Ο ιδανικός εκπαιδευτικός

Τι χαρακτηριστικά πρέπει να έχει ο ιδανικός εκπαιδευτικός για εσάς; Πώς πρέπει να συμπεριφέρεται στους μαθητές; Έχετε κάποιον στο μυαλό σας που να πλησιάζει; Τι "αρετές" συγκεντρώνει;

Πείτε, πείτε.

λοιπον, εχουμε και λεμε ψηλος, μελαχρινος με αταχτουτσικο βλεμμα....



πλακα κανω. οχι μελαχρινος, καστανος καλυτερα. χμμ ναι ναι τωρα που το σκεφτομαι... ναι

Και για να μν σπαμαρω (κι αλλο) αντε να πω
καταρχην να εχει χιουμορ και μεταδοτικοτητα να αγαπαει αυτο που κανει αλλα να αγαπαει και τα παιδια, να εχει πρωτοτυπες εκπεδευτικες τεχνικες και οχι να μας ζηταει απλη παπαγαλια, να εμπνειει σεβασμο αλλα ταυτοχρονα να ειναι "κοντα' στους μαθητες και να ξερει πως να κραταει το ενδιαφερον της ταξης. Και να μην αφηνει να του χαλανε το μαθημα αλλα ουτε και να ειναι αυστηρος.Αν κανει ιστορια, να μας κανει ζωντανη αναπαρασταση, αν κανει εκθεση να μας βαζει να συζηταμε μεταξυ μας, αν κανει βιολογια να μας εχει συνεχεια μεσα στο εργαστηριο, αν κανει μαθηματικα να παει να πνιγει!

Λοιπον εγω εχω καποιον στο μυαλο μου, τον Μαθηματικο μου συγκεκριμενα, που πιστευω οτι ειναι υποδειγματικος καθηγητης.

Ενας καθηγητης δεν πρεπει να ειναι βαρετος αλλα μεταδοτικος.
Πρεπει να κρινει σωστα τους μαθητες του αλλα και να δεχεται την κριτικη τους.
Ειναι καλο να κανει το μαθημα ενδιαφερον και να δινει παραδειγματα που ειναι πιθανο να μεινουν στα παιδια παρα να τους αραδιαζει θεωριες χωρις κανενα νοημα.
Να ειναι φιλικος και στο διαλλειμα να μην καθετε στο γραφειακι του αλλα να μιλαει με τα παιδια.
Να μη χαριζει βαθμους.
Να ειναι μαστερ ο ιδιος στο μαθημα του.
Να φερετε ισοτιμα σε ολους.
Να καθεται με το καθε παιδι εκτος μαθηματος να του εξηγησει τις αποριες και να μην πινει μονο το καφεδακι του.


Ναι ενταξει τον λατρευω αυτον τον καθηγητη! Ειναι για πολλα ρισπεκτ ο τυπος!

Καταρχήν, δεν είμαι σίγουρη ότι υπάρχει ο τέλειος εκπαιδευτικός. Φέτος, όμως, 2 τουλάχιστον καθηγήτριές μας είναι οι καλύτερες που είχα ποτέ. Είναι ευγενικές, ανεχτηκές, ανοιχτές, εξυπηρετικές και πολύ κοντά στα παιδιά -εμάς. Δε λέω, είναι αυστηρές και θέλουν όλοι να προσπαθούν, αλλά με το δίκιο τους. Αν ο άλλος επέλεξε να ρθει σε Γενικό Λύκειο, θα κάτσει να διαβάσει και λίγο.
Πιστεύω πως πρέπει, για να είναι καλός ένας εκπαιδευτικός, να έχει τα παραπάνω χαρίσματα, αλλά και να κάνει το μάθημά του ευχάριστο και όχι βαρετό. Επίσης, να αφηνει τα παιδιά να συμμετέχουν στο μάθημα και να μην κάνει μονόλογο. Ακόμη, πρέπει να βοηθά τα παιδιά και να μην τα αποπαίρνει αν κάνουν κάποιο λάθος. Και αν κάποιο παιδί δεν καταλαβαίνει το μάθημα, να προσπαθήσει να βρει το λόγο. Τέλος, κάτι πολύ σημαντικό είναι το να μην έχει αδυναμίες. Αυτό είναι ό,τι χειρότερο.

