arco_iris και Maria Lovegood
ευχαριστω πολυυυυ...και μενα μ αρεσουν τα φονικα
ευχαριστω πολυυυυ...και μενα μ αρεσουν τα φονικα
+11
Jace Wayland
Morgan le Fay
Cassandra Black
Maria Lovegood
Eloise Prewett
Vindictus Viridian
Nena Cahill-Malfoy
Tania_Re
Romilda Vane
Ronerm
Hecate
15 απαντήσεις
Άσκηση 1η: Δημιουργήστε τη δική σας Mary Sue!
Eloise Prewett- Μάντης
- Αριθμός μηνυμάτων : 18127
Ηλικία : 28
Location : Alicante
Ημερομηνία εγγραφής : 27/08/2010
Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts:
Ραβενκλόου
Blood Status: Pureblood
Today's thought: “Don't take me home until I'm drunk. Very drunk indeed!”♥
- Δημοσίευση Ν°26
Απ: Άσκηση 1η: Δημιουργήστε τη δική σας Mary Sue!
από Eloise Prewett Σαβ Νοε 20, 2010 12:10 am
Soooooo happy.
- :.:
Only entropy comes easy.
Maria Lovegood- Member of Order of Merlin 3rd
- Αριθμός μηνυμάτων : 19672
Ηλικία : 30
Location : Forgotten Fairytales
Ημερομηνία εγγραφής : 02/06/2010
Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Ραβενκλόου
Blood Status: Half-Blood
Today's thought: Touching the starlight....
- Δημοσίευση Ν°27
Απ: Άσκηση 1η: Δημιουργήστε τη δική σας Mary Sue!
από Maria Lovegood Σαβ Νοε 20, 2010 12:35 am
Κωνσταντίνα(εκτός και αν θες να σε φωνάζω Κοννι) ήταν φανταστικό 
UGSYOWKEAB (Unbelievably Gorgeous Six-Year-Olds Who Know Everything About Marvel)
you were there for me on the days I rained nothing but pain yet when you left I became a hurricane and you are no where to be found
- something hidden...:
I love you, Onee-chan
Ravenclaw Fiction Team
Jace Wayland- Αστρονόμος
- Αριθμός μηνυμάτων : 11954
Ηλικία : 27
Location : City Of Glass
Ημερομηνία εγγραφής : 28/03/2010
Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts:
Γκρίφιντορ
Blood Status: Pureblood
Today's thought: Friends share secrets. That's what keeps us close.
- Δημοσίευση Ν°28
Απ: Άσκηση 1η: Δημιουργήστε τη δική σας Mary Sue!
από Jace Wayland Τετ Νοε 24, 2010 4:12 pm
Mαρια και Κοννι 
Luna-Hermione- Τεταρτοετής στην Σχολή
- Αριθμός μηνυμάτων : 122
Ηλικία : 30
Location : Hogwarts
Ημερομηνία εγγραφής : 28/07/2009
Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts:
Σλίθεριν
Blood Status: Pureblood
Today's thought: For the greater good...
- Δημοσίευση Ν°29
Απ: Άσκηση 1η: Δημιουργήστε τη δική σας Mary Sue!
από Luna-Hermione Πεμ Νοε 25, 2010 12:13 am
Μου άρεσε πολύ το τόπικ και είπα να δοκιμάσω να γράψω κ εγώ κατι! Οι προηγούμενες ιστορίες ήταν όλες φανταστικές, ειδικά η δεύτερη! Δεν έχω ξαναγράψει κάτι παρόμοιο, οπότε δεν έχω ιδέα πώς βγήκε... πάντως στο τεστ έπιασε κορυφή:Your Mary Sue Score: 153
Irredeemable-Sue. You're going to have to start over, my friend. I know you want to keep writing, but no. Just no.
Τέλοσπάντων, ορίστε
:- Σπόιλερ:
- Η Delviane Serdaigle-Thymline δεν ήταν ένα συνηθισμένο κορίτσι. Και μόνο από την εμφάνησή της καταλάβαινεσ πως έχει κάτι ιδιαίτερο. Τα μάτια της, που θύμιζαν παιχνίδια του φωτός μέσα στισ φυλλωσιές αρχαίου δάσους, πρόδιδαν το λαμπρο πνευμα και το κοφερό μυαλό της, αλλά και το αβέβαιο μέλλον της, που περίμενε ζοφερό μπροστά της. Τα μαλλιά της είχαν το χρώμα της σοκολάτας γάλακτος, και έπεφταν σε χαλαρεσ φυσικέσ μπούκλεσ στους ώμους της, τονίζοντασ την αψεγάδιαστη επιδερμίδα της και τα λεπτεπίλεπτα χαρακτηριστικά της και προσθέτει βιολετιές αντάυγειες στα μάτια της. Οι τέλειεσ αναλογίεσ της την έκαναν ελκυστική σαν Βέλλα, παρ'όλ'αυτά η εμφάνηση δεν είχε καμία σημασία γι'αυτήν.Αυτό που εκτιμά περισσότερο έιναι η εξυπνάδα και ο πλούσιος εσωτερικός κόσμος των άλλων και οι άλλοι με τη σειρά τους την θαυμάζουν για την υπέρμετρη σοφία και καλοσύνη της.
Από τα τέσσερά της χρόνια φαινόταν πως ήταν μια χαρισματική μάγισσα, καθώς μπορούσε να κάνει συνειδητά διάφορα ξόρκια, όπως το να κάνει τα παιχνίδια της να μιλούν. Τώρα, στα 16, είναι η νεότερη διεθνώς αναγνωρισμένη παρασκευάστρια φίλτρων, έχει ήδη διάφορεσ διακρίσεις στις Μεταμορφώσεις, ενώ έχει εφεύρει και πάρα πολλά από τα πιο σημαντικά Ξόρκια του αιώνα μας, καθώς και το πρώτο ραβδί που κάνει από μόνο του ξόρκια. επείσης, η μελέτη της σχετικά με τους Μαγκλ έπαιξε σημαντικό ρόλο στην προσπάθεια του Υπουργείου Μαγείασ να εξομαλύνει τις σχέσεις των μάγων με την εξωμαγική κοινότητα.
Αυτή την χρονιά θέλοντας να περάσει λίγο χρόνο σάν κανονική έφηβη, μαζί με την κολλητή της Ερμιόνη Γκρέιντζερ, αποφάσισε να φοιτήσει στη σχολή που διευθύνει ο νονός της Άλμπους Ντάμπλντορ, τη σχολή Χόγκουαρτς για Μαγείεσ και Ξόρκια.
Όμως δεν ήταν γραφτό της να περάσει μια ήσυχη χρονιά. Η Delviane ανακαλύπτει πως είναι μακρινή απόγονος τησ Ροβένα Ράβενκλοου, και πρέπει να αποδείξει πως είναι η άξια κληρονόμος της και να σώσει το σχολειο και τους μαθητέσ του από ένα τρομερό κακό. Γιατί στο Χόγκουαρτσ υπάρχει ένας θρύλος για ένα μυστικό πέρασμα, που αποροφά την σοφία και τη γνώστικότητα από το μυαλό όποιου τυχαίνει το πλησιάσει, και το οποίο μόνο η κληρονόμος της Ράβανεκλοου μπορεί να ελέγξει. Έτσι περνά τρομερές δοκιμασίεσ, όπου πρέπει να δείξει τρομερή εξυπνάδα για να ξεπεράσει. Παράλληλα δημιουργεί μια ιδιαίτερη σχέση με τον Ρόν Ουέσλι, ο οποίος σαγηνεύεται με την εξυπνάδα της, όμως δεν κάνει κάτι λόγω της σχέσης του με την Ερμιόνη. Στην τελευταία της δοκιμασία τραυματίζεται βαριά, αλλά ενώ ολόκληρο το Χόγκοουαρτς προσεύχεται γι'αυτήν, καταφέρνει να κάνει ένα ξόρκι αρκετά ισχυρό ωστε να λύσει τα μάγια της προγόνου της και να τερματίσει τον τρόμο του Περάσματος των Ανόητων, αυτό όμως την εξουθενώνει. Η Delviane καταφέρνει να επανέλθει και όλοι είναι τρισευτυχισμένοι. Η Ερμιόνη την διαβεβαιώνει πως δεν την πειράζει να τα φτιάξει με τον Ρον, καθώς καμία δεν τον αξίζει περισσότερο από αυτήν, ενώ ο καθηγητής Ντάμπλντορ της απονέμει ένα ειδικό Βραβείο Εξαιρετικών Υπηρεσιών προς την σχολή. Όλα ήταν και πάλι φυσιολογικά!
Έχει επεξεργασθεί από τον/την Luna-Hermione στις Πεμ Νοε 25, 2010 12:57 am, 1 φορά
Cassandra Black- Member of Order Of Merlin 2nd
- Αριθμός μηνυμάτων : 33695
Ηλικία : 36
Location : Cairhien
Ημερομηνία εγγραφής : 08/04/2008
Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Ραβενκλόου
Blood Status: Pureblood
Today's thought: I'd name you Darkfriend as well, but I suspect that the Dark One would perhaps be embarrassed to associate with you.
- Δημοσίευση Ν°30
Απ: Άσκηση 1η: Δημιουργήστε τη δική σας Mary Sue!
από Cassandra Black Πεμ Νοε 25, 2010 12:18 am
^Οκ, μας έβαλες όλους κάτω, άπειρα ρισπέκτ 
- We seed the stars:
Luna-Hermione- Τεταρτοετής στην Σχολή
- Αριθμός μηνυμάτων : 122
Ηλικία : 30
Location : Hogwarts
Ημερομηνία εγγραφής : 28/07/2009
Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Σλίθεριν
Blood Status: Pureblood
Today's thought: For the greater good...
- Δημοσίευση Ν°31
Απ: Άσκηση 1η: Δημιουργήστε τη δική σας Mary Sue!
