Ποιόν χαρακτήρα βιβλίου θα ερωτευόσασταν;

Lorcan Furey (vampirates)

Κανέναν! Δεν νομίζω οτι θα ερωτευόμουν ποτέ ένα πλασματικό γυναικείο χαρακτήρα...ακόμη και αν λέμε αν θα τον ερωτευόμασταν έτσι οπως παρουσιάζεται στις ταινίες ,και μόνο η ιδέα του "φαίνεσθαι" και όχι του "είναι" με απωθεί απίστευτα...και εξάλλου όταν λέμε ερωτεύομαι δν εννοούμε τον ερωτεύομαι γτ είναι όμορφος/η ,εννοούμε τον ερωτεύομαι γτ ταιριάζουμε σαν χαρακτήρες...μου κάνει εντύπωση που πολλοί σε αυτό το τοπικ(στο οποίο είμαι το πρώτο?...ααα όχι το δεύτερο αγόρι που γράφει μετά τον beedle the bard ) ταιριάζουν με το ίδιο πρόσωπο ...τέτοια ταύτιση πια?

Κανέναν κ εγώ. είμαι δύσκολη ακόμα κ στα βιβλία

σωστο σε βρισκω arcturus, ασε μην μπλεκεις φαινεσθαι και ταινιες γιατι οι μισες ειναι ερωτευμενες με τον πατινσον και οχι με τον εντουαρντ!! και shana μια απ τα ιδια, δεν ταιριαζω με κανεναν (εκτος απο τον ερωτα μου τον lorcan ειπαμε <3 ) απλα ειναι οταν διαβαζεις και λες '' ενας τετοιος να μου τυχαινε στην πραγματικοτητα''

Fitzwilliam Darcy - Pride & Prejudice
Adrian Ivashkov - Vampire Academy
Jace Wayland/Morgenstern/Herondale/Lightwood - The Mortal Instruments
Peeta Mellark - The Hunger Games
William Herondale - The Infernal Devices
Jem Carstairs - The Infernal Devices
Ethan Wate - The Caster Chronicles
Fred/George Weasley - Harry Potter
Sirius Black - Harry Potter
Remus Lupin - Harry Potter

Ναι αυτοί οι λίγοι. Αν σκεφτώ κιάλλους θα συμπληρώσω.

αλεξαντερ σολαριν- οχτω
νιμ- οχτω

καλα απο ΧΠ οπως ολες μας σχεδον λατρεψα τον Υπεροχο Σειριο, αλλα κατεληξα οτι αυτος που θα θελα να μου τυχει ειναι ενας Ντρακο... εχω αδυναμια σε ατομα με τετοιο χαρακτηρα ναι ειμαι ανωμαλη and damn proud

ασε τον ντρακο , μου εγινες λιονταρι!

Ε και?

Σπόιλερ:

Arcturus Regulus Black έγραψε:Κανέναν! Δεν νομίζω οτι θα ερωτευόμουν ποτέ ένα πλασματικό γυναικείο χαρακτήρα...ακόμη και αν λέμε αν θα τον ερωτευόμασταν έτσι οπως παρουσιάζεται στις ταινίες ,και μόνο η ιδέα του "φαίνεσθαι" και όχι του "είναι" με απωθεί απίστευτα...και εξάλλου όταν λέμε ερωτεύομαι δν εννοούμε τον ερωτεύομαι γτ είναι όμορφος/η ,εννοούμε τον ερωτεύομαι γτ ταιριάζουμε σαν χαρακτήρες...μου κάνει εντύπωση που πολλοί σε αυτό το τοπικ(στο οποίο είμαι το πρώτο?...ααα όχι το δεύτερο αγόρι που γράφει μετά τον beedle the bard ) ταιριάζουν με το ίδιο πρόσωπο ...τέτοια ταύτιση πια?

Τι σχέση έχει το φαίνεσθαι με τα βιβλία;
Στα βιβλία συνήθως βλέπεις όλες τις διαστάσεις ενός χαρακτήρα, ίσως πιο καθαρά και από την πραγματικότητα. Άρα μπορείς να πιστεύεις πως θα ταίριαζεις με κάποιον, ή πώς αν υπήρχε θα τον ερωτευόσουν.

Την Emma Woodhouse, της Jane Austen. Αν και κακομαθημένη κι εγωίστρια, ο χαρακτήρας της με διαφώτισε και με έκανε να συλλογιστώ αρκετά. Και ναι, θα μπορούσα να είμαι ένας από τους τόσους που την ερωτεύτηκαν.