Πριν δύο εβδομάδες μας έβαλε εργασία τέτοια η Φιλόλογος μας!Θα το πω απλά.Δυστυχώς δεν μπορούμε εμείς να διαμορφώσουμε όπως θέλουμε τους καθηγητές,ούτε είναι όλοι ίδιοι.Εγώ θα ήθελα καθηγητές όπου θα πήγαιναν με τα νερά των μαθητών,δηλαδή μαθητοκεντρική εκπαίδευση.Το μάθημα θα γινόταν σε συνδυασμό με τα παιδιά,θα προσπαθούσε να το κάνει ευχάριστο και ενδιαφέρον σε αντίθεση με τους περισσότερους που το κάνουν βαρετό και υπνωτικό!

Να ξέρει πότε πρέπει να γίνεται πλάκα και πότε μάθημα και να είναι όσο αυστηρός χρειάζεται.
Αυτό.

Ο ιδανικός εκπαιδευτικός... Ο ιδανικός εκπαιδευτικός είναι αυτός που αγαπάει το αντικείμενο του και το δείχνει στους μαθητές του. Είναι αυτός που δίνει λόγο στα παιδιά να διαβάσουν, είναι πρόθυμος να εξηγήσει κάτι εντός ή και εκτός ύλης. Είναι αυτός που μέσα απο την πλάκα και τα αστεία δίνει κάτι στους "εκπαιδευόμενους"... Είναι πάνω απ' όλα φίλος και έχει καταρρίψει το μύθο του απρόσιτου καθηγητή. Τέλος, ιδανικός είναι ο εκπαιδευτικός που μπορεί να κερδίσει την εμπιστοσύνη σου.

Λοιπον αρχικα πιστευω οτι ο ιδανικος εκπαιδευτικος ειναι εκεινος που αγαπαει τα παιδια και το αντικειμενο του.Εκεινος που εχει παρα πολυ μεταδοτικοτητα ωστε να μπορει να μεταδοσει τις γνωσεις του στα παιδια.Εκεινος που μπορεις να τον εμπιστευτεις και να τον νιωσεις φιλος σου.Εκεινος που ειναι συνεπης στις υποχρεωσεις του και επιτρεπει σ'ολα τα παιδια να πουν την γνωμη τους.Εκεινος που ειναι υπομονετικος,και ξερει οπως ειπε η Ανθη ποτε πρεπει να κανει μαθημα και ποτε να κανει πλακα.Επισης εκεινος που δινει στα παιδια τον βαθμο που τους αξιζει,αλλα τα κανει να νιωθουν παντα ξεχωριστα αναγνωριζοντας την προσπαθεια τους.

Πριν κατι μηνες ειχα διαβασει ενα παρα πολυ ωραιο κειμενο του Παπανουτσου στους Θεματικους Κυκλους.(πραγμα σπανιο γιατι δεν μου αρεσει ο Παπανουτσος . Με κουραζε παντα )

