Praying for Salvation

Παιδιά, απίστευτη αρχή!
Συνεχίστε έτσι υπέροχααα!!!

Μ'άρεσε η Καστάλια μέχρι στιγμής και η Φλορένς έχει πλάκα.. :

FLEUR258 έγραψε:

anthian9 έγραψε:

FLEUR258 έγραψε:

Ανθη,τι να πω εγω ωρε? : Που στο προηγουμεν ημουν Η κακια :

Εγώ δεν ήμουν ΚΑΝ κακιά. :

Μπορει να γινεις σ'αυτο

Αχά!Ποτέ δεν είναι αργά! :P

Fleur Delacour έγραψε:

Dan_Liza έγραψε:ΝΑΙ!
ΔΕΝ ΕΙΜΑΙ ΠΑΝΤΡΕΜΕΝΗ!

Προς το παρόν
Έχουμε ήδη έναν χήρο :

ΜΗΝ ΜΙΛΑΣ!!!

Η Φλορενς ειναι θεα!

^Να δεις και ότι την δουλειά που έχεις την έχεις πάρει με μέσον, πολιτικό

Fleur Delacour έγραψε:Ωραίο βύσμα, στη λάντζα μας έριξε :

Tι να πει και η δόλια ρεσεψιονιστ; Την πέθαναν τα τακούνια όλη μέρα :

Ευχαριστούμε πολύ πολύ!!

anthian9 έγραψε:
γ)Ο Κλίφορντ μου θυμίζει σκυλάκι(βλέπε ομώνυμο καρτούν : )

Ανθη σε παρακαλω! Τωρα που αρχισε να μου αρεσει εμενα? :P

jate έγραψε:
Tom Marvolo Riddle: Karl Weber
jate: Geraldine Valliere


Γιατί όλα είναι θέμα βύσματος :P

Τσκ. Με το σπαθι μου τον κέρδισα τον ρόλο

Fleur Delacour έγραψε:Ωραίο βύσμα, στη λάντζα μας έριξε :

Ναι πρέπει να σε συμπαθεί και το βύσμα, όχι μόνο να το έχεις
Πάντως μην λες πολλά, καμιά φορά οι λαντζέρισες κάνουν το μπαν Β)
Και είσαι σεφ!

anthian9 έγραψε:Σοφία εγώ τι να πω,που την προηγούμενη φορά ήμουν υπηρετριά σου; Ε; Και ούτε ένα φράγκο δεν αξιώθηκα να σου κλέψω στην τελική. :

Τουλάχιστον τώρα έχω τράπεζα.Yo. :

Καπιταλίστρια

jate έγραψε:Tι να πει και η δόλια ρεσεψιονιστ; Την πέθαναν τα τακούνια όλη μέρα :

Ευχαριστούμε πολύ πολύ!!

Να την σκοτώσουμε τότε

Την ρεσεψιονίστ θα σκοτώσουμε;
Άσχετε

Νέο κομμάτι πότε θα έχετε έτοιμο;

Νεο κομματι; *ματια anime*

Ξέρετε πως είναι αυτά... σήμερα, αύριο... :

Σημερα. :

Μπράβο παιδιά... φοβερό ξεκίνημα!!!

Κλασσική ιστορία Λευτέρη... 23165428 ύποπτοι που αναγκάζονται να μείνουν στον ίδιο χώρο


Εγώ τι είμαι? Ο ντελιβεράς του ξενοδοχείου? :

Αχα... ενδιαφέρον το ζευγαράκι Marshall



Αναμένουμε συνέχεια

FoNikos21 έγραψε:Μπράβο παιδιά... φοβερό ξεκίνημα!!!

Κλασσική ιστορία Λευτέρη... 23165428 ύποπτοι που αναγκάζονται να μείνουν στον ίδιο χώρο


Εγώ τι είμαι? Ο ντελιβεράς του ξενοδοχείου? :

Αχα... ενδιαφέρον το ζευγαράκι Marshall



Αναμένουμε συνέχεια

Κλασική επιρροή Κρίστι :
Εσύ εισαι ο γκρουμ. Άντρας της Σοφίας και πατέρας της Ρέας-shock ?