από Luna-Hermione Πεμ Νοε 25, 2010 12:30 am
Cassandra Black έγραψε:^Οκ, μας έβαλες όλους κάτω, άπειρα ρισπέκτ
Thanks!!! :shy:-:
Maria Lovegood- Member of Order of Merlin 3rd
- Αριθμός μηνυμάτων : 19672
Ηλικία : 30
Location : Forgotten Fairytales
Ημερομηνία εγγραφής : 02/06/2010
Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Ραβενκλόου
Blood Status: Half-Blood
Today's thought: Touching the starlight....
- Δημοσίευση Ν°32
Απ: Άσκηση 1η: Δημιουργήστε τη δική σας Mary Sue!
από Maria Lovegood Πεμ Νοε 25, 2010 1:19 pm
Όντως Luna-Hermione, είναι φοβερό! 
you were there for me on the days I rained nothing but pain yet when you left I became a hurricane and you are no where to be found
- something hidden...:
I love you, Onee-chan
Ravenclaw Fiction Team
Safira- Μαγικός Προσωπογράφος
- Αριθμός μηνυμάτων : 6682
Ηλικία : 26
Location : εκει που η φαντασια αγγιζει τα συνεφα, εκει που το ονειρο γινεται πραγματηκοτητα εκει ζω,
Ημερομηνία εγγραφής : 31/07/2010
Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Γκρίφιντορ
Blood Status: Muggle born
Today's thought:
- Δημοσίευση Ν°33
Απ: Άσκηση 1η: Δημιουργήστε τη δική σας Mary Sue!
από Safira Τρι Δεκ 07, 2010 7:59 pm
σε μησο στο εχω πη πολες φορεςarco_iris έγραψε:το αποτελεσμα του τεστ
Your Mary Sue Score: 61
56-70 points: Über-Sue. You've got one hell of a Mary-Sue on your hands here, and it's not going to be easy to set things right. But do your best. There may be hope for you yet.
και η ιστορια. βγηκε λιγο μεγαλυτερη απ οτι ηθελα :hiwstle: το θεμα της ειναι απο το αστερι του Βορρα( (The Golden Compass) και το Εραγκον(η κληρονομια). Τωρα δεν ξερω αν ειναι τελικα παρωδια ή κωμικοτραγικο..
- Σπόιλερ:
H Lyra Belacqua ένιωσε να αιωρείται μέσα σε έναν πράσινο αιθέρα ώσπου πάτησε το πόδι της σε σκληρό χιόνι. Για λίγο, αυτή και ο Pantalaimon μείνανε κουλουριασμένοι ακουμπώντας τον πάγο. Τελικά η Lyra σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε γύρω: Απέραντη έκταση σε λευκό φόντο απλώθηκε μπροστά της. Όπου κι αν γύριζε να κοιτάξει έβλεπε ένα πράγμα: Χιόνι μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι, ως την άκρη του άσπρου ορίζοντα κι ακόμα παραπέρα. «Ωχ! Τι έγινε τώρα? Ρε συ Pantalaimon που είμαστε?» Ο Pantalaimon σούφρωσε τη μυτίτσα του και την κοίταξε με βλέμμα χαζό σαν αγελάδας. «Που να ξέρω ρε Lyra ναμουμε να μυρίσω τα νύχια μου?
?» Κοίταξε μια δεξιά, μια αριστερά(καπως ετσι :slyth2: ). «Το τελευταίο πράγμα που θυμάμαι είναι ο Λόρδος Asriel και η κυρία Coulter που περάσανε τη γέφυρα για να πάνε στο παράλληλο σύμπαν. Άρα περάσανε. Άρα περάσαμε και μεις- αφού τους ακολουθήσαμε. Τότε γιατί είναι όλα ίδια?»
Και πράγματι το τοπίο δεν είχε αλλάξει καθόλου: Το χιόνι εξακολουθούσε να υπάρχει και η Ωρόρα έλαμπε τρεμοσβήνοντας στον ουρανό. Μόνο που δεν υπήρχε τίποτα άλλο. Μόνο το απέραντο χιόνι και το Βόρειο Σέλας πάνω απ τα κεφάλια τους...
Ξαφνικά η Lyra χτύπησε τα δάχτυλα της θριαμβευτικά . «Αααχ καλέ το αληθειομετρο, πως το ξέχασα! Αυτό θα μας πει που είμαστε!» Και δίχως άλλη καθυστέρηση ανοιξε το κουτακι της, εβγαλε εξω το αληθειόμετρο και βυθιστηκε στην αναζητηση της αληθειας...()
Ο Pantalaimon χοροπηδούσε γυρω της οση ωρα εκεινη εκανε ερωτησεις στο αληθειομετρο. Αλλα η Lyra ειχε υπνωτιστει απο τη δυναμη του αληθειομετρου και δεν καταλαβαινε χρηστο
«Δεν ειμαστε στο Βορειο Πολο... Περασαμε σε ενα παράλληλο συμπαν.... Δεν ξερω γιατι ολα φαινονται ιδια... Το Αληθειομετρο μου δειχνει αυτο εδω το συμβολο» ειπε και εδειξε στον Pantalaimon ενα σκυπτρο περιτεχνα στολισμενο με ενα μεγαλο πετραδι σε μεγεθος αυγου στρουθοκαμηλου. Η Lyra αγνοησε το εκπληκτο βλεμα του Pantalaimon και συνεχισε: «αυτό το συμβολο συμαίνει αρετή, γνωση, δύναμη... αλλά δεν κολλαει πουθενα με ολα τ'αλλα... Το μονο που μπορώ να καταλάβω είναι οτι ειμαστε σε εναν κοσμο οχι και πολυ διαφορετικο απο τον δικο μας. Καποιοι μας ψαχνουν... Βλεπω ενα ζευγαρι... Ο ενας απ αυτους μοιαζει να ειναι δαιμονιο..." Ο Pantalaimon την κοιταξε ξαφνιασμενος.
«Δεν ειμαι σιγουρη αν ειναι σαν και σενα...» ειπε εκεινη.
«Ναι... αλλα αν υπαρχει εδω 1 δαιμονιο..»
«ή κατι παρομοιο...»
«τοτε αυτο σημαινει οτι υπαρχει καποιος που κατεχει αυτο το δαιμονιο» ολοκληρωσε την προταση του ο Pantalaimon.
«Δεν ξερω, δεν ξερω...» ειπε η Lyra «ειναι πολυ μεγαλο για να ειναι δαιμονιο...»
«Μηπως ειναι το δαιμονιο καποιας μαγισας?»
«Οχι... αυτος που το ακολουθει δεν ειναι μαγισα... αλλα δεν μπορω να προσδιορισω τι ειναι. Κατι σαν ανθρωπος... και σα γάτα..»
Εμειναν και οι δυο σιωπηλοι. Τι αγνωστα πλασματα υπηρχαν σ αυτο τον κοσμο?
«Ενα ειναι σιγουρο: Πρεπει να ψαξουμε να τους βρουμε και να τους ακολουθησουμε. Και μετα δεν ξερω τι πρεπει να κανουμε... Ισως να ξερουν εκεινοι... Το αληθειομετρο μου δειχνει και κατι αλλο: μια υπαρξη που συνδεεται με το σκηπτρο... Σ' αυτην πρεπει να παμε»
Ο Pantalaimon κουνησε το κεφαλι του «Προς τα που θα παμε?» ρωτησε σιγανα
Η Lyra σηκωσε το χερι της και εδειξε προς το Βορρα: Εκει, στο τερμα του οριζοντα διακρινοταν μια αντανακλαση πανω στο χιονι. Ο Pantalaimon κοιταξε προσπαθωντας να ξεχωρισει τι ήταν.. Τα ματια του προσαρμοστηκαν και τοτε ειδε αχνα μια παγωμενη λιμνη.
«Παμε», ειπε και ξεκινησαν.
H IΣΤΟΡΙΑ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΖΗΣΕ Ο ΕΡΑΓΚΟΝ
Ακομα θυμάμαι την πρωτη φορα που την ειδα: Καθόταν αναμεσα στις φολιδες του ασπρου της δρακου ,της Ζηρντέν που ήταν ο μεγαλυτερος δρακος που ειχα δει ποτε μου. Εκεινη ηταν στην κορυφη της ραχης του, τοσο ψηλα που κανενα ανθρωπινο ματι δεν θα μπορουσε να τη διακρινει. Αλλά εγω την ειδα πεντακαθαρα μεσα απ τα ματια της Σαφηρας. Στεκόταν αγερωχη και πανεμορφη μεσα στο ασπρο της μακρυ φορεμα που ανεμιζε στο απαλο αεράκι. Τα μαλλια της επεφταν λιτα και ανάλαφρα στους μαργαριταρενιους της ώμους, Και τα ματια της.... Αχ αυτα τα ματια της! Δυο κοματια απ΄την Ωρορα που θαρρεις ειχανε ξεκολησει για να χρωματισουν το χλωμο αλαβάστρινο προσωπο της... Σαν πετραδια με ολα τα χρωματα της Ωρωρας ενωμενα σε μια παραξενη, πανεμορφη απόχρωση... Ποτε δεν μπορεσα να το προσδιορισω. Αλλα θυμαμαι καθαρα και την παραμικρη λεπτομερεια για τα ματια της. Αλλωστε ειναι τα μονα που συνεχιζω να βλεπω ακομα και τωρα...
Θυμάμαι ολα οσα μου ελεγε η Σαφειρα καθως την πλησιαζαμε, ολα αυτα που μου κρατουσε κρυφα ολο αυτο τον καιρο, απο τη στιγμη που σκοτωσα τον Γκαλμπατοριξ και περασαμε σʼ αυτο το παραξενο παρραληλο συμπαν....
