Πίτερ Πέτιγκριου

Τον Πέτιγκριου δεν τον συμπάθησα ποτέ μου.Είναι ένας προδότης και του άξιζε αυτή η αντιμετωπιση από τον Βόλντεμορτ και τους άλλους Θανατοφάγους.Δεν άξιζε να μπει στον κοτώνα των γενναίων,γιατί μόνο αυτό δεν ήταν.Δεν μπορώ να τον πω κακό ή πονηρό αφού ήταν τόσο δειλός,ένα πιόνι.Ίσως η μόνο φορά που του είπα "Μπράβο" σε αυτόν ήταν τότε που αυτοκνόνησε(αν θεωρείτε αυτοκνονία,αφού φοβάταν τόσο τον θάνατο).

Θεέ μου πιο δειλό και μισητό χαρακτήρα δε θα μπορούσε να είχε φτιάξει η Τζόαν!
Δεν καταλαβαίνω καν το λόγο που το Καπέλο τον τοποθέτησε στο Γκρίφιντορ. Δεν είχε μέσα του θάρρος, τόλμη, κάτι που να τον καθιστά άξιο για ένα τέτοιο κοιτώνα.
Και γενικά πιστεύω πως ήταν πολύ παρτάκιας. Τον ενδιέφερε μονάχα πως θα είναι εκείνος καλά, πώς θα είναι εκείνος ασφαλής, πώς θα μπορέσει αυτός να επωφεληθεί από τη οποιαδήποτε κατάσταση.
Τον είδαμε στο Χόγκουαρτς να είναι κολλητός φίλος με τον Σείριο, τον Ρέμους και τον Τζέιμς. Στην κρίσιμη όμως στιγμή τους πούλησε όλους για το Λόρδο Βόλντεμορτ και έχωσε και έναν αθώο άνθρωπο στη φυλακή για 12 χρόνια. Παρότι όμως και καλά το έπαιζε πιστός υπηρέτης στο Βόλντεμορτ και εκείνον τον «πρόδωσε» όταν άφησε το Χάρι να ζήσει.
Ο Πέτιγκριου ήταν ένας άνθρωπος ο οποίος απλά κοίταζε το συμφέρον του. Ποτέ του δεν τάχθηκε με κάποια μερίδα, ποτέ του δεν είχε πιστεύω, ποτέ του δεν είχε θέληση και τόλμη να πει και να φωνάξει αυτό που πιστεύει. Πάντα κρυβόταν πίσω από το μανδύα των ισχυρών, που μπορούσαν να τον προστατεύσουν. Αυτό από μόνο του σα γεγονός των καθιστά όχι μόνο δειλό μα και δίχως προσωπικότητα, ένα ον αλυσοδεμένο στις βουλήσεις και τις επιταγές αυτών που έχουν εξουσία –είτε είναι καλοί είτε όχι.
Γενικά μου έχει αφήσει τις χειρότερες εντυπώσεις σα χαρακτήρας και μπορώ να πω πως χάρηκα όταν πέθανε.

τρισάθλιε προδότη,υποκριτή!!!!βρομερό ποντίκι!!!!

πολύ εκνευριστικός ήταν για εμένα

Δεν έχεις και πολλά να πεις για αυτόν τον άνθρωπο!Αλλά ακόμη και αν έχεις γράψει πέντε παραγράφους στην σειρά,το συμπέρασμα είναι πάντα το ίδιο,ότι ήταν ένας προδότης που παρίστανε πάντα το πιόνι για ασφάλεια.