Βρήκες ευκαιρία να με χώσεις


Ξερόλα ψυχολόγε

Σε λίγο θα μας πει πως μένουμε και σε παράγκα

Ρε είστε ανώτατοι υπάλληλοι σε χλιδάτο ξενοδοχείο
Αλλά είσαι ψωνάρα αγάπη μου

... είπε ο ψυχολόγος/ανακριτής/ντετέκτιβ/πολυμίξερ και συνέχισε το δρόμο του

Πολυ ωραια ιστορια!
Οντως με μπερδεψαν και εμενα τα ονοματα στην αρχη, και αναγκαστικα να διαβασω τις συγκεκριμενες παραγραφους δυο φορες. :P


Ηθελα να ημουν και εγω μεσα...
Αλλα ο,τι πουν οι συγγραφεις.


Καλη συνεχεια παιδια!

Νίκο το ήξερα ότι ζηλεύεις, αλλά τόσο;

Ειρήνη ποτέ δεν ξες τι σου επιφυλάσσει το μέλλον
Πάντως ευχαριστούμε!

Καλα, θα περιμενω. :

Tι να ζηλέψω?

Μια ζωή Τομ(άρι) Κράουν ήσουν

Παιδάκια όχι ότι θέλω να σας πιέσω(μπααα : ),αλλά θέλουμε συνέχεια.

ΝΙΚΟΛ!
ΓΡΑΦΕ!