Αλλα ας τα παρω ολα απ την αρχη. Για οσους δεν με ξερεται (σα δε ντρεπεστε) ειμαι ο Εραγκον απ την κληρονομια. (http://img.pathfinder.gr/clubs/images/14/202014/4.jpg) Χε χε. Να μια φωτογραφία που ειμαστε ολοι μαζι η παλιοπαρέα. Τον κοκκινομάλλη πισω πισω τον σκοτωσα (εδω μου καθοτανε σ ολο το βιβλιο) και η κοπελια δεξια μου ειναι η Αρυα η παλια μου αγαπη. Αλλα να μην σας κουραζω αλλο μ αυτα. Δεν εχουν καμια σχεση με το θεμα μας, εκτος απ την Αρυα που ειναι μακρινη ξαδερφη της πανεμορφης αυτης υπαρξης για την οποια θα σας μιλησω.
Λοιπον που λετε, να μην τα πολυλογω, στο τελος του 4ου βιβλιου του Παολινι εγω υποτιθεται οτι σκοτωνω τον κακο βασλεια Γκαλμπατοριξ, Τωρα τν σκοτωσα, δεν τον σκοτωσα, να σας πω την αληθεια δεν ειχα καταλαβει. Αλλά το σιγουρο ειναι οτι περασαμε και οι 2 σε ενα παρραληλο συμπαν και Τοτε δεν ειχα ιδεα τι ακριβως ειχε συμβεί. Και εδω αρχιζει η ιστορια μαααας,
Περιπλανιομουνα για πολλες μερες σε ενα ασπρο τοπιο μαζι με την Σαφηρα, το δρακο μου, ποτε πετωντας, ποτε περπατώντας. Ειχαν περασει 40 μερες απο τοτε που περασα σ αυτο το συμπαν και δεν εβλεπα τιποτα αλλο εκτος απο απέραντη έκταση σε λευκό. Όπου κι αν γύριζα να κοιτάξω έβλεπα ένα πράγμα: Χιόνι μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι, ως την άκρη του άσπρου ορίζοντα κι ακόμα παραπέρα. Μεχρι που αρχισα να πιστευω οτι δεν θα τελειωνε ποτε. Η Σαφηρα παλι δεν ειχε τετοιες ανασφαλειες και αισθανόταν μια σιγουρια που εγω δεν μπορουσα να δικαιολογησω. Μου ελεγε οτι «καποιο ενστικτο μεσα της την οδηγουσε» και οτι «η γνωση των δρακων θα μας βοηθουσε να εκπληρωσουμε το πεπρωμενο μας.» Πραγματικα ειχα αρχισει να πιστευω οτι τρελαινόμασταν και οι δυο.
Και εκει που νομιζα οτι το χαμε χασει εντελως, βρεθηκαμε μπροστά σε μια απεεεεεεεεεραντη λιμνη (που σημεωτεον ητανε και παγωμενη). Τοτε η Σαφειρα αρχισε να κανει πατιναζ και πως δεν εσπασε ο παγος απ το βαρος της, δεν μπορω να καταλαβω. Και σαν να μην εφταναν ολα αυτα τα τρελα να σου και γυριζει πισω η Σαφειρα κουβαλώντας στα γαμψα της νυχια μια ξανθόψειρα κοντοστούπα και ενα ζωάκι (που απ οτι καταλαβα ηταν το κατοικιδιο της αλλα αυτη ελεγε οτι ηταν η συνηδηδη και η ψυχη της.Το ελεγε «δαιμονιο» Τρελα πραγματα σας λεω)
Ακολουθησαν μερικες σπαστικες εβδομαδες περιπλανησης στη διαρκεια των οποιων εγω μαλωνα συναιχεια με την ξανθόψειρα τη Lyra για το αν η Σαφειρα ηταν το «δαιμονιο μου ή οχι. Εγω της ξαναλεγα και της ξαναλεγα οτι ειναι τρελη και οτι οι ψυχες δεν χωριζουν απ τα σωματα αλλα αυτη εκει. Νομιζε οτι σωνει και καλα η Σαφειρα ηταν το ιδιο με τον σκιουρο της (με σκιουρο έλιαζε τελοςπαντων αυτο που ελεγε πως ηταν η ψυχη της)
Κατα ενα περιεργο τροπο η Σαφειρα δεν ελεγε τιποτα. Ειχε γινει κρυψίνους και ειχα καταλαβει οτι ειχε καποιο μυστικο και δεν μου το λεγε. Αλλα τελικα μου τα ειπε ολα οταν φτασαμε. Οταν ειδαμε εκεινη: Την 1η δρακοκαβαλαρησα όλων των εποχών. Το πρωτο ξωτικο που «δεθηκε» με δρακο . Εκεινη εφερε εκανε την αρχη για ολους τους μελλοντικους δρακοκαβαλαρηδες. Ηταν ενας θρυλος. Ειχα ακουσει πολλες φορες γι αυτην απο πολλα ξωτικα. Αλλα δεν μπορουσα να καταλαβω πως ειχε βρεθεί εκει περα, σ ενα ξενο συμπαν , μακρυα απο δρακους και δρακοκαβαλαρηδες. Και πως ηταν ακομα ζωντανη...
Ρωτησα τη Σαφειρα αλλα δεν μου ελεγε. Το θυμάμαι σαν τωρα:
¨ειναι ζωντανη? Μα πρεπει να εχει πεθανει εδω και αιωνες!Μου εχουν μιλησει γι αυτη πολλα ξωτικα... Την λενε....» εκει σταματησα γιατι δεν μπορουσα να θυμιθω το ονομα της, Τελικα θυμιθηκα οτι κανεις δεν μου ειχε πει ποτε το ονομα της. Όλοι την αναφερανε ως «η 1 δρακοκαβαλαρισα. Δεν ηξερα το ονομα της.
«Σωστα μικρε.» ειπε η Σαφηρα. Κανενας Δρακοκαβαλαρης δεν σου ειπε ποτε το ονομα της γιατι κανενας δεν το θυμαται τωρα πια. Παει πολυς καιρος απο τοτε που τα ξωτικα σταματησανε να το προφέρουν απο σεβασμο... και καποτε ξεχάστηκε και κανεις πιοα δεν το εμαθε.»
«Αλλά εσυ το ξερεις» ειπα εγω ακούγοντας τις σκεψεις της που δεν προσπαθουσε πια να τις κρυψει.
Η Σαφειρα ρουθουνισε επιπληττικα. «Αλλο εγω μικρε. Εγω ειμαι δρακος»
Δεν ρωτησα τιποτα αλλο. Εκεινη τη στιγμη φτασαμε την Ζηρντεν, τον Ασπρο Δρακο. Εκεινη βρισκόταν πανω στο δρακο. Ξεκαβαληκεψε και μ ένα αερινο αλμα βρεθηκε στο χιονι απο υψος τουλάχιστον 20 μετρων. Εμεινα αφωνος απο τη χαρη της, Με μαγνητιζε. Μαγνητιζε τα παντα γυρω της, τυλιγε την πλαση σ ενα αποκοσμο φως,
«Εραγκόν, Σαφειρα, Lyra, Pantalaimon» μας χαιρετησε, «καλωσηρθατε στη χωρα των Δρακων. Ειμαι η Ωράηα.» Για λιγο περιμενε κοιτωντας μας εναν εναν με τα υπεροχα ματια της. «Ειστε εδω απο ατύχημα. Εχετε περασει σε ενα παραλληλο κοσμο. Ενα αλλο συμπαν. Εγω ειμαι η Βασιλησα της Χωρας των Δρακων μαζι με τη Ζηρντεν.» Η Ζηρντεν ρουθουνισε μεγαλοπρεπα και η μονη της κινηση ηταν να γυρισει με λατρεια τα ματια της προς την Ωραηα «Ειμαι η φυλακας των Πυλων Αναμεσα στα σύμπαντα, Εγω και η Ζηρντεν φροντιζουμε οι Πυλες να μενουν παντα κλειστες, Το καταφερνουμε με τη βοήθεια αυτου εδω του σκηπτρου» ειπε σηκώνοντας ψηλα το σκηπτρο που κρατουσε. Η Lyra και ο Pantalaimon κοιταξαν το σκηπτρο αταραχοι. Το ειχαν δει στο αληθεομετρο: στον κοσμο τους συμβολιζε την αρετη,την τολμε,τη δύναμη, την ομορφια... Οταν ειπαν στην Ωραηα τι συμβολιζε αυτο το σκηπτρο και πως ολα αυτα ηταν προτερήματα αυτου που κατειχε το σκηπτρο, εκεινη εσκειψε το κεφαλι γεματη μετριοφροσύνη, Επειτε χαμογελασε μʼ ενα αστραφτερο χαμογελο και συνεχισε την ιστορια της «Οι Πυλες ανοιξαν. Αυτο εγινε εξαιτίας του Λορδου Asriel και του Βασιλεια Γκαλμπατοριξ που προσπαθησες να σκοτωσεις εσυ ,Έραγκον. Ο Γκαλμπατοριξ χρησιμοποιείς μαυρη μαγεια και ανοιξε τις πυλες. Ετσι περασε και ο Λορδος Asriel που εκανε κι αυτος καποια μαγικα για να ανοιξει η πυλη του κοσμου του. Ετσι χωρις να το ξερουν βοηθησαν ο ενας τον αλλο, Και τωρα βρίσκονται εδω , σ αυτο το συμπαν και ποιος ξερει τι αλλο θα σκεφτουν να κανουν. Γι αυτο σας ζηταω τη βοήθεια σας για να τους διωξουμε πριν προλάβουν να καταστρεψουν ολη τη Χωρα των Δρακων.»
Δεν το σκεφτηκα και πολυ. Η Ωραηα ζητουσε τη βοήθεια μου. Δεν μπορουσα να κανω αλλιως. Ηξερα οτι επρεπε να τη βοηθησω οσο μπορουσα. Οι τυχες μας ηταν αρρηκτα δεμενες και μου το πε κι εκεινη οταν βρεθηκαμε μονοι μας, την 1η φορα που παραδεχτηκα τα αισθήματα μου για κεινη... Την ειχα ερωτευτει απ την 1η στιγμη που την ειδα. Και ηξερα οτι η Αρυα ηταν μια ανοητη ιστορια μπροστά στην Ωραηα.