Θα μεταφερω εδω μερικα απο τα πιο αγαπημενα μου σημεια αυτου του κειμενου:
"...Στόφα δασκάλου έχει εκείνος που παραμένοντας ενήλικος μπορεί να γίνεται παιδί-και κάθε χρόνο,με τα νέα παιδιά που έρχονται στα χέρια του,να γίνεται ένα νέο παιδί.
...να συθλίψει μέσα του το χρόνο,να γερνάει φυσιολογικά και όμως να μένει νέος στην ψυχή,για να μπορεί να έχει εύκολη την πρόσβαση στα αισθήματα,στις σκέψεις,στις επιθυμίες του νέου ανθρώπου που θα διαπαιδαγωγήσεο,να τον καταλαβαίνει,να χαίρεται και να διασκεδάζει μαζί του,να σκέπτεται τις σκέψεις του,να επιθυμεί τις επιθυμίες του,να πονάει τον πόνο του.Να κατορθώνει δηλαδή εκείνο που δεν μπορούν να επιτύχουν οι γονιοί(πιο πολύ ο πατέρας παρά η μητέρα),όταν η ηλικία έχει υπέρμετρα μαγαλώσεο την απόσταση που τους χωρίζει από τα παιδιά τους.
...Ο δάσκαλος λοιπόν πρέπει ακριβώς να καταλαβαίνει,να μιλεί αυτή τη γλώσσα,για να συνεννοείται με τους νέους,για να μπορεί να έρχεται πολύ κοντά τους και να τους παραστέκεται στις δυσκολίες που θα βρουν πορευόμενοι την (ανώμαλη και επικίνδυνη)οδό της ζωής.
....Ο κόσμος μας δεν είναι πια ο δικός τους κια για να μετατεθεί κανείς στη δική τους πραγματικότητα,όπως μόνο ο αληθινός δάσκαλος μπορεί να το κάνει,είναι σωστός άθλος.Ποτέ δεν ήταν το παιδευτικό λειτούργημα τόσο δύσκολο όσο σήμερα.
...Επιτυχημένος είναι εκείνος ο δάσκαλος που έκανε με το έργο του τόσο ώριμο το μαθητή του,ώστε εκείνος να μην τον χρειάζεται πια.Άυτό είναι το μεγάλο κατόρθωμα,ο θράμβος του δασκάλου:να κάνει το νέο άνθρωπο σε τέτοιο βαθμό αυθύπαρκτο και ανεξάρτητο.
...Άφησα τελευταία την κύρια ιδιότητα(ορθότερα την πρώτη αρετή)του δασκάλου:την αγάπη του στο παιδί.Στο παιδί που δεν είναι δικό του,αλλά γίνεται δικό του,όταν συνδεθεί μαζί του με την παιδευτική σχέση.Στο παιδί ως παιδί,ως ένα δηλαδή νέο τρυγερό βλαστάρι,που δεν έχει ακόμαο ξεδιπλώσει τα φύλλα του,αλλά κλείνει μέσα του τόσους θησαυρούς-νοημοσύνης,ευαίσθησιας,δραστηριότητας-και περιμένει τη δική του στοργή και φροντίδα για ν'ανθοβολήσει,ν'αναπτυχθεί και να ολοκληρωθεί.Είναι απίστευτο με πόση αγάπη(ανιδιοτελή,θερμή,αφειδώλευτη)αφωσιώνεται ο αληθινός δάσκαλος στους μαθητές του.Το παιδί που του εμπιστεύτηκαν να διδάξει,γίνεται άξονας της ζωής του,αυτό της δίνει το περιεχόμενο και το νόημά της.
...Με την αγάπη που διεγείρει ανεξάντλητα την παιδαγωγική ακτινοβολία,ο αληθινός δάσκαλος ξαναβρίσκει τον εαυτό του μέσα στο παιδί.

Νομιζω πως περιγράφει απόλυτα τον ιδανικό εκπαιδευτικό.Συμφωνω τοοοσο πολυ μαζι του.
Απο την μια θλίβομαι όταν αντιλάμβάνομαι πόσο λίγοι αληθινοί εκπαιδευτικοί υπάρχουν.Οι περισσότεροι κοιτάνε απλά να κάνουν μάθημα ώστε μετά να πάρουν τα λεφτάκια τους.
Αλλα απο την άλλη αισθάνομαι και πολυ τυχερή γιατί έχω γνωρίσει μερικούς εκπαιδευτικούς τους οποίος θεωρώ εγώ ιδανικούς.

Έχω την τύχη να γνωρίζω εκπαιδευτικούς που με σημάδεψαν για όλη την υπόλοιπη ζωή μου.
και δεν είναι καθόλου ίδιοι, είναι εντελώς διαφορετικοί χαρακτήρες, με ένα κοινό στοιχείο: Είναι ταγμένοι σ' αυτό που κάνουν.
Αγαπάνε το επάγγελμά τους, δεν το κάνουν γιατί έτσι έτυχε, το κάνουν γιατί νοιάζονται για τους μαθητές, θέλουν να μάθεις πέντε πράγματα, αλλά κυρίως, αγαπάνε τους μαθητές.
Και δεν είναι άνθρωποι που χτυπιούνται πάνω στην έδρα για να επιβληθούν, δεν είναι άνθρωποι που θα πλήγωναν ποτέ μαθητή, δεν είναι άνθρωποι που θέλουν να κάνουν επίδειξη γνώσεων με τα διαγμωνίσματά τους.

Γενικά, το καθηγητιλίκι το έχω απορρίψει από μικρή ως ένα από τα δυσκολότερα επαγγέλματα του κόσμου. Δεν μπορώ να επιβληθώ χωρίς να φωνάξω, δεν εμπνέω σεβασμό, τα παιδιά συνήθως δε με πάνε, δεν έχω καμία υπομονή, και γενικά έχω βάλει Χ σε αυτόν τον τομέα, οπότε και μόνο τα αντίθετα αυτών των χαρακτηριστικών να ψάξετε, έτοιμος ο ιδανικός εκπαιδευτικός!

Lily Luna Potter έγραψε:Λοιπον εγω εχω καποιον στο μυαλο μου, τον Μαθηματικο μου συγκεκριμενα, που πιστευω οτι ειναι υποδειγματικος καθηγητης.