Δεν κατάλαβε ποτέ του τι θα πει η έννοια της φιλίας.Ποτέ του δεν έδωσε κάτι σε έναν φίλο του και ποτέ δεν θέλησε να δώσει χαρά σε κάποιον.Ήταν ένας μίζερος άνθρωπος που ποτέ του δεν τόλμησε να υψώσει κεφάλι σε κάποιον,όχι φυσικά απο ταπεινότητα αλλά απο φόβο και ντροπή.Φοβόταν τους πάντες,δεν θεωρούσε κανέναν φίλο του αλλά αντιθέτως έβλεπε παντού εχθρούς.Ντρεπόταν τους πάντες,γιατί ακόμη και εκείνος είχε συναίσθηση του τι έκανε και δεν μπορούσε πλέον να κοιτάξει κατάματα κανέναν.Δεν ήταν αποφασιστικός,δεν ήταν άνθρωπος που στηριζόταν στον εαυτό του,ήταν μόνο ένα συμφεροντολογικό πιόνι που βασιζόταν επάνω στις δυνάμεις των ανωτέρων του.Ήξερε πως οι περισσότεροι μάγοι ήταν σίγουρα εξυπνότεροι και δυνατότεροι απο αυτόν και για αυτό ακριβώς δεν επιθύμησε ποτέ την θέση του αρχηγού.Ήταν σαν να ήθελε να είναι πάντα υπηρέτης κάποιου,φτάνει να του παρείχε ασφάλεια απο κάθε κύνδινο.Σχεδόν του άρεζε να υπακούει σε διαταγές κάποιου αλλά ακόμη και αν δεν το ήθελε αυτό πάλι τσακιζόταν να εκτελέσει τις διαταγές του.

Δεν αγάπησε ποτέ κανέναν,σαν άλλος Βόλντεμορτ.Δεν μπορούσε να αγαπήσει κανέναν αν δεν του παρείχε μια ασφάλεια και μια δύναμη.Αλλά και πάλι αν ξαφνικά ανακάλυπτε ότι μπορούσε να αποκτήσει περισσότερη δύναμη,τότε εγκατέλειπε τους υποτιθέμενους φίλους του και πήγαινε με την απέναντι πλευρά.Και πάντοτε απαιτούσε απο τους φίλους του να του δώσουν τα πάντα.Εάν εκείνος έδινε κάτι σε κάποιον τότε ο άλλος έπρεπε να του ανταποδώσει στο δεκαπλάσιο.Αλλά ο Πέντικριου είναι περιττό να αναφέρω πως δεν ανταπέδωσε ποτέ τίποτα στους φίλους του.

Παρόλην την ντροπή που ένοιωθε ο ίδιος για τον εαυτό του δεν μετάνοιωσε ποτέ για τίποτα απολύτως.Είναι σχεδόν βέβαιο πως αν γυρνούσε πίσω την ζωή του και είχε την ευκαιρία να την ξαναρχίσει,εκείνος θα έκανε πάλι τα ίδια λάθη,ίσως και αδύναμος να τα σκεφτεί.Δεν τον ενδιέφερε η δική του δύναμη,τον ενδιέφερε η δύναμη των υπολοίπων που τα πήγαινε καλά μαζί τους,με το σκεπτικό πως εφόσον οι άλλοι είναι δυνατοί τότε και ο ίδιος θα γινόταν κάποια στιγμή.

Έφτασε στο σημείο να σκοτώσει,άμεσα τον Σέντρικ Ντίγκορι και έμμεσα τον Τζειμς και την Λίλυ.Είχε καταντήσει ένας άνθρωπος που δεν έδινε δεκάρα για την ανθρώποινη ζωή και αξία και δεν δίσταζε να κάνει πλέον τα πιο αποτρόπαια και απάνθρωπα εγκλήματα για να παραμείνει με το μέρος αυτών που του παρείχαν δυναμη και ασφάλεια.Εννοείται πως δεν πίστεψε ποτέ του κανέναν,ούτε και τον Βόλντεμορτ,και ο μόνος λόγος που τον αναγέννησε ήταν για να αποχτήσει ξανά την δύναμη που θα του παρείχε αν επέστρεφε.Η ατυχία του Ποντικοουρά ήταν πως δεν μπορούσε να επιστρέψει πλέον στο Τάγμα του Φοίνικα,κάθως το είχε ήδη προδόσει αλλά και επιδή όλοι τον θεωρούσαν νεκρό απο τον Σείριο,και έτσι ήταν αναγκασμένος να ζωντανέψει ξανά τον πρώην αφέντη του ώστε να μπορέσει να αποχτήσει την δύναμη που διέθετε κάποτε αλλά και να έχει την δικαιλογία<<Κοίτα!Εγώ σε αναγέννησα.Άρα σε εμένα αξίζουν δόξες και τιμές και όχι στους άλλους Θανατοφάγους σου>>.Ποτέ δεν κατάφερε να αντιμετωπίσει τον εαυτό του και για αυτό ποτέ δεν μπόρεσε να αλλάξει κάπως την ζωή του και ξεφύγει απο την σκοτεινή πλευρά.