Το ειδυλιο μας κρατησε λιγο αλλα ηταν τοσο δυνατο.... Με εμπιστευοτανε απολυτα και ημουν αφανταστα χαρουμενος που ειχε τα ιδια συναισθήματα με μενα. Φυσικα δεν επαιξε κανενα ρολο η μακρινη της συγγενια με την Αρυα. Ουτε και η ιδια η Αρυα δεν ηξερε οτι συγγενευε με μια τοσο υπεροχη ύπαρξη... Μου το ειπε η Σαφειρα καποτε οταν πια η Ωραηα ειχε πια φυγει...
Εγινε στη μαχη... Η Ωραηα ειχε μαζεψει ολο το στρατο των Δρακων και τον Δρακοκαβαλαρηδων που υπηρχε στη Χωρα των Δρακων. Εγω εμεινα εκπληκτος οταν ειδα ολους αυτους τους Δρακους. Που ητανε τοσο καιρο? Και τι δουλεια ειχαν εκει?
Η Ωραηα μου τα εξηγησε ολα πριν τη μαχη: Μου μιλησε παλι για τις πυλες. Η πρωτη πυλη ηταν μια απλη εισοδος που δεν μπορουσε να ανοιξει αν δεν ανοιγε και η αλλη. Αλλα η δευτερη ηταν κατι περισσοτερο απο μια πορτα. Ηταν ενας ζωντανος οργανισμος, ηταν οι ψυχες των δρακων που ειχαν θυσιαστει. Ολοι οι δρακοι που σκοτωνονταν απο εχθρο χωρις τους δρακοκαβαλαρηδες τους... και εγκλωβιζονταν αναμεσα στους δυο κοσμους : τον κοσμο του Εραγκόν, Οπου ζουσαν ολοι οι Δρακοι απο τη στιγμη που γεννιούνταν μεχρι να «πεθανουν»..τοτε πηγαιναν στη χωρα των. Δρακων. Στον κοσμο του έραγκόν πιστευαν οτι οι δρακοι πεθαιναν και το πνευμα τους χανονταν εκτος κι αν το εγκλωβιζαν οι ιδιοι οι δράκοι στη γη. Αλλα αυτο δεν ηταν αληθεια, Οι δρακοι ποτε δεν πεθαιναν απλα περνουσαν απ τη γη στη χωρα των Δρακων οπου συνεχιζαν να ζουν. Αλλα αυτο γινοταν μονο αν περνουσαν μαζι με το Δρακοκαβαλαρη τους. Οστοσο καποιοι δρακοι αποφασιζαν να θυσιαστουν για να κρατησουν την πυλη κλιστη, Ολοι αυτοι οι δρακοι εβαζαν την ψυχη τους σε ¨Σαντουρι» και την εγκλωβηζαν αναμεσα σε συο κοσμους... Και αυτο ηταν η Ωρορα. Η Ωρορα ηταν η πυλη. Ηταν οι ψυχες των δρακων η καθεμια με διαφορετικο χρωμα και ολες μαζι ελαμπαν σε ολες τις αποχρωσεις που υπηρχαν.
Και ολα αυτα τα χρωματα που ελαμπαν στα ματια της Ωραίας. Την ωρα που πολεμουσαμε τον Γκαλμπατοριξ... Και κεινη θυσιαστηκε για να σωσει τη Χωρα της, για να σωσει εμας. Ο Γκαλπατοριξ θα τη σκοτωνε... και οι πυλες θα ανοιγαν... Αλλα την ωρα της μαχης η Ωραηα καταφερε να τον εξολοθρευσει. Ομως δεν ηταν αρκετο. Επρεπε να θυσιαστει για να κλισουν οι πυλες. Ηταν ενα ακομα αρχαιο μαγικο του Γκαλπματοριξ.
Η Ωραηα δεν πεθανε. Περασε στην Ωρορα, μαζι με τα πνευματα ολων των Δρακων που θυσιαστικαν σαν κι εκεινη: Για να κρατησουν τις Πυλες κλειστες. Και πριν χαθει στον αιθερα, πριν «φυγει» καταφερε να σωσει τη χωρα της... σκοτωσε τον Γκαλμπατοριξ...και μου ψιθυρισε και τελευταιο που ισως να το πε για να απαλυνει τον πονο μου, ισως και να το ενουσε.... «Θα γυρισω... θα μαστε μαζι...»
Εκεινη την ωρα δεν το καταλαβα. Αλλα μετα μου το εξηγησε η Σαφειρα: Ναι, μπορουσε να γυρισει πισω... αν καποιος ππου την αγαπουσε πολυ , αν εβρισκε το σωμα της στην οχθη της Λιμνης... με καποιον τροπο θα μπορουσε να τη φερει πισω, να ενωσει το πνευμα ξανα με το σωμα της...
Και αυτο προσπαθώ να κανω... Δεν ξερω πως,,, Η Σαφειρα λεει οτι οταν θα βρουμε το σωμα της θα ξερουμε τι να κανουμε... Το Μονο που χρειαζεται να ξερω ειναι πως την αγαπαω... Και το Μονο που χρειαζεται να κανω ειναι να τη βρω... Στην οχθη της Λιμνης... Αυτης της απεραντης λιμνης που μοιαζει με θαλασσα και κανεις ποτε δεν πηγε στην οχθη.... Αλλα εγω πρεπει να τη βρω... Και θα τη βρω... Αλλωστε εχω την Ορορα που λαμπει στον ουρανο να με οδηγει... και να μου δινει ελπιδα, θυμίζοντας μου κατι απο τα ματια της....
- ♥❤♥:
Hermione Granger.- Χρυσούχος
- Αριθμός μηνυμάτων : 2410
Ηλικία : 27
Location : Malfoy Manor, Wiltshire, England
Ημερομηνία εγγραφής : 25/02/2010
Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Γκρίφιντορ
Blood Status: Pureblood
Today's thought: My father will hear about this!
- Δημοσίευση Ν°34
Απ: Άσκηση 1η: Δημιουργήστε τη δική σας Mary Sue!
από Hermione Granger. Τρι Δεκ 14, 2010 4:23 pm
Mary Sue in Patito Feo
Μια καλοκαιρινή μέρα, στο σχολείο Pretty Land School of Arts,εμφανίστηκε μια νέα μαθήτρια. Ονομαζόταν Mary Sue.Ήταν ξανθιά, λεπτή και… ψώνιο. Η Αντονέλλα με την Πάττυ μιλούσαν για το ντουέτο τους, όταν πρόσεξαν την νεοφερμένη ξανθιά να μιλάει στον Ματίας, το αγόρι που είχε γίνει [i]μήλον της έριδος για τις δυο κοπέλες. Άρχισαν να ζηλεύουν τρομερά κι οι δυο και να αναρωτιούνται ποια ήταν αυτή που τραβούσε όλη την προσοχή. Ξαφνικά, η Ζοζεφίνα,η αδερφή του Ματίας, προστέθηκε στη συντροφιά τους.
-Τι έγινε,Ζοζέ; ρώτησε η Πάττυ την φίλη της.
-Τι να γίνει;Ο Γκουίντο με παράτησε γιʼαυτή την καινούργια.Μόνο ο Σαντιάγκο επιμένει να θαυμάζει την Πάττυ.
-Πρέπει να μάθουμε ποια είναι,άρχισε η Αντονέλλα. Αλλά πρωτού τελειώσει την φράση της, της πλησίασε ο Ματίας.
-Θέλω να σας ανακοινώσω κάτι,άρχισε ο Ματίας. Η Mary Sue…
Η Πάττυ και η Αντονέλλα κρατούσαν την ανάσα τους.Αποκλείεται ο Ματίας να τις πρόδοσε,να είχε δεσμό με αυτή τη κοπέλα…
-…αποφάσισε να μπεί στο γκρουπ των Las Divinas!
Την Αντονέλλα άρχισε να την λούζει κρύος ιδρώτας.Τί θα κάνω,άρχισε να σκέφτεται…
-Ωραία,θα είμαστε στο ίδιο γκρουπ!την καλοσώρισαν η Πία και η Λουσιάνα.Η Αντονέλλα το έβλεπε.Πρώτα θα τις έκλεβε τις φίλες και μετά τη ζωή.Γιατί η Mary Sue είχε ένα μυστικό που δεν το ήξερε κανείς άλλος εκτός από την Αντονέλλα…
-Είσαι σίγουρη,Άντο;
-Ναι,Πάττυ,την θυμάμαι.Είμασταν μαζί στο νηπιαγωγείο.Προσπαθούσε να γίνει εγώ,φόραγε ότι φορούσα και έκανε τα μαλλιά της σαν τα δικά μου.Στα θεατρικά που κάναμε,προσπαθούσε να με διαβάλλει στους καθηγητές για να βάλουν εκείνη στον πρώτο ρόλο.Τώρα θα λέει στην Πία και την Λου:Η Αντονέλλα είναι αρχηγός σας;Χαχαχα!!Σιγά το κουλ άτομο!Εγώ θα σας ελευθερώσω,σε αντάλαγμα όμως να με κάνετε αρχηγός σας…
Η Αντονέλλα είχε δίκιο.Η Mary Sue την έθαβε πίσω από την πλάτη της στις άλλες Divinas.Έτσι,αποφάσισαν να την ξεσκεπάσουν…
Μια καλοκαιρινή μέρα, στο σχολείο Pretty Land School of Arts,εμφανίστηκε μια νέα μαθήτρια. Ονομαζόταν Mary Sue.Ήταν ξανθιά, λεπτή και… ψώνιο. Η Αντονέλλα με την Πάττυ μιλούσαν για το ντουέτο τους, όταν πρόσεξαν την νεοφερμένη ξανθιά να μιλάει στον Ματίας, το αγόρι που είχε γίνει [i]μήλον της έριδος για τις δυο κοπέλες. Άρχισαν να ζηλεύουν τρομερά κι οι δυο και να αναρωτιούνται ποια ήταν αυτή που τραβούσε όλη την προσοχή. Ξαφνικά, η Ζοζεφίνα,η αδερφή του Ματίας, προστέθηκε στη συντροφιά τους.
