Παιδικά παιχνίδια.

Sylvie Lovegood έγραψε:
ένα άλλο που βάζεις πετρούλες την μια πάνω στην άλλη και προσπαθείς να τις ρίξεις κάτω με την μπάλα[I don't remember the name...]
!

Πωπω τι μου θυμισες τωρα!! Τζαμιιιι Παθος.. Και πιστευω πως το παιχνιδι ειναι φτιαγμενο να παιζεται για αγορια εναντιον κοριτσια!! ΠΟΛΥ γελιοοοοο Το λατρευα αυτο το παιχνιδι!!

Jimmi Comptonn έγραψε:

Sylvie Lovegood έγραψε:
ένα άλλο που βάζεις πετρούλες την μια πάνω στην άλλη και προσπαθείς να τις ρίξεις κάτω με την μπάλα[I don't remember the name...]
!

Πωπω τι μου θυμισες τωρα!! Τζαμιιιι Παθος.. Και πιστευω πως το παιχνιδι ειναι φτιαγμενο να παιζεται για αγορια εναντιον κοριτσια!! ΠΟΛΥ γελιοοοοο Το λατρευα αυτο το παιχνιδι!!

Kαι να μαντέψω πως ακόμη το λατρεύεις?

Sylvie Lovegood έγραψε:

Jimmi Comptonn έγραψε:

Sylvie Lovegood έγραψε:
ένα άλλο που βάζεις πετρούλες την μια πάνω στην άλλη και προσπαθείς να τις ρίξεις κάτω με την μπάλα[I don't remember the name...]
!

Πωπω τι μου θυμισες τωρα!! Τζαμιιιι Παθος.. Και πιστευω πως το παιχνιδι ειναι φτιαγμενο να παιζεται για αγορια εναντιον κοριτσια!! ΠΟΛΥ γελιοοοοο Το λατρευα αυτο το παιχνιδι!!

Kαι να μαντέψω πως ακόμη το λατρεύεις?

Και μενα ενα απο τα αγαπημενα μου!!! Αλλα εχω 2 χρονια να το παιξω

Τζαμί δεν το λεγανε;;;Το εχω παιξει και αυτο παρεα με το πολεμος και ειρηνη....Σιλια μου εγω ορεξη εχω...Οι αδερφες μου δεν εχουν...

Χτες το απόγευμα έπαιζε μαζί μας κρυφτοκυνηγητόμπαλα ο ξαδερφός της κολλητής μου ,που είναι 16 χρωνών!! Τέλεια περάσαμε! Τελικά όλοι θέλουν να παίζουν, αλλά όσο βρίσκονται με τους συνομηλικούς τους ντρέπονται!

Λοιπόν θα μου θυμήσει κανείς πως παίζουμε ειρήνη ή πόλεμος????

Καλα οι αδερφες μου ειναι 15 και 17 και η μια βαριεται και η αλλη εχει διαβασμα...
Λοιπον χωριζομαστε σε δυο ομαδες και κανουμε μια αλυσιδα...Ακολουθει ενας σχετικος διαλογος που η καθε ομαδα διαλεγει πολεμο η ειρηνη.Οποια διαλεξει πολεμο επιτιθεται διαλεγοντας καποιον που θα τρεξει προς την αλυσιδα της αντιπαλης ομαδας προσπαθωντας να τη σπασει.Αν επιτυχει παιρνει μαζι του καποιον αιχμαλωτο.Αν αποτυχει τον παιρνουν αυτο αιχμαλοτο...Μετα επιτιθεται η αλλη ομαδα και μπλα μπλα μπλα.Αν επιτυχει να σπασει την αλυσιδα αυτος που τρεχει αναλογα με το αποτελεσμα του προηγουμενου γυρου παιρνει πισω τον αιχμαλοτο του προηγουμενου γυρου η παιρνει εναν και νουριο αιχμαλοτο...Τουλαχιστον ετσι το παιξαμε εμεις...

