H Tριλογία του Κόσμου

φοβερα βιβλια απ τα καλυτερα που εχω διαβασει...πλ συγκυνιτικο τελος χωρις καν να πεθανει καποιος...
φοβερο!!!

Τα αγαπημένα μου βιβλία όταν ήμουν 11-12.
Βέβαια, τότε δεν μπορούσα να καταλάβω πολύ καλά κάποιες έννοιες, πχ. Σκόνη ή την άποψη του Πούλμαν περί θρησκείας αλλά nevermind. Το τέλος ήταν υπέροχο και τόσο αληθινό, προτιμότερο από ένα κλασσικό happy ending. Τα companion books που κυκλοφόρησαν τα έχω, επίσης, διαβάσει.

σουπερ βιβλιο

Έχω διαβάσει και τα τρία βιβλία , τα αγαπημένα μου ήταν το δεύτερο και το τρίτο (κυρίως στο σημείο που εμφανίζεται ο Γουιλ ) και μπορω να πω οτι είναι μια απ'τις ωραιότερες τριλογίες που έχω διαβάσει...
Μπορώ να πω ότι ούτε εμένα δεν με εντυπωσίασε η ταινία, αλλά δεν θα με χάλαγε αν υπήρχε και σίκουελ !

Υπεροχο το τριτο βιβλιο και αρκετα καλα και τα αλλα δυο... Αλλα το τριτο ηταν απο τα λιγα που με αγγιξαν τοσο πολυ..



Αγαπημενοι χαρακτηρες ο Λι Σκορμπι και ο Γουιλ.

Απο τα αντικειμενα θα χρησιμοποιουσα σιγουρα το μαχαιρι, μετα το τηλεσκοπειο και τελος το αληθειομετρο γιατι ειναι πολυπλοκο

Έπεσε στα χέρια μου το "Αστέρι του Βορρά" και το διάβασα με όχι και τόσο ενδιαφέρον η αλήθεια είναι. Σε κάποια σημεία γίνεται βαρετό και οι περιγραφές του κουράζουν κάπως και κάποια πράγματα είναι λίγο ακαταλαβίστικα.  Δεν μου αρέσει όμως γενικά να αφήνω βιβλία στη μέση και έτσι το τελέιωσα. Στο τέλος ο απολογισμός ήταν θετικός. Μια όμορφη περιπέτεια φαντασίας! Παρακάτω γίνεται πιο ενδιαφέρον λέτε; Να διαβάσω τα άλλα 2 ή τζάμπα κόπος;

^Την είχα διαβάσει πριν πολλά χρόνια αυτήν την σειρά, δανεισμένη εννοείται, και θυμάμαι πολύ καλά ήταν απ'τα πρώτα πρώτα βιβλία που με προσέλκυσε και με 'στιγμάτισε' κατά κάποιον τρόπο.
Ποιο πολύ μ'άρεσε η ιστορία αγάπης που εξελισσόταν σιγά σιγά απ'το ένα βιβλίο στο άλλο.
Τώρα το γεγονός ότι δεν σ'άρεσαν είναι θέμα γούστου, αλλά θα έλεγα να ολοκληρώσεις την σειρά αν πέσει στα χέρια σου, απλά από περιέργεια να δεις πως είναι το τέλος. Τώρα αν δεν σ'αρέσει είπαμε είναι θέμα γούστου.   

Louna fw έγραψε:Έπεσε στα χέρια μου το "Αστέρι του Βορρά" και το διάβασα με όχι και τόσο ενδιαφέρον η αλήθεια είναι. Σε κάποια σημεία γίνεται βαρετό και οι περιγραφές του κουράζουν κάπως και κάποια πράγματα είναι λίγο ακαταλαβήστικα.  Δεν μου αρέσει όμως γενικά να αφήνω βιβλία στη μέση και έτσι το τελέιωσα. Στο τέλος ο απολογισμός ήταν θετικός. Μια όμορφη περιπέτεια φαντασίας! Παρακάτω γίνεται πιο ενδιαφέρον λέτε; Να διαβάσω τα άλλα 2 ή τζάμπα κόπος;

Define ακαταλαβίστικα.
Πάντως κι εγώ θα σου 'λεγα να διαβάσεις όλη την τριλογία πρώτα. Προσωπικά το αγαπημένο μου είναι το Τηλεσκόπιο, που μου φαίνεται και πιο "ενήλικο" από τα προηγούμενα.
Μ' αρέσει που τα λένε παιδικά αυτά τα βιβλία, με τα υπονοούμενα περί θρησκείας, ενηλικίωσης και σχέσεων που πετάνε μόνο παιδικά δεν είναι

Ουπς, έχεις δίκιο! Διορθώθηκε!