-Τι έγινε,Ζοζέ; ρώτησε η Πάττυ την φίλη της.
-Τι να γίνει;Ο Γκουίντο με παράτησε γιʼαυτή την καινούργια.Μόνο ο Σαντιάγκο επιμένει να θαυμάζει την Πάττυ.
-Πρέπει να μάθουμε ποια είναι,άρχισε η Αντονέλλα. Αλλά πρωτού τελειώσει την φράση της, της πλησίασε ο Ματίας.
-Θέλω να σας ανακοινώσω κάτι,άρχισε ο Ματίας. Η Mary Sue…
Η Πάττυ και η Αντονέλλα κρατούσαν την ανάσα τους.Αποκλείεται ο Ματίας να τις πρόδοσε,να είχε δεσμό με αυτή τη κοπέλα…
-…αποφάσισε να μπεί στο γκρουπ των Las Divinas!
Την Αντονέλλα άρχισε να την λούζει κρύος ιδρώτας.Τί θα κάνω,άρχισε να σκέφτεται…
-Ωραία,θα είμαστε στο ίδιο γκρουπ!την καλοσώρισαν η Πία και η Λουσιάνα.Η Αντονέλλα το έβλεπε.Πρώτα θα τις έκλεβε τις φίλες και μετά τη ζωή.Γιατί η Mary Sue είχε ένα μυστικό που δεν το ήξερε κανείς άλλος εκτός από την Αντονέλλα…
-Είσαι σίγουρη,Άντο;
-Ναι,Πάττυ,την θυμάμαι.Είμασταν μαζί στο νηπιαγωγείο.Προσπαθούσε να γίνει εγώ,φόραγε ότι φορούσα και έκανε τα μαλλιά της σαν τα δικά μου.Στα θεατρικά που κάναμε,προσπαθούσε να με διαβάλλει στους καθηγητές για να βάλουν εκείνη στον πρώτο ρόλο.Τώρα θα λέει στην Πία και την Λου:Η Αντονέλλα είναι αρχηγός σας;Χαχαχα!!Σιγά το κουλ άτομο!Εγώ θα σας ελευθερώσω,σε αντάλαγμα όμως να με κάνετε αρχηγός σας…
Η Αντονέλλα είχε δίκιο.Η Mary Sue την έθαβε πίσω από την πλάτη της στις άλλες Divinas.Έτσι,αποφάσισαν να την ξεσκεπάσουν…
Έχει επεξεργασθεί από τον/την Gwen Jones στις Τετ Δεκ 15, 2010 3:02 pm, 1 φορά
They're
both strong-minded people and
Hermione could have helped pull Draco
towards the light - been his saving grace - much like Lily was to Snape.
-J.K. Rowling
Safira- Μαγικός Προσωπογράφος
- Αριθμός μηνυμάτων : 6682
Ηλικία : 26
Location : εκει που η φαντασια αγγιζει τα συνεφα, εκει που το ονειρο γινεται πραγματηκοτητα εκει ζω,
Ημερομηνία εγγραφής : 31/07/2010
Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Γκρίφιντορ
Blood Status: Muggle born
Today's thought:
- Δημοσίευση Ν°35
Απ: Άσκηση 1η: Δημιουργήστε τη δική σας Mary Sue!
από Safira Τρι Δεκ 14, 2010 4:37 pm
λιπον να και η δικια μου πιρα λιγο εραγκον 
και λιγο μαρνια 
ο τραϊ 13 ετον περιπου 1,75 με μαυρα μαλια και ματια ζη σε εναν κοσμο αναμεσα στον δικομας
και τον μαγικο εκη ολα ειναι αρμονικα και ξεγνιαστα οταν ο τραι ηταν 6 ετον η γονης του
εφιγαν για μια αλι διασταση ομος δεν ξαναγιρισαν ποτε ο μικρος τραι τοτε μπηκε σε μια
διασταση της γης οτε η γιαγια του τον ακοουθισε επιδη ομος δεν ξεραν πος να γυρισουν εμηναν
εκη ο τραϊ μεγαλοσε κανονικα οπος ολα τα αλλα παιδια ομος σιγα σιγα αρχησε να ξεχναι απο
που ηρθε απο που καταγετε μια μερα αποφασισε να παη για ψαρεμα εκη εγινε κατι τελιος
περιεργω ανιξε και απο μεσα πεταχτικε μια νεραιδα που του αλαξε ολοι την ζοη.
και λιγο μαρνια ο τραϊ 13 ετον περιπου 1,75 με μαυρα μαλια και ματια ζη σε εναν κοσμο αναμεσα στον δικομας
και τον μαγικο εκη ολα ειναι αρμονικα και ξεγνιαστα οταν ο τραι ηταν 6 ετον η γονης του
εφιγαν για μια αλι διασταση ομος δεν ξαναγιρισαν ποτε ο μικρος τραι τοτε μπηκε σε μια
διασταση της γης οτε η γιαγια του τον ακοουθισε επιδη ομος δεν ξεραν πος να γυρισουν εμηναν
εκη ο τραϊ μεγαλοσε κανονικα οπος ολα τα αλλα παιδια ομος σιγα σιγα αρχησε να ξεχναι απο
που ηρθε απο που καταγετε μια μερα αποφασισε να παη για ψαρεμα εκη εγινε κατι τελιος
περιεργω ανιξε και απο μεσα πεταχτικε μια νεραιδα που του αλαξε ολοι την ζοη.
- ♥❤♥:
Romilda Vane- Δασοφύλακας
- Αριθμός μηνυμάτων : 12879
Ηλικία : 30
Location : Neverland
Ημερομηνία εγγραφής : 17/08/2010
Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Ραβενκλόου
Blood Status: Half-Blood
Today's thought: Μάγεψαν και σένανε τα ξωτικά;
- Δημοσίευση Ν°36
Απ: Άσκηση 1η: Δημιουργήστε τη δική σας Mary Sue!
από Romilda Vane Σαβ Δεκ 18, 2010 10:06 pm
Safira έγραψε:σε μησο στο εχω πη πολες φορεςarco_iris έγραψε:το αποτελεσμα του τεστ
Your Mary Sue Score: 61
56-70 points: Über-Sue. You've got one hell of a Mary-Sue on your hands here, and it's not going to be easy to set things right. But do your best. There may be hope for you yet.
και η ιστορια. βγηκε λιγο μεγαλυτερη απ οτι ηθελα :hiwstle: το θεμα της ειναι απο το αστερι του Βορρα( (The Golden Compass) και το Εραγκον(η κληρονομια). Τωρα δεν ξερω αν ειναι τελικα παρωδια ή κωμικοτραγικο..
- Σπόιλερ:
H Lyra Belacqua ένιωσε να αιωρείται μέσα σε έναν πράσινο αιθέρα ώσπου πάτησε το πόδι της σε σκληρό χιόνι. Για λίγο, αυτή και ο Pantalaimon μείνανε κουλουριασμένοι ακουμπώντας τον πάγο. Τελικά η Lyra σήκωσε το κεφάλι της και κοίταξε γύρω: Απέραντη έκταση σε λευκό φόντο απλώθηκε μπροστά της. Όπου κι αν γύριζε να κοιτάξει έβλεπε ένα πράγμα: Χιόνι μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι, ως την άκρη του άσπρου ορίζοντα κι ακόμα παραπέρα. «Ωχ! Τι έγινε τώρα? Ρε συ Pantalaimon που είμαστε?» Ο Pantalaimon σούφρωσε τη μυτίτσα του και την κοίταξε με βλέμμα χαζό σαν αγελάδας
Και πράγματι το τοπίο δεν είχε αλλάξει καθόλου: Το χιόνι εξακολουθούσε να υπάρχει και η Ωρόρα έλαμπε τρεμοσβήνοντας στον ουρανό. Μόνο που δεν υπήρχε τίποτα άλλο. Μόνο το απέραντο χιόνι και το Βόρειο Σέλας πάνω απ τα κεφάλια τους...
Ξαφνικά η Lyra χτύπησε τα δάχτυλα της θριαμβευτικά . «Αααχ καλέ το αληθειομετρο, πως το ξέχασα! Αυτό θα μας πει που είμαστε!» Και δίχως άλλη καθυστέρηση ανοιξε το κουτακι της, εβγαλε εξω το αληθειόμετρο και βυθιστηκε στην αναζητηση της αληθειας...(
Ο Pantalaimon χοροπηδούσε γυρω της οση ωρα εκεινη εκανε ερωτησεις στο αληθειομετρο. Αλλα η Lyra ειχε υπνωτιστει απο τη δυναμη του αληθειομετρου και δεν καταλαβαινε χρηστο
«Δεν ειμαστε στο Βορειο Πολο... Περασαμε σε ενα παράλληλο συμπαν.... Δεν ξερω γιατι ολα φαινονται ιδια... Το Αληθειομετρο μου δειχνει αυτο εδω το συμβολο» ειπε και εδειξε στον Pantalaimon ενα σκυπτρο περιτεχνα στολισμενο με ενα μεγαλο πετραδι σε μεγεθος αυγου στρουθοκαμηλου. Η Lyra αγνοησε το εκπληκτο βλεμα του Pantalaimon και συνεχισε: «αυτό το συμβολο συμαίνει αρετή, γνωση, δύναμη... αλλά δεν κολλαει πουθενα με ολα τ'αλλα... Το μονο που μπορώ να καταλάβω είναι οτι ειμαστε σε εναν κοσμο οχι και πολυ διαφορετικο απο τον δικο μας. Καποιοι μας ψαχνουν... Βλεπω ενα ζευγαρι... Ο ενας απ αυτους μοιαζει να ειναι δαιμονιο..." Ο Pantalaimon την κοιταξε ξαφνιασμενος.
«Δεν ειμαι σιγουρη αν ειναι σαν και σενα...» ειπε εκεινη.