οχι και εμεις ετσι το παιζαμε!
μαλιστα τελευταια φορα το επαιξα στην κατασκηνωση οπου μας ειχαν βαλει να ψυχαγωγησουμε ενα σπιτακι με μικροτερα παιδακια!
και τλκ καταληξαμε να παιζουμε με ποσα μεγαλυτερα παιδια!
νταξει σπαμαρω το ξερω αλλα συγχωρεστε με... :shy:-:

εμεις απο την τριτη μεχρι την εκτη δημοτικου μαζεβομασταν καμια 20αρια παιδια και παιζαμε κλεφτες κ αστυνομους (ημουν παντα κλεφτης) αλλα στα μεσα της εκτης παιζαμε πυραμιδα (ετσι λεγοταν) και τελικα εγινε δευτερα-τεταρτη-παρασκευη πυραμιδα και τριτη-πεμπτη κλεφτες κ αστυνομους

Παίζαμε σχοινάκι αλλά πιο συχνά παίζαμε λάστιχο, μια εποχή παίζαμε μόνο αυτό. Παίζαμε κυνηγητό, ποτέ δεν ήμουν καλή αλλά ήμουν ζαβολιάρα και ισορροπούσε η κατάσταση
Επίσης παίζαμε "οικογένεια" , όπου ήταν κάτι σαν θεατρικό δική μας έμπνευσης
Παίζαμε αγαλματάκια όπου μια φορά μου πιάστηκε το παπούτσι και έσκασα με τη μούρη στη μάντρα
Φυσικά έχω παίξει πάρα πολύ παιχνίδια του στυλ σι μαριο
Και τέλος παίζαμε μέλισσα κοφτή, σε αυτό ήμουν πολύ καλή γιατί 1: ποτέ δεν μπορούσαν να σπάσουν δεσμό που κρατούσα εγώ και 2: χτυπούσα πολύ δυνατά και πάντα έσπαγα τον δεσμό των αντιπάλων
Παίζαμε, νομίζω, κι ένα άλλο που το λέγαμε μαντηλάκι αλλά δεν θυμάμαι ούτε πως παιζόταν ούτε ποιος ήταν ο στόχος του παιχνιδιού

κι εμεις παιζαμε ενα παιχνιδι που λεγοταν μαντηλακι!!!

χωριζομασταν σε δυο αμαδες οι οποιες ητανε σε δυο σειρες παραλληλα.
στην μεση ειχαμε το μαντηλακι και καθε παιδι απο καθε ομαδα ειχα ενα νουμερο.
οταν ο δασκαλος φωναζε παραδειγμα "3", τοτε ετρεχε το παιδι απο την καθε ομαδα που ειχε τον αριθμο "3" και το καθε παιδι προσπαθουσε να παρει το μαντηλακι χωρις να το ποιασει τον παιδι απο την αλλη αμαδα...

Παίζαμε μαντηλάκι, κρυφτό με τις ώρες, κυνηγητό[κανείς δεν με έπιανε ], λαστιχάκι που το βαριόμουν όταν δεν έπαιζα εγώ , μήλα και λεμονάκια!!

Μπράβο, έτσι παιζόταν!

Ξεχασα και το γατάκι γατάκι τι χρώμα ζητάς, αλλά ποτέ δεν το χώνεψα αυτό το παιχνίδι

Cassandra Black έγραψε:Τώρα αν θυμηθώ και τίποτα άλλο θα επανέλθω. Γενικά δεν ήμουν κινητικό παιδί, προτιμούσα το διάβασμα

Αυτό θα μπορούσε να είναι ο τίτλος του ποστ μου

Λοιπόν, όταν δεν διάβαζα μου άρεσε να παίζω σκοτεινό δωμάτιο. Συνήθως παίζαμε στο σχολείο όταν κάναμε πρόβες για τα θεατρικά στα οποία σπάνια συμμετείχα γιατί μου δίνανε χάλια ρόλους (Μα να κάνω το φίδι? Το φίδι? Δώσε μου και ένα κόντρα ρόλο να σου δείξω το ταλέντο μου ). Όσα παιδάκια τέλος πάντως δεν συμμετείχαμε ή αργούσαμε ακόμα να βγούμε στη σκηνή μαζευόμασταν στα παρασκήνια, κλείναμε τα φώτα και παίζαμε Σκοτεινό Δωμάτιο και παίρναμε σβάρνα ότι βρίσκαμε μπροστά μας. Ήταν σα σκηνικό ταινίας τρόμου. Όλα κατασκότεινα, πράγματα παντού, περίεργοι ήχοι, εσύ να πισωπατάς στο σκοτάδι, να έρχεσαι πλάτη με πλάτη με κάποιον και να ακούγεται ένα "ΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑΑ! Ζγκρατς μπουμ μπλαφ", όπου "ΑΑΑ!" εσύ και αυτός που σε ακούμπησε και "Ζγκρατς μπουμ μπλαφ" τα πράγματα που ρίξατε κάτω όταν προσπαθήσατε να φύγετε τρέχοντας.

