπελλο της Φωτιας: Στο νεκροταφειο που εμφανιζονται απο το κυπελλο οι γονεις του Χαρι
Το Ταγμα του Φοινικα: Στον Αγιο Μανγκο που ο Χαρι και οι υπολοιποι βλεπουν τον Νεβιλ και τους γονεις του και εκει που μιλαει ο Χαρι με τον Σχεδον Ακεφαλο Νικ για τον Σειριο
Ο Ημιαιμος Πριγκηψ: Η συζητηση του Χαρι και του Χαγκριντ αφου εχουν φυγει οι θανατοφαγοι απο την Σχολη καιπριν πανε να δουν το πτωμα του Νταμπλντορ
Οι Κληροι του Θανατου: Η μαχη μεταξυ Χαρι και Βολντεμορντ

Ωωω, λοιπόν...

Από την Φιλοσοφική Λίθο: η είσοδος του Χάγκριντ στο καλυβάκι πάνω από την θάλασσα. Στην ουσία είναι η αρχή του ταξιδιού του Χάρι στον κόσμο των μάγων.

Στην Κάμαρα με τα Μυστικά: η παρεξήγηση που έγινε όταν ο Χάρι μίλησε στα ερπετικά χωρίς να το καταλάβει. Η δική του αντίδραση και των υπολοίπων.

Στον Αιχμάλωτο του Αζκαμπάν: ο αφοπλισμός του Σνέιπ στην καλύβα που ουρλιάζει. Το περίμενα πως και πως να πάρουν την "εκδίκησή" τους γι αυτά που περνούσαν τρία χρόνια τώρα η παρέα του Γκρίφιντορ

Στο Κύπελλο της φωτιάς: το συναίσθημα όταν τα ξαναβρήκαν ο Ρον με τον Χάρι μετά τον πρώτο άθλο. Και το χαρτάκι που έφτυσε το κύπελλο της φωτιάς με το όνομα του Χάρι. Και , και, και... είναι πολλά!

Στο Τάγμα του Φοίνικα: η αποχώρηση των διδύμων από το Χόγκουαρτς. Επεισοδιακή αλλά και στενάχωρη καθώς πλέον καταλαβαίνεις οτι μεγάλωσαν και δεν θα τους βλέπουμε συχνά μέσα στη Σχολή.

Στον Ημίαιμο Πρίγκηπα: όταν μυρίζουν την αμορτένσια και περιγράφουν ο καθένας τι αγαπάει περισσότερο

Στους Κλήρους του Θανάτου: η μάχη, η αίθουσα με τα θύματα και το συναίσθημα αποφασιστικότητας που προκάλεσε το θέαμά τους στον Χάρι. Επίσης η μάχη Μόλι-Μπελατρίξ και η αποκάλυψη των αναμνήσεων του Σνέιπ

Πωωω είναι τόσα πολλά!!!! Θα έπρεπε να γραφουμε για μέρες ο καθένας!

Φιλοσοφική λίθος: Όταν ο Χάρι επισκέπτεται για πρώτη φορά τη διαγώνιο Αλέα, η γνωριμία του με τον Ρον και το περιστατικό με τον Καλικάντζαρο.

Κάμαρα με τα μυστικά: Όταν ο Χάρι δίνει την κάλτσα στον Ντόμπυ και τον ελευθερώνει.

Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν: Από τα αγαπημένα μου βιβλία της επταλογίας. Το αγαπημένο μου σημείο είναι όταν ο Σείριος συναντά πρώτη φορά τον Χάρι με τη μορφή του Πάντφουτ.

Κύπελλο της φωτιάς: Η αναγέννηση του Βόλντεμορτ και ο χορός.

Τάγμα του φοίνικα: Η επίσκεψη στον Άγιο Μάνγκο. Πραγματικά από τα αγαπημένα μου κεφάλαια σε βιβλίο.

Ημίαιμος πρίγκιψ: Τα σημεία που μαθαίνουμε για το παρελθόν του Βόλντεμορτ και για τη μητέρα του τη Μερόπη και η οδός υφαντοργού.