«Ναι... αλλα αν υπαρχει εδω 1 δαιμονιο..»
«ή κατι παρομοιο...»
«τοτε αυτο σημαινει οτι υπαρχει καποιος που κατεχει αυτο το δαιμονιο» ολοκληρωσε την προταση του ο Pantalaimon.
«Δεν ξερω, δεν ξερω...» ειπε η Lyra «ειναι πολυ μεγαλο για να ειναι δαιμονιο...»
«Μηπως ειναι το δαιμονιο καποιας μαγισας?»
«Οχι... αυτος που το ακολουθει δεν ειναι μαγισα... αλλα δεν μπορω να προσδιορισω τι ειναι. Κατι σαν ανθρωπος... και σα γάτα..»
Εμειναν και οι δυο σιωπηλοι. Τι αγνωστα πλασματα υπηρχαν σ αυτο τον κοσμο?
«Ενα ειναι σιγουρο: Πρεπει να ψαξουμε να τους βρουμε και να τους ακολουθησουμε. Και μετα δεν ξερω τι πρεπει να κανουμε... Ισως να ξερουν εκεινοι... Το αληθειομετρο μου δειχνει και κατι αλλο: μια υπαρξη που συνδεεται με το σκηπτρο... Σ' αυτην πρεπει να παμε»
Ο Pantalaimon κουνησε το κεφαλι του «Προς τα που θα παμε?» ρωτησε σιγανα
Η Lyra σηκωσε το χερι της και εδειξε προς το Βορρα: Εκει, στο τερμα του οριζοντα διακρινοταν μια αντανακλαση πανω στο χιονι. Ο Pantalaimon κοιταξε προσπαθωντας να ξεχωρισει τι ήταν.. Τα ματια του προσαρμοστηκαν και τοτε ειδε αχνα μια παγωμενη λιμνη.
«Παμε», ειπε και ξεκινησαν.
H IΣΤΟΡΙΑ ΟΠΩΣ ΤΗΝ ΕΖΗΣΕ Ο ΕΡΑΓΚΟΝ
Ακομα θυμάμαι την πρωτη φορα που την ειδα: Καθόταν αναμεσα στις φολιδες του ασπρου της δρακου ,της Ζηρντέν που ήταν ο μεγαλυτερος δρακος που ειχα δει ποτε μου. Εκεινη ηταν στην κορυφη της ραχης του, τοσο ψηλα που κανενα ανθρωπινο ματι δεν θα μπορουσε να τη διακρινει. Αλλά εγω την ειδα πεντακαθαρα μεσα απ τα ματια της Σαφηρας. Στεκόταν αγερωχη και πανεμορφη μεσα στο ασπρο της μακρυ φορεμα που ανεμιζε στο απαλο αεράκι. Τα μαλλια της επεφταν λιτα και ανάλαφρα στους μαργαριταρενιους της ώμους, Και τα ματια της.... Αχ αυτα τα ματια της! Δυο κοματια απ΄την Ωρορα που θαρρεις ειχανε ξεκολησει για να χρωματισουν το χλωμο αλαβάστρινο προσωπο της... Σαν πετραδια με ολα τα χρωματα της Ωρωρας ενωμενα σε μια παραξενη, πανεμορφη απόχρωση... Ποτε δεν μπορεσα να το προσδιορισω. Αλλα θυμαμαι καθαρα και την παραμικρη λεπτομερεια για τα ματια της. Αλλωστε ειναι τα μονα που συνεχιζω να βλεπω ακομα και τωρα...
Θυμάμαι ολα οσα μου ελεγε η Σαφειρα καθως την πλησιαζαμε, ολα αυτα που μου κρατουσε κρυφα ολο αυτο τον καιρο, απο τη στιγμη που σκοτωσα τον Γκαλμπατοριξ και περασαμε σʼ αυτο το παραξενο παρραληλο συμπαν....
Αλλα ας τα παρω ολα απ την αρχη. Για οσους δεν με ξερεται (σα δε ντρεπεστε) ειμαι ο Εραγκον απ την κληρονομια. (http://img.pathfinder.gr/clubs/images/14/202014/4.jpg) Χε χε. Να μια φωτογραφία που ειμαστε ολοι μαζι η παλιοπαρέα. Τον κοκκινομάλλη πισω πισω τον σκοτωσα (εδω μου καθοτανε σ ολο το βιβλιο) και η κοπελια δεξια μου ειναι η Αρυα η παλια μου αγαπη. Αλλα να μην σας κουραζω αλλο μ αυτα. Δεν εχουν καμια σχεση με το θεμα μας, εκτος απ την Αρυα που ειναι μακρινη ξαδερφη της πανεμορφης αυτης υπαρξης για την οποια θα σας μιλησω.
Λοιπον που λετε, να μην τα πολυλογω, στο τελος του 4ου βιβλιου του Παολινι εγω υποτιθεται οτι σκοτωνω τον κακο βασλεια Γκαλμπατοριξ, Τωρα τν σκοτωσα, δεν τον σκοτωσα, να σας πω την αληθεια δεν ειχα καταλαβει. Αλλά το σιγουρο ειναι οτι περασαμε και οι 2 σε ενα παρραληλο συμπαν και Τοτε δεν ειχα ιδεα τι ακριβως ειχε συμβεί. Και εδω αρχιζει η ιστορια μαααας,
Περιπλανιομουνα για πολλες μερες σε ενα ασπρο τοπιο μαζι με την Σαφηρα, το δρακο μου, ποτε πετωντας, ποτε περπατώντας. Ειχαν περασει 40 μερες απο τοτε που περασα σ αυτο το συμπαν και δεν εβλεπα τιποτα αλλο εκτος απο απέραντη έκταση σε λευκό. Όπου κι αν γύριζα να κοιτάξω έβλεπα ένα πράγμα: Χιόνι μέχρι εκεί που έφτανε το μάτι, ως την άκρη του άσπρου ορίζοντα κι ακόμα παραπέρα. Μεχρι που αρχισα να πιστευω οτι δεν θα τελειωνε ποτε. Η Σαφηρα παλι δεν ειχε τετοιες ανασφαλειες και αισθανόταν μια σιγουρια που εγω δεν μπορουσα να δικαιολογησω. Μου ελεγε οτι «καποιο ενστικτο μεσα της την οδηγουσε» και οτι «η γνωση των δρακων θα μας βοηθουσε να εκπληρωσουμε το πεπρωμενο μας.» Πραγματικα ειχα αρχισει να πιστευω οτι τρελαινόμασταν και οι δυο.
Και εκει που νομιζα οτι το χαμε χασει εντελως, βρεθηκαμε μπροστά σε μια απεεεεεεεεεραντη λιμνη (που σημεωτεον ητανε και παγωμενη). Τοτε η Σαφειρα αρχισε να κανει πατιναζ και πως δεν εσπασε ο παγος απ το βαρος της, δεν μπορω να καταλαβω. Και σαν να μην εφταναν ολα αυτα τα τρελα να σου και γυριζει πισω η Σαφειρα κουβαλώντας στα γαμψα της νυχια μια ξανθόψειρα κοντοστούπα και ενα ζωάκι (που απ οτι καταλαβα ηταν το κατοικιδιο της αλλα αυτη ελεγε οτι ηταν η συνηδηδη και η ψυχη της.Το ελεγε «δαιμονιο» Τρελα πραγματα σας λεω)
Ακολουθησαν μερικες σπαστικες εβδομαδες περιπλανησης στη διαρκεια των οποιων εγω μαλωνα συναιχεια με την ξανθόψειρα τη Lyra για το αν η Σαφειρα ηταν το «δαιμονιο μου ή οχι. Εγω της ξαναλεγα και της ξαναλεγα οτι ειναι τρελη και οτι οι ψυχες δεν χωριζουν απ τα σωματα αλλα αυτη εκει. Νομιζε οτι σωνει και καλα η Σαφειρα ηταν το ιδιο με τον σκιουρο της (με σκιουρο έλιαζε τελοςπαντων αυτο που ελεγε πως ηταν η ψυχη της)
Κατα ενα περιεργο τροπο η Σαφειρα δεν ελεγε τιποτα. Ειχε γινει κρυψίνους και ειχα καταλαβει οτι ειχε καποιο μυστικο και δεν μου το λεγε. Αλλα τελικα μου τα ειπε ολα οταν φτασαμε. Οταν ειδαμε εκεινη: Την 1η δρακοκαβαλαρησα όλων των εποχών. Το πρωτο ξωτικο που «δεθηκε» με δρακο . Εκεινη εφερε εκανε την αρχη για ολους τους μελλοντικους δρακοκαβαλαρηδες. Ηταν ενας θρυλος. Ειχα ακουσει πολλες φορες γι αυτην απο πολλα ξωτικα. Αλλα δεν μπορουσα να καταλαβω πως ειχε βρεθεί εκει περα, σ ενα ξενο συμπαν , μακρυα απο δρακους και δρακοκαβαλαρηδες. Και πως ηταν ακομα ζωντανη...
Ρωτησα τη Σαφειρα αλλα δεν μου ελεγε. Το θυμάμαι σαν τωρα:
¨ειναι ζωντανη? Μα πρεπει να εχει πεθανει εδω και αιωνες!Μου εχουν μιλησει γι αυτη πολλα ξωτικα... Την λενε....» εκει σταματησα γιατι δεν μπορουσα να θυμιθω το ονομα της, Τελικα θυμιθηκα οτι κανεις δεν μου ειχε πει ποτε το ονομα της. Όλοι την αναφερανε ως «η 1 δρακοκαβαλαρισα. Δεν ηξερα το ονομα της.
«Σωστα μικρε.» ειπε η Σαφηρα. Κανενας Δρακοκαβαλαρης δεν σου ειπε ποτε το ονομα της γιατι κανενας δεν το θυμαται τωρα πια. Παει πολυς καιρος απο τοτε που τα ξωτικα σταματησανε να το προφέρουν απο σεβασμο... και καποτε ξεχάστηκε και κανεις πιοα δεν το εμαθε.»