Ενας καθηγητης δεν πρεπει να ειναι βαρετος αλλα μεταδοτικος.
Πρεπει να κρινει σωστα τους μαθητες του αλλα και να δεχεται την κριτικη τους.
Ειναι καλο να κανει το μαθημα ενδιαφερον και να δινει παραδειγματα που ειναι πιθανο να μεινουν στα παιδια παρα να τους αραδιαζει θεωριες χωρις κανενα νοημα.
Να ειναι φιλικος και στο διαλλειμα να μην καθετε στο γραφειακι του αλλα να μιλαει με τα παιδια.
Να μη χαριζει βαθμους.
Να ειναι μαστερ ο ιδιος στο μαθημα του.
Να φερετε ισοτιμα σε ολους.
Να καθεται με το καθε παιδι εκτος μαθηματος να του εξηγησει τις αποριες και να μην πινει μονο το καφεδακι του.


Ναι ενταξει τον λατρευω αυτον τον καθηγητη! Ειναι για πολλα ρισπεκτ ο τυπος!

Ναι πράγματι, αυτός είναι καθηγτής!....και εγώ είχα ένα πολύ καλό καθηγητή που και φέρεται ισότιμα σε όλους τους μαθητές και ακριβώς όλα όσα είπες, σπουδαίος......αχ μου έχει λείψει πολύ το μάθημα του....μακάρι να ήταν έτσι όλοι οι καθηγητές^

Εμένα ο φιλόλογος μας είναι ο αγαπημένος μου. Ξέρει να ηρεμεί τα πνέυματα μέσα στην τάξη. Και πάντα είναι πολύ καλός με τα κορίτσια. Ειδικά εγώ είμαι η καλύτερη μαθήτρια του στην τάξη μας. Του γράφω κάτι εκθέσεις....
Αυτός λοιπόν είναι ο ιδανικός εκπαιδευτικός για μένα

Μάλλον κάτι κατάλαβα λάθος. :S
Ο ιδανικός εκπαιδευτικός δηλαδή για εσένα είναι αυτός που θα τα πηγαίνει καλά με τα κορίτσια και θα σε συμπαθεί επειδή θα του γράφεις καλές εκθέσεις;

^Αν δεν σχολιάσεις εσύ θα σκάσεις

Ιδανικος εκπαιδευτικός...χμμ να ξέρει πιο πολλά απο μένα σε συγκεκριμενο μαθημα(χλωμό )...να μην ειναι απολυτος..να μην νομίζει οτι ο καλύτερος τρόπος λύσης είναι ο δικός του...αν με ακούει και λίγο γτ γίνεται ρεζίλι( )...να μη σκορπάει τους βαθμούς ...να εχει χιουμορ...να μη βαριεται τη ζωη του στην ταξη

Σπόιλερ:

Αν και θα διαφωνήσω με τον όρο "ιδανικός", αφού είναι εξαιρετικά αόριστος όπως χρησιμοποιείται στο συγκεκριμένο θέμα( ), μπορώ να πω πως, τουλάχιστον στα χρόνια του γυμνασίου και του λυκείου, που είχα αρχίσει να αξιολογώ τους καθηγητές μου, είχα κάποιους που πληρούσαν τις προϋποθέσεις για να ενταχθούν στο Πάνθεον. Τι πιο λογικό λοιπόν, από το να σκεφτώ ποια χαρακτηριστικά είχαν αυτοί που τους έκαναν ξεχωριστούς!

