Twilight

Α οκ σε ευχαριστώ πολύ!!

Έχω διαβάσει το 1ο και το 4ο βιβλίο....και κατά τη γνώμη μου ήταν πολύ καλά...αλλά οι ταινίες είναι χάλια σε σχέση με τα βιβλία ειδικά, και τις κάνουν πολύ μελό κλπ...οι ταινίες δε μου αρέσουν καθόλου...

Τις ταινίες τις έχουν αλλάξει αρκετά και μας σκτεναχωρεί αυτό (τους φανς) γιατί είναι κρίμα.. Είναι τόσο καλογραμμένα τα βιβλία και τα χαλάνε..Αλλά ελπίζω η Χαραυγή να είναι καλή σαν ταινία..

Εγώ πιστεύω ακριβώς το αντίθετο, συγγνώμη :Σ. Πιστεύω πως οι ταινίες είναι πολύ καλύτερες από τα βιβλία.


Εγώ είδα τη πρώτη ταινία με τη ξαδέρφη μου και μου φάνηκε πολύ καλή. Ωραίο στόρυ, ωραίο σκεπτικό, μου κίνησε το ενδιαφέρον μπορώ να πω!

Μετά αγόρασα τα βιβλία. Το πρώτο πιστεύω ήταν ισάξιο με την ταινία, το διάβαζες πολύ ευχάριστα!

Από το δεύτερο άρχισα να αλλάζω γνώμη για τη σειρά. Όχι, δεν με χαλούσε ιδιαίτερα η πλοκή, αλλά με ενοχλούσε ο τρόπος που η ζωή της Μπέλλα ουσιαστικά κινούταν γύρω από τον Έντουαρντ. Με ενόχλησε που είχε παρατήσει τους φίλους της και δεν έκανε καμιά προσπάθεια να τους ξαναποκτήσει! Με ενόχλησε που στο μυαλό της υπήρχε ένα όνομα: Έντουαρντ, Έντουαρντ, Έντουαρντ!
Η Μέγιερ έγραψε ένα ρομαντικό λαβ στόρυ. Όμως το παράκανε πιστεύω. Οκ, να στεναχωρηθεί, να κλάψει, να οδυρηθεί αλλά... ως εκεί! Δεν κινούνται τα πάντα γύρω από ΤΟ ΑΓΟΡΙ ΤΗΣ.
Υπήρχαν τόσοι άνθρωποι γύρω της που την αγαπούσαν: φίλοι, συγγενείς κλπ. Ο Τζέικομπ! Και εκείνη με αυτόν τον τρόπο τους πλήγωνε. Κάτι το οποίο θεωρώ εντελώς εγωιστικό. Και κάτι ακόμη πάνω σε αυτό που με ενόχλησε: όλη την ώρα έλεγε στον Τζέικομπ και τον Έντουαρντ ότι ξέρει ότι τους πληγώνει συνέχεια, μπλα μπλα μπλα, όμως δεν.σταματουσε!

Και όταν γύρισε ο Έντουαρντ τον δέχτηκε τόσο «με ανοιχτές αγκάλες, τόσο δεκτικά» σαν να μην συνέβη τίποτα. Τον άνθρωπο που υποτίθεται ότι την είχε πληγώσει τόσο πολύ, που δεν την άφηνε να κοιμηθεί ήσυχα τα βράδια. Δηλαδή συγγνώμη, μα δεν είχε καθόλου δυναμισμό μέσα της;


Ο Τζέικομπ! Ποτέ δεν τον συμπάθησα ιδιαίτερα μπορώ να πω, reasons unknown. Όμως ήθελα την Μπέλλα με αυτόν. Είχε προσπαθήσει με κάθε τρόπο να τη κερδίσει, ήταν ένας άνθρωπος που θα έδινε όλο του το είναι για την Μπέλλα, και ο Τζέικομπ ήταν που έσωσε επανειλημμένες φορές τη ζωή όχι μόνο της Μπέλλας μα και του Έντουαρντ!


Τέλος πάντων, παρʼόλα αυτά διάβασα και τα επόμενα βιβλία από ενδιαφέρον και αρκετά ευχάριστα μπορώ να πω.
Παρατήρησα ότι πέρα από τον έρωτα των δύο ηρώων τα πράγματα κινούνταν γύρω από κάτι άλλο: τη μεταμόρφωση της Μπέλλα. Γιατί, ΓΙΑΤΙ η Μπέλλα ήθελε τόσο απεγνωσμένα να γίνει ένα βαμπίρ; Και γιατί, ΓΙΑΤΙ ο Έντουαρντ της το αρνιόταν τόσο πεισματικά; Στη πρώτη περίπτωση η ηρωίδα μας είχε πει πολλές φορές πως ήθελε τον Έντουαρντ κάτι παραπάνω από πολύ για να τον έχει μόνο μια ζωή. Θα έκανε στην άκρη όλα τα άλλα για να είναι μαζί του. Και με αυτό μας επιδεικνύει για άλλη μια φορά πόσο εγωιστική ήταν από μέρους της, πιστεύω.