«Αλλά εσυ το ξερεις» ειπα εγω ακούγοντας τις σκεψεις της που δεν προσπαθουσε πια να τις κρυψει.
Η Σαφειρα ρουθουνισε επιπληττικα. «Αλλο εγω μικρε. Εγω ειμαι δρακος»
Δεν ρωτησα τιποτα αλλο. Εκεινη τη στιγμη φτασαμε την Ζηρντεν, τον Ασπρο Δρακο. Εκεινη βρισκόταν πανω στο δρακο. Ξεκαβαληκεψε και μ ένα αερινο αλμα βρεθηκε στο χιονι απο υψος τουλάχιστον 20 μετρων. Εμεινα αφωνος απο τη χαρη της, Με μαγνητιζε. Μαγνητιζε τα παντα γυρω της, τυλιγε την πλαση σ ενα αποκοσμο φως,
«Εραγκόν, Σαφειρα, Lyra, Pantalaimon» μας χαιρετησε, «καλωσηρθατε στη χωρα των Δρακων. Ειμαι η Ωράηα.» Για λιγο περιμενε κοιτωντας μας εναν εναν με τα υπεροχα ματια της. «Ειστε εδω απο ατύχημα. Εχετε περασει σε ενα παραλληλο κοσμο. Ενα αλλο συμπαν. Εγω ειμαι η Βασιλησα της Χωρας των Δρακων μαζι με τη Ζηρντεν.» Η Ζηρντεν ρουθουνισε μεγαλοπρεπα και η μονη της κινηση ηταν να γυρισει με λατρεια τα ματια της προς την Ωραηα «Ειμαι η φυλακας των Πυλων Αναμεσα στα σύμπαντα, Εγω και η Ζηρντεν φροντιζουμε οι Πυλες να μενουν παντα κλειστες, Το καταφερνουμε με τη βοήθεια αυτου εδω του σκηπτρου» ειπε σηκώνοντας ψηλα το σκηπτρο που κρατουσε. Η Lyra και ο Pantalaimon κοιταξαν το σκηπτρο αταραχοι. Το ειχαν δει στο αληθεομετρο: στον κοσμο τους συμβολιζε την αρετη,την τολμε,τη δύναμη, την ομορφια... Οταν ειπαν στην Ωραηα τι συμβολιζε αυτο το σκηπτρο και πως ολα αυτα ηταν προτερήματα αυτου που κατειχε το σκηπτρο, εκεινη εσκειψε το κεφαλι γεματη μετριοφροσύνη, Επειτε χαμογελασε μʼ ενα αστραφτερο χαμογελο και συνεχισε την ιστορια της «Οι Πυλες ανοιξαν. Αυτο εγινε εξαιτίας του Λορδου Asriel και του Βασιλεια Γκαλμπατοριξ που προσπαθησες να σκοτωσεις εσυ ,Έραγκον. Ο Γκαλμπατοριξ χρησιμοποιείς μαυρη μαγεια και ανοιξε τις πυλες. Ετσι περασε και ο Λορδος Asriel που εκανε κι αυτος καποια μαγικα για να ανοιξει η πυλη του κοσμου του. Ετσι χωρις να το ξερουν βοηθησαν ο ενας τον αλλο, Και τωρα βρίσκονται εδω , σ αυτο το συμπαν και ποιος ξερει τι αλλο θα σκεφτουν να κανουν. Γι αυτο σας ζηταω τη βοήθεια σας για να τους διωξουμε πριν προλάβουν να καταστρεψουν ολη τη Χωρα των Δρακων.»
Δεν το σκεφτηκα και πολυ. Η Ωραηα ζητουσε τη βοήθεια μου. Δεν μπορουσα να κανω αλλιως. Ηξερα οτι επρεπε να τη βοηθησω οσο μπορουσα. Οι τυχες μας ηταν αρρηκτα δεμενες και μου το πε κι εκεινη οταν βρεθηκαμε μονοι μας, την 1η φορα που παραδεχτηκα τα αισθήματα μου για κεινη... Την ειχα ερωτευτει απ την 1η στιγμη που την ειδα. Και ηξερα οτι η Αρυα ηταν μια ανοητη ιστορια μπροστά στην Ωραηα.
Το ειδυλιο μας κρατησε λιγο αλλα ηταν τοσο δυνατο.... Με εμπιστευοτανε απολυτα και ημουν αφανταστα χαρουμενος που ειχε τα ιδια συναισθήματα με μενα. Φυσικα δεν επαιξε κανενα ρολο η μακρινη της συγγενια με την Αρυα. Ουτε και η ιδια η Αρυα δεν ηξερε οτι συγγενευε με μια τοσο υπεροχη ύπαρξη... Μου το ειπε η Σαφειρα καποτε οταν πια η Ωραηα ειχε πια φυγει...
Εγινε στη μαχη... Η Ωραηα ειχε μαζεψει ολο το στρατο των Δρακων και τον Δρακοκαβαλαρηδων που υπηρχε στη Χωρα των Δρακων. Εγω εμεινα εκπληκτος οταν ειδα ολους αυτους τους Δρακους. Που ητανε τοσο καιρο? Και τι δουλεια ειχαν εκει?
Η Ωραηα μου τα εξηγησε ολα πριν τη μαχη: Μου μιλησε παλι για τις πυλες. Η πρωτη πυλη ηταν μια απλη εισοδος που δεν μπορουσε να ανοιξει αν δεν ανοιγε και η αλλη. Αλλα η δευτερη ηταν κατι περισσοτερο απο μια πορτα. Ηταν ενας ζωντανος οργανισμος, ηταν οι ψυχες των δρακων που ειχαν θυσιαστει. Ολοι οι δρακοι που σκοτωνονταν απο εχθρο χωρις τους δρακοκαβαλαρηδες τους... και εγκλωβιζονταν αναμεσα στους δυο κοσμους : τον κοσμο του Εραγκόν, Οπου ζουσαν ολοι οι Δρακοι απο τη στιγμη που γεννιούνταν μεχρι να «πεθανουν»..τοτε πηγαιναν στη χωρα των. Δρακων. Στον κοσμο του έραγκόν πιστευαν οτι οι δρακοι πεθαιναν και το πνευμα τους χανονταν εκτος κι αν το εγκλωβιζαν οι ιδιοι οι δράκοι στη γη. Αλλα αυτο δεν ηταν αληθεια, Οι δρακοι ποτε δεν πεθαιναν απλα περνουσαν απ τη γη στη χωρα των Δρακων οπου συνεχιζαν να ζουν. Αλλα αυτο γινοταν μονο αν περνουσαν μαζι με το Δρακοκαβαλαρη τους. Οστοσο καποιοι δρακοι αποφασιζαν να θυσιαστουν για να κρατησουν την πυλη κλιστη, Ολοι αυτοι οι δρακοι εβαζαν την ψυχη τους σε ¨Σαντουρι» και την εγκλωβηζαν αναμεσα σε συο κοσμους... Και αυτο ηταν η Ωρορα. Η Ωρορα ηταν η πυλη. Ηταν οι ψυχες των δρακων η καθεμια με διαφορετικο χρωμα και ολες μαζι ελαμπαν σε ολες τις αποχρωσεις που υπηρχαν.
Και ολα αυτα τα χρωματα που ελαμπαν στα ματια της Ωραίας. Την ωρα που πολεμουσαμε τον Γκαλμπατοριξ... Και κεινη θυσιαστηκε για να σωσει τη Χωρα της, για να σωσει εμας. Ο Γκαλπατοριξ θα τη σκοτωνε... και οι πυλες θα ανοιγαν... Αλλα την ωρα της μαχης η Ωραηα καταφερε να τον εξολοθρευσει. Ομως δεν ηταν αρκετο. Επρεπε να θυσιαστει για να κλισουν οι πυλες. Ηταν ενα ακομα αρχαιο μαγικο του Γκαλπματοριξ.
Η Ωραηα δεν πεθανε. Περασε στην Ωρορα, μαζι με τα πνευματα ολων των Δρακων που θυσιαστικαν σαν κι εκεινη: Για να κρατησουν τις Πυλες κλειστες. Και πριν χαθει στον αιθερα, πριν «φυγει» καταφερε να σωσει τη χωρα της... σκοτωσε τον Γκαλμπατοριξ...και μου ψιθυρισε και τελευταιο που ισως να το πε για να απαλυνει τον πονο μου, ισως και να το ενουσε.... «Θα γυρισω... θα μαστε μαζι...»
Εκεινη την ωρα δεν το καταλαβα. Αλλα μετα μου το εξηγησε η Σαφειρα: Ναι, μπορουσε να γυρισει πισω... αν καποιος ππου την αγαπουσε πολυ , αν εβρισκε το σωμα της στην οχθη της Λιμνης... με καποιον τροπο θα μπορουσε να τη φερει πισω, να ενωσει το πνευμα ξανα με το σωμα της...
Και αυτο προσπαθώ να κανω... Δεν ξερω πως,,, Η Σαφειρα λεει οτι οταν θα βρουμε το σωμα της θα ξερουμε τι να κανουμε... Το Μονο που χρειαζεται να ξερω ειναι πως την αγαπαω... Και το Μονο που χρειαζεται να κανω ειναι να τη βρω... Στην οχθη της Λιμνης... Αυτης της απεραντης λιμνης που μοιαζει με θαλασσα και κανεις ποτε δεν πηγε στην οχθη.... Αλλα εγω πρεπει να τη βρω... Και θα τη βρω... Αλλωστε εχω την Ορορα που λαμπει στον ουρανο να με οδηγει... και να μου δινει ελπιδα, θυμίζοντας μου κατι απο τα ματια της....
μου ραγιζεις την καρδια. μα γιατι να με μισεις?και οχι δεν μου το χεις ξαναπει
ghgh
hhg
hy
- Reveal your secrets:
Morgan le Fay- Βάρδος
- Αριθμός μηνυμάτων : 33267
Ηλικία : 31
Ημερομηνία εγγραφής : 29/06/2009
Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Σλίθεριν
Blood Status: Half-Blood
Today's thought: Many times since, I have called to Marius. But there was no answer. Just the endless procession of days, months...years. My teacher left me to my darkest lesson. That in the end, we are alone. And there is nothing but the cold, dark wasteland of eternity.
- Δημοσίευση Ν°37
Απ: Άσκηση 1η: Δημιουργήστε τη δική σας Mary Sue!
από Morgan le Fay Κυρ Δεκ 26, 2010 12:16 am
Maria Lovegood έγραψε:Κωνσταντίνα(εκτός και αν θες να σε φωνάζω Κοννι) ήταν φανταστικό
UGSYOWKEAB (Unbelievably Gorgeous Six-Year-Olds Who Know Everything About Marvel)
Ντάνκε σον, αλλά δεν μπήκα και πολύ στο κλίμα
Oh, the skies, tumbling from your eyes
So sublime, a chase to end all time
Seasons call and fall, from grace and uniform
Anatomical, metaphysical
Oh, the dye, a blood red setting sun
Rushing through my veins, burning up my skin
I will survive, live and thrive
Win this deadly game
Love crime
I will survive, live and thrive
I will survive
I will...
Elohim Meth- Βάρδος
- Αριθμός μηνυμάτων : 15264
Ηλικία : 301
Location : Over the Hills and Far Away
Ημερομηνία εγγραφής : 24/10/2010
Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Γκρίφιντορ
Blood Status: Half-Blood
Today's thought: I won't ever be the best at anything. Or rather, you might say that I've stop trying to be.
- Δημοσίευση Ν°38
Απ: Άσκηση 1η: Δημιουργήστε τη δική σας Mary Sue!
από Elohim Meth Κυρ Δεκ 26, 2010 7:23 pm
Your Mary Sue Score: 101
Άργησα λίγο...Ελπίζω να μην είναι και τόσο χάλια...Να είστε επιεικείς, πρώτη φορά κάνω κάτι τέτοιο :shy:-:
Lady Morwen, daughter of Lord Thorontur, was an Elf and lived in Imladris. She was exceptionally beautiful, with straight long black hair and big purple eyes. She had fair white skin and looked like an angel. Her beauty was so unique, that many honorable Elves wanted her to be their wife· one of them, Legolas from the Woodland Realm. Her cousin Arwen, daughter of Lord Elrond, ruler of Imladris, was really envious of her. She was beautiful, too, but her beauty could not be compared with Morwen's. Morwen had the power of healing every wound and she could foresee the future, along with being able to see very far away and read other human's minds. In addition, she was a perfect handler of the sword and bow.
When Frodo the ring bearer came to Imladris to attend the counsil about the ring's fortune, she was the one who led the counsil, instead of Lord Elrond because she was said to be more capable. As it was decided, 6 were the members of the fellowship of the ring: Frodo, Gandalf the Grey, Aragorn, Legolas, Boromir and herself. And the ring bearer was from then and on herself. And off they went.
During their way to Mount Doom in Mordor, they faced many difficulties, such as Saruman's wolves and the Ukuk-Hai. So, Morwen saved everyone with her incredible skills. As they were reaching Mordor, Aragorn fell in love with her. But she couldn't betray her cousin, even though Arwen hated her because she was superior. She told Aragorn that she loved her cousin and she wants to see her happy, even though feelings were not same. And she broke his heart.
However, Aragorn didn't leave the fellowship. When they were to decide which path to take, Morwen said it was better to use the way from the Black Chasm, or else...Moria. And so did they. Unfortunately, at the bridge of Khazad-dûm, Boromir fell along with Gandalf in the darkness. When they reached Lothlórien, the Elves immediately gave them shelter since Lothlórien was Morwen's second home. Lady Galadriel gave them some useful advice and they left with the early morning light.
Some Uruk-Hai were following them and there was a fight. Unfortunatelly, Frodo and Legolas died. Things being like that, Morwen and Aragorn headed to Mount Doom all alone. How many times had Aragorn tried to make her love him, it didn't matter. She was very loyal to her cousin.
A couple of months later, they reached Mount Doom by killing every Orc that was in their way. The power of the ring wasn't enough to affect Morwen and it was really easy for her to cast in in the fire and so did she. It was all over...When the volcano errupted they escaped with some eagles that were Morwen's friends. They reached Rivendell and lived a life without evil thanks to Morwen happily ever after...
Πω...το κατέστρεψα
Άργησα λίγο...Ελπίζω να μην είναι και τόσο χάλια...Να είστε επιεικείς, πρώτη φορά κάνω κάτι τέτοιο :shy:-:
Lady Morwen, daughter of Lord Thorontur, was an Elf and lived in Imladris. She was exceptionally beautiful, with straight long black hair and big purple eyes. She had fair white skin and looked like an angel. Her beauty was so unique, that many honorable Elves wanted her to be their wife· one of them, Legolas from the Woodland Realm. Her cousin Arwen, daughter of Lord Elrond, ruler of Imladris, was really envious of her. She was beautiful, too, but her beauty could not be compared with Morwen's. Morwen had the power of healing every wound and she could foresee the future, along with being able to see very far away and read other human's minds. In addition, she was a perfect handler of the sword and bow.
When Frodo the ring bearer came to Imladris to attend the counsil about the ring's fortune, she was the one who led the counsil, instead of Lord Elrond because she was said to be more capable. As it was decided, 6 were the members of the fellowship of the ring: Frodo, Gandalf the Grey, Aragorn, Legolas, Boromir and herself. And the ring bearer was from then and on herself. And off they went.
During their way to Mount Doom in Mordor, they faced many difficulties, such as Saruman's wolves and the Ukuk-Hai. So, Morwen saved everyone with her incredible skills. As they were reaching Mordor, Aragorn fell in love with her. But she couldn't betray her cousin, even though Arwen hated her because she was superior. She told Aragorn that she loved her cousin and she wants to see her happy, even though feelings were not same. And she broke his heart.
However, Aragorn didn't leave the fellowship. When they were to decide which path to take, Morwen said it was better to use the way from the Black Chasm, or else...Moria. And so did they. Unfortunately, at the bridge of Khazad-dûm, Boromir fell along with Gandalf in the darkness. When they reached Lothlórien, the Elves immediately gave them shelter since Lothlórien was Morwen's second home. Lady Galadriel gave them some useful advice and they left with the early morning light.
Some Uruk-Hai were following them and there was a fight. Unfortunatelly, Frodo and Legolas died. Things being like that, Morwen and Aragorn headed to Mount Doom all alone. How many times had Aragorn tried to make her love him, it didn't matter. She was very loyal to her cousin.
A couple of months later, they reached Mount Doom by killing every Orc that was in their way. The power of the ring wasn't enough to affect Morwen and it was really easy for her to cast in in the fire and so did she. It was all over...When the volcano errupted they escaped with some eagles that were Morwen's friends. They reached Rivendell and lived a life without evil thanks to Morwen happily ever after...
Πω...το κατέστρεψα
- Puri:
Hecate- Member of Order of Merlin 3rd
- Αριθμός μηνυμάτων : 11334
Ηλικία : 32
Location : Outer Space
Ημερομηνία εγγραφής : 01/09/2008
Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Σλίθεριν
Blood Status: Muggle born
Today's thought:
- Δημοσίευση Ν°39
Απ: Άσκηση 1η: Δημιουργήστε τη δική σας Mary Sue!
από Hecate Κυρ Δεκ 26, 2010 8:02 pm
Να πω ότι χάρηκα που η Άργουεν ήταν μια ζηλιάρα σκυλα? Θα το πω!
Υπέροχη Mary Sue, όλα μόνη της τα κανε και της έμεινε και ο Άραγκορν :blasé:
Υπέροχη Mary Sue, όλα μόνη της τα κανε και της έμεινε και ο Άραγκορν :blasé:
.
Θέλεις μπουντρούμια; Πάμε.
Elohim Meth- Βάρδος
- Αριθμός μηνυμάτων : 15264
Ηλικία : 301
Location : Over the Hills and Far Away
Ημερομηνία εγγραφής : 24/10/2010
Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Γκρίφιντορ
Blood Status: Half-Blood
Today's thought: I won't ever be the best at anything. Or rather, you might say that I've stop trying to be.
- Δημοσίευση Ν°40
Απ: Άσκηση 1η: Δημιουργήστε τη δική σας Mary Sue!
από Elohim Meth Κυρ Δεκ 26, 2010 8:51 pm
Χαχαχα thanks Τώρα θα πάρω γαλέρες ή όχι; 
Τώρα θα πάρω γαλέρες ή όχι; - Puri:
-
Hecate- Member of Order of Merlin 3rd
- Αριθμός μηνυμάτων : 11334
Ηλικία : 32
Location : Outer Space
Ημερομηνία εγγραφής : 01/09/2008
Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Σλίθεριν
Blood Status: Muggle born
Today's thought:
- Δημοσίευση Ν°41
Απ: Άσκηση 1η: Δημιουργήστε τη δική σας Mary Sue!
από Hecate Κυρ Δεκ 26, 2010 9:09 pm
Κάθε συμμετοχή πάιρνει γαλέρες.
.
Θέλεις μπουντρούμια; Πάμε.
Elohim Meth- Βάρδος
- Αριθμός μηνυμάτων : 15264
Ηλικία : 301
Location : Over the Hills and Far Away
Ημερομηνία εγγραφής : 24/10/2010
Magical Identity
Κοιτώνας Hogwarts: Γκρίφιντορ
Blood Status: Half-Blood
Today's thought: I won't ever be the best at anything. Or rather, you might say that I've stop trying to be.
- Δημοσίευση Ν°42
Απ: Άσκηση 1η: Δημιουργήστε τη δική σας Mary Sue!
από Elohim Meth Κυρ Δεκ 26, 2010 10:00 pm
Οκ thanks!
- Puri:
-