Ξεκινάω από το σημαντικότερο, δεν έδιναν έτοιμες απαντήσεις στις ερωτήσεις σου. Τουλάχιστον μία καθηγήτρια το έκανε αυτό, απαντούσε θέτοντας περισσότερες ερωτήσεις. Έβαζε τους μαθητές της να σκεφτούν, να ψάξουν. Δίδασκε σχέδιο, και στην ώρα της είχαμε κάνει μάθημα ελληνικών, γαλλικών, και επειδή η ίδια ήξερε πως να φτιάχνει κρασί, αποκτήσαμε και κάποιες γνώσεις χημείας. Οπότε το δεύτερο χαρακτηριστικό είναι ο ίδιος να έχει γενική παιδεία, να καταφέρνει να συνδέσει το μάθημά του με όλα τα υπόλοιπα. Στις περισσότερες περιπτώσεις αυτό δεν το βλέπουμε ούτε καν στα μαθήματα των κατευθύνσεων, που εξ ορισμού αποτελούν ενιαίο σύνολο με κοινά στοιχεία, και άρα δυνατότητες επέκτασης από το ένα στο άλλο.
Μετά έρχεται η υπομονή και η όρεξη. Ακολουθεί η αγάπη τόσο για το μάθημα που διδάσκει, όσο και για τους μαθητές του. Έχετε προσέξει όλοι πόσο μεγάλη διαφορά κάνει το να σας μιλάει ο καθηγητής με το μικρό όνομα, αντί να χρησιμοποιεί το επίθετο. Ή, ακόμη χειρότερα, να μην ξέρει ούτε αυτό.
Α, πάνω σε αυτό. Να είναι ενημερωμένος για κάθε πτυχή της διαδικασίας μετάδοσης γνώσης. Λίγους εκπαιδευτικούς ξέρω που να γνωρίζουν πως σε έναν υπερκινητικό μαθητή δεν απευθύνεσαι με όνομα, αλλά με χειρονομίες ή νοήματα που έχετε αναπτύξει οι δυο σας.
Ο καθηγητής δεν πρέπει να επιβάλλεται, μπορεί κάλλιστα να κερδίσει τον σεβασμό με τον χαρακτήρα του. Πρέπει να φροντίζει να ξεφεύγει από το σχολικό βιβλίο. Ιδιαίτερα στα μαθήματα λογικής, να βρίσκει ξεχωριστές ασκήσεις στις οποίες οι μαθητές θα αναπτύσσουν τις δεξιότητές τους, κυρίως την ικανότητα να σκέφτονται λογικά. Για παράδειγμα τα μαθηματικά, πρέπει να αποδεσμευτούν από την πάγια αντίληψη που έχει ο κόσμος γι' αυτά, και να παρουσιαστούν ως η βασική γλώσσα και το μοναδικό εργαλείο που έχουμε για την κατανόηση του κόσμου, ώστε να καταφέρει να τα προσεγγίσει ένα ευρύτερο σύνολο μαθητών.
Ο σωστός καθηγητής πρέπει να γνωρίζει και τα προσωπικά του κάθε μαθητή, όχι επειδή ο μαθητής τον έπιασε και του μίλησε, αλλά επειδή ο ίδιος ενδιαφέρθηκε. Η γνώση αυτή θα διαμορφώσει και την σωστή αντιμετώπιση στις ώρες του μαθήματος. Δηλαδή από ένα παιδί που δεν έκλεισε μάτι όλη τη νύχτα για τον Χ ή Ψ λόγο, δεν μπορείς να ζητάς το λόγο που δεν σου έκανε ασκήσεις. Και αυτό το τελευταίο δυστυχώς το έχω δει σε συμμαθητή μου.
Τέλος, η προσωπική σχέση που πρέπει να αναπτύσσει με τους μαθητές του, πρέπει να διαπερνάει τους τέσσερις τοίχους της τάξης. Να καταφέρνουν να είναι φίλοι, να κρατήσουν επαφή μετά την αποφοίτηση του μαθητή, και να συνεχίσει το ίδιο με όλους τους υπόλοιπους μαθητές που πέρασαν από τα χέρια του.
Ίσως κάποτε πάψουμε στα ελληνικά σχολεία να έχουμε καθηγητές, και αποκτήσουμε επιτέλους παιδαγωγούς.

Tom Marvolo Riddle έγραψε:
Ο σωστός καθηγητής πρέπει να γνωρίζει και τα προσωπικά του κάθε μαθητή, όχι επειδή ο μαθητής τον έπιασε και του μίλησε, αλλά επειδή ο ίδιος ενδιαφέρθηκε. Η γνώση αυτή θα διαμορφώσει και την σωστή αντιμετώπιση στις ώρες του μαθήματος. Δηλαδή από ένα παιδί που δεν έκλεισε μάτι όλη τη νύχτα για τον Χ ή Ψ λόγο, δεν μπορείς να ζητάς το λόγο που δεν σου έκανε ασκήσεις. Και αυτό το τελευταίο δυστυχώς το έχω δει σε συμμαθητή μου.

Συμφωνώ απόλυτα σε όσα λες αλλά το συγκεκριμένο είναι πρακτικά αδύνατον. Γιατί ο καθηγητής μπαίνει σε τρία τμήματα το λιγότερο και αν το καθένα έχει από 30 παιδιά έτσι όπως το έχει ορίσει το κράτος, δεν μπορεί να γνωρίζει τα πάντα για κάθε μαθητή του. Πάνω σε αυτό δεν φταίει ο καθηγητής αλλά το εκπαιδευτικό σύστημα

Σήμερα κατάλαβα καλύτερα από ποτέ τη διαφορά!

Τα αποτελέσματα θα ανακοινωθούν μετά το μεσημέρι!