Τα κορίτσια παίζαμε επίσης ένα παιχνίδι με ένα λάστιχο που συνοδευόταν από ένα τραγούδι για τραίνα που κρατούσε το ρυθμό. Ήμουν άπιαστη Μπορούσα να κάνω όλες τις φιγούρες μέχρι 70 εκατοστά ύψος.

Άλλα παιχνίδια που παίζαμε ήταν κυνηγητό αγόρια-κορίτσια με ένα κάρο επιπλέον κανόνες, αγαλματάτια ακούνητα, που ήταν ίδιο με αυτό που λέτε εσείς 1-2-3 κόκκινο φως, κλέφτες και αστυνόμους, φρουτοσαλάτα (μέσα στην τάξη φυσικά) και κουτσό μετ' εμποδίων

Honorable Mention: Τα παιχνίδια του τύπου "σι μαριό". Μια φορά μας είχαν πάει αξημέρωτα στην εκκλησία και δεν έλεγαν να μας πάρουν να φύγουμε με τίποτα οπότε τα 3 τμήματα της τετάρτης αρχίσαμε να παίζουμε "σι μαριο" από στασίδι σε στασίδι. Είχαμε τραβήξει τα μανίκια μας για να καλύπτουν την παλάμη και να μην κάνουμε θόρυβο αλλά κάθε φορά που φτάναμε στο "σι σι σι" ακουγόταν ένα "πατ, πατ, ΠΛΑΦ" γιατί έφευγε από τη θέση του το μανίκι. Και έστι όπως σιγομουρμουρίζαμε όλοι το τραγούδι να να μη χάσουμε το ρυθμό ακουγόταν σαν να κρατάγαμε το ίσο στους ψάλτες

Ρε παιδιά κανείς σας δεν έπαιζε τζαμί και αμπάριζα?

Εγώ έπαιζα τζαμί!

Avada Kedavra έγραψε:Ρε παιδιά κανείς σας δεν έπαιζε τζαμί και αμπάριζα?

τρελενομουν για τζαμι!!!!
τωρα το αμπαριζα δν ξερω πως παιζεται

Εγω ξερω!!!Ειχα παιξει...Τι τελειο που ηταν αλλα εχω πολυ καιρο...

Εμείς παίζαμε στύλο!! Αχ τι ωραία που ήταν!

ΝΑΙΙΙΙ ήξερα ότι υπάρχει αυτό το τόπικ!!!

Έχουμε κανονίσει με παιδιά από τη σχολή να παίξουμε μήλα και κρυφτό στην πανεπιστημιούπολη του ΑΠΘ σε καποια φάση, το σχέδιο αυτό με έκανε να καταλάβω ότι η ταυτότητα λέει βλακείες, εγώ είμαι ακόμα παιδί

Εμεις περισσοτεροπαιζαμε τυφλομυγα.

τι τελειο τοπικ! 

Λοιποον, εμεις οταν ημασταν μικρά χωριζαμε τα παιχνιδια αναλογα με το μερος και πορωνομασταν αναλογα.

Το αγαπημενο μου ητασν το σκοτεινο δωματιο  Ηταν τε-λει-ο   Το παιζαμε παντα μεσα στο στο σπιτι οταν ειχαμε παρτυ/γενεθλεια/βαρετες μαζωξεις μεγαλων και τα παιδακια δεν ειχαμε τι να κανουμε, οποτε καιγομασταν απο οταν φταναμε μεχρι να φυγουμε. Αξιοσημείωτες κρυψώνρες ήταν μέσα στην πάνω δεξια ντουλάπα του τοιχου (σκαρφαλωνεις στα ραφια, μπαινεις μεσα, κλειδωνεις την πορτα  ) και στο σκαμπο-κωμοδινο για τα πιο μικρα που χωραγανε. 
Λατρευα να "τα φυλάω" και να μπαίνω μεσα στο σκοτάδι, να εχει απολυτη ησυχία και να προσπαθω να ακουσω κατι για να μην ψαχνω "στα τυφλα".  Ηταν το αγαπημενο μου παιχνιδι, τελος 