Κλήροι του θανάτου: Ποο εδώ είναι δύσκολο! Σίγουρα οι αναμνήσεις του Σέβερους, Τα 19 χρόνια μετά,  το μέγαρο Μαλφόι, η συνομιλία του Χάρι με τον Ντάμπλντορ, η φάση στο υπουργείο μαγείας και γενικά όλο το βιβλίο

Πολύ δύσκολο τόπικ, αλλά θα αντιμετωπίσω τη πρόκληση!
Φιλοσοφική λίθος: ο πρώτος αγώνας κουίντιτς. είναι πρωτόγνωρο κάθε φορά που το διαβάσω. Τα συναισθήματα μένουν ίδια, δεν αλλάζουν. Ακόμη κι αν περάσουν τριάντα χρόνια.
Κάμαρα με το μυστικά: όταν καρφώνει ο Χάρι το βιβλίο του Ριντλ. Είναι τόσο ωραίο να ανατρέπονται όλα στο τέλος.
Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν: η σκηνή που ανακαλύπτει ο Χάρι πως ο Σείριος είναι μαζί του και πως υπάρχει ένα άτομο, το οποίο μπορεί να θεωρήσει οικογένεια και ξέρει πως θα είναι μαζί του.
Κύπελλο της Φωτιάς: ο δεύτερος άθλος. Για πολλούς λόγους, τους οποίους αν κάτσω να τους αναλύσω τώρα θα ξημερώσουμε και γράφω και λατινικά αύριο.
Τάγμα του Φοίνικα: Το όλο το σκηνικό στο τμήμα μυστηρίων. Μου έβγαλε κάτι τόσο μαγικό. Ίσως φταίει πως η ταινία μου έβγαζε το ακριβώς αντίθετο. Αλλά όλες οι περιγραφές, η κάθε σκηνή...
Ημίαιμος Πρίγκιπας: Ο θάνατος του Ντάμπλντορ. Νομίζω γίνομαι σαφής. Όλη η σκηνή ήταν απλά απερίγραπτη.
Κλήροι του Θανάτου: είναι τόσο δύσκολο να επιλέξω, αλλά θα πω τη σκηνή στο σπίτι του Ξενοφίλιου. Τόση απελπισία, τόση αγάπη... τίποτα από αυτά δεν έγινε από μίσος και κακία. Απλά ήθελε τη κόρη του πίσω.

Amycus έγραψε:Οι αγαπημένες μου στιγμές απο τα 7 βιβλία;
Πάμε!

Απο την Φιλοσοφική Λίθο είναι ο Καθρέπτης του Erised και η στιγμή που ο Χάρι πιάνει για πρώτη φορά το ραβδί στο μαγαζί του Ολιβάντερ. Είναι τόσο συγκινητικές αυτές οι δύο σκηνές για τόσο ίδιους όσο και διαφορετικούς λόγους.

Στο Κύπελλο της Φωτιάς νομίζω πως η αναγέννηση του Βόλντερμορτ μας σόκαρε όλους. Παραμένει ίσως η πιο κρίσιμη σκηνή όλων των βιβλίων. Κοντά σε αυτήν, η ιστορία του Χάγκριντ με την Σκίτερ και όλος ο σάλος που προκλήθηκε για έναν ημιγίγαντα.

Στο Τάγμα του Φοίνικα,η επίσκεψη στο νοσοκομείο και η αποκάλυψη για τους γονείς του Νέβιλ ήταν το λιγότερο σπαρακτική. Όμως και η συζήτηση του Ντάμπλντορ με τον Χάρι μετά τον θάνατο του Σείριου,ήταν για γερά νεύρα.

Στον Ημίαιμο Πρίγκηπα, οι πεμπτουσιωτές μας γέμισαν τρόμο και τότε καταλάβαμε πως τα πράγματα είναι ίσως λίγο δυσκολότερα απ'ότι φανταζόμασταν. Όμως τα κεφάλαια που θα ακολουθήσουν με τον θάνατο του Ντάμπλντορ μας γέμισαν πόνο,πραγματικό πόνο.