Minerva McGonagall έγραψε:

Arcturus Regulus Black έγραψε:Κανέναν! Δεν νομίζω οτι θα ερωτευόμουν ποτέ ένα πλασματικό γυναικείο χαρακτήρα...ακόμη και αν λέμε αν θα τον ερωτευόμασταν έτσι οπως παρουσιάζεται στις ταινίες ,και μόνο η ιδέα του "φαίνεσθαι" και όχι του "είναι" με απωθεί απίστευτα...και εξάλλου όταν λέμε ερωτεύομαι δν εννοούμε τον ερωτεύομαι γτ είναι όμορφος/η ,εννοούμε τον ερωτεύομαι γτ ταιριάζουμε σαν χαρακτήρες...μου κάνει εντύπωση που πολλοί σε αυτό το τοπικ(στο οποίο είμαι το πρώτο?...ααα όχι το δεύτερο αγόρι που γράφει μετά τον beedle the bard ) ταιριάζουν με το ίδιο πρόσωπο ...τέτοια ταύτιση πια?

Τι σχέση έχει το φαίνεσθαι με τα βιβλία;
Στα βιβλία συνήθως βλέπεις όλες τις διαστάσεις ενός χαρακτήρα, ίσως πιο καθαρά και από την πραγματικότητα. Άρα μπορείς να πιστεύεις πως θα ταίριαζεις με κάποιον, ή πώς αν υπήρχε θα τον ερωτευόσουν.

Δεν ξέρω αν το πρόσεξες αλλά οι περισσότεροι(και τονίζω το οι περισσότεροι και όχι όλοι) αναφέρονται σε χαρακτήρες που είναι ήδη γνωστοί απο την κινηματογραφική μεταφορά βιβλίων με αποτέλεσμα να επηρεάζονται απο την εικόνα είτε το θέλουν είτε όχι...γιατί κανένας πχ δν αναφέρει οτι θα ερωτευοταν τον Νεβιλ απο τη σειρά Χαρυ Ποτερ και όλοι αναφέρουν τους ίδιους και τους ίδιους(τώρα το πως γίνεται να έχουν όλοι το ίδιο γούστο είναι άλλο θέμα) εκτός αν δν ταιριάζει κανένας με αυτόν?(καλά αυτό παράδειγμα είναι λέμε τώρα όπως πχ Εντουαρντ και δεν συμμαζεύεται ).
Επιπλέον το πλασματικό του χαρακτήρα είναι αναντίρρητο αν αναλογιστούμε το γεγονός οτι αυτοί οι χαρακτήρες δεν υπάρχουν στην πραγματικότητα παρα μόνο σε σελίδες βιβλίων και σε κινηματογραφικές οθόνες...και τις περισσότερες φορές λέμε οτι θα τους ερωτευόμασταν λόγω των "κατορθωμάτων" τους σε έναν πλασματικό κόσμο(κατορθώματα ανέφικτα που αναπόφευκτα δίνουν πλασματική εντύπωση και τους μεγαλοποιούν στα μάτια μας) που έχει δημιουργήσει ο/η συγγραφέας και που ούτε στο πενήντα τις εκατό των χαρακτήρων που δώθηκαν στο τοπικ(ναι τις έχω διαβάσει όλες τις δημοσιεύσεις) οι χαρακτήρες αυτοί δν είναι συνηθισμένοι(και οταν λέω δν είναι συνηθισμένοι εννοώ είτε θα είναι μαγοι είτε βρικόλακες είτε πανέξυπνοι είτε υπερ-γενναίοι κτλ χαρακτηριστικά που η απουσιά τους για μας τους ωραιοποιούν στα μάτια μας απίστευτα) τουλάχιστον εμένα όλο αυτό με απωθεί...εξάλλου για μένα μιλάω πάντα

Και για να μην είμαι οφ δν θα ερωτευόμουν κανέναν ...θα προτιμούσα κάποιον πιο κοντά στην πραγματικότητα

Arcturus Regulus Black έγραψε:οι χαρακτήρες αυτοί δν είναι συνηθισμένοι(και οταν λέω δν είναι συνηθισμένοι εννοώ είτε θα είναι μαγοι είτε βρικόλακες είτε πανέξυπνοι είτε υπερ-γενναίοι κτλ χαρακτηριστικά που η απουσιά τους για μας τους ωραιοποιούν στα μάτια μας απίστευτα) τουλάχιστον εμένα όλο αυτό με απωθεί...εξάλλου για μένα μιλάω πάντα

Για πες μου τότε, με βάση αυτό, με ποια λογική μπορείς να ερωτευτείς έναν νόθο που τον κράζουν οι πάντες, που ενώ έχει τα φόντα για ranger καταλήγει ένας απλός steward επειδή ακριβώς είναι νόθος, και που γίνεται επίορκος για λίγο και και και?
Ή αντίστοιχα, έναν κυνικό, ψυχρό, φιλάσθενο πλην πανέξυπνο μάγο?
Ή έναν πανέξυπνο νάνο?
(Τα παραδείγματα τείνουν στο +άπειρο )

