Προσωπικές ιστορίες

^Kαλά τι στο καλό λιποθύμησες?
Και ποιος σε πήγε στο κυλικείο?
Και που στο καλό χτύπησες?  

Όταν πήγαινα τρίτη δημοτικού σπίτι είχαμε ακόμα κάζα για να ψήνουμε τυρόπιτες και τέτοια και ενώ λοιπόν μια μέρα οι γονείς μου της φτιάχνανε εγώ έπαιζα με 2 παιχνίδια έναν Power Ranger Και ένα ακόμα σαν ρομπότ VR Trooper και είχα πλάσει μια ιστορία ότι είναι super sayans και είναι αντίπαλοι από όταν γεννήθηκαν και πετούσαν στον αέρα κτλ, ε όπως πήγαινα μια εδώ μια από εκεί έκατσα πάνω στην κάζα και άλλαξα 10 χρώματα μέχρι να αρχίσω να φωνάζω
για 2 μήνες μου έβαζαν αλοιφή και δεν μπορούσα να κάτσω καν στην καρέκλα του σχολείου!

Oh God  

FLEUR258 έγραψε:^Kαλά τι στο καλό λιποθύμησες?
Και ποιος σε πήγε στο κυλικείο?
Και που στο καλό χτύπησες?  

Ναι, ετσι φαινεται 
ελα ντε; 
στο κεφάλι. Επεσα μπρουμυτα.  Αυτό το θυμαμαι. 

^Τι λες τώρα. 
Είναι από τις πιο μυστηριώδης ιστορίες που έχω ακούσει. 

Αντρέα τόσο τραγικό. 

Well, πάλι καλά που δεν άφησε σημάδι
Και που δεν έχουμε πλέον κάζα.  

^Πάλι καλά. 
Εγώ όταν ήμουνα μικρή είχα πέσει από την ραπτομηχανή της γιαγιάς μου,και έσπασα το χέρι μου,αλλά πολύ σοβαρά.Μετά το είχα για καιρό σε γύψο.Το τραγικό είναι ότι η ραπτομηχανή δεν ήτανε ούτε μισό μέτρο. 

FLEUR258 έγραψε:^Τι λες τώρα. 
Είναι από τις πιο μυστηριώδης ιστορίες που έχω ακούσει. 

Αντρέα τόσο τραγικό. 

Εγω δε μπορω να καταλαβω γτ δε μ ειπαν τιποτα, ή τουλαχιστον γιατι δεν ειδοποιησαν τους γονεις μου.

Εκτος κι αν το εκαναν και δε μου ειπαν τιποτα μετα γιατι ημουν μικρη. 
Παντως καποιος καθηγητης θα με μετεφερε. 

Zacharias Smith έγραψε:Όταν πήγαινα τρίτη δημοτικού σπίτι είχαμε ακόμα κάζα για να ψήνουμε τυρόπιτες και τέτοια και ενώ λοιπόν μια μέρα οι γονείς μου της φτιάχνανε εγώ έπαιζα με 2 παιχνίδια έναν Power Ranger Και ένα ακόμα σαν ρομπότ VR Trooper και είχα πλάσει μια ιστορία ότι είναι super sayans και είναι αντίπαλοι από όταν γεννήθηκαν και πετούσαν στον αέρα κτλ, ε όπως πήγαινα μια εδώ μια από εκεί έκατσα πάνω στην κάζα και άλλαξα 10 χρώματα μέχρι να αρχίσω να φωνάζω
για 2 μήνες μου έβαζαν αλοιφή και δεν μπορούσα να κάτσω καν στην καρέκλα του σχολείου!

Oh God  

  
Δεν έχω λόγια...  

FLEUR258 έγραψε:^Πάλι καλά. 
Εγώ όταν ήμουνα μικρή είχα πέσει από την ραπτομηχανή της γιαγιάς μου,και έσπασα το χέρι μου,αλλά πολύ σοβαρά.Μετά το είχα για καιρό σε γύψο.Το τραγικό είναι ότι η ραπτομηχανή δεν ήτανε ούτε μισό μέτρο. 

Πως τα κατάφερες;  το μόνο καλό στον γύψο είναι ότι στον γεμίζουν ζωγραφιές  

Leonie Vernier έγραψε:

Zacharias Smith έγραψε:Όταν πήγαινα τρίτη δημοτικού σπίτι είχαμε ακόμα κάζα για να ψήνουμε τυρόπιτες και τέτοια και ενώ λοιπόν μια μέρα οι γονείς μου της φτιάχνανε εγώ έπαιζα με 2 παιχνίδια έναν Power Ranger Και ένα ακόμα σαν ρομπότ VR Trooper και είχα πλάσει μια ιστορία ότι είναι super sayans και είναι αντίπαλοι από όταν γεννήθηκαν και πετούσαν στον αέρα κτλ, ε όπως πήγαινα μια εδώ μια από εκεί έκατσα πάνω στην κάζα και άλλαξα 10 χρώματα μέχρι να αρχίσω να φωνάζω
για 2 μήνες μου έβαζαν αλοιφή και δεν μπορούσα να κάτσω καν στην καρέκλα του σχολείου!

Oh God  

  
Δεν έχω λόγια...  

Πάλι καλά. :P όχι ότι θυμάμαι τίποτα από την τάξη αλλά θα έπρεπε να ένιωθα πολύ χαζός

Εγώ στα 2 μου είχα καθίσει πάνω σ' ένα πέτρινο πεζούλι.
Το οποίο ήταν γεμάτο σφήκες.
Κι ήμουν ξεβράκωτη.
Με κάνανε κόσκινο.

