Όνειρα

Ανθη μου, πραγματικα οι ονειροκριτες σηκωνουν τα χερια ψηλα..

Εγω παλι προχθες ειδα, λεει, οτι εγραφα πανελληνιες.. Στην αρχη βεβαια, μου εδωσαν τα περσινα θεματα αλλα μετα διορθωθηκε το λαθος.. Γραφαμε σε ενα δρομο που ειχαν βαλει θρανια στο πεζοδρομιο και σε ολους εδιναν απο μια μαυρη πετρα.. Οποιος τελειωνε επαιρνε την πετρα του και πηγαινε σε μια πορτουλα που τον πηγαινε καπου.. Εγω τελειωσα, λοιπον, πηρα την πετρουλα μου και με εβγαλε σε ενα μεγαααλο λιβαδι.. Για να γυρισω απο εκει ομως επρεπε να παρω μια καμηλοπαρδαλη (ή κατι τετοιο, ειχε μακρια ποδια απ'οσο θυμαμαι ) και να περασω ενα γκρεμο που στη μεση ειχε ενα ψηλο βραχο.. Επρεπε δηλαδη να παρω την καμηλοπαρδαλη και αυτη να πηδηξει μεχρι το βραχο και απο εκει στην αλλη πλευρα.. Την πρωτη φορα το περασε.. Μετα ομως ξαναβρεθηκα στην αρχη του γκρεμου, αυτη τη φορα χωρις την καμηλοπαρδαλη μου κι επεσα μεσα στο γκρεμο.. Εκει, ερχοντουσαν κατι χωματενια πλασματα, σαν Κολασμενοι ηταν και μου αρχισαν να μου επιτιθενται.. Εγω ομως βρηκα τοτε το ραβδι απο κουφοξυλια και αρχισα τα Crucio, τα Imperio και τα Avada Kedavra και μετα αρχισα να σκαρφαλωνω...και βγηκα!


Βρειτε μου χειροτερο και πιο κουλο ονειρο..

Πάντως ένα πράγμα είναι σίγουρο, από φαντασία σκίζουμε.

Διαβάστε Freud .
Σας προτείνω αυτό

Ούτε αυτός δεν θα μπορέσει να εξηγήσει την κουλαμάρα μας!

Προσωπικά πιστεύω πως τέτοια όνειρα πρέπει να μένουν ανεξήγητα για να μην καταστραφεί η μαγεία τους!

^ Οντως.. Και να θελαμε δηλαδη δε θα μπορουσαμε να τα εξηγησουμε.. Θα 'θελα να βλεπω καποιον να προσπαθει.. Δεν πιανομαστε εμεις