Γενικά αν έχεις κάποια στάνταρ, πιστεύω μπορείς να "ερωτευτείς" χαρακτήρες που όχι μόνο είναι όμορφοι αλλά έχουν και μια κάποια προσωπικότητα. Για μένα πχ, στα βιβλία μεγάλο ρόλο παίζει η γενική συμπεριφορά του χαρακτήρα κι όχι τόσο η εμφάνισή του. Παίζουν ρόλο οι ατάκες, η badassery -που δεν εκφράζεται μόνο μέσα από τις μάχες όπου παίρνει μέρος-, τα ελαττώματά του και γενικά όλο το πακέτο. Πχ. δεν θα μπορούσα ποτέ να ερωτευτώ τον Κάλλεν, ακριβώς επειδή παρουσιάζεται να μην έχει καθόλου ελαττώματα, ή αυτά είναι τόσο ασήμαντα που δεν τους δίνει κανείς σημασία! Άρα γιατί να είναι επιφανειακό αυτό?

Βασικά δν κατάλαβα τι σχέση έχει αυτό που λέω(δηλαδή η ωραιοποίηση που γίνεται που δν νομίζω να υπάρχει αμφιβολία επ αυτού...σκεψου οτι και μόνο το οτι έχει γραφτεί βιβλίο για αυτούς τους χαρακτήρες και εμείς μπαίνουμε στον κόπο να το διαβάσουμε είναι σαν να μας προδιαθέτει οτι θα ταυτιστούμε μαζί τους και αν είναι του αντίθετου φύλου θα τους "ερωτευτούμε" κιόλας ) με την πρώτη πρόταση...εξάλλου εκει είναι και η διαφωνία μου στο οτι προτιμώ κάτι προσγειωμένο που ενώ έχει τα φόντα για αυτό που λες δν θα το καταφέρει ποτέ γτ ακρίβως είναι ανέφικτο

Πολύ το αναλύσαμε μ φαίνεται
Εγώ δν προτιμώ κανέναν το παμε

Εκεί κολλάει, στο ότι δεν είναι όλοι οι χαρακτήρες ωραιοποιημένοι, αλλά και πάλι κάποιους από αυτούς μπορείς να τους ερωτευτείς Γι' αυτό λέω ότι δεν είναι απαραίτητα επιφανειακό να λες "θα μπορούσα να ερωτευτώ τον τάδε"

Χρήστο δεν ξέρω τι βιβλία έχεις διαβάσει, αλλά ειλικρινά πιστεύω πως υπάρχουν χαρακτήρες και μάλιστα πολλοί, απόλυτα προσγειωμένοι. Το οτι είναι μάγος ο άλλος δε λέει κάτι. Δε θα γοητεύσει επειδή έχει υπερφυσικές ιδιότητες, αλλά επειδή είναι γενναίος/έξυπνος/ευαίσθητος/δυναμικός. Αυτοί δεν είναι και οι λόγοι που ερωτευόμαστε ανθρώπους στην πραγματικότητα;
Και βέβαια δεν έχεις δει δημοσιεύσεις από κορίτσια που θα ερωτεύονταν τον Νέβιλ, γιατί ο Νέβιλ ούτε στην πραγματικότητα θα είχε πολλές κατακτήσεις. Μη μου πεις τώρα πως ένας πραγματικός Νέβιλ θα είχε μεγαλύτερη επιτυχία από αυτόν του βιβλίου, ψέμματα θα πεις.
Εξακολουθώ να πιστεύω πως στο βιβλίο μπορείς να εμβαθύνεις απίστευτα στην προσωπικότητα του άλλου, και δεν έχει λογική το οτι γράφτηκαν οι χαρακτήρες για να ταυτίζεσαι μαζί τους. Οι χαρακτήρες των βιβλίων έχουν διαφορετικά προτερήματα και ελαττώματα και αδυναμίες και πάθη. Πολλές φορές τους κατακρίνεις, τους μισείς, τους νιώθεις δικούς σου ανθρώπους ή ακόμη και σε αφήνουν αδιάφορο.
Όσ για την κινηματογραφική μεταφορά που επηρεάζει, σίγουρα η φάτσα του Πάτινσον είναι φοβερή διαφήμηση για τον χαρακτήρα του Έντουαρντ Κάλεν, αλλά σκέψου πως αυτός ο ψεύτικος χαρακτήρας, ο ουσιαστικά χωρίς ελαττώματα και καθόλου ανθρώπινος, αντιπροσωπεύει τον γαλάζιο πρίγκιπα όλων των κοριτσιών από τα δέκα μέχρι τα δεκατέσσερα. Άλλωστε τέτοιο κοινό έχει ο τύπος.

Α, και μην ανησυχείς τόσο, δεν κάνουμε σπαμ, χαίρομαι πάρα πολύ που μπορούμε να αναλύσουμε βαθύτερα το θέμα.

