Γονείς και βαθμοί

Ένα θέμα που σίγουρα απασχολεί πολλά παιδιά, εκτός από το να βγάλουν καλούς βαθμούς για προσωπική ευχαρίστηση, είναι να βγάλουν καλούς βαθμούς και για τους γονείς τους.

Εσάς πως σας συμπεριφέρονται οι γονείς σας σε αυτό το θέμα; Σας πιέζουν σχετικά με τους βαθμούς ή σας αφήνουν πιο χαλαρούς; Εάν δεν έχετε καλούς βαθμούς φωνάζουν, ή σας ενθαρρύνουν να τα πάτε καλύτερα την επόμενη φορά;

Μαμά: Αν δεν βγάλεις πάνω από 18 δνε θα πας Allou Fun Park. Και που δεν έβγαλα,πήγα
Είναι τόσο απαίσιο να σου στερούν πράγματα ενώ προσπαθείς να τους κάνεις χαρούμενους.Προσωπικά εγω ήμουν ευχαριστημένη με τον Μ.Ο. μου διοτί ήξερα πως προσπάθησα,αλλά εντάξει αν έχεις και τους γονείς σου να σου λένε διάβασε κα ιδιάβασ επως θα πάρεις καλό βαθμό; Ανχόνεσαι και απλά αποτυνχάνεις.
Δεν το θεωρώ σωστό διότι ο καθένας προσπαθεί με τον τρόπο του και οι γονείς δεν βοηθάνε.Μπορεί όταν ήταν μικροί να βρίσκονταν σε αυτή την θέση αλλά εντάξει,τα μαθήματα έχουν δυσκολέψει.Ειδικά στις εξαιτάσεις με πιέζουν πολύ προσωπικά.

Ποτέ δεν υπήρχε έλεγχος σε σχέση με το σχολείο και κατ'επέκταση με τους βαθμούς με τους γονείς μου. Ποτέ.
Και ισως αυτή η ελευθερία είναι που με έκανε να θέλω να βγάζω καλούς βαθμούς!

Πλέον δεν θέλω να βγάζω καλούς βαθμούς για μένα, αλλά για να σκάνε οι άλλοι. Ξέρω, περίεργο, ανούσιο και κουραστικό το τριπάκι στο οποίο έχω μπει, όμως δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Γιατί; Γιατί είναι εύκολο για μένα και μερικοί πρέπει να καταλάβουν ότι ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΚΑΛΥΤΕΡΟΙ ΠΑΝΤΑ ΠΙΠΛ.

Ένιγουέι, μετά τους βαθμούς είμαστε όλοι με ένα χαμόγελο μέχρι τα αυτιά συνήθως, εκτός από τότε που είχα ένα αναθεματισμένο 16 στη γεωγραφία, που εδώ μου έκατσε, αλλά ντάξει, και ευχαριστώ να λέω αφού 10 του είχα γράψει του ανθρώπου.
Και τα δωράκια μου τα παίρνω (συνήθως) και στο χέρι τους έχω τους γονείς μου για μερικές μερούλες.
Χαλάλι και το άγχος και όλα, οι μέρες των βαθμών είναι από τις αγαπημένες μου, οκ?

Με τους βαθμούς δεν είχαμε θέμα στο γυμνάσιο. Σταθερά η καλύτερη από όλη την τάξη ( ), 19+ στο τέλος, μέχρι που η μαμάκα άρχισε να πιέζει για μεγαλύτερους και εκνευρίστηκα. Επίσης δεν ήταν και η πιο ευχάριστη χρονιά που 'χα στη ζωή μου (μέχρι τώρα τουλάχιστον ). Αλλά και πάλι 18 και κάτι έβγαλα.
Πω, πω, γκρίνια και κακό! Τι φοβερό, τι τρομερό, δεν έβγαλα "καλό" βαθμό!
Η μεγαλύτερη ήττα της ήρθε πέρυσι, που έβγαλα ένα 17 αν θυμάμαι καλά. "Βρε παιδάκι μου, βρε καλή μου, έξυπνη είσαι, δε χρειάζεται να διαβάσεις πολύ, στροφάρεις, άνοιξέ το το βιβλίο σου έστω και για μια ανάγνωση. ". Μπορώ να πω πως το διασκέδαζα αρκετά. Αν και η γκρίνια ώρες ώρες ήταν ενοχλητική. Φέτος ό,τι και να πει, ΔΙΑΒΑΖΩ. Βασικά φέτος δε μιλάει, γιατί φοβάται μήπως παρατήσω το διάβασμα εντελώς.
Συμπέρασμα : Με αφήνει ήσυχη, τα πάω καλά. Το εμπέδωσε!

Ο πατέρας μου δε μιλάει. Κυρίως γιατί δε μαθαίνει ποτέ τίποτα. Το όνειρο του πατέρα μου είναι να μπω στη Νομική ( ω θεοί της Αιγύπτου ), άρα βαθμός κάτω από 19,9 ΔΕΝ είναι βαθμός!

Επειδή η κατάσταση στο σπίτι μου είναι λίγο περίεργη, πέρα από τους γονείς μου, στους βαθμούς ανακατεύονται και η θεία και ο θείος και η γιαγιά! Όλοι οι καλοί χωράνε!
Άμα τα 'χω πάει καλά :
Θείος : Μπράβο ρε!
Θεία : Είδες τι κάνεις άμα θέλεις;
Γιαγιά : Μπράβο παιδί μου!

Άμα δεν τα 'χω πάει και τόσο καλά :
Θείος : Κράτα τα καλά. Τα άλλα που είναι μέτρια ανέβασέ τα λίγο, αλλά χαλαρά.
Θεία : Αφού μπορείς, γιατί δεν πας πιο πάνω;
Γιαγιά : Άμα διάβαζες λίγο μια χαρά θα τα 'χες πάει!

Αααααααααχ.

Ποτε δεν με πιεσαν γιατι ξερουν πως ειμαι πολυ καλη

Καλα εμενα η μανα μου κατω απο 15 και με βλεπω στη σουβλα!!!!!!!!!
Μια φορα ομως που ο αδερφος μου ο μεγαλος(27 χρονων μου ειπε "διαβασμα πανω απ'ολα σε σενα πονταρουμε ολα"αρχισα τα σκονακια για μη μεινω!

Alviva Black έγραψε:Ποτε δεν με πιεσαν γιατι ξερουν πως ειμαι πολυ καλη

Αυτό^.
Ελάχιστες φορές με πίεσαν μόνο με βοήθησαν.Η μαμά βασικά γιατί ο μπαμπάς δεν ήξερε.
Αυτές οι φορές ήταν:
Θυμάμαι μια φορά στο δημοτικό που ήθελα να διαβάσω μόνη μου και όχι με την μαμά για να αποδείξω ότι μπορώ,αλλά θύμωσε,με έβαλε τιμωρία και δεν πήγα σ'ένα πάρτι.
Θυμάμαι όταν ξανά έλεγα,και ξανά έλεγα την προπέδια.Και ξανά και ξανά.Πω με είχαν λιώσει.
Άλλη πίεση θυμάμαι στο γυμνάσιο ΜΟΝΟ στα μαθηματικά.Είχα χάλια καθηγήτριες και δεν καταλάβαινα την τύφλα μου.Όταν καθόταν η μαμά να μου εξηγήσει αντιμιλούσα κάπου,με πίεζε και καταλήγαμε μαλωμένες.

Αλλά Σ'ΟΛΑ τ'άλλα μαθήματα πάντα μόνη χωρίς πίεση. Καμιά φορά αν με μπέρδευε κάτι στα αγγλικά στο γυμνάσιο,ή στην Ιλιάδα ζητούσα την συμβουλή της μαμάς.Αλλά σε γενικές γραμμές μου άρεσε πάντα να τα καταφέρνω μόνη μου για εμένα. Δεν λέω ότι έβγαζε και τους βαθμούς.Αλλά ένα 17 μέσο όρο τον έβγαζα.Πάντα με έριχναν τα μαθηματικά για τα οποία γκρίνιζαν πάνω.ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ Σ'ΟΛΑ ΤΕΛΕΙΑ. Κλασσική γονείς,ποτέ δεν θα πουν κάτι για το 19 αλλά πάντα θα έχουν ένα λόγο για το 13.

Στο Λύκειο ποτέ δεν με πίεσαν ούτε λίγο.(Μόνο για τα μαθηματικά γκρίνιαζαν που και που. )Μόνη μου αποφάσισα να πάω στην πρώτη λυκείου ενισχυτική στην Φυσική για να καταφέρω να καταλάβω και να γράψω καλά στο τέλος.Μετά βέβαια άρχισα και φροντ. στην δευτέρα Λυκείου οπότε σταμάτησαν να γκρινιάζουν και για τα μαθηματικά γιατί έκανα και άλγεβρα. Οι καθηγητές τους λέγαν ότι είμαι πολύ καλή οπότε όλα οκ.Μόνο μερικές επισημάνσεις που ήταν πάντα για το καλό μου. Στην Τρίτη Λυκείου δε και φέτος ΟΥΤΕ ΜΙΛΙΑ. Βλέπουν ότι έδωσα πέρισυ το 100% και ότι φέτος δίνω το 130% και δεν αναφέρονται ποτέ στα μαθηματά μου.Ρωτάνε μόνο αν πάω καλά τους λέω όλα οκ και αυτό. Για εμένα διάβαζα πάντα.

Στο δημοτικό τέλος θα ήθελα να προσθέσω ότι αρκετά μαθήματα τα έκανα με την μαμά οπότε είχε και άμεσα τον έλεγχο. Αλλά και σε καλό βγήκαν όλα.Πήρα πολύ καλές βάσεις.

ΠΟΤΕ δεν κατάλαβα το:Φέρε 20 και θα σου πάρω το τάδε.Γράψε καλά και θα φας σοκολάτα.
Ποτέ δεν μου είπαν κάτι τέτοιο οι δικοί μου και το θεωρώ και παράλογο.Κάνεις το παιδί να μην θέλει να διαβάσει για εκείνο αλλά μόνο για το δώρο που του έταξες.Βέβαια ίσως και αυτός είναι ένας τρόπος να τιθασευτούν μερικά παιδιά. Αλλά παρολ'αυτά μου μοιάζει πως οι γονείς βλέπουν έτσι τα παιδιά κάτι σαν διαδικασία "μηχανής".Που σου βάζουν για κέρμα 20 και τους βγάζεις σοκολάτες.

Το καλύτερο είναι τα παιδιά να διαβάζουν για εκείνα,και μετά οι γονείς να τα ανταμίβουν χωρίς βέβαια να τους το έχουν τάξει από πριν. (Πράγμα που δεν το έκανα ποτέ οι δικοί μου και το έχω άχτι. )

Αυταα.

Με μένα ήταν λίγο περίεργοι.
Στο δημοτικό ήμουν άριστη. 10άρια σε όλα και χωρίς βοήθεια, ποτέ δεν τους άφησα να με "διαβάσουν".
Στο γυμνάσιο προσπαθούσε ο πατέρας μου να με βοηθήσει λίγο στα μαθηματικά που δεν τα είχα αλλά επειδή είμαστε εντελώς ίδιοι χαρακτήρες και δεν ανεχόμαστε να ανακατεύονται άλλοι στις δουλειές μας στο τέλος πλακωνόμασταν Κατά τ' άλλα έβγαζα 18-19 χωρίς να ρίχνω ΤΟ διάβασμα, τα έπαιρνα εύκολα μάλλον
Στο λύκειο δεν προσπαθούσαν καν να με βοηθήσουν, ήξεραν ότι δεν θα τους άφηνα Εξάλλου ήθελα να τα κάνω μόνη μου, αλλιώς ποιος ο λόγος να διαβάζω? Κι εκεί ήμουν του 18-19 χαλαρά κιόλας.
Η γκρίνια ήταν μόνο σε δύο πράγματα. Όταν καθόμουν στον υπολογιστή κι εκείνοι νόμιζαν πως δεν είχα τελειώσει με τα μαθήματα κι όταν έπαιρνα κάτω από 17 σε κάποιο μάθημα Αλλά δεν κράταγε πολύ γιατί όταν είχα στο 90% των μαθημάτων 19άρια, ε πόσα να πουν για το 17? Και την ανταμοιβή μου την είχα, δεν έχω παράπονο
Στη σχολή ο πατέρας μου ήθελε να γράφω παντού 10άρια αλλά σιγά μην καθόμουν να του δώσω σημασία ΚΑΙ εκεί

Εμένα ένα πράγμα μου είπαν "Ανέβασες τον πήχη ψηλά, πρέπει να τον κρατήσεις!"
Όταν μπήκα στο Γυμνάσιο, η μάνα μου, είχε πει ότι αν τελείωνα την τάξη με ένα 17, θα ήταν ευχαριστημένη. Όταν τελείωσα με 19,7 όμως...
Την φετινή χρονιά, δεν ήμουν καθόλου σίγουρη για το πρώτο τρίμηνο. Πέρσι, στο 1ο είχα βγάλει 18,9 και πίστευα ότι σε αυτό θα τα πήγαινε χαλιά. Αυτή που απάντησε ότι αν βγάλω κάτω από 18, δεν θα έχω Internet. Ευτυχώς, τα πήγα πολύ καλύτερα και τα έχω όλα.
Γενικώς, τα πήγα τέλεια την πρώτη χρονιά, πρέπει να τα πηγαίνω καλά μέχρι την τελευταία. Όχι να βγάλω 19 και 20 στο Λύκειο, αλλά να κρατάω ένα σταθερό 18. Αν πέσω πάρα πολύ, σημαίνει ότι δεν διάβαζα πολύ, αφού οι δυνατότητες μου έριξαν ότι μπορώ να τα πάω τέλεια, άρα θα μου κοπούν και πράγματα.
Αυτή είναι η θεωρία της μάνας μου.
Ίσως δέχομαι κάποια πίεση, αλλά πιστεύω ότι η θεωρία είναι σωστή. Εγώ πάντως διαβάζω για μένα. Για να τα πηγαίνω καλά με τον εαυτό μου.

Ευτυχώς σε αυτό τον τομέα δεν έχω κανένα παράπονο από τους γονείς μου. Η αλήθεια είναι ότι στις πρώτες τάξεις του δημοτικού διάβαζα με τη μαμά μου γιατί δεν ήξερα πώς να συγκεντρώνομαι και να μη χαζεύω. Θυμάμαι ότι μέχρι την τρίτη δημοτικού με πίεζαν πολύ να γράφω και να ξαναγράφω μέχρι να κάνω καλά γράμματα, γιατί τότε έγραφα πολύ άσχημα. Αλλά ωραία γράμματα έκανα μετά την έκτη, που με άφησαν μόνη μου. Αλλά γενικά σε όλο το δημοτικό είχα 10 σε όλα οπότε κανένα πρόβλημα.
Στο Γυμνάσιο πλέον δεν πήρα καμία βοήθεια από τους γονείς μου, πέρα από το να λέω στη μαμά μου τη γεωγραφία, μια πονεμένη ιστορία. Μετά είδα ότι δε με βοηθάει και το κόψαμε κι αυτό. Πάντα έβγαζα ΜΟ από 18 και πάνω, αλλά ξέρουν ότι προσπαθώ οπότε μου είχαν πει ότι και πιο κάτω να βγάλω δεν έχουν πρόβλημα.
Τώρα στο Λύκειο συνεχίζουμε με την ίδια πορεία. Ξέρω ότι θα με ρίξουν τα θετικά μαθήματα αλλά πιστεύω ότι θα βγάλω ένα 17-18. Ανησυχούσα πάρα πολύ μήπως βγάλω κάτω από 18 και απογοητευτούν, αλλά οι ίδιοι με ξεάγχωσαν.
Γενικά πάντως οι βαθμοι δεν παίζουν ρόλο στη σχέση με τους γονείς μου. Μπορώ να πω ότι δεν χαίρονται καν πολύ ούτε είχα ποτέ δώρα ή κάτι τέτοιο. Από τη μία θα ήθελα να χαίρονται λίγο παραπάνω, από την άλλη όμως συμφέρει γιατί αν δεν τα πάω καλά ούτε θα μου κόψουν το pc ούτε θα μου πουν "κάτσε διάβασε".
Πάντως όπως είπε και η Μαρία δε μου αρέσει που πολλοί γονείς τάζουν πράγματα στα παιδιά τους για να φέρουν καλούς βαθμούς. Πιστεύω ότι έτσι το διάβασμα γίνεται ένα είδος εμπορίου όπου τα παιδιά κοιτάνε πώς θα βγάλουν 20άρια για να μην έχουν περιορισμούς από τους γονείς τους, και δε διαβάζουν για τον εαυτό τους.

Δεν έχω πάει ποτέ χάλια κάπου για να γκρινιάξουν. Δεν τους δίνω δικαίωμα ακόμη δηλαδή.

Η μάνα μου επειδή διάβαζε πολύ, σίγουρα θα γκρίνιαζε άμα τα πήγαινα χάλια κάπου και θα μου έσπαγε τα νεύρα. Ο πατέρας μου πάλι, επειδή όλη μέρα ήταν στο μηχανάκι και στις σκανταλιές, δεν θα έλεγε τίποτα. Μάλλον θα χαιρόταν που είχα έστω κάποιους καλούς βαθμούς, από καθόλου. Ο ίδιος ευτυχώς ήταν αρκετά έξυπνος για να πάρει μια υποτροφία που εξαιτίας της Χούντας, δεν του δόθηκε.

Δεν ειχα ποτε προβληματα με τους βαθμους..
Νταξει δεν ειμαι μαθητρια του 20 αλλα το 18 που βγαζω δε με χαλαει και οι γονεις μου δεν εχουν προβλημα..
Μια φορα ομως που ειχα γραψει στα αρχαια 9.5 στις εξετασεις η μανα μου ειχε γινει Τουρκος και μου ελεγε συνεχεια Σου χαλασε τον γενικο σου βαθμο αυτο το 9.5 [...] γιατι δε διαβασες παραπανω? και κατι τετοια.
Φυσικα δεν εχουν τρελες απαιτησεις απο μενα..Παλι καλα

Léonie Vernier έγραψε:Επειδή η κατάσταση στο σπίτι μου είναι λίγο περίεργη, πέρα από τους γονείς μου, στους βαθμούς ανακατεύονταi [..] και η γιαγιά! Όλοι οι καλοί χωράνε!

Κι εμένα.
Αντίδραση της γιαγιάς όταν κατάλαβε πως έβγαλα 18, 11/12 και όχι 19.7
Γιαγιά: "Πήρες 18, ε;" *σνομπ βλέμμα τύπου δεν-είσαι-αρκετά-καλή-για-να-είσαι-εγγονή-μου*

Ο πατέρας και η μητέρα μου ήταν άριστοι μαθητές. Για να φανταστείτε στο σύστημα που επικρατούσε όταν έδιναν εκείνοι εξετάσεις για να περάσουν στη σχολή που ήθελαν, έγραψαν δύο μαθήματα από τα πέντε (?) γιατί είχαν βγάλει τέλειους βαθμούς και είχαν τη δυνατότητα να περάσουν σε όποια σχολή ήθελαν. Τους είχαν προσφέρει και υποτροφίες αλλά τις αρνήθηκαν γιατί δεν τους ενδιέφερε το θέμα.

Είδαν πως ο αδελφός μου, ενώ είναι εξυπνότερος από εμένα, στο σχολείο έβγαζε χάλια βαθμούς και ήταν ο "χαλαρουίτα" τύπος, οπότε στεναχωρήθηκαν πάρα πολύ. Όταν όμως είδαν πως έβγαλα καλούς βαθμούς στην Α' γυμνασίου ενώ παράλληλα ήμουν πνιγμένη με άλλες εξωσχολικές δραστηριότητες άρχισαν να έχουν high expectations από εμένα. Υπήρχε φυσικά το όριο "κάτω από 18,5 είναι χάλια βαθμός" αλλά έβγαζα παραπάνω πάντα οπότε δεν είχαν θέμα.
Στο μάθημα που είχαμε συμφωνήσει πως ήμουν κακή ήταν τα Αρχαία οπότε όταν στην Γ' γυμνασίου είδαν το 15 στις εξετάσεις, δεν είχαν θέμα.

Στην πρώτη λυκείου στο Α' τετράμηνο μου είχαν πει πως εάν έβγαζα από τους υψηλότερους του τμήματος θα πήγαινα στη σχολική εκδρομή στην Τσεχία οπότε μπορείτε να καταλάβετε πόσο χάρηκα τους βαθμούς μου εκείνου του τετραμήνου.


Οι γονείς μου απλά πιστεύουν πως οι υψηλοί βαθμοί θα σου εξασφαλίσουν ένα σίγουρο μέλλον οπότε ήθελαν να τα συνδιάζω όλα, αφού μπορούσα να το κάνω.

Εμένα οι γονείς μου ποτέ δεν με πίεσαν υπερβολικά στο θέμα των βαθμών. Οκ, ήμουν καλή μαθήτρια και δεν χρειαζόταν να διαβάσω και τις ώρες τις ατελείωτες για να πάρω καλό βαθμό αλλά και πάλι, όταν ήταν να διαβάσω, διάβαζα.

Γενικά, όμως, το θεωρώ κακό, να το πω έτσι, να πιέζουν οι γονείς τα παιδιά για να βγάλουν καλούς βαθμούς λες και αν πάρεις 18 στη Χημεία θα γίνεις ο σούπερ ουάου άνθρωπος. Υποτίθεται πως το κάνεις για 'σένα όχι για τους άλλους. Άσε που θα βγει και αντίδραση έτσι και δε θα βάλεις κ*λο κάτω να διαβάσεις αν έχεις 24/7 τους γονείς σου πάνω από το κεφάλι σου.

Εντάξει , δεν πιέζουν και πάρα πολύ γιατί πάντα παίρνω άριστους βαθμούς . Αλλά ούτε και εγώ θέλω. οποτε διαβάζω καλά . Αν τα παιρνω ολα αριστα , παιρνω δωρακι !

απο τη μια εχω τον μπαμπα μου που δεν τον νοιαζουν καθολου οι βαθμοι μου (και μαλιστα θυμωνει,για πλακα, οταν περνω πολυ υψηλους βαθμους επειδη λεει οτι του δινει στα νευρα να του φερνω ολο 18-19-20αρια και θελει και κατι χαμηλο μια φορα) και απ'την αλλη εχω τη μαμα μου που ειναι του τυπου οτι επειδη εχω τον 2ο μεγαλυτερο βαθμο στην ταξη, πρεπει να τα πηγαινω τελεια για να μην "πεσω απ'τη θεση μου"( )και οταν περνω καπως χαμηλοτερους βαθμους με μαλωνει(αναλογως το μαθημα ομως, δηλ αν παρω πολυ χαμηλο σε μαθηματικα,αρχαια,γλωσσα,ιστορια και τετοια "σημαντικα" μαθηματα θα θυμωσει, αλλα δε θα θυμωσει αν παρω χαμηλους βαθμους στα γαλλικα, μουσικη,πληροφορικη και τετοια)

Εμένα οι γονείς μου πιο πολύ με πρήζουν για τον βαθμό μου στα Θεωρητικά Μαθήματα(π.χ Ιστορία και Θρησκευτικά)..γιατί μαθ/τικά,χημεία και φυσική είμαι πολύ καλή.Αλλά τα θεωρητικά δεν τα μπορώ καθόλουυυ...ειδικά την Ιστορία...μου την σπάνε αφόρηταα..

mjhp4ever έγραψε:απο τη μια εχω τον μπαμπα μου που δεν τον νοιαζουν καθολου οι βαθμοι μου (και μαλιστα θυμωνει,για πλακα, οταν περνω πολυ υψηλους βαθμους επειδη λεει οτι του δινει στα νευρα να του φερνω ολο 18-19-20αρια και θελει και κατι χαμηλο μια φορα)

Μου θυμίζεις το δικό μου Στην ηλικία μου δε διάβαζε (αλλά και πέρασε τελικά εκεί που ήθελε και μια χαρά τα κατάφερε στη ζωή του) και νομίζει ότι για να βγάζω τους βαθμούς που βγάζω διαβάζω υπερβολικά πολύ και θα πάθω τίποτα. Μάλλον επειδή έχει συνδέσει το διάβασμα με το κλείδωμα στο δωμάτιό μου άρα νομίζει ότι όσο είμαι στο σπίτι δεν κάνω τίποτα άλλο. Θυμάμαι μια φορά στο δημοτικό που είχα γράψει 5 σε ενα τεστ στη γεωγραφία και η μαμά μου είχε σοκαριστεί λίγο γιατί δεν είχε ξαναδεί αυτό το βαθμό από μένα. Εκείνος πάλι ήταν χαλαρός και η μαμά μου του είπε κάτι του στυλ "αφού είσαι τόσο περήφανος για την κόρη σου υπέγραψε εσύ."(γιατί τότε αν παίρναμε κάτω από 9 έπρεπε να υπογράψουν κιόλας )
Και μια φορά στο γυμνάσιο στην Α' είχα γράψει ένα 9 και η μαμά μου τα πήρε λίγο αλλά μάλλον αντέδρασα υπερβολικά και την έκανα να νιώσει τύψεις.
Αλλά από τότε δεν είχα την παραμικρή πίεση κι όσο δεν έχω οι βαθμοί ανεβαίνουν.

εμένα ευτυχώς η μάνα μου δεν έχει πρόβλημα με τους βαθμούς... το μόνο που την ενδιαφέρει είναι να έχω καλή συμπεριφορά!
βέβαια, δεν έχει πρόβλημα γιατί της φέρνω καλούς βαθμούς αλλά και μια φορά που δεν τα είχα πάει καλά δεν την πείραξε! γιατί πιστεύει ότι οι βαθμοί πολλές φορές είναι υποκειμενικοί και ξέρει πόσο διαβάζω και τι δυνατότητες έχω!

Εμένα οι γονείς μου δεν τα πήγαιναν καλά στο σχολείο και για αυτό έχουν κατανόηση και δεν έχουν υπερβολικές απαιτήσεις απο εμένα να ζητάνε δηλαδή 19 και 10.Χαίρονται όμως πολύ όταν παίρνω εναν καλό βαθμό και συχνά ανάλογα με τα εκάστοτε δεδομένα μου λένε λίγο πριν πάρω τον έλενχο αν πάρεις πάνω απο 17 θα σου πάρουμε δώρο ή αν πάρεις πάνω απο 17,5 θα σε αφήσουμε να κάνεις πάρτυ κ.τ.λ Επίσης η μαμά μου είναι πολύ απαισιόδοξη και κρίνοντας κάθε φορά απο το διάβασμά μου όταν παιρνω κακούς βαθμούς στον έλενχο ή στις εξετάσεις συχνά ανακουφίζεται γιατί περίμενε ο,τι θα τα πήγαινα χειρότερα και δεν μου φωνάζει πολύ Ούτε ο μπαμπάς μου μου φωνάζει ιδιαίτερα.Πέρσυ όμως δεν τα είχα πάει καλά στις εξετάσεις και ο μπαμπάς μου μου φώναζε αλλα μετά απο λίγο του πέρασε και ήταν με το μέρος μου και άν πήγαινε κάποιος άλλος συγγενής τύπου γιαγιά ή θεία να πει το ο,τιδήποτε για τους βαθμούς με υποστήριζε.Η μαμά μου θύμωσε αλλα δεν είπε τίποτα.Γενικά πάντως πολλοί συγγενείς και κυρίως οι γιαγιά μου μου δίνουν λεφτά οταν παίρνω καλούς βαθμούς.Φέτος που πήγα θεωρητική και τα πάω πολύ καλά στα μαθήματα αυτά μου δίνει λεφτά και η κολλητή της μαμάς μου που είναι φιλόλογος και δεν έχει δικά της παιδιά και χαίρεται πολύ που τα πάω καλά στα μαθηματα της δικής της κατεύθυνσης και ειδικά στα αρχαία που είναι η αδυναμία της.

Οι γονείς δεν έχουν τόοοοσο κόλλημα με τους βαθμούς.Μια φορά που πήρα 14 στα Μαθηματικά στην Α Γυμνασίου καθίσαμε και το συζητήσαμε.Γενικά τους πάω καλούς βαθμούς αλλά χωρίς να διαβάζω πολύ.Τους νευριάζει αφάνταστα που δεν μπορούν να πουν το κλασσικό"Κάτσε διάβασε"μιας και βγάζω όλο από 18 μέχρι 20.

Παρατήρησα πως η μητέρα μου είναι πολύ χαλαρή όταν μιλάμε για βαθμούς εξετάσεων.
πχ : Αρχαία :
-Πώς τα πήγες;
-Έσκισα. Β)
-Yay! (ναι, αυτό το 'πε η μητέρα μου )

Φιλοσοφία :
-Για πες τι έγινε.
-Ναυαγήσαμε μάνα. Στοπ.
-Ε, καλά, εντάξει.

Και πραγματικά ΔΕΝ ΤΗ ΝΟΙΑΖΕΙ επειδή βλέπει πως προσπάθησα. Ο_Ο' Για δες εξελίξεις η μαμάκα.

^Και όσο περισσότερο μεγαλώνεις θα χαλαρώνει, τώρα ξέρει ότι σου έχει δώσει ότι μπορεί για να γίνεις ένας άνθρωπος που θα προσπαθεί στη ζωή του, η γκρίνια όταν είμαστε μικροί είναι για να μας βάζουν φραγμούς και να μάθουμε να διαβάζουμε.

Απλά μου κάνει εντύπωση, γιατί μέχρι το πρώτο τετράμηνο ήταν σε φάση "ΔΙΑΒΑΖΕ!! "

Μαμα:Αν φέρεις κάτω από 18 θα σε τσακίσω!

Και όντως,αν δεν φέρνω καλούς βαθμούς ή δε μ'αφήνουν να βς φίλους μου ή με στρώνουν στο διάβασμα...Είναι που έχω μητέρα καθηγήτρια και πατέρα με 500 πτυχία...!