Ποια ταινία είδατε πρόσφατα;

Morgan le Fay έγραψε:Εγώ ένα ξέρω: πως ο σωστός καλλιτέχνης, ή μάλλον, για να το διευρύνω, ο άνθρωπος που ξέρει να κρίνει την τέχνη, έχει ξεπεράσει το σημείο "μου αρέσει/δεν μου αρέσει". Ασχέτως με το αν συμφωνεί με αυτό που έχει να πει το έργο τέχνης, να μπορεί να το κρίνει για αυτό που είναι.

Λοιπόν,εγώ είμαι στο τελείως αντίθετο στρατόπεδο. Ενας σωστός καλλιτέχνης έχει ξεπεράσει την κριτική και το μόνο που μπορεί να κάνει πλέον, είναι να λέει αν του αρέσει ή δεν του αρέσει και να αναφέρει, ίσως και τους λόγους χωρίς να είναι απαραίτητο. Ο,τι έχει να κάνει με την τέχνη,καταλήγει εκεί: στο αν σου αρέσει κάτι. Είναι δεδομένο ότι θα φιλτράρεις την τέχνη με τα δικά σου πρίσματα οπότε η ματιά σου θα είναι σίγουρα διαφορετική απο των άλλων δέκα,εκατό,χιλίων ανθρώπων που έχουν δει το ίδιο πράγμα. Αλλά απο την γνώμη μέχρι την κριτική,απέχουμε. Κριτική μπορείς να κάνεις μόνο σε αντικειμένικά στοιχεία της τέχνης (π.χ. η μετάφραση του κειμένου μιάς θεατρικής παράστασης) αλλά όχι γενικά,σε θέματα καλλιτεχνικής αντιμετώπισης και αισθητικής.   

The Wolf of Wall Street, 9/10

Αυτή η ταινία με δίχασε.Η πρώτη απο τις τρείς ώρες,πέρασε αναγνωριστικά. Προσπαθούσα να πιάσω λίγο τον παλμό αλλά τον έχανα συνέχεια.Δεν συγχρονιζόμασταν με την ταινία. Καθώς την βλέπαμε μεγάλη παρέα,μετά την μιάμιση ώρα,οι περισσότεροι άρχισαν να στριφογυρνάνε στις καρέκλες,άλλοι πήγαιναν στην βεράντα και δεν εμφανιζόντουσαν ποτέ και γενικότερα υπήρχε μια ένταση.Στο τέλος,είχαμε μείνει τέσσερα άτομα που την βλέπαμε.

Τελικά ο Σκορτσέζε είναι μεγάλος μάγκας! Δεν έκανε τίποτε περισσότερο απο να σου πετάξει ωμό ρεαλισμό στα μούτρα,απο το πρώτο μέχρι το τελευταίο πλάνο. Ούτε μια σεκάνς δεν ήταν κατά το ελάχιστο ωραιοποιημένη. Το ένα μετά το άλλο πλάνο,σου παρουσίαζε την ύψιστη παρακμή των πρωταγωνιστών ως ατόμων σε αντίθεση με την ραγδαία επιτυχία τους ως επιχειρηματίες. Αυτό το παράλληλο ψηλά και χαμηλά,κορυφή και πάτος ταυτόχρονα ήταν τόσο αναίσχυντα δοσμένο κα χωρίς τύψεις που σε καθήλωνε απο ένα σημείο και μετά. Και το τέλος; Το απόλυτο ξεβράκωμα μιάς κοινωνίας χωμένης στα σκ*τά!

Να το πω; Δεν ξέρω τι έχουν εναντίον του Ντι Κάπριο αλλά ήταν οσκαρική η ερμηνεία του.

Amycus έγραψε:

Morgan le Fay έγραψε:Εγώ ένα ξέρω: πως ο σωστός καλλιτέχνης, ή μάλλον, για να το διευρύνω, ο άνθρωπος που ξέρει να κρίνει την τέχνη, έχει ξεπεράσει το σημείο "μου αρέσει/δεν μου αρέσει". Ασχέτως με το αν συμφωνεί με αυτό που έχει να πει το έργο τέχνης, να μπορεί να το κρίνει για αυτό που είναι.

Λοιπόν,εγώ είμαι στο τελείως αντίθετο στρατόπεδο. Ενας σωστός καλλιτέχνης έχει ξεπεράσει την κριτική και το μόνο που μπορεί να κάνει πλέον, είναι να λέει αν του αρέσει ή δεν του αρέσει και να αναφέρει, ίσως και τους λόγους χωρίς να είναι απαραίτητο. Ο,τι έχει να κάνει με την τέχνη,καταλήγει εκεί: στο αν σου αρέσει κάτι. Είναι δεδομένο ότι θα φιλτράρεις την τέχνη με τα δικά σου πρίσματα οπότε η ματιά σου θα είναι σίγουρα διαφορετική απο των άλλων δέκα,εκατό,χιλίων ανθρώπων που έχουν δει το ίδιο πράγμα. Αλλά απο την γνώμη μέχρι την κριτική,απέχουμε. Κριτική μπορείς να κάνεις μόνο σε αντικειμένικά στοιχεία της τέχνης (π.χ. η μετάφραση του κειμένου μιάς θεατρικής παράστασης) αλλά όχι γενικά,σε θέματα καλλιτεχνικής αντιμετώπισης και αισθητικής.   

Ε όχι ρε συ, η τέχνη δεν καταλήγει στο "μου αρέσει/δεν μου αρέσει". Για το απλό κοινό, ίσως, για κάποιον που ασχολείται και θεωρεί πως μπορεί να κρίνει, όχι.

Noah 7.5/10

^^Μα όλοι δεν είμαστε κοινό βρε Κωνσταντίνα τελικά;
Όταν ο Μπετόβεν θα γράψει την 5η συμφωνία ή ο Σαίξπηρ τον Οθέλλο ή ο Βαν Γκογκ θα ζωγραφίσει την Έναστρη Νύχτα, δεν απευθύνονται στον ειδικό αλλά σε όλους. Δεν τους απασχολεί η κριτική ή δεν τους ενδιαφέρει. Στην τέχνη απευθύνεσαι ομαδικά και ατομικά,είναι σκέτη φρενίτιδα. Σε ενδιαφέρουν όλοι και ο καθένας ξεχωριστά,στο τότε,στο τώρα και στο μετά. Αν η τέχνη μιλά κατευθείαν στην καρδιά και βρίσκει εκεί δικαίωση,η κριτική τι νόημα έχει; Το μόνο που στέκει και δικαιώνεται είναι η ψυχική αποδοχή,το "μου αρέσει" γιατί η τέχνη βρίσκει ή δεν βρίσκει ένα δρόμο μέσα απο μονοπάτια σχεδόν μυστικιστικά. 

Morgan le Fay έγραψε:

Ε όχι ρε συ, η τέχνη δεν καταλήγει στο "μου αρέσει/δεν μου αρέσει". Για το απλό κοινό, ίσως, για κάποιον που ασχολείται και θεωρεί πως μπορεί να κρίνει, όχι.

Μα η τέχνη στο κοινό απευθύνεται και αυτό θέλει να κερδίσει. Και το κοινό μπορεί να κρίνει αν κάτι του αρέσει ή όχι χωρίς να καταφεύγει σε τεχνικές λεπτομέρειες.

Τέχνη χωρίς κοινό είναι μίζερη και μαγκούφικη ακόμη και αν όλοι οι κριτικοί λένε τα καλύτερα. Τι σημασία έχει; Χωρίς κοινό απλά θα εκπροσωπεί το δόγμα "τέχνη για την τέχνη" στον χειρότερο βαθμό.:/

The Angriest Man in Brooklyn 6.5/10


The Men Who Stare at Goats ?/10   
Μου φαινοταν τοσο χαζος ο τιτλος απτην ωρα που βγηκε και γι αυτο δεν την ειχα δει. Με προβληματιζε ομως σε συνδυασμο με το καστινγκ. Κι εκει που ελεγα πως αυτος ηταν διαταραγμενος ορ σαμθινγκ, τελειωνει εντελως μπερδευτικα. Γενικα με αφησε καπως ετσι αυτη η ταινια -->   

''Θεε μου τι σου κάναμε'' 10/10 
Είχα πολύ καιρό να γελάσω τόσο!!
https://www.youtube.com/watch?v=Uwp6HozoVVk

Αυτό που εννοώ είναι πως το "μου αρέσει/δεν μου αρέσει" είναι τόσο απλοϊκός όρος. Ένα έργο τέχνης, η εμβέλεια αυτών που προκαλεί τέλος πάντων, δεν είναι μόνο αρέσκεια ή δυσαρέσκεια.

The Normal Heart: 9/10     

Penelope

Είδα το Prestige μετά από καιρό  . Να'ναι καλά ο Tesla.

Queen of the Damned (2002)

...ό, τι και να λέει ο κόσμος πως είμαι B-movie, εγώ την θεωρώ μία από τις καλύτερα κινηματογραφημένες/μονταρισμένες/μιξαρισμένες/σκηνοθετημένες/σκηνογραφημένες ταινίες που έχω δει. το imagery, η φωτογραφία, όλα αυτά που δημιουργεί. Απέδωσε πραγματικά έναν "άλλο" κόσμο, τον κόσμο της rice. η όλη αισθητική του, η εναλλαγή του από την μία κουλτούρα στην άλλη. Ο Στούαρτ Τάουνσεντ παραμένει ο αγαπημένος μου Λεστάτ, όχι ότι έχω δει τον Κρουζ, αλλά και πάλι.
Εξαιρετική ταινία με τα όλα της. Το γεγονός πως ρίξαν τόση δουλειά στην μουσική ήταν μια πολύ σωστή κίνηση, καθώς μουσική = άυλη ατμόσφαιρα και βρικόλακες = ατμοσφαιρισμός.

Μπράβο. Τρομεροί συντελεστές, εξαιρετική πλοκή, καλό καστ και ενδιαφέρουσες αρχετυπικές μορφές. Μπράβο και στην Rice. Ελπίζω κάποιος να πιάσει τα βιβλία και να συνεχίσει τις κινηματογραφικές μεταφορές.

Noah,8/10

Την βρήκα και την είδα. Λοιπόν,δεν ήταν τόσο... υπερβολική όσο μου έλεγαν τελικά.
Ο Αρανόφσκι κάνει μια ξεκάθαρα οικολογική ταινία,όχι θεολογική.Απλά η βιβλική ιστορία του Νώε,εξυπηρετεί τον σκοπό του.Τα πλάνα του είναι ξεκάθαρα προς αυτόν τον σκοπό: θαμπά χρώματα,τόνοι κρίζου,καφέ,μαύρου,σχεδόν σεληνιακά τοπία. Αν τελικά χρησιμοποιεί τον Νώε είναι για να πει αυτό που λέει και ο ίδιος ο ηθοποιός: "Ο Θεός μας έκρινε και μας καταδίκασε.Δεν θα είμαστε στην νέα κτίση,ο κόσμος χωρίς εμάς θα επιστρέψει στην πρότερη ομορφιά του". Τώρα,οι κρυφοί συμβολισμοί είναι άλλο θέμα αλλά δεν είναι και τόσο έντονοι.Ωραία πλάνα και ωραίες ερμηνείες.Σκέψεις πάνω στο καλό και την προέλευση του κακού και οι επιπτώσεις του στον κόσμο.

Και η καταπληκτική δήλωση του σκηνοθέτη: "αν σε μία αίθουσα προβάλεις μια ταινία σε εκατό ανθρώπους,στο τέλος όλοι θα δηλώσουν ότι τους αρέσει το παγωτό βανίλια". Αυτό τα λέει όλα.

The Devil Wears Prada   

^ <3

Τhe vow
Θεός ο Channing αλλά στο τέλος η ταινία με άφησε άδεια.

Τhe hobbit 2 9/10

Wrong Turn 5, 5/10
Ιου, ιου, ιου και πάλι ιου. 

Beneath the Darkness 7/10 Ειχε προοπτικες, αλλα μου φανηκε κακοφτιαγμενη.   

Paranormal Activity 6/10 Ποσες ωρες με τις πορτες και τα φωτιστικα για να φτασουμε στα τελευυταια δευτερολεπτα και να γινει οντως κατι. Κουραστικο. Ευελπιστω τα επομενα να ειναι καλυτερα.

Divergent 10/10

Επειδή μου αρέσουν τέτοιου είδους ταινίες!!

Ααα λατρεία ήταν

Ο άτρωτος με τον Jet Lee   

upside down 9/10
μερικα λεπτα πριν το τελος με τρολαρε λιγο με αυτα που ελεγε, αλλα ενταξει μετα το εσωσε  

Harry Potter and The Order of the Phoenix

The Conjuring.Aρκετά τρομαχτικό μπορώ να πω...

Frozen 9/10

χαρι ποτερ και το ταγμα του φοινικα