Και το σημερινό:
Μας είχαν δώσει μια λίστα με κάποια πολύ δύσκολα φίλτρα και εμείς έπρεπε να χωριστούμε σε ομάδες ,να βρούμε τα υλίκα[που ήταν πολύ σπάνια] και να τα έχουμε έτοιμα σε 3 μέρες για να τα δώσουμε σε έναν διαγωνισμό. Στην δικιά μου ομάδα ήμασταν εγώ και άλλα 3 κορίτσια που δεν έχω ξαναδει ποτέ...Βρήκαμε τα υλικά και πήγαιμε στην αυλή του δημοτικού σχολείου ,στήσαμε το εργαστήρι μας και αρχίσαμε να κατασκευάζουμε τα φίλτρα. Στην ίδια αυλή όμως ήταν και άλλη μια ομάδα δύο άτομων. Ο Βόλντι και ο Χάρος. Ο δεύτερος ήθελε να κερδίσει τον διαγωνισμό και να μας σκοτώσει όλους[για να χει πελατεία λογικά]. Στην λίστα ήταν και ένα φίλτρο που αν το έπινες σε σκότωνε...Αυτό το φιλτρό το έδωσε στον Βόλντι και μετά ήρθε σε εμάς ,πήρε τα φίλτρα που είχαμε φτιάξει και μας τα πετούσε. Εμένα μου πέταξε το φίλτρο του θανάτου και το φίλτρο του έρωτα, αλλά δεν με πέτυχε κανένα. Πέτυχε όμως τις άλλες κοπέλες... Εγώ έφυγα τρέχοντας και με κυνήγησε. Μου είπε "Οι Μαγκλ δεν ξέρουν ποιος είσαι. Δεν πρόκειτε να σε βοηθήσουν" εγώ φώναξα "Μαγκλ!!!!!"γύρισαν όλοι το κεφάλι τους σε εμένα, αλλά δεν είδαν τον Χάρο.... Λίγο πιο κάτω και ενώ με είχε σχεδόν φτάσει είδα στο χέρι του ένα σημάδι[πανέμορφο ] που υποτείθετε ήταν τη Ροβένα Ραβενκλοου...Εγώ ήθελα να το αγγίξω και αυτός έδεσε τα χέρια του για να μην ανυσηχώ, αλλά κατάλαβα πως ήταν παγίδα και έφυγα γρήγορα...Δυστυχώς πρόλαβε και με ακούμπησε στον ώμο με ένα μάτι και μου είπε "Από δω και πέρα θα μπορείς να θυμάσε, αλλά δεν θα μπορείς να κινήσε. Θα θυμάσε τους φίλους σου, αλλά αυτοί δεν θα σε θυμούντε. Κάθε μέρα θα χάνεις όλο και περισσότερες δυνάμεις και στο τέλος θα νιώσεις πως οι δυνάμεις που σου απέμειναν φευγουν από εσένα και πηγαινουν σε κάποιον άλλο." Εγώ έφυγα παραπέρα και ξαφνικά βρέθηκα ξαπλωμένη στο κρεβάτι μου. Είχα μόλις ξυπνήσει. Προσπάθησα να σηκωθώ αλλά δεν μπορούσα να κουνηθώ. Συγκέντρωσα όλες μου τις δυνάμεις και κατάφερα να καθίσω όρθια. Δεν άντεξα πολύ και έπεσα στο κρεβάτι. Άνοιξα την τηλεόραση, όμως δεν μπορούσα να κουνήσω το κεφάλι μου ,άρα ούτε να κοιτάξω..... :@: Έτσι την έκλεισα και ξαναέπεσα για ύπνο. Δεν ξανακοιμήθηκα γιατί μετά από λίγο ήρθαν οι αδερφες μου στο δωμάτιο και κατάφερα να σηκωθώ! Ήρθε και ο Χάρος μες στο δωμάτιο και εγώ σαν καλή ηθοποιός έπαιξα τον ρόλο μου...Πως μπορούσα να κουνηθώ με μεγάλη δυσκολία! Και φυσικά τον ξεγέλασα! Μόλις έφυγε από το δωμάτιο σηκώθηκα και έφυγα και εγώ και πήγα πάλι στην αυλή του σχολείου, όπου τα κορίτσια της ομάδας ξαναέφτιαχναν τα φίλτρα. Πήγα στην πόρτα που οδηγούσε στο εσωτερικό του σχολείου και είδα πως είχε γίνει πύλη προς τον Άδη. Ήμουν έτοιμη να πέσω μέσα ,αλλά ,δυστυχώς για πολλούς, την γλύτωσα!

3 μέρες συνεχόμενες με όνειρα! Ρεκόρ!

Το Δημοτικό έχει γίνει τόπος συγκέντρωσης μαγείας!

Εγώ το βράδυ είδα πως έψαχνα ένα παντελόνι και που όταν το βρήκα το φόρεσα.Τό θέμα είναι ότι αυτό το παντελόνι το είχα χάσει (ή τουλάχιστον έτσι νόμιζα ) οπότε όταν ξύπνησα το πρωί,πήγα και έψαξα εκεί που στο όνειρο είχα βρει το παντελόνι.Και το βρήκα! Υποσυνείδητο

^Το καινούριο παντελόνι που θα δεις σημαίνει πως θα πάρεις κάποιο δώρο ενώ το παλιό, ότι θα χάσεις ένα αρκετά σημαντικό ποσό από τις δουλειές σου. Αν το παντελόνι που θα δεις είναι στενό τότε περίμενε στενοχώριες και αναδουλειές.

