από Morfin Gaunt Δευ Ιουλ 23, 2012 11:41 am
Δεν θα έλεγα πως η Λίλυ τον είχε μισήσει έπειτα απο ότι είχε γίνει.Σίγουρα δεν της είχε φερθεί σωστά στο πεμπτο τους έτος και σίγουρα εκείνος το επέλεξε να μην ξαναμιλήσουν ποτέ και να χαλάσουν σχεδόν οριστικώς την φιλία τους αλλά δεν νομίζω ένας άνθρωπος σαν την Λίλυ να ξεχνούσε έτσι απλά τον παλιό της φίλο.Σίγουρα είχε μνήμες απο τον παρελθόν τους,δεν θα μπορούσε να ξεχάσει έτσι απλά και με την θέληση της εκείνο το αγόρι με τα λιγδιασμενα μαλλιά απο το παρελθόν της που την είχε πλησιάσει στο πάρκο με την Πετούνια και της κέντρισε το ενδιαφέρον.Είχαν περάσει τόσα μαζί,έκαναν τόσο πολύ παρέα(τουλάχιστον έκαναν παρέα μαζί)και ποτέ τους δεν υπόθηκες κάτι μέχρι τα δεκαπέντε τους.Θα ήταν λίγο χοντρό για την Λίλυ να τα πετούσε όλα αυτά την στιγμή που χάλασε η φιλία τους,ίσα ίσα που εγώ πιστεύω πως θα τα σκεφτόταν έντονα όποτε τον έφερνε στο μυαλό της.Ένα μεγάλο Γιατί της ερχόταν όποτε τον έφερνε στον μυαλό της;Γιατί το έκανε αυτό και πήγε με τους Θανατοφάγους;Και όποτε προσπαθούσε να τον βγάλει απο το μυαλό της,τόσο περισσότερο τον σκεφτότανε σαν παλιό της φίλο που είχε χαθεί και θυμόταν όλα όσα είχαν περάσει σαν παιδιά προσπαθώντας να τον δικαιολογήσει για την συμπεριφορά του.Δεν τον φθόνησε,δεν τον μίσησε,δεν ευχήθηκε ποτέ της να μην τον είχε γνωρίσει ποτέ της απλά δεν ήθελε να τον θυμάται.Ήταν οδυνηρή για την Λίλυ η κατάληξη του Σέβερους.Ίσως και να προσπαθούσε αν μπορούσε να τον πλησιάσει ξανά αλλά πλέον αυτό ήταν αδύνατον,ο Σέβερους ήταν Θανατοφάγος και εκείνη μέλος του Τάγματος.Ποτέ της δεν μπόρεσε να το πάρει απόφαση,παρόλο που νομίζω ότι το ήθελε βαθιά μέσα της,και ίσως μέσα της αναρωτιοταν αν εκείνος ο άνθρωπος που πέρασαν τόσα πολλά μαζί την θυμόταν ακόμα.Και στην σκέψη ότι για να τα διαγράψει όλα αυτά μάλλον δεν την θυμόταν,γινόταν δυστυχισμένη σιωπηλά.
Εάν βρισκόταν σε μια μάχη του Τάγματος με τους Θανατοφάγους θα ήταν κάπως περίεργο.Θα συναντιόντουσαν οι δυό τους μετά απο τόσα χρόνια στο λάθος σημείο την λάθος στιγμή και απο λάθος στρατόπεδα.Θα έλεγα ότι η Λίλυ θα έκανε επίθεση.Όπως είπα σίγουρα η Λίλυ δεν είχε ξεχάσει ποτέ της τον Σέβερους και μάλλον θα σκεφτόταν συνέχεια ποιό ακριβώς ήταν το δικό της λάθος αλλά δεν θα έλεγα ότι θα τον άφηνε και να περάσει απο μπροστά της έτσι απλά.Όπως ξέρουμε η Λίλυ δεν ήξερε τίποτα για τον Σέβερους και την αγάπη του προς εκείνη και δεν θα μπορούσε να φανταστεί ότι δεν θα της επιτήθονταν εκείνος.Μπορεί να φοβότανε ότι δεν θα έδειχνε έλεος επάνω της και έτσι θα του επιτήθονταν,όχι φυσικά να τον τραυματίσει σοβαρά(δεν θα είχε το κουράγιο να το του κάνει)αλλά θα τον αντιμετώπιζε θαρραλέα και θα προσπαθούσε απλώς να τον σταματήσει χωρίς εκείνος να προξενήσει κάποιο κακό σε κανέναν.Ίσως και να προσπαθούσε να τον συνετίσει με λόγια και αν έβλεπε ότι αντιδρούσε να αντιδρούσε και η ίδια ανάλογα.Σίγουρα η Λίλυ θα ένοιωθε ακόμα πιο περίεργα απο τον Σέβερους και θα πέρασε χρόνια ολόκληρα μέχρι τον θάνατο της να καταλάβει τι είχε γίνει εκείνη την ημέρα που απο τότε δεν ξαναμίλησαν και θα ήθελε να του δώσει δίκιο και να ξαναλισήσουν όμως δυστυχώς δεν μπορούσε να το κάνει αυτό.Και όσο θυμωμένη και αν ήταν μαζί του για ότι της είχε κάνει πάλι η συμπάθεια που είχε νοιώσει για εκείνον κάποτε ήταν πολύ μεγαλύτερη απο την οργή και ο θυμός της φάνταζε τιποτένιος μπροστά στα μετέπειτα συναισθήματα της για εκείνον και έτσι ήταν αδύνατον να του κρατήσει κακία,τουλάχιστον για έναν άνθρωπο σαν την Λίλυ...