Κεφάλαιο δεύτερο

Ι. Απωθημένα

Το επόμενο πρωί η Φλόρενς Γκλόβερ επισκέφθηκε τον Καρλ Βέμπερ στο δωμάτιό του, όπως εκείνος την είχε συμβουλέψει.
“Περάστε, κυρία Γκλόβερ” είπε εκείνος με ευγένεια, καθώς άνοιγε την πόρτα. “Ξέρετε, θα ήθελα να μιλήσουμε για αρκετά πράγματα που αφορούν...”
“Την αδερφή μου” πρόλαβε εκείνη με ύφος σχεδόν σαρκαστικό. “Πάντοτε αυτή είναι το θέμα άλλωστε...”
“Τι εννοείτε;”
“Εγώ υποτίθεται πως είμαι η μεγαλύτερη. Ξέρετε πως λειτουργεί αυτό μέσα σε μία οικογένεια. Οι γονείς μας της φέρονταν σαν να ήταν χρυσάφι. Δεν θυμάμαι ποτέ, κύριε Βέμπερ, να είχα την προσοχή που είχε αυτή. Πάντοτε της φέρονταν με περισσότερη αγάπη...”
“Είναι συνηθισμένο ένα τέτοιο αίσθημα ανάμεσα σε δύο αδέρφια, δεν χρειάζεται να σας ανησυχεί κυρία Γκλόβερ”
“Μπορείτε να με φωνάζετε Φλόρενς”
Ο ψυχολόγος έγνεψε θετικά. “Και εσείς Καρλ” απάντησε χαμογελώντας.
“Ωραία. Πριν ξεκινήσουμε, ήθελα να σας ρωτήσω και χτες, όμως δεν μου δόθηκε η ευκαιρία. Τι ακριβώς είναι η ψυχολογία;”
“Ω, είναι νέα επιστήμη, και αντιμετωπίζει σκληρή κριτική από άλλους ιατρικούς κλάδους. Είναι η μελέτη της ανθρώπινης ψυχής, όμως είναι δύσκολο να σας εξηγήσω...”
“Και σε τι διαφέρει από την ψυχιατρική;” ρώτησε γεμάτη περιέργεια η Φλόρενς.
“Οι πελάτες μας δεν είναι τρελοί. Απλώς τους βοηθάμε να βγάλουν προς τα έξω πράγματα που έχουν κρύψει στο υποσυνείδητό τους και ούτε οι ίδιοι γνωρίζουν πως υπάρχουν μέσα τους. Είναι μία υπέροχη επιστήμη κατά τη γνώμη μου, σύντομα θα γίνει μέρος της καθημερινότητας πολλών ανθρώπων. Δυστυχώς εγώ την σπούδασα μόνο για δύο έτη. Δεν κατέχω κάποιο πτυχίο, αν και κάνω συχνά μελέτες πάνω στο αντικείμενο.”
“Μα νόμιζα πως είστε ψυχολόγος”
“Θέλω να θεωρώ τον εαυτό μου. Επίσημα όμως, έχω σπουδάσει ιατρική.”
Η Φλόρενς μπορούσε να διακρίνει την πικρία στις φράσεις του Καρλ, και έτσι προσπάθησε να αλλάξει θέμα.
“Λοιπόν! Τι θέλετε να μάθετε για την αδερφή μου;”
Ο Καρλ σήκωσε το κεφάλι του και κοίταξε για κάποια δευτερόλεπτα το πρόσωπο της γυναίκας που καθόταν απέναντί του, σαν να την πρόσεχε για πρώτη φορά. Είχε αραιά μαλλιά που σιγά σιγά άσπριζαν, και μάτια που πρόδιδαν την ηλικία της-ήταν τουλάχιστον εξήντα.
“Φαίνεται πως δεν έχετε τις καλύτερες σχέσεις με την αδερφή σας, κι όμως είστε μαζί σε ένα ξενοδοχείο, μένετε στο ίδιο δωμάτιο. Καταλαβαίνω πως το ότι βρεθήκατε εδώ για έναν αρραβώνα δεν σημαίνει τίποτα όμως...”
Ο Καρλ έκοψε τη φράση του στη μέση, καθώς τον διέκοψε η συνομιλήτριά του.
“Για αρραβώνα; Κάνετε κάποιο λάθος Καρλ. Για άλλο λόγο ήρθαμε στο ξενοδοχείο. Για τον αρραβώνα μάθαμε την ημέρα που βρεθήκαμε εδώ, και από περιέργεια μείναμε. Η τύχη το ήθελε έτσι ώστε να έχουμε μία συγγένεια με τον παρά λίγο μεμνηστευμένο, όμως τίποτα παραπάνω. Σας ξαναλέω, ήρθαμε στο ξενοδοχείο για κάποιο άλλο πρόσωπο”