Καταρχήν ο Εντουαρντ έχει και μεγαλύτερο κοινό ...αρα συμφωνείς και εσύ οτι επηρεαζόμαστε άμεσα απο την κινηματογραφική μεταφορά των βιβλίων απο οτι βλέπω

Οσον αφορά τους προσγειωμένους χαρακτήρες εγώ δν είπα οτι πετούν στα σύννεφα και είναι ψώνια...αλλά ο κόσμος που δημιουργεί ο συγγραφέας γύρω απο τον χαρακτήρα είναι αυτό που σε παρασσύρει συν τα κατορθώματά του σε αυτόν τον κόσμο ,κατορθώματα που πολυ απλά είναι αδύνατο να γίνουν σε έναν πραγματικό κόσμο υπο τις παρούσες συνθήκες προφανώς και αυτό είναι που μαγεύει στον Εντουαρντ και στον κάθε Έντουαρντ...πως να το πω απλά ρε παιδί μου...βλέπεις έναν να κάνει κάτι αξιομνημόνευτο(για αυτό άλλωστε είναι πλασμένοι οι ήρωες των βιβλίων και όχι για να μας περιγραψουν την συνηθισμένη ζωή ενός κοινού που κάνει κάθε μέρα ότι εσύ και εγώ και αυτό το διαφορετικό είναι που σε παρασσύρει)...και λες αχχχ να είχαν εναν να το κανε αυτό και για μένα κτλ. που μερικές φορές καταντά υπεργλυκεμικό σοκ

Δε θα γοητεύσει επειδή έχει υπερφυσικές ιδιότητες, αλλά επειδή είναι γενναίος/έξυπνος/ευαίσθητος/δυναμικός.

Συμφωνώ θα γοητεύσει και για αυτό αλλά το θέμα είναι οτι σε κάποιες περιπτώσεις αυτά τα χει στο μέγιστο βαθμό(σκέψου έναν σύγχρονο χαρυ ποτερ να παλεύει με τον μεγαλύτερο εγκληματία της εποχής...δηλαδή ξεφεύγει εντελώς απο την πραγματικότητα το σενάριο...καλά λίγο φειλ παράδειγμα ...ή σκέψου τον αρτέμη φαουλ που αναφέρεται..ενας 13 τόσο έξυπνος που απλά δν υπάρχει)...δν λέω οτι οι χαρακτήρες είναι εντελώς πλασματικοί ισα ίσα...αλλα τα τεκτενόμενα των ιστοριών ανήκουν στον τομέα της μυθιστοριματικής λογοτεχνίας και πολλές φορές σκεφτόμαστε μακάρι να ήμουν κ εγώ σε αυτόν τον κόσμο(μην μ πείτε οτι δν το χετε σκεφτεί)...εξάλλου είναι ενδεικτικό οτι πολλοί γράφουν οτι θα "ερωτεύονταν" τα ίδια πρόσωπα.Ποια πρόσωπα? Αυτά που προβάλλονται (και πολλοί αυτά τα οποία εμπλέκονται σε λοβ στορις...πολλοι περισσότεροι αναφέρουν Ρον παρά χάρι πχ)...δηλαδή όλοι στην πραγματική σας ζωή έχετε παρόμοια γούστα και ταυτίζεστε τόσο πολύ στο πρόσωπο?..οχι βέβαια...αυτά που κάνει το πρόσωπο (η μάλλον αυτά που βάζει ο συγγραφέας να κάνει) σε ταυτίζουν.

και δεν έχει λογική το οτι γράφτηκαν οι χαρακτήρες για να ταυτίζεσαι μαζί τους.

Με κοροιδεύεις προφανώς έτσι? ..τα εμπορικότερα βιβλία όλων των εποχών είναι εμπορικά ακριβώς για αυτό το λόγο...επειδή ταυτίζεσαι με τους χαρακτήρες(θέλεις να γίνεις μάγος και να πας σε αυτή τη σχολή,θέλεις να γίνεις φοβερός πολεμιστής και να σε τιμάν όλοι κτλ...θέλεις να είσαι πανέξυπνος ,θέλεις να έχεις τις ικανότητες του σερλοκ χολμς λεμε τωρα ή αν δν τα θέλεις ολα έστω τα θαυμάζεις όλα αυτά αλλά επειδή δν μπορείς να τα επιτύχεις παρασσύρεσαι)

Εξακολουθώ να πιστεύω πως στο βιβλίο μπορείς να εμβαθύνεις απίστευτα στην προσωπικότητα του άλλου

Δεν φέρνω αντίρρηση σε αυτό αλλο λέω τόση ώρα(βέβαια είναι κοινώς αποδεκτό φαντάζομαι οτι καταλαβαίνεις καλύτερα τν χαρακτήρα του άλλου αν έχεις άμεση επικοινωνία)...Αυτό που λέω είναι οτι οι χαρακτήρες παρουσιαζονται εξειδανικευμενοι,ωραιοποιημένοι και τα ελλατώματά τους γίνονται αντιληπτά (εσκεμμένα απο το συγγραφέα) αλλά αυτά δν είναι τίποτα μπροστά στα προτερήματά τους(προς θεού δν αναφέρομαι σε όλα τα βιβλία γιατι δν έχω διαβασει και όλα τα βιβλία )...συνδυάζοντας τα όλα αυτά που σου σερβίρει ο συγγραφέας μαζί με τον κόσμο στον οποίο τοποθετεί το χαρακτήρα του τον "ερωτεύεσαι" και λες και ένα τραγούδι κιόλας

Μη μου πεις τώρα πως ένας πραγματικός Νέβιλ θα είχε μεγαλύτερη επιτυχία από αυτόν του βιβλίου, ψέμματα θα πεις.