Σε αυτό το σημείο να σημειώσω ότι θαύμαζα τον Έντουαρντ επειδή ήθελε να την προστατεύσει. Όμως ο ίδιος ισχυρίζονταν ότι δεν ήθελε να τη μεταμορφώσει «για να μην της αφαιρέσει τη ψυχή» και όχι για να την κρατήσει κοντά στα πρόσωπα που την αγαπάνε! Μάλιστα είχε πει πως «σε μερικά χρόνια που όλοι οι γνωστοί σου θα έχουν πεθάνει, τα πράγματα θα είναι πιο εύκολα». Γουάτ; Χίλιες φορές να ζούσα με τους δικούς μου ένα μήνα, παρά μια αιωνιότητα με τον έρωτα της ζωής μου! Θα έκλαιγα, το ένα-το άλλο, αλλά δεν θα παρατούσα όλα τα άλλα με αυτόν τον τρόπο.


Συνεχίζουμε λοιπόοον.
Η Μπέλλα θεωρούσε τον Έντουαρντ ένα πλάσμα «θεϊκό» : όμορφος, έξυπνος, χαρισματικός, ταλαντούχος, φουλ ερωτευμένος μαζί της! Χωρίς κανένα ελάττωμα! Κανένα! Όμως αν δεν έχεις ένα ελάττωμα στον άλλο να αγαπάς και να τον συμπληρώνεις, σημαίνει ότι έχεις έναν άνθρωπο αθεράπευτα βαρετό. Καμιά έκπληξη, τίποτα να προσμένεις.
Από την άλλη η Μπέλλα παρουσίαζε τον εαυτό της ως ένα κορίτσι συνηθισμένο, όχι ιδιαίτερα έξυπνο ούτε όμορφο και χωρίς χιούμορ και ίχνος δυναμισμού (και προσωπικότητας κατʼεμέ). Τότε ΤΙ βρήκε πάνω της ο Έντουαρντ και την ερωτεύτηκε; Στην αρχή του κίνησε την περιέργεια επειδή δεν μπορούσε να διαβάσει το μυαλό της. Λογικό και απόλυτα φυσιολογικό, πιστεύω.
Όμως, πέρα από το αίμα της, τι ήταν αυτό που την έκανε να κολλήσει πάνω της; Ποιο στοιχείο του χαρακτήρα της και της προσωπικότητάς της τον έκανε να την ερωτευτεί τόσο που να μην μπορεί να ζήσει χωρίς αυτήν;

Νομίζω πως τα πράγματα ήταν πάρα πολύ τραβηγμένα από αυτήν την άποψη. Ήταν δυο νέα παιδιά (οκ, ναι, και τον Έντουαρντ τον περιλαμβάνω εδώ, γιατί θα μπορούσε ) όχι έμπειρα στην αγάπη, θα μπορούσαν να ξανά ερωτευτούν,να βγουν, να διασκεδάσουν!


Εξακολουθώ όμως να διαβάζω τα βιβλίαα..
Και φτάσαμε στο τελευταίο: Χαραυγή. Από το προηγούμενο βιβλίο άλλο ένα στοιχείο έρχεται και τα πάντα κινούνται γύρω του: Η επιθυμία της Μπέλλας να ολοκληρώσουν τη σχέση τους με τον Έντουαρντ. Συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια. Λες και τίποτα άλλο δεν έχει νόημα στη ζωή. Πέρα από την αγάπη τους με τον Έντουαρντ. Οκ, δεν θα φλυαρήσω κι άλλο

Emma Watson: This kiss between Hermione and Ron is highly anticipated, itʼs been building up for eight films now. And Harry Potter is not Twilight, you know; weʼre not selling sex.

Συμφωνώ, συμφωνώ, συμφωνώ και της βγάζω το καπέλο!

Εμένα ξέρετε τι με εκνεύριζε περισσότερο στα βιβλία?
Οι σκέψεις της Μπέλλας.Πω ρε φιλε....Χειρότεροι συλλογισμοί και απο του Αριστοτέλη. Χίλιες φορές να διάβαζα τα πολιτικά παρά να προσπαθούσα να παρακολουθήσω τις σκέψεις της Μπέλλας.
Ξεκίναγε απο κάπου,και κατέληγε κάπου αλλού.Πολύ με κούραζε.
+ Με κούραζαν και οι συζητήσεις της με τον Εντουαρντ.
Ξεκίναγα να διαβάσω και σε καποιες φάσεις έφτανα σε ένα σημείο και έλεγα"Όπα.Απο που ξεκίνησε η συζήτηση?"
Επίσης εννοούσαν περισσότερα απ'όσα έλεγαν και δεν μπορούσα να καταλάβω.
Πολυ κουραστικοί οι διάλογοί τους.