Είναι πράσινος σωλήνας

Είναι σωλήνες οπότε πρέπει να περιμένεις στεναχώριες.

το χθεσινο ονειρο:
ηταν ο Θανατος και ο Χαρι Ποτερ και ητανε σε μια δικαστικη αιθουσα.
ο Χαρι ειχε ενα βιβλιο το οποιο ηθελε ο Θανατος.
και ελεγε στον χαρι πως αν δν του δωσει το βιβλιο ετσι οπως αυτος (δηλαδη ο θανατος) θα πεθανει σε μια εβδομαδα, ετσι κι εκεινος (ο χαρι) θα καταδικαστει...
τωρα γιατι θα καταδικαστει δν ξερω!!!
μετα ξυπνησα!!!!

το σημερινο ονειρο:
ημουνα με την γιαγια μου και τον 3αδερφο μου, ο οποιος ειναι 2,5 χρονων, στο σαλονι και καθομασταν.
Τοτε μου ειπε η γιαγια μου να παρω ενα κομματι γυαλι που ηταν μεσα στο σαλονι (το οποιο ητανε λιγο μεγαλο και ετοιμο να σπασει) και να το παω πανω στην ταρατσα...*
στο μεταξυ εγω σκεφτομουνα ενα βιβλιο, που υποτιθεται ειχα διαβασει, το οποιο ελεγε για το τελος του κοσμου (το 2012) και εδιχνε πως θα γινει. Δηλαδη εδιχνε το κουμπι το οποιο θα πατηθει και μετα κατι σαν χρονοδιακοπτης εμφανιζοταν και μολις τελειωνε καταστρεφοταν ο κοσμος.
*...και τελωσπαντων προσπαθουσα να το παω πανω στην ταρατσα χωρις να το σπασω και τοτε ερχεται ο ξαδερφος μου και ισα ισα που το ακουμπησε αλλα αυτο ηταν αρκετο για να πεσει. και επεσε πανω στο κουμπι που θα εφερνε το τελος του κοσμου και εγω στην αρχη τρομαξα αλλα μετα το σκεφτηκα και ειπα πως αφου δν ειναι 2012 τοτε δν θα ερθει το τελος του κοσμου
αλλα μετα εμφανιστηκε ο χρονοδιακοπτης και τοτε τρομαξα τοσο πολυ που ξυπνησα...

Δημητρα εχεις πολυ φαντασια και εσυ.

Και εγω μια φορα ειχα δει πως καταστρεφοταν ο κοσμος.

Βλέπετε κάτι όνειρα!

Εγώ είδα σήμερα πως είμασταν μερικά κορίτσια[εγώ ,η αδερφή μου και η κολλητή μου] και μπορούσαμε να ελένξουμε όλα τα στοιχεία της φύσης! Εγώ είχα διαλέξει την φωτιά! .Πήγαμε σε ένα λιβάδι ,το οποίο ήταν σαν θάλασσα! Και περιμέναμε να βγουν γοργόνες από μέσα! .Εκεί ψάχναμε ένα αρχαίο βιβλίο...[δεν είμασταν μόνες μας. Ήταν και μερικά άλλα κορίτσια μαζί μας].Κάτι άρχισε να με κυνηγάει και εγώ άρχισα να τρέχω στο λιβάδι. Όταν σταμάτησε να με κυνηγάει γύρισα πίσω στα κορίτσια ,οι οποίες είχαν διαβάσει το ξόρκι που ψάχναμε...Η μία πήρε το βιβλίο αγκαλιά και φύγαμε. Περάσαμε μια πύλη η οποία μας έφερε πίσω στην πραγματικότητα ,ακριβώς έξω από το σπίτι της γιαγιάς μου. Εκεί κάναμε εξάσκηση στις δυνάμεις μας! Πήρα ένα κερί και όλες μαζί προσπαθούσαμε να το σβήσουμε...Εγώ είχα τη προσοχή μου αλλού...ακόμη και στα όνειρα μου είμαι στον κόσμο μου! ...Όταν το σβήσαμε εγώ χάρηκα προς στιγμή αλλά μετά θυμήθηκα πως δεν είχα συγκεντρωθεί καθόλου στο κερί... Ξαφνικά η αυλή γέμισε με αναμένα κεριά!!!Εγώ προσπάθησα να σβήσω το ένα κερί για να δω αν μπορώ, επειδή η προηγούμενη εξάσκηση δεν μετρούσε αφού δεν ήμουν συγκεντρομένη εκεί... Και το έσβησα κατευθείαν! Και μετά το ξανάναψα! Και ξύπνησα...