Δεν θα το πω,αλλά θα πω οτι σε αυτόν τον χαρακτήρα η συγγραφέας τονίζει λίγο περισσότερο τα ελλατώματα προκειμένου να εξυψώσει το θάρρος του στο τελος και σε όλα τα βιβλία τον παρουσιάζει λίγο χαζόυλι που γελάμε μαζί του...εσκεμμένα γίνεται και αυτό...αμέσως δηλαδή παρουσιάζονται σε κάποιον ελλατώματα που είναι λίγο απωθητικά και παραγκονίζεται ο χαρακτήρας στον τομέα που μιλάμε...ο Ρον πχ έχει μεν ελλατώματα αλλά είναι τόσο εξειδανικευμένος που είναι αμελητέα(εγώ ας πούμε δν μπορώ να σκεφτώ καποια...δν πίστεψε τον Χαρυ πχ στο 4ο ετος...ναι αλλά μετά ζήτησε συγνώμη...αποφάσισε να τους εγκαταλείψει στο 7 αυτόν και την ερμιόνη...ναι αλλά μετά ζήτησε συγνώμη και αποκαταστάθηκε στα μάτια των αναγνωστών και άλλα παρόμοια)

Σπόιλερ:

Feel the love, Voldemort! Δεν καταλαβαίνω την επιμονή σου πάνω στο θέμα. Υπάρχουν άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους γυναίκες που στην ουσία γοητεύονται (και όχι ερωτεύονται) από πλασματικούς χαρακτήρες. Ε, και; Κανείς δεν έμεινε στο ράφι περιμένοντας τον Mr. Darcy ή τη Scarlett O'Hara.

Πρώτα απ' όλα ένας καλός συγγραφέας δεν γράφει για το κοινό του, γράφει για τον εαυτό του, για την τέχνη του. Αυτό σημαίνει πως οι χαρακτήρες των καλών τουλάχιστον συγγραφέων δεν είναι φτιαγμένοι για να τους ερωτευτούμε, είναι φτιαγμένοι για να παίξουν έναν ρόλο μέσα στην ιστορία.
Μέσα στον κόσμο ενός βιβλίου ο συγγραφέας είναι ο θεός. Δεν έχει νόημα να λες "ο τάδε δεν είναι πιστευτός/ερωτεύσιμος χαρακτήρας επειδή ο συγγραφέας είναι αυτός που του έδωσε αυτές τις ιδιότητες και τον έβαλε σε αυτό το περιβάλλον". Είναι ψεύτικος, ποιος θες να του έδωσε τα στοιχεία, φυσικά και ήταν ο συγγραφέας. Για να δούμε αν μας αρέσει ένας χαρακτήρας τον κοιτάμε σαν να είναι αληθινός άνθρωπος. Το θέμα είναι πως κινείται μέσα στην ιστορία, οι αποφάσεις που παίρνει και το πως χρησιμοποιεί τα χαρίσματα που του έχει δώσει -ή δεν του έχει δώσει- ο συγγραφέας. Φαίνεται σαν να έχεις στο μυαλό σου μόνο χαρακτήρες από βιβλία επικής φαντασίας και Άρλεκιν οι οποίοι πολλές φορές τείνουν στον Mary Sue-ισμό, όχι απαραίτητα με αρνητικά αποτελέσματα.
Επίσης η ύπαρξη ταινίας βασισμένης στο βιβλίο δεν είναι απαραίτητο πως βοηθάει τη δημοτικότητα του χαρακτήρα. Στην περίπτωση του Λυκόφωτος, ο Edward ανέδειξε τον Pattinson, όχι το αντίθετο. Και αν πας να ρωτήσεις καμιά hardcore Λυκοφωτισμένη (που συνήθως αυτές δηλώνουν τρελά ερωτευμένες) θα σου πει ότι προτιμάει τον Edward του βιβλίου.