AHHHHHHHHHHHHHHHAHAHAHAHAHHAHAHAHAHAHAHAHAHAHAH
AHAAHAHAHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHHH
Έχω πεθάνει   
Να είσαι καλά.   

Λοιπόν θα το γράψω εδώ...

Όταν ήμουν μικρό
και πήγαινα παιδικό σταθμό
σαν παχουλούλικο κι εγώ
σφήνωσα μέσα στο ξύλινο μικρό καθιστικό
και τότε φωνάξαν τον κηπουρό/ξυλουργό
που εκείνη την ώρα βρισκότανε στον κηηηηποοοοοό
μαζί με το κοφτερό εργαλείο για να σπάσει το ξυλοοοοοό
και να σωθώ εγώωωωω

Αυτά  

^Τρέχα,όσο προλαβαίνεις!! Τρέχα σου λεω!!  

http://www.poetscircle.gr/?page_id=34

Πριν αρκετά χρόνια θα έφευγαν οι δικοί μου για ψώνια στην Αθήνα και με είχαν αφήσει να ψήσω το φαγητό, ήταν κρέας στο φούρνο, τυλιχτό στη λαδόκολλα. Φεύγοντας μου λέει η μάνα μου: "το μόνο που θα κάνεις είναι σε 2 ώρες να ανάψεις το φούρνο". Μετά το δίωρο πάω ανάβω τον φούρνο, μπροστά στην πόρτα του οποίου είχε κρεμάσει η μαμά μια ωραιότατη λουλουδέ πετσέτα και πήγα να διαβάσω. Περνώντας η ώρα μοσχομύριζε το φαγητό ή έτσι νόμιζα, έρχονται οι δικοί μου το μεσημέρι, παίρνει η μαμά την πηρούνα να δοκιμάσει το κρέας, ανοίγει τον φούρνο, άφαντο το φαγητό. Δεν έχω ξαναδεί άνθρωπο με τόσο απορημένη φάτσα Ακολουθεί ο διάλογος του παραλόγου  :
 "Δεν έβαλες το φαγητό στο φούρνο;", μου λέει. "Όχι δεν ήταν μέσα;", της απαντάω. "Όχι στο ψυγείο ήταν, θα βρωμούσε το κρέας αν το είχα βάλει στο φούρνο δυο ώρες πριν να ψηθεί", μου λέει έξαλλη και συνεχίζει: "Δεν το κατάλαβες; Και καλά δεν το κατάλαβες, όταν άναψες τον φούρνο δεν είδες τι είχε μέσα;". "Πρώτον μου είπες πως το μόνο που έχω να κάνω είναι να ανάψω το φούρνο, δεύτερον πού να δω με τη χαζοπετσέτα μπροστά στην πόρτα του φούρνου;" της απαντώ. Και με τούτα και με κείνα, εκείνη τη μέρα φάγαμε αργά το απόγευμα  

Fleur Delacour έγραψε: Περνώντας η ώρα μοσχομύριζε το φαγητό ή έτσι νόμιζα 

   Αχ θεέ μου   

Go on Go on Παιδιά το topic έχει ενδιαφέρον  

Zacharias Smith έγραψε:
Πως τα κατάφερες;  το μόνο καλό στον γύψο είναι ότι στον γεμίζουν ζωγραφιές  

Ισχύει. 

Cassandra Black έγραψε:Εγώ στα 2 μου είχα καθίσει πάνω σ' ένα πέτρινο πεζούλι.
Το οποίο ήταν γεμάτο σφήκες.
Κι ήμουν ξεβράκωτη.
Με κάνανε κόσκινο.

Πλάκα κάνεις.  

Amycus έγραψε:^Τρέχα,όσο προλαβαίνεις!! Τρέχα σου λεω!!  

http://www.poetscircle.gr/?page_id=34

^  

δεν φαίνεται κάτι Θάνο μου.

Τσάκω και τρέχα!  
http://www.enikos.gr/society/171456,Die8nes_Festival_Poihshs_A8hnas.html

^Σε ευχαριστώ πολύ Θάνο μου, είμαι σίγουρη πως θα διαπρέψω   

Στα γενέθλια του 7χρονου ξαδέρφου μου,στο χωριό:

Γιαγιά: Πάω στην εκκλησία,θα γυρίσω σε κανένα μισάωρο.
Ξάδερφος: Γιατί; Ποιος πέθανε;

Μετά από μερικές μέρες:
Γιαγιά: Πάω στην εκκλησία.
Εγώ: *θυμήθηκα το προηγούμενο περιστατικό και γέλαγα* Γιατί; Ποιος πέθανε;
Γιαγιά: Θυμάσαι την τάδε γιαγιά που έμενε κοντά στην εκκλησία;
Εγώ:    

Ένα μήνα αργότερα είχαμε πάει για μπάνιο και βρήκαμε μια σαλούφα στη θάλασσα.

Ξάδερφος 2(ετών 8): Ας την βγάλουμε έξω να την θάψουμε!!!!!
-Μα ζει ακόμη!Ας την αφήσουμε εδώ να ζήσει,την βλέπει ο κόσμος,δεν θα τσιμπηθεί κανείς.
-Τρώγεται;
-Όχι.
-Ας την βγάλουμε έξω να την θάψουμε!!!!