Κι εγώ προς το να την διαβάσω τείνω, για να λένε όλοι τόσο καλά λόγια ειδικά για το τέλος κάποιος λόγος θα υπάρχει. Όσο για το ότι δεν είναι παιδικά συμφωνώ μαζί σου. Όταν το διάβαζα είχα την απορία πώς ένα παιδί θα μπορούσε να βγάλει νόημα από τα νοήματα και τις φιλοσοφίες που κρύβονται στις σελίδες!

Εννοούσα τι σου φάνηκε ακαταλαβίστικο αλλά οκ
Δεν βγάζει. Εγώ τη διάβασα 2 φορές σε διάστημα 3 χρόνων για να βγάλω νόημα.

^Το 'Τηλεσκόπιο' συμφωνώ κι εγώ πως ήταν το αγαπημένο μου, απ'την σειρά.   

το τελος παντως θα το ελεγα απροβλεπτο.
Δεν περιμενεις να στο γυρισει σε τοσο ρομαντικοτετοιο τελοςπαντων.  
Και η ιστορια αγαπης βρε ναταλι που φανηκε στα αλλα δυο βιβλια, αφου ο Γουιλ εμφανιζεται στο τριτο;   

Να πω οτι ο Γουιλ ηταν απο τους αγαπημενους μου ηρωες της τριλογιας. Επισης μου αρεσε πολυ ο Λι Σκορμπι και η μαγισσα που ηταν πολυ επιβλητικη και γενικα μου ειχε κανει εντυπωση.

η Λυρα στα πρωτα ισως να φαινεται καπως ανωριμη ή κακομαθημενη αλλα στο τριτο μεγαλωνει αρκετα... Βασικα στο τριτο τη συμπαθησα περισσοτερο απλα, να μη λεω βλακειες  

ΑΓΑΠΩ το τριτο βιβλιο. Θυμαμαι κομματια απεξω.    

Σπόιλερ:

^Στο 2ο (και αγαπημένο μου) εμφανίστηκε ο Γουίλ

^^Πόπη συμφωνώ με την φίλτατη Εκάτη και για να είμαστε πιο ακριβείς στην τελευταία σελ. του 1ου βιβλίου εμφανίζεται ο Γούιλ   όπου η Λύρα πέφτει πάνω του.
Ε από εκεί και πέρα , κατά την διάρκεια του 2ου εξελίσσεται το love story, όπου και κορυφώνεται στο τρίτο και τελευταίο μέρος της σειράς. Αχ.    

Δεν ήταν και τόσο εμφανές το ρομάντζο στο 2ο βιβλίο νομίζω. Ούτε τόσο βασικό στην πλοκή.

Μιας και πιάσαμε αγαπημένους χαρακτήρες, Άσριελ και Σεραφίνα θεοί, μετά Φάρντερ Κόραμ και Λι Σκόρσμπι

^Kαλά εντάξει , αχνοφαινόταν όμως.  Γουίλ , Γούιλ, και πάλι, Γούιλ, αφού όταν άνοιγα το βιβλίο δεν έβλεπα μπροστά μου απ'τις καρδούλες.    

12. Είναι 12. Χρονών.
Κι εντάξει, ότι αποκομίζει κανείς είναι δικό του θέμα και βασίζεται στη διάθεση που έχει όταν διαβάζει αλλά από όλα τα μηνύματα που θα μπορούσε να σου περάσουν τα βιβλία σου έμεινε το αμφιλεγόμενο λαβ στόρι δύο προεφήβων;

Δεν θυμάμαι τώρα, πάνε χρόνια που το διάβασα, αλλά μου έμεινε ίσως και το πάθος μεταξύ των γονιών της Λύρα.   

Αυτοί καλέ δε μισιούνταν;   

Hecate έγραψε:^Στο 2ο (και αγαπημένο μου) εμφανίστηκε ο Γουίλ

Mirabelle Salvatore έγραψε:^^Πόπη συμφωνώ με την φίλτατη Εκάτη και για να είμαστε πιο ακριβείς στην τελευταία σελ. του 1ου βιβλίου εμφανίζεται ο Γούιλ   όπου η Λύρα πέφτει πάνω του.
Ε από εκεί και πέρα , κατά την διάρκεια του 2ου εξελίσσεται το love story, όπου και κορυφώνεται στο τρίτο και τελευταίο μέρος της σειράς. Αχ.    

Αληθεια; Πω, δε το θυμαμαι καθολου.  
Πρεπει να τα ξαναδιαβασω,ειχα την εντυπωση οτι ηταν στο τριτο.  

Η Τριλογία του Κόσμου είναι λίγο περίεργη.