“Και επιτρέπεται να ρωτήσω ποιο είναι αυτό το πρόσωπο;”
Η Φλόρενς σταμάτησε. Κοίταξε προς το πάτωμα.
“Καλύτερα όχι” μουρμούρησε.
“Συγγνώμη που σας τρόμαξα. Καταλαβαίνω, ζητώ συγγνώμη και πάλι”
“Καταλαβαίνετε;” είπε η Φλόρενς και πετάχτηκε όρθια. “Τίποτα δεν καταλαβαίνετε! Όλη μου τη ζωή πληρώνω τα λάθη της! Ήμουν μόνο είκοσι πέντε, Καρλ, και αυτή ήταν 17! Τι μπορούσα να κάνω από το να δώσω το δύστυχο παιδί για υιοθεσία; Κι όμως, εκείνη ακόμα δεν μίλησε στο παιδί της! Με το ζόρι την έπεισα εκείνη την ημέρα να έρθουμε εδώ!”
Ο Καρλ είχε σοκαριστεί μπροστά στο μίσος που έβγαζε η Φλόρενς για την αδερφή της, όμως δεν ήθελε να το δείξει.
“Μισό λεπτό, εννοείτε πως η αδερφή σας όταν ήταν νέα απέκτησε ένα παιδί το οποίο δεν κράτησε;”
“Δεν είχε τον πατέρα του παιδιού δίπλα της. Ήθελε να πνίξει το παιδί στην κούνια! Αυτή η γυναίκα θα έπρεπε να είχε πεθάνει καιρό πριν! Αναγκάστηκα να δώσω το παιδί σε μία οικογένεια που δεν μπορούσε να αποκτήσει δικό της. Και μετά από χρόνια η αδερφή μου αποφάσισε να γίνει καλή μητέρα και να προσεγγίσει την κόρη της!”
“Κόρη; Ώστε πρόκειται για γυναίκα; Μένει εδώ;” ρώτησε ο Καρλ.
“Για την ακρίβεια εργάζεται εδώ” απάντησε η Φλόρενς.
“Και ποια είναι, αν επιτρέπεται;”
“Λυπάμαι, Καρλ, δεν επιτρέπεται. Όσο και αν με αηδιάζει η αδερφή μου και η αμαρτωλή της συμπεριφορά, δεν μπορώ να σας μιλήσω για κάτι τόσο προσωπικό της. Δεν είμαι από αυτές που τραγουδάνε τόσο εύκολα μυστικά άλλων.”
“Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα, Φλόρενς. Δεν μου απάντησες όμως. Δεν τα πας καλά με την αδερφή σου, και όμως είσαι εδώ μαζί της...”
“Μα φυσικά και είμαι εδώ!” αναφώνησε η Φλόρενς. “Η Μάγκι είναι άρρωστη, χρειάζεται τη βοήθειά μου. Όσο και αν δεν της φαίνεται, η Μάγκι είναι εξαρτημένη από... από διάφορες ουσίες. Και πρέπει να την προφυλάξω από αυτές. Αφιέρωσα τη ζωή μου στο να την προσέχω, δεν πρόκειται να αλλάξει κάτι τώρα. Ναι δεν τα πάμε καλά γιατί ποτέ της δεν ήθελε να τα πάμε καλά, όμως η Γραφή μας διδάσκει να φροντίζουμε τον άρρωστο σαν να είναι αδερφός μας. Πόσο μάλλον όταν ο άρρωστος είναι και πραγματικός αδερφός μας... Καταλαβαίνετε.”
“Πράγματι καταλαβαίνω. Σε ευχαριστώ πολύ Φλόρενς. Ήταν πολύ ευχάριστη η συζήτησή μας. Τώρα όμως θα μου επιτρέψεις, πρέπει να πάω στον κύριο Μπράντλεϊ. Χρειάζεται συμπαράσταση αυτές τις δύσκολες ώρες.”
“Μιλήστε του για την δύναμη της εκκλησίας Καρλ. Η αδερφή μου δεν με άκουγε όταν της φώναζα για τον Χριστό, και να που ξέπεσε.”
Ο Καρλ χαμογέλασε, και έγνεψε καταφατικά, αν και ήξερε πως δεν υπήρχε περίπτωση να ανοίξει τέτοια συζήτηση με έναν άνθρωπο που μόλις είχε χάσει τη γυναίκα του.