"Εδώ ο κόσμος καίγεται, κι εσείς έρχεστε κάθε μέρα για τα αποτελέσματά σας."
-Δημόσιος Υπάλληλος


"Φταίτε εσείς, που έρχεστε εδώ και δεν μπαίνετε σε ένα τρένο όλοι οι μαθητές της Ελλάδας, να κατεβείτε στο υπουργείο να τους δείξετε τι πάει να πει συνέπεια στις σχέσεις με το κράτος."
-Καθηγητής
Και συμπληρώνει...
"Φταίμε κι εμείς βέβαια, που τόσα χρόνια γλείφουμε το κράτος για ένα κομμάτι ψωμί, τώρα καλόμαθε και γιατί να μας εξυπηρετήσει;"

Για εμένα ο ιδανικός εκπαιδευτικός είναι αυτός που στέκεται δίπλα στον μαθητή. Που δεν του μαθαίνε μόνο αλλά και να μαθαίνει από αυτόν

Καλά, ας γίνουν πρώτα οι καθηγητές σωστοί εκπαιδευτικοί και μετά μιλάμε για τον ιδανικό εκπαιδευτικό.

Μετά από κάνα μήνα και κάτι ψιλά στο φροντιστήριο (yaaayz!), αποφάσισα να κάνω μια σύγκριση ανάμεσα στους καθηγητές του σχολείου και στους εκπαιδευτικούς στο φροντιστήριο. Μετά τη λίστα με τα υπέρ και τα κατά των δύο ομάδων, μπορώ να πω πως οι καθηγητές του σχολείου έφαγαν τη σκόνη των άλλων και είπαν κι ευχαριστώ στο τέλος.

