Ποια ταινία είδατε πρόσφατα;

Καποιος να μου βρει τορρεντ με αγγλικους υποτιτλους η ονλαην την ζωη της αντελ, πλιζ. Κλεινει παρενθεση, φχαριστω.

Ο υπεροχος Γκατσμπι, δεκα στα δεκα.
(Δεν εχω διαβασει το βιβλιο).

Τι ταινιαρα ηταν αυτη. Αυτον τον μπαζ λουρμαν πρεπει να τον μετονομασουμε σε μπαζ λαητ γιαρ, στο απειρο κι ακομα παραπερα.
Οι ηθοποιοι, οι καταστασεις τους και οι ιδιοτητες τους απεικονιστηκαν με τετοις λεπτοτητα και ακριβεια, ο τροπος που εισηχθη ο γκατσμπι και η νταιζυ στο εργο, ο καθενας με την δικη του εξωτικοτητα, ο τροπος που τα roaring twenties φερθηκαν στο εργο με τετοιο κλας και στυλ και κομψοτητα. Ηταν σαν ενα νεο 20's, μια πιο GQ/caster εκδοχη τους, μια τοποθετηση ελαφρως μετατοπισμενη που αντικατοπτριζοταν στις διαστρεβλωσεις της πληθωρας κοσμηματων και χρωματος.
Εξαιρετικη σκηνοθεσια, φωτογραφια, υποκριτικη και μουσικη, η οποια μου εδωσε πολλαπλες και ενδιαφερουσες αναγνωσεις και την προτιμησα απο πχ τις μουσικες των 20's του boardwalk empire που ειναι οντως εποχης. Αν ειχα διαβασει το βιβλο θα ελεγα πως η φετινη ταινια ειναι ενας αλλος γκατσμπι που παραμενει ομως γκατσμπι, αλλα δεν το χω διαβασει, οποτε θα πω πως αυτο ηταν μια ακομα πιο κομψη και με χαρη εκδοχη των 20's η οποια νομιζω βρισκει μεγαλυτερη απευθυνση και απηχηση στο σημερινο κοινο. Ειδα μια νεα υορκη μαγικη, οχι μονο χαρη στο φως της αλλα και σε κατι σκοτεινο και αιθεριο, σε καποια ειδοποια αντικειμενα, λαλουντα συμβολα, πως αλλιως να το πω. Το πρασινο φως, τα υφασματα/πουκαμισα, το τηλεφωνο που ηταν παντα παρον.
Λατρεψα τους δυο βασικους χαρακτηρες, οχι επειδη εκαναν ενα καλο ζευγαρι (που εκαναν, οι εικονες που εβγαζαν μαζι εδειχνε χημεια), αλλα επειδη ο καθενας απο μονος του ειχε πραματα να δωσει. Παρα την αρχικη λαμψη του γκατσμπι και την τελετουργικη πομπη του με τα λουλουδια κ τις τουρτες που μου ανηγαγαν την κατασταση σε κλαρινογαμπρο για μια στιγμουλα (), και παρα το γεγονος πως ο γκατσμπι μιλουσε για λογαριασμο της νταιζυς απο σιγουρια (ή ανασφαλεια; ) και οντως ζητουσε πολλα, αργοτερα καταλαβα πως οντως ηταν ο ανθρωπος της απυθμενης ελπιδας.
Επισης λειτουργησαν καποια αντικειμενα πολυ σωστα για μενα (τα ατελειωτα παρτι μιας αλλης εποχης, η επαυλη/παιδικη χαρα του γκατσμπι, ο φαρος και οι σκηνες με πρασιναδα γυρω, που σε εκανε να νιωθεις σχεδον πως καποιοι χαρακτηρες ηταν σαν να ειχαν ξεφυτρωσει απο κει μεσα, τοσο αιθεριοι και μαγικοι και μυστηριωδεις ηταν).
Γενικα, για μενα αυτη η ταινια ηταν αριστη. Τα πρισματα υπο τα οποια κινηματογραφηθηκε σχεδον μου αναγουν την ταινια σε μαγικο ρεαλισμο, με τον νικι να ειναι ο μονος που εχει εντοπισει ολα αυτα τα μαγικα αντικειμενα (που στην τελικη απορρεουν απο τις ιδιοτητες και την απιστευτη χαρη του καθε χαρακτηρα) και τα περιεγραψε εξισου κομψα.

^ωωω πρέπει και εγώ να το δω  

Epic,κινούμενα σχέδια.
9/10

Σπόιλερ:

Ήτανε ΜΑΓΕΥΤΙΚΟ.Ξεπέρασε νομίζω ακόμα και το μαλλιά κουβάρια.Όλοι αυτή η ιστορία στο δάσσος.Οι φιλένοι.Ο στρατός τους.Οι κακοί!!
Στεναχωρήθηκα πολύ όταν πέθανε η βασίλισσα.Και πόσο με συγκήνησε στο τέλος που είπε"να το και το χαμόγελο" Και πόσο φανταστικός ο...αχ δεν θυμάμαι το ονομά τους,ο αρχηγός των φυλιένων τέλος πάντων. 
Μου άρεσε και το happy end πατέρα κόρης.<3
Αλλά τελευταία ότι σειρά/ταινία/βιβλίο κτλ να βλέπω δεν καταλήγουν ΠΟΤΕ μαζί τα ζευγάρια. Θα ήθελα ή αυτή να μείνει μικρή ή αυτός να γίνει άνθρωπος.Ότι τι μετά? Μιλάγανε από την κάμερα?  
"Αγκαλιασέ με"
"Μα μόλις σε γνώρισα!"