II. Πράξεις

Η Μάγκι Γκλόβερ υπήρξε πάντα θαυμάστρια του ωραίου και της απόλαυσης. Θα έλεγε κανείς πως θα εξακολουθούσε να ζει ασύδοτα, όπως όταν ήταν νεαρότερη, αν δεν την φρόντιζε η μεγαλύτερη αδερφή της, Φλόρενς. Και πράγματι, έτσι ήταν. Η ίδια η Μάγκι αναγνώριζε στην αδερφή της αυτήν της την προσφορά. Μπορεί η Φλόρενς να πρόσεχε την αδερφή της όχι λόγω της αδελφικής αγάπης ή κάποιας αδυναμίας, αλλά για να προστατέψει το όνομα της οικογενείας της, χωρίς εκείνη όμως η Μάγκι θα συνέχιζε να κάνει τα ίδια λάθη αδιαφορώντας για τις επιπτώσεις τους. Αλλά αυτή τη φορά, θα έπρεπε να έρθει αντιμέτωπη με τα λάθη της ακόμα κι αν την γυρνούσαν 35 χρόνια πίσω.
Αυτά σκεφτόταν η Μάγκι καθώς επέστρεφε από το μπαρ του ξενοδοχείου, στο δωμάτιό της. Σκέφτηκε να ξαπλώσει κι αφού η Φλόρενς έλειπε, αποφάσισε να μην κλειδώσει την πόρτα του δωματίου τους. Ξεντύθηκε και πήγε στο μπάνιο για να πλύνει το πρόσωπο της. Το μπάνιο είχε μόνο ένα μικρό παραθυράκι που έβλεπε σε κάποιο φωταγωγό. Άναψε το φως , πόσο φοβόταν το σκοτάδι! Την έκανε να σκέφτεται όλα εκείνα τα φριχτά πράγματα που ήθελε να αποφύγει. Τα σκληρά λόγια της αδερφής της, τα λάθη της, ακόμα και το ότι είχε κόρη, μια κοπέλα που θα συναντούσε το ίδιο απόγευμα, στο σαλόνι του ξενοδοχείου.
Άκουσε την πόρτα του δωματίου να ανοίγει και μια γνώριμη πλέον γυναικεία φιγούρα την πλησίασε.
«Δεν περίμενα να έρθεις τόσο νωρίς. Δεν είχες κάποια δουλειά;» ρώτησε η Μάγκι.
«Τελείωσα νωρίτερα και σκέφτηκα να έρθω ώστε να μην είσαι μόνη σου» απάντησε χαμογελαστά η γυναίκα κοιτάζοντας το είδωλο της στον καθρέφτη. Και ήξερε ότι η Μάγκι σκεφτόταν το ίδιο πράγμα με εκείνη. Μπορεί να μην έμοιαζαν σχεδόν καθόλου, δύσκολα θα μπορούσε να πει κανείς ότι ήταν συγγενείς αν δεν το γνώριζε, αλλά οι δυο γυναίκες είχαν τη ίδια λάμψη στο βλέμμα τους.
Το επόμενο δευτερόλεπτο όμως, βρήκε τη μια να περνά το χέρι της κατά μήκος του λαιμού της άλλης. Θα νόμιζε κανείς ότι η γυναίκα χάιδεψε την Μάγκι αν η πρώτη δεν κρατούσε το ασημένιο στιλέτο, κι αν δεν ανέβλυζε αίμα από το λαιμό της δεύτερης.
Η γυναίκα άφησε το άψυχο σώμα της Μάγκι Γκλόβερ να γλιστρήσει από την αγκαλιά της. Παραμέρισε με το πόδι της το πτώμα και έσκυψε στον νιπτήρα για να πλύνει τα χέρια της. Επιθεώρησε την εμφάνισή της στον καθρέφτη. Χαμογέλασε στον εαυτό της λυπημένα χωρίς όμως να έχει μετανιώσει για αυτό που έκανε. Έβγαλε από την τσέπη της ζακέτας της ένα μικρό αντικείμενο και αφού ξεκούμπωσε το κραγιόν της άρχισε να γράφει στον καθρέφτη του μπάνιου. Μόλις τελείωσε, πέρασε το κραγιόν πάνω από τα χείλη της και έσκυψε πάνω από τη νεκρή Μάγκι. Παραμέρισε τα μαλλιά από το πρόσωπο της και της έκλεισε τα μάτια.
Σηκώθηκε και αφού τίναξε τα ρούχα της, κατευθύνθηκε προς την πόρτα του μπάνιου. Κοίταξε για τελευταία φορά τη συγγενή της και χαμογέλασε πάλι . Κλείνοντας το φως, ψιθύρισε τη λέξη που είχε γράψει πρωτύτερα στον καθρέφτη του μπάνιου.
«Λυπάμαι».