Με λίγα λόγια,ήταν ένας άνθρωπος που κοιτούσε μόνο το συμφέρον στις συναναστροφές του,που πάντοτε έψαχνε για μεγαλύτερα οφέλη στην ζωή του,όποια και αν ήταν αυτά,χωρίς να λογαριάζει τα μέσα με τα οποία θα τα αποχτούσε(προδοσία,δολοφονία) και ποτέ δεν θεωρήθηκε απο κανέναν αξιόπιστος και δυναμικός,ούτε καν ήταν.Τα άφηνε στην πρωτοβουλία των άλλων και δεν τολμούσε να πατήσει πόδι,μην τυχόν και χάσει την ασφάλεια που του παρεχόταν.Ήταν έναν τιποτένιος άνθρωπος που έκανε τα πάντα για να πάψει να θεωρείται μηδενικό απο όλους και που τελικά καταστράφηκε ολοσχερώς απο την δείψα του για την δύναμη που ποτέ του δεν είχε...

Είναι ένας αχρείος προδότης!!!Ομως στο 7ο βιβλίο ανέβηκε λίγο στα μάτια μου γιατί δεν στραγκάλισε τον αλλά το χέρι που του έδωσε αυτός ο,οο να μην πω Βόλντι τον στραγκάλισε τον ίδιο!!Και τον λυπάμαι λίγο επειδή τον έκαναν ότι ήθελαν οι Θανατοφάγοι

Πιο σιχαμένος από αυτόν δεν υπάρχει... Πρόδωσε αυτούς που είχε φίλους τόσα χρόνια και καταδέχτηκε να ζει σαν ποντίκι για τόσο καιρό μόνο και μόνο για να σώσει το τομάρι του. Και μετά ξαναακολούθει τον Βολντεμορτ σαν ένας άθλιος δούλος για να σκοτωθεί από το ίδιο του το χέρι (το πιο ταιριαστό τέλος γι' αυτον). Για μένα δεν υπάρχουν καθόλου ελαφρυντικά, ούτε μετανόησε, ούτε έκανε λάθη προσπαθούσε μόνο να κρατήσει την άθλια ζωή του με κάθε τίμημα.

Ένας δειλός προδότης ήταν!Και γλοιώδης,χρησιμοποιούσε τους άλλους για το συμφέρον του.

Ειδικά αυτό που έκανε στους ''καλύτερούς'' του φίλους ήταν ασυγχώρητο.

Εμένα ο Ποντικοουράς πάντα μου έφερνε αηδία είναι ένας από τους χειρότερους χαρακτήρες στο Χάρι Πότερ. Πρόδωσε τους φίλους του στο όνομα του πιο μισητού εχθρού τους, του Βόλντεμορντ. Από μικρός αποζητούσε μια παρέα ατόμων με κύρος και δύναμη για να νιώθει ασφαλής χωρίς να τον νοιάζει η φιλία μόνο και μόνο το τομάρι του ήθελε να σώζει πάντα.

Δεν αξίζει να αναφερθώ στο ποιόν του πλάσματος τούτου

Πιστευω ηταν η ντροπη του γκριφιντορ

Του αξιζε σιγουρα οτι επαθε