από anthian9 Σαβ Μαρ 23, 2013 5:06 pm
Μικρέ, μην κλαίγεσαι άλλο. Άνοιξε το παράθυρό σου, άσε τον ήλιο να μπει. Κοίτα γύρω σου, τι ωραία που είναι τα λουλούδια κόντρα στο πράσινο. Μαργαρίτες, μπλε αγριολούλουδα και πολλά μωβ! Και το χορτάρι, φίλε, έχει τόσα χρώματα. Σκούρο πράσινο, λαδί: σχεδόν κίτρινο όταν το χτυπάει το φως. Κοίταξε τι όμορφο χρώμα έχει ο ουρανός-γαλάζιο, το πιο υπέροχο φωτεινό γαλάζιο και κοίτα!κοίτα τι όμορφα τα σύννεφα ταιριάζουν εκεί. Παρατήρησε το χρώμα του το ηλιοβασίλεμα, τώρα που έφτασε η άνοιξε-σαν να βιολετίζει λίγο, πορτοκαλίζει κιόλας και έχει κάτι από βαθύ μπλε. Βάλε το αγαπημένο σου άρωμα και βγες, περπάτα, τρέξε, χόρεψε. Μαλακώνουν τα πρόσωπά τους οι πολυκατοικίες σαν πέφτει ο ήλιος. Ωραία η πόλη σου. Ανάβουν τα φώτα, η γη σαν να γυρνάει πιο αργά και τα χρώματα βαθαίνουν. Μου αρέσει το βυσσινί χρώμα, το καφέ, που έχει το μπαρ τις νύχτες. Και τα ίσια μαλλιά των κοριτσιών λάμπουν, τα πουδραρισμένα πρόσωπα ιδρώνουν κι αυτες γελούν με κόκκινα χείλια, βαθιά κόκκινα. Φοράς το καλό σου το παλτό, το μαύρο, που μου αρέσει. Το ποτάμι γυαλίζει, οι πλάκες αλλάζουν υφή, τραχαίνουν. Παγώνουν τα χέρια μου απ' το τσάι κι ανεβαίνει η μουσική.... Ανεβαίνουν οι σφυγμοί: louder and louder still...