III. Σκιές

Σελίδα από το ημερολόγιο του Καρλ Βέμπερ

Εκείνη η ημέρα ήταν φοβερή. Ειδικά μετά την ανακάλυψη του δεύτερου πτώματος. Και τόσα στοιχεία γύρω από αυτό... πολλοί ένοικοι απαίτησαν να καλέσουμε την αστυνομία, και αυτό κάναμε. Όμως ήταν σίγουρο πως μετά από μερικές ανακρίσεις η υπόθεση θα έμπαινε στο ντουλάπι.
Αυτό που χρειαζόμασταν ήταν κάτι να μας ταρακουνήσει, για να δούμε καθαρά. Εγώ δεν είχα ταραχτεί από την αρχή, και έτσι γνώριζα ποιος κρυβόταν πίσω από την πρώτη δολοφονία. Δεν είχα σκοπό να αναφέρω κάτι στις αρχές, καθώς με δέσμευε το ιατρικό απόρρητο. Όμως νομίζω πως η υγεία μου επιδεινώνεται, και έτσι κρίνω αναγκαίο να διασώσω κάπου την αλήθεια.
Θα σας διηγηθώ την ιστορία όπως την έζησα. Το παρόν ημερολόγιο θα φροντίσω μετά τον θάνατό μου να διατεθεί στη δικαιοσύνη, όχι για να τιμωρήσει τον οποιοδήποτε δολοφόνο αλλά για να κλείσει οριστικά τον φάκελο που για αρκετό καιρό παρέμεινε ανοιχτός.
Πριν την δολοφονία της Μάγκι Γκλόβερ είχε προηγηθεί ο πνιγμός της Κόρντι Μπράντλεϊ. Κανένας ύποπτος, αφού δεν διαφαινόταν κανένα απολύτως κίνητρο για φόνο. Σε τέτοιες περιπτώσεις υποπτευόμαστε τον σύζυγο, όμως αυτή η υπόθεση απορρίφθηκε μιας και ο Νόελ Μπράντλεϊ είχε αρχίσει να χάνει τα λογικά του μετά την δολοφονία.
Την επόμενη ημέρα, πριν καν περάσουν 24 ώρες, η Φλόρενς Γκλόβερ ανακαλύπτει στο δωμάτιό της το πτώμα της αδερφής της. Το περίεργο είναι ότι εκείνη την ημέρα σε μία της συνομιλία μαζί μου, φάνηκε πως θα χαιρόταν ιδιαίτερα αν η αδερφή της δε βρισκόταν στη ζωή. Μετά από το θάνατο της Μάγκι, η Φλόρενς θα ήταν ελεύθερη να συνεχίσει τη ζωή της χωρίς το βάρος της φροντίδας της άρρωστης Μάγκι. Ακούγεται διεστραμμένο, όμως είναι μια απόλυτα λογική σκέψη.
Και το φρικτό εκείνο μήνυμα στον καθρέφτη. “Λυπάμαι”. Ο δολοφόνος πράγματι είχε λυπηθεί. Γιατί κάτι τον συνέδεε με το θύμα. Επρόκειτο ή για την αδερφή ή για την κόρη της άτυχης γυναίκας. Προς το παρόν δεν μπορώ να είμαι απόλυτα σίγουρος για κάποια από τις δύο. Άλλωστε δεν γνώριζα καν την κόρη της Μάγκι-σε αυτό το σημείο να θυμίσω προς η Φλόρενς δεν αποκάλυψε ποτέ το όνομα αυτής της γυναίκας.
Όμως το ίχνος από δύο δολοφονίες ήταν ακόμα διακριτό. Είχε διαταραχθεί η ισορροπία στον έβδομο όροφο του ξενοδοχείου. Και από την λίστα με τους υπόπτους-γιατί πλέον υπήρχαν ύποπτοι αν και τα στοιχεία ήταν μηδαμινά-δεν μπορούσαμε να αποκλείσουμε κανέναν. Ακόμα και μέλη του προσωπικού του Queen Anne θεωρούνταν ικανοί να έχουν διαπράξει τα δύο εγκλήματα.
