από Isabelle Lightwood Τετ Μάης 30, 2012 12:44 am
οι νεκροί υποφέρουν όταν έρχονται στον κόσμο μας.
Are you kidding me?
Βασικά ρε παιδιά, μη κρίνουμε τα πράγματα τόσο αυστηρά. Ποιος θα μπορούσε να ισχυριστεί πως δεν θα έμπαινε στον πειρασμό να ξανασυναντήσει άτομα που έχει χάσει;
Σίγουρα με μια μικρή δόση αφέλειας μπορείς να επηρεαστείς βαθύτατα και να ζεις σε έναν κόσμο εικονικό, κύβδιλο και ουτοπικό, καθώς είσαι με όλους τους αγαπημένους σου, περνάς δηλαδή ζωή και κότα. Βασικά μπορεί να ακουστεί ηλίθιο, αλλά είναι σαν να έχεις εθιστεί στο ίντερνετ.
Αλλά το θέμα είναι να μην το αφήσεις να σε επηρεάσει έτσι. Σίγουρα ο 2ος αδερφός δεν ήταν δυνατός, ψυχικά μιλώντας πάντα, γιατί δεν μπορούσε να το αντέξει και να δεχτεί πως η ζωή συνεχίζεται με τις γλυκές αναμνήσεις από τα νεκρά αγαπημένα πρόσωπα.
Δεν ξέρω εάν εγώ θα μπορούσα να ξεκολλήσω και να σταματήσω να χρησιμοποιώ τη πέτρα, πάντως σίγουρα δεν θα έβλαπτα τον εαυτό μου. Δηλαδή δεν θα έφτανα ως εκεί, παρ'όλα αυτά είμαι σχεδόν απολύτως σίγουρη πως δεν θα μπορούσα να αντισταθώ στον πειρασμό να τη χρησιμοποιήσω.
Μπορώ να φανταστώ τον εαυτό μου να τη χρησιμοποιεί μόνο για να μιλήσω για μια τελευταία φορά στον παππού μου, να του πω πως τον αγαπώ επειδή δεν πρόλαβα να το κάνω και μετανιώνω για αυτό σχεδόν κάθε μέρα που περνάει.