Οι Κλήροι του Θανάτου είναι πλέον όλο μια σκηνή. Αν πρέπει να ξεχωρίσω, η μάχη του Χόγκουατς είναι τόσο δραματική καθώς και ο διάλογος του Βόλντεμορτ με τον Χάρι στην τελική μάχη. Κορυφαία όμως παραμένει ολόκληρη η εξιστόρηση των αναμνήσεων του Σέβερους. Τόσος πόνος...

Κάμαρα με τα Μυστικά

Ερπετικά, χελλόοουυυ
Και ή όλη φάση με τη Κάμαρα βέβαια. Άσε που η κυρία Νόρις πάγωσε. Μπαχαχαχα

Αιχμάλωτο του Αζκαμπάν

Η σφαλιάρα της Ερμιόνης στον Ντράκο.- Ήμουν σε στυλ πάρτα ρε, πάρτα. Και κάπως έτσι άρχισα να συμπαθώ την λασποαίματη Ερμιόνη.

Κατά τα άλλα τα ίδια με του Αμύκου πάνω κάτω.

Ο Χάρι Πότερ και η Φιλοσοφική Λίθος.
Η σκηνή Μινέρβα-Ντάμπλντορ-Χάγκριντ. Και η φάση με το φίδι. Και η πρώτη περιγραφή του κάστρου.
Ο Χάρι Πότερ και η Κάμαρα με τα Μυστικά
Το Μπάροου. Και η σκηνή της απαγωγής.
Ο Χάρι Πότερ και ο Αιχμάλωτος του Αζκαμπαν
Η πρώτη συνάντηση Λουπιν-Χάρι.
Ο Χάρι Πότερ και το Κύπελλο της Φωτιάς
Το νεκροταφείο.
Ο Χάρι Πότερ και το Τάγμα του Φοίνικα
Όλες οι σκηνές του Στρατού του Ντάμπλντορ.
Ο Χάρι Πότερ και ο Ημίαιμος Πρίγκηπας
Η σκηνή στην σπηλιά/λίμνη που ο Νταμπλντορ ξαναζεί τις αναμνήσεις του.
Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου.
Η σκηνή με την πέτρα της Ανάστασης. Από την πρώτη φορά που το διάβασα αυτή η σκηνή με συγκινούσε.

Φιλοσοφικη λιθος:Καθρεφτης του Εριζεντ
Καμαρα:Οταν η ο Λογχαρτ διαγραφει τη δικη του μνημη
Φυλακισμενος του Αζκαμπαν:H διασωση του Ωραιοραμφου
Κυπελλο της Φωτιας:Σαρκα αιμα και οστα
Ταγμα του Φοινικα:Ο διαλογος του Χαρι με τον Νταμπλντορ στο τελος
Ημιαιμος Πριγκηψ:Οι αναμνησεις του Βολντεμορτ κι ο λευκος ταφος
Κληροι:ΟΛΟ (περισσοτερο οι αναμνησεις του Σνειπ)

ΧΠ και η Φιλοσοφική Λίθος: Η καλύτερη στιγμή ήταν βέβαια η εμφάνιση του γίγαντα Χάγκριντ που αποκάλυψε στον Χάρρι το ότι είναι μάγος και ότι θα σπουδάσει στο Χόγκουαρτς, και ότι είναι προορισμένος για ένα μεγάλο έργο εκείνη την στιγμή άλλαξε ολόκληρος ο κόσμος που είχε κτιστεί στο μυαλό του Χάρρι, ολόκληρη η ζωή του! Μα μακράν αγαπημένη στιγμή είναι η απόπειρα του Χάγκριντ να μεταμορφώσει τον Ντάντλι σε γουρούνι μα απέτυχε και του πρόσθεσε απλά μία γουρουνοουρά...Καλά του έκανε του μπούλη!