Και για να βγούμε λίγο ακόμα από το θέμα, τι βιβλία διαβάζεις; Μου κάνει εντύπωση που θεωρείς τον Ρον εξιδανικευμένο χαρακτήρα με αμελητέα ελλατώματα. Δεν έχει χαρακτηριστεί όμορφος, δεν είναι η πιο λαμπρή λάμπα στον πολυέλαιο, είναι ζηλιάρης, δεν σκέφτεται πριν δράσει, είναι ο πρώτος που θα σπάσει όταν βρίσκεται υπό πίεση και έχει και άλλα ελλατώματα που εξισορροπούνται μόνο από την γενναιότητα του και τη φιλία του προς τον Χάρι και την Ερμιόνη.

Hecate ϟ έγραψε:Feel the love, Voldemort! Δεν καταλαβαίνω την επιμονή σου πάνω στο θέμα. Υπάρχουν άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους γυναίκες που στην ουσία γοητεύονται (και όχι ερωτεύονται) από πλασματικούς χαρακτήρες. Ε, και; Κανείς δεν έμεινε στο ράφι περιμένοντας τον Mr. Darcy ή τη Scarlett O'Hara.

Την επιμονή μου? Σοβαρά μιλάς τώρα?..εγώ είπα εξαρχής την γνώμη μου και υπήρξαν αντιδράσεις και αυτή είναι η γνώμη μου που προανέφερα...δν κατηγόρησα τις γυναίκες και τον τρόπο που ερωτεύονται ...ας ερωτεύεστε όσους χαρακτήρες βιβλιών και ότι άλλους χαρακτήρες θέλετε δν με αφορά προφανώς...εγώ είπα εξαρχής οτι δν θα ερωτευόμουν χαρακτήρα βιβλίου για αυτό και αυτό το λόγο...επειδή ο συγγραφέας τους πλάθει με αυτόν και αυτόν τον τρόπο...βρίσκω αναίτια την λέξη επιμονή που χρησιμοποιείς την στιγμή που εσείς επιμένετε να με πείσετε για το αντίθετο...αν δν υπήρχε η παρέμβαση της Μαρσυς δν θα ασχολούμουν με το θέμα γτ πολύ απλά είπα ήδη τη γνώμη μου επ αυτού

Hecate ϟ έγραψε:Πρώτα απ' όλα ένας καλός συγγραφέας δεν γράφει για το κοινό του, γράφει για τον εαυτό του, για την τέχνη του. Αυτό σημαίνει πως οι χαρακτήρες των καλών τουλάχιστον συγγραφέων δεν είναι φτιαγμένοι για να τους ερωτευτούμε, είναι φτιαγμένοι για να παίξουν έναν ρόλο μέσα στην ιστορία.

Κάποιοι συγγραφείς γράφουν όντως για τον εαυτό τους ,για την τέχνη τους όμως αυτοί που επικρατούν τα τελευταία χρόνια είναι αυτοί που είναι εμπορικοί (ακόμα και τα βιβλία του Χαρυ Πότερ επιτρέψτε μου να τα χαρακτηρίσω εμπορικά και μην δίνεται συνεχώς αρνητική έννοια σ αυτόν τον όρο)...και όταν λέω επικρατούν εννοώ στις πωλήσεις...το Λυκόφως όταν είχε βγει η ταινία ήταν κορυφή στις πωλήσεις σε όλα τα βιβλιοπωλεία και μην μ πείτε οτι δν είναι εμπορικό(βέβαια κακώς επιμένω με αυτή τη σειρά βιβλίων αλλά μιας και είναι πρόχειρο παράδειγμα δηλαδή )...φυσικά υπάρχουν και συγγραφείς με πωλήσεις που είναι απολυτώς σεβαστοί για αυτά που γράφουν απο μένα και μ αρέσουν.

Hecate ϟ έγραψε: Μέσα στον κόσμο ενός βιβλίου ο συγγραφέας είναι ο θεός. Δεν έχει νόημα να λες "ο τάδε δεν είναι πιστευτός/ερωτεύσιμος χαρακτήρας επειδή ο συγγραφέας είναι αυτός που του έδωσε αυτές τις ιδιότητες και τον έβαλε σε αυτό το περιβάλλον".

Φυσικά και έχει νόημα να τα λέω αυτά...εγώ οταν διαβάζω ένα βιβλίο(και πιστέψτε με έχω διαβάσει πάρα πολλά) ασκώ κριτική ,πάντα απο τη δική μου οπτική φυσικά, τόσο στον συγγραφέα όσο και στον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζει τους χαρακτήρες...δικαίωμά του είναι να τους παρουσιάσει όπως θέλει φυσικά αλλά αυτό δν σημαίνει οτι εγώ δε θαν κρίνω...και θα πω αυτός είναι ψεύτικος(ο τρόπος παρουσίασής του δηλαδή) και θα πω είναι αληθινός ανάλογα με την περίπτωση.

Hecate ϟ έγραψε:Φαίνεται σαν να έχεις στο μυαλό σου μόνο χαρακτήρες από βιβλία επικής φαντασίας και Άρλεκιν οι οποίοι πολλές φορές τείνουν στον Mary Sue-ισμό, όχι απαραίτητα με αρνητικά αποτελέσματα.

