Στην τάξη είμαστε γύρω στα 10 άτομα. Η καθηγήτρια με λαρισαϊκή προφορά μεταφράζει κείμενο από τα αγγλικά και όλοι γράφουν ή τη γράφουν.
Ξαφνικά:
Λάμπρος: Θα καταρεύσω! *σηκώνεται και βγαίνει από την αίθουσα*
Τάξη:
Καθηγήτρια: *braindead*
Βιβλιοθήκη, ενώ διαβάζαμε για τις εξετάσεις στον προγραμματισμό:
Δέσποινα: Ποιος δεν χρειάζεται το λάπτοπ του να μπω λίγο στο ίντερνετ να δω κάτι στη βαθμολογία μου;
Εγώ: Παρ' το δικό μου.
Δέσποινα: Δεν μπορώ να μπω στο σύστημα γαμώτο. Δεν δέχεται τον κωδικό μου.
*30 προσπάθειες μετά*
Δέσποινα: Τι θα κάνω τώρα; Δεν έχω καν το αρχικό μέιλ που μου είχαν στείλει όταν είχα κάνει τον λογαριασμό μου στην γραμματεία.
Εγώ: Φέρε να δω... Εεε, ξέρεις γιατί δεν μπορείς να μπεις; ΓΙΑΤΙ ΕΔΩ ΚΑΙ ΜΙΣΗ ΩΡΑ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΣ ΝΑ ΜΠΕΙΣ ΣΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ ΤΟΥ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΥ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΟΥ ΑΘΗΝΩΝ! Το λέει με τεράστια γράμματα δίπλα από εκεί που πας να βάλεις τον κωδικό σου.
*παύση*
Δέσποινα: Αν θες να μου το χτυπάς μέχρι να πάρουμε πτυχίο, εγώ δεν έχω πρόβλημα.
Λίγο αργότερα:
Δέσποινα: Τι ώρα γράφεις τη Δευτέρα;
Δήμητρα: Δεν ξέρω, δεν θυμάμαι;
Δέσποινα: Δεν ξέρεις τι ώρα γράφεις;
Εγώ: Ενώ εσύ που δεν ξέρεις κάν που σπουδάζεις