ΧΠ και η Κάμαρα με τα Μυστικά: Καλύτερη στιγμή ήταν βέβαια η αναμέτρηση του Χαρι με τον τρομερό βασιλίσκο, η αποκάλυψη του Τομ Ριντλ ως η παιδική μορφή του Λόρδου Βόλντεμορτ, το ότι ο Χάρρι μπόρεσε και σκότωσε τον βασιλίσκο με το ίδιο του το δηλητήριο και το σπαθί του Γκρίφιντορ, μα και η καταστροφή του ημερολογίου με το μελάνι που έβγαινε σαν αίμα! Όμορφη σκηνή ήταν επίσης όταν ο Χάρρι το έσκασε από τους Ντάντλι με το ιπτάμενο αυτοκίνητο των αδερφών Ουέσλυ μα και όταν έφτασαν στο Χόγκουαρτς με αυτό(καλά, η Ιτιά που Δέρνει έμεινε αξέχαστη)...

ΧΠ και ο Αιχμάλωτος του Αζκαμπάν: Ποιός θα μπορούσε να ξεχάσει ποτέ την λατρεμένη σκηνή όπου η θεία Μαρτζ μετατράπηκε σχεδόν σε μπαλόνι και άρχισε να πετάει στον ουρανό ενώ ο θείος Βέρνον προσπαθούσε να την προσγειώσει?? Ακόμη η μεταμόρφωση του Λούπιν σε λυκάνθρωπο όπου άρχισε να κυνηγάει τους πάντες στο Απαγορευμένο Δάσος(και που δυστυχώς ο Πέτιγκριου το έσκασε)

ΧΠ και το Κύπελλο της Φωτιάς: Η αναγέννηση του Βόλντεμορτ από το αίμα του Χάρρι, μία σκηνή η οποία στιγμάτισε την εξέλιξη όλων των υπόλοιπων βιβλίων άλλοτε προς το χειρότερο άλλοτε προς το πολύ καλύτερο(μην ξεχνάμε πως όταν ο Ντάμπλντορ έμαθε για την αφαίρεση αίματος από τον Χάρρι "γυάλισαν" τα μάτια του)μα και η μικρή μονομαχία που έδωσε ο Χάρρι θαρραλέα με τον Άρχοντα του Σκότους και η εμφάνιση των <<σκιών>>-θυμάτων από το ραβδί του Βόλντι!

ΧΠ και το Τάγμα του Φοίνικα: Η μονομαχία που έδωσε ο Ντάμπλντορ με τον Βόλντεμορτ στο Υπουργείο Μαγείας(you are the weak one), τόσο ωραία σκηνή και σαν περιγραφή στα βιβλία αλλά και στην ταινία(αλλά με σοβαρές παραλείψεις όπως η μεσολάβηση του φοίνικα Φοκς που κατάπιε την αβάντα του Βόλντι)...

ΧΠ και ο Ημίαιμος Πρίγκηψ: Η σκήνη που χαράκτηκε περισσότερο από όλες στο μυαλό μου ήταν η σκηνή της δολοφονίας του Ντάμπλντορ, πόσο δακρυφτερή αυτή η σκηνή! Αφού παρακαλούσα με κάποιον μαγικό τρόπο η Ρόουλινγκ να μας τον επαναφέρει στα βιβλία της(και εν μέρει εμφανίστηκε στο μυαλο του Χάρρι)...Επίσης ήταν πολύ εντυπωσιακό το σημείο όπου ο Ντάμπλντορ αποκάλυψε την αλήθεια για τους πεμπτουσιωτές στον Χάρρι και αναφέρει ότι και το ημερολογιο του Τομ Ριντλ ήταν ένας από αυτούς(απίστευτη έκπληξη)...

ΧΠ και οι Κλήροι του Θανάτου: Η τελική μονομαχία του Χάρρι με τον Βόλντεμορτ, το μεγάλο φινάλε φυσικά!!!