Εσύ φαίνεται σαν να νομίζεις οτι αναφέρομαι μόνο σε αυτούς ..απλά αυτοί όπως πολύ σωστά αντιλήφθηκες φαντάζομαι ,παρουσιάζουν πιο έντονα τα σημάδια όσων προανέφερα.

Hecate ϟ έγραψε:Επίσης η ύπαρξη ταινίας βασισμένης στο βιβλίο δεν είναι απαραίτητο πως βοηθάει τη δημοτικότητα του χαρακτήρα. Στην περίπτωση του Λυκόφωτος, ο Edward ανέδειξε τον Pattinson, όχι το αντίθετο. Και αν πας να ρωτήσεις καμιά hardcore Λυκοφωτισμένη (που συνήθως αυτές δηλώνουν τρελά ερωτευμένες) θα σου πει ότι προτιμάει τον Edward του βιβλίου.

Δηλαδή πιστεύεις οτι ο Χαρυ Ποτερ και το Λυκόφως (ξαναλέω οτι αναφέρομαι σε αυτές ως τα πιο χαρακτηριστικά και όχι τα μοναδικά παραδείγματα) θα είχαν την ίδια απήχηση στο κοινό και τις ίδιες πωλήσεις αν δν είχαν βγει οι ταινίες?Αυτό πραγματικά αδυνατώ να το πιστέψω.
Ο Έντουαρντ ανέδειξε τον Πατινσον συμφωνώ αλλά αν τον Πατινσον τον έπαιζε ο κουασιμόδος και αν δν υπήρχε καν Πατινσον και κάθε πάτινσον για να υποδυθεί τον Εντουαρντ(με λίγα λόγια αν δν γυρίζονταν οι ταινίες) εγώ σου λέω οτι ούτε τις μισές πωλήσεις δν θα είχε ο Εντουαρντ...άλλωστε δν είναι λεπτομέρεια το οτι πολλοί δν έχουν διαβάσει καν τα βιβλία αλλά μιλάν μόνο μέσω των των ταινιών.

Hecate ϟ έγραψε:Και για να βγούμε λίγο ακόμα από το θέμα, τι βιβλία διαβάζεις; Μου κάνει εντύπωση που θεωρείς τον Ρον εξιδανικευμένο χαρακτήρα με αμελητέα ελλατώματα. Δεν έχει χαρακτηριστεί όμορφος, δεν είναι η πιο λαμπρή λάμπα στον πολυέλαιο, είναι ζηλιάρης, δεν σκέφτεται πριν δράσει, είναι ο πρώτος που θα σπάσει όταν βρίσκεται υπό πίεση και έχει και άλλα ελλατώματα που εξισορροπούνται μόνο από την γενναιότητα του και τη φιλία του προς τον Χάρι και την Ερμιόνη.

Διαβάζω παντώς είδους βιβλία χωρίς διακρίσεις...βασικά όποιο βιβλίο πέσει στα χέρια μου θα το διαβάσω.
Όσον αφορά το Ρον εγώ πρώτος είπα οτι έχει ελλατώματα αν είδες ...το θέμα είναι οτι η συγγραφέας οτι και αν κάνει εν μέρει "του το συγχωρεί"(αν καταλαβαίνετε τι εννοώ και το κάνει μετά απο κάθε εμφάνσιη των ατελειών του) και είναι λογικό προκειμένου να υπάρχει και η σωστή πλοκή και το "ιδανικό" τέλος.


Τελοσπάντων αυτή είναι η γνώμη μου(ελπίζω σεβαστή απο εσάς ) και δν κατηγόρησα καποιον που είπε οτι θα ερωτευόταν κάποιον χαρακτήρα...εγώ απλά δεν θα ερωτευόμουν...thats all folks
Τα υπόλοιπα που λέμε είναι απλώς υποκειμενικές γνώμες που τις ενστερνίζετε όποιος τις θεωρεί σωστές απο κάθε πλευρά

Arcturus Regulus Black έγραψε:

Hecate ϟ έγραψε:Feel the love, Voldemort! Δεν καταλαβαίνω την επιμονή σου πάνω στο θέμα. Υπάρχουν άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους γυναίκες που στην ουσία γοητεύονται (και όχι ερωτεύονται) από πλασματικούς χαρακτήρες. Ε, και; Κανείς δεν έμεινε στο ράφι περιμένοντας τον Mr. Darcy ή τη Scarlett O'Hara.

Την επιμονή μου? Σοβαρά μιλάς τώρα?..εγώ είπα εξαρχής την γνώμη μου και υπήρξαν αντιδράσεις και αυτή είναι η γνώμη μου που προανέφερα...δν κατηγόρησα τις γυναίκες και τον τρόπο που ερωτεύονται ...ας ερωτεύεστε όσους χαρακτήρες βιβλιών και ότι άλλους χαρακτήρες θέλετε δν με αφορά προφανώς...εγώ είπα εξαρχής οτι δν θα ερωτευόμουν χαρακτήρα βιβλίου για αυτό και αυτό το λόγο...επειδή ο συγγραφέας τους πλάθει με αυτόν και αυτόν τον τρόπο...βρίσκω αναίτια την λέξη επιμονή που χρησιμοποιείς την στιγμή που εσείς επιμένετε να με πείσετε για το αντίθετο...αν δν υπήρχε η παρέμβαση της Μαρσυς δν θα ασχολούμουν με το θέμα γτ πολύ απλά είπα ήδη τη γνώμη μου επ αυτού

Αυτό " " το χρησιμοποιείς και εσύ ο ίδιος στα ποστ σου οπότε πιστεύω πως καταλαβαίνεις τι σημαίνει. Κανείς δεν σου επιτέθηκε και κανείς δεν σε τάισε με το ζόρι την άποψη του.
Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί τα παίρνεις όλα τόσο σοβαρά και γιατί εκλογικεύεις τόσο τα πράγματα. Πιστεύεις δηλαδή πως όσοι έχουμε γράψει στο τόπικ είμαστε πραγματικά ερωτευμένοι με τον τάδε και τον δείνα ψεύτικο, ανύπαρκτο, φανταστικό χαρακτήρα ενός βιβλίου; Όχι, απλώς οι χαρακτήρες αυτοί είναι καλογραμμένοι και πληρούν μία, δύο, πέντε από τις προδιαγραφές που έχουμε θέσει για τους ανθρώπους που θέλουμε στη ζωή μας. Είναι πχ. ευγενικοί ή badass ή έξυπνοι. Στην καλύτερη περίπτωση είναι κάτι σαν role models.
Όσο για το αν εγώ επιμένω να σε πείσω για κάτι, έχω κάνει ένα (1) ποστ. Η λέξη επιμονή θα έλεγε κανείς πως σημαίνει πως έχω ασχοληθεί περισσότερο.
Επίσης με το Δεν έχει νόημα να λες "ο τάδε δεν είναι πιστευτός/ερωτεύσιμος χαρακτήρας επειδή ο συγγραφέας είναι αυτός που του έδωσε αυτές τις ιδιότητες και τον έβαλε σε αυτό το περιβάλλον". δεν προσπαθώ να σου πω πως δεν πρέπει να κρίνεις τα βιβλία. Απλώς, το γεγονός ότι ένας ήρωας βιβλίου είναι αποκύημα της φαντασία του συγγραφέα δεν σημαίνει απαραίτητα πως οι πράξεις του δεν είναι πιστευτές βλέποντας τες μέσα από το πρίσμα των γεγονότων του βιβλίου ή πως τα λόγια που λέει δεν μπορούν να επηρεάσουν τους αναγνώστες.
Ομολογώ ότι το σημείο που ο Πάτινσον δεν είναι Πάτινσον δεν το κατάλαβα αλλά μάλλον φταίει η ώρα
Όσο για τον Ρον χρησιμοποίησα τις δικές σου λέξεις.

Οχι δν πιστεύω οτι είστε ερωτευμένοι έλεος ...μα ούτε και εγώ επιτέθηκα σε κανέναν την άποψή μας λέμε...το να πληρούν κάποιες απο τις προδιαγραφές που έχετε θέσει με βρίσκει απολύτως σύμφωνο...τώρα έρχεσαι πιο κοντά στα λόγια μου νομίζω ...αλλο να πληρούν κάποιες προδιαγραφές και άλλο να λέμε οτι θα τους ερωτευόμασταν αν υπήρχαν...ίσως να παίρνω τη λέξη ερωτευτούν λίγο πιο σοβαρά

Και δν αναφέρθηκα στη δική σου επιμονή βρε ...γενικώς στο οτι αντιδράσατε όλοι και εγώ απλώς υποστήριξα την άποψη μου

Και τέλος ναι μπορούν να τις επηρεάσουν οι πράξεις τους αναγνώστες και σ αυτό συμφωνώ(και μένα μ επηρεάζουν) αλλά σε σημείο να λέγαμε οτι θα ερωτευόμασταν έναν χαρακτήρα βιβλίου μου φαίνεται λίγο υπερβολικο..αυτο

Σπόιλερ:

Ο Λουκ απο το Πέρσυ Τζάκσον!! <3 Κακός μεν αλλά...
Και ο Έραγκον μ'αρέσει πολύ και σαν χαρακτήρας αλλά και το παλικάρι (Ed Speleers) που τον υποδήθηκε στην ταινία.... κούκλος!!

την ερμιονη!

τον Μερταγκ απ΄το Εραγκον

Τον Γουίλ, απ'τον Άρχοντα των δύο κόσμων και Το Κεχριμπαρένιο Τηελσκόπιο !