Μετα ηταν φυσικα τοοοο.. κρυφτο, κλασικα, το πιο διαδεδομενο παιχνιδι στις γειτονιες. Ειδικα οταν βραδιαζε, ηταν υπεροχο. Βεβαια, παντα υπηρχε αυτο το παιδακι που ηθελε να κρυβεται αλλά όχι να φυλάει.   Ή παιξε κανονικά ή μην παιξεις καθολου.  Πραγματικά, ουτε "λουκουμακι" να ηταν.  (Τα ¨λουκουμακια" ετσι τα λεγατε? τα περιπτερακια/αεροπλανακια κτλ? Πωω, σχεδον τα εχω ξεχασει!)

Οι ψειρες, κι'αυτο αγαπημενο, το μονο που μου αρεσε να τρεχω :p και φυσικά επαιζα μονο και μονο για τα παρατσουκλια και τις χωρες-γλοσσωδετες.  Γιατι ποιος ο λογος να εισαι "Γαλλια" οταν μπορείς να είσαι "Αρζεμπαϊτζαν/ Τζατζικιστάν/Χονολουλου." 

Στο σχολειο παιζαμε πιο πολυ "γατα-γατουλα" (γατα γατουλα τι προτειμας πες ενα χρωμα χωρις να κοιτας αλλιως θα τις φας! :p:hurrah: ), κυνηγιτο , θαλασσα-στερια και αλλα. Πολλα απο αυτα "οπως γατα γατουλα, αλατι χοντρο-αλατι ψηλο ή όπως αλλιως το λεγανε :p) τα παιζαμε στη γυμναστιικη (1-2α δημοτικου :p). Aκομα θυμαμαι την πρωτη φορα που επαιξα γατα-γατουλα. Για κάποιο λογο ήξερα τι επρεπε να κάνω, αλλά δεν το έκανα ποτε. Το "ασπρο" που σκεφτομουνα να ξεφουρνισω αλλα δεν ξεφουρνιζα επειδη φοβομουν μην πω βλακεια, δεν το είπα ποτε, τα παιδάκια με κοιτουσαν παραταγμένα σε σειρα στα ποσα μετρα σα να τα πηγαιναν για εκτελεση και εγω να ημουνα ο εκτελεστης που δεν ηξερε τι να κανει, η ώρα περνουσε μεσα στη σιωπή και ομολογουμένως ηταν απο τις πιο περιεργες και ψιλοτρομακτικες στιγμες της ζωης μου μεχρι να ερθει η κυρια να με παρει απ'τον ωμο και να με πάει στη θεση μου στη σειρά εκτέλεσης, βαζοντας για γατα ενα άλλο παιδακι το οποιο μολις τελειωσαμε το τραγουδάκι ειπε "ΑΣΠΡΟ" και αρχισε να τρεχει.  


Αυτά ηταν που παιζαμε περισσοτερρο. Το σκινακι (ακους εκει λαστιχακι :p) ;αργησαμε λιγο να το ανακαλυψουμε, μιας και ημασταν στις τελευταιες ταξεις του δημοτικου τοτε που ειχε γινει μοδα, με αποτελεσμα να φτασουμε 1 γυμνασιου και να το θυμομαστε αραια και που  
Αγαλματακια ακουνητα επαιζα λιγοτερο γιατι τα ψιλοβαριομουν. 


ΑΑΑΑ! Κοκορομαχίες!  

Ξέχασα και το Ειρήνη η πόλεμος, τι τέλειο.  
Α και το Τσούρμο.

Εμείς παίζαμε Μαγισσα Μάγισσα τι μαγειρεύεις  , κυνηγητοό, κρυφτό, χολέρα, ένα με κάτι φρούτα που δεν θυμάμαι πως το λένε  ,σκοινάκι, αγάλματάκια ακούνητα. Ήταν όλα τέλεια!