Ξεκινά περίεργα. Σου εμφανίζει όλη την τράπουλα ο ντήλερ, ποντάρεις, μετά την παίρνει πίσω και δεν ξαναβλέπεις χαρτί για αρκετό καιρό. Αργά αργά, θα σου πετάξει κάποιο χαρτί και αυτό όχι πάντα με την καλή όψη. Αλλά κτίζει αγωνία έτσι, το αναγνωρίζεις.

Σε μπερδεύει όμως. Η Σκόνη είναι κρίσιμη για όλη την Τριλογία και ανάθεμα αν την ξεκαθαρίζει ποτέ. Δεν ξέρω, μπορεί να μην είναι και αυτός ο σκοπός του σε ένα βιβλίο που βρίθει συμβολισμών, τους οποίους κάποια στιγμή δυσκολευόμουν να παρακολουθήσω. Αυτό το χαρτί το κρατάει ο ντήλερ, στο δείχνει, δεν το πετάει, το χρειάζεσαι όμως, σε βασανίζει. Καταλήγω ότι η Σκόνη είναι η συνείδηση με το γνωστικό, η γνώση και το πολύ βαθύτερο του ανθρώπου. Με προβληματίζει όμως που πηγάζει απο το Συννεφοσκέπαστο Βουνό.

Και ερχόμαστε στα κενά του βιβλίου, της διήγησης. Υπάρχουν αρκετά, τα καταλάβαινα όταν τα διάβαζα. Δεν με ενόχλησαν τόσο.

Το Μαχαίρι, το Αληθειόμετρο, το Κεχριμπαρένιο Τηλεσκόπιο. Αποφάσισα πως είναι συμβολισμοί για την Φαντασία, την Συνείδηση, την Γνώση αντίστοιχα. Ίσως και να πέφτω έξω.

Γράφει καλά ο Πούλμαν. Ο θεσμός της εκκλησίας δεν του αρέσει, είναι ξεκάθαρο αυτό, αλλά θεολογεί. Εκεί καταλήγω με την Δημοκρατία των Ουρανών.

Ο Άρχοντας των Δύο Κόσμων νομίζω ότι είναι το βιβλίο που προτιμώ περισσότερο απο τα τρία.

Ανακοινώθηκε ένα μικρό καστ για τη σειρά του BBC κι είμαι πολύ ικανοποιημένη προς το παρόν.
https://www.imdb.com/title/tt5607976/

Το πιτσιρίκι που θα κάνει τη Λύρα είναι η Χ23 από το Logan, δε χρειάζομαι τίποτα άλλο

Βγηκε επιτελους η σειρα και να πατε να τη δειτε, αν δεν την εχετε δει ηδη.

Είμαι αρκετα ευχαριστημένη με την πρώτη σεζόν και το κατα πόσο παραμένει πιστή στα βιβλία, πραγματικά, σαν σωστή οπαδος του "δεν ειναι οπως στα βιβλία", δε βρηκα παρά ελαχιστους λογους να γκρινιάξω όσο εβλεπα τα επεισοδια

Tην είδα το Δεκέμβρη, ξαναδιάβασα και τα βιβλία πριν την ξεκινήσω για να τα έχω πρόσφατα (και μου άρεσαν κάπως λιγότερο 10+ χρόνια μετά την τελευταία ανάγνωση). Περίμενα τη σειρά πως και πως, ήμουν πολύ ευχαριστημένη με το καστ όταν ανακοινώθηκε, κυρίως με την Dafne Keen όπως είχα πει πιο πάνω, είχα συγκινηθεί κιόλας στους τίτλους αρχής του πρώτου επεισοδίου αλλά βλέποντας τη ξεφούσκωσε ο ενθουσιασμός μου λίγο.
Δεν υπάρχει κάτι συγκεκριμένο που να με ενοχλεί, εκτός ίσως από τον McAvoy ως Asriel και τον τρόπο που χειρίστηκαν τα δαιμόνια, περίμενα να δω πολύ περισσότερες αλλαγές στις σκηνές που τα παιδιά έπρεπε να τρέξουν για να ξεφύγουν και τα δαιμόνια απλώς τους ακολουθούσαν με μορφή νυφίτσας ξέρω γω. Μου άρεσε αρκετά η Ma Costa και γενικότερα οι Gyptians, οι αλλαγές που έκαναν στην ιστορία τους είναι προς όφελος της σειράς πιστεύω.
Ο Will είναι ο αγαπημένος μου χαρακτήρας απ' τα βιβλία οπότε κρατάω μια πισινή μέχρι να τον δούμε κανονικά, δεν ξέρω αν μου άρεσε που τον έβαλαν απ' την πρώτη σεζον, θα προτιμούσα να τον βλέπαμε για ένα σχεδόν ολόκληρο επεισόδιο στην αρχή του 2ου κύκλου αντί να σπάνε την ιστορία του σε κομματάκια και να τη δείχνουν λίγο λίγο μαζί με σάλτσες.