Αυτά που ξεχώρισα στους καθηγητές του φροντιστηρίου :
*Όσα παιδιά και να έχει το τμήμα τους, πάντα μα πάντα θα ασχοληθούν με την αδυναμία που μπορεί να έχει έστω και ένας μαθητής. Και θα επιμείνουν μέχρι να την ξεπεράσει.
*Ξέρουν να κάνουν το μάθημά τους σωστά. Φυσικά το "σωστά" είναι κάτι καθαρά υποκειμενικό. Το σωστά για εμένα είναι πως συνδυάζουν χαβαλέ και σοβαρότητα ( τρανό παράδειγμα ο καθηγητής των μαθηματικών, όλο το φροντιστήριο τον λατρεύει και όλοι οι μαθητές του που έγραψαν Πανελλαδικές πήραν 18+ στο μάθημα ο_Ο, οκ, αυτό μπορεί να μην έχει σημασία για μερικούς, σε εμένα όμως λέει κάτι ), καταφέρνουν με κάποιο τρόπο να κάνουν τον μαθητή να "κολλήσει" με το μάθημά τους, ακόμα κι αν δεν είναι στην κατεύθυνσή τους (ο ένας διευθυντής είναι καθηγητής χημείας. Δεν υπάρχει μαθητής της τεχνολογικής ή της θεωρητικής που να έχει κάνει ΧΚ με αυτόν τον άνθρωπο και να μην έχει πωρωθεί με τη χημεία), είναι άνετοι, χαλαροί, σου μιλάνε σαν να είστε φίλοι και δεν περιορίζονται στο "είσαι μαθητής, είμαι καθηγητής, *χτυπάει το χέρι στην έδρα* θα κάθεσαι σούζα όταν σου μιλάω" και γενικά δεν έχουν αυτό το κλασικό στυλάκι που έχουν πολλοί καθηγητές στο σχολείο (για παράδειγμα η καθηγήτρια της φυσικής, παίζει να 'ναι από τους πιο άνετους ανθρώπους που έχω γνωρίσει. Πραγματικά το έχω αγαπήσει αυτό το μάθημα αυτές τις βδομάδες. Και η καθηγήτρια της κατεύθυνσης είναι πάααρα πολύ καλή, δείχνει κατανόηση όταν της λέμε πως έγινε κάτι και δεν πήγαμε τόσο καλά προετοιμασμένοι κτλ κτλ).
*Είναι ήρεμοι. Δε φωνάζουν χωρίς λόγο (δε φωνάζουν καθόλου βασικά, αφού δε χρειάζεται ), δεν έρχονται με νεύρα, δεν κουβαλάνε τα προσωπικά τους στη δουλειά.
*Δεν τρέχουν για να βγάλουν την ύλη. ΟΚ, μας πιέζει ο χρόνος, τα μαθήματα που μπορούμε να κάνουμε μέσα στο καλοκαίρι είναι περιορισμένα, η ύλη είναι τεράστια, ΑΛΛΑ πάμε χαλαρά. Δε βιαζόμαστε κι έτσι δεν αφήνουμε κενά.
*Μπορούν να συνεννοηθούν πιο εύκολα με τους μαθητές τους, το πιο πιθανό είναι να συμβαίνει αυτό λόγω ηλικίας. Σοβαρά τώρα, ο μεγαλύτερος καθηγητής που έχω είναι 36. Το πιστεύετε; 36 ο μεγαλύτερος. Ενώ στο σχολείο ο μικρότερος που είχα στην Α' λυκείου ήταν 46!!
*Δεν κολλάνε μόνο στο δικό τους μάθημα. Για παράδειγμα στη φυσική απαιτείται και μια γνώση μαθηματικών. Αν οι αριθμοί είναι λίγο τρελοί ή γίνεται ένα μπάχαλο από τις πράξεις που πρέπει να κάνουμε η καθηγήτρια δεν κάθεται να κάνει ταβανοθεραπεία μέχρι να τελειώσουμε (όπως έκανε ο καθηγητής στο σχολείο), αλλά βοηθάει. Δεν λύνει εκείνη τις ασκήσεις, μας σηκώνει στον πίνακα ή έρχεται να μας βοηθήσει να τις λύσουμε στο τετράδιο, τον κάθε μαθητή και την κάθε μαθήτρια ξεχωριστά. Επίσης (πάλι με την ίδια καθηγήτρια) κάτι λέγαμε για το μάθημα, ξεφύγαμε λίγο και το πήγαμε στη χημεία το θέμα. Ήξερε και εκεί να μας εξηγήσει και να αναλύσει.
*Έχουν μεταδοτικότητα. ΟΚ, αυτό ίσως και να είναι έμφυτο, αλλά σίγουρα είναι κάτι απαραίτητο για να γίνει κάποιος καθηγητής.
*Ξέρουν πως ο σεβασμός κερδίζεται. Και πως όπως μας φέρονται κι εκείνοι θα τους φερόμαστε κι εμείς. Καταλαβαίνουν πως αν θέλουν να τους σεβόμαστε, να είμαστε εντάξει προς εκείνους και να έχουμε μια Α συμπεριφορά, το ίδιο πρέπει να κάνουν και εκείνοι.
*Δε δίνουν έτοιμες απαντήσεις. Κυρίως στην κατεύθυνση, στις ερωτήσεις κρίσεως, ή σε διάφορες άλλες ερωτήσεις που κάνουμε, η καθηγήτρια μέσω άλλων ερωτήσεων μας βοηθάει να φτάσουμε οι ίδιοι στη σωστή απάντηση.
*Κάθονται να ακούσουν άλλες απόψεις και δεν είναι απόλυτοι. Δεν περιορίζονται στην δική τους άποψη ή στον δικό τους τρόπο λύσης για μια άσκηση, ακόμα και αν ο δικός τους τρόπος είναι 2 γραμμές και ο τρόπος του μαθητή μέσω Λαμίας. Δεν απορρίπτουν τη συγκεκριμένη λύση επειδή είναι τεράστια, απλά εξηγούν πως υπάρχει και ένας πιο σύντομος δρόμος.

Πραγματικά πιστεύω πως είμαι τυχερή που γνωρίζω τέτοιους καθηγητές και ακόμα πιο τυχερή που μου κάνουν μάθημα.
Ωστόσο αναρωτιέμαι αν αυτοί οι καθηγητές , τους οποίους θεωρώ πραγματικά εξαιρετικούς, θα ήταν έτσι αν δίδασκαν στο δημόσιο και όχι σε φροντιστήριο... Επειδή καθηγητές με τα ίδια χαρακτηριστικά σε δημόσιο σχολείο δε βρίσκει κανείς συχνά. Προσωπικά έχω συναντήσει μόνο... 5. :] Και πραγματικά σε μερικά μαθήματα μου έχει τύχει να έχω πάνω από 3 καθηγητές στη διάρκεια της σχολικής χρονιάς, άρα ο αριθμός των καθηγητών είναι μεγαλύτερος από τον κανονικό.

Νομίζω πως βγήκε λίγο τεράστιο το ποστ...