Προσπαθώ εδώ και ώρα να σκεφτώ μία λέξη για να σας περιγράψω το κλίμα μεταξύ των υπόπτων, και σίγουρα θα απορείτε που δεν σας έχω περιγράψει το σημαντικότερο. Τις αντιδράσεις των συγγενών των θυμάτων. Ο Νόελ Μπράντλεϊ, όπως ανέφερα και προηγουμένως, εμφάνισε σημάδια σχιζοφρένειας το ίδιο κιόλας βράδυ. Η Φλόρενς Γκλόβερ, από την άλλη, όταν πληροφορήθηκε για την δολοφονία της αδερφής της, με απόλυτα κυνικό ύφος ζήτησε να της αλλάξουν το δωμάτιο, και το σώμα να μην περάσει από νεκροψία αλλά να ταφεί αμέσως. Φυσικά το αίτημά της έγινε δεκτό και έτσι το ξενοδοχείο είχε ξεφορτωθεί το ένα από τα δύο θύματα.
Το πτώμα της Κόρντι Μπράντλεϊ εν τω μεταξύ είχε μεταφερθεί σε ιατρείο για εκτεταμένη εξέταση, όμως ο Νόελ δεν φαινόταν πως επρόκειτο να εγκαταλείψει το ξενοδοχείο. Οι δύο αυτοί φόνοι είχαν φέρει μεγάλη αναστάτωση σε όλους, και έτσι κανείς δεν πρόσεξε πως ο Νόελ Μπράντλεϊ, ισχυρότατος βουλευτής μέχρι εκείνη την ημέρα, εξαναγκάστηκε-αναμφίβολα από τον πρόεδρο του κόμματός του-σε παραίτηση.
Εν τω μεταξύ, γνωρίζω πως έχω παραλείψει πολλά κατά την αφήγηση όμως δεν νιώθω έτοιμος να σας μιλήσω γι' αυτά. Είναι κάποια συμπεράσματα δικά μου... και φυσικά το τέλος της ιστορίας αυτής. Γράφοντας αυτές τις σελίδες τώρα, ένα χρόνο μετά την αποχώρησή μου από το Queen Anne, συνειδητοποιώ ότι η στάση μου ήταν ιδιαιτέρως ανώριμη. Δεν αντέδρασα όταν έπρεπε, και δεν υπήρχε περίπτωση να το κάνω καθυστερημένα. Έπρεπε όμως να βρω τρόπο να ελέγξω αυτήν την κατάσταση... και τον βρήκα.
Όσα θα περιγραφούν παρακάτω, είναι όσα μου απέμειναν μετά από μία επίμονη και επίπονη έρευνα πάνω στον άνθρωπο. Πως αντιδρά... πως σκέφτεται... Πως σχεδιάζει...
Γιατί, αυτό μπορώ να σας το αποκαλύψω από τώρα, μετά από ένα σημείο-στην πορεία θα καταλάβετε ποιο ήταν αυτό το κομβικό σημείο-είχα αρχίσει να βλέπω την όλη υπόθεση σαν ένα πείραμα. Και έτσι κατάλαβα πολλά για το πρόσωπο του εκάστοτε δολοφόνου.
Θα χαρώ να με συνοδεύσετε σε αυτήν την εξιστόρηση.
Για εισαγωγή στο ημερολόγιο θα χρησιμοποιήσω το κείμενο που διαβάσατε μόλις. Οπότε δεν θα μπω σε περαιτέρω επεξηγήσεις, και θα ξεκινήσω την αφήγηση από την τρίτη μέρα διαμονής μου στο ξενοδοχείο.

“Κεφάλαιο πρώτο
Ο τρίτος φόνος”

Έσπειρε
Ε ρε αποκαλύψεις :P
Έχω μια υποψία ότι την Μάγκι την καθάρισε ή η Φλόρενς ή η κόρη της...