Περιεργο αυτο με τα κερια.

Γιατί περίεργο?

Εγώ είδα ένα όνειρο στο οποίο και καλά ο Λάζαρος και η Ρέα(αν κ δεν την εχω δει,ηξερα πως ειναι η μικρή Ρεα) είχαν έρθει Άρτα και πήγαμε και καλά σ εμία καφετέρια,η οποία δεν υπάρχει Άρτα.
Και είχε γίνει κάτι κουλό.Είχαν αρχίσει να πετάνε τα ποτήρια από 'δω και απο 'κει στην καφετέρεια και μας ελεγε η ιδιοκτήτρια πως ειμαστε μαγοι,ο Λαζαρος της εκανε αβάντα( ) και εν τέλει ηπιαμε κατι που εμοιαζε με σοκολάτα καραμέλα
Αυτά

^ Πω....επηρεαζομαστε ολοι πολυ.

Γιατι εγω ειδα σημερα πως περπαταγαμε καπου στην Αθηνα εγω,η Ρεα και ο Λαζαρος.Και ξαφνικα βλεπουμε τελειως τυχαια στο απεναντι πεζοδρομιο την Ανια.
Και παμε και την χαιρεταμε.
Μετα απο αυτο βραδιαζει και χανομαστε με την Ρεα και τον Λαζαρο και εμαφνιζεται η αδερφη μου.
Μπαινουμε σε μια πολυκατικοιτα αλλα μια κυρια χαστουκιζει στα ξαφνικα την αδερφη μου γιατι λεει μπηκαμε σπιτι της.
Υστερα μας περνει ο υπνος και οταν ξυπναμε ειναι 12 το μεσημερι.
Παμε σε μια παιδικι χαρα και εκει βλεπω στις κουνιες τον Αντρεα,την Ανθη,την Λιζα και τον Λαζαρο.
Και χαζοχαιρονταν ολοι κανοντας κουνια.
Και τρεχω εγω προς την Ανθη και της λεω:"Αδερφουλα μουυυυυυ.Τι ωραια μπλουζα!!Τονιζει τα ματια σου. "
Μετα γυρναω στον Λαζαρο και λεω"Εχεις δει την Ρεα? Την περνω συνεχεια τηλ αλλα δεν απανταει"
αλλα ξαφνικα εμαφιζεται η Ρεα και ανεβαινουμε ολοι πανω σ'ενα κουνιστο αλογακι και χαζοχαιρομαστε.

Το συμπερασμα?
Μαλλον θελω να παω κουνιες.

Πως ήταν η μπλούζα της Ανθής?

Πρασινη.

Είχε και σχεδιάκια?

Δεν θυμαμαι.

Κολάω και εγώ σε κάτι λεπτομέρειες!

Επηρεαζόμαστε πάαααααρα πολύ...

Αχαχαχα, τονίζει και τα μάτια μου, ε?

Α ρε Μαράκιι!

Ναι.

Μην ξεχασεις να παρεις καμια πρασινη μπλουζα.