Για εμένα ξέρετε ποιος είναι ο σωστός εκπαιδευτικός; Αυτός που δεν σου σερβίρει τη λύση στο πιάτο!
Δηλαδή έλεος, έχω γνωρίσει εκπαιδευτικούς για εκπαιδευτικούς που για να τους βρεις την απάντηση πρέπει να κοιτάξεις την πηγή.
Πείτε με κομπλεξάρα, αλλά αυτό για εμένα. Δεν πιστεύω ότι το σωστό είναι να αποστηθίσεις πέντε αράδες παραπάνω, ο ιδανικός εκπαιδευτικός πρέπει να σε μάθει να ΣΚΕΦΤΕΣΑΙ. Να σε ζαλίσει με ερωτήσεις και εργασίες, να γίνει στριμμένος, το ένα, το άλλο, αλλά να ακονίσει το μυαλό σου με ασκήσεις, παραδείγματα και εφαρμογές.

Μετά περνάμε στα λιγότερο σημαντικά, όπως να έχει λίγο χιούμορ, να ξέρει να τοποθετεί όρια, ΝΑ ΜΗΝ ΑΡΧΙΖΕΙ ΤΗ ΠΑΡΛΑ ΚΑΙ ΔΕΝ ΣΤΑΜΑΤΑΕΙ, με ενσυναίσθηση, ανοιχτόμυαλος, μπλα μπλα μπλα .

Θεα συμφωνώ...μόνο αν γίνει στριμένος και τον μισήσεις στη μέση της χρονιάς θα μπορέσεις να τον λατρέψεις στο τέλος όταν δεις τους βαθμούς σου εκτός αν είσαι ξεφτέρι και δν χρειάζεται να γίνει στριμμένος

Σπόιλερ:

Arcturus Regulus Black έγραψε:

Léonie Vernier έγραψε:τρανό παράδειγμα ο καθηγητής των μαθηματικών, όλο το φροντιστήριο τον λατρεύει και όλοι οι μαθητές του που έγραψαν Πανελλαδικές πήραν 18+ στο μάθημα ο_Ο

Ρεα θα μου επιτρέψεις να μην το πιστέψω αυτό ...η μόνη πιθανότητα να χει συμβεί είναι να χε πολύ λίγα άτομα και μόνο ένα πολύ καλό τμήμα αλλιώς πάνω απο 18 στα μαθηματικά γράφει το 4-5% των μαθητών της Ελλάδας και ειδικά φέτος ακόμα λιγότεροι.Εκτός αν είναι όλοι σαίνια στο φροντιστήριο που επίσης αποκλείεται...πχ στο σχολείο μας μόνο 5 άτομα έγραψαν πάνω απο 18 και μάλιστα ο νομος τρικάλων είναι πάντα μέσα στους πρώτους σε επιτυχίες αναλογικά σε όλη την Ελλάδα...στα άλλα συμφωνώ

A έγινα "Ρέα" τώρα, ε;

Χμ... Φροντιστήριο είναι, πόσα άτομα θέλεις να 'χει το κάθε τμήμα; 20+; Δε νομίζω.
Δεν είπα πως είναι όλοι σαΐνια, οκ;
Άμα δε συμφωνείς έλα να τους σκίσεις τις αφίσες που 'χουν βάλει με τα αποτελέσματα, τι να σου πω. x'D Εγώ πάντως για τον συγκεκριμένο καθηγητή πραγματικά το πιστεύω αυτό.

Ελα μωεεε Ρεουλινακούλινι άντεεεεε

Εγω βάζω στοίχημα και τα δυο μου χέρια πάντως ...τεσπα ...εκτός αν εννοείς μαθηματικά γενικής που είναι πιο εφικτό αλλά και πάλι απίθανο.

A, δεν έλεγε αν είναι γενικής ή κατεύθυνσης.

Σπόιλερ:

Βάζω και τη γλώσσα αλλά μετα δε θα σε λέω Ρεουλινακουλίνι

Οκ κόβω το σπαμ

Κατάλαβα πως ιδανικός καθηγητής/τρια είναι αυτός που όταν σε δει να πιάνεις το κεφάλι σου,θα σε ρωτήσει τι έχεις,θα του πεις ότι ζαλίζεσαι και δεν θα σου πει πήγαινε πάρε ένα ντεπον από μέσα.
Αλλά που θα πάει να σου φέρει μια σοκολάτα,ένα ποτήρι κρύο νερό και θα σου πιάσει το χέρι σφιχτά.
Που ακόμα προσφωνεί τους μαθητές"Παιδάκια μου.."
Που επίσης άμα του χρωστάς λεφτά για κάποιο μάθημα δεν θα σε πιέσει ΠΟΤΕ.Αλλά θα περιμένει,μην πω θα το "ξεχάσει".Γιατί τον ένοιαξε περισσότερο να σε διδάξει παρά να σου πάρει χρήματα.