Όνειρα

Νικόλα κι η Άναμπεθ είναι χαζή και στα βιβλία και στη ταινία.
Εγώ πριν μερικές βδομάδες είδα πως ήμουν companion του Ντόκτωρ μαζί με τη Ντόνα και πήγαμε στην Ιαπωνία και βρήκαμε μια χαζοχαζή με το γιο της. Ήταν ξινή κι είχε ένα εξωγήινο θέμα. Έκανε ψοφόκρυο και καθόμασταν έξω για πικ-νικ (α! χιόνιζε κι όλα ). Και μετά εκεί που θα έμπαινε στο τάρντις για να ζεσταθώ ακούω έναν εκνευριστικό ηχο και να τον ονόμασα ξυπνητήρι. Πρέπει να αρχίσω να βλέπω κι άλλες σειρές γιατί μετά θα μπαίνω σε τηλεφωνικούς θαλαμούς και θα λέω: "Τάρντις; "!!!

Σπόιλερ:

Μαράκι, περίεργο, και σε σκεφτόμουν αυτές τις μέρες

Ρε σεις δε πάω καλά.

Ειλικρινά, μόλις θυμήθηκα ότι το μεσημέρι είδα ότι είχα ετοιμάσει ρομαντικό δείπνο στην Ελισάβετ. Της είχα ανάψει και κεράκια και στη μέση του τραπεζιού είχα βάλει την Πρωτοχρονιάτικη κάρτα που της έστειλα. Για κάποιο λόγο δεν ήθελα να συναντηθούμε, αλλά δε θυμάμαι πολλά.

Μάρσυ στο συγκεκριμένο όνειρο μου,κλαίγαμε γιατί είμασταν και οι δυο σε μια σχολή που δεν θέλεμε.

Όσο γι'αυτό που είδες με την Ελισάβετ έπικ

Επίσης εύχομαι να προσέχει η Ανθή γιατί είδα ότι αντί για πράσινα μάτια είχε μαύρα.Κακό αυτό.

Γενικά τις τελευταίες μέρες έχω δει πολλά όνειρα και δεν έχω προλάβει να γράψω ούτε τα μισά.

Ανακάλυψεις δολοφόνων/χοροί/σκι/περίεργα πετάγματα με χρυσές πύλες(αφήστε το xD )/μαθήματα και τάξεις/να με κυνηγάνε κλκλ.

ααααα...αυτο το τελευταιο το χω κι εγω, ταξεις, συμμαθητες που δεν χωνευα, γραπτα , καθηγητες...σωστος εφιαλτης, ακομα και τωρα που εχω φυγει απο θρανια και εδρανα δεν σταματουν στον υπνο μου να με βασανιζουν ελεος δλδ !

Μπα το συγκεκριμένη ήταν καλό.Χαιρόμουν που ξανά βρισκόμουν στην τάξη.

Μακάρι να χαιρόμουν κι εγώ κάθε φορά που βρισκόμουν σε τάξη...αλλά που τέτοια τύχη...

Εγω ειδα το τελευταίο βράδυ, πως ημουν στο σπιτι της γιαγιας μου, και φορουσα το φορεμα που φορουσε στο μαντ γουολκ αυτη η ηλιθια η ξανθια που πηγε στον τελικο στο ντανσιν ον αις. Και θυμαμαι ηταν πολυ διαφανο αλλα η γιαγια μου μου ελεγε πως ειναι πολυ ωραίο. Και μετα αρχισα να τραγουδάω Θεοδωρίδου.

Περίεργο όνειρο.

Αλλά όχι και ηλίθια η Πηνελόπη.

^Πω δεν την παω καθολου.

Nearly Headless Nick έγραψε:Νικόλα κι η Άναμπεθ είναι χαζή και στα βιβλία και στη ταινία.