Μου βάζεις δύσκολα γιατί έχω πολλές αγαπημένες σε κάθε βιβλίο αλλά θα κάνω μια προσπάθεια...

Φιλοσοφική Λίθος: Όταν ο Χάρι διαβάζει τελικά το γράμμα και ο Χάγκριντ του λέει πως είναι μάγος και τα πρώτα ψώνια του Χάρι στη Διαγώνιο Αλέα.

Κάμαρα με τα Μυστικά: Το πολυχημικό φίλτρο και η εμφάνιση του Φοκς με το καπέλο και το σπαθί στην κάμαρα.

Αιχμάλωτος του Αζκαμπαν: Όταν ο Χάρι καταλαβαίνει ότι ο Σείριος δεν είναι προδότης και ότι ίσως αποκτά μια πραγματική οικογένεια και το μάθημα με τα Μπογκρτ!

Κύπελλο της Φωτιάς: Τα γεγονότα στο Παγκόσμιο Κύπελο Κουίνιτς και το μάθημα χορού της Μακγκόναγκαλ.

Τάγμα του Φοίνικα: Όταν ο Χάρι είδε τα θέρσταλ και η εκδίκηση των δίδυμων Ουέσλι στην Άμπριντζ!!!

Ημίαιμος Πρίγκηπας: Το Φίλιξ Φελίσις που τελικά δεν έδωσε ο Χάρι στο Ρον και η ανάμνηση από την πρώτη γνωριμία του Νταμπλντορ με τον Τομ Ρίντλ.

Κλήροι του Θανάτου: Όταν η Ναρκίσα προστατεύει το μυστικό του Χάρι, όταν η Μόλυ σκότωσε (Yes!!!) την Μπέλα και οοοολη η μάχη του Χόγκουαρτς. Το έχω διαβάσει άπειρες φορές το κεφάλαιο αυτό και κάθε φορά ανατριχιάζω!!

αλλο ενα τοπικ στο οποιο πρεπει να ξεχωρισουμε κατι απο κατι αλλο
στην φιλοσοφικη λιθο οταν ο μικρος μασ φιλος μαθαινει οτι ειναι μαγος κι φυσικα στο τελος με την βαθμολογια ......
στην καμαρα με τα μυστηκα η σκηνη με το τραγουδι του χαρι ματια πρασινα σαν το βατραχακι... κι το τραγουδι του πιβς ποτερ παλιοπαιδο παλι......
στον αιχμαλοτο του αζσκαμπαν οταν λαμβανει κατι που δικαιοματικα του ανηκε κατα την γνωμη μου..κι οταν του κανει η ερμιωνη οτι πρεπει να τον παι στην μακγκοναγκαλ κι κανει ο ρον ναι μαζι με τον μαγικο μανδυα........η αστραπη.....τα νευρα των αγωριων η εξαφανιση του σκαμπερς...
στο κυπελο το κουιντητς κι στο τελος το αυτογραφο του κραμ βαιβεα η γενηση του βολτι θεικια
στο ταγμα του φοινηκα βλεπετε οι ειδησης αλαζουν καθε μερα οταν βραδιαζει το λεμε νυχτα ντιντακο κι ολες οι φορες που τσακωνοταν ο χαρι με την ντολορες κι φυσικα η μοναδικη φορα που ο πιβς εκτελεσε διαταγη πρωθημα απο του φρεντ κι τζορτζ
στον ημιαιμο μου αρεσε που ο ωραιοραμφος εκοβε βολτες πανω απο την πυλη απο την οποια εφυγε ο σνειπ κι ο ντρακο οταν απειλησε ο χαρι οτι θα γκρεμισει την πορτα του χαγκριντ κι ο διαλογος με τον ποτερ
κι στο τελευταιο η μαχη χαρι βολντι κι οταν ξαναεφτιαξε το ραβδι του ο χαρι.....τα 19 χρονια μετα δεν μου αρεσαν γτ μου χαλασαν την εικονα των μικρων μας φιλων.....

Ο Χάρι Πότερ και η Φιλοσοφική Λίθος.
Ο Χαρι πανω στον Ωραιοραμφο, ολη η σκηνη με την παρτιδα σκακιου, και πιο πολύ απ'ολα η Ερμιόνη να λέει: "Books and cleverness... There are more important things - friendship and bravery.”


Ο Χάρι Πότερ και η Κάμαρα με τα Μυστικά
H διασωση του Χαρι απο τους θειους του, και το πεταγμα πισω στο σπιτι του Ρον.
o φοινικας που εμφανιζεται απο το πουθενα, γιατρευει τις πληγες του χαρι και του φερνει το μαγικο καπελο με το σπαθι του Γκριφιντορ.

Ο Χάρι Πότερ και ο Αιχμάλωτος του Αζκαμπαν
Beutifull isn't it?  
Και η αποδραση του Σειριου πανω στον Ωραιοραμφο, τα τελευταια του λογια στον Χαρι και την Ερμιονη, ο Σειριος να χανεται πανω στον Ωραιοραμφο μεσα στο σκοταδι... Η αγκαλια Σειριου-Λουπιν οταν πρωτοσυναντιουνται μεσα στην Καλυβα που ουρλιάζει με τον Χαρι- Ρον και Ερμιονη να πεφτουν απο τα συνεφα...
and of course...
"I've done my waiting! 12 years of it! In Azkaban"
Α ρε Σειριε, Θεε.


Ο Χάρι Πότερ και το Κύπελλο της Φωτιάς
Στο νεκροταφειο, οταν το ραβδι του Χαρι αρχιζει να νικαει του Βολντι και εμφανιζονται ολοι οσοι σκοτωσε ο Βολντεμορτ τελευταιους. Βασικά ολο το κεφάλαιο, η πιο σημαντικη και μπαντας στιγμη ολων των βιβλιων.-

Ο Χάρι Πότερ και το Τάγμα του Φοίνικα
H Ιστορικη Εξοδος των Ουεσλι!  
Η συναντηση για την δημιουργια του Στρατου του Νταμπλντορ, η ολη μυστικοτητα με τα μαθηματα, η ανακαλυψη τους και ο Νταμπλνορ να παιρνει την ευθυνη πανω του και να... αποδρα απο το γραφειο του!
"You've got to admit: Dumbledore's got style."
Μου αρεσε και η ολη φαση με την Αμπριτζ να διωχνει την Τρελονι και να τρωει ακυρο απο τον Νταμπλντορ με το διορισμο του Κενταυρου.  

Ο Χάρι Πότερ και ο Ημίαιμος Πρίγκηπας
Οταν ο Χαρι κανει το Σεκτουσεμπρα, οταν μαθαινουμε ποιος ειναι ο Ημιαιμος Πριγκιψ...
Φυσικα, το πρωτο  ονειρο του Χαρι με την Ναγκινι και μετα το δετερο, με την αποφαση του να παει στο Υπουργειο και ολη την ομαδα να του λεει "θα παμε ολοι μαζι" Πραγματικα συγκινητικο.
Και τα θεστραλ, που ελυσαν το προβλημα του πως θα φτασουν στο Υπουργειο  

Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου.
Οι αναμνησεις του σκατογερου.
harry be safe... be strong...  


Επισης να προσθεσω την σκηνη που η Λουνα ψαχνει τα παπουτσια της και τη στιγμη που ο Χαρι βλεπει πρωτη φορα τα θεστραλ, η Λουνα του λεει οτι τα βλεπει και αυτη αρα ειναι οσο λογικος ειναι και εκεινη και οταν η Λουνα και ο Χαρι συζητανε για τα Θεστραλ.

προσπαθώ με κάθε τρόπο να γίνω Pure-blood .... κάθομαι από τη μια το βράδυ μέχρι τα ξημερώματα ... αλλά συνεχίζω ακάθεκτος ....( όσο για τον ύπνο... κανονίζω πιο πριν)...