My Sister's Keeper.
Δεν ξερω αν ήταν καλη ή οχι. Αν μου άρεσε ή αν θα την ξανάβλεπα. Ξερω μονο οτι έχυσα μαυρο δάκρυ.

A Clockwork Orange
well, παράξενη ταινία 8/10

Ο Βασιλιάς των λιονταριών 1 10/10<3333

How you train a dragon 7/10

Μan of Steel...

Και έμεινα κάγκελο με το σενάριο! Στην αρχή νόμιζα ότι κάτι είχα παρεμηνεύσει αλλά καθώς προσωρούσε η ταινία δεν έμενε καμιά αμφιβολία ή δικαιολογία.Ήταν πέρα απο ξεκάθαρο ότι αντιμετώπιζε τον χαρακτήρα σαν Μεσσία ή σαν γιο του Θεού που έχει ως σκοπό να σώσει την ανθρωπότητα.Οι Μεσσιανικές αναφορές ήταν πλέον τόσο έντονες που άγγιζε τα όρια της βλασθημίας και το θεολογικό υπόβαθρο των διαλόγων ήταν σχεδόν σκανδαλώδες.Αυτό το πράμα,παρόλο που έχω δει τόσες ταινίες με υπερήρωες ήταν πρωτόγνωρο.Ένας Χριστός ντυμένος με μπλέ και κόκκινο μανδύα ο οποίος καλείται να σώσει τον κόσμο,τους ανθρώπους και να δώσει ελπίδα.Η σκηνή δεν που έμεινα με το στόμα ανοιχτό είναι αυτή που ο Τζόρ Ελ και ο Καλ Ελ είναι στο διαστημόπλοιο,ο Τζορ Ελ προτρέπει τον Καλ Ελ να επέμβει για να σώσει τον πλανήτη και ο εκείνος αποδεχόμενος την εντολή ξεκινά να πετά με τα χέρια ανοικτά σε σχήμα εσταυρωμένου! Και η σκηνή:



Τι να σχολιάσω πλέον...

^Aχ τι ωραία σκηνή,  τελικά σ'άρεσε ή όχι γιατί δεν κατάλαβα?  

Εκ των πραγμάτων,όχι.Εντάξει,εφέ και τα ρέστα αλλά μια τέτοια σεναριακή πατάτα δεν μπορώ να πω ότι μου άρεσε.Έχουν μπλέξει τόσο τα μπούτια τους που αμφιβάλλω για το τι θέλουν ακόμα και οι ίδιοι.Ας αποφασίσει το Εβραϊκό λόμπυ πλέον τι είδους Μεσσία περιμένει και προσδοκά.Αι σιχτίρ πια,το είπα και ησύχασα!

Ρε Θάνο μήπως υπερβάλλεις λίγο; Την ίδια ταινία είδα κ γω και κανέναν τέτοιο παραλληλισμό δεν πρόσεξα. Η έννοια του 'Μεσσία' όπως την εκλαμβάνει ο καθένας μπορεί ναι υπάρξει σε ένα σορό ταινίες, είτε αυτός είναι ένας σούπερ ήρωας είτε ένας αστυνομικός πράκτορας είτε ένα καρτούν. Ας μη κάνουμε τέτοιες συγκρίσεις και ας μην προσβαλόμαστε τόσο εύκολα από οτιδήποτε θέλει να μας δείξει κάθε ταινία.

Ξέρεις τί Θάνο; Έχω δει όλες τις ταινίες του Superman,απο αυτές με τον αείμνηστο Christopher Reeve,μέχρι τον άνευρο  Brandon Routh και διαπίστωσα ένα πράγμα: Ενώ στις προηγούμενες ο Καλ Ελ ερχόταν για να σωθεί στην γη,σε αυτήν την ταινία έρχεται για να σώσει.Καταλαβαίνεις την διαφορά και την απόσταση.Στις πρώτες ταινίες,όταν αναλάμβανε χρέη "σωτήρα" αν θες,γινόταν ύστερα απο ανάγκη ή γιατί δεν υπήρχε άλλος τρόπος (Στρατηγός Ζοντ).Στο Man of Steel έρχεται με σκοπό να σώσει την ανθρωπότητα.Αλλά απο τι; Δεν συντρέχει ακόμα κίνδυνος παρά μόνο στο μέσο της ταινίας με την επιστροφή του Στρατηγού.Αυτό με ξένισε λιγάκι,μου χτύπησε άσχημα.

Το δεύτερο και αυτό είναι σε σχέση με τους άλλους υπερήρωες είναι ότι γίνονται υπερήρωες απο κάτι.Μια έκθεση σε ακτινοβολία (Fantastic Four) ή απο επαφή με ξένο οργανισμό (Spiderman) ή απο λάθος πείραμα (Hulk) ή απο τεχνολογική υπεροχή (Batman).Ηταν άνθρωποι που απλά έγιναν κάτι.Εδώ μιλάμε για έναν γεννημένο υπεράνθρωπο με ό,τι και αν συνεπάγεται αυτό.

Και ο Θορ και ο Λόκι (και όλη η Άσγκαρντ) είναι γεννημένοι υπεράνθρωποι αλλά Μεσσίες δεν τους λες

Nαι,αλλά ξέρεις εκ των προτέρων ότι στις Βόρειες/Σκανδιναβικές μυθολογίες ο Θορ ή ο Λόκι είναι Θεοί όπως ακριβώς και στις ταινίες με ελληνική μυθολογία ξέρεις ότι το Δωδεκάθεο είναι το σημείο αναφοράς.Αυτό είναι ξεκάθαρο στο μυαλό του θεατή και δεν έχει πρόβλημα με τις τυχούσες αναφορές. 

Would You Rather. 6/10

Πολύ εκνευριστικό θρίλερ.