Η Άναμπεθ είναι ΘΕΑ στα βιβλία, ντάξει;


Το τελευταίο όνειρο που είδα ήταν απ' τα πιο παράξενα. Βρισκόμουν στο καλάθι από ένα πολύχρωμο αερόστατο που πετούσε και μαζί μου είχα μία βιντεοκασέτα της Ποκαχόντας και μια γκρίζα γάτα. Κάποια στιγμή μέσα από ένα σύννεφο βγήκε ένας τυπάς που έμοιαζε πολύ με τον μπαμπά της Βερούκα απ' το Τσάρλι και το Εργοστάσιο της Σοκολάτας, ντυμένος με ρούχα βίγκινγκ ένα πράμα και με φτερά στην πλάτη και μου φώναξε αν ένιωθα καλά και αν ήθελα γεμιστά Παπαδοπούλου! Εγώ του είπα πως είχα βαρεθεί και ήθελα να κατέβω και μου είπε πως για να κατέβω έπρεπε να ελαφρύνω το αερόστατο ρίχνοντας στο έδαφος ή τη γάτα ή την κασέτα Ποκαχόντας, ώστε να αρχίσω να χάνω ύψος και να προσγειωθώ. Με βαριά καρδιά αποφάσισα να ρίξω το γατάκι Εκείνο όμως δεν έπεσε και άρχισε να πετάει με κάτι άλλα ιπτάμενα γατάκια και όλο μαζί το γατομάνι χάθηκε μέσα στα σύννεφα και από πίσω τους και ο ιπτάμενος βίκινγκ-μπαμπάς της Βερούκα που φώναζε κάτι για τον Παπαδήμο και τα νέα μέτρα και την τιμή των πουλόβερ στα Σπρίντερς. Τότε το αερόστατο προσγειώθηκε απότομα στο έδαφος και εγώ βγήκα από μέσα και είδα πως ήμουν μπροστά σ' έναν αρχαίο ναό Ίνκας στη μέση της ζούγκλας και εκεί που αποφάσισα να μπω να δω τον ναό με ξύπνησε η αδερφή στις 8μισι για να μου πει πως τα σχολεία είναι πάλι κλειστά απ' το χιόνι!

Eloise Prewett έγραψε:^Πω δεν την παω καθολου.

Εγώ πολύ.

Για καλό λόγο όμως σε ξύπνισε! Κουφό λίγο το όνειρο...

Ε, μα και πολύ άντεξα να μη το πω! Αν θέτε σχολιάστε με, αλλά εγώ δε μπορώ! Θυμάστε το προηγούμενο που είδα με το ξενοδοχείο και τη Θεσ/νίκη; Είδα και τη συνέχεια! Καθόμουν εγώ και μίλαγα με τη Πέννυ (δε ξέρω πως βρέθηκε εκεί, εντάξει; ) και κάτι συζητάγαμε και σε κάποια φάση μιλάγαμε για ηλικίες και είχαμε μια διαφωνία για την ηλικία του Λευτέρη . Και καθώς περνάει απο μπροστά μου ο Λευτέρης, ο οποίος είχε την εμφάνιση ενος παιδιού από το σχολείο μου, τον ρωτάμε πόσο είναι (και φυσικά είχα δίκιο :blasé: ). Εγώ καταλαβαίνω πως κάτι παίζει με τη φάτσα του και προσπαθώ να θυμηθώ πως είναι η προηγούμενη. Και από τη πολύ προσπάθεια ξύπνησα.

Σπόιλερ:

Ολο στον υπνο σου με βλεπεις εσυ?

Αλλα δεν ειχα πρωταγωνιστικό ρολο, αρα δεν με νοιαζει.

Όλο το HarryWorld, μάνα μου, όχι μόνο εσένα!

Κι εμένα με έχει δει..!

Κοιτάξτε μια ζηλιάρα, ρε!

Ήμουνα που λέτε μέσα στην τάξη.Ξαφνικά βαράει κάποιος την πόρτα,την ανοίγει και ποιός ήταν νομίζετε; Ο ΕΥΑΓΓΕΛΟΣ ΒΕΛΙΖΕΛΟΣ!! ( :panic:) Γυρίζει,με κοιτάζει και μου ζητάει την μισθοδοσία μου! Ανήμπορος εγώ,του την δίνω,βγάζει έναν κόκκινο στυλό και αρχίζει να γράφει έντονα.Κάνει στροφή και φεύγει,μπαίνοντας σε μιά άλλη τάξη.Το τελευταίο που θυμάμαι είναι να σωριάζομαι σε μια καρέκλα.

Ρε μπας και έγινε στα αλήθεια και το έστειλα στο υποσυνείδητο ασυνείδητα;

^

Αυτό μάλλον ήταν εφιάλτης.

Την Παρακευή είδα ότι η περσινή κυρία του αγνώστου μου,είχε βρει που μένω και μου έφερε ένα δώρο.

Και προχθές είδα ότι ήταν χριστούγεννα και τρώγαμε όλοι μαζί. Η Εκάτη βέβαια με την Έμυ,σε κάποια φάση άρχισαν να τσακώνονται ,και ο Λευτέρης για να ηρεμήσει τα πνεύματα πήρε ένα μικρόφωνο και άρχισε να τραγουδά. Και μετά από αυτό είδα ότι ήταν απόκριες και κάναμε πάρτι σ'ενα πολύ μεεεεγαααλο σπίτι,πανέμορφο .Χορεύαμε κιόλας όλοι τρενάκι,και ο Λάζαρος είχε ντυθεί παππούς.

Αστο καλό πια.Είναι ανάγκη κάθε πρωί να ξυπνάω με mood νοσταλγίας?

Τί καλά. Η Εκάτη κι η Έμυ πλακώθηκαν.

Απόψε είδα πως ήμουν ζόμπι Μαζί και η οικογένειά μου. Και μέναμε στο σπίτι μας κανονικά. Και δεν είχαμε τάσεις αποσύνθεσης. Και φυλάγαμε πτώματα στο ψυγείο για να τα φάμε αργότερα Κι ο πατέρας μου επέμενε να φάμε φρούτα κι εγώ προσπαθούσα να τον πείσω πως είμαστε ζόμπι και τα ζόμπι τρώνε μόνο εντόσθια

εγω ειδα οτι ημασταν στο ουβου καμια εικοσαρια ατομα και προσπαθουσαμε να συνενοηθουμε για κατι, νομιζω μυτ, αλλα μιλαγαμε ολοι μαζι και δεν καταλαβαινε κανεις τι λεει ο αλλος.
και στο καπακι ειδα οτι με κοροιδευε ο πατερας μου που δεν εχω τερματισει το Zelda.

Πριν κάτι μέρες είδα ένα όνειρο με τον Νίκο, τη Μαρία (Φλερ), την Ελλίζα και το αφεντικό.

Είχαμε μαζευτεί στα Goody's (τα γνωστά) και ο Νίκος είχε ξαπλώσει σε έναν καναπέ και η Μαρία του έβγαζε τα φρύδια. Ο Νίκος γκρίνιαζε γιατί πίστευε πως θα πονούσε, επειδή αυτό του είχε πει η αδερφή του ( ) και η Μαρία του έλεγε "όχι όχι, δεν πονάει, θυμάσαι το επεισόδιο με τον Τζόι και τον Τσάντλερ; Πού ο δεύτερος έβγαζε τα φρύδια του πρώτου; Δεν πόνεσε!!" Και έτσι η Μαρία, με τη βοήθεια της Ελλίζας έβγαλαν τα φρύδια του Νίκου. Μόλις τελείωσαν ο Τομ έβγαλε το ραβδί του από την τσέπη, σημάδεψε τον Νίκο, είπε ένα ξόρκι και τα φρύδια του Νίκου επανήλθαν στη φυσική τους κατάσταση.
Πρόσωπο Νίκου :
Πρόσωπο Τομ :
^Αυτά ήταν κολλημένα στα σώματά τους.

Χαχα